Τα Ανδρικά Πρότυπα στον Κινηματογράφο: Casablanca, Humphrey Bogart

[Atrapos]

Ο Κινηματογράφος για δεκαετίες υπήρξε η αιχμή του δόρατος για τη βιομηχανία του θεάματος, πριν υπερκεραστεί από την τηλεόραση. Έτσι, οι ταινίες της μεγάλης οθόνης εξυπηρέτησαν διάφορους σκοπούς, πέρα από την ανάγκη έκφρασης των δημιουργών τους, το κέρδος των παραγωγών και την ψυχαγωγία του κοινού. Άμεσα ή έμμεσα επέβαλλαν πρότυπα, μόδες και συμπεριφορές αποτελώντας σημεία αναφοράς για ολόκληρες εποχές.

Στην αστρολογία έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε ωροσκόπια ανθρώπων και μερικές φορές κάποιων σημαντικών γεγονότων. Με το συγκεκριμένο άρθρο εγκαινιάζουμε μια προσπάθεια ανάλυσης των γενεθλίων χαρτών κάποιων ταινιών που αποτέλεσαν σταθμούς στην πορεία του κινηματογράφου. Η υπόθεση που κάνουμε είναι ότι οι συγκεκριμένοι χάρτες πρέπει να είναι ενδεικτικοί της απήχησης που είχαν οι ταινίες αυτές στον κόσμο, αφού τίποτα δεν είναι τυχαίο. Σαν γέννηση της κάθε ταινίας θεωρούμε την πρεμιέρα της αφού τότε συμβολικά απόκτησε ζωή και άρχισε να χαράζει την δική της πορεία.


Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί του άρθρου: Τα Ανδρικά Πρότυπα στον Κινηματογράφο: Casablanca, Humphrey Bogart (http://php56.astrowin3.org/forum/%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%C E%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%AE%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1%C F%84%CE%B1-153/%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%C E%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF-casablanca-humphrey-bogart-12088/)

[katiakiss]

Παρορμητική και ενθουσιώδης, όπως πάντα, έχω να πω ότι το άρθρο με ενθουσίασε γιατί έχει όλα τα στοιχεία που αγαπώ. Κινηματογράφο, ψυχική εμβάθυνση, αστρολογία, πρωτοτυπία και τραγούδι. Ο συγγραφέας του λίγο με χαλάει, αλλά εντάξει…:toung:

Ευχαριστούμε Δημήτρη. Περιμένω με χαρά την επόμενη επιλογή σου. :bigsmile:

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Καταπληκτική η ιδέα σου Δημήτρη και εξαιρετικά καλογραμμένο το άρθρο σου όπως πάντα άλλωστε. Δεν σου κρύβω όμως πως θα μου άρεσε και μια αντίστοιχη σειρά άρθρων που να σχετίζονται με τα θηλυκά πρότυπα. Κι αν λέω, αν, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, μπορώ να επιλέξω την "Τζίλντα" ;;; :embarrest

[hattie23]

" We shall have always the paris ".....

[taurine]

Υπεροχο αρθρο.
Κι ακομη πιο υπεροχος ο χαρτης του πρωταγωνιστη, σχεδον ιδανικος θα ελεγα.
Και παλι μπραβο.

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ]

Πολυ ωραιο το αρθρο!
Σε ευχαριστουμε.
:bigsmile:

[mariannoyla]

Πολυ ενδιαφερον αρθρο!Μπραβο!!!!Θα ηθελα αν ηταν δυνατον να αναλυσετε τον αστρολογικο χαρτη μιας ιστορικης ταινιας''ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ''θα ειχε εξαιρετικο ενδιαφερον να αναλυσουμε το ανδρικο προτυπο του Clark Gamble σε συνδυασμο με την εξισου εκθαμβωτικη Vivian Leigh!!!!!και τα 11 ΟΣΚΑΡ!!!!!Ευχαριστω πολυ.

[SAGIVI]

Πολυ ενδιαφερον αρθρο!Μπραβο!!!!Θα ηθελα αν ηταν δυνατον να αναλυσετε τον αστρολογικο χαρτη μιας ιστορικης ταινιας''ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ''θα ειχε εξαιρετικο ενδιαφερον να αναλυσουμε το ανδρικο προτυπο του Clark Gamble σε συνδυασμο με την εξισου εκθαμβωτικη Vivian Leigh!!!!!και τα 11 ΟΣΚΑΡ!!!!!Ευχαριστω πολυ.





Δημητρη, προσθετω κι εγω την δικη μου παρακληση για την συγκεκριμμενη ταινια.

Καταπληκτικη η ιδεα σου.

Σ ευχαριστουμε πολυ.

[Atrapos]

Χαίρομαι που σας άρεσε και ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Ευχαριστώ και για τις προτάσεις που κάνετε, είναι φυσικά καλοδεχούμενες. Έχω καταρχήν κάποιες ταινίες στο μυαλό μου για την ενότητα που ξεκίνησα αλλά θα δούμε πως θα εξελιχθεί.

Μόνο που αν αρχίσω να μιλάω για γυναικεία πρότυπα πολύ φοβάμαι ότι οι επιλογές μου θα είναι υπερβολικά προσωπικές.

Να ξεκαθαρίσω ότι σκοπός μου δεν είναι να μιλήσω για ταινίες και ηθοποιούς που μου αρέσουν αλλά για κάποιους ρόλους που έγιναν σημεία αναφοράς.

Ελπίζω και η συνέχεια να είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα.

[Dimitraq]

Συγχαρητήρια για το άρθρο Δημήτρη!!!

Η ταινία έχει μια ιδιαίτερη πολιτικό - κοινωνική σημειολογία, το ίδιο και ο πρωταγωνιστής της ως ήρωάς της αλλά και ως προσωπικότητα. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι oi ρόλοι που υποδύθηκε ήταν εμφατικοί της προσωπικότητάς του, υπογραμμίζοντας το μοτίβο συμπεριφορών αρκετών γενεών αντρών.

Κατά τη γνώμη μου, θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον και πρόκληση, η προσέγγιση γυναικών ηρωϊδων ταινιών από μια αντρική αστρολογική πένα. Έτσι κι αλλιώς, όλα τα ζητούμενα απορρέουν υποκειμενισμό, όχι απαραίτητα ριζικό.

:bigsmile:

[katiakiss]

Έχω την αίσθηση ότι η σύλληψη του άρθρου, ο τρόπος της παρουσίασής του και η δομή, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για «παραγγελιές» , παρ’ ότι θα ήταν πολύ ωραίο. Νομίζω ότι το καλύτερο κομμάτι του Δημήτρη θα το πάρουμε από τις επιλογές που θα κάνει ο ίδιος.
Ότι κι αν πούμε εμείς, το πιο ενδιαφέρον προκύπτει από εκεί που μιλάει στην ψυχή και το μυαλό του υπογράφοντος. Εκεί που βρίσκει ότι έχει κάτι που αξίζει να το επικοινωνήσει.
Για να πω την αλήθεια, προσωπικά βρίσκω μεγαλύτερο ενδιαφέρον να δω πως αντιλαμβάνεται ένας άντρας το αντρικό πρότυπο που έχουμε οι γυναίκες στο μυαλό μας ως ιδανικό.:embarrest ¶λλωστε, το γυναικείο πρότυπο είναι εκείνο που σχεδόν μονοπωλεί τα Μ.Μ.Ε και μας είναι απόλυτα ξεκάθαρο.

[Dimitraq]

Κάτια μου, :love:
Το κεφάλαιο που άνοιξε ο Δημήτρης αναφέρεται στα αντρικά πρότυπα στον κινηματογράφο και ασφαλώς έχει σημασία η ματιά και η πρωτογενής έμπνευση του υπογράφοντος. Πρότεινα το αντίστροφο, γιατί προσωπικά πιστεύω ότι το να μιλούμε εμείς για εμάς και οι άντρες για τον εαυτό τους, είναι σα να κάνουμε ας πούμε παράλληλους μονόλογους, όπως δυστυχώς συμβαίνει στις σχέσεις σήμερα, όπου ο καθένας μιλά για τον εαυτό του και σχεδόν ποτέ δεν ακούει τον άλλο.
Όμως, τόσο εσύ, όσο και Δημήτρης, η Τίνα και οι άλλοι αστρολόγοι εδώ μέσα, έχετε την εκπληκτική δυνατότητα να προσεγγίζετε με μοναδικό τρόπο, στοιχεία της προσωπικότητας «επιφανών» (και όχι μόνο) ανθρώπων - απΆ όλους τους τομείς – πέρα από την ιδανική εικόνα που προβάλλουν τα Μ.Μ.Ε.
¶λλωστε πόσοι απΆ αυτούς τους μεγάλους πρωταγωνιστές δεν είναι εγκλωβισμένοι στην εικόνα και το ύφος των ρόλων που υποδύθηκαν ή σΆ αυτό που εκπέμπουν προς τα έξω, ενώ ψυχικά παραπαίουν ως άτομα? Αυτός είναι ο λόγος που για μένα προσωπικά – χωρίς απαραίτητα να πρέπει να ενστερνιστεί η άποψή μου – αποτελεί πρόκληση η ανάλυση και εμβάθυνση του «ψυχολογικού» προφίλ διαφόρων πρωταγωνιστών και μη, ιδωμένο αντιστρόφως.

:love:

[katiakiss]

Δήμητρα ...:love:, καλά τα λες και τείνω να συμφωνήσω με το μεγαλύτερο μέρος των όσων λες, αλλά αυτό στο οποίο στόχευε η προηγούμενη τοποθέτησή μου, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να έχει ενδιαφέρον ή όχι, αυτό που πιστεύω είναι ότι ο κάθε συγγραφέας ενός άρθρου επιλέγει αυτό που ανταποκρίνεται στο μυαλό και την ψυχή του καλύτερα και είναι αυτό που του δίνει την δυνατότητα να ξεδιπλώσει ότι έχει «βασανίσει» την σκέψη και το συναίσθημά του. Το προϊόν που προκύπτει από αυτά τα δεδομένα, είναι ασύγκριτα καλύτερο από οτιδήποτε άλλο που αρχικά θα μπορούσε να φαίνεται λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέρον.

Από την άλλη, αν δεχτούμε ότι οι γυναίκες είμαστε συναισθηματικές , ενώ οι άντρες οπτικοί και απτικοί, λίγο-πολύ το πρότυπό τους είναι αναμενόμενο. Αυτός είναι ο λόγος που οι γυναίκες μπορούν να θεωρούν πρότυπο ένα άντρα που δεν είναι αντικειμενικά όμορφος, ενώ αυτό δεν συμβαίνει με τους άντρες.
Ως εκ τούτου, με ενδιαφέρει πολύ να δω τι είναι αυτό που μια αντρική πένα θα περιέγραφε ως αντρικό πρότυπο για εμάς τις γυναίκες. Το να περιγράφει κανείς πρότυπα του φύλου που ανήκει, για μένα, είναι περισσότερο αποκαλυπτικό από την υποκειμενική θεώρηση του αντίθετου.

[Atrapos]

Η Κάτια έχει βέβαια δίκιο στο ότι για να «αποδώσει» ένας αρθρογράφος πρέπει να του κάνει κλικ το θέμα για το οποίο θα γράψει. Εγώ αποφάσισα να γράψω για το συγκεκριμένο θέμα επειδή τελευταία μου κίνησε το ενδιαφέρον το ζήτημα των αντρικών στερεοτύπων με τα οποία λίγο-πολύ όλοι μεγαλώσαμε. Επίσης πιστεύω ότι μπορώ να έχω μια πιο αποστασιοποιημένη οπτική, ίσως και προσωπικό βίωμα για την επίδραση του συγκεκριμένου προτύπου.

Ωστόσο δεν συμφωνώ ότι τα αντρικά πρότυπα είναι πιο «σύνθετα» ενώ τα γυναικεία ίσως πιο «κοινότυπα». Μπορεί γενικά να πιστεύουμε ότι τις γυναίκες πρωταγωνίστριες τις κοιτάζουν οι άντρες και το αντίθετο αλλά οι πρωταγωνίστριες είναι αυτές είναι που επιβάλλουν στις γυναίκες ιδέες, συμπεριφορές, κομμώσεις κλπ. Και βέβαια πιστεύω ότι έχουν υπάρξει πραγματικά ενδιαφέροντες γυναικείοι ρόλοι με τους οποίους θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς.

Ωστόσο το γεγονός ότι ασχολούμαστε περισσότερο με τα επόμενα άρθρα κι όχι με το συγκεκριμένο δεν ξέρω πώς να το πάρω. Σας κάλυψε τόσο πολύ η ανάλυσή μου ή η συγκεκριμένη ταινία / ρόλος / ηθοποιός δεν σας λέει και πολλά πράγματα;

Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον για τα επόμενα άρθρα με κολακεύει και σας ευχαριστώ.

[katiakiss]

Δεν είπα ποτέ και πουθενά ότι τα γυναικεία πρότυπα είναι λιγότερο ενδιαφέροντα. Απλώς κατακλύζουν την αγορά δυσανάλογα περισσότερο από ότι τα αντρικά και ο τρόπος προσέγγισής τους έχει λιγότερο ενδιαφέρον, στο βαθμό που περιορίζεται στην ερωτική εικόνα. Αν μιλάμε για ρόλους και όχι για στερεότυπα, τότε αλλάζει το θέμα. Δυστυχώς όμως, το αντίστοιχο στερεότυπο της γυναίκας, είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με την εικόνα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που περιορίζεται η πολυπλοκότητα.
Επίσης είπα ότι προσωπικά θα έβρισκα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα αντρικά πρότυπα, μια και είμαι γυναίκα και δεν πεθαίνω για τα γυναικεία.

Δεν θα επεκταθώ και συγνώμη που μπήκα σε διάλογο για τα επόμενα άρθρα πάνω στο άρθρο σου. Δεν θα ξαναγίνει.

[Atrapos]

Δεν είπα ποτέ και πουθενά ότι τα γυναικεία πρότυπα είναι λιγότερο ενδιαφέροντα.

Ποιος είπε ότι είπες κάτι τέτοιο; Τουλάχιστον όχι με αυτήν τη διατύπωση.

Εσύ έγραψες ότι τα γυναικεία πρότυπα είναι λίγο – πολύ αναμενόμενα. Εγώ αυτό το διατύπωσα σαν άποψη σου ότι τα γυναικεία πρότυπα ίσως είναι πιο «κοινότυπα». Νομίζω δεν απέχει πολύ. Όσο αναφορά το ότι υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες γυναικείοι ρόλοι, δεν πίστεψα ποτέ ότι διαφωνούμε.

Κάτια, νομίζω ξέρεις πόσο εκτιμώ τη γνώμη σου και καλά κάνεις και επεμβαίνεις. ΓιΆ αυτό υπάρχει το forum.

[Κοραλλία Μόζορα]

Συμφωνώ απόλυτα με τον Δημήτρη ότι η Καζαμπλάνκα είναι μια σημαντική ταινία για τους λόγους που ανάφερε. Πίσω από την συγκινητική ερωτική ιστορία η ταινία περνά ένα μήνυμα, ότι έρχεται μια στιγμή που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αγνοούν και να γυρίζουν την πλάτη σ' αυτό που συμβαίνει γύρω τους. Και τότε πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό. Όχι όμως όλοι οι άνθρωποι αλλά μόνο οι άντρες. Στην ταινία βλέπουμε οι επιλογές της πρωταγωνίστριας να είναι καθαρά συναισθηματικές και προσωπικές κι αυτός που στην ουσία κάνει την υπέρβαση για να πράξει το σωστό είναι ο άντρας, αυτός δηλαδή που διαθέτει την λογική και την δύναμη να το κάνει κι αυτός που έχει το "καθήκον" να σκέφτεται συλλογικά.

Η Λίλυ στο Παρίσι επιλέγει τον άντρα της και εγκαταλείπει τον μεγάλο της έρωτα γιατί αυτό επιτάσσει η αμερικανική αστική ηθική να κάνει για να είναι "σωστή". Ερωτεύτηκε τον Ρικ επειδή νόμιζε ότι ο άντρας της ήταν νεκρός, δεν τον απάτησε κι επομένως είναι "σωστή". Αυτή ήταν η δική της θυσία, μια θυσία ηθική και προσωπική. Ο Ρικ όμως θυσίασε τον δικό του έρωτα για κάτι ανώτερο, πιο συλλογικό κι αυτό ήταν το "σωστό" για τον άντρα.

Στις περισσότερες ταινίες του αμερικάνικου κινηματογράφου, υπάρχουν δυο γυναικεία πρότυπα. Το πρότυπο της ερωτικής και μοιραίας γυναίκας που ξεσηκώνει την θύελλα του πάθους, συνήθως με τραγικά αποτελέσματα, κάτι σαν "τιμωρία" που ξέφυγε από τον κανόνα. Και το πρότυπο της γυναίκας που κινείται μέσα στα πλαίσια της αμερικάνικης αστικής ηθικής, όπως ήταν για παράδειγμα η Ντόρις Ντέι, που συνήθως κατέληγε ευτυχισμένη και παντρεμένη.

Στις περισσότερες κλασικές ταινίες του αμερικάνικου κινηματογράφου ο άντρας ξεκινά ως γυναικάς, αρσενικό, που λειτουργεί με τα αντρικά ένστικτα και καταλήγει ερωτευμένος και να θέλει πια να δεσμευτεί μόνιμα με τα δεσμά του γάμου. Περνούν δηλαδή το μήνυμα ότι ο άντρας πρέπει να θυσιάσει τα ένστικτα του κάποια στιγμή για χάρη της οικογένειας. Ένα πρότυπο αντρικό πάλι μέσα στα πλαίσια της αμερικάνικης αστικής ηθικής.

Γι' αυτό και η ταινία Καζαμπλάνκα ξεχωρίζει, γιατί γυρίστηκε σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και έπιασε το νόημα αυτής της στιγμής. Ο άντρας θυσιάζει την οικογένεια για κάτι μεγαλύτερο και πιο ιδεολογικό, κάνοντας το "καθήκον" του απέναντι στις αρχές του. Κι αυτό φυσικά είναι πάλι μέσα στα αμερικάνικα πρότυπα, η θυσία για την δημοκρατία.

Πολύ ωραία ταινία. Δημήτρη, ευχαριστώ που μου την θύμισες.

[katiakiss]

Αν και πιστεύω ότι το σωστό είναι την ανάλυση της ταινία να την κάνει ο συγγραφέας του άρθρου και να εμβαθύνει μέχρι εκεί που επιθυμεί, αφού τα πράγματα δεν είναι έτσι, να προσθέσω μια καθοριστικής σημασίας λεπτομέρεια.
Ο Ρικ, ως ήρωας της ταινίας και το αγαπητό ανδρικό πρότυπο με το οποίο πρόκειται να ταυτιστεί ο κόσμος, έχει μια στενά φιλική σχέση με έναν μαύρο πιανίστα. Αυτό, την εποχή που γυρίστηκε η ταινία, ήταν σχεδόν απαγορευτικό για την ηθική της Αμερικανικής κοινωνίας, αλλά η φιγούρα του πιανίστα και η φιλία του με τον Ρικ εξυπηρετούσε ηθικά και κοινωνικά σε πολλά επίπεδα.

Την εποχή εκείνη, οι Αμερικανοί για να ελαχιστοποιήσουν τις αντιδράσεις σχετικά με την συμμετοχή τους πόλεμο, έστελναν στον πόλεμο ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό μαύρων σε σχέση με τις πραγματικές αναλογίες λευκών\μαύρων. Πολλοί στρατιώτες αρνούνταν να κοιμούνται και να τρώνε με τους μαύρους συμπολεμιστές τους και άλλοι πίστευαν ότι δεν έπρεπε να τους δίνεται η τιμή να πολεμήσουν για την πατρίδα τους καν. Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ήταν ο πρώτος πόλεμος μετά από τον εμφύλιο που συμμετείχαν οι Αμερικανοί με τόσο μεγάλο αριθμό στρατιωτών και διαθεσιμότητα πολεμικού υλικού.

Από την άλλη, κάποιοι κύκλοι μορφωμένων μαύρων, είχαν συσπειρωθεί και είχαν βρει την ευκαιρία να αντιδράσουν και να στηρίξουν την διαμαρτυρία τους σχετικά με το δικαίωμα ψήφου, που το 40κάτι, ακόμα απείχε πολύ από την κατάκτησή του. Έτσι, υποστήριξαν ότι αφού πολεμάνε για την πατρίδα, θα έπρεπε να τους δοθεί το δικαίωμα ψήφου.

Η φιλική σχέση του Ρικ με τον μαύρο πιανίστα, ήταν καθοριστικής σημασίας για τα κοινωνικά προβλήματα της τότε Αμερικανικής κοινωνίας, που ακόμα είχε διαφορετικά νοσοκομεία για λευκούς και έγχρωμους. Βέβαια, το είδος της φιλίας του Ρικ με τον πιανίστα του, έχει το έντονο στοιχείο μιας άνισης σχέσης όπου ο μαύρος δείχνει σεβασμό, αφοσίωση και υποτέλεια στο λευκό αφεντικό του.

Η φαυλότητα της υποκρισίας στο μεγαλείο της. Όπως πάντα άλλωστε…

[Κοραλλία Μόζορα]

Πολύ σωστό αυτό που λες, Κάτια. Γι' αυτό κι ο Δημήτρης είχε τόσο δίκιο όταν είπε ότι αυτή η ταινία εξυπηρετούσε στην ουσία πολιτικές και κοινωνικές σκοπιμότητες.

[Atrapos]

Κοραλλία και Κάτια,
Χρήσιμες και ολόσωστες φυσικά οι απόψεις σας. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι εγώ προτίμησα να αναφέρω συνοπτικά το σενάριο και το παρασκήνιο της ταινίας ώστε να επικεντρωθώ στο αστρολογικό κομμάτι, μιας και είμαστε αστρολογικό φόρουμ.
Αλλά αφού φαίνεται ότι δεν έχουμε να πούμε κάτι για αστρολογία, ας μάθουμε κάτι παραπάνω για την ταινία και τις κοινωνικές συνθήκες στην αμερική της εποχής εκείνης.
Θα μου επιτρέψετε όμως και στην επόμενη ταινία να ασχοληθώ με την αστρολογία.:bigsmile:

[katiakiss]

Κοραλλία και Κάτια,
Χρήσιμες και ολόσωστες φυσικά οι απόψεις σας. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι εγώ προτίμησα να αναφέρω συνοπτικά το σενάριο και το παρασκήνιο της ταινίας ώστε να επικεντρωθώ στο αστρολογικό κομμάτι, μιας και είμαστε αστρολογικό φόρουμ.
Αλλά αφού φαίνεται ότι δεν έχουμε να πούμε κάτι για αστρολογία, ας μάθουμε κάτι παραπάνω για την ταινία και τις κοινωνικές συνθήκες στην αμερική της εποχής εκείνης.
Θα μου επιτρέψετε όμως και στην επόμενη ταινία να ασχοληθώ με την αστρολογία.:bigsmile:Ίσως να είχε ένα ενδιαφέρον να συνδυάσεις τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε ταινία , σε σχέση πάντα με το πρότυπο και τις κοινωνικές προεκτάσεις που εξυπηρετεί η δημιουργία ενός τέτοιου αντρικού προτύπου και φυσικά τις αστρολογικές αντιστοιχήσεις.
Στην περίπτωση αυτής της ταινίας, για παράδειγμα, ακόμα και αν δεν είχαμε ώρα, ο φορτωμένος άξονας Τοξότη\Δίδυμοι φτάνει για να δικαιολογήσουμε πολλά από τα κοινωνικά φαινόμενα που εξυπηρετεί ο ήρωας.

Θα το είχα στολίσει και αστρολογικά , αλλά δεν έχει νόημα να γράφω τα δικά μου κατεβατά , σε ξένο άρθρο. Κρίνω ότι αφού το θέμα είναι τα αντρικά πρότυπα μέσα από ταινίες, οι βασικές αιτίες δημιουργίας του προτύπου, καλό είναι να τύχουν μιας παραπάνω ανάλυσης.

ΥΓ: Το χαριτωμένο και ευγενικό «χέρι» που μας έβαλες έπιασε τόπο. Εγώ τουλάχιστον το πήρα το μήνυμα. :bigsmile:

[Atrapos]

ΥΓ: Το χαριτωμένο και ευγενικό «χέρι» που μας έβαλες έπιασε τόπο. Εγώ τουλάχιστον το πήρα το μήνυμα. :bigsmile:


Ελπίζω το μήνυμα που πήρες να μην είναι ότι δεν θέλω να τοποθετήστε σε άρθρο μου. Απλά πιστεύω πως ότι γράφουμε εδώ πρέπει να έχει μια αστρολογική αναφορά. Φαντάζομαι συμφωνείς ότι δεν είναι δίκαιο να γράφεις εσύ για «τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε ταινία , σε σχέση πάντα με το πρότυπο και τις κοινωνικές προεκτάσεις που εξυπηρετεί η δημιουργία ενός τέτοιου αντρικού προτύπου» και μετά να αφήνεις τον άλλον να κάνει τις αστρολογικές αντιστοιχίσεις. :bigsmile:

Υ.Γ Δεν καταλαβαίνω αυτό που γράφεις «ακόμα κι αν δεν είχαμε ώρα». Νομίζω κατέστησα σαφές ότι δεν έχουμε ώρα, γιΆ αυτό και δεν μίλησα καθόλου για οίκους.

[katiakiss]

Σιγά, σιγά. Εκ πρώτης να πω ότι εγώ δεν έκανα τίποτα κύριε...:cry:, η Κοραλλία τα ξεκίνησε όλα, εγώ απλά συμπλήρωσα…. :embarrest Όπως είπα και στο ποστ:
Αν και πιστεύω ότι το σωστό είναι την ανάλυση της ταινία να την κάνει ο συγγραφέας του άρθρου και να εμβαθύνει μέχρι εκεί που επιθυμεί, αφού τα πράγματα δεν είναι έτσι, να προσθέσω μια καθοριστικής σημασίας λεπτομέρεια.
Κατά δεύτερον, κάτσε ντε… Τώρα μόλις άρχισα να Κοραλλοατραπίζω . Δεν μπορώ όλα μαζί. Πρέπει να βρω το στιλ μου ως κριτικός. Είστε τα πρότυπά μου βεβαίως. Είδωλα! Αλλά θέλω να κάνω σόλο καριέρα. :bigsmile:

ΥΓ 1: Κατά λάθος το έγραψα. Ήθελα να γράψω "Ακόμα και που δεν είχαμε ώρα..." . Και έκανα και διόρθωση υποτίθεται:weird:

ΥΓ 2: Όπως και να το κάνεις, το ποστ σου αφήνει πάντα αυτή την γεύση που έχει το γιαούρτι στο πήλινο όταν του βάλεις και λίγο μέλι. Αυτό που βάζεις( :bigsmile: )δεν του πάει. Η σωστή φάτσα είναι αυτή ( :sick: ) ....:lol:

[Κοραλλία Μόζορα]

Δεν ξεκίνησα εγώ την συζήτηση για τα αντρικά και τα γυναικεία πρότυπα στον αμερικάνικο κινηματογράφο. Εγώ έγραψα απλώς για το αντρικό και το γυναικείο πρότυπο στην συγκεκριμένη ταινία. Ο λόγος που δεν μίλησα αστρολογικά είναι γιατί δεν ξέρω αν φαίνονται τόσα πολλά στον χάρτη της πρεμιέρας μιας ταινίας. Είναι κάτι που δεν είχα σκεφτεί και η ιδέα του Δημήτρη μου έδωσε ένα ερέθισμα για ένα καινούριο προβληματισμό. Γι' αυτό και διάβασα το άρθρο του με μεγάλο ενδιαφέρον. Τώρα χρειάζομαι χρόνο να το σκεφτώ και να το μελετήσω. Δημήτρη, περιμένω με το ίδιο ενδιαφέρον το επόμενο άρθρο σου στο ίδιο θέμα.

[Atrapos]

Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» όπως θα έλεγε ένα άλλο αντρικό πρότυπο στον κινηματογράφο.

H.R.F.: - YouTube (http://www.youtube.com/watch?v=i_hP4ZycbFU)

Τη συζήτηση για τα αντρικά πρότυπα την ξεκίνησα εγώ και δε θέλω καμιά σας να μου πάρει τη δόξα. :notrust: Για τα γυναικεία πρότυπα η δόξα μάλλον ανήκει στην Τίνα, οπότε δεν χρειάζεται να τσακώνεστε ούτε γι’ αυτό.

Η λογική της ανάλυσης μιας ταινίας με βάση την ημερομηνία της πρεμιέρας στηρίζεται στην αρχή του συγχρονισμού, όπου δηλαδή στηρίζεται και όλη η αστρολογία. Ειδικά σε ταινίες που άφησαν εποχή αυτό θα πρέπει να ισχύει. Λέω εγώ τώρα, γιατί δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά. :suspiciou. Πάντως για την πρεμιέρα του Μίκυ και της Καζαμπλάνκα αυτό φαίνεται να ισχύει.

Ένα πράγμα που θα ήθελα πάντως είναι, αν νομίζετε ότι αυτά που γράφω δεν υπάρχουν στον χάρτη αλλά τα βγάζω από το μυαλό μου, να μου το επισημαίνετε. Κοιτάζοντας έναν χάρτη, δεν είναι και δύσκολο να ξεφύγεις. Στο θέμα αυτό στηρίζομαι σε ‘σένα Κορραλία γιατί πολλά μέλη ίσως δεν θα ήθελαν να εκτεθούν επισημαίνοντας ένα λάθος και η Κάτια παραείναι ευαίσθητη ψυχή για να παραστήσει την κριτικό (λυπάμαι αλλά η σόλο καριέρα που ονειρεύεσαι είναι καταδικασμένη σε αποτυχία:cheesy:).

Οπότε Κοραλλία έχεις όλο το χρόνο να το σκεφτείς και να το μελετήσεις. Όταν θα καταλήξεις κάπου, είμαι όλος αυτιά. Όχι βέβαια ότι χρειαζόσουν την παρότρυνσή μου.:clapping:

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Δημήτρη λες να θέλουν να μας πάρουν τη δόξα; :cheesy:

Λοιπόν, ούτε εγώ βάζω το χέρι μου στη φωτιά αλλά πιστεύω πως ακόμη και για τις πρεμιέρες ισχύει η συγχρονικότητα. Η αλήθεια είναι πως όταν έκανε πρεμιέρα "το νησί" πρόσπαθησα να κάνω την ανάλυση, όμως δεν μου "έβγαινε" παρότι το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Γι αυτό ενθουσιάστηκα με το άρθρο σου. Γενικά ότι δεν μου "βγαίνει" και βλέπω να συμβαίνει, μου αρέσει. Μου άρεσε κυρίως η ανάλυση σου για τη Σελήνη και τον ¶ρη όμως δεν μπήκα στη διαδικασία να ψάξω για λάθη, έτσι όπως το λες τουλάχιστον. Αρχικά γιατί δεν είναι στον τύπο μου, δεν είμαι γενικά της λεπτομέρειας με αποτέλεσμα να μου ξεφεύγουν κάποια πράγματα ( δεν υποννοώ ότι θα έβρισκα αν ήμουν της λεπτομέρειας, το επεξηγώ για να μην χαλάσει η ωραία ατμόσφαιρα) και γιατί όσο κι αν μου αρέσει ο κινηματογράφος (κυρίως ο παλιός) τη συγκεκριμένη ταινία (ναι, το ομολογώ) δεν την έχω δει παιδιά :embarrest

[katiakiss]

Δημήτρη ευχαριστώ για την ευγενική σου προσπάθεια να φτιάξεις αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα, αλλά έχω να σου πω ότι αρχικά δεν ξεκινώ ποτέ με την πρόθεση να βρω λάθος σε κάποιον και κατά δεύτερον δεν είμαι η αρμόδια. Επίσης δεν είσαι από αυτούς που αφήνουν περιθώριο να τους βρίσκουν λάθη οι άλλοι γιατί είσαι «ψείρας» , με την καλή έννοια.

ΥΓ: Υποτίθεται ότι στο παραπάνω ποστ μου ήταν φανερή η διάθεσή μου να αστειευτώ. Δεν ξέρω πως πρέπει να σκέφτεται κάποιος για να μην το καταλάβει. Απορώ.

[Κοραλλία Μόζορα]

Δημήτρη,

το ξέρω ότι η ημερομηνία ενός γεγονότος στηρίζεται στην αρχή του συγχρονισμού, άλλωστε σ' αυτή την λογική βασίζεται κι η ωριαία αστρολογία, ο χάρτης ενός γεγονότος (όπως αυτός εδώ) και η αστρολογία επιλογής. Απλώς δεν είχα σκεφτεί ότι ο χάρτης μιας πρεμιέρας θα μπορούσε να μας δείξει τόσα πολλά πράγματα, όπως τα πρότυπα, τις κοινωνικές συνθήκες, τα κίνητρα της ταινίας και γενικά όλα αυτά που συζητάμε εδώ, πράγματα δηλαδή πέρα από την υποδοχή και επιτυχία της ταινίας, την ιστορία της και την διάρκεια της στον χρόνο. Γιατί όχι όμως; Πολλές φορές ένας χάρτης μας εκπλήσσει με το πόσα πολλά μπορεί να μας πει. Και σίγουρα ένας χάρτης επιδέχεται πολλά επίπεδα ερμηνείας.

Δεν διαφωνώ με κάτι που είπες. Και μόνο την Σελήνη αν πάρουμε ως το γυναικείο πρότυπο της ταινίας και τον Ήλιο με τις συγκεκριμένες όψεις του ως το αντρικό, μας λέει ήδη πάρα πολλά. Προσπαθώ να καταλάβω τον ρόλο ορισμένων στοιχείων του χάρτη σε σχέση με αυτά που συζητάμε, όπως για παράδειγμα τον ρόλο της Αφροδίτης, πέρα δηλαδή από τα προφανή ότι πρόκειται για μια ιστορία αγάπης που πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Επίσης με προβληματίζει το τρίγωνο Σελήνης/¶ρη στην σχέση του με τον υπόλοιπο χάρτη.

[Atrapos]

Πιστεύω ότι ο κινηματογράφος, ειδικά σε παλιότερες εποχές, είναι ένας καθρέφτης των κοινωνικών αξιών και συνθηκών. Ίσως λοιπόν οι χάρτες ορισμένων ταινιών να είναι ένας καλός τρόπος να αναλύσουμε αυτές τις αξίες / συνθήκες. Ας μη ξεχνάμε ότι δουλειά του ηθοποιού είναι να ποιεί ήθος, δηλαδή να δημιουργεί αξίες. Δεν είμαι βέβαια κανένας ειδικός στον κινηματογράφο, ούτε προσπαθώ να παραστήσω κάτι τέτοιο. Οπότε κάθε γνώμη μετράει.

Για να εξηγήσω αυτό που έλεγα πριν σχετικά με το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί και να βλέπει πράγματα εκεί που ίσως δεν υπάρχουν, θα δώσω ένα παράδειγμα και ταυτόχρονα θα σας βάλω και μια «άσκηση» (η Τίνα δεν παίζει αφού δεν έχει δει την ταινία. Πλάκα κάνω:bigsmile:).

Κοιτάζοντας τον χάρτη της Καζαμπλάνκα μου πέρασε από το μυαλό να παραλληλίσω τον Ερμή με τον μαύρο πιανίστα, τον φίλο του Rick. Είναι σε σύνοδο με τον Ήλιο, άρα υποστηρικτικός ως προς τον ήρωα. Είναι σε αδυναμία στον Τοξότη και όπως σωστά επισήμανε η Κάτια ουσιαστικά έχει μια σχέση υποτέλειας μαζί του. Δεν σχηματίζει όψη με τη Σελήνη και η σύνοδος του Ερμή με την Αφροδίτη είναι μέσω του Ήλιου όπως πράγματι η σχέση του πιανίστα με την πρωταγωνίστρια είναι μέσω του Rick. Επίσης ο Ερμής κυβερνάει Ουρανό / Κρόνο τους οποίους παραλλήλισα με τους γερμανούς και τους αντιστασιακούς. Αν το προεκτείνουμε λίγο ο πιανίστας είναι η ψυχή του νυχτερινού κέντρου και μέσα από το κέντρο αυτό ο Rick μπορεί να συναλλάσσεται και με τις δύο πλευρές κρατώντας τις ισορροπίες που εκείνος θέλει.

Απέφυγα να κάνω τον παραλληλισμό αυτόν στο άρθρο, ίσως επειδή δεν ήταν ακριβώς το θέμα, αφού βασικά ήθελα να γράψω για τον πρωταγωνιστή. Πιστεύετε όμως ότι ισχύει κάτι τέτοιο ή είναι υπερβολές του μυαλού μου;

Όπως είπα πριν κάθε γνώμη μετράει.

[Κοραλλία Μόζορα]

Δημήτρη,

μελέτησα τον χάρτη του άρθρου σου και όσο πιο πολύ τον μελετώ τόσο περισσότερο συμφωνώ με την τοποθέτησή σου.

Έκανα κι εγώ το ίδιο πέρσι στην ωριαία αστρολογία, σ' ένα άρθρο μου εδώ στο σάιτ με τίτλο "Ο τρίτος δρόμος στην ωριαία αστρολογία". Με σύγχρονες τεχνικές ερμηνείας είχα δείξει ότι ένας ωριαίος χάρτης μπορεί να μας πει περισσότερα από το να απαντήσει απλώς σε μια ερώτηση. Τώρα με το άρθρο σου αυτό έδειξες ότι το ίδιο ισχύει και για τους χάρτες γεγονότος, που παραδοσιακά θεωρούνται πιο "περιορισμένης" εμβέλειας από τους ωριαίους χάρτες. Αν υπήρχε και η ώρα στον χάρτη αυτό, πιστεύω ότι θα φαινόταν ακόμα περισσότερο η διαφορά στην τοποθέτησή σου.

Να το εξηγήσω καλύτερα για τους πιο αρχάριους φίλους μας, που ίσως δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς έκανες εδώ. Ο χάρτης γεγονότος (όπως αυτόν εδώ στο άρθρο του Δημήτρη) είναι ένας παραδοσιακός κλάδος της αστρολογίας που ερμηνεύεται με ιδιαίτερους παραδοσιακούς κανόνες, όπως αυτοί μας παραδόθηκαν από τους παλιότερους αστρολόγους. Ο Δημήτρης πήρε ένα χάρτη γεγονότος (της πρεμιέρας μιας ταινίας) και ερμηνεύοντάς τον με σύγχρονες τεχνικές ερμηνείας έδειξε ότι αυτός ο χάρτης μπορεί να μας πει πολύ περισσότερα απ' ότι αν τον ερμηνεύαμε μόνο με τις παραδοσιακές τεχνικές. Με τον τρόπο αυτό εμπλούτισε την ερμηνεία και τον τρόπο προσέγγισης ενός χάρτη γεγονότος.

Ευχαριστούμε, Δημήτρη.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Για να εξηγήσω αυτό που έλεγα πριν σχετικά με το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί και να βλέπει πράγματα εκεί που ίσως δεν υπάρχουν, θα δώσω ένα παράδειγμα και ταυτόχρονα θα σας βάλω και μια «άσκηση» (η Τίνα δεν παίζει αφού δεν έχει δει την ταινία. Πλάκα κάνω).

Η Τίνα σαφώς και θα παίξει, το Κριαράκι μέσα μου και ο Δίας στον 5ο δεν με αφήνουν να αντισταθώ :bigsmile:

Από εχτές κοιτάζω τον χάρτη και προσπαθώ να βρω με ποιο πλανήτη θα μπορούσαμε να συσχετίσουμε τον πιανίστα. Δεν θα έλεγα ότι έχω να προτείνω κάτι καλύτερο από αυτό που έχεις σκεφτεί, τον Ερμή δηλαδή, επομένως δεν θεωρώ ότι "παρασύρθηκες".

Όμως έχω άλλη απορία, στην περίπτωση πρεμιέρας όχι ταινίας αλλά σειράς, όπου εκεί έχουμε παραπάνω από έναν πρωταγωνιστή ή πρωταγωνίστρια. Τι κάνουμε;

Αν για παράδειγμα είχουμε την ώρα θα βλέπαμε από τον ωροσκόπο την ταινία/σειρά ως "οντότητα", από τον 7ο θα βλέπαμε την απήχηση που θα είχε στο κοινό, από τον 10ο την πορεία της σειράς κτλ.

Τους πρωταγωνιστές όμως της σειράς πως θα τους βλέπαμε, ειδικά αν επρόκειτο για μια ιστορία που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε γενιές, όπως για παράδειγμα έγινε στο "Νησί".

Για να γίνω περισσότερο κατανοητή, όταν ξεκινά μια τέτοιου είδους σειρά, βλέπουμε την ζωή των αρχικών πρωταγωνιστών, στην πορεία τη ζωή των παιδιών τους και τέλος την ζωή των δικών τους παιδιών. Όλοι αυτοί είναι πρωταγωνιστές, αυτούς τώρα, πως τους συσχετίζουμε με τους πλανήτες;

[SAGIVI]

Να δωσω μια ιδεα Τινα μου?
Η σειρα βασιστηκε σ ενα ανδρογυνο κατ αρχην και τις δυο κορες τους.
Οποτε αν χρησιμοποιουσαμε τους παραγωγους οικους, πιθανοτατα θα ειχαμε μια εικονα ακομη και για
τα εγγονια τους.
Ειδικα για την μητερα και την κορη, που βασανιστηκαν απο την συγκεκριμμενη νοσο, εχω μεγαλη περιεργεια τι θα εδειχναν οι οικοι της υγειας τους.

Υ.Γ Αν εγραψα <πατατα>, παρακαλω <μην πυροβολειτε τον πιανιστα>.:unsure:
:cry::cry:

[ktisila]

Στην συγκεκριμενη σειρα οι παραγωγοι οικοι μπορει να βοηθουσαν [δεν ξερω] αλλα τι θα γινοταν στην περιπτωση που οι πρωταγωνιστες θα ηταν πολλοι χωρις συγγενεια μεταξυ τους?

[Atrapos]

Χαίρομαι που υπάρχει ενδιαφέρον και προβληματισμός αλλά θα πρότεινα να μην μπούμε από τώρα σε τόσο πολύπλοκες καταστάσεις, με πολλούς πρωταγωνιστές, παράγωγους οίκους κλπ. Όχι ότι δεν μπορεί να γίνει αλλά ας σιγουρευτούμε πρώτα για πιο βασικά πράγματα. Καταλαβαίνω ότι το κριαράκι μέσα στην Τίνα δυσκολεύεται στη μεθοδική προσέγγιση αλλά όταν δεν υπάρχει δοκιμασμένο μονοπάτι ας είμαστε πιο επιφυλακτικοί.

Πάντως, για να κάνω κι εγώ μια υπόθεση, αν πάρουμε μια ταινία ή σειρά με πολλούς, ισοβαρείς πρωταγωνιστές, μάλλον θα προσπαθούσα να δω τους διαφορετικούς αντρικούς ρόλους από τις διαφορετικές όψεις Ήλιου / ¶ρη και αντίστοιχα τους γυναικείους ρόλους από τις όψεις Σελήνης / Αφροδίτη, παρά να μπλέξω με παράγωγους οίκους. Ας μην ξεχνάμε ότι ένας οίκος μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Δηλαδή ο ίδιος οίκος να δείχνει την απήχηση της σειράς, ένα παιδί του πρωταγωνιστή, την καριέρα της πρωταγωνίστριας κλπ.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Επειδή είμαι επιφυλακτική Δημήτρη, γι αυτό το έθεσα ως απορία. Έχω ακούσει κι έχω διαβάσει αναλύσεις που ο καθένας παίρνει αυτό που θεωρεί σωστό αλλά και ότι τον βολεύει. Κάτι βέβαια το οποίο το βλέπουμε και σε αναλύσεις γενέθλιων χαρτών. Αυτό "το νησί" το ξετίναξαν όταν βγήκε.

Το δικό σου το άρθρο για παράδειγμα ήταν πολύ συγκεκριμένο, συγκεκριμένοι οι ρόλοι, συγκεκριμένες και οι αντιστοιχίσεις με τους πλανήτες. Δεν νομίζω πως θα υπάρξει κάποιος που θα βγει να αντιστοιχίσει καλύτερα του πλανήτες με τους ρόλους απ' ότι εσύ. Εκείνο όμως που ρωτάω είναι αν μια τέτοια ανάλυση μπορούμε να την κάνουμε και για τις σειρές.

Πάντως συμφωνώ για τους΄παράγωγους, δεν θα τους έμπλεκα καθόλου κι αυτό γιατί για να κοιτάξω το παιδί του πρωταγωνιστή, θα έπρεπε πρώτα να κατατάξω τον πρωταγωνιστή σε κάποιον οίκο, κάτι που δυσκολεύομαι εκ των πραγμάτων να κάνω. Όσο για τους πλανήτες, πολύ σωστή η σκέψη σου, δεν μου είχε περάσει κάτι παρόμοιο στο μυαλό :bigsmile:.

[Atrapos]

Αν κάτι ισχύει για τον κινηματογράφο, δεν βλέπω γιατί να μην ισχύει και για την τηλεόραση. Πάντως, θα τόλμαγα να προσπαθήσω μια τέτοια ανάλυση μόνο για ταινίες / σειρές που πραγματικά είχαν ισχυρό αντίχτυπο στον κόσμο / σημάδεψαν μια περίοδο. Δεν ξέρω αν το «Νησί» καλύπτει αυτήν την απαίτηση. Η αλήθεια είναι ότι βλέπω πολύ λίγο τηλεόραση.

Να διευκρινίσω ότι το θέμα δεν είναι αν μια ταινία / σειρά είναι καλή ή όχι. Κάτι τέτοιο είναι πολύ υποκειμενικό. Αν δεν έχει πραγματικά μεγάλη απήχηση μάλλον σημαίνει ότι δεν βρίσκεται σε συγχρονισμό με την εποχή της και τότε δεν ξέρω αν μπορούμε να δοκιμάσουμε μια τέτοια ανάλυση. Το σενάριο και οι χαρακτήρες των ρόλων καθορίζονται μια χρονική στιγμή Α ενώ η πρεμιέρα γίνεται σε μια χρονική στιγμή Β. Δεν μπορώ να πω ότι ο χάρτης για τη στιγμή Β θα εκφράζει πάντα αυτό που είχε στο μυαλό του ο σεναριογράφος τη στιγμή Α. Αλλά όταν το έργο έχει πραγματική απήχηση, τότε μιλάμε ουσιαστικά για ένα κοινωνικό γεγονός που μπορούμε να το αναλύσουμε αστρολογικά. Τότε, μπορούμε να πούμε ότι το διάστημα της «κυοφορίας» από το Α στο Β είχε πραγματικά αποτέλεσμα.

Βέβαια, ένας πραγματικός κινηματογραφόφιλος θα διαμαρτυρηθεί και θα πει ότι έχουν βγει καταπληκτικές ταινίες που είχαν πολύ μικρή απήχηση. Καμία αντίρρηση αλλά εδώ δεν μιλάμε για την τέχνη του κινηματογράφου αλλά για την προβολή / επιβολή προτύπων. Για να κάνω έναν ίσως ατυχή παραλληλισμό, όταν γίνεται ένας μεγάλος σεισμός που προκαλεί καταστροφές, προσπαθούμε να αναλύσουμε το γεγονός αστρολογικά, και κανονικά κάτι θα πρέπει να βρούμε. Αλλά δεν μπορεί κάποιος να έχει την απαίτηση να αναλύονται αστρολογικά οι αμέτρητοι ανεπαίσθητοι σεισμοί που γίνονται συνέχεια. Κάπως έτσι νομίζω είναι η σχέση μιας πραγματικά σημαντικής ταινίας που σημάδεψε την εποχή της με τις αμέτρητες ταινίες / σειρές που βγαίνουν συνέχεια.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Ούτε εγώ βλέπω πολύ τηλέοραση, το "Νησί" όμως το είδα. Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι πως σημάδεψε μια ολόκληρη περίοδο, ωστόσο στην Ελλάδα είχε ισχυρό αντίχτυπο. Μάλιστα για κάποιους θεωρήθηκε η καλύτερη σειρά που έχει αναδείξει εώς τώρα η ελληνική τηλεόραση. Καλή ή κακή δεν έχει σημασία, πήγε καλά από τη στιγμή που έκανε τρελά νούμερα.

Φαντάζομαι πως αν γυριζόταν μερικά χρόνια πριν, θα υπήρχαν αντιδράσεις, ενώ τώρα απλά "ζήσαμε" όλοι μαζί το δράμα των πρωταγωνιστών και φυσικά εκ του ασφαλούς πλέον, δηλώσαμε όλοι τη δυσαρέσκεια μας και τη λύπη μας για τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν οι ασθενείς, αφού είδαμε τον κοινωνικό ρατσισμό σ' όλο του μεγαλείο.

Επειδή συμφωνώ με τη διαφορετική ώρα σύλληψης σε σχέση με την ώρα της πρεμιέρας, αναρωτιέμαι τελικά πόσο εύκολο/εφικτό είναι να κάνουμε μια ανάλυση για σειρές γενικότερα. Στο μόνο συμπέρασμα που μπορώ να καταλήξω, είναι πως μια σειρά για να την αναλύσουμε αστρολογικά θα πρέπει να την πάρουμε ως οντότητα κι αυτό με δυσπιστία :unsure:.

Δημήτρη είμαι περίεργη να δω την επόμενη επιλογή σου.

ΥΓ Ελπίζω να την έχω δει και να μπορέσω να τοποθετηθώ αστρολογικά αυτή τη φορά :bigsmile:

[Κοραλλία Μόζορα]

Κι εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιστοιχίσουμε αστρολογικά όλους τους πρωταγωνιστές μιας σειράς στον χάρτη της πρεμιέρας. Οι ηθοποιοί μιας ταινίας ή σειράς φαίνονται στον 5ο οίκο. Αν προσπαθούσαμε με παράγωγους οίκους να βρούμε τις μεταξύ τους σχέσεις θα ήταν πάρα πολύ πολύπλοκο.

Μια άλλη σκέψη θα ήταν να αντιστοιχίσουμε τους πρωταγωνιστές με τους πλανήτες που ταιριάζουν στον χαρακτήρα-ρόλο τους. Για παράδειγμα, ένα πρωταγωνιστή που έχει άρεια χαρακτηριστικά με τον ¶ρη κ.λπ. Κι αυτό όμως έχει μεγάλες δυσκολίες επειδή οι χαρακτήρες μπορεί να είναι πιο σύνθετοι ή για σειρές με πολλούς πρωταγωνιστές όπως το Νησί, δεν θα μας φτάνουν οι πλανήτες.

Σχετικά με την ερώτηση του Δημήτρη για τον Ερμή, ο ρατσισμός σημειοδοτείται από τον Κρόνο. Έτσι, ακόμα κι αν δεν πάρουμε τον Ερμή ως τον πιανίστα φίλο του Ρικ, η αντίθεση του Κρόνου/Ουρανού με την σύνοδο Ήλιου/Ερμή μπορεί να μας δείξει ότι η ταινία ήταν ανατρεπτική ως προς τις ρατσιστικές αντιλήψεις της εποχής.