Originally Posted by
Γιάννης Ριζόπουλος
Εγώ θα κόψω το κρασί, για σένα αγάπη μου χρυσήηηη, για σένα μόνοοοο...
Κάθε αξιοπρεπής Κρόνος προσπαθεί να σε βάλει πίσω στο μαντρί μιας συμβατικής ζωής.
Το πρώτο του μέλημα λοιπόν είναι να διαψεύσει τα όνειρα και τις ελπίδες, που ως καλό Ψαράκι διαθέτεις άφθονα... Η μέθοδος του είναι απλή και παραδοσιακή: Πάρε και τούτη, άρπα και την άλλη...
Μετά καταπιάνεται με τα "μεγάλα έργα" και σου υπόσχεται ότι αν είσαι καλό παιδί θα προκόψεις και ύστερα από καμιά τριανταριά χρόνια θα μπορείς να ξεσαλώνεις ως συνταξιούχα.
Φοβούμενος μήπως αποσπαστεί η προσοχή σου και χάσεις το στόχο, σπέρνει στο διάβα σου κάθε είδους προβληματικούς, για να έχεις να ασχολείσαι.
Τελικά σε αναγκάζει να εξομοιωθείς με τη μιζέρια που υπάρχει παντού γύρω σου και να τη θεωρείς απολύτως φυσιολογική, ώστε μετά από καιρό να μπορεί να σου ξαναπεί: Δεν ήσουν αρκετά πρόβατο, γι αυτό λοιπόν σε τιμωρώ (τι χαρά!).
Όμως αυτό για το οποίο οφείλεις πραγματικά να τον ευγνωμονείς είναι ότι αναδεικνύει το ρόλο του Ουρανού και του Ποσειδώνα.
Ειδικά στον κόσμο του τελευταίου δεν χρειάζεται ούτε να χρωστάς, ούτε να πληρώνεις. Απλά αρκεί το να είσαι εκεί, να εύχεσαι και να αγαπάς, επηρεάζοντας νοερά τη θέση των ηλεκτρονίων κλπ-άρα αλλάζοντας και το "προδιαγεγραμμένο" μέλλον σου. Εσύ τουλάχιστον κάτι ξέρεις από αυτό...
Μετά από όλα αυτά, ο Κρόνος σου πλέον δεν θα μπορεί να δει ούτε τη φάτσα του στον καθρέφτη κι έτσι την επόμενη φορά που θα κάνει το τετράγωνο με τον Ήλιο σου και τους λοιπούς συγγενείς, θα φύγει νύχτα από την πίσω πόρτα...