Σελήνη - Πλούτωνας: Κόλαση (2)

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Τα πιο αδύναμα από αυτά τα άτομα – εκείνων δηλαδή που οι γενέθλιες όψεις άλλων πλανητών δεν τα ενισχύουν κάπως – ζουν την προσωπική τους κόλαση. Στις περισσότερες περιπτώσεις - για να μην πω όλες - είθισται το άτομα αυτά, όταν πια ενηλικιωθούν, να συναντήσουν με τρόμο το θεοσκότεινο λαβύρινθο των δαιμόνων όπου μεταφράζονται σε αναπάντητα γιατί, απορίες, φόβους και ενδόμυχες φοβίες, ανεξήγητες ανησυχίες και αγωνίες. Αργά ή γρήγορα έρχονται αντιμέτωπα με τις σκιές όχι μόνο του δικού τους παρελθόντος, αλλά και εκείνες των προπατόρων τους. Αυτό συμβαίνει ειδικότερα σε εκείνα τα παιδιά που φέρουν το “στίγμα” της προσφυγιάς, της καταναγκαστικής βίαιης εκδίωξης ή άλλων κοινωνικών ή πολιτικών αναταραχών που βίωσαν στην παιδική τους ηλικία.

Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί του άρθρου: Σελήνη - Πλούτωνας: Κόλαση (2)

[magneto]

Και τώρα μπορούμε όσες έχουμε σκληρή όψη Σελήνης/Πλούτωνα να πιαστούμε χέρι χέρι και να χορέψουμε το χορό του Ζαλόγκου.

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

magneto καλησπέρα,

Με ή χωρίς το χορό του Ζαλόγγου, εγώ που έχω μία υπέροχη όψη Σελήνης-Ηλιου-Δία-Πλούτωνα Ποσειδώνα δεν θα σε ακολουθήσω.

Τόσο εσένα όσο και σε όλους, θα πρότεινα μάλλον, να δείξετε λίγη εγκράτεια ακόμα, καθώς επακολουθεί και ένα άλλο -ηπιότερο μεν - αλλά ως προς τις προεκτάσεις του ακόμα πιο επεξηγηματικό άρθρο Ηλιου -Πλούτωνα. Εμ τι θα αφήναμε τους άντρες απέξω;

Να πω πως, η περιγραφή τη επιρροή του Πλούτωνα δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ - το ποτέ μου πρόσεξε το σε παρακαλώ - να εξαντληθεί αρκούντος.

Οπως και κανενός άλλου πλανήτη βέβαια.

Oμως το σκεπτικό μου πίσω από την κοφτερή γλώσσα και του δεύτερου μέρους που χρησιμοποίησα είναι γιατί, θέλω να φτάσω όχι μόνο το κόμπο στο χτένι, αλλά για να πω σε όλους σας, πως πρώτη εγώ και καλύτερη ούτε το χορό χόρεψα αλλά ούτε και μέχρι τώρα πέθανα όπως διαπιστώνεται.

Απλώς καθώς είμαι πολύ μεγαλύτερη σας, έζησα τις ατυχείς εκφάνσεις του, αλλά από την άλλη είχα και την τύχη, να απολαύσω και να συνεχίζω να απολαμβάνω τα δώρα του! Αυτή είναι άλλωστε η πεμπτουσία του όλους θέματος περί Πλούτωνα.

Πριν λοιπόν χυθεί όλος ο καφές, ετοίμασε τον με καιμάκι, πάρε τσιγάρο, και θέση στο μπαλκόνι, να απολαύσεις και εσύ και όλοι το τρίτο μέρος.

Αν ακόμα και τότε, θα συνεχίσεις να θες να χορέψεις το χορό του Ζαλόγγου, ας οργανώσουμε ένα Σεληνιακοπλουτώνιο "πάρτυ μοιρολογήματος" πρώτα.

Τι θα έλεγες για την παραπάνω σκέψη;

Φιλικά,

Χ.Σ

Υ.Γ. Ελπίζω το black humor μου να μην σε χάλασε. Αλλά μιας και μίλησες για τις κορασίδες του Ζαλόγγου, εμ ............ο νοών νοείτο!

[doukas]

Ωραίο και με κοινωνικές προεκτάσεις το κείμενο της Κας Σπίγγου, όσα έχει γράψει αντιπροσωπεύουν σε μεγάλο βαθμό άτομα τα οποία γνωρίζω και έχουν τέτοιες όψεις. Επιπλέον κατά την ταπεινή μου άποψη , τα κείμενα δεν αποτελούν αφορισμό ή αρρώστια στο ωροσκόπιο ενός ατόμου - όλοι θα'χουμε φαντάζομαι σκληρές όψεις , αλλά διαγνωστικό εργαλείο. Δηλαδή : έχω μια όψη , η οποία δηλοί το τάδε πράμα. Και πως την ξεπερνάμε; Ίσως πολλοί άνθρωποι να την ξεπέρασαν είτε χωρίς να το κατάλαβαν (φαντάζομαι κυρία Σπίγγου , είναι ίδιον του Πλούτωνα η θεραπεία , αναγέννηση χωρίς να το αντιληφθεί το υποκείμενο/ο πάσχων) , είτε με άλλες όψεις όπως προανέφερε η γράφουσα.
Σε κάθε περίπτωση , δεν νομίζω ότι είναι τυχαίες και οι αντιδράσεις και με ποια έννοια. Ότι ένα θέμα που αφορά τον Πλούτωνα , έχει και την ανάλογη αντιμετώπιση. Δηλαδή , αντίδραση, "απέλαση του κακού" , εξορκισμός και όλα τα σχετικά. Μήπως τελικά δεν είναι τυχαίο;
Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι απλούστερα. Αναγνωρίζοντας τέτοιες όψεις και την σημασία τους, βάζουμε έναν λίθο στην:
1) διάγνωση μιας κατάστασης
2) θεραπεία της
όπως προείπε και η συγγραφέας του άρθρου, το αποτέλεσμα κάθε προσπάθειάς μας να αναγεννηθούμε είναι αποκλειστικά στο χέρι μας. Οι πλανήτες είναι απλώς "πληροφοριοδότες" και η τάση του ατόμου προς κάποια κατεύθυνση.

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Παιδιά γεια σας,

Ευχαριστώ όλους που με ανεχθήκατε και αντέξατε το very black της πλουτωνουπόθεσης!

Γενικότερα δε, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους όσους εμφανώς ή αφανώς του side, μου έδωσαν πολλά πρόσθετα ερεθίσματα, αλλά προπάντων την ευκαιρία, να ξεφύγουμε από την ωραιοποιημένη και εν πολλώ μάλλον κενή αέρος αστρολογία.

Επιτέλους ας μάθουμε και κάτι διαφορετικό!

Θα ήθελα επί τη ευκαρία να σας προετοιμάσω για μία νέα σειρά άρθρων σχετικά με την εντελώς νέα αλλά συγχρόνως καταπληκτική προσέγγιση των πληγέντων κομμάτιων μας, διαμέσω της Κυβερνητικής -Συστημικής Αστρολογίας!

Οχι απλώς υπόσχεται πολλά, αλλά μας ανοίγει νέους δρόμους αυτοθεραπείας και βαθιάς κατανόησης του σφραγιδόλιθου της "μοίρα" μας!

Για όσους δεν με γνωρίζουν προσωπικά, να τονίσω πως -παρά τις οικτρές πλουτώνιες όψεις στο γενέθλιο μου - είμαι ένα αισιόδοξο, θετικό, πολύ συντονισμένο με τα μέσα μου άτομο - και όπως καλή ώρα σας τόνισε πολλάκις και η Κάτια με το δικό της μεστό λόγο, όπως ενός κακού μύρια έπονται, άλλο τόσο ενός Πλουτώνιου καλού επίσης μύρια βρίσκονται μπροστά μας.

Ας το διασκεδάσουμε λοιπόν, και εν αναμονή του 3ου μέρους, ας αρχίσουμε να ξαλαφρώνουμε.

Φιλικά, και πολλά φιλιά εκ του μακρόθεν, σε όλους ανεξαιρέτως.

Χρυσάνθη

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Καλησπέρα Γιώργο μου,

Σε ευχαριστώ έτσι απλά.

Ξέρεις καλέ μου, αν και δεν είμαι οπαδός καμίας ανατολίτικης φιλοσοφίας και κανενός Δαλάι Λάμα, αλλά αποκλειστικά λάτρης της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας -αν και όχι ειδήμων επ'αυτής εννοείται - ως όμως εκπρόσωπος της αστρολογίας τόσα κα τόσα χρόνια, και πολύ ενεργό μέλος άπειρων σχετικών σεμιναρίων στην ψωροκώσταινα την Ευρώπη, σιχάθηκα την θέση όλων των νεότερων φιλοσόφων, ψυχολόγων και αστρολόγων πολύ περισσότερο, της Δύσης.

Ο λόγος αυτής της απαρέσκειας είναι προφανής. Ελεος πια.

Ολες οι σκέψεις, οι προσπάθειες, οι προσεγγίσεις μας κ.λ.π, -ειδικότερα των πιο επιφανών αστρολόγων - γύρω από τα συναισθήματα αναπτύσσεται περισσότερο γύρω από τον τρόπο που αυτά διευκολύνουν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και λιγότερο γύρω από το πως μπορούμε ή τι θα ήταν καλό να κάνουμε ώστε να τελειοποιήσουμε την εσωτερική μας φύση.

Εστιαζόμαστε πάρα πολύ στον εαυτό μας. Στο πως θα κερδίσουμε την εκτίμηση, το θαυμασμό, την αγάπη την αποδοχή των άλλων, αλλά πολύ λιγότερο στην προσπάθεια να εναρμονίσουμε τον εαυτό μας εσωτερικά.

Πλάκα -πλάκα δεν καταλαβαίνουμε καν, πως τα συναισθήματα αυτά πολύ περισσότερο οι ηθικές αρχές που μας διέπουν αφορούν τελικά στο σύνολο τους όλες τις κοινωνικές μας σχέσεις.

Ετσι, κατά την δική μου επίσης ταπεινή άποψη, αν δεν έχει κανείς καταφέρει μία τουλάχιστον διαφορά μεταξύ των κατωτέρων και ανωτέρων απολαύσεων, ή μεταξύ των διαφόρων τύπων ευτυχίας και ευδαιμονίας τότε τι στο καλό καθόμαστε κσι στέλνουμε ραβασάκια οι μεν στους δε;

Η δική μου σκέψη πάει στον αριστοτελικό όρο "ευδαιμονία", που τείνουμε να τον μεταφράζουμε ως ευτυχία αλλά που σήμερα πια, είναι νομίζω καιρός να τον αποδίδουμε ως "ευδοκίμηση".

Γιατί το λέω αυτό; Οπως το φυτό δεν χρειάζεται να νιώσει ευτυχισμένο για να ευδοκιμήσει, άλλο τόσο και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ευτυχήσει αν πρώτα δεν ευδοκιμήσουν τα μέσα του.

Ο Πλάτωνας λέει ότι ο ενάρετος είναι και ευτυχισμένος και ο ευτυχισμένος ενάρετος. Αυτά αναγκατικά πάνε μαζί. Αυτή όμως η ευτυχία δεν άπτεται της έννοιας ενός παιδιού που παίρνει τα δώρα του τα Χριστούγεννα.

Κοτολογίς, οι αξιώσεις του να είναι κανείς και καλός και ενάρετος, είναι πολύ σκληρές. Συχνά απαιτείται να θυσιάσει κανείς όλα εκείνα που του προσφέρουν ευτυχία.

Αν λοιπόν αστρολογικά μιλώντας δεν θυσιάσεις την ευδαιμονία μίας ευτυχούς πρόβλεψης έναντι της αναγνώρισης ότι όσο ευοίωνη και εάν είναι μία πρόβλεψη, δεν θα νιώσει κανείς έτσι ή αλλιώς ευτυχής, εάν πρώτα δεν έχει μπει το πνεύμα εκείνης της ηθικής που ενέχει αγώνα ενάντια στα στραβά κακά και ανάποδα του εαυτού μας.

Δεν ευελπιστώ να συμφωνήσεις αλλά να νιώσεις!

Για να δούμε anyway το τι θα έχουμε λοιπόν να πούμε με το επόμενο άρθρο Ηλιου -Πλούτωνα.

Φιλικά,

Χρυσάνθη

[magneto]

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι γράφετε.

[maria76]

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι γράφετε.

Τι εννοείς?Το άρθρο δεν κατάλαβες?Εγώ το βρήκα κατανοητό,σου περιγράφει την επιρροή που δέχονται οι άνθρωποι,όταν στο γενέθλιο χάρτη τους έχουν όψη Σελήνης-Πλούτωνα.

[magneto]

Εννοώ ότι στα συγκεκριμένα άρθρα της η κυρία Σπίγγου είναι απότομη και απόλυτη,χρησιμοποιώντας ξύλινη γλώσσα,ενώ στα σχόλιά που γράφει στη συνέχεια,δεν έχει ούτε το ίδιο ύφος,ούτε και την ίδια σκληρότητα. Δε μπορώ να βγάλω ένα συμπέρασμα. Οι αστρολογικές μου γνώσεις είναι σχεδόν αμελητέες και μου είναι πολύ δύσκολο να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Δικό μου το λάθος magneto ,

Παρασυρόμενη από όλους εκείνους τους αναγνώστες μας οι οποίοι είναι ήδη αρκετά καλοί γνώστες της αστρολογίας, αλλά και γιατί περί Πλούτωνα έχουν γραφτεί προηγούμενα πληθώρα άρθρων, θέλησα να παρουσιάσω τις εκφάνσεις των επιρροών του, όπως αυτές πραγματώνονται στην πραγματική μας ζωή.

Καλώς ή κακώς, είναι μεγάλη πληθώρα όλων εκείνων που η γλώσσα την οποία λόγω Πλούτωνα βίωσαν, δεν ήταν απλώς ξύλινη αλλά τσεκουράτη. Γαι δε τα αφτιά ενός οιουδήποτε ευαίσθητου ανθρώπου εξαιρετικά επώδυνη!

Αλλο τόσο και η σκληρότητα που πολλοί -πολύ περισσότεροι από ότι θα άρεσε στον καθένα μας - με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι. Εξ αυτού του λόγου και η σκληρότητα με την οποία περιέγραψα κάποια από τα συμβάντα που πολλοί άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι στην πραγματική τους ζωή.

Τόσο ως άνθρωπος όσο όμως και λόγω της έμφυτης ιδιοσυγκρασίας μου, είμαι πράγματι ευαίσθητη, συμπονετική, και συγκαταβατική.

Αυτό όμως δεν αλλάζει μία ουσιώδη πραγματικότητα. Αν προσεγγίζουμε τα αστρολογικά δρώμενα μόνο μέσω μία ωραιοποιημένης και εξ απαλών ονύχων ματιά, τότε, πιστεύω και εγώ όντως ότι είναι δώρον άδωρο να μιλάμε για τον επίσης τόσο σκληρό πλανήτη όπως αυτές του Πλούτωνα.

Του οποίου από την άλλη, το βαθύτερο νόημα του -όπως και από την συνέχεια άλλων σχετικών άρθρων και εσύ θα διαπιστώσεις - δεν συνιστά με κανένα τρόπο να φαντάζεται κανείς τις άσχημες πλευρές του -μιας και για τις καλές του πλευρές θα μιλήσω αργότερα - καταλήγοντας κατόπιν της πρώτης γνωριμίας του με αυτόν, σε ένα τόσο ακραίο επίπεδο ώστε να σκέφτεται κανείς να ριχτεί στο φαράγγι του Ζαλόγγου.

Πόσο μάλλον όταν αυτού του είδους η θυσία εκείνων των γυναικών συνέβαλε και στον μοιραίο θάνατο των άμοιρων παιδιών τους! Μήπως άραγε -αναρωτιέμαι τώρα εγώ - είτε οι μανάδες είτε τα παιδιά τους είχαν επίσης σκληρές Πλουτώνιες όψεις ώστε προκειμένου να αποφύγουν την τυραννία και τον ζυγό των Τούρκων προτίμησαν την λύτρωση τους με τον θάνατο, παρά να αγωνιστούν για την ζωή την δική τους και εκείνη των παιδιών τους;

Κλείνοντας να πω λοιπόν, ότι μιας και είσαι ένα καινούριο μέλος μας, διάβασε όσο περισσότερο και όσο πιο τακτικά μπορείς, ακόμα και από πολλές άλλες ποικίλες πηγές, ώστε να έχεις και ένα καλύτερο μέτρο σύγκρισης όχι μόνο για το τι γράφω εγώ, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος δεν χρησιμοποιεί ούτε ξύλινη γλώσσα και προπάντων την ίδια σκληρότητα με την δική μου, άσχετα εάν αυτή εκπροσωπεί -επαναλαμβάνω - τις ιδιότητες αυτού του επίσης σκληρού πλανήτη.

Τελειώνοντας να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη -που είτε δίκαια είτε άδικα - τάραξα τα λιμνάζοντα συναισθήματα σου.

Φιλικά,

Χ.Σ