Ναι... όταν επιτέλους καταλήξετε τι θέλετε, πείτε μας και μας... :cry::toung:Quote:
Originally Posted by panther
Printable View
Ναι... όταν επιτέλους καταλήξετε τι θέλετε, πείτε μας και μας... :cry::toung:Quote:
Originally Posted by panther
Οταν καταληγεις σε κατι και παραμενεις σταθερος σ αυτο, γινεσαι δεμενος γαϊδαρος! Οσο πιο πολλοι γνωριζουν για την σταθεροτητα σου, τοσο περισσοτερο αορατος γινεσαι ή εκμεταλλευσιμος [ακομη και με την "καλη" εννοια] :toung::toung::toung:Quote:
Originally Posted by kia
Αφηστε τα Καρκινακια ν αναπνεουν ελευθερα!!! Να μην ειναι σιγουρα για το τι θελουν! Να θελουν τωρα, το αντιθετο απ αυτο που ηθελαν χθες!!:toung::toung:
[Μια αγκαλια αρκει για να συνελθουν....:bigsmile:]
Συμφωνώ και επαυξάνω!! Καλό είναι οι άλλοι να μην ξέρουν πάντα το πως αντιδράς γιατί γίνεσαι δεδομένος.:toung: ΄Καλό είναι βέβαια να τα έχεις βρεί με τον εαυτό σου γιατί μπορεί απλά να αλλάζεις στάση επειδή είσαι κυκλοθυμικός και παρορμητικός! Ακούστε αυτή τη συμβουλή αγαπημένα μου καρκινάκια!!!:toung:Quote:
Originally Posted by starfish
ΑΑΑΑΑΑΑ!!!! εσύ μαρτυράς και χωρίς ξύλο:bigsmile:Quote:
Originally Posted by starfish
Πληροφορω αγαπητη μου!!! Και χωρις να δερνω!!!:toung::toung:Quote:
Originally Posted by panther
Κρύβε λόγια .... κοπελιά.... κρύβε:toung:Quote:
Originally Posted by starfish
και καλα η συχνή αλλαγή των διαθέσεων...που έχει γίνει πια πολύ προβλέψιμη!! Με εκείνη την κατάθλιψη, τη μελαγχολία, του "όλο κάτι έχω αλλά κανένας δεν είναι ικανός να με καταλάβει!! Γιατί ββέβαια ΜΟΝΟ ΕΓΩ το νιώθω με τέτοια ένταση και κανένας αλλος σε συτό τον κόσμο!!"..με αυτά πώς τα βγάζεις πέρα?? Καλά λένε ότι οι καρκίνοι είναι η χαρά των ψυχαναλυτών τελικά...........ουφφφ!!:dizzy:
Και που να εχεις τον Ηλιο στην Παρθενο!!! :laugh::laugh::laugh:Quote:
Originally Posted by maer8
Φυσικα και κανεις δεν μπορει να τους/μας καταλαβει!! Δεν θελουμε κατανοηση, συναισθηση θελουμε!:cry:
Όλοι συναίσθηση χρειαζόμαστε αλλά αυτή η-και καλά- μοναδικότητα των συναισθημάτων τους/σας είναι απίστευτη!! Δε προκειται ποτέ να πειστούν ότι κι εσύ μπορείς να νιώθεις το ίδιο..ότι είναι λογικό..ότι θα ξεπεραστεί..μακάρι να αφήναν χώρο για ενσυναίσθηση αλλά μάλλον η καλύτερη λύση είναι να κλειστούν σπιτάκι με τη μαμάκα..ωραίο φαγητό..και καμια καλή ταινία!! Έχω άδικο?? Και αν επηρεάζονται και πολύ από παρθένο..τότε σίγουρα η βαρύτητα θα είναι και μεγαλύτερη!!Η παροιμία..πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό..είναι σίγουρα πολύ γνωστή!!
Από προσωπική εμπειρία τοποθετούμαι κι εγώ..μην με παρεξηγείτε!! :worried:
Ε ναι!! Ολοι πιστευουμε οτι ειμαστε -και ειμαστε- μοναδικοι!! Ο καθενας το επιδεικνυει με την τετραπλοτητα που "κανει κουμαντο" στον χαρτη του.Quote:
Originally Posted by maer8
Η κλαψα βεβαιως μπορει να τρελανει κοσμο, δεν αντιλεγω...
Γι αυτο ή τους/μας αγαπας ως εχουν/με κι ας σου σπανε/με τα νευρα κατα καιρους, ή αλλαζεις δρομο και ησυχαζεις!
Εχω ωροσκοπο Καρκινο. Η Παρθενος μου, με βοηθαει καποιες φορες να με βλεπω με τα ματια καποιου προσγειωμενου. Να συνειδητοποιω την κλαψα [μου] οταν αρχιζει να γινεται ανυποφορη και να κλεινομαι στο σπιτακι [χωρις την μαμα] μεχρι να με νιωσω υποφερτη και ικανη να με αντεξουν οι αλλοι! :bigsmile::laugh: