Ιστορία μου, αμαρτία μου...

[Κοραλλία Μόζορα]

Καλημέρα και καλή βδομάδα σε όλους σας.
Κατ' αρχήν, να πω ότι βρίσκω πολύ πετυχημένη την αντιστοιχία που έκανε η φίλη Σελλάνα μεταξύ αρχαίου ελληνικού αποικισμού και της νεώτερη ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας αφού τα κίνητρα ήταν τα ίδια: εκμετάλλευση πρώτων υλών και οικονομικών πηγών.

Κι εγώ συναισθηματικά τείνω προς τους "δικούς μας" ανθρώπους αλλά εδώ δεν είναι θέμα ποιου την πλευρά θα πάρουμε. Δεν καλούμεστε να κάνουμε επιλογή. Αν είχαμε να διαλέξουμε φυσικά έχουμε πάρα πολλούς λόγους να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να μυθοποιήσουμε ή να ωραιοποιήσουμε οτιδήποτε.

Το θέμα είναι πως αν δεν μπορούμε να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί και ειλικρινείς γίνεται με τον εαυτό μας, την οικογένειά μας και την φυλή μας δεν βλέπω πως μπορούμε να εξελιχτούμε ως άνθρωποι αφού η εξέλιξη προϋποθέτει την αναζήτηση της αλήθειας έστω κι αν κάποιες φορές η παραδοχή της μας δυσκολεύει συναισθηματικά.

[kplani]

Το παράδοξο του μη αναμενόμενου αποτελέσματος, που θα έλεγε και ο κοινωνιολόγος Weber. Ξεκινάς από αστρολογικές προκείμενες και καταλήγεις στην Ιστορία. Η οποία, είναι πάντοτε κατασκευασμένη, όχι για λόγους ήττας ή νίκης, αλλά επειδή δεν γίνεται διαφορετικά. Το ζήτημα -και το μειονέκτημα του "συνωστισμού"΄που ανέφερε η Maroulita- είναι ο κατά το δυνατόν μέγιστος βαθμός αντικειμενικότητας των τεκμηρίων (επίσημα στοιχεία, προσωπικές μαρτυρίες, γραπτές πηγές, μνημεία κλπ) και κριτηρίων που θα χρησιμοποιήσει ο ιστορικός. Τουτέστιν, επιλέγουμε τα τεκμήρια εκείνα που υποστηρίζουν την υπόθεση εργασίας μας. Ο υποκειμενισμός είναι αυτονόητος, ο βαθμός του όμως και η μεθοδολογία που ακολουθεί ο ιστορικός κάνουν την ποιοτική διαφορά. Εκεί χάνει ο συνωστισμός, όπως και η επιλογή του θαυμάσιου κατά τα άλλα " Mατωμένα Χώματα". Δεν έχουμε όλοι την ίδια εμπειρία από ένα κοινό ιστορικό γεγονός! Εξ ου και ο οικονομικός ντετερμινισμός του Μαρξ και η απολυτοποίηση του ιστορικού υλισμού, ως αντικειμενικής ιστορικής πραγματικότητας. Μόνο που είναι πια Off Topic. Oποια και αν είναι η ιστορική αναγκαιότητα, η επιλογή θα είναι τελικά προϊόν ατομικής βούλησης.

Και αφού "φτιαχτήκαμε" με την Ιστορία, να διορθώσω ένα ποστ για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1979. Η σωστή ημερομηνία ένταξης της Ελλάδας είναι ο Ιανουάριος 1981, ακολούθησαν Ισπανία και Πορτογαλία το 1986.

Ενίσταμαι επίσης και για τους Καραμαλήδες (αν εννοούμε τους ίδιους). Δεν αρνήθηκαν ούτε πίστη ούτε εθνική συνείδηση (την οποία δεν είχαν). Διαβιώνοντας πολύ μακριά από τα παράλια σε περιοχές όπου μειονεκτούσαν πληθυσμιακά, δεν θεωρήθηκαν κίνδυνος. Απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους με την ανταλλαγή και όχι δια της βίας, ακολουθώντας την κοινή προσφυγική μοίρα κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Οσοι είχαν ήδη τουρκική υπηκοότητα παρέμειναν, οι λοιποί έφυγαν. Ετσι, ένας προπάππος μου έμεινε στην Πόλη για να διατηρήσει την περιουσία του και έστειλε την πολυμελή οικογένειά του στην Αθήνα. Το ίδιο και τα αδέλφια του που τον κληρονόμησαν τυπικά μετά τον θάνατό του. Ωστόσο ήταν ορθόδοξος! Αντίθετα, η περιουσία της γυναίκας του στην Καισάρεια πέρασε σε Τούρκο αξιωματούχο εκτός περιοχής, γιατί δεν είχε τουρκική υπηκοότητα ή τουλάχιστον δεν την διατήρησε. Κατά πόσον θεωρούσαν εαυτούς Ελληνες (με την σημασία του Ελλαδίτη, πάντα) δεν το έχω διερευνήσει. Οπως όλοι όμως είχαν άριστες σχέσεις με τους Τούρκους και μετά τον διωγμό τους.
Ας θυμόμαστε πως η "εθνική συνείδηση" είναι η επιτομή της ιστορικής κατασκευής, και μάλιστα σχετικά πρόσφατη (πχ. από το 1821 και μετά), όπως άλλωστε και η καθαυτή επιστήμη της Ιστορίας (19ος αι).
Τέλος, ωραίο βιβλιαράκι για όσους εξιτάρονται με την επιστημονικότητα των ιστορικών κατασκευών :
-¶ντώνης Λιάκος, Πως στοχάστηκαν το έθνος αυτοί που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο, εκδόσεις Πόλις
-Αντώνης Λιάκος, Πως το Παρελθόν γίνεται ιστορία, εκδόσεις Πόλις
-Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Διαβάζοντας τον Μακρυγιάννη, Η κατασκευή ενός μύθου από τον Βλαχογιάννη, Θεοτοκά, Σεφέρη, Λορεντζάτο, εκδ. Πόλις (που ειρήσθω εν παρόδω, είναι οι ηθικοί αυτουργοί της κατασκευής, η περίφημη γενιά του '30)

Καλή σας μέρα και εβδομάδα

[Μητσάκος]

................................
Ενίσταμαι επίσης και για τους Καραμαλήδες (αν εννοούμε τους ίδιους). Δεν αρνήθηκαν ούτε πίστη ούτε εθνική συνείδηση (την οποία δεν είχαν). Διαβιώνοντας πολύ μακριά από τα παράλια σε περιοχές όπου μειονεκτούσαν πληθυσμιακά, δεν θεωρήθηκαν κίνδυνος. Απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους με την ανταλλαγή και όχι δια της βίας, ακολουθώντας την κοινή προσφυγική μοίρα κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Οσοι είχαν ήδη τουρκική υπηκοότητα παρέμειναν, οι λοιποί έφυγαν.
....................
Καλή σας μέρα και εβδομάδα

Έχεις απόλυτο δίκιο, το παράδειγμά μου ήταν ατυχές. Αλλά ξέρεις, με τα φοιτητικά μου χρόνια η απόσταση είναι έως και αρκετά μεγάλη μπορώ να πω και δεν διατηρώ και τις καλύτερες σχέσεις (κακώς, βέβαια).
Φυσικά, το λανθασμένο μου παράδειγμα δεν αναιρεί την πραγματικότητα των μαζικών εκτελέσεων και διωγμών από τους Τούρκους.

[kplani]

Αυτή είναι και η ουσία της συζήτησης που κάνουμε. Η χρονική απόσταση από τα γεγονότα...Εκεί στηρίζεται η ιστορική κατασκευή. Κατασκευάζουμε ή αν θέλετε ανασκευάζουμε το ανθρώπινο παρελθόν, με τα διαθέσιμα υλικά και επιστημονικά (πια) εργαλεία. Κάποτε, η χρονική απόσταση λειτουργούσε διαστρεβλωτικά. Η σύγχρονη όμως θέση είναι διαφορετική. Οι προσωπικές μαρτυρίες, προφορικές ή γραπτές, οι αυτόπτες μάρτυρες, όποια και αν είναι η ατομική τους αντίληψη (εφόσον έχουν σώας τας φρένας) δεν είναι λιγότερο έγκυρα στοιχεία από ένα λόγου χάρη ιστορικό κείμενο. Πολλά είναι τα είδη των ιστορικών πηγών. Η επιστήμη της Ιστορίας είναι πράγματι πονεμένη... Αφορά υποκείμενα, η δράση των οποίων προκαλεί την ιστορική εξέλιξη. Συνεπώς ο υποκειμενισμός είναι αδιαχώριστος από τα υπόλοιπα, μην τον κατηγορείτε.

Η Maroulita προσπαθεί να πείσει (ματαίως μάλλον) για την σημασία της σωστής σύγχρονης μεθοδολογίας στην αντικειμενική εκπαίδευση των βλασταριών μας. Και έχει δίκιο. Ετσι πρέπει να γράφεται η Ιστορία. Ο Ιστορικός επιστήμονας, παραθέτει εξ αρχής τα εργαλεία του, τη μέθοδο και τις πηγές του και κρίνεται ως επιστήμονας από την Κοινότητα. Το αν μας αρέσει η όχι η Ιστορία μας είναι ζήτημα ιδεαλισμού, το αν είναι ορθά διατυπωμένη σε ένα σχολικό εγχειρίδιο όμως είναι ζήτημα αντικειμενικό. Ο Εθνικισμός έκανε τη δουλειά του όταν ήταν απαραίτητο, όμως αιματοκύλισε πέρα από κάθε λογική 2 φορές την Ευρώπη! Φυσικά και τα παιδιά καταλαβαίνουν, ειδάλλως η διδακτική δεν θα είχε νόημα. Δεν έχουν κρίση αλλά την αποκτούν. Το ζήτημα είναι αν οι εκπαιδευτικοί έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν στις μεγάλες απαιτήσεις ενός σύγχρονου ιστορικού εγχειριδίου. Υπάρχει χρόνος, γνώσεις και διάθεση; Εχω την εντύπωση πως ο καυγάς με την Ρεπούση, εκτός από τις "αστοχίες", την πολιτική αντιπαράθεση και τα συντεχνιακά συμφέροντα, υπέκρυπτε ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Σε προσωπική συζήτηση με ακαδημαϊκό δάσκαλο διαπίστωσα ότι ακόμα και η μετάβαση από το διαφορετικό σύστημα του βιβλίου της Ε' στο βιβλίο της ΣΤ' τάξης προδίκαζε τη δυσκολία του εγχειρήματος. Μια διερεύνηση στο εξαιρετικό Βιβλίο του Δασκάλου για το συγκεκριμένο εγχειρίδιο φανερώνει αμέσως τα υψηλά στάνταρντ που απαιτεί η διδακτική της ιστορίας. Βέβαια ο συνωστισμός παραμένει συνωστισμός και η απώθηση του ιταλικού στρατού το 1940 απώθηση, αλλά δεν είναι αυτά η ουσία της Ιστορίας τελικά. Υπάρχουν πλήθος ντοκουμέντα στις επόμενες σελίδες. Η Μaroulita ως φιλόλογος ασφαλώς θα γνωρίζει ότι η συμβολή του Ε. Βενιζέλου στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν κρίνεται ως θετική. Ομοίως πολλοί μικρασιάτες πρόσφυγες τον θεωρούν υπαίτιο του διωγμού τους, άλλοι πάλι όχι. Ομως ο καθένας έχει τους δικούς του σοβαρούς λόγους να το πιστεύει.

Για το μικρασιατικό τώρα: Ας αντιστρέψουμε την οπτική .
Η Ελλάδα, είναι μια καταρρέουσα βαλκανικη αυτοκρατορία, σε γεωγραφική θέση -κλειδί, που καθιστά τα ιμάτιά της επίδικο μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων. Οι Τούρκοι, μεταξύ άλλων εθνοτήτων κατοικούν στην Μικρά Ασία. Ο Ελληνας βασιλιάς υπογράφει (μέσα σε θαλαμηγό παρακαλώ) την παράδοση της αυτοκρατορίας στις Μεγάλες Δυνάμεις και τον διαμελισμό της στα συμφέροντά τους. Προσέξτε, δεν υπάρχει κράτος με τη σύγχρονη έννοια δηλαδή ομογενοποιημένοι εθνικά πληθυσμοί με κοινή γλώσσα, συνείδηση, ιστορία. Σκεφτείτε τώρα την συνέχεια, όχι ως Βούλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι, Ρουμάνοι κλπ. αλλά ως Ελληνάρες! Θα υποκύπτατε στη]Συνθήκη παράδοσης; Θα διαγράφατε την Ελλάδα από κράτος και θα την δίνατε βορά στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα; Ο Κεμάλ λοιπόν και οι νεότουρκοί του αυτό έκαναν. Γιατί ως μορφωμένοι αστοί ευρωπαϊκών προδιαγραφών γνώριζαν πολύ καλά τις απαιτήσεις της εποχής τους. Εν ολίγοις, υπερασπίστηκαν αυτό που ονομάζουμε "εθνικό συμφέρον" και ορθά έπραξαν, ούτε οι πρώτοι ήταν ούτε οι τελευταίοι.

Βεβαίως υπάρχουν οι φρικαλεότητες, αλλά δεν είναι οι μόνες. Ας μην απομακρυνθούμε χρονικά, είναι γνωστή η "ανθρώπινη" υποδοχή των προσφύγων από τον γείτονα Στάλιν, του πρώτου διδάξαντα τον εκκαθαρισμό των Εβραίων, η υποδοχή που επεφύλαξαν οι Ελλαδίτες στους "Μικρασιάτες ήρωες", η πολιτικά βάρβαρη επαχθής εκτέλεση των 6 στο Γουδί (που αναψηλαφείται για την ηθική αποκατάσταση του Πρωτοπαπαδάκη), η κορωνίδα της φρίκης του 20ου, οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και οι μεταπολεμικοί κλώνοι τους και τόσα άλλα νεώτερα παραδείγματα.

Η Ιστορία διδάσκει αλλά ατυχώς δεν παραδειγματίζει. Ισως να φταίει η εργαλειακή της χρήση για λόγους εθνικούς, κρατικούς, ιδεολογικούς. Βεβαίως, η Maroulita που έχει διάθεση και γνώσεις από ό,τι φαίνεται, είναι αδιόριστη! Τη δουλειά της την διεκπεραιώνουν για άλλα συμφέροντα τα φροντιστήρια και όσοι συνάδελφοί της βλέπουν "πρακτικά" και όχι "ιδεολογικά". Γι αυτό μαθαίνουμε την Ιστορία που μας αξίζει και μαλλιοτραβιόμαστε που ο Καρλομάγνος είναι το σύμβολο της ευρωπαϊκής συνείδησης. Αμ πως...!

[Κοραλλία Μόζορα]

Αγαπητή μου kplani, είναι πολύ διαφωτιστικές και κατατοπιστικές οι τοποθετήσεις σου. Απλώς να προσθέσω κάτι. Κάθε ιστορικός γράφει την εκδοχή του όπως ξέρει και μπορεί. Ποια εκδοχή της ιστορίας όμως θα υιοθετήσει ένα κράτος ως την επίσημη εκδοχή της ιστορίας του είναι επίσης ένα θέμα που έχει την σημασία του. Κι εδώ μπαίνει το θέμα του εκπαιδευτικού συστήματος και το πώς διδάσκεται η ιστορία στα σχολεία.

[Κοραλλία Μόζορα]

Να προσθέσω κάτι ακόμα. Το πως διδάσκεται η ιστορία στα σχολεία δεν είναι θέμα μόνο βιβλίων και αναλυτικών προγραμμάτων, είναι και η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα". Είναι π.χ. τα σύμβολα και οι εικόνες στους τοίχους και την αυλή ενός σχολείου, είναι ο τρόπος που εορτάζονται οι εθνικές επέτειοι, οι παρελάσεις, οι χώροι επίσκεψης στις εκδρομές και πολλά άλλα.

Επίσης, ο τρόπος που θα διδάξει την ιστορία ένας δάσκαλος ή καθηγητής είναι εξίσου υποκειμενικός με τον ιστορικό/ιστορικούς που την έγραψαν.

Τελικά συμφωνώ με τους 4 πυλώνες της εκπαίδευσης όπως τους όρισε η ΟΥΝΕΣΚΟ. Ο ένας πυλώνας λέει ότι δουλειά ενός δασκάλου/καθηγητή στην εκπαίδευση είναι να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν μόνα τους. Αυτό προωθεί την ενεργητική, αυτόνομη και την διά βίου μάθηση και περιορίζει τον "παρεμβατικό" ρόλο του καθηγητή και του συστήματος.

[kplani]

Συμφωνώ μαζί σου,

Η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" είνα απόρροια βεβαίως της επίσης ιστορίας, η οποία αντανακλά την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και του ωρολογίου προγράμματος.Αλλά ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι το μέσον διάδοσης και νομιμοποίησης της κρατικής ιδεολογίας, συνεπώς πρόκειται για ζήτημα πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής, ακόμα, κουλτούρας και η οποιαδήποτε μεταβολή οφείλει να είναι ριζοσπαστική και με αφετηρία την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στα δημοτικά δεν φοιτούν μόνο Ελληνες ιθαγενείς, Ορθόδοξοι, Χριστιανοί, της λευκής φυλής που μιλούν ελληνικά εξ απαλών ονύχων. Τα σχολεία είναι πολυπολιτισμικά και οφείλουν να προάγουν εκτός των άλλων στοιχειωδών, την ανθρώπινη αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση και όχι το αιματοβαμμένο μοτίβο του "περιούσιου λαού ". Το παιδί μαθαίνει πρώτα να αφηγείται την προσωπική του ιστορία, μετά της οικογένειάς του, της πόλης του, της χώρας του. Ετσι μπαίνει στο νόημα της Ιστορίας και αποκτά κρίση. Η διδακτική της Ιστορίας πρέπει να προσαρμόζεται στα σύγχρονα δεδομένα και την πραγματικότητά τους να υπηρετεί. Αν η ακαδημαϊκή κοινότητα ποιεί την νήσσα εκεί που της πέφτει πραγματικός λόγος, τότε μπορώ να αμφιβάλω για τα "ανιδιοτελή" της κίνητρα και το ενδιαφέρον της για την Παιδεία.

Και για να επανέλθουμε στο Topic, πόσο "διαβασμένος" πρέπει να είναι ο ερευνητής εκείνος που συντάσει ένα πολιτικό ωροσκόπιο!

[Χρήστος Άρχος]

Συμφωνώ μαζί σου,

Η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" είνα απόρροια βεβαίως της επίσης ιστορίας, η οποία αντανακλά την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και του ωρολογίου προγράμματος.Αλλά ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι το μέσον διάδοσης και νομιμοποίησης της κρατικής ιδεολογίας, συνεπώς πρόκειται για ζήτημα πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής, ακόμα, κουλτούρας και η οποιαδήποτε μεταβολή οφείλει να είναι ριζοσπαστική και με αφετηρία την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στα δημοτικά δεν φοιτούν μόνο Ελληνες ιθαγενείς, Ορθόδοξοι, Χριστιανοί, της λευκής φυλής που μιλούν ελληνικά εξ απαλών ονύχων. Τα σχολεία είναι πολυπολιτισμικά και οφείλουν να προάγουν εκτός των άλλων στοιχειωδών, την ανθρώπινη αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση και όχι το αιματοβαμμένο μοτίβο του "περιούσιου λαού ". Το παιδί μαθαίνει πρώτα να αφηγείται την προσωπική του ιστορία, μετά της οικογένειάς του, της πόλης του, της χώρας του. Ετσι μπαίνει στο νόημα της Ιστορίας και αποκτά κρίση. Η διδακτική της Ιστορίας πρέπει να προσαρμόζεται στα σύγχρονα δεδομένα και την πραγματικότητά τους να υπηρετεί. Αν η ακαδημαϊκή κοινότητα ποιεί την νήσσα εκεί που της πέφτει πραγματικός λόγος, τότε μπορώ να αμφιβάλω για τα "ανιδιοτελή" της κίνητρα και το ενδιαφέρον της για την Παιδεία.

Και για να επανέλθουμε στο Topic, πόσο "διαβασμένος" πρέπει να είναι ο ερευνητής εκείνος που συντάσει ένα πολιτικό ωροσκόπιο!

Πανω ακριβώς στη φράση την οποία και είπατε θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας πόσα λάθη μπορεί να κάνει κάποιος μην έχοντας σωστή πληροφόρηση σε κάποια πράγματα.

Πριν περίπου 2 χρόνια κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στην Αμερική κάποια καθόλα ευγενική και συμπαθής αστρολόγος είχε ουσιαστικά προσπαθήσει να ερμηνεύσει τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στα βαλκάνια και το τι πρόκειται να γίνει στην περιοχή.
Δυστυχώς η ερμηνεία της αστρολόγο εκτός του ότι ηταν φριχτά Αμερικανοκεντρική σύμφωνα με τα πιστεύω της τότε ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης απο την άλλη οι ιστορικές αναλύσεις της γύρω απο Κοσσυφοπέδιο, Σχέσεις Ρουμανίας - Ουγγαρίας αλλά και το γνωστό Μακεδονικό ήταν τουλάχιστον όχι ανιστόρητες αλλά και άκρως προπαγανδιστικές. Στο τέλος η αστρολόγος έφτασε να αναφέρει του Ρουμάνους ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ καταγωγής και άλλα τσιτάτα.

Πέρα απο αυτό υπάρχουν επίσης αρκετοί αστρολόγοι αλλά και ερασιτέχνες που αντί να πάνε απο τη σωστή φορά να ερμηνεύσουν το χάρτη σύμφωνα με τα δεδομένα που δίνει, τελικά ερμηνεύουν το χάρτη σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω και ιδεολογική ταυτότητα.

Στην Ελλάδα απο τα χαρακτηριστικότητα λάθη τα οποία και κάνουν οι αστρολόγοι είναι η ημερομηνία της χώρας στο ζώδιο του Υδροχόου, βέβαια υπάρχουν 3-4 απόψεις όπου η κάθε μία προτείνει και άλλη λύση χωρίς όμως αυτό σημαίνει ότι κάποια απο αυτές έχει την επιστημονική εγκυρότητα ( για αυτό και όταν έκανα το ουρανόγραμμα στο περιοδικό Ζωή & Ζώδια απέφευγα να ερμηνεύσω στοιχεία μέσα απο τον υποτιθέμενο χάρτη της Ελλάδας).

[Μητσάκος]

Συμφωνώ μαζί σου,

Η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" είνα απόρροια βεβαίως της επίσης ιστορίας, η οποία αντανακλά την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και του ωρολογίου προγράμματος.Αλλά ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι το μέσον διάδοσης και νομιμοποίησης της κρατικής ιδεολογίας, συνεπώς πρόκειται για ζήτημα πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής, ακόμα, κουλτούρας και η οποιαδήποτε μεταβολή οφείλει να είναι ριζοσπαστική και με αφετηρία την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στα δημοτικά δεν φοιτούν μόνο Ελληνες ιθαγενείς, Ορθόδοξοι, Χριστιανοί, της λευκής φυλής που μιλούν ελληνικά εξ απαλών ονύχων. Τα σχολεία είναι πολυπολιτισμικά και οφείλουν να προάγουν εκτός των άλλων στοιχειωδών, την ανθρώπινη αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση και όχι το αιματοβαμμένο μοτίβο του "περιούσιου λαού ". Το παιδί μαθαίνει πρώτα να αφηγείται την προσωπική του ιστορία, μετά της οικογένειάς του, της πόλης του, της χώρας του. Ετσι μπαίνει στο νόημα της Ιστορίας και αποκτά κρίση. Η διδακτική της Ιστορίας πρέπει να προσαρμόζεται στα σύγχρονα δεδομένα και την πραγματικότητά τους να υπηρετεί. Αν η ακαδημαϊκή κοινότητα ποιεί την νήσσα εκεί που της πέφτει πραγματικός λόγος, τότε μπορώ να αμφιβάλω για τα "ανιδιοτελή" της κίνητρα και το ενδιαφέρον της για την Παιδεία.

Και για να επανέλθουμε στο Topic, πόσο "διαβασμένος" πρέπει να είναι ο ερευνητής εκείνος που συντάσει ένα πολιτικό ωροσκόπιο!

Αυτά είναι τα ζητούμενα και δεν γίνονται μόνο από μια πλευρά ή μια χώρα, ιδίως αν αυτή δεν έχει γείτονες Ισλανδούς και Σουηδούς. Κυνικός και πάλι, "αν θες ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο" :bigsmile:

Όσο για το Topic, πολλές φορές έχω εκφραστεί για τους Έλληνες αστρολόγους που ενώ καλά καλά δεν ξέρουν ελληνικά έχουν κατακλέψει το σύμπαν και μου μοστράρονται σαν ειδήμονες όχι μόνο ιστορίας, αλλά και ψυχολογίας, ιατρικής, μαθηματικών, κοσμετολογίας, ραπτικής και δεν ξέρω τι άλλο.

[kplani]

Κύριε Αρχο,

Προσωπική μου άποψη βεβαίως, αλλά ο αστρολόγος, ειδικότερα δε ο αυτοαποκαλούμενος ερευνητής, όχι απλώς πρέπει να διαθέτει γνωστικό οπλοστάσιο, αλλά και πανεπιστημιακά πτυχία. Ξεχωρίζει από την ποιοτική διάκριση της μεθοδολογίας και της ερμηνευτικής του και με αυτό τον τρόπο ελαχιστοποιείται ο υποκειμενικός παράγοντας ο οποίος είναι άρρηκτα δεμένος με την ευρύτερη διαδικασία.

Προσωπικά λαμβάνω ως ιστορικά ορθή την ημερομηνία του πρωτοκόλλου του Λονδίνου για την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Διότι τα κράτη, με τα συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά και δομές που αποδίδονται σε αυτά τα μορφώματα, ιδρύονται με καταστατικά και διεθνείς Συμφωνίες, βασική δε προϋπόθεση είναι η αναγνώριση της νομικής, αυτόνομης, ανεξάρτητης υπόστασής του, από άλλα κράτη. Κάποιοι λοιπόν συναινούν. Αν δεν συμβεί αυτό, δεν υπάρχει κράτος! Γι αυτό και υπάρχει το Πρωτόκολλο, δηλ. ένα είδος πρακτικού. Στην περίπτωση του έθνους αυτά δεν ισχύουν, αλλά η τρέχουσα κριτική δεν στηρίζεται πλέον στο όμαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον του Ηρόδοτου, ούτε καν στον Ισοκράτη. Το κράτος είναι μια έννοια σύγχρονη, συνεπώς το πολιτικό ωροσκόπιό μας δεν θα αφορά γεγονότα π.χ της Τουρκοκρατίας, ή της Βυζαντινής περιόδου (που δεν είναι ελληνική ούτως ή άλλως) .

Τώρα, αν οι ποιότητες της Ελλάδας ανήκουν στην Παρθένο ή τον Υδροχόο, νομίζω ισχύει και εδώ ο βασικός κανόνας, περί της ύπαρξης καθαρής μορφής ενός ζωδίου. Υποθέτω πως το ζώδιο είναι ιδεότυπος, δηλ. μια νοητική κατασκευή από επιλεγμένα στοιχεία της πραγματικότητας, συνεπώς υπάρχει ένα ερμηνευτικό εύρος τα όρια του οποίου δεν είναι πάντοτε ευκρινή. Αν λάβουμε ως κριτήριο τις "επαναστατικές" τάσεις μας, επιτρέψτε μου αλλά το ίδιο διακρίνει τους Γάλλους, τους Βρετανούς αλλά και τους Γερμανούς, η πολιτιστική δράση των οποίων μας εισήγαγε στην νεωτερικότητα.

Ως εκ τούτων, αν εξαρχής τεκμηριώνουμε την επιλογή της αντίστοιχης ημερομηνίας, στην ερμηνεία του πολιτικού χάρτη, δηλαδή δηλώνουμε μέθοδο και εργαλεία κανείς δεν μπορεί να μας ψέξει!

Αγαπητέ Μητσάκο,

Οι γείτονές μας είναι υποψήφια κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό σημαίνει ότι έχουν δεσμευτεί να "συμφωνούν ακόμα και με ζητήματα στα οποία διαφωνούν αρχικά",΄δηλαδή έχουν ήδη αποδεχτεί την κοινοτική μέθοδο και το κοινοτικό κεκτημένο ως προϋπόθεση της ένταξής τους. Συνεπώς είναι άτοπο άξονας της πολιτικής μας να είναι η συμπεριφορά των γειτόνων μας. Παρόλα αυτά, τα ζητούμενα που έθεσα, δεν αποτελούν ουτοπίες αλλά πραγματικότητες ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων, τα οποία αντιμετώπισαν εκατοντάδες σοβαρά προβλήματα τα τελευταία 250-200 χρόνια (όταν εμείς πηγαίναμε στο "κρυφό σχολειό").

Σημειωτέον πως η Βρετανία κατάφερε να υπερβεί εκπαιδευτικές αγκυλώσεις (πχ δίδακτρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, θρησκευτικές, οικονομικές διακρίσεις, ωρολόγιο πρόγραμμα κλπ) μόλις μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γερμανία, αρκετά πριν την ενοποίησή της επί Bismarck, ήταν ήδη εκπαιδευτικό πρότυπο, με υποχρεωτικό νηπιαγωγείο και άλλες καινοτομίες. Η Γαλλία ακόμα και μετά την Επανάσταση δεν είχε θεσπίσει την καθολική υποχρεωτικη δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Αυτά όλα είναι υποχρεώσεις του έθνους κράτους, τότε και τώρα , γιατί προετοιμάζουν τους δικούς του πολίτες. Ισχύει λοιπόν το "ότι σπέρνουμε, θερίζουμε", οπότε μην μας κακοφαίνονται τα πρωτεία των αλλοδαπών.