Originally Posted by
taurine
Ο 4ος οίκος είναι κάτι που γνωρίζουν όλοι από πολύ παλιά!
Ένα μεγάλο και σπουδαίο παράδειγμα είναι πως ακόμη και οι Ελληνες τραγικοί ποιητές μας, το ήξεραν, και το αποτύπωσαν μέσω του αινίγματος της σφίγγας.
Τί εστί ο μία έχων φωνήν, τετράπους και δίπους και τρίπους γίνεται?
Μα φυσικά ο άνθρωπος, ο οποίος ούτε στα πρώτα χρόνια της ζωής του μπορεί να νιώσει αυτονομία, αλλά ούτε και στα τελευταία.
Η ακμή του 4ου οίκου μου αρχίζει από τις 19,58 του Κριού και καταλήγει στις 16 του Ταύρου, με αρκετά μεγάλο στριμωξίδι. Νότιος Δεσμός, Χείρων, Ερμής, Ήλιος, και όλοι μαζί σε σκληρές όψεις με Κρόνο και Ουρανό σε 8ο και 10ο αντίστοιχα.
Αυτό που θυμάμαι στα μικρα μου χρόνια ήταν εντάσεις, μαλώματα, στέρηση υλικών αγαθών,απουσία χαράς και παιχνιδιού, μια μαυρίλα και μια μιζέρια, τη μάνα μου στην κοσμάρα της με ένα τηλέφωνο στο χέρι, τον πατέρα μου θυμωμένο και αυταρχικό, την αδελφούλα μου φοβισμένη, κι εμένα να δίνω τις μάχες μου και να παρηγορώ τη μικρή.
Θυμάμαι όμως και το σπίτι μας σχεδόν πάντα γεμάτο από κόσμο, την κουζίνα να μοσχομυρίζει, την υπέροχη Τοξοτίνα γιαγια μου πάντα δίπλα μου, και τον αγαπημένο Κριό παππού μου να παίζει σαν παιδί, μαζί μας κάτω στα πατώματα και στο γρασίδι.
Αν είναι να γίνω μια οξύθυμη κ....όγρια, τότε ας γίνω χίλιες φορές, αρκεί να με αξιώσει ο Θεός να νιώσω τόση ευτυχία, όση έβλεπα στα μάτια του παππού και της γιαγιάς μου, όταν έπαιζαν μαζί μας!