Θα ήθελα πολύ να ξέρω, αν η ορφάνεια είναι προβλέψιμη σε ένα ωροσκόπιο. Μερικοί λένε πως ναι. Το μοναδικό άτομο που ξέρω που ορφάνεψε, είχε γενέθλιο Πλούτωνα στον 8, αλλα βεβαια δεν έχουν όλα τα ορφανά στο χάρτη τους αυτή τη θέση!
Printable View
Θα ήθελα πολύ να ξέρω, αν η ορφάνεια είναι προβλέψιμη σε ένα ωροσκόπιο. Μερικοί λένε πως ναι. Το μοναδικό άτομο που ξέρω που ορφάνεψε, είχε γενέθλιο Πλούτωνα στον 8, αλλα βεβαια δεν έχουν όλα τα ορφανά στο χάρτη τους αυτή τη θέση!
γιατι για ολα να ευθυνεται ο πλουτωνας δηλαδη???? λογικα κατι με 4ο οικο, σεληνη, ηλιο, ζωδιο του καρκινου, μεσουρανημα πρεπει να παιζει
Ότι με κάτι από όλα αυτά παίζει, ok, αλλα τι ακριβώς. Πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες όψεις.
Αγαπητή Markisia
Η αστρολογία δεν είναι μαντική τέχνη και θα ήταν λάθος θα την εκλάβουμε με ένα τέτοιο τρόπο. Θα μπορούσαμε να δούμε τάσεις ορφάνειας, που δεν πληροφορούν υποχρεωτικά για τον φυσικό θάνατο ενός γονέα, αλλά για την απόσταση μεταξύ γονέος και παιδιού που μπορεί να θυμίζει ορφάνεια.
Θα είναι στοιχείο του Κρόνου ή του Πλούτωνα (περισσότερο όμως συχνά του Κρόνου) προς τον Ήλιο, τη Σελήνη, τον κυβερνήτη του 4ου ή του 10ου, ή η παρουσία τους στον 4ο ή 10ο. Αυτό σε γενικές γραμμές, αλλά μπορεί μία τραυματική κατάσταση να περιγράφεται και από την παρουσία του Χείρωνα με τα φώτα ή στους οίκους των γονέων.
φιλικά
Λίλιαν Σίμου
Εγώ που είμαι ορφανή από πατέρα έχω ακμή στον τέταρτο οίκο στους διδύμους και ο κυβερνήτης (ερμής) είναι στον 8 οίκο στον σκορπιό σε σύνοδο με τον Πλούτωνα που είναι επίσης στον όγδοο οίκο.Επίσης στον τέταρτο οίκο έχω τον χείρωνα ανάδρομο...:unsure:
Επίσης έχω σύνοδο Κρόνου με το μεσουράνημα και φυσικά αντίθεση με την ακμή του 4 οίκου.
Αυτό που περιγράφει η Zeta μας δείχνει ότι αυτό που λέμε συνήθως σε όλες τις περιπτώσεις. Αν υπάρχει κάτι που μας συμβαίνει στη ζωή θα φαίνεται από πολλές θέσεις και όψεις. Δεν υπάρχει κάποια μεμονωμένη θέση ή όψη που να δίνει απάντηση στα ερωτήματα. Θέλει πολλή προσοχή στο να ερμηνεύσουμε σημάδια ότι μας δίνουν τη μία ή την άλλη κατάσταση.
Ακριβώς αυτο που λέει ο Βασίλης είναι.Θέλει πολύ προσοχή στην ερμηνεία των όψεων και των θέσεων.Επίσης έχω την εντύπωση ότι μπορεί και κάποιο άλλο άτομο να γεννηθεί με τις ίδιες όψεις αλλά να μην μείνει ορφανό.Πρέπει να βλέπουμε την συνολική εικόνα του χάρτη για κάθε περίπτωση που κοιτάμε.Σε εμένα μπορεί να υπάρχουν και άλλες όψεις που να συνηγορούν σε αυτό,όπως πχ όψεις με αστεροειδείς κλπ.Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Νομίζω πως κάτι τέτοιο θα φαινόταν από τον προοδευτικό χάρτη του ατόμου σε συνάρτηση με διελεύσεις...με λίγα λόγια μπορεί ο γενέθλιος να εικάζει προδιάθεση...η τελευταία όμως να μην εκδηλωθεί ποτέ...:cheesy:Quote:
Originally Posted by zeta1987
Καλημέρα κι από μένα!!
Τυχαία διάβασα αυτή τη δημοσίευση κι επειδή σήμερα συμπληρώνονται 10 μέρες που έχασα τον πατέρα μου, μπορώ να σας δώσω τα στοιχεία του χάρτη μου (σε όποιον θέλει) για να ψάξει πλανήτες, όψεις, οίκους κλπ που χρειάζονται για την διερεύνηση αυτού του θέματος.
Σόφη
Αν και βγαινω εκτος θεματος δεν μπορω να μην εκφρασω τα αισθηματα μου για κατι το τοσο στενάχωρο.Τα θερμά μου συλυπητήρια Σόφη!Quote:
Originally Posted by getzaki
Σ΄ευχαριστώ πολύ black moon!Quote:
Originally Posted by black moon
Στη διάθεσή σας για οτιδήποτε αφορά το συγκεκριμένο θέμα και όχι μόνο.
ήλιος σύνοδος πλούτωνας στον 4ο οίκο σε αντίθεση με κρόνο και χείρωνα στο 10ο οίκο, οι σχέσεις με τον πατέρα μου είναι σχεδόν ανύπαρκτες!
ΥΓ. getzaki λυπάμαι πολύ! :love:
Το βρίσκω το θέμα όντως πολύ στενάχωρο και λεπτό γιατί ίσως με αφορά...
Anyway στο δικό μου χάρτη ο κυβερνήτης του 10 μου είναι στον 8 και ο ήλιος μου (πατέρας) χτυπιέται με τετράγωνο από τον ουρανό. Θα μπορούσε να πει κάποιος για απώλεια αλλά περισσότερο ήταν απουσία. Μπορεί δηλαδή να εκτονωθεί μία τέτοια όψη κατ'αυτόν τον τρόπο. Όσο για τα προοδευτικά ή για τις ανιούσες που εγώ ασχολούμαι όντως δείχνουν πολλά..
Τα συλλυπητήρια μας Σοφή και το ευχαριστώ μου στην κυρια Σίμου για την απάντηση της. Ναι , θα ήταν ενδιαφέρον να μας δώσεις τα στοιχεια της γέννησης σου για να δει οποιος ενδιαφέρεται τι όψεις κάναν οι πλανήτες τη στιγμή του γεγονότος. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι σίγουρα πρέπει να υπάρχουν κάποιες "στανταρτ" oψεις" που δείχνουν το ένα η το άλλο. Γιατί όσοι ασχολούμαστε με την αστρολογία το κάνουμε γιατί πιστεύουμε όντως ότι είναι μαντική τέχνη. Αλλιώς θα ήταν άσκοπο.
Αγαπητά μέλη
Επειδή η ερώτηση ήταν περισσότερο για ενημερωτικά στοιχεία, ειπώθηκαν οι διάφορες ιδέες και είχαμε επιβεβαίωση από μέλη που βίωσαν ένα αποχωρισμό φυσικό.
Για να φανεί κάτι ως βιωματική εμπειρία θα είναι σημαντικό να εξεταστούν τα προγνωστικά συστήματα και να συμπίπτουν πολλοί παράγοντες που να την υπογραμμίζουν. Επομένως σε ένα γενέθλιο χάρτη δεν θα συμβεί απαραιτήτως αυτό, αν συνδυάζονται οι παράγοντες.
Λόγω απειρίας πολλοί μελετητές της αστρολογίας μπορεί να δουν τις όψεις της φίλης Ζορζέτας και να φοβηθούν πως θα χάσουν κάποιο γονέα. Ακόμη κι ένα άτομο με τις ίδιες ακριβώς όψεις, μπορεί να βιώσει την απόρριψη του γονέα (συμβολικός θάνατος και πάγωμα) κι όχι τον ουσιαστικό θάνατο. Κάθε ψυχή έχει το δικό της προσωπικό μονοπάτι και θέματα όπως η ασθένεια και ο θάνατος δεν πρέπει να εξετάζονται ως δεδομένα από κανένα.
Εξ άλλου αυτό το τελευταίο είναι και φιλοσοφία του φόρουμ του myhoroscope
Και κάτι τελευταίο: η αστρολογία δεν είναι μαντική τέχνη, δηλώνει τάσεις και τρόπους διεξόδου. Ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο κάποιων κακορίζικων συνθηκών κι ας το πιστεύουν κάποιοι.... Ίσως αυτό τους εξυπηρετεί για να προσδίδουν στην κακή τους την τύχη όλα τα αρνητικά. Φιλόσοφοι και σοφοί, έχουν υποστηρίξει πως "ο σοφός κυβερνά τα άστρα του, ενώ ο ανόητος υποκύπτει σ' αυτά". Αλλά ο θάνατος είναι καρμικό στοιχείο που δεν μας επιτρέπεται (η αστρολογία έχει την ηθική της και τα όριά της) να το εξετάζουμε, επειδή αφορά κάτι πολύ ανώτερο από την ανθρώπινη φύση.
Να είστε καλά
φιλικά
Λίλιαν Σίμου
Σοφη,Quote:
Originally Posted by getzaki
κατ αρχην τα συληπητηρια μου. Εχασα και γω προσφατα τον πατερα μου και μπορω να σε καταλαβω πολυ καλα... σου ευχομαι καλη δυναμη και καλη συνεχεια.
Ενας φιλος μου ασχολειται πολυ με τ αστρα, μου ειπε το εξης:
"Εσύ έχεις γενέθλιο quincunx Ήλιου (πατέρας) με τον Κρόνο στον 4ο οίκο, και μιλάμε για quincunx ακριβείας, πιο ακριβείας δεν γίνεται. 19ο 12΄ο Ήλιος, 19ο 13΄ο Κρόνος... Λοιπόν την ημέρα του θανάτου του ο ¶ρης σε πρόοδο ήταν στις 19ο 11΄του Σκορπιού, ακριβώς δηλαδή επάνω στο γενέθλιο quincunx!"
Αυτη ειναι μια ακομα αποψη, για τους πιο ειδικους
Με την αναφορά της η Κα Σίμου μου δίνει μία ευκαιρία για μία λίγο πιο αιρετική άποψη. Ακούμε και λέμε ότι ορισμένα ζητήματα όπως οι ασθένειες ή ο θάνατος είναι και πρέπει να είναι εκτός της εξέτασης της αστρολογίας. Και βέβαια έχουμε και λόγο που το λέμε για να προστατεύσουμε τους ανθρώπους που είναι στα πρώτα στάδια της μελέτης και μπορούν κάλιστα να παρασυρθούν σε βεβιασμένα συμπεράσματα. Τι γίνεται όμως όταν πραγματικά οι όψεις και οι πρόοδοι δίνουν ισχυρές ενδείξεις κάποιου βιωματικού γεγονότος; Ποια είναι η στάση του αστρολόγου σε αυτή την περίπτωση; Ενημερώνει τον πελάτη του για το διάστημα υψηλού κινδύνου που διανύει ή αποσιωπά το ζήτημα θεωρώντας ότι είναι εκτός της επαγγελματικής του ηθικής;
Αναφέρομαι σε αυτό γιατί φοβάμαι ότι όσο κακό είναι το να ανάγουμε σε βιωματικά γεγονότα όλες τις δύσκολες όψεις άλλο τόσο επικίνδυνο ίσως να είναι να ανάγουμε τα πάντα σε ψυχολογικές προσεγγίσεις. Τελικά ποια είναι η προσέγγιση της αστρολογίας που θα ακολουθήσουμε; Η προβλεπτική ή η ολιστική όπως τα διακρίνει και ο Rudhyar?
Το θέμα που βάζω εδώ βεβαίως είναι πολύ μεγάλο και σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξουμε ούτε τους κανονισμούς του site ούτε τους παραδεκτούς κανόνες ηθικής των σχολών αστρολογίας. Από την άλλη όμως για ένα άνθρωπο που ασχολείται σοβαρά με την αστρολογία και η ζωή του έχει δώσει λόγους να ψάχνει τέτοια πράγματα, η παραπομπή σε ψυχολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων δεν είναι πάντα η λύση... Αν ο σοφός κυβερνά τα άστρα του σίγουρα θα θέλει να ξέρει - αν όχι για το θάνατο - αλλά σίγουρα για μία ασθένεια.
Ίσως σ' αυτές τις περιπτώσεις να πρέπει να υπάρχει ένας κύκλος πιο έμπειρων συζητητών που να μπορεί να θέσει το ερώτημα του και να πάρει απαντήσεις, χωρίς να φοβάται ότι θα παρασύρει κάποιο νεοεισερχόμενο στο χώρο σε λάθος κατεύθυνση...
Και η άσχετη να ρωτήσει το εξής: τι είναι ο γενέθλιος quincunx???Quote:
Originally Posted by dream_on
Αλλιώς λέγεται όψη χιαστι 150 μοιρώνQuote:
Originally Posted by Αφροδίτη
[QUOTE=Βασίλης Παπαδολιάς;52793]Με την αναφορά της η Κα Σίμου μου δίνει μία ευκαιρία για μία λίγο πιο αιρετική άποψη. Ακούμε και λέμε ότι ορισμένα ζητήματα όπως οι ασθένειες ή ο θάνατος είναι και πρέπει να είναι εκτός της εξέτασης της αστρολογίας. Και βέβαια έχουμε και λόγο που το λέμε για να προστατεύσουμε τους ανθρώπους που είναι στα πρώτα στάδια της μελέτης και μπορούν κάλιστα να παρασυρθούν σε βεβιασμένα συμπεράσματα. Τι γίνεται όμως όταν πραγματικά οι όψεις και οι πρόοδοι δίνουν ισχυρές ενδείξεις κάποιου βιωματικού γεγονότος; Ποια είναι η στάση του αστρολόγου σε αυτή την περίπτωση; Ενημερώνει τον πελάτη του για το διάστημα υψηλού κινδύνου που διανύει ή αποσιωπά το ζήτημα θεωρώντας ότι είναι εκτός της επαγγελματικής του ηθικής;
Αναφέρομαι σε αυτό γιατί φοβάμαι ότι όσο κακό είναι το να ανάγουμε σε βιωματικά γεγονότα όλες τις δύσκολες όψεις άλλο τόσο επικίνδυνο ίσως να είναι να ανάγουμε τα πάντα σε ψυχολογικές προσεγγίσεις. Τελικά ποια είναι η προσέγγιση της αστρολογίας που θα ακολουθήσουμε; Η προβλεπτική ή η ολιστική όπως τα διακρίνει και ο Rudhyar?
Το θέμα που βάζω εδώ βεβαίως είναι πολύ μεγάλο και σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξουμε ούτε τους κανονισμούς του site ούτε τους παραδεκτούς κανόνες ηθικής των σχολών αστρολογίας. Από την άλλη όμως για ένα άνθρωπο που ασχολείται σοβαρά με την αστρολογία και η ζωή του έχει δώσει λόγους να ψάχνει τέτοια πράγματα, η παραπομπή σε ψυχολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων δεν είναι πάντα η λύση... Αν ο σοφός κυβερνά τα άστρα του σίγουρα θα θέλει να ξέρει - αν όχι για το θάνατο - αλλά σίγουρα για μία ασθένεια.
QUOTE]
Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω.
Για αυτό και πιστεύω ότι η αστρολογία πρέπει να έχει έναν πολύ πιο ουσιαστικό σκοπό από το να κάνει αναλύσεις χαρακτήρα. Και σαφώς είναι χρέος του μελετητή της αστρολογίας να αναφέρει τυχόν "κινδυνους". Είναι το ίδιο εγκληματικό, όπως το να πηγαίνεις στο γιατρό και αυτός να σου κρύβει τυχόν υποψίες για αρρώστια γιατί δε θέλει να σε πανικοβάλλει.Το θέμα είναι κατά ποσο ο αστρολόγος είναι σε θέση να αναγνωρίσει κάτι τέτοιο. Δυστυχώς οι περισσότεροι αναλώνονται σε ανούσιες αναλύσεις προσωπικότητας.
Το θέμα που μπήκε και αναφέρεται στα λεπτά ζητήματα της ολοκλήρωσης του κύκλου της ζωής ή των δοκιμασιών που προκύπτουν κατά τη διάρκειά του είναι πολυσύνθετο. Έχει διαστάσεις πρακτικές και θεωρητικές. Και οι δύο διαστάσεις όμως, όπως και οι επί μέρους διακλαδώσεις και επεκτάσεις τους, απορρέουν από την φιλοσοφική θεώρηση του καθενός ξεχωριστά.
Στην αστρολογία, αν και θα έπρεπε να είναι πιο απλά, τα πράγματα εμπεριέχουν έναν επιπλέον βαθμό δυσκολίας, ο οποίος εν πολλοίς δημιουργείται από τη στάση και τη συμπεριφορά των ίδιων των αστρολόγων (ή αυτών που αυτοαποκαλούνται αστρολόγοι). Στα λίγα χρόνια που ασχολούμαι με το "σπορ" έχω παρατηρήσει μια κοινή συνισταμένη από την πλευρά των αστρολόγων, η οποία εδράζεται κατά βάση στη φράση "δεν μιλάμε για αυτά τα πράγματα", που όμως έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πρακτική τους όταν η κουβέντα για τα συγκεκριμένα ζητήματα γίνεται σε κλειστό κύκλο και αφορά είτε "επώνυμους" είτε γνωστούς στον συγκεκριμένο κύκλο.
Θεωρώ ότι είναι εξηγήσιμη και τελείως ανθρώπινη η συμπεριφορά αυτή. Και δεν πρόκειται να αλλάξει, νομίζω. Και εξηγούμαι γιατί. Είναι λογικό ο κάθε άνθρωπος να προσεγγίζει τα ζητήματα αυτά με βάση τα στοιχεία της προσωπικότητάς του, έτσι όπως αυτή έχει σμιλευθεί από τις γενικότερες συνθήκες. Αστρολογικά αν το δούμε χονδρικά, νομίζω ότι διαφορετική αίσθηση για το θάνατο θα έχει κάποιος με Ήλιο στον 5ο και διαφορετική κάποιος με Ήλιο στον 8ο π.χ. Ένας τύπος του Νερού διαφορετικά θα προσεγγίσει το θέμα σε σχέση με έναν του Αέρα.
Βλέπουμε δλδ, ότι η ίδια η αστρολογία, ως εργαλείο, δείχνει και τους τρόπους με τους οποίους ένας σοβαρός και έμπειρος αστρολόγος (ή κάποιος που ασχολείται αλλά δεν αυτοαποκαλείται επαγγελματίας) θα χειριστεί το θέμα. Ο "σαρδανάπαλος" που θα θελήσει είτε να εντυπωσιάσει είτε να διαχειριστεί δολίως την αγωνία κάποιου με σκοπό το δικό του όφελος υπήρχε και θα υπάρχει, όπως πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν οι "καλοί" και οι "κακοί" σε κάθε κοινότητα, βιοποριστική/κοινωνική. Απλώς το ζήτημα για εμένα είναι ο περιορισμός του πλήθους των "κακών".
Εν κατακλείδι, νομίζω ότι τα θέματα αυτά θα συνεχίσουν να κουβεντιάζονται σε κλειστό κύκλο πιο ελεύθερα και με πιο άμεσες (σκληρές για κάποιους) αναφορές και να σταματά η κουβέντα όταν οι του κύκλου διαπιστώνουν ότι παρίσταται κάποιος που μπορεί να μην έχει αναπτύξει θεώρηση που θα τον προφυλάξει από παρανοήσεις.
Καλημέρα καλημέρα!!
Πολύ ενδιαφέρουσες οι δημοσιεύσεις όλων και σας ευχαριστώ γι αυτό!
Οι γνώσεις μου στην αστρολογία είναι λίγες, αλλά διαβάζω και ασχολούμαι σχεδόν καθημερινά, για να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα. Αυτό το μυστήριο του ουρανού με τους χιλιάδες πλανήτες του, μου κινεί το ενδιαφέρον και εξιτάρει την επιθυμία μου για την εξερεύνησή του
Για όσους ενδιαφέρονται να ψάξουν τις όψεις των πλανητών μου την ημέρα του συμβάντος:
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στις 12.04.1962 ώρα 11:15 (πρωί)
Ο πατέρας μου είχε γεννηθεί 10.03.1932 Θεσσαλονίκη ώρα δε γνώριζε
Η μέρα του Θανάτου του ήταν η 31.03.2008 ώρα 07:00 (πρωί)
Αν κάποια-ος ασχοληθεί με το θέμα, ας μου πει κι εμένα τα αποτελέσματα της έρευνάς του.
Σας ευχαριστώ θερμά όλες-ους, γιατί έστω και με το που γράφω το πρόβλημά μου, νιώθω ότι εκτονώνομαι συναισθηματικά.
Να έχετε μια όμορφη και χαρούμενη μέρα.
Πάντα με απόλυτο σεβασμό στις θεωρήσεις και απόψεις όλων σας θα ήθελα απλά να αναρωτηθώ ειλικρινά τί νόημα έχει για κάποιον το αν θα μείνει ορφανός πράγμα που σημαίνει ότι είτε γεννήθηκε χωρις γονείς ή γονέα είτε ένας απ' αυτούς ή και οι δύο απεβίωσαν αργότερα κάποια στιγμή, να διαγράφεται στον χάρτη του..
Ειλικρινά ο θάνατος και κατά συνέπεια η απώλεια δηλαδή και η ορφάνια είναι τόσο φυσικά και τελεσίδικα που δεν καταλαβαίνω τί νόημα έχει...είτε να διαβλέψουμε την ορφάνεια είτε τον ίδιο το θάνατο...
Με λίγα λόγια παρότι είναι λεπτό το ζήτημα και πιστέψτε με το σέβομαι αυτό,τί είδους συναίσθημα σας ωθεί σ' αυτού του είδους την αναζήτηση?
Νομιζω πως αυτο που ωθει σε τετοιε ερωτηματα ειναι η αγωνια για τον γονιο, οταν ειναι σοβαρα αρρωστος, αλλα και μετα την απωλεια, η αναγκη να απαντηθει το τεραστιο συναισθηματικα ερωτημα "γιατι;"Quote:
Originally Posted by nanstenka
Η το ερωτημα "θα μπορουσαμε να το αποφυγουμε/πολεμησουμε αν το ξεραμε νωριτερα"; Η "ηταν "μοιραιο να γινει;"
Παντως η εννοια του μοιραιου μπορει σε καποιες περιπτωσεις να ανακουφιζει καπως τον πονο.
**Κι εγω ειμαι της αποψης οτι δεν εχει νοημα ως προβλεψη γεγονοτος. Νοημα εχει, εκ των υστερων μονο για τις πιθανες επιδρασεις της απωλειας στον χαρακτηρα και την ψυχολογια του ατομου.:bigsmile:
Και για να το κάνω λίγο πιο φιλοσοφικό..γίνεται να θες να ψηλαφίσεις το αίνιγμα της ζωής και να κλείνεις τα μάτια στο αίνιγμα του θανάτου?
Πόσο μακριά μπορείς να πας έτσι?..ποιός ξέρει...
Quote:
Originally Posted by Μαρία
Ωστοσο ο θανατος παραμενει εσσαει αινιγμα...
ενω για την ζωη μπορει ο καθενας να δωσει μια απαντηση. Και απαντηση καλλιστα ειναι ακομη και η αρνηση του ερωτηματος!:bigsmile:
Νομίζω πως τα δύο είναι αλληλένδετα...εννοόντας πως αν δωθεί απάντηση στο πρώτο ερώτημα, θα βρεθεί νόημα και για το δεύτερο...καθώς το δεύτερο δεν νοείται χωρίς το πρώτο...:wacko:Quote:
Originally Posted by starfish
...αυτά κατά την ταπεινή μου άποψη...είναι ΤΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣΤΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ...και όσο η επιστήμη δεν δίνει απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα..τόσο θα κινούμαστε σε φιλοσοφικό επίπεδο, ο καθένας διαμορφώνοντας άποψη σύμφωνα με τις πεποιθήσεις που έχει χτύσει μεγαλώνοντας!!!
Quote:
Originally Posted by BlackOrWhat
Εχω την εντυπωση Μαυρο-ή-τι μου, οτι συνηθως προσπαθουμε να απαντησουμε στο δευτερο με τετοιο τροπο ωστε να δικαιωσουμε ή να δωσουμε νοημα στο πρωτο!!:cheesy:
Η επιστημη δεν νομιζω πως θα μπορεσει να δωσει απαντηση στα θεμελιωδη ερωτηματα. Δεν ειναι αρμοδια για κατι τετοιο. Και απο την στιγμη που δεν μας δοθηκε [;] η απαντηση με "φυσικο" τροπο [η απαντηση δλδ. να ειναι ενταγμενη μεσα στην ζωη μας, ή μαλλον να μην τιθεται καν το ερωτημα] θα βολοδερνουμε αναμεσα σε πεποιθησεις προσπαθωντας να δικαιωσουμε το περασμα μας στον κοσμο!:unsure::unsure:
Κάποιος που έχει χάσει τον γονιό του δεν αναρωτιέται "γιατί"..Βιώνει συναισθηματικό κενό (ειδικά αν ο γονιός φεύγει ξαφνικά και νέος)..Το τελευταίο που αναρωτιέται είναι οι πλανητικές θέσεις..Το να ψάξει κάποιος να βρει το πότε και αν μείνει ορφανός μου φαίνεται λίγο ψυχρά υπολογιστικό ή αγκίζει το άρρωστο...¨Ενας τέτοιος άνθρωπος μάλλον θα ξεπερνούσε εύκολα...¨η το εντελώς αντίθετο...Για φαντάσου ,το επόμενο βήμα να είναι να ψάχνουμε τους πλανήτες, για να βλέπουμε όψεις πιθανού θανάτου μας...Για φαντάσου:blink:
Όποιος εδιαφέρεται να μάθει ποσο ευκολο ειναι να κανει κανεις τέτοιες προβλεψεις, ας διαβάσει και αυτό αλλα να δώσει μεγάλη προσοχή, και στο τι λενε τα πρασινα γραμματάκια κατω-κατω.Νομίζω οτι ειναι η κατάλληλη απάντηση, στις απορίες πολλών.
Νομίζω ότι ο μοναδικός λόγος που υπάρχει και αναπτύσσεται η επιστήμη – η όποια επί μέρους επιστήμη – είναι ακριβώς αυτός: να λύσει το μυστήριο της ζωής – και κατ επέκταση του θανάτου (Γιατί ζωή χωρίς θάνατο δεν νοείται, όπως και το αντίστροφο. Αναγκαστικά το ένα υπάρχει εξαιτίας του άλλου, πρακτικά/φιλοσοφικά).Quote:
Originally Posted by starfish
Το γεγονός ότι κάποιοι επιστήμονες έχουν παρωπίδες και δεν κατανοούν ότι επί της ουσίας και ανεξάρτητα από την δική τους βούληση συντελούν στο να φτάνουμε όλο και πιο κοντά στην κατανόηση του ζητήματος της ύπαρξης (και κατ επέκταση της ανυπαρξίας[;] ) ουδόλως πρέπει να μας απασχολεί. Δεν θα μπορούσε η "επιστήμη" να κάνει διαφορετικά, το ερώτημα που αποτελεί και το βασικό κίνητρό της είναι το υπαρξιακό. Απλώς –και μιας και αναφέρονται πιο πάνω οι "κύκλοι" του Λένον– θα πρέπει να έχουμε κατά νου την σχετικότητα του χρόνου και μέσω αυτής της σχετικότητας το μέγεθος των κύκλων. Αρκεί να φανταστούμε ότι με βάση αυτόν τον σχετικό ανθρώπινο χρόνο το υπαρξιακό ζήτημα τέθηκε από τον άνθρωπο όχι νωρίτερα από κάτι χιλιάδες χρόνια, την στιγμή που η ζωή υπάρχει κάμποσα δισεκατομμύρια χρόνια.
Το πρόβλημα Μητσάκο ειναι οτι αυτοι οι επιστήμονες που φοράνε τις παρωπίδες(μερικές φορές μονο και μονο για να μην "εκτεθούν" στον κύκλο τους),συνήθως κατέχουν και "θέσεις κλειδιά",τις οποίες χρησιμοποιούν για να εμποδίζουν αυτους που βλέπουν επι της ουσίας.Όντως καθε επιστήμη,στο βάθος της εχει κίνητρο υπαρξιακό αλλα απαντήσεις σε καποια θεμελιωδή υπαρξιακα ερωτήματα,και βάση των κύκλων,βλέπω να δινονται μερικές χιλιάδες χρόνια μετα(μη λεω και λίγα)........Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Νομίζω πως έχουμε βγεί προ πολλού εκτός θέματος...απλά με την προηγούμενη δημοσίευσή μου, ήθελα εμφανέστατα (:toung:) να επισημάνω, ότι το να αναζητά ο καθένας ενδειξεις θανάτου σε ωροσκόπιο, αν αυτό μπορεί να ανιχνευθεί, είναι δικαίωμά του...και σαφώς υποκινείται από πίκρα, πόνο, απόγνωση, περιέργια, φόβο και ό,τι άλλο...
Συμφωνώ με τη Μαρία ότι έχουμε ξεφύγει και πιθανόν φταίω κι εγώ που άνοιξα τη συζήτηση αλλά ήθελα να πω ότι ένιωσα πολύ ευχάριστη έκπληξη με τις πολύ ώριμες τοποθετήσεις ένθεν κι ένθεν που διάβασα σήμερα το πρωί... Υπάρχει τελικά δυνατότητα για θέματα τόσο σοβαρά να συζητήσει κανείς ώριμα και εποικοδομητικά... Μπράβο παιδιά..
Πολύ ενδιαφέρον. Εκτός από την αυθεντία του να εξηγεί χαρακτήρες - και όχι ιδιοσυγκρασίες, όπως ίσως θα έπρεπε - η αστρολογία διεκδικούσε πάντοτε το δικαίωμα του να "προβλέπει" γεγονότα.
Πέρα από το απίστευτα μοιρολατρικό του πράγματος, μου φαίνεται οι όποιες "ενδείξεις" σχετικά με τέτοια γεγονότα είναι ασαφείς και αδιάφορες. Κάτι διάβασα για γωνία 150 μοιρών μεταξύ γενέθλιου Ήλιου και Κρόνου, η οποία ενεργοποιήθηκε από διέλευση σε πρόοδο του ¶ρη, ή για συνόδους Ήλιου - Πλούτωνα στον 8ο ή συνόδους κυβερνήτη του 4ου με Πλούτωνα και δεν συμμαζεύεται.
Πρώτον, η τάση να θεωρεί κανείς πως ένα οποιοδήποτε σημαντικό γεγονός, π.χ. είτε ένας γάμος (ως θεωρούμενο ευχάριστο γεγονός), είτε ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου (ως δυσάρεστο γεγονός) φαίνεται μέσα από το ωροσκόπιο, είναι άκρως επικίνδυνη, για τους γνωστούς λόγους που έχουν αναφερθεί από όλους.
Δεύτερον, όσον αφορά τις "προβλέψεις" τέτοιων γεγονότων, η αλήθεια είναι πως εκ των υστέρων ο καθένας μπορεί να θεωρήσει πως "φαίνονταν" στο ωροσκόπιο. Αν και ενδιαφέρον έχουν οι περιπτώσεις όπου δεν "φαινόταν" τίποτε στο ωροσκόπιο, αλλά αυτό ίσως να μην είναι της παρούσης. Στο ερώτημα λοιπόν αν όταν "φαίνεται" κάτι, οφείλει ο αστρολόγος να "προειδοποιεί", νομίζω πως η απάντηση είναι πως δεν προειδοποιεί, όχι μόνο για δεοντολογικούς λόγους, αλλά κυρίως για πρακτικούς και ρεαλιστικούς. Απλά, δεν "φαίνεται".
Τρίτον, σχετικά με τις όψεις που τυχόν "δείχνουν γεγονότα". Το ενδιαφέρον σε όλες αυτές τις όψεις είναι πως αφορούν περισσότερο οικοθεσίες (ιδιαίτερα τον 4ο και τον 8ο οίκο) και κυβερνήτες οίκων. Το ζήτημα αυτό έχει πολλή πλάκα , καθώς από τη μια οι περισσότερες ώρες γέννησης δεν είναι γνωστές με ακρίβεια, και από την άλλη δεν υφίσταται ακόμη κοινώς από δεκτό σύστημα διαχωρισμού των οίκων. Όσοι χρησιμοποιούν των άνισων, με όποια μορφή (Placidus, Koch, Regiomontanus, κτλ), θεωρούν - ο καθένας χωριστά φυσικά- πως "δουλεύει" κι επαληθεύεται το δικό τους, ενώ αντίστοιχα όσοι χρησιμοποιούν των ίσων οίκων, εμφανίζουν αντίστοιχες θεωρήσεις.
Από αυτό και μόνο, σε μεγάλο ποσοστό πάνε περίπατο οικοθεσίες και ειδικά κυβερνήτες οίκων, άρα και η βαρύτητα της συμμετοχής τους σε διαφόρων ειδών όψεις.
Για να ειμαι σιγουρη οτι μιλαμε για το ιδιο πραγμα, τι εννοει ο καθενας μας με την φραση "αινιγμα της ζωης ή του θανατου"? Εγω αινιγμα θεωρω το νοημα της ζωης. Το γιατι ζουμε. Το γιατι πεθαινουμε να πω την αληθεια δεν με απασχολει [το θεωρω αυτονοητο].Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Το αν υπαρχει κατι περα και μετα απο τον θανατο ναι! Αλλα αυτο θα το μαθω οταν πεθανω και οχι νωριτερα.
Περα ομως απο τις οποιες πεποιθησεις μας γοητευουν τοσο, ωστε να θεωρουμε πως τις πιστευουμε κιολας, δεν εχω πειστει πως το να τις ασπαζομαστε ειναι κατι αλλο εκτος απο φοβος μπροστα στην ανυπαρξια.
Και το να εχω στην διαθεση μου καθε ειδους επιστημονικες αποφανσεις δεν με βοηθαει σε τιποτα. Θα διαλεξω αυτην που με βολευει, αυτην που λυτρωνει τον φοβο αλλα καθολου σιγουρα την αληθεια.
Μπορω [οχι μονο εγω φυσικα!] να δημιουργησω οποιο συμπαν θελω και να ζησω μεσα σ αυτο. Να το εκλογικευσω με καποιον τροπο, να το ενταξω στην καθημερινοτητα μου, να το "ερμηνευω" κατα το δοκουν και να ζω επιτελους με μια βεβαιοτητα.....:bigsmile::cheesy::cheesy ::cheesy: Τι καλα!!!
[Ειμαι λιγοτερο πεζη απ οτι φαινομαι, σας βεβαιω!!!:toung::nuts:]
Έχω το εξής δίλημμα. Να συνεχίσω το εκτός θέματος ή να αντισταθώ; Περιορίζομαι σε δύο παρατηρήσεις. Ζωή και θάνατος είναι ένα. Δε χωρίζονται. Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει το ένα χωρίς το άλλο. Ζούμε όπως ζούμε επειδή πεθαίνουμε. Αν δεν πεθαίναμε, η ζωή μας θα ήταν τελείως διαφορετκή. Δεύτερον. Το αν η αστρολογία μπορεί να προβλέψει γεγονότα ή το θάνατο είναι ζητούμενο. Κάθε άλλη δήλωση που προβάλλεται ως βεβαιότητα - είτε υπέρ είτε κατά - είναι νομίζω προκατάληψη. Μένω σ' αυτά για να μην ενισχύσω περαιτέρω το off topic.
Με συγχωρείτε που ίσως θεωρηθεί πως βγαίνω εκτός θέματος αλλά μιάς και έχω βιώσει μία ανάλογη εμπειρία θα ήθελα να σας πω και εγώ την άποψη μου.Δεν ξέρω αν βοηθά να επουλωθεί το τραύμα της απώλειας του γονέα,αν αυτό γίνει σε μεγαλύτερη ηλικία που τον έχεις ζήσει και γνωρίσει ή όπως στην δική μου περίπτωση που δεν τον γνώρισα ποτέ.Αυτό όμως που θεωρώ ότι δεν βοηθά καθόλου είναι η πρόγνωση του θανάτου και στην προκειμένη περίπτωση της ορφάνειας για να μπορέσει το άτομο να επουλώσει κάτι.Το μάθημα και οι εμπειρίες δεν αλλάζουν.Ίσως η γνώση για το ότι πρόκειται να γίνει,καταντήσει πολύ βασανιστική για το ίδιο το άτομο.Για αυτό άποψη μου είναι σε τέτοια λεπτά θέματα για το καλό της ψυχής μας να ζητάμε να μην τα μαθαίνουμε καθόλου ή σε μέσες άκρες.Δεν έχουμε την δύναμη να ελέγχουμε τέτοια ζητήματα και είναι καλύτερο να τα αφήνουμε να έρχονται από μόνα τους.Και εγώ έχω ψάξει αν κάποια πράγματα δείχνουν την τάση να χάσω τον πατέρα μου,αλλά και πάλι όπως είχε προειπωθεί αυτό είναι και θέμα προοδευτικών και πολλών άλλων συνιστώσων,επομένως αφήστε την ζωή να κυλήσει και καλύτερα ζήστε την χωρίς να θέλετε να ξέρετε και την παραμικρή λεπτομέρεια για το μέλλον.:embarrest
Αγαπητά μέλη
Επανέρχομαι γιατί θα ήθελα να δώσω μία ακόμη απάντηση επειδή μάλλον δεν έγινα από όλους σαφής.
Ο σοφός ξέρει να συζητά χαμηλόφωνα επομένως την σοβαρή κρίση υγείας δεν θα την συζητήσει ανοιχτά και με κάποιες ενδείξεις μεμονωμένες. ¶ρα αυτό έχει να κάνει με εξατομικευμένη μελέτη επί του συνόλου ενός χάρτη και με προσωπική συζήτηση με τον ενδιαφερόμενο. Φυσικά δεν θα συζητήσει ποτέ εκ των προτέρων ένα θάνατο γιατί ξέρει πως τον ξεπερνά ως κατάσταση.
Ο κύκλος των έμπειρων συζητητών θα δώσει απαντήσεις αλλά ως εκεί που επιτρέπει η κάθε ερώτηση, όταν αφορά κάποιους δείκτες που ( όπως γνωρίζουν όσοι έχουν βαθιά αστρολογική γνώση) δεν αφορούν κάθε ωροσκόπιο, αλλά μία στατιστική προσέγγιση. Ευτυχώς όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε μέσα σε κλισέ.
Ο Rudhyar και κάθε σεβαστός δάσκαλος που έδωσε ουσία στην αστρολογία, υποστηρίζουν πως όλα ξεκινούν από εμάς. Υπάρχουν άνθρωποι που νίκησαν τον καρκίνο από την εσωτερική τους θέληση για ζωή κι άλλοι που καταδίκασαν τον εαυτό τους από απλούστερες αιτίες στην υγεία τους. Το θέμα δεν είναι απλά να βρεις μία κρίση, αλλά πώς την διαχειρίζεσαι.
Όσο για την στάση του συμβούλου της αστρολογίας, μπορεί να φερθεί και φέρεται ανάλογα με την ηθική και τις αρχές του. Το να ενημερώσεις κάποιον για τις δυσκολίες της ζωής είναι σημαντικό, αλλά το πώς θα το κάνεις και τι λύσεις θα προτείνεις είναι ακόμη περισσότερο.
Συχνά βιαζόμαστε να πούμε τις -κατά την γνώμη μας- αλήθειες, δίχως να έχουμε τρόπο να δώσουμε στον ενδιαφερόμενο την δυνατότητα να τις διαχειριστεί. Για να είμαστε σύμβουλοι θέλει πολύ προσωπική δουλειά και συνέπεια, κάτι που συχνά είναι δύσκολο να γίνει ή το αγνοούμε. Η... πιθανώς δεν έχουμε απεξαρτητοποιηθεί από τις προσωπικές μας αδυναμίες και τις προβάλλουμε στον άνθρωπο που μας εμπιστεύεται. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο θα τολμήσω να πω.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και καλή συνέχεια στην ανταλλαγή απόψεων.
φιλικά
Λίλιαν Σίμου
ΥΓ Αυτό που υποστηρίζει η Ζέτα πως καλύτερα να μην ψάχνουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια, αλλά την ουσία της ζωής, είναι βασική θέση του Dane Rudhyar και περικλείει την φιλοσοφία της ύπαρξής μας!
Κατ΄ αρχήν να διορθώσουμε κάτι, "ορφανός" ως ορισμός μπορεί να δοθεί σε κάποιον που χάνει τον γόνεα του μικρός σε ηλικία (έως 15 ετών), γι' αυτό υπάρχουν ορφανοτροφεία για παιδιά και όχι για ενήλικες.
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι οφελεί τον καθένα να ξέρει πότε θα χάσει κάποιο μέλος της οικογένειας του.
Ευχαριστώ