Η κοινωνική δόμηση της Αστρολογίας

[Χρήστος Άρχος]

Αγαπητέ Κώστα το επιχείρημα σου ότι πράγματα που θεωρούνται δεδομένα χρόνια δεν μπορούν να αλλάξουν έτσι ξαφνικά σαφώς μπορεί να είναι μία προσωπική σου αντίληψη όμως εδώ ο κόσμος νόμιζε για πολλά χρόνια ότι η Γη για παράδειγμα είναι επίπεδη και αυτό όμως άλλαξε. Μπορώ πάνω σε αυτό να σου πώ απειρα παραδείγματα αλλά όπως καταλαβαίνεις αυτό που θέλω να πω να μην κουράζουμε και τους αναγνώστες είναι ότι επειδή μία αντίληψη είναι σταθερή στο χρόνο δεν σημαίνει ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον ειδικά όταν η αστρολογία δεν έχει καμμία μαθηματική απόδειξη σταθεράς.

Στην πρώτη κιόλας παράγραφο υπάρχει λάθος αναφέρεις συγκεκριμένα ότι: Αρχετυπικά ο Άρης είναι "ο πλανήτης του πολέμου" και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, η δε Αφροδίτη ήταν και θα είναι "ο πλανήτης του έρωτα" -μεταξύ άλλων- και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτό όμως που συμβαίνει είναι το εξής και επιτρέψτε μου να προσθέσω μία πιο εσωτερική ματιά διότι εδώ πιστεύω ότι βρισκεται το κλειδί της συζήτησης.

Εδώ όμως και πάλι έχει χαθεί η έννοια της κοινωνικής διάστασης. Η Αφροδίτη είναι ο πλανήτης του Έρωτα με βάση κάποια συγκεκριμένη κοινωνία. Ήδη μέσα στο Άρθρο μου αναφέρω ότι η Αφροδίτη δεν ήταν για παράδειγμα για τους Αζτέκους η γλυκιά ξανθομαλλούσα - πρότυπο του ερωτισμού. Αλλά μάλλον ένας πολεμικός πλανήτης. Εδώ ακριβώς μάλλον πιθανών δεν βλέπεις την ουσία της κοινωνικής δόμησης. Η ίδια η δομηση μας κάνει να ανταποκρινόμαστε διαφορετικά σε συγκεκριμένα πλανητικά σώματα που προφανώς μπορούν να ανταποκρίνονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους.

Στήν επόμενη παράγραφο διαβάζουμε ότι: Ο Πλάτωνας διδάσκει σοφά ότι τα πάντα σε αυτό τον κόσμο συντίθενται από το "Ταυτόν" -την πάγια και αναλλοίωτη ταυτότητά τους- και το "Θάτερον" -την μεταβολή και ετερότητά τους που προκύπτει από την αέναη κίνηση και αλληλεπίδρασή τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Και το σύμπαν ολόκληρο δεν ειναι παρά μία μίξη των δύο Ουσιών, του ταυτού και του θατερου, ή του "είναι" και του "γίγνεσθαι" για να το πω πιο απλά (από αστρολογικής σκοπιάς τα σταθερά ζώδια είναι πιο φιλικά προσκείμενα στην ουσία του ταυτού ενώ τα ευμετάβλητα σε εκείνη του θατέρου).


Εδω όμως γίνεται μία υπέρβαση , η ίδια η θεωρία της κοινωνικής δόμησης δεν μιλά για όλο το σύμπαν αλλά μιλά για κάτι πολύ συγκεκριμένο που λέγεται ταυτότητα. Η ταυτότητα για την ψυχολογία είναι οι διάφοροι κοινωνικοί ρόλοι που πέρνουμε και που σε ένα βαθμό μας διαμορφώνουν. Σε αυτό ακριβώς το σημείο δεν υπάρχει κάποια παγκόσμια αρχέγονη επιρροή που να υφίσταται στους αιώνες. Μέσα μόλις σε 100 χρόνια τα κοινωνικά πρότυπα και επιρροές άλλαξανε πολύ το ίδιο και η αντίληψη μας για τους πλανήτες. Η λεγόμενη μάλιστα δυτική αστρολογία της ψυχολογικής ανάλυσης είναι ένα παράγωγο της αστρολογίας του 19ου - 20ου αιώνα με έντονη την επιρροή της Θεοσοφίας. Η ταυτότητα λοιπόν ως κοινωνικό κατασκεύσμα δεν μπορεί να είναι σταθερή γιατί απλά καμία κοινωνία δεν μένει σταθερή και αυτό είναι το μόνο "Ταύτον" τελικά!

Απο το κείμενο σου αντιλαμβάνομαι ότι προφανώς θεωρείς ότι η αστρολογική γνώση είναι τέλεια και δεν χωρά κάποια αμφισβήτησης. Για εμένα όμως η αστρολογία αυτή τη στιγμή είναι μη τελειοποιημένη όπως και κάθε τι στο κόσμο αυτό. Για να μην μπερδευτεί η Τίνα δεν μιλάω για την αστρολογία ως ιδέα αλλά την αστρολογία ως γνωστικό αντικείμενο που σημαίνει ότι ακόμη έχουμε πολλά να μάθουμε και πολλά να ανακαλύψουμε. Αυτό βεβαίως για εμένα σημαίνει ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να χρησιμοποιήσω την πρόταση:

Επομένως δεν υπάρχει "tabula rasa". Συνεπώς η αστρολογική μας γνώση -όπως λέει ο Δημήτρης παραπάνω- καταρριπτει την θεωρία της κοινωνικής δόμησης ως εσφαλμένη.

Καθότι δυστυχώς μπροστά στην πειραματική επαλήθευση της επιστήμης δεν θα μπορούσα να αντιπαρατάξω την θεωρητική άρνηση μίας πίστης που δεν μπορεί να επαληθευτεί πέρα απο την θεωρία και τα case studies (τουλάχιστον προς το παρόν).

Κοινώς το θέμα δεν είναι αν υπάρχουν πολλαπλές ταυτότητες και αν οι ταυτότητες είναι κοινωνικά κατασκευάσιμες απο το κοινωνικό περιβάλλον. Αυτό έχει αποδειχθεί πειραματικά. Το θέμα είναι πως η αστρολογία θα μπορέσει αυτή τη νέα γνώση να την χρησιμοποιήσει προς όφελος της για να μπορέσει να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο.
Κανείς δεν είπε ότι πέρα απο το έξω δεν υπάρχει απο το μέσα ή όπως λέγεται ψυχολογικά πως δεν υπάρχει το περιβάλλον αλλά και οι γενετικές καταβολές που επηρεάζουν το άτομο. Αυτό όμως δεν εχει άμεσα σχέση με την ταυτότητα. Η ταυτότητα λειτουργεί μέ βάση κοινωνικά σύνολα για αυτό εξάλλου και μπορούμε να δούμε διαφορετικές ταυτότητες σε διάφορες κοινωνίες του κόσμου που αυτές οι ταυτότητες αστρολογικά βεβαίως και αντιδρούν πολύ διαφορετικά. Η ταυτότητα είναι κάτι που δημιουργείτε μετά την γέννηση του ανθρώπου και όχι κάτι που προυπάρχει γιατί δημιουργείτε μόνο μετά την κοινωνικοποίηση του ατόμου. Σαφώς οι γενετικές καταβολές αντιδρούν πάνω σε επιρροές και εκεί έχουμε τη γέννεση συμπεριφορών αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον όρο ταυτότητα και κοινωνικές δομές.

Έτσι λοιπόν είναι πολύ βασικό να αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε περισσότερο την πραγματικότητα της ζωής μας και την ουσία που μας περιβάλλει. Ένας ρόλος δυστυχώς πολλές φορές μπορεί να φέρει σημαντικές αλλαγές στη ζωή ενός ατόμου και μπορεί ακόμη και να το οδηγήσει στην οριστική του μεταμόρφωση και αλλαγή. Ο καιρός εξάλλου που μιμούμασταν ότι βρίσκαμε απο το εξωτερικό περιβάλλον δεν είναι και πολύ πίσω. Είμαστε ακόμη στην αρχή για να καταλάβουμε τη δυναμική που υπάρχει μέσα απο την αλληλεπίδραση απο το περιβάλλον. Συγκεκριμένοι ρόλοι και κοινωνικά βιώματα έχουν αποδείξει ακόμη ότι αλλάζουν τη μορφολογία του εγκεφάλου. Νοιώθουμε ότι είμαστε απαράλλακτοι και πως δεν αλλάζουμε, πως ότι είμαστε "ΕΓΩ" είναι αποκλειστικά δικό μας αλλά δυστυχώς είμαστε τυφλοπόντικες σε ένα τεράστιο διάδρομο όλο διακλαδώσεις. Με το που ανακαλύψουμε το πραγματικό παιχνίδι όντως το ευθραυστο εγώ μας συγκλονίζεται και ταράζεται. Τελικά αυτό το Εγώ δεν είναι και τόσο δικό μας είναι κάτι παραπέρα ίσως και ξένο. Πολλοί άνθρωποι θα το αρνούνται και πρώτος εγώ το καταλαβαίνω δυστυχώς η ευτυχώς έχω δει πολλές τέτοιες κλινικές περιπτώσεις. Όσο πιο σύντομα όμως μπορέσουμε να δούμε την περατότητα του Εγώ μας και τις κρυφές του επιλογές η αστρολογίκή πρακτική γίνεται ολοένα και πιο πλούσια και πιο δυναμική. Η αστρολογία μπορεί να μετατραπεί απο μοιρολατρεία και πρόβλεψη σε ένα πολυδύναμικό εργαλείο ανάλυσης δυναμικών όντως του μέσα και του έξω αλλά κυρίως της χημείας αυτών των δύο που θα μπορούσα να οδηγήσει σε επανάσταση τη μέχρι τώρα αντίληψη της αστρολογικής οπτικής. Η αποκάλυψη ότι πολλές απο τις επιρροές που έχουμε σε επίπεδο κοινωνικής ταυτότητας δεν είναι a priori αλλά μηχανισμοί κοινωνικής αντιληπτικότητας θα βοηθήσουν εκπληκτικά της νέες γενιές να μπορέσουν να βρουν ένα πολύ πιο προσωπικό τους δρόμο στη δική τους ατραπό αναζήτησης του εαυτού τους γιατί το πραγματικό "Εγω" τώρα μόλις η ανθρωπότητα αρχίζει να το ανακαλύπτει, όπως πολύ έξυπνα είχε αναφέρει ο Γκούρτζιεφ πολλές φορές λειτουργούμε σαν τα robot μόνο που το chip δεν είναι οι βιολογικές μας κατευθύνσεις πάντα αλλά οι κοινωνικές δομές που κυριαρχούν μέσω της γλώσσας και στην ερμηνεία της αστρολογίας. Γιατί ότι έχει ερμηνευτική απόδοση έχει και γλωσσική - κοινωνική επιρροή επάνω του. Σαφώς αυτό χρειάζεται μία ιδεολογική μετάβαση σοκαριστική αλλά ο καιρός γαρ εγγύς.




Τέλος αναφερόμενος στο θέμα του συστήματος Koch και γιατί το προτείνω μιας και λείπει η απάντηση:
Το koch είναι ένα σύστημα που δεν βασίζεται τόσο γεωμετρικά στον ορίζοντα (δηλαδή στο εγώ και εσύ) αλλά στον Meridian που σημαίνει ότι δίνει πολύ μεγαλύτερη βάση στον κοινωνικό - αναπτυξιακό παράγοντα όπου και μας ενδιαφέρει σύμφωνα με τη θεωρία καθώς η κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού μας δείχνει με πιο τρόπο το επηρεάσει ( MC - IC). Έτσι λοιπόν το Koch απαντά περισσότερο σε ζητήματα κοινωνικής ατομικοποίησης όταν άλλα συστήματα έχουν να κάνουν περισσότερο με ζητήματα διαπροσωπικών σχέσεων. Πέρα όμως απο αυτό υπάρχει και ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Ακριβώς επειδή η κοινωνική δόμηση θεωρεί ότι το άτομο περνά απο συγκεκριμένα στάδια διαμόρφωσης της προσωπικότητας πολύ χρήσιμα εργαλεία που έχει είναι διάφορ προοδευτικά συστήματα όπως το σημείο της ζωής , η πρόοδος ηλικίας και το Ρολόι της Ζωής ( Lifeclock κατα Bruno Huber). Έτσι λοιπόν ενώ θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και το placidus και το campanus το koch το προτιμούμε γιατί μας δίνει μία σταθερή μαθηματική φόρμουλα που μας χρειάζεται για να μπορέσουμε να προβλέψουμε τις αλλαγές στα κοινωνικά στάδια ανάπτυξης του ατόμου. Ουσιαστικά μόνο το Koch έχει ακριβεις χρονικα υπολογισμούς για τους διαδόχους οίκους (2,5,8,11). Έτσι ενώ πολλά συστήματα χρησιμοποιούν σφαιρικούς - τριγωνομετρικούς διαχωρισμούς με βάση το χρόνο μίσης μέρα τόξου το Koch βασίζεται στην χρονική διαχώριση. Δεδομένου λοιπόν ότι ο άνθρωπος δεν μεγαλώνει με βάση το διάστημα αλλά το χρόνο και τα στάδια ανάπτυξης της ταυτότητας του ατόμου έχουν να κάνουν με τη χρονική τους ανάπτυξη και όχι την τοπική τους είναι πιο θεμιτό να χρησιμοποιήσουμε το Koch. Να πούμε ότι τα στάδια έτσι όπως θεωρεί η ψυχολογική θεωρία ότι είναι προέρχονται απο τον Erikson και μοιράζονται χρονικά απο 0 -1, 1-3, 3-6, 6-11, 11-18 και ούτω καθεξής και αν ο ίδιος ανέφερε μόνο 7 στην πορεία άλλες πιο νέες έρευνες έχουν δείξει βεβαίως ότι το άτομο αναπτύσσει την ταυτότητα του αργότερα. Αυτό αργότερα το πήρε η κοινωνική δόμηση βέβαια και του έδωσε μία μεγαλύτερη πλαστικότητα και κυρίως του προσέφερε την αντίληψη ότι ο τρόπος που κατανοούμε και εξελλισόμαστε στον κόσμο δεν είναι φυσικός αλλά κατασκευασμένος μέσα απο τις κοινωνικές επαφές που έχουμε με το περιβάλλον.

[SAGIVI]

Διαβαζοντας τα ποστ, αισθανθηκα την αναγκη να ευχαριστησω ολους τους συμμετεχοντες, σ αυτη την επιμορφωτικη, διαφωτιστικη και συναρπαστικη συζητηση!!

(συγνωμη για την παρεμβαση..... )

[Atrapos]

Χρήστο, όπως έγραψες κι εσύ, ο δρόμος της κοινωνικής δόμησης είναι «αιρετικότατος και προβληματικός ως προς βασικά πιστεύω της αστρολογίας» Ίσως λοιπόν θα βοήθαγε κάποια στιγμή, όταν θα βρεις χρόνο και όρεξη, να μας δώσεις κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα, που μπορεί να κάνουν την όλη θεωρεία πιο κατανοητή.

Όσο αναφορά στα συστήματα των οίκων, δεν ξέρω τι κατάλαβε ο κόσμος, δεν ξέρω και πόσο ενδιαφέρετε μιας και για τους περισσότερους είναι μάλλον ψιλά γράμματα. Μιας και το άνοιξες όμως το θέμα, ας πω κι εγώ δυο λόγια για τα συστήματα των οίκων που είναι πονεμένη ιστορία στην αστρολογία.

Καταρχήν να πω ότι έχοντας τοποθεσία και ώρα μπορούμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια ωροσκόπο και μεσουράνημα, συνεπώς τις 4 γωνίες του χάρτη (οίκοι 1,4,7,10). Σε αυτούς συμφωνούν ουσιαστικά όλα τα συστήματα αλλά εκεί σταματάνε και οι «αντικειμενικοί» υπολογισμοί. Ο λόγος που υπάρχουν τόσα πολλά συστήματα οίκων είναι για να υπολογιστούν οι υπόλοιποι, «ενδιάμεσοι» οίκοι. Θα πρέπει να πούμε ότι οι ακμές των οίκων αυτών είναι τελείως υποθετικά σημεία και συνεπώς ο υπολογισμός τους είναι καθαρά θέμα σύμβασης. Δηλαδή, η ακμή του 2ου οίκου δεν έχει κάποια φυσική οντότητα για να ψάξουμε να βρούμε τη θέση της. Υποθετικά σημεία είναι και οι Δεσμοί αλλά εκεί υπάρχει μια σχετική συμφωνία τι είναι Δεσμός και πως υπολογίζεται. Για τους οίκους όμως, ανάλογα με τη μέθοδο υπολογισμού που θα διαλέξεις, έχεις και διαφορετικά αποτελέσματα. Συνεπώς, να ξεκαθαρίσουμε ότι η πρότασή σου «Ουσιαστικά μόνο το Koch έχει ακριβεις χρονικα υπολογισμούς για τους διαδόχους οίκους (2,5,8,11)» δεν είναι κάποιο αξίωμα στην αστρολογία αλλά μια προσωπική θέση.

Για το υπολογισμό των ενδιάμεσων οίκων λοιπόν, υπάρχουν 2 ομάδες μεθόδων. Μία μέθοδος είναι να κρατήσουμε σταθερό τον τόπο και να «παίξουμε» με τον χρόνο και η άλλη μέθοδος είναι να κρατήσουμε σταθερό τον χρόνο και να «παίξουμε» με τον τόπο. Και τα δύο δεν μπορούμε να τα έχουμε σταθερά, και αυτό είναι αξίωμα. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν «αντικειμενικοί» υπολογισμοί. Για όσους γνωρίζουν Φυσική είναι κάτι σαν την αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg που λέει πως όταν παρατηρείς ένα σωματίδιο δεν μπορείς να ξέρεις με ακρίβεια ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητά του. Αν έχεις προσδιορίσει τη θέση του, το θεωρείς ακίνητο, άρα δεν ξέρεις την ταχύτητα. Αν έχεις υπολογίσει την ταχύτητα σημαίνει ότι κινήθηκε άρα δεν ξέρεις τη θέση του.

Σε κλάδους της αστρολογίας όπως η Ωριαία που μάλλον έχει μεγαλύτερη σημασία ο χρόνος από τη θέση, χρησιμοποιείται το Regiomontanus που κρατάει σταθερό τον χρόνο του χάρτη και υπολογίζει τους οίκους από την τομή της εκλειπτικής με 12 ίσες διαιρέσεις της ουράνιας σφαίρας.
Αντίθετα, συστήματα όπως το Placidus και το Koch κρατάνε σταθερό τον τόπο και υπολογίζουν τους οίκους από την κίνηση στο χρόνο του Ωροσκόπου (το πρώτο) ή του Μεσουρανήματος (το δεύτερο). Το αποτέλεσμα είναι κάποιες ελάχιστες διαφορές στους ενδιάμεσους οίκους.

Οι περισσότεροι αστρολόγοι χρησιμοποιούν το Placidus, υποθέτω επειδή για χιλιάδες χρόνια το σημείο του Ωροσκόπου θεωρείται σημαντικότερο από το σημείο του Μεσουρανήματος. Καταλαβαίνω τη λογική που η θεωρεία της κοινωνικής δόμησης στην αστρολογία προτιμά το Μεσουράνημα (Koch) αλλά η άποψη πως οι ελάχιστες διαφορές στους ενδιάμεσους οίκους δίνουν τις απαντήσεις «σε ζητήματα κοινωνικής ατομικοποίησης» και ότι από αυτές θα προσδιορίσουμε τις πολλαπλές μας ταυτότητες, είναι τουλάχιστον υπερβολική και αυτός είναι ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός που μπορώ να βρω...

[Χρήστος Άρχος]

Δημήτρη σαφώς και σταδιακά θα παρουσιαστούν και άλλα άρθρα και παραδείγματα. Το ότι γίνεται η θεωρητική παρουσίαση μίας άποψης δεν σημαίνει ότι έκλεισε ένα θέμα για αυτό και θεωρώ ότι ίσως η κριτική είναι βιαστική και ανώριμη ως προς το χρόνο της καθότι είναι κάτι που θέλει πειραματισμό και ψάξιμο.
Για το 2ο κομμάτι μάλλον δεν κατάλαβες όταν λέω ότι το Koch δείχνει ακριβείς υπολογισμούς ως προς τους διαδόχους οίκους. Σύμφωνα με την age progression για να μπορέσει να παράγει αποτελέσματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σύμφωνα με το koch για να έχει μία σταθερότητα η οποία δεν υπάρχει σε άλλα συστήματα. Σαφώς βέβαια και αφορά την προσωπική μου θέση νομίζω και εσύ το ίδιο κάνεις εκτός αν θες να θεωρηθεί η άποψη σου αξίωμα οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω κάπου εδώ.
Απο εκεί και πέρα μάλλον δεν είναι πάλι κατανοητό πόσο σημαντικό είναι να μπει για παράδειγμα ένας πλανήτης στα 7 σου στον 4ο οίκο και πόσο διαφορετικό 5 χρόνια μετά όταν η εφηβεία ξεκινήσει. Λίγες μοίρες διαφορά σε μικρές ηλικίες μπορούν να πετάξουν μία πλανητική θέση απο το ένα σημείο στο άλλο αλλάζοντας ριζικά την ανάλυση μας ως προς την ταυτότητα του ατόμου και πως αυτή θα μπορέσει να αναπτυχθεί.
Πολύ διαφορετικό είναι το σημείο της ζωής να περάσει στα 7 σου χρόνια απο τον Πλούτωνα και πολύ διαφορετικό στα 14 σου. Ελάχιστες μοίρες είναι περίπου Δημήτρη (αν και όχι πάντα, μπορεί να έχουμε διαφορές και 15 μοίρες εκτός αν βέβαια στο μυαλό σου 15 μοίρες δεν παίζουν και μεγάλο ρόλο...) η αναπτυξιακή όμως διαφοροποίηση και επιρροή είναι τεράστια για την ψυχολογική ανάπτυξη του ατόμου και με σοκάρει πραγματικα η τελευταία πρόταση που πραγματικά εγώ δεν θα την χαρακτηρίσω καν γιατί και μόνο σαν πρόταση είναι σοκαριστική απο έναν αστρολόγο να την ακούω. Ας μην επεκταθώ βέβαια και σε άλλες διαφορές οπως το ότι στο Placidus μπορεί να έχεις εμπεριεχώμενους οίκους και στο Koch οχι και αντίστροφα και άλλες πολλές διαφορές.
Σε αυτό ίσως να βοηθούσε η κατανόηση της κρισιμότατης για τον άνθρωπο αναπτυξιακή ηλικία μέχρι τα 18 όπου πολλά πράγματα στην ανθρώπινη ψυχολογία παίζουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο καθότι και απο συμπεριφορική αλλά και απο ψυχαναλυτική προσέγγιση ουσιαστικά μορφοποιείται μεγάλο ποσοστό της ανθρώπινης υπόστασης και συμπεριφοράς.

ΥΓ: Μία διόρθωση, το σύστημα Placidus έγινε ευρέως γνωστό γιατί στις αρχές του 20ου αιώνα γιατί συγκεκριμένη αστρολόγοι της σχολής του Λονδίνου τοτε που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία το προμοτάρισαν περισσότερο.
ΥΓ2: Ας βγούμε επιτέλους απο την καραμέλα επίσης του συστήματος Regiomontanus για την ωριαία που επίσης έμεινε στους αστρολόγους του σήμερα επειδή τους χρησιμοποίησε ο Lilly. O Bonatti έκανε τέλεια ωριαία και χρησιμοποιούσε τον Campanus.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Ας μην επεκταθώ βέβαια και σε άλλες διαφορές οπως το ότι στο Placidus μπορεί να έχεις εμπεριεχώμενους οίκους και στο Koch οχι και αντίστροφα και άλλες πολλές διαφορές.

Χρήστο μου, μάλλον κάτι δεν καταλαβαίνω....

Ενας λόγος που χρησιμοποιούμε το σύστημα Koch, είναι ότι μας βολεύει επειδή δεν έχει εμπεριεχόμενους; Θεωρείς ότι οι εμπεριέχομενοι δεν έχουν να πουν πολλά πράγματα γενικώς στην αστρολογία ή στην όλη θεωρία της κοινωνικής δόμησης;

Παρότι γενικότερα έχω ερευνητική διάθεση δεν σκοπεύω να αναλωθώ να βρω γιατί χρησιμοποιούσαν το ένα σύστημα ή το άλλο. Από τη στιγμή που ως τώρα δεν με έχουν προδώσει οι αναλύσεις Χρήστο μου, καραμέλα ξε-καραμέλα δεν θέλω να αλλάξω σύστημα.

Τώρα αν ο Lilly το χρησιμοποιούσε ή όχι για να είμαι ειλικρινής δεν με πολυνοιάζει, με την έννοια πως τουλάχιστον στην ωριαία αστρολογία, όχι μόνο δουλεύει επαρκώς το Regiomontanus ( το έχω διαπιστώσει) αλλά δουλεύουν πράγματα που δεν έχουν γραφτεί στα βιβλία παρά μόνο στα κιτάπια τα δικά μου και άλλων αστρολόγων που ασχολούνται εντατικά με ένα συγκεκριμένο κλάδο της αστρολογίας όπως είναι η ωριαία για παράδειγμα.

Αν κάποιος μου αποδείξει πως στην ωριαία δουλεύει καλύτερα το Plasidus, ευχαρίστως μπαίνω στην διαδικασία να συζητήσω μαζί του και να θέσουμε τα επιχειρήματα μας. Με αυτό θέλω να πω, πως δεν είναι έτσι απλά οπως το περιγράφεις στο υστερόγραφο σου και ούτε φυσικά αρνούμαι πως "δουλεύουν" τα άλλα συστήματα.

Υγ. Τα πρώτα χρόνια που ασχολούμουν με την ωριαία, ξέρεις πόσα έχασα γιατί ξεχνούσα να αλλάξω το σύστημα στο πρόγραμμα ; Αλλά είπαμε, "αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις" .

[Κώστας]

Χρήστο, σε αρκετά από αυτά που γράφεις δεν διαφωνούμε.

Έγραψα και εγώ ότι η φύση των πλανητών δεν είναι καθόλου απλή και εύκολη υπόθεση καθώς και ότι είναι πολυσύνθετη πλην διακριτή και προσδιορίσιμη.

"Η Αφροδίτη είναι ο πλανήτης του Έρωτα με βάση κάποια συγκεκριμένη κοινωνία. Ήδη μέσα στο Άρθρο μου αναφέρω ότι η Αφροδίτη δεν ήταν για παράδειγμα για τους Αζτέκους η γλυκιά ξανθομαλλούσα - πρότυπο του ερωτισμού. Αλλά μάλλον ένας πολεμικός πλανήτης".

Με τον όρο "Αφροδίτη, ο πλανήτης του έρωτα" δεν εννοούσα μονάχα ροζ συννεφάκια αγάπης, ρομαντισμού και ειρήνης, αλλά κυρίως την αρχέγονη και καταλυτική δυναμη που περιέγραφαν οι αρχαίοι ως "έρωτα".


Εξάλλου σε καμία αστρο-μυθολογία η Αφροδίτη δεν ήταν μία "γλυκιά ξανθομαλλούσα" ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτό. Η θεά Αστάρτη, η αντίστοιχη Αφροδίτη των Βαβυλώνιων, ήταν επίσης θεά της αγάπης και του πολέμου, και προπαντός της σεξουαλικότητας. Η ελληνική Αφροδίτη θεωρούνταν επίσης δεινή θεότητα -ειδικά για τις γυναίκες- καθώς αρέσκονταν να στέλνει στα θύματά της την άλογη μανία και τον οίστρο του ερωτικού πάθους. Εκείνη ήταν επίσης η ηθική αυτουργός του Τρωϊκού Πολέμου εξαιτίας του σφοδρού πάθους που ενέβαλλε στην Ελένη. Η ιστορία όμως είναι πως όταν τελικά εισέρχεται ο Άρης στο προσκήνιο τότε η Αφροδίτη εξαφανίζεται με ύφος αθώας περιστεράς

Θέλω λοιπόν να πω ότι η Αφροδίτη αναγνωριζόταν σαν μία ισχυρή και ακαταμάχητη θεότητα που -όπως και οι υπόλοιποι θεοί- μπορούσε να ευεργετήσει αλλά και να προκαλέσει μεγάλες συμφορές. Και γενικώς οι περισσότεροι μυθικοί θεοί των αρχαίων λαών -ανεξαρτήτως εάν ταυτίζονταν με κάποιον πλανήτη- συνδύαζαν την ευεργετική φύση με την νεμεσητική, τη ζωή με το θάνατο και την δημιουργία με την καταστροφή.

Αυτό στην Αστρολογία μεταφέρεται στο γεγονός ότι ο κάθε πλανήτης έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές απορροές, ανάλογα με τις "διαθέσεις" του, ανάλογα δηλαδη με τις όψεις και τους συσχετισμούς του.


Όπως όμως μεταξύ όλων των πλανητών έτσι και μεταξύ της Αφροδίτης και του Άρη υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές. Όπως ενδεχομένως να υπάρχουν βέβαια και κοινά στοιχεία. Αν το δούμε πχ. από την πλευρά της φυσικής θα πούμε ότι σύμφωνα με τον Πτολεμαίο η Αφροδίτη είναι "πλανήτης θηλυκός, θερμός και υγρός..." ενώ ο Άρης "αρσενικός, θερμός και ξηρός", άρα σε πρώτο τουλάχιστον επίπεδο μοιράζονται το στοιχείο της θερμότητας αλλά διαφέρουν στην υγρότητα-ξηρότητα. Αν το δούμε πιο φιλοσοφικά θα πούμε πως συμβολίζουν τα δύο πιο βαθιά ριζωμένα ένστικτα, το ερωτικό και το πολεμικό. Συνδέονται επίσης η μεν Αφροδίτη με το "επιθυμητικό" και αισθησιακό μέρος της ψυχής που ορέγεται, ο δε Άρης με το "θυμοειδές" που επιδιώκει να άρχει και να εξουσιάζει. Συνεπώς υπάρχει διάκριση των ρόλων. Άρα η γνήσια αστρολογική Αφροδίτη δεν γίνεται να απεικονιστεί ως "μαινόμενη" από θυμό ή βαμμένη με τα χρώματα του πολέμου διότι η φύση της είναι δεν είναι σε καμία περίπτωση τέτοια.

Απο το κείμενο σου αντιλαμβάνομαι ότι προφανώς θεωρείς ότι η αστρολογική γνώση είναι τέλεια και δεν χωρά κάποια αμφισβήτησης.

Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω κάτι τέτοιο! Η Αστρολογία έχει μεγάλιο περιθώριο εξέλιξης.

Η ταυτότητα για την ψυχολογία είναι οι διάφοροι κοινωνικοί ρόλοι που πέρνουμε και που σε ένα βαθμό μας διαμορφώνουν.

Για την ψυχολογική όμως αστρολογία ισχύει κάτι βαθύτερο και αληθινότερο: η "ταυτότητά" μας, δηλαδή οι διάφοροι κοινωνικοί ρόλοι που παίρνουμε και που ως ένα βαθμό μας διαμορφώνουν, τελούν υπό άμεση συσχέτιση με το γενέθλιο ωροσκόπιό μας! Γι'αυτό και οι αστρολόγοι ορθώς ισχυρίζονται ότι ένα Ωροσκόπιο μπορει να μην ειναι ντετερμινιστικό (όπως πιστευόταν αφελώς από την αρχαιότητα μέχρι και σχετικά πρόσφατα) όμως δειχνει οπωσδήποτε κάποιες τάσεις! Η πολυπλοκότητα του κόσμου γύρω μας και οι πολλαπλές "ταυτότητες" που υιοθετούμε αποτελούν την αντανάκλαση της εσωτερικής μας αστρολογικής πολυπλοκότητας! Διότι καθημερινά καλούμαστε να λειτουργούμε και να ενεργούμε σε ένα πολλαπλό επίπεδο, διαχειριζόμενοι όσο πιο αρμονικά μπορούμε τα αιτήματα όλων των πλανητικών και ζωδιακών επιδράσεων που φέρουμε.


Οι επιδράσεις αυτές όμως υπάρχουν εξ'αρχής, είναι γενέθλιες και για όσους έχουν και μία πιο ακόμα πιο μεταφυσική κοσμοθέαση προϋπάρχουν -και γιατί όχι, προεπιλέγονται κι όλας από την ψυχή! Το πώς όμως αυτές οι τάσεις και ορμές θα εξελιχθούν αυτό είναι άδηλο...


Λένε για παράδειγμα οι αστρολόγοι ότι τα άτομα που έχουν πολύ έντονο Ερμή στο γενέθλιο χάρτη ή πολλούς Διδύμους συνήθως στρέφονται σε επαγγέλματα που περιλαμβάνουν πολύ επικοινωνία, καθώς και ότι συχνά έχουν παραπάνω από ένα επάγγελμα. Και αυτό είναι κατά βάση σωστό. "Επικοινωνιακά" επαγγέλματα βέβαια υπάρχουν πάρα πολλά όμως η αρχική τάση υπάρχει. Διότι από τα αρχαία χρόνια γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο πλανήτης Ερμής σχετιζεται με το λόγο και την επικοινωνία. Αυτή είναι μία κεκτημένη γνώση αιώνων η οποία μπορεί μονάχα να εξελιχθεί και όχι να καταρριφθεί.

Για αυτό έγραψα πιο πάνω πως σίγουρα υπάρχουν αρχικές τάσεις και ενορμήσεις.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο δεν υπάρχει κάποια παγκόσμια αρχέγονη επιρροή που να υφίσταται στους αιώνες

Εδώ λοιπόν εντοπίζεται η διαφωνία μου. Δεν ξέρω αν ενστερνίζεσαι την θεωρία της "κοινωνικής δόμησης" ή κάποιας αντίστοιχης θεωρίας όμως η δική μου γνώμη (και νομίζω και των περισσότερων όσων ενασχολούνται με την αστρολογία) ειναι ότι σαφώς και υπάρχουν παγκόσμιες αρχέγονες επιρροές. Και αυτές δεν είναι άλλες από τους Πλανήτες και τους Ζωδιακούς Τόπους.

[Dimitraq]

Καλησπέρα σας.

Αναγκάζομαι να παρέμβω γιατί το θέμα άπτεται της επαγγελματικής μου υπόστασης. Δε θα αναφερθώ με αστρολογικούς όρους, διότι υπάρχουν ειδικότεροι από μένα να μιλήσουν γι' αυτό.

Χρήστο, με όλη μου τη συμπάθεια κι εκτίμηση προς το πρόσωπό σου,
αναφέρεσαι σε μια ολόκληρη θεωρία, αυτή της Κοινωνικής Δόμησης, την οποία μελετούν από τη σκοπιά τους πολλές επιστήμες όπως η Κοινωνική ανθρωπολογία, η Κοινωνιολογία ακόμα και η βιολογία, και πολλές άλλες.
Η θεωρία αυτή, ως επί το πλείστον είναι η βασική συνισττώσα της Κοινωνικής Ψυχολογίας, η οποία έχει πάρα πολλές παραμέτρους και προεκτάσεις.
Κατ' αρχάς λοιπόν, το να αναφέρεσαι αποσπασματικά (και το κατανοώ, απαιτεί χρόνο και χώρο κατάλληλο) σε μια τόσο πολύπλευρη θεωρία, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να σε κατανοήσουν, ιδιατέρως δε όταν εύλογα δεν γνωρίζουν το εύρος της.
Κατά δεύτερο, την εμπλέκεις με την Ερικσόνια προσέγγιση για τα αναπτυξιακά στάδια του ανθρώπου, και καταλήγεις στη σύζευξη όλων των παραπάνω με το σύστημα Koch το οποίο βοηθά σε μια εν τω βάθει κατανόηση της δυναμικής των ταυτοτήτων του ατόμου και κατ' επέκτασιν, τον απεγκλωβισμό του από τις κοινωνικές νόρμες, με την ταυτόχρονη κοινωνική ατομικοποίησή του.. Πού αποσκοπεί όλο αυτό??
Δε γνωρίζω πόσο αφορά όλη αυτή η προσέγγιση τους αναγνώστες του forum, όταν μάλιστα δεν έχουν όλη τη διάσταση της θεωρίας.
Αλλά έστω ότι τους αφορά. Δεν θα ήταν ακαδημαϊκά ορθό να τους εισαγάγεις πρώτα σε βασικές έννοιες Κοινωνικής και Αναπτυξιακής Ψυχολογίας κι επειτα να καταλήγεις σε μια πρόταση???

Όλη η προσέγγισή σου με βρίσκει με πολύ σκεπτικισμό. Και για να γίνω πιο κατανοητή, πώς θα μπορούσε επί παραδείγματι, μια κοινωνία "ατομικοποιημένη" - η οποία ως ιδέα φαντάζει πολύ απελευθερωτική -αλλά και η αστρολογία μέσω του συστήματος Koch να παρέμβει και να βοηθήσει έναν άνθρωπο που είναι δολοφόνος, ή παιδεραστής, ή με άλλη "παρεκκλίνουσα από το φυσιολογικό" συμπεριφορά, όπως αυτή ορίζεται στις μέρες μας στο Δυτικό κόσμο??

Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτή..

Καταλήγοντας όμως κι επειδή δεν είμαι σίγουρη για το πόσο αρμόζει να κάνω κατάχρηση του χώρου παραθέτοντας σελίδες επί σελίδων για να επικοινωνήσω τη θεωρία της κοινωνικής δόμησης, θα πω ότι κατά τη γνώμη μου οι κοινωνικές νόρμες και τα "στεγανά" καλώς ή κακώς τα δημιουργούμε για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, η οποία εμπεριέχει ανθρώπους και κουλτούρες διαφορετικού φιλοσοφικού και βιολογικο-κοινωνικού υπόβαθρου.
Θα ήταν ευχής έργο και συνάμα ουτοπία να προσδοκούσαμε σε μια κοινωνική ατομικοποίηση η οποία θα απελευθέρωνε το άτομο από τα όποια "δεσμά" του.
Μόνο με μια ριζική και εκ βάθρων αναδιάρθρωση των κοινωνικών ιστών θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό.
Και πάλι όμως ενέχεται ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε μια κοινωνία σαν αυτή που περιγράφει ο Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του "Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος", όπου πάντα υπάρχει ένας ιθύνων νους για να ασκήσει επιρροή στη μάζα, με μια μορφή κοινωνικής ατομικοποίησης, στην οποία αναφέρεσαι.

[Χρήστος Άρχος]

όχι Τίνα και το Koch μπορεί να έχει εμπεριεχώμενους απλά σε έναν Placidus χάρτη μπορεί να μην έχει εκεί που ο Koch στο συγκεκριμένο άτομο να έχει καθώς και το αντίστροφο να μην έχουμε εμπεριεχωμένους οίκους για παράδειγμα στον Koch ενός ατόμου και να έχουμε στο Placidus. Αυτό το παράδειγμα το ανέφερα γιατί απλά η άποψη του Δημήτρη για "μικροδιαφορές" ανάμεσα στα συστήματα είναι εντελώς λανθασμένη.
Για το θέμα της ωριαίας αναφέρθηκα στο ότι απλά πολλές φορές υπάρχει και η μόδα και όπως η μόδα υποστήριξε το Placidus λόγω του Carter που είχε ρεύμα, το ίδιο έγινε με το Regiomontanus και τον Lilly. Ο Βονατι χρησιμοποιούσε πχ Campanus, μεγαλος αστρολόγος και τρομερός δάσκαλος της ωριαίας. Σαφώς όπως καταλαβαίνεις δεν έκανα κανένα σχόλιο σχετικά με τις αναλύσεις σου. Τόσο φθηνός δεν θα υπάρξω ποτέ και δεν θα έκανα τέτοιο σχόλιο ποτέ για κανέναν. Απλά ανέφερα μία ιστορική αλήθεια και για το Placidus και για το Regiomontanus

[Χρήστος Άρχος]

Αγαπητή Δήμητρα σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου. Τουλάχιστον νομίζω το βλέπεις απο τη σωστή προοπτική. Όχι δεν έχω απαίτηση να με καταλάβουν Δήμητρα απο ένα άρθρο 1500 λέξεων προς θεού. Αλλά άλλο ένα άρθρο να ξεκινήσει μία γόνιμη συζήτηση που θα μας οδηγήσει κάπου και άλλο να βγαίνει μία αρνητική καταγγελτική άποψη για κάτι που όπως είπες πολύ σωστά μπορεί να μην έχουν κατανοήσει. Δεν αρνούμαι εξάλλου καμία ερώτηση. Τέτοια άρθρα πάντα προκαλούν εξάλλου το ενδιαφερον του κόσμου και των αστρολόγων και όπως ειπώθηκε και πιο πριν έχει γίνει ήδη μία πιο γόνιμη συζήτηση αν κάτι χαίρομαι είναι ότι πάντα στα άρθρα μου υπάρχει αυτή η γόνιμη ανταλλαγή ιδεών. Για μένα αυτό είναι σημαντική νίκη κυρίως του site γιατί έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε και να εκφράζουμε τη διαφωνία μας. Όμως δεν μπορώ για παράδειγμα να δεχτώ να λέγεται ότι χάρτες ακόμη και με 15 μοίρες διαφορά δεν παίζει ρόλο στην ανάλυση ενός χάρτη στους διαδόχους και κατιόντες οίκους. Αυτό δηλώνει μία ακαμψία.

Πάνω στην πρόταση σου αυτή: Δε γνωρίζω πόσο αφορά όλη αυτή η προσέγγιση τους αναγνώστες του forum, όταν μάλιστα δεν έχουν όλη τη διάσταση της θεωρίας.
Αλλά έστω ότι τους αφορά. Δεν θα ήταν ακαδημαϊκά ορθό να τους εισαγάγεις πρώτα σε βασικές έννοιες Κοινωνικής και Αναπτυξιακής Ψυχολογίας κι επειτα να καταλήγεις σε μια πρόταση???


Εδώ έχω να απαντήσω απλά στο ότι ποτέ δέν είπα ότι τα άρθρα μου αποκρίνονται σε ένα μόνο κοινό. Έχω γράψει άρθρα που είναι τόσο απλοικά που το καταλαβαίνει και ένας που έχει διαβάσει ελάχιστα αλλά και άρθρα τα οποία τα καταλαβαίνουν πολύ λιγότεροι. Κοινώς δεν έγραφα ποτέ μου για μόνο μία ομάδα ανθρώπων, αυτό το άρθρο συγκαταλέγεται στα πιο δύσκολα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα απαντούσα σε κανένα ερώτημα. Ούτε για την αναπτυξιακή και κοινωνική ψυχολογία ούτε βέβαια για οτιδήποτε άλλο.
Να πούμε επίσης ότι όταν ένα άρθρο έχει στο τέλος References δεν τα έχει για να το παίξουμε ότι κάτι κάναμε. Οι σημειώσεις οδηγούν τον αναγνώστη που δεν ξέρει πιθανώς κάτι να ακολουθήσει της πηγές και να μπορέσει να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο. Δεδομένου ότι υπάρχει και η άμεση δυνατότητα απάντησης μου δεν θα αρνούμουν σε κανέναν να του εξηγήσω περισσότερο τη θεωρία. Άλλο όμως ρωτάω για να ανακαλύψω και άλλο ισοπεδωτικά ακυρώνω επειδή δεν το κατανοώ ή απλά επειδή δεν ταιριάζει στα όσα μέχρι τώρα ξέρω. Να πούμε όμως ότι δεν "εμπλέκω" απο μόνος μου την Ερισκόνια θεωρία ανάπτυξης της ταυτότητας. Η θεωρία του Έρικσον , του Ταζφελ και η κοινωνική δόμηση αποτελούν μία τριάδα ερμηνείας της ταυτότητας. Άρα αναγκαστηκά αν μιλήσεις για ταυτότητα θα μιλήσεις και για κοινωνική δόμηση, και για Ερικσον και για Ταζφελ.

Για την τελευταία σου παράγραφο: Θα ήταν ευχής έργο και συνάμα ουτοπία να προσδοκούσαμε σε μια κοινωνική ατομικοποίηση η οποία θα απελευθέρωνε το άτομο από τα όποια "δεσμά" του.
Μόνο με μια ριζική και εκ βάθρων αναδιάρθρωση των κοινωνικών ιστών θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό.
Και πάλι όμως ενέχεται ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε μια κοινωνία σαν αυτή που περιγράφει ο Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του "Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος", όπου πάντα υπάρχει ένας ιθύνων νους για να ασκήσει επιρροή στη μάζα, με μια μορφή κοινωνικής ατομικοποίησης, στην οποία αναφέρεσαι.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω καλύτερα με κάποιον, όσο για το φόβο στο τελος όλα μπορούν να βελτιωθούν μέσα απο μία άλλη προσεκτικότερη αντίληψη. Το τι είναι ουτοπία είναι πολύ επίφοβο, για πολλούς ανθρώπους του παρελθόντος ότι μία γυναίκα θα ψήφιζε και θα μιλούσε ελεύθερα φάνταζε ουτοπικό για αυτό ξαναλέω ας μην κρίνουμε απο τα προσωπικά μας κοινωνικά φίλτρα και φοβίες. Κοινώς βρε Δήμητρα πάντα υπάρχει φόβος για την εξέλιξη μας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάτσουμε εκεί που είμαστε στον κίνδυνο και μόνο; Με το φόβο δεν μπορούμε να πάμε πουθενά, ο φόβος δεσμεύει και καθηλώνει.

[Χρήστος Άρχος]

Κώστα μάλλον δεν με κατάλαβες. Στην Αζτέκικη αστρολογία και σε αυτή των Μάγια η Αφροδίτη δεν ήταν όπως αναφέρεις:Εξάλλου σε καμία αστρο-μυθολογία η Αφροδίτη δεν ήταν μία "γλυκιά ξανθομαλλούσα" ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτό. Η θεά Αστάρτη, η αντίστοιχη Αφροδίτη των Βαβυλώνιων, ήταν επίσης θεά της αγάπης και του πολέμου, και προπαντός της σεξουαλικότητας. Η ελληνική Αφροδίτη θεωρούνταν επίσης δεινή θεότητα -ειδικά για τις γυναίκες- καθώς αρέσκονταν να στέλνει στα θύματά της την άλογη μανία και τον οίστρο του ερωτικού πάθους. Εκείνη ήταν επίσης η ηθική αυτουργός του Τρωϊκού Πολέμου εξαιτίας του σφοδρού πάθους που ενέβαλλε στην Ελένη. Η ιστορία όμως είναι πως όταν τελικά εισέρχεται ο Άρης στο προσκήνιο τότε η Αφροδίτη εξαφανίζεται με ύφος αθώας περιστεράς


Αν και Ο Θεός - Πλανήτης είχε κάποια στοιχεία με την Αφροδίτη όπως οι τέχνες η ιστορία του θεού είναι γεμάτη με αιματοβαμένους αγώνες και μάλιστα για αυτός ήταν το φτερωτό φίδι που με τη συγκρουσή του μαζί με έναν άλλο θεό ήταν ο λογος για την αρχή και το τέλος του κόσμου. Ένας τέτοιος κύκλος για πολλούς τελειώνει με το 2012. Η αντίληψη λοιπόν που είχαν για τον Πλανήτη - Θεό ουδεμία σχέση είχε με την Αφροδίτη. Μάλιστα πολλές φορές συνδέεται πολύ έντονοτερα και με τον Άρη καθώς αυτός έμαθε στους ανθρώπους την ικανότητα της Σεξουαλικής αναπαραγωγής για τη συνέχιση του ανθρώπινου είδους.

Πέρα απο αυτό όμως όντως συμφωνούμε σε πολλά που γράφεις σε αυτό σου το κείμενο έχω όμως δύο διαφωνίες που πια έχουν να κάνουν με τον τρόπο αντίληψης μας οπότε και είναι περιττό να το συζητάμε
το 1ο είναι: Για την ψυχολογική όμως αστρολογία ισχύει κάτι βαθύτερο και αληθινότερο: η "ταυτότητά" μας, δηλαδή οι διάφοροι κοινωνικοί ρόλοι που παίρνουμε και που ως ένα βαθμό μας διαμορφώνουν, τελούν υπό άμεση συσχέτιση με το γενέθλιο ωροσκόπιό μας!
Το ότι είναι βαθύτερο και αληθινότερο αυτό που αναφέρεις είναι δική σου άποψη και μάλιστα δεν είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Ότι έχουμε πολλαπλές ταυτότητες και ο τρόπος που δίνεται η ερμηνεία στην ταυτότητα έτσι και αλλιώς ψυχολογικά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και εγώ όπου η θεωρία συγκρούεται με τη πειραματική διαδικασία και επιστήμη πηγαίνω με την επιστήμη. Δική μου αντίληψη σαφώς όπως και δική σου αντίληψη η παραπάνω. Επίσης ας μην ξεκινήσουμε το πόσες διαφορετικές αντιλήψεις υπάρχουν πάνω σε αυτό που λέμε ψυχολογική αστρολογία καθότι δεν υπάρχει ενιαίος τομέας. Επίσης να πω ότι Η ψυχολογική αστρολογία που αναφερόμαστε δεν είναι τίποτα παραπάνω απο την αναλυτική ψυχολογία του Γιούνγκ μεταφρασμένη σε πλανήτες. Η αστρολογία άρχισε να ασχολείται με την ψυχολογία του ατόμου πολύ πρόσφατα όταν βέβαια ξεκίνησε η ψυχολογία όπου και πήρε πολλά δάνεια.

Η 2η διαφωνία μου είναι εδώ:

HTML Code:

Σε αυτό ακριβώς το σημείο δεν υπάρχει κάποια παγκόσμια αρχέγονη επιρροή που να υφίσταται στους αιώνες

Κώστας:Εδώ λοιπόν εντοπίζεται η διαφωνία μου. Δεν ξέρω αν ενστερνίζεσαι την θεωρία της "κοινωνικής δόμησης" ή κάποιας αντίστοιχης θεωρίας όμως η δική μου γνώμη (και νομίζω και των περισσότερων όσων ενασχολούνται με την αστρολογία) ειναι ότι σαφώς και υπάρχουν παγκόσμιες αρχέγονες επιρροές. Και αυτές δεν είναι άλλες από τους Πλανήτες και τους Ζωδιακούς Τόπους.

Χρήστος: Όχι δεν πιστεύω σε παγκόσμιες αρχέγονες επιρροές ως προς τις ταυτότητες μιας και μιλάω μόνο για ταυτότητες. Οπότε και πάλι εδώ έχουμε μία τεράστια ιδεολογική διαφορά που καταλήγει στην εκτίμηση βέβαια της άποψης σου αλλά για μένα να είναι εσφαλμένη.