Ο 12ος οίκος του ζωδιακού

[katiakiss]

Γεια σου Δημήτρη.

Να ξεκινήσω από το να ξεκαθαρίσω ότι δεν ενστερνίζομαι τίποτα και σε κανένα επίπεδο, ειδικά όταν αυτό πρόκειται να περιορίσει τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Η αντιστοίχηση πλανητών – οίκων σύμφωνα με τον «φυσικό ζωδιακό», είναι μία οπτική που ανοίγει πόρτες του ερμηνευτικού κώδικα στο εσωτερικό μονοπάτι των συνειρμών που έχουν κάπου να βασιστούν.

Ας τα πάρουμε ένα , ένα όμως:

¶λλωστε ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η «φυγή από την πραγματικότητα» του κινηματογράφου αφορά στους θεατές. Οι συντελεστές της ταινίας συνήθως χρειάζεται να δουλέψουν με κάθε άλλο παρά ποσειδώνια χαρακτηριστικά (εκπαίδευση, ωράριο, προθεσμίες, προϋπολογισμός κλπ).

Να επαναλάβω ότι μιλώ για την 7η τέχνη ως δημιούργημα των συντελεστών της και να υπενθυμίσω ότι τους θεατές τους ανέφερα τελευταίους, ως αποδέκτες του παραγόμενου έργου. Όσο για τα ωράρια και την εργασιακή συνέπια που αναφέρεις, είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις ιδέα από το σινάφι και αυτό το λέω χαριτολογώντας αλλά και ως άνθρωπος του χώρου.
Το ίδιο το κομμάτι της εργασίας για τον κινηματογράφο, ξεκινώντας από τους βασικούς δημιουργούς του που είναι ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος, δεν απαιτεί μόνο φαντασία και καλλιτεχνική φλέβα. Χρειάζεται εκείνο το είδος της πίστης σε ένα παραμύθι, που πλουσιοπάροχα σε προικίζει με αυτό κάθε εμπλοκή Ποσειδώνα\Ιχθύ\12ου.

Ακόμα και αν όπως λες υπάρχουν προϋπολογισμοί, προθεσμίες (μη μου μιλάς γιʼ αυτές του Ιχθύ!), ωράριο και εκπαίδευση… (η τελευταία σε πληροφορώ ότι δεν είναι απαραίτητη για τους βασικούς συντελεστές, επίπεδο σπουδών εννοώ. Πολλοί κορυφαίοι σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου έμαθαν μόνη τους την δουλειά, να μην πω για το σενάριο που ομοίως, όσα και να διδαχτείς, άμα δεν το έχεις… Ας το! Ακόμα και ηθοποιοί που έγραψαν ιστορία χωρίς να έχουν πατήσει το πόδι τους σε καμία σχολή)…αυτό που βασικά χρειάζεται, είναι να παραμείνει η φλόγα της ανάγκης για το παραμύθι αναμμένη μέχρι το τέλος, σε μία διαδικασία που κρατά πολλές βδομάδες μεγάλης ταλαιπωρίας!

Οι άνθρωποι που δουλεύουν για την παραγωγή μιας ταινίας -οι καλλιτέχνες και όχι οι τεχνοκράτες των προϋπολογισμών που κακώς ενέπλεξες με το θέμα- είναι εντελώς ταγμένοι στην υλοποίηση του παραμυθιού και βιώνουν ένα είδος μέθεξης που τους κάνει να το ζουν κιόλας! Μιλούν για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους με το μικρό τους όνομα, σαν να είναι πραγματικές οντότητες και ο σκηνογράφος για να διαλέξει κάθε αντικείμενο που θα πλαισιώνει το σπίτι ενός ήρωα, για παράδειγμα, μιλά με τον σκηνοθέτη για την πιθανή επιλογή που θα έκανε μια ανύπαρκτη οντότητα. Ο ενδυματολόγος το ίδιο, ο διευθυντής φωτογραφίας το ίδιο, ο μουσικός και τελικά όλοι οι συντελεστές μπαίνουν σε αυτή την σύμβαση του παραλόγου, χάνοντας τον ύπνο τους και την ίδια τους την ζωή, για όσο κρατούν τα γυρίσματα.
Η εμπλοκή δε, με όλο αυτό, είναι τόσο μεγάλη, που μετά τη λήξη των γυρισμάτων οι συντελεστές βιώνουν κάτι σαν ένα μικρό θάνατο ενός πραγματικού ονείρου. Υπάρχει η θλίψη του τέλους μιας γιορτής. Αυτό γιατί η δουλειά αυτή στην ουσία της δεν είναι δουλειά. Είναι η πραγματική ανάγκη να ειπωθούν τα ανείπωτα, με την χρίση του λόγου και της εικόνας, που στην ουσία η εικόνα υπεκφεύγει να πει αυτά που καταλαβαίνεις με όσα σου δείχνει, εντελώς λειτουργία 12ου. «Μια εικόνα, χίλιες λέξεις!» Αυτή είναι μια βασική διαφορά του κινηματογράφου από το θέατρο, που πολύ περισσότερο σχετίζεται με την σκηνή υπό την έννοια του 5ου\Ήλιου\Λέοντα. Το θέατρο είναι μια ζωντανή αλήθεια, χωρίς περιθώριο για εσφαλμένη εντύπωση. Η ταινία, στο μοντάζ, επιλέγει να δείξει ακριβώς αυτό που την εξυπηρετεί ως εντύπωση (Ποσειδώνας\12ος)

Σʼ ένα χάρτη με τονισμένο Ποσειδώνα μπορώ να υποψιαστώ ένα ταλέντο ηθοποιού. Σʼ ένα χάρτη με «φορτωμένο» 12ο οίκο, δύσκολα θα πάει το μυαλό μου να συστήσω μια καριέρα στον κινηματογράφο.

Δεν ξέρω τι σε παρακίνησε να γράψεις κάτι τέτοιο. Πάντως από τα γραφόμενα του προηγούμενου ποστ μου, η προσεχτική ανάγνωση δεν θα σε οδηγούσε σε αυτό το συμπέρασμα. Αν έχει γίνει ξεκάθαρο ότι πρωτογενείς δημιουργοί της 7ης τέχνης είναι πρωτίστως ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος και ότι οι ηθοποιοί στην ιστορία για την οποία μιλάμε είναι μόνο τα σημαντικά εργαλεία με ταλέντο ή χωρίς, τότε είμαστε σε καλό δρόμο.
Όλοι οι συντελεστές πλην των ηθοποιών, είναι καλλιτέχνες που εκφράζονται με όλους τους τρόπους και τις ιδιότητες που υπαγορεύει ο Ποσειδώνας και ο οίκος διακυβέρνησής του (12ος). Παρασκηνιακά (εδώ επί της ουσίας) και δημιουργώντας μια πλασματική εντύπωση. Ωστόσο, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, μια παρασκηνιακή καλλιτεχνική έκφραση που έχει την δύναμη να επηρεάσει τις μάζες.
Η πρώτη φωτογραφία τραβήχτηκε με την επιρροή του Ποσειδώνα στο πλανητικό σκηνικό του 19ου αιώνα και από τότε ισχύει το «Η δύναμη της εικόνας!»

Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε να δούμε τον κινηματογράφο σαν ένα τρόπο να «φεύγουμε από την πραγματικότητα» δηλαδή σαν ένα άλλο ναρκωτικό, τότε μπορεί ίσως να ενταχθεί στον 12ο οίκο. Αλλά το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και με την λογοτεχνία που μας «μεταφέρει» σε άλλους κόσμους ακόμα και με το ποδόσφαιρο που μας «χαρίζει» δύο ώρες μακριά από τα καθημερινά προβλήματα (το συγκεκριμένο επιχείρημα ίσως δεν είναι κατάλληλο σʼ ένα γυναικοκρατούμενο φόρουμ αλλά πιστέψτε με ισχύει).

Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, αλλά αφού πρέπει θα το κάνω. Η λειτουργία του Ποσειδώνα είναι μια εγγενής ικανότητα στον άνθρωπο, ότι ζώδιο κι αν είναι. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Πλούτωνα…Τον Ερμή… κτλ. Το ότι μπορεί στον χάρτη ενός ανθρώπου να υπερισχύει ο Ουρανός, δεν σημαίνει ότι δεν θα λειτουργεί στην ζωή του η Αφροδίτη. Τον Ποσειδώνα οι άνθρωποι δεν τον λειτουργούν μόνο όταν βλέπουνε μια ταινία.
Ομοίως λειτουργεί όταν διαβάζουν ένα βιβλίο, μόνο που στο βιβλίο, όταν περιγράφεται μια μάχη, δεν κλείνουν τα μάτια από την φρίκη, ούτε είναι τόσο εύκολο να κλάψεις ή να γελάσεις χωρίς την χάρη και την πειστικότητα της εικόνας (Ποσειδώνας). Εκεί η ηρωίδα σου μπορεί να έχει κόκκινα μαλλιά, αλλά η μορφή της είναι συγκεχυμένη και χωρίς την λεπτομέρεια της κοκκινομάλλας ηρωίδας με συγκεκριμένα μάτια, μύτη και στόμα, ψευδώς ολοζώντανη στο πανί της μεγάλης οθόνης, ώστε να ταυτιστείς με τον μέγιστο βαθμό ενσυναίσθησης. Αυτό είναι και το στοίχημα του κινηματογράφου.
Το παράδειγμα του ποδόσφαιρου είναι ατυχές και όχι γιατί βρίσκεσαι σε γυναικοκρατούμενο φόρουμ. Οι λόγοι που ο κυρίως όγκος του αντρικού πληθυσμού παρακολουθούν ποδόσφαιρο, δεν είναι η φυγή από την πραγματικότητα. Η όλη διαδικασία έχει ¶ρεια στοιχεία και ευχαρίστως να πούμε για αυτό σε κάποιο άλλο θέμα.

Κάθε πλανήτης, κάπου βρίσκει έδαφος για την απόλυτη έκφρασή του και στα εδάφη του κινηματογράφου ο Ποσειδώνας βρίσκει ένα εξαιρετικό περιβάλλον έκφρασης. Και με την αφορμή που μου δίνεις, να πω ότι στα χρόνια που περνά από Υδροχόο\Ουρανός\11ος , η συνεργασία της τεχνολογίας (Ουρανός) με την φαντασία (Ποσειδώνας) , έφεραν στον κινηματογράφο την τεράστια αλλαγή της τρισδιάστατης εικόνας και το master piece της, σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, την περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, “avatar” .

¶λλωστε, μια βασική ιδιότητα που Ποσειδώνα είναι η ταύτιση, όμοια με εκείνη του ξενιστή σε ένα σώμα. Ο Ποσειδώνας δεν αναγνωρίζει τα όρια των δικών του ιδεών από εκείνα που επηρεασμένος από κάποια εντύπωση ενσωμάτωσε για δικά του. Μια βασική αιτία που ο Ποσειδώνας αγαπά τα είδωλα και γεννά οπαδούς. Η έννοια «σταρ του κινηματογράφου», ξεκίνησε με την διέλευση του Ποσειδώνα από τον Λέοντα\5ο . Η έννοια του «ταυτίζομαι με τον ήρωα» διατυπώθηκε για πρώτη φορά την ίδια εποχή, που με την κινηματογραφική προβολή ηρώων κόμικς με υπερφυσικές ικανότητες, στις αρχές του περασμένου αιώνα, πολλά πιτσιρίκια ταυτίστηκαν και δοκίμασαν την παρθενική τους πτήση από τα μπαλκόνια κάποιου πολυώροφου κτηρίου με τραγικά αποτελέσματα βέβαια. Μιλάμε για τρελό Ποσειδώνα!

Ελπίζω να κατάφερα να σε βάλω στην λογική που υπάρχει πίσω από την άποψη πολλών, ότι ο Ποσειδώνας κυβερνά τον κινηματογράφο.
Ίσως να άλλαζες άποψη αν προσπαθούσες να κινηθείς ανάποδα. Δηλαδή, να βρεις τον πλανήτη που για σένα είναι ο κυβερνήτης του κινηματογράφου. Είμαι ανοιχτή στο να αλλάξεις την δική μου.

[Atrapos]

Προφανώς για μια ακόμα φορά δεν ήμουν αρκετά σαφής. Νομίζω όμως ότι έγραψα από την αρχή του προηγούμενου ποστ πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να δεχτώ τον Ποσειδώνα σαν κυβερνήτη του κινηματογράφου, παρόλο που όπως σωστά λες δεν γνωρίζω καθόλου τον χώρο. Το πρόβλημα μου είναι να αναγάγω αυτή τη σχέση και στον 12ο οίκο μέσω του «φυσικού ζωδιακού». Και πάντως όταν λες ότι αναφερόμενη στον κινηματογράφο μιλάς κυρίως για σκηνοθέτη / σεναριογράφο δευτερευόντως για ηθοποιούς και καθόλου για τους διάφορους τεχνοκράτες, μάλλον με μπερδεύεις. Καταλαβαίνω τη λογική σου και μπορώ να συμφωνήσω αλλά αν δεν δούμε συνολικά τον κινηματογράφο δεν ξέρω πως θα τον εντάξουμε κάπου. Είναι σαν να λέμε πως όταν μιλάμε για μουσική αναφερόμαστε βασικά στον συνθέτη, δευτερευόντως στους μουσικούς και καθόλου σε αυτόν που έχει την αίθουσα και φιλοξενεί τη συναυλία. Ακόμα κι αυτός όμως, μπορεί να είναι ένας επιχειρηματίας αλλά κάποια τρέλα πρέπει να έχει με τη μουσική για να φτιάξει αίθουσα συναυλιών. Ίσως όμως να έδωσα ένα ακόμα αποτυχημένο παράδειγμα.

Το θέμα μας όμως είναι ο 12ος οίκος και μπορεί ο «φυσικός ζωδιακός» εσένα να σου ανοίγει ερμηνευτικές πόρτες, εμένα μάλλον με μπερδεύει. Δηλαδή σε κάποιον συγκεκριμένο χάρτη αν υπάρχει ένας πλανήτης στον 12ο οίκο, εγώ θα εξετάσω τη σχέση του με τον κυβερνήτη του ζωδίου που βρίσκεται και τον κυβερνήτη του οίκου (του ζωδίου στην ακμή) αν είναι διαφορετικός. Εσύ νομίζω θα δεις και τη σχέση του με τον Ποσειδώνα σαν «φυσικό κυβερνήτη» του 12ου. Αυτό για μένα αυξάνει επικίνδυνα τις ερμηνευτικές επιλογές.

Αυτό λοιπόν που προσπάθησα να πω είναι ότι μπορώ να δω τον 12ο σαν ένα χώρο απρόσωπης σύνδεσης με τον κόσμο. Μπορώ να τον δω σαν ένα χώρο προσωπικής «αδράνειας» σύμφωνα και με τις παραδοσιακές ερμηνείες (φυλακές, νοσοκομεία κλπ) που στην περίπτωση μας μπορούν να διευρυνθούν στις μεθόδους «φυγής από την πραγματικότητα». Αυτά μπορούν να οδηγήσουν γενικά στην Τέχνη αλλά και σε πολλούς άλλους δρόμους. Γι’ αυτό με βλέπεις διστακτικό να συνδέσω ειδικά τον κινηματογράφο και γενικότερα την τέχνη με τον 12ο οίκο. Και ξαναλέω ότι το πρόβλημα μου δεν είναι ο Ποσειδώνας αλλά ο 12ος οίκος που για μένα δεν ταυτίζονται.

Υ.Γ. Επέτρεψε μου να σου πω ότι υποτιμάς τους φιλάθλους του ποδοσφαίρου αν διακρίνεις απλά άρεια στοιχεία. Αν ήταν έτσι θα βλέπαμε μποξ ή πάλη. Αν πιστεύεις ότι
«Ο Ποσειδώνας δεν αναγνωρίζει τα όρια των δικών του ιδεών από εκείνα που επηρεασμένος από κάποια εντύπωση ενσωμάτωσε για δικά του. Μια βασική αιτία που ο Ποσειδώνας αγαπά τα είδωλα και γεννά οπαδούς»
τότε η στάση των φιλάθλων είναι τελείως ποσειδώνια. Το ζήτημα δεν είναι να εκδηλώσουν την καταπιεσμένη άρεια ενέργεια αλλά η πίστη σε μια αξία ανώτερη από τον εαυτό τους και η αίσθηση της συντροφικότητας με κάποιους συνανθρώπους τους. Ειδικά για τους έφηβους είναι η πρώτη φορά που νοιώθουν τέτοια αισθήματα και για αρκετούς από αυτούς είναι και η τελευταία.

[katiakiss]

Δημήτρη μου, νομίζω ότι έχεις την τάση να εξαντλείς κάποιες φορές το δέντρο σε σχέση με το δάσος. Τα παραδείγματα δίνονται για να γίνουν πιο ζωντανές και κατανοητές οι κουβέντες.
Το παράδειγμα του επιχειρηματία που φτιάχνει μια αίθουσα προβολής, δεν έχει καμία σχέση με τους τεχνοκράτες που ασχολούνται με νούμερα και που αν δεν είχαν προσληφθεί σε μια εταιρία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, θα δούλευαν το ίδιο καλά και σε ένα εργοστάσιο ή μια τράπεζα.
Τεχνοκράτης δεν είναι ο θεατρικός επιχειρηματίας ή ο παραγωγός της ταινίας (με την ευκαιρία να πω ότι ο παραγωγός με τον οποίο δουλεύω, έχει ¶ρη σύνοδο Ποσειδώνα στον δωδέκατο , σχεδόν πάνω στον ωροσκόπο του και σελήνη στους Ιχθείς! Μόλις το σκέφτηκα αυτό!) γιΆ αυτό και βλέπουμε τις βραβεύσεις της παραγωγής από την ακαδημία του κινηματογράφου στην Αμερική και σε άλλες, σοβαρότερες καλλιτεχνικά χώρες και φεστιβάλ. Δεν δίνει κανένας βραβείο λογιστή ή αιθουσάρχη.

Τώρα που έγινες εντελώς σαφής σχετικά με το θέμα της ερμηνείας των φυσικών ζωδίων και την εμπλοκή του 12ου, να σου εξηγήσω με δυο λόγια το σκεπτικό. Η φυσική θέση των οίκων είναι πάγια και την έχω στο μυαλό μου σαν την διαφάνεια Α. Η από ωροσκόπο οικοθεσία είναι η διαφάνεια Β, που τοποθετείται πάνω από την Α. Η διαφάνεια Β, δίνει τον τόνο και τις συνδυασμένες ιδιότητες της εμπλοκής Α+Β. Η διαφάνεια Β δεν μπορεί ποτέ να καταργήσει την έδρα Α και λειτουργεί μέσα σε αυτή ως φιλοξενούμενος σε ένα σπίτι που μπορεί να το διακοσμήσει όπως θέλει και ίσως να ρίξει κάποιο τοίχο, αλλά δεν θα επέμβει ποτέ στα θεμέλια. Η διαφάνεια Α έχει προδιαγραφές και αιτήματα, έτσι όπως αυτά ορίζονται στην φυσική τους θέση και από τον φυσικό κυβερνήτη, που με τίποτα δεν μπορεί να αντιπαρέλθει η Β.
Σε έναν πλανήτη στον 12ο θα δώσω ξεχωριστή σημασία στην σχέση του με τον Ποσειδώνα, μόνο αν αυτή υπάρχει. Σε κάθε άλλη περίπτωση θεωρώ δεδομένη την σχέση του πλανήτη αλλά και του κυβερνήτη του ζωδίου της ακμής στον 12ο , με τον Ποσειδώνα , και μόνο από την θέση του στον 12ο, αφού αναγκάζεται να συμμορφωθεί στους κανόνες του κυρίαρχου του οίκου, που σε αυτή την περίπτωση είναι ο Ποσειδώνας. Η ενέργεια κάθε ζωδίου που θα βρεθεί στην ακμή κάποιου οίκου, θα προσανατολιστεί ώστε να εξυπηρετήσει τα «συμφέροντα» ή αν θες τον λόγο ύπαρξης του οίκου, με τις δεξιότητες και τις αδυναμίες που φέρει.

Ένας άνθρωπος που επιλέγει να εκφραστεί επιλέγοντας την δουλειά του σκηνοθέτη ή του διευθυντή φωτογραφίας, σαφώς και έχει έντονη επιρροή Ποσειδώνα στον χάρτη του, αλλά εμένα θα μου έφτανε και η τοποθέτηση πλανητών στον 12ο αν αυτοί κυβερνούν οίκους που έχουν συνάφεια. Έτσι, όταν ο κυβερνήτης του 5ου βρίσκεται στον 12ο , δεν θα βιαστώ να πω ότι ο άνθρωπος έχει «θαμμένη» την αυτοέκφρασή του. Είναι πιθανό να εκφράζεται με έναν τρόπο που σχετίζεται με ένα κρυφό ή μοναχικό τρόπο με τον έξω κόσμο. Μια τέτοια όψη μπορεί να περιγράφει ένα συγγραφέα ή ακόμα κι έναν μουσικοσυνθέτη ή τον σχεδιαστή κινουμένων σχεδίων (μια και ο 5ος σχετίζεται με τα παιδιά), που όλα αυτά και πολλά άλλα επαγγέλματα είναι εντελώς μοναχικά. Μπορεί όμως να είναι και η όψη ενός ναυτικού που έχει αφήσει πολλά άγνωστα παιδιά σε διάφορα λιμάνια της υδρόγειου. Εννοείται ότι αυτό θα εξαρτηθεί από το σύνολο του χάρτη, όπως πολύ καλά, καλύτερα γνωρίζεις.

Σαφώς και ο 12ος έχει την ιδιότητα να «θάβει», «κρύβει» ή όπως αλλιώς θέλεις να το πεις, αλλά αυτή είναι και η λειτουργία της υπεραναπλήρωσης, ως επούλωσης τραυμάτων και θεραπευτική ιδιότητα του 12ου . Δεν είναι τυχαίο που οι καλλιτέχνες είναι «ραγισμένες» προσωπικότητες που ψάχνουν έναν τρόπο φυγής από όσα τους πονούν , θαμμένα στην λήθη του 12ου και την ψυχική τρωτότητα.

ΥΓ: Το θέμα των φιλάθλων\οπαδών ομάδων, είναι τεράστιο. Αφού συγκαταλέγεσαι και εσύ στα μεγάλα αγόρια, θα σου πω πως αρχικά, αν δεν ήταν ¶ρεια υπόθεση και ήταν μόνο η αίσθηση της συντροφικότητας και μια μεγάλη ιδέα, θα υπήρχε και ένας αξιοσημείωτος αριθμός γυναικών στην ενασχόληση με ομάδες και ποδόσφαιρο, πράγμα που δεν συμβαίνει.
Πολύ σωστά επεσήμανες ότι η ομάδα είναι μια μεγάλη συντροφική παρέα κτλ. Μάθε λοιπόν ότι η ομάδα ενέχει θέση πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας και πράγματι δίνει ένα Ποσειδώνιο υποκατάστατο πεδίο, ώστε να λειτουργήσει το αντρικό φύλο τον ¶ρη του. Δηλαδή ένα είδος υπεραναπλήρωσης, με σκοπό την καλύτερη λειτουργία της ¶ρειας ανάγκης. Υπερασπίζεται την ομάδα του, τρελαίνεται όταν χάνει, χάνει τον έλεγχο όταν του την βρίζουν ή του την κατηγορούν, κάνει τσαμπουκάδες στα γήπεδα, τα βάζει με τους ίδιους του τους αρχηγούς, φτιάχνει ήρωες και ο κάθε χαμένος αγώνας, είναι μια χαμένη μάχη επικράτησης και πρωτιάς. Εντελώς ¶ρεια πράγματα, γιΆ αυτό και οι γυναίκες δεν βρίσκουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα παιχνίδια ανταγωνισμού και επικράτησης.
Η στάση τους αυτή όμως, αλλάζει όταν πρόκειται για Εθνική ομάδα και πρωτιά. Θυμήσου πως ξαφνικά οι γυναίκες είδαν ποδόσφαιρο με αντρική μανία, όταν ήταν να πάρουμε τον τίτλο. Πως βάψαμε τα πρόσωπα άσπρο\μπλε και βγήκαμε στις πλατείες να παρακολουθήσουμε τον τελικό στις γιγαντοοθόνες για να μοιραστούμε με αγνώστους την αίσθηση της συντροφικότητας που περιγράφεις … Αυτό γιατί έχουν και οι γυναίκες ¶ρη, αλλά με λιγότερες ανάγκες αδρεναλίνης και λιγότερη τεστοστερόνη.
Στατιστικά, ο γιος θα είναι ότι ομάδα είναι και ο πατέρας. Το αγόρι θα ασχοληθεί με την ομάδα από μικρό, με τον ίδιο τρόπο που θα επιλέξει αυθόρμητα το αυτοκινητάκι από μια κούκλα (έχει γίνει και σχετική έρευνα επί του θέματος, αλλά δεν μπορώ να επεκταθώ άλλο σε αυτό το θρεντ).

[Atrapos]

Μπορεί εγώ να στέκομαι συχνά στο δέντρο αλλά τουλάχιστον είμαι πιο σύντομος από σένα που κοιτάς όλο το δάσος. :bigsmile:

Όσο για τη σημασία που δίνεις στον φυσικό ζωδιακό, το γνωρίζω απλά δεν συμφωνώ ή αν θες δεν ακολουθώ την ίδια πρακτική, όπως εξήγησα. Πάλι όμως με μπερδεύεις. Όταν λες ότι ο «φυσικός κυβερνήτης» είναι η διαφάνεια Α που δεν αλλάζει ότι και να δείχνει η οικοθεσία, πως μπορείς να λες
«Σε έναν πλανήτη στον 12ο θα δώσω ξεχωριστή σημασία στην σχέση του με τον Ποσειδώνα, μόνο αν αυτή υπάρχει.»;
Σχέση με τον κυβερνήτη υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα από όψεις ή ό,τι άλλο. Αν έχεις έναν Κρόνο στον Τοξότη θα δεις τη σχέση του με τον Δία. Αν ο Κρόνος είναι στον 12ο και θεωρείς «φυσικό κυβερνήτη» τον Ποσειδώνα θα πρέπει να δεις τι σχέση έχουν. ¶λλα τέλος πάντων, ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να βλέπει ένα ωροσκόπιο.

Το θέμα Κάτια είναι ότι παραδοσιακά τα μέσα ψυχαγωγίας αντιστοιχούν στον 5ο οίκο. Στον 12ο αντιστοιχούν οι φυλακές, αναμορφωτήρια κλπ. Έχει γράψει πρόσφατα ένα σχετικό άρθρο και η ¶ννα Σχοινοπλοκάκη. Τώρα να έρθουμε εμείς να πάρουμε τον κινηματογράφο από τα μέσα ψυχαγωγίας και να τον τοποθετήσουμε στον 12ο είναι μια υπέρβαση. Να το συζητήσουμε, δεν το αρνιέμαι, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε τι λέμε. Φαντάζεσαι να διαβάζει κάποιος για τον 12ο
«Είναι ότι έχει ταλαιπωρία, φυλακές, αναμορφωτήρια, άσυλα, νοσοκομεία και σινεμά» (έχω πάρει την πρόταση από το άρθρο της ¶ννας προσθέτοντας το σινεμά).
Θα πρέπει να είσαι και εσύ πάντα από κοντά να εξηγείς στον καθένα τα σχετικά με τον Ποσειδώνα, την τρέλα των δημιουργών κλπ. Ειδικά όμως όταν ξεχωρίζεις τον κινηματογράφο αναφερόμενη βασικά σε σκηνοθέτη / σεναριογράφο (ή πρόσθεσες τώρα και τον παραγωγό; ) μπερδεύεται πολύ το πράγμα.

Αλλά το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι στηρίζεις αυτή τη σχέση σχεδόν αποκλειστικά στον Ποσειδώνα. Με την ίδια λογική μάλλον θα έπρεπε να εντάξουμε στον 12ο όλες τις τέχνες. Εκεί κάπου στραβώνει το πράγμα και δυσκολεύομαι να ακολουθήσω. Αν προς στιγμή ξεχάσεις τη «φυσική» θέση του Ποσειδώνα στον 12ο, μπορείς να δικαιολογήσεις τη συσχέτιση του κινηματογράφου με τον 12ο; Αλλά μάλλον ο «φυσικός ζωδιακός» είναι τόσο «φυσικός» για σένα που θα σου είναι δύσκολο να σκεφτείς διαφορετικά.

Τώρα για το ποδόσφαιρο ήθελα να πω ότι δεν είναι μια απλή έκφραση της αδρενελίνης ή τεστοστερόνης. Είναι και αυτό, όπως είναι και υπακοή στα κοινωνικά πρότυπα που θέλουν τα αγόρια να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και τα κορίτσια όχι. Αν ήταν όμως μόνο αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης. Σκέψου ότι αυτό το «τι ομάδα είσαι;» είναι ουσιαστικά η πρώτη επιλογή που κάνει ένα αγόρι στη ζωή του και που αποτελεί μέρος της ταυτότητάς του (δεν είναι έτσι απλά η ομάδα του μπαμπά). Όσο μεγαλώνει θα κάνει κι άλλες επιλογές που θα τον χαρακτηρίζουν (σχολές, δουλειές, χόμπι, αυτοκίνητα, κοπέλες) αλλά το πρώτο στοιχείο της ταυτότητάς του που το επέλεξε μόνος του είναι η ομάδα του. Μπορεί να ακούγεται πεζό αλλά δεν είναι καθόλου ασήμαντο.

[Κοραλλία Μόζορα]

Κάτια,

συμφωνώ με όσα λες για τον Ποσειδώνα και την σχέση του με τον κινηματογράφο. Όμως θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη ότι οίκοι και φυσικά ζώδια δεν ταυτίζονται απόλυτα. Ένας Ερμής στην Παρθένο και ένας Ερμής στον Κριό στον 6ο οίκο δεν θα λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο. Τα ζώδια είναι το πώς και οι οίκοι το τι. Το τι και το πώς δεν ταυτίζονται. Ο Ερμής στον 6ο οίκο θα εκδηλώσει το τι του οίκου αλλά το πώς θα εκδηλωθεί από τον Κριό.

Αυτό σημαίνει ότι ο Ερμής στον Κριό στον 6ο μπορεί να προσανατολιστεί σε θέματα εργασίας αλλά δεν θα δώσει την ορθολογιστική, οργανωμένη και λεπτομερή σκέψη που θα έδινε ο Ερμής στην Παρθένο. Με την ίδια λογική, μια Αφροδίτη στους Ιχθείς δεν θα λειτουργήσει το ίδιο με μια Αφροδίτη στο 12ο. Είναι διαφορετική η ψυχολογική της λειτουργία επειδή ακριβώς διαφέρει το πώς του ζωδίου που θα βρεθεί. Μιας Αφροδίτης στον 12ο δεν θα είναι βασική της λειτουργία ο ρομαντισμός ή η ωραιοποίηση του έρωτα, η ανάγκη ομορφιάς γύρω της κ.λπ.

[katiakiss]

¶ρα λοιπόν, καταλήγουμε στο να κρατήσει ο καθένας τον τρόπο σκέψης του.

Δημήτρη, δεν θα σου απαντήσω σε όσα υποθετικά ρωτάς γιατί δεν είναι ο τρόπος που σκέφτομαι και πάλι! Απομονώνεις παραδείγματα. Αν απαντούσα, θα έπρεπε να γράφω πολλά, αλλά έχω κλείσει μέσα μου ήδη και δεν σκοπεύω να σου γράψω λίστα των ειδικοτήτων που υπάγονται στον κινηματογράφο, γιατί δεν έχει κανένα νόημα για ένα Σκορπιό με ωροσκόπο Ταύρο, ο ορισμός της μη μετακίνησης θέσεων.
Όσο για το ποδόσφαιρο, πες τα με τους ειδικούς επιστήμονες που έχουν άλλη γνώμη.
Στον 5ο είναι και τα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και τα τυχερά παιχνίδια που αρνούμαι να τα βάλω , για παράδειγμα, δίπλα από το αριστούργημα του Νικίτα Μιχάλκωφ «Ψεύτης Ήλιος». Με τον ίδιο τρόπο που σου πέφτει βαρύ το σινεμά δίπλα από τα θεραπευτήρια.
Θα ξαναπώ αυτό που λατρεύω να λέω σε κάθε τέτοια περίπτωση. Ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.

Κοραλλία μου καλησπέρα και σε σένα.

Καταλαβαίνω απόλυτα το σκεπτικό και είναι ο τρόπος που έμαθα πριν 22 χρόνια, όταν άρχισα να ασχολούμαι με την αστρολογία. Απόλυτα σωστός και ακριβής. Έλα όμως που για μένα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μπερδέψω τον Ερμή της Παρθένου με τον Ερμή των Διδύμων, όπως και την Αφροδίτη του Ταύρου με εκείνη του Ζυγού. Τις ερμηνείες που δίνεις εσύ στον Ερμή 6ου και Κριού, τις ίδιες θα έδινα κι εγώ, απλώς αφήνω πολύ μεγαλύτερο περιθώριο εμπλοκής του οίκου και των αρχών του, πράγμα που σε κάθε περίπτωση το έχω δει να λειτουργεί στην πράξη. Το ίδιο κάνω και με τους πλανήτες, απλώς τώρα εστιάσαμε στους οίκους.

Ένας χάρτης χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους για να μας δώσει στην δική του γλώσσα κάποιες πληροφορίες. Το μεγάλο σφάλμα στην αστρολογία, ξεκινά από το φτωχό, φτωχότατο λεξιλόγιο γύρω από τις ιδιότητες των οίκων και των αρχών τους. Το ίδιο ισχύει και για τους πλανήτες.
Η μανιέρα της αντιστοίχισης 5 εννοιών σε κάθε οίκο και πλανήτη, είναι η κατάρα που ακολουθεί τις ερμηνευτικές ευκολίες και μας ρίχνει στο πνευματικό βάλτωμα.
Αλίμονο αν η ζωή είχε τόσο λίγες λεπτές αποχρώσεις και τόσο λίγες έννοιες όσες αντιστοιχούν στους οίκους και τους πλανήτες, έτσι όπως αυτοί παρουσιάζονται ευρέως.
Όπως θα ξέρεις, είναι σχεδόν αδύνατον όταν γράφουμε ένα ποστ να αναφέρουμε τις δεκάδες ιδιότητες των οίκων και των πλανητών για τους οποίους μιλάμε. Έτσι πέφτουμε στα ίδια και τα ίδια για να καταλαβαίνουν και οι πολλοί τι λέμε.
Με αυτόν τον τρόπο, λίγοι έχουν πρόσβαση σε ελεύθερους και τολμηρούς συνειρμούς. Μένουν σε μανιέρες τύπου: 12ος, νοσοκομεία, κρυφά, απομόνωση και όσα σιχάθηκα να περιγράφω. Και η πλάκα είναι πως αν ξεχάσεις ένα, όλο και κάποιος θα πεταχτεί να το συμπληρώσει, χωρίς να ξέρει ότι μπορεί να λείπουν άλλοι 15 συσχετισμοί. Με κάτι τέτοια γελάω. Τι να πεις;
Η έννοια του «όλου» στον 12ο απλώς αναφέρεται αραιά και που, ενώ είναι νούμερο ένα έννοια για τον τελευταίο οίκο του ζωδιακού, τοποθετημένο χωρίς καμία επαρκή εξήγηση πρακτικής σημασίας και αξίας. Στους 100 που διαβάζουν, αν το εμπεδώσουν οι 10 , καλά θα είναι.

Το χειρότερο είναι ότι μην έχοντας εμπεδώσει όλες τις έννοιες και τις ιδιότητες, ακόμα και επαγγελματίες αστρολόγοι, αναρωτιέμαι τι είδους προβλέψεις κάνουν. Μια χαρά μου εντάσσουν το νοσοκομείο στην πρόβλεψη ή την απομόνωση, την κυριολεκτική ή μεταφορική φυλακή και τα κρυφά. Την πνευματική ενόραση ή την γόνιμη έμπνευση γιατί δυσκολεύονται τόσο πολύ να την προβλέψουν;
Μήπως επειδή δεν μπορείς να ερμηνεύσεις το μη πρακτικό και χειροπιαστό με πρακτικούς τρόπους;

Όπως βλέπεις, τοποθετούμαστε οι τρεις μας παίζοντας μπάλα μόνοι μας και οι υπόλοιποι αναρωτιούνται τι ακριβώς λέμε. Και ο λόγος δεν είναι ότι λείπουν διακοπές. Κι εγώ σε διακοπές είμαι και μια χαρά γράφω κάτω από την κληματαριά. Τους λείπουν τα στοιχεία εκείνα που θα κάνει το πνεύμα τους να ξεκολλήσει από την πρώτη δημοτικού της αστρολογίας και δεν φταίνε οι ίδιοι για αυτό.
Όσο δεν προάγονται περισσότερο οι φιλοσοφικές τοποθετήσεις και μένουμε όλοι μας σε δασκαλίστικες επαναλήψεις διδακτικού χαρακτήρα, η αστρολογία για μένα, θα στερείται τον 5ο της.
Την αυθόρμητη χαρά!

Αφού δεν είμαι επαγγελματίας αστρολόγος και δεν έχω κανένα άλλο οικονομικό ή άλλου είδους όφελος, τι άλλο μπορεί να με κρατάει σε ένα αστρολογικό site εκτός από την τρέλα, την χαρά και την γοητεία της αστρολογίας; Την ανάγκη να πάω πιο πέρα; Όσο πιο πέρα γίνεται, κι ας με πετάξει έξω. Και τι έγινε;

ΥΓ: Πολλά δεν έγραψα για Ερμής στον Ιχθύ και στον 12ο που θέλει να μένει κρυφή η σκέψη του; Βάλε και ένα Κρόνο στον 3ο στους Διδύμους… Σε τετράγωνο μεταξύ τους… Μια χαρά! Όμως, τίποτα δεν είναι πάγιο στην ζωή. Γιατί να είναι στην αστρολογία;

[Atrapos]

Τώρα τα πήρες και ξενέρωσες. Ίσως να φταίει πάλι το ύφος μου που σε εκνεύρισε. :sorry:

Δεν έχω αντίρρηση να το αφήσουμε εδώ, πάντως σίγουρα δεν ζήτησα να μου γράψεις λίστα με τις ειδικότητες του κινηματογράφου.

Αφορμή για την αρχική σου τοποθέτηση στάθηκε ένας ενδοιασμός μου να αποδεχτώ τον κινηματογράφο σαν μέρος του 12ου οίκου, τον οποίο παράθεσες εκφράζοντας την απορία σου. Ελπίζω τουλάχιστον να έγινε κατανοητό γιατί έχω αυτόν τον ενδοιασμό. Όπως είναι εύκολο να αντιστοιχήσουμε τον ¶ρη με τον αθλητισμό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο αθλητισμός ανήκει στα θέματα του 1ου οίκου, έτσι δεν μπορώ να δεχτώ και τον κινηματογράφο στον 12ο. Τουλάχιστον μέχρι να με πείσει κάποιος, χωρίς να χρησιμοποιεί σαν μέσο τον Ποσειδώνα.

Υ.Γ1 Αν εσύ τα παίρνεις έτσι κάτω από την κληματαριά τι να πούμε εμείς κάτω από το ταβάνι;

Υ.Γ2 Αυτό για τον ωροσκόπο Ταύρο που το βρήκες; Εγώ έγραψα ότι η έκλειψη στον Καρκίνο έγινε στον 3ο οίκο μου αλλά μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα. Κριός είναι ο ωροσκόπος μου.:bigsmile:

[katiakiss]

ΥΓ1 Αν εσύ τα παίρνεις έτσι κάτω από την κληματαριά τι να πούμε εμείς κάτω από το ταβάνι;

Υ.Γ2 Αυτό για τον ωροσκόπο Ταύρο που το βρήκες; Εγώ έγραψα ότι η έκλειψη στον Καρκίνο έγινε στον 3ο οίκο μου αλλά μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα. Κριός είναι ο ωροσκόπος μου.:bigsmile:

Καθόλου δεν τα πήρα και έχω πιει και κάτι τσιπουράκια και είμαι γεια σας τώρα! Συνάδελφος είσαι δηλαδή και τώρα όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα! Ελπίζω τον ωροσκόπο σου να μην τον λες για καλό. Ούτε ο Κριός το έχει ευκολάκι με την αλλαγή απόψεων. Θα έλεγα μάλιστα ότι η προσαρμοστικότητά του έχει την κινητικότητα ενός κομοδίνου, από εκείνα τα βαριά με τα σκαλίσματα.
Επειδή εκτιμώ το χιούμορ αφάνταστα, θα σου κάνω την χάρη να σε αγνοήσω για σήμερα. :amuse:

ΥΓ 1: Έκαναν δουλειά και οι στενοχωρημένες φατσούλες που κοτσάρισες για να κάνεις τον καλό.:toung:....

ΥΓ 2: ...τον καλό χωρίς καμία επιτυχία βεβαίως!

[Atrapos]

Θα έλεγα μάλιστα ότι η προσαρμοστικότητά του έχει την κινητικότητα ενός κομοδίνου, από εκείνα τα βαριά με τα σκαλίσματα.

και ντιβανοκασέλας μπορώ να σου πω ......

αν με διαβεβαιώσεις κι ότι δεν με βρίζεις με αυτό το γαλλικό που έχεις γράψει από κάτω και δεν μπορώ να διαβάσω, τότε μια χαρά είμαστε

[electrosurfer]

Καλημέρα σε όλους.
Διαβάζοντας πρωί πρωί (με το καφεδάκι) , αυτό το πολύ ωραίο άρθρο , και ύστερα την συζήτηση σας περί του κινηματογράφου (αν και θα τοποθετηθώ και εγώ σε αυτό αμέσως παρακάτω) , μπορώ να πω οτι μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.
Ο καθείς στον τομέα του , μπορεί να χαρακτηριστεί ως "καλός - μέτριος - κακός" , για παράδειγμα υπάρχουν καλοί / μέτριοι αλλά και κακοί γιατροί , υπάρχουν καλοί / μέτριοι / κακοί σκηνοθέτες ή ηθοποιοί ή υδραυλικοί ή επιχειρηματίες. Νομίζω οτι ο καθένας μας είναι άξιος του να κάνει αυτό που τον εμπνέει περισσότερο.
Η 7η τέχνη (Κινηματογράφος) δεν είναι απλώς ένα γύρισμα μιας ταινίας με τους συντελεστές της, αλλά και ο τόπος / χρόνος και ο τρόπος που γυρίζεται μια ταινία, αλλά και σε ποιό Target group στοχεύει η ίδια η ταινία.
Ο στόχος κάθε σκηνοθέτη / παραγωγού κάθε ταινίας , είναι να ταυτίσει τον θεατή με το ίδιο το σενάριο , με τον πρωταγωνιστή ή με τον χαρακτήρα που θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον μέσα στην ταινία.
Θυμηθείτε απλώς μερικές παραγωγές , με ένα σενάριο το οποίο θα μπορούσε π.χ κάποιος να το γράψει ακόμα και στην Τζαμάικα , και βαφτίζοντας έναν πράκτορα με κωδική ονομασία..τον αριθμό ενός λεωφορείου που έπαιρνε τακτικά (007 - Ιαν Φλέμινγκ)
Μια άλλη παραγωγή (εξαιρετικά πολλά έτη φωτός μπροστά για την εποχή της) , είναι η πολύ κλασική ταινία του 1927 "Metropolis" , όπου για τα δεδομένα της εποχή της ταινίας ..ο σκηνοθέτης / σεναριογράφος ήταν πολλά έτη φωτός μπροστά απο την εποχή τους.
Αν οι ταινίες "Back to the future" "The fifth element" , θεωρούνται ταινίες επιστημονικής φαντασίας για την δική μας εποχή , φανταστείτε πως φαίνοταν η ταινία Metropolis για την εποχή πριν 85 χρόνια. Ακόμα και έτσι όμως, και παίρνοντας τελείως αντικειμενικά την ταινία ...θα μπορούσαμε να πούμε οτί η συγκεκριμένη ταινία (πλέον) θεωρείται "ταινία επιστημονικής φαντασίας" ; Εγώ δεν το νομίζω. Μια καθαρά εμπνευσμένη ταινία βγαλμένη απο το μέλλον , όπου σεναριογράφος και σκηνοθέτης ήρθαν σε αρμονία και πέτυχαν "το γλυκό", δοκιμάζοντας (πιθανότατα) κάτι πολύ extreme για την εποχή τους.
Υπάρχουν φυσικά και ταινίες με πολύ απλό σενάριο , όπως για παράδειγμα το "The blair witch project" , όπου ο τρόπος γυρίσματος της ταινίας ήταν τόσο αληθοφανής ...και κέντρισε το ενδιαφέρον του θεατή γιατί πέτυχε η συνταγή της ταύτησης του θεατή με το σενάριο της ταινίας.
Οπως σαφέστατα υπάρχουν και ταινίες με ακριβή παραγωγή ....αλλά φτάνεις στο συμπέρασμα και λες "Ναι μεν αλλά...θα ήθελα κάτι επιπλέον ή το περίμενα διαφορετικό" , καθώς ο θεατής σε εκείνη την περίπτωση ...άλλο πράγμα περιμένει να δει ...και άλλο πράγμα βλέπει , με αποτέλεσμα να μην ταυτίζεται 100% με την ταινία, ή να μην του αφήνει την γεύση που θα ήθελε.
Πολύ εμπνευσμένος (προσωπικά) σκηνοθέτης/σεναριογράφος , θεωρώ πως είναι ο Κρίστοφερ Νόλαν (Μεμέντο - Inception - The dark knight , κ.τ.λ) όπου πετυχαίνει ακριβώς αυτό που θέλει ο θεατής , την απόλυτη ταύτηση του με το σενάριο της ταινίας , καθώς ο τρόπος που τις γυρίζει.
Νομίζω σε γενικές γραμμές πάντως ισχύει η λεγόμενη "έμπνευση" κάθε ανθρώπου , όπου μπορεί να μεγαλουργήσει στον τομέα που ασχολείται αναμφισβήτητα. Και θα συμφωνήσω απόλυτα στο γεγονός οτι όταν κάποιος "δεν το'χει" , εεε τελικά "δεν το'χει" και πρέπει να ασχοληθεί με κάτι άλλο.

Πάνω σε κάτι που είπατε σχετικά με τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα , 2 πλανήτες που ανακαλύφθηκαν τα τελευταία 200 χρόνια και άλλαξαν άρδην την κλασική αστρολογία , με την μοντέρνα αστρολογία του παρόντος. Δεν ξέρουμε εαν τα επόμενα 10-20 - 50 χρόνια ανακαλυφθεί κάποιος άλλος πλανήτης που έχει εγκλωβιστεί στην βαρύτητα του ήλιου και συνυπάρχει σε τροχιά με τους υπόλοιπους πλανήτες , ώστε να συμπεριληφθεί στην παρούσα βασική αρχή.

Αν και θα ανοίξω το θέμα πολύ περισσότερο απ'όσο πρέπει , και δεν ξέρω εαν αρμόζει στο Topic εδώ , θα ήθελα όμως μια απάντηση.
Γιατί στην αστρολογία δεν συμπεριλαμβάνονται και οι υπόλοιποι δορυφόροι του ηλιακού συστήματος (Φόβος / Δείμος , Καλλιστώ , Γανημίδης , Τιτάνας , Ιώ , κτλ); Ισως να είναι χαζή η ερώτηση μου , αλλά έχω την εντύπωση οτι δεν το'χει ρωτήσει κανένας έως τώρα (ίσως κάνω και λάθος). Το γεγονός όμως οτι τα περισσότερα σώματα του σύμπαντος , έχουν λάβει ελληνικές ονομασίες , προφανώς και κάτι θα σημαίνει.

Τώρα για τον 12ο οίκο , με ήλιο , ερμή και αφροδίτη ...τι να πω;; Για μένα η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Να'χετε καλή μέρα , και υπομονή με τις υψηλές θερμοκρασίες , καλοκαιράκι είναι !