Πως φαίνεται η ορφάνεια

Πληροφοριακά να αναφέρω ότι στον γενέθλιο μου έχω: Β.Δ , Ηλιο, Ουρανό. Πλούτωνα στον 8ο
επίσης Σελήνη στον 4ο σε τετράγωνο με Κρόνο & Β.Δ & σε αντίθεση με Ποσειδώνα (δηλ. μεγάλο τετράγωνο). Και οι δύο γονείς μου βρίσκονται εν ζωή παρόλο το περασμένο της ηλικίας τους.
Το μόνο που μου έχει συμβεί είναι η συναισθηματική σκληρότητα & ο εγωκεντρισμός της μητέρας μου
όπως επίσης & η βασανιστική συμπεριφορά της απέναντί μου όλα τα χρόνια. Συμπέρασμα δεν πέθανε...:laugh: ΜΕ "πέθανε" :cry:
Αφήστε τον θάνατο να έρθει χωρίς να το γνωρίζετε, ο πόνος από τον χαμό ενός δικού μας προσώπου είναι σημάδι συναισθηματικής υγείας και ο θάνατος κάτι το οποίο δεν μπορούμε να αποφύγουμε είτε γνωρίζουμε ότι θά συμβεί, είτε δεν το γνωρίζουμε!

Μια οψη που απο οτι ξερω δειχνει ορφανεια ειναι ηλιος αντιθεση κρονος

Quote:

---

Originally Posted by Ρένα

Κατ΄ αρχήν να διορθώσουμε κάτι, "ορφανός" ως ορισμός μπορεί να δοθεί σε κάποιον που χάνει τον γονέα του μικρός σε ηλικία (έως 15 ετών), γι' αυτό υπάρχουν ορφανοτροφεία για παιδιά και όχι για ενήλικες.
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι οφελεί τον καθένα να ξέρει πότε θα χάσει κάποιο μέλος της οικογένειας του.


Ευχαριστώ

---

Είτε χάσεις το γονιό σου στα 12 είτε στα 42 ο πόνος είναι ίδιος και η γή φεύγει από τα πόδια σου ούτως ή άλλως.
Δεν θα ξεχάσω τη μαμά μου,στα 53 της, όταν έχασε τους γονείς της (με διαφορά θανάτου 20 ημερών ο καθένας) το ζόρι που τράβηξε. Μέχρι που της βάλαμε βηματοδότη. Δεν άντεξε η καρδιά της τόση στεναχώρια.

Η ορφάνια δεν έχει ηλικία και ταμπέλες. Η μαμά μου έχει Πλούτωνα/Σελήνη/Κρόνο στον άξονα 4/10.

εχεις δικιο ταυρινα μου ο πονος ειναι μεγαλος
αλλα δεν μπορει να συγκριθει
ειναι διαφορετικες οι αναγκες
στο να χασεις τον γονιο σου στην τρυφερη ηληκια των 12 ετων
που εισαι ενα ανημπορο παιδι ακομα που χρειαζεσε την φροντιδα και πολλα αλλα για να σταθεις στα ποδια σου
που θα παει αυτο το παιδι;
τι θα γινει;
ειναι νομιζω παρα πολυ σκληρο και η απωλεια εχει τρομερες επιπτωσεις στην ψυχη του

απο οτι σε μεγαλητερη ηλικια
οταν εχεις κανει δικη σου οικογενεια και τουλαχιστον
θα απαληνει λιγακι ο πονος μεσα απο τα παιδια σου η΄' τα εγγονια σου....
η'' τους ρυθμους της εργασιας σου
να ξεχνας τον πονο σου βρε αδελφε..


φιλικα κουκι:love:

Quote:

---

Originally Posted by ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ

εχεις δικιο ταυρινα μου ο πονος ειναι μεγαλος
αλλα δεν μπορει να συγκριθει
ειναι διαφορετικες οι αναγκες
στο να χασεις τον γονιο σου στην τρυφερη ηληκια των 12 ετων
που εισαι ενα ανημπορο παιδι ακομα που χρειαζεσε την φροντιδα και πολλα αλλα για να σταθεις στα ποδια σου
που θα παει αυτο το παιδι;
τι θα γινει;
ειναι νομιζω παρα πολυ σκληρο και η απωλεια εχει τρομερες επιπτωσεις στην ψυχη του

απο οτι σε μεγαλητερη ηλικια
οταν εχεις κανει δικη σου οικογενεια και τουλαχιστον
θα απαληνει λιγακι ο πονος μεσα απο τα παιδια σου η΄' τα εγγονια σου....
η'' τους ρυθμους της εργασιας σου
να ξεχνας τον πονο σου βρε αδελφε..


φιλικα κουκι:love:

---

Εχεις δίκιο από την πλευρά σου Δεσποινάκι. Η σκορπίνα μαμά μου όμως εδώ και 5 χρόνια δεν έχει συνέλθει από το θάνατο των γονιών της. Βάλε κι έναν ωροσκόπο Ιχθύ που έχει,ε, καταλαβαίνεις τώρα.
Εχω μείνει μόνη να κρατάω τα μπόσικα και να κάνω τον καραγκιόζη!

Quote:

---

Originally Posted by ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ

εχεις δικιο ταυρινα μου ο πονος ειναι μεγαλος
αλλα δεν μπορει να συγκριθει
ειναι διαφορετικες οι αναγκες
στο να χασεις τον γονιο σου στην τρυφερη ηληκια των 12 ετων
που εισαι ενα ανημπορο παιδι ακομα που χρειαζεσε την φροντιδα και πολλα αλλα για να σταθεις στα ποδια σου
που θα παει αυτο το παιδι;
τι θα γινει;
ειναι νομιζω παρα πολυ σκληρο και η απωλεια εχει τρομερες επιπτωσεις στην ψυχη του

απο οτι σε μεγαλητερη ηλικια
οταν εχεις κανει δικη σου οικογενεια και τουλαχιστον
θα απαληνει λιγακι ο πονος μεσα απο τα παιδια σου η΄' τα εγγονια σου....
η'' τους ρυθμους της εργασιας σου
να ξεχνας τον πονο σου βρε αδελφε..


φιλικα κουκι:love:

---

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο..Μου έχει συμβεί στα 10 μου χρόνια,το 'χω διαχειριστεί με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιτυχία,γιατί ένιωσα χορτάτη σε όλα τα επίπεδα όλης της υπόλοιπης ζωής μου,ακόμη κι αυτής της σύντομης δεκαετίας που μου δόθηκε με το συγκεκριμένο πρόσωπο,..αλλά η ένταση του πόνου είναι τε-ρά-στι-α..
Ακόμη και σε γνωστικό επίπεδο,δεν έχεις τα μέσα να το "αντιληφθείς" ούσα σε τόσο μικρή ηλικία..
Το ευχάριστο είναι πως καταλαβαινεις,μεγαλώνοντα� �, ότι υπάρχουν όντως αισθήματα που κρατάνε "για πάντα"..
και καθόλου μίζερα και κακομοίρικα,και πονάς και αγαπάς για πάντα.-