Βρες τον προσωπικό σου μύθο - Μέρος 2ο

[Χρήστος Άρχος]

Τα αρχέτυπα είναι μία μοναδική πηγή αντιστοιχίας η οποία μας βοηθά να καταλάβουμε ποια είναι τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μας και με ποιον τρόπο μπορούμε μέσα από αυτά να αποφύγουμε λάθη που κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς μας δημιουργούν. Σε αυτήν την ενότητα θα δούμε πώς οι γυναίκες μπορούν μέσα από την αστρολογία και αποσυμβολίζοντας μύθους διαφόρων λαών να προστατευτούν από τον προσωπικό τους μύθο στον συναισθηματικό στίβο. Για να το κατορθώσετε χρειάζεται να ξέρετε πού βρίσκεται ο Κυβερνήτης του 7ου οίκου, σε ποιο δηλαδή ζώδιο, καθώς και σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη. Αν δεν ξέρετε αυτά τα στοιχεία καλύτερο θα ήταν τότε να κοιτάξετε απλώς ποιο είναι το ζώδιό σας. Επειδή ο Κυβερνήτης του 7ου και η Αφροδίτη είναι πολύ πιθανό να είναι σε διαφορετικά ζώδια πρέπει να κοιτάξουμε κυρίως τον Κυβερνήτη του 7ου και έπειτα να πάρουμε κάποια στοιχεία από την Αφροδίτη, εκτός και αν είναι ο ίδιος σηματοδότης.

Προσωπικός μύθος Καρκίνου: Δήμητρα

Η Δήμητρα είναι μία από τις πιο γνωστές θεότητες και η πρώτη που ανήκει στο ελληνικό πάνθεο μέχρι αυτή τη στιγμή σε αυτή την ενότητα. Οι λόγοι που την διαλέξαμε σαν αντίστοιχο ανάλογο του Καρκίνου θα φανεί στην συνέχεια.

Ο Καρκίνος καταρχήν είναι ένα ζώδιο έντονα μητρικό, το ενδιαφέρει πάνω από όλα να προσφέρει αγάπη στους αγαπημένους του. Είναι εδώ για να υπηρετεί και να βοηθά όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι δίπλα του και θέλουν τη βοήθεια του. Για τα παιδιά του μπορεί να φτάσει στο μεγαλύτερο έγκλημα και πάνω από όλα βάζει τη ζωή αυτών. Η αγάπη λοιπόν εδώ είναι απόλυτη και μοναδική. Μία γυναίκα με το αρχέτυπο της μάνας Γης στο ωροσκόπιό της τελικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να ζει για το αγαπημένο της πρόσωπο. Έτσι λοιπόν και μία γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο ακόμη και στις συναισθηματικές της σχέσεις προσπαθεί τελικά να βρει αυτό το πρόσωπο που θα του δώσει αυτή την ατέλειωτη αγάπη, χωρίς σύνορα, γεμάτη προστατευτικότητα και πάθος. Ο άνδρας μέσα από αυτήν τη γυναίκα προσπαθεί να βρει την δική του μητέρα και να μπορέσει να ηρεμήσει, να βρει το δικό του λιμάνι.

Η αγάπη αυτής της μητέρας είναι πάνω από όλα παθητική και σκοπό έχει την ανιδιοτελή προσφορά σε όλους όσους αγαπάει. Αυτό σημαίνει ότι είναι μία γυναίκα που μπορεί να κάνει και πολλές θυσίες για τα άτομα που βρίσκονται δίπλα της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η αγάπη ποτέ μα ποτέ σχεδόν δεν βρίσκει αυτό που πραγματικά της αξίζει. Σκεφτείτε την ίδια τη Γη και πόσο οι άνθρωποι την χρησιμοποιούμε και τελικά δεν την ευγνωμονούμε ή και πολλές φορές την πληγώνουμε από πάνω. Από την άλλη ο μύθος της Δήμητρας δείχνει ότι πολλές φορές το πεπρωμένο αυτών των ανθρώπων είναι να μπλέκουν σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αρχικά η Δήμητρα είχε παντρευτεί τον Δία, ο οποίος τελικά την πρόδωσε και διάλεξε ακριβώς το αντίθετο: από τη συμπονετική και γλυκιά Δήμητρα διάλεξε την σκληρή και φιλόδοξη Ήρα, και αυτό είναι κάτι που θα το βλέπουν οι γυναίκες με αυτόν το συνδυασμό και πάντα θα απορούν τι παραπάνω μπορεί να είχε εκείνη η γυναίκα από αυτές. Όμως το πεπρωμένο αυτού του συνδυασμού δεν είναι μόνο η παρουσία ενός άνδρα που προτιμά μία σκληρή γυναίκα αλλά και η σκοτεινή ιστορία της Δήμητρας με την κόρη της Περσεφόνη.

Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες αυτές χάνουν το άτομο που αγαπούν με διάφορους τρόπους, άλλες φορές τους τον «κλέβει» η μοίρα, κάποιες άλλες ακόμη και ο ίδιος ο θάνατος. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι άμα δεν προσέξουν στη ζωή τους πρέπει να προετοιμασθούν για μία μεγάλων διαστάσεων μάχη με τον κόσμο γύρω τους που πολλές φορές θα εμπλέκει ακόμη και το παρελθόν τους. Για παράδειγμα η Δήμητρα αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον Δία και την Ήρα και τελικά ακόμα και αυτοί της έκλεισαν την πόρτα. Όμως ο τρόπος που θα αντιδράσει αυτό το πρόσωπο σε έναν τέτοιο χαμό δεν θα είναι η επίθεση αλλά η βαθιά θλίψη και ξαφνικά με έναν τρόπο μαγικό θα έχει ξανά το πρόσωπο που αγαπά αλλά ποτέ όπως ακριβώς θα ήθελε. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Περσεφόνη δεν κατάφερε ποτέ να γυρίσει στο σπίτι της μητέρας της για όλη τη χρονιά.

Όμως όπως όλες οι δύσκολες ιστορίες πάντα κάποια στιγμή φτάνουν στην κάθαρσή τους, έτσι λοιπόν και η Δήμητρα στο τέλος -σύμφωνα με τους μύθους- καταφέρνει να βρει έναν άνθρωπο που να γεμίζει πραγματικά τη ζωή της, με τον οποίο καταφέρνει να κάνει πραγματικότητα αυτό που οι ανάγκες του αρχετύπου ζητάνε αιώνια: Την αίσθηση ότι κάπου ανήκω και ότι εκεί θα μπορώ να δώσω την απεριόριστη αγάπη μου και θα αγαπηθώ προστατευμένος από το εχθρικό περιβάλλον.


Προσωπικός μύθος Λέοντα: Ιστάρ

Για τους Λέοντες ο αντιπροσωπευτικός προσωπικός μύθος είναι η μυθολογική θεά Ιστάρ της αρχαίας Μεσοποταμίας. Η Ιστάρ ήταν θεά του έρωτα και στους ναούς υπήρχαν δεκάδες κόρες οι οποίες ήταν αφιερωμένες σε αυτήν. Σκοπός τους δε ήταν να προσφέρουν ερωτικές υπηρεσίες. Μην βιαστείτε όμως να τις κρίνετε σαν της σύγχρονες πόρνες. Για την εποχή που συζητάμε οι γυναίκες αυτές εκτός ότι κατείχαν την τέχνη του έρωτα θεωρούνταν ότι έχουν ισχυρότερη νοητική ενέργεια από τους άνδρες και ως εκ τούτου ένας άνδρας θα μπορούσε να φτάσει σε νοητική και σωματική τελειότητα μέσω της τελετουργικής –μαγικής- ερωτικής πράξης με αυτές. Μάλιστα το να πας μαζί τους ήταν πολύ μεγάλη τιμή. Θα μπορούσαμε να τις συγκρίνουμε με τις Ελληνίδες εταίρες των αρχαίων χρόνων ή με της Γκέισες της Άπω Ανατολής.

Έτσι λοιπόν πρέπει να καταλάβει μία γυναίκα με αυτόν τον προσωπικό μύθο ότι: πάνω από όλα πρέπει όχι να υπηρετεί τον σύντροφό της αλλά να είναι αυτή που σε ένα μεγάλο βαθμό θα μπορέσει να έχει το πάνω χέρι και κυρίως να μην πέσει στο επίπεδο της υπηρεσίας απέναντι στο σύντροφο της. Αυτό το λέμε γιατί μία ιερόδουλη της Ιστάρ ποτέ δεν παρακαλούσε ή ποτέ δεν ήταν η «ουρά» κάποιου άνδρα. Αντιθέτως είχε την δύναμη και την εξουσία να αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή ενός άνδρα, ακόμη και αν αυτός κατείχε υψηλό κρατικό αξίωμα ή περίοπτη κοινωνική θέση. Πολλές φορές όμως όσες αντιπροσωπεύονται από αυτό το αρχέτυπο κάνουν το λάθος να αντιδρούν σπασμωδικά σε μία σχέση με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να απαιτούν και να καθορίζουν τους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα τη ζωή του συντρόφου τους. Κάτι βέβαια που δεν είναι αποδεκτό πια στις σύγχρονες κοινωνίες και τελικά μπορεί να οδηγήσει σε πολλές και έντονες συγκρούσεις.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ιστάρ εκτός από θεά του έρωτα ήταν και θεά του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι μία γυναίκα που αντιπροσωπεύεται από τον μύθο της Ιστάρ δεν θα πρέπει να παραδίδεται άνευ όρων προς τον σύντροφό της -έστω και αν είναι σφόδρα ερωτευμένη- και ο λόγος είναι απλός: τη δύναμη του έρωτα την έχει πάντοτε μέσα από την ισχύ, την εξουσία και τον σεβασμό που εμπνέει. Αν δεν το κάνει αυτό τότε μονίμως θα έχει αποτυχημένες και παράταιρες σχέσεις. Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε πάνω από όλα είναι η δυναμική της σε ό,τι έχει να κάνει με τον εαυτό της. Μία γυναίκα που θα δεχτεί λόγω του άνδρα της να κλειστεί στο σπίτι και να ακολουθήσει παλιούς κανόνες είναι σαν να παραδέχεται ότι τελικά δεν μπορεί να είναι ερωμένη αλλά μόνο γυναίκα. Χρειάζεται λοιπόν εδώ προσοχή γιατί μπορεί να οδηγηθεί «για το καλό του άνδρα της» σε μία στείρα κατάσταση στην οποία δεν θα έχει τη δυνατότητα να πει και να διεκδικήσει πια τα δικαιώματά της.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ιστάρ ήταν ο εγωισμός. Ήταν μία εγωίστρια θεά και αυτός ο εγωισμός κάποιες φορές δεν της βγήκε σε καλό. Θα πρέπει λοιπόν και οι γυναίκες με το αντίστοιχο αρχέτυπο να είναι πιο διαλεκτικές, να μην απαιτούν με υπερβολές την ικανοποίηση των «θέλω» τους. Πρέπει δηλαδή να γνωρίζουν τα όρια που διακρίνουν τον αυταρχισμό από την αποφασιστικότητα, διαφορετικά ο κίνδυνος να χάσουν αξιόλογες σχέσεις είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Πρέπει να μάθουν να κατανοούν ότι ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από τον εαυτό τους και πως τελικά αυτό που χρειάζεται είναι να μπορούν να είναι πιο ανθρώπινες και ζεστές ακόμη και με αυτούς τους ανθρώπους που πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους.

Τέλος ο μεγαλύτερος εχθρός αυτών των ατόμων είναι πολύ απλά η αυτοκαταστροφική τους τάση και το πείσμα που έχουν όταν γίνονται αποδέκτες άρνησης. Εκείνη την στιγμή τους πιάνει μία «υστερία» η οποία τους ωθεί να κατακτήσουν το πρόσωπο που επιθυμούν ή απλώς να προσπαθήσουν να λυγίσουν τις αντιστάσεις ενός ατόμου που όμως τους απορρίπτει. Είναι ίσως η στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι χάνουν την αξιοπρέπειά τους και τον εαυτό τους και γίνονται μικροπρεπείς και μνησίκακοι, αρνούνται να εργαστούν ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο και καταλαμβάνονται από εμμονή προς το πρόσωπο που τους αρνήθηκε με αποτέλεσμα να καταστρέφουν τη ζωή τους. Για αυτό θα πρέπει οι «άνθρωποι της Ιστάρ» να προσπαθούν όσο μπορούν να υποχωρούν με αξιοπρέπεια όταν διαπιστώνουν ότι κάποια άτομα δεν τους αποδέχονται.


Προσωπικός μύθος Παρθένου: Χόλντα

H Χόλντα είναι μία πανάρχαια νορβηγική θεότητα, παρθένος-θεομητέρα, θεά της μουσικής, του χιονιού και της ομίχλης, των λιμνών και των πηγών, σχετιζόταν δε και με την καθαριότητα, την τάξη και τον κάτω κόσμο. Είναι επίσης γνωστή και ως Frau Holle. Οι άνθρωποι με αυτόν τον προσωπικό μύθο το πρώτο λάθος που κάνουν είναι ότι δεν αφήνουν τα συναισθήματά τους να εξωτερικεύονται με αποτέλεσμα πολλές φορές να ζουν αποκομμένοι από άλλους ανθρώπους -ακόμη και μέσα από τη σχέση τους. Έτσι, ακόμη και άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν μαζί τους καθώς διαπιστώνουν ότι απέναντί τους υπάρχει κάποιος που δεν πρόκειται ποτέ να τους ανοιχθεί, να τους εκμυστηρευτεί το παραμικρό από όσα αισθάνεται και νιώθει. Αυτό βέβαια δημιουργεί προβληματικές σχέσεις, τα πράγματα αποτελματώνονται, χάνουν την δυναμική τους και παύουν να εξελίσσονται θετικά.

Πολλοί μπορεί να τους κατηγορήσουν ότι δεν έχουν συναισθήματα ή πως τελικά δεν έχουν συναισθηματικούς συνδέσμους με τους άλλους. Αυτό όμως είναι λάθος γιατί ουσιαστικά πρόκειται για πολύ ζεστά και τρυφερά άτομα, τα οποία θέλουν να δείξουν τα συναισθήματά τους όχι όπως οι άλλοι αλλά μέσω της οικιακής οργάνωσης, της τακτοποίησης και της καθαριότητας. Ο βασικότερος σκοπός τους είναι να είναι καλά ο σύντροφος τους, απλώς προτιμούν να ακούνε αυτά που θέλουν να λένε οι άλλοι και δεν είναι ούτε σε θέση ούτε και έχουν την ικανότητα να μαντέψουν σωστά το τι πρέπει να κάνουν από μόνοι τους. Μία πολύ απλή λύση στην ιδιομορφία τους αυτή είναι να τους λένε οι άλλοι επακριβώς τι θέλουν από τη σχέση τους έτσι ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα. Όσο πιο συγκεκριμένος είναι ο λόγος του συντρόφου τόσο καλύτερα θα νιώσει και η γυναίκα με αρχέτυπο την Χόλντα, καθώς νιώθει ανασφαλής αν κάποιος της πει τελικά ότι αυτό που σκέφτηκε ήταν λάθος. Τα άτομα του τύπου αυτού προτιμούν να μην κάνουν τίποτα παρά να κάνουν κάτι που μπορεί να είναι και λάθος.

Η συγκεκριμένη ιστορία της Frau Holle που εξετάζουμε (καθώς υπάρχουν πολλές ιστορίες με αυτήν) ξεκινά με ένα σπίτι όπου ζούσαν μία μητέρα με τις δύο κόρες της. Η μητέρα και η μεγαλύτερη κόρη ήταν πάρα πολύ τεμπέλες και δεν έκαναν καθόλου δουλειές, η μικρή κόρη όμως ήταν αρκετά εργατική και επωμιζόταν τα πάντα. Ο συνδυασμός κάποιων συγκυριών οδηγεί τη μικρή κόρη σε έναν κόσμο μαγικό, όπου διάφορα ζώα της επιτίθενται και θέλουν το κακό της. Η ηρωίδα μας στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις, διαπίστωνε ότι το κάθε ζώο ήταν ή πληγωμένο ή είχε κάποια ουσιαστική ανάγκη. Αφού διευθετήθηκε η επίθεση των ζώων και υπήρξε καλή επαφή με αυτά, εμφανίστηκε η Χόλντα και αφού διαπίστωσε την εργατικότητα και την καλοσύνη της κόρης την προίκισε με την δυνατότητα να έχει και ένα χρυσό νόμισμα κάθε φορά που μιλούσε. Επιστρέφοντας η μικρή κόρη στον κόσμο της ανέφερε τα καθέκαστα στην μητέρα της και εκείνη έστειλε την μεγάλη της κόρη στο ίδιο μέρος με σκοπό να αποκτήσει περισσότερο χρυσάφι. Φυσικά, μόλις η Χόλντα διαπίστωσε την προσπάθεια εξαπάτησης, καταράστηκε την μεγάλη κόρη κάθε φορά που μιλούσε να βγάζει φίδια από το στόμα της.

Εδώ μπορούμε αποσυμβολίζοντας τις έννοιες να δούμε ότι μία σχέση δεν γίνεται να βασίζεται στην προσφορά μόνον ενός ατόμου αλλά ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα καλά θεμελιωμένη. Η δε γυναίκα με αυτό το αρχετυπικό πρότυπο θα πρέπει να συμβιβαστεί με τα ένστικτά της (ιδίως τα σεξουαλικά) και σταδιακά να απελευθερωθεί από αυτά. Επιπλέον, στην διαπίστωση της ανάγκης που είχαν τα επιτιθέμενα ζώα διακρίνουμε και την ικανότητα προσφοράς της Παρθένου, ικανότητα όμως που εύκολα μπορεί να εκπέσει σε «κατάρα», καθώς οι γυναίκες που εκφράζονται από αυτό το αρχέτυπο εύκολα συνάπτουν σχέσεις με άτομα που έχουν ανάγκη βοήθειας και μόνο. Θα πρέπει να απαλλαγούν από αυτήν την διάθεση και να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να βοηθάμε μέσα από την ανάγκη του συναισθήματος αλλά επειδή πρέπει. Τότε θα λάβουν και το «δώρο» της θεάς Χόλντα. Ακόμα, μπορούμε να δούμε πως ακόμα και μέσα από την προσπάθειά τους κάποιες να βοηθήσουν ίσως να προκαλέσουν κακό και σε ανθρώπους που τους περιβάλλουν. Σίγουρα η μεγάλη αδελφή δεν θα πάθαινε τίποτα αν η μικρή δεν δημιουργούσε –άθελά της βέβαια- προσδοκίες στην μητέρα της.

Διαβάστε επίσης:
Βρες τον προσωπικό σου μύθο - Μέρος 1ο
Βρες τον προσωπικό σου μύθο - Μέρος 3ο
Βρες τον προσωπικό σου μύθο - Μέρος 4ο