Γάμος and the city...

[Maroulita]

Το προσκλητήριο… μου ΄πεσε απ' τα χέρια… όχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατοοοοόν! Πάλι τα ίδια; Πάλι θα πρέπει να περάσω από το Γολγοθά των "ευχών", η επιρροή των οποίων, ωσάν τις εκλείψεις, με ταλανίζει 6 μήνες πριν και 6 μήνες μετά το κοινωνικό γεγονός…;;; ¶τιμη τετράδα λέξεων «και στα δικά σου…», ειδικά δε όταν συνοδεύεται από το αγχωτικό επίρρημα «και γρήγορααααααα»!!! Τι συμβαίνει βρε παιδιά; Γιατί τέτοια πρεμούρα με τη γρήγορη αποκατάσταση; :weird:

Δεν ξέρω αν κάποιος από εσάς το 'χει βιώσει, αλλά, προσωπικά, σκηνικά με λέξεις-κλειδιά "γάμος", "γρήγορα ναι, πρόχειρα όχι", αλλά και το κλιμακωτό της υπόθεσης: "σχολείο-> πανεπιστήμιο-> γάμος-> οικογένεια κ.ο.κ." με συνοδεύουν όλη μου τη ζωή! Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, μου έλεγαν: «¶ντε Μαρία, και όταν με το καλό τελειώσεις (υπολογείστε 4 χρόνια, δηλαδή: 18+4= 22), να βρεις και ένα καλό παιδί, να παντρευτείτε και... γρήγορα εεεεεε;;;;;». Τέλειωσα τη σχολή… στα 24 (αγάλι αγάλι), γάμος δε φάνηκε στον ορίζοντα… :worried:
Όταν πέρασα στο μεταπτυχιακό, μου έλεγαν: «¶ντε Μαρία, και όταν με το καλό τελειώσεις (24+2=26), να βρεις και ένα καλό παιδί να παντρευτείτε και γρήγορα εεεεεε;;;». Ήδη έχω βγει εκπρόθεσμη, αλλά τέλος πάντων, έκαναν την καρδιά τους πέτρα και μου έδωσαν μια ακόμη ευκαιρία να συμβάλλω στις κοινωνικές συμβάσεις... Βέβαια... το μεταπτυχιακό τελειώνει, εγώ προσκλήσεις δεν έχω τυπώσει ακόμα… βλέπω λοιπόν όλους τους συγγενείς αγχωμένους που τους έχω φέρει τα πάνω κάτω με τον οικογενειακό προγραμματισμό και σκέφτομαι σοβαρά αν θα πρέπει να τους πω ότι θέλω να συνεχίσω. Πόσο παραπάνω να τους αγχώσω;; :worried:

[kiaRRa]

Bάλατε κρυφές κάμερες στο σπίτι μου?
Εγώ τους λέω ότι θα πάω σε μοναστήρι αν συνεχίσουν και σταματουν.:toung:

[Παιδί από τ' αστέρια]

Το θέμα έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Πρέπει να το δούμε σφαιρικά και όχι ελαφριά. Θα κάνω μια σύσκεψη με τον εαυτό μου και θα καταθέσω άποψη. Πάντως για να αποφύγω την ταλαιπωρία δεν λες καλύτερα το νε (ήμουν σε άλλο φόρουμ και κόλησα).

Να παντρευτείς να νοικοκυρευτείς. Με το συμπάθειο δηλαδή!

[*Astropeleki*]

Και δεν είσαι η μόνη κοπελιααααααααααααααααααα !!!!!
Από τώρα στο ράφι θα ανέβω...... μανία που τους έχει πιάσει όλους με τους γάμους και τις παντρειές. Έλεοοοοοοοοοοος πλέον.
Και άμα τον βρούμε τον γαμπρό μην ανησυχείτε..... θα σας στείλουμε προσκλητήριο μια βδομάδα πριν το γάμο :blink:

[Maroulita]

Πάντως για να αποφύγω την ταλαιπωρία δεν λες καλύτερα το νε (ήμουν σε άλλο φόρουμ και κόλησα).

Να παντρευτείς να νοικοκυρευτείς. Με το συμπάθειο δηλαδή!

Τί ώρα είναι τώρα;;;; :toung:

Οντως καλά λες ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑ Τ'ΑΣΤΡΑ, ότι το θέμα έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Αυτό ήθελα να θίξω! Και απλά ξεκίνησα από το καθαρά βιωματικό-προσωπικό κομμάτι για να καταθέσω το ζήτημα. :bigsmile: Ελπίζω να χαμογελάσατε λίγο με το γελοίον του πράγματος! Τώρα μάλιστα ανάμεσα στις άλλες δικαιολογίες-δουλέματα που κάνω (γιατί εκεί το ρίχνω), το ρίχνω και στην αστρολογία, λέγοντας ότι δεν είναι η κατάλληλη πλανητική ώρα για γάμο... (άσχετο, πανάσχετο βέβαια, αλλά για να λέμε κάτι!)

Το θέμα είναι λοιπόν ότι όσο κι αν λέμε ότι είμαστε προχωρημένοι, απελευθερωμένοι κλπ κλπ (βέβαια αυτά έχουν πλέον αρνητική έννοια κάπως...αρνητική τροπή) πάντα ζούμε με τις επιταγές που από μικρούς μας έχουν ποτίσει. Και όσο κι αν λέμε ότι είμαστε απαγκιστρωμένοι από αυτές, πάντα νιώθουμε τη γεύση του αίματος από το αγκίστρι που μας τραβά...

[kiaRRa]

Εν τω μεταξύ αν παντρευτείς τελικα,, μετά σειρά έχει το:" Αντε να κάνετε και ένα παιδακι". Τελικά δεν υπάρχει σωτηρία.

[Maroulita]

Ας αναφωνήσω και γω, όπως ακριβώς και ένας φίλτατος καθηγητής λατινικών που είχα όταν κλείστηκε στο ασανσέρ της σχολής... "auxilium"!!! :bigsmile:

[*Astropeleki*]

Ή που πρέπει να το παίρνεις κατάκαρδα ή που θα το ρίξεις στο δούλεμα και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Δεν ξέρω πως να το εξηγησω και γω αυτό το φαινόμενο....αλλά μοιάζει...όχι μοιάζει .... θέλουν να πάρουν άλλοι τον έλεγχο της ζωής σου και να κάνουν εκείνοι το κουμάντο!
Ώπα φίλε, συγγενή, γείτονα..... μείωσε ταχύτητα ....κάνε πίσω...σταμάτα! Γιατί τόση βιασύνη; Γιατί τόσο άγχος βρε παιδιά;;;; Στο κάτω κάτω άμα θέλω παντρεύομαι και αν δε θέλω δεν τη βάζω την κουλούρα. Η παροιμία λέει "με το ζόρι παντρειά δε γίνεται".... και συμπληρώνω εγώ "με το ζόρι των συγγενών παντρειά δε γίνεται". Το όλο σκηνικό είναι τόσο ενοχλητικό που φτάνει σε σημείο να γίνεται αηδιαστικό...... να σε κάνουν να ακούς γάμο και να τρέχεις με χίλια! Και το ακόμη χειρότερο να σε βάζουν σε γάμο να μοιράζεις ρύζια και μπομπονιέρες και να σκέφτεσαι, από τη στιγμή που θα μάθεις ότι θα παίξεις κάποιο ρόλο στην πιο ευχάριστη μέρα του ζευγαριού, τις πόσες ευχές έχεις να ακούσεις από τα πόοοοσα άτομα που θα ναι καλεσμένα........δις και τρις....γιατί μετά ακολουθεί και η δεξίωση...και έχει ακολουθήσει και το πολυπόθητο στρώσιμο του κρεβατιού μερικές μέρες πριν! Σε τέτοιο σημείο έχουμε φτάσει...... να σκεφτόμαστε ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ που έχουμε να ακούσουμε και να μας πιάνει η καρδιά μας...........
Δεν έχουμε εμείς το άγχος και το έχουν οι άλλοι....... ε ρε τρέλα!

[Fotini Christodoulou]

dr maroulita και λοιποί συναθλητές...αναφωνήστε "καλύτερα στα σύνορα φαντάρος τιμημένος.."!

Και οπωσδήποτε στον επόμενο γάμο πάρε κι ένα ζευγάρι αθλητικα παπουτσια..μόλις τελειώσει το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ...εξαφανιζόλ, απ΄το κοντινότερο exit!

[starfish]

Εμενα παλι μου δινουν την εντυπωση, οτι, θελουν να ΠΑΘΕΙΣ [:nuts: ] οτι εχουν παθει κι αυτοι. Οχι τοσο με τον γαμο, οσο αργοτερα με την αποκτηση παιδιων. Διοτι τοτε ειναι που μπαινεις σ ενα δρομο χωρις γυρισμο. Ειδικα, μεσα απο τα σημερινα ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ- ΠΡΕΠΕΙ.
Τουτεστιν: καινουριο σπιτι αγορασμενο με δανειο, ιδιωτικα πακετα ασφαλειας, φροντιστηρια, μπαλετα, αθλητισμος για τα παιδια, οικογενειακες συγκεντρωσεις και υποχρεωσεις κλπ. Ουφ!! Ελεοοοοοος!!
Και στο τελος ψαχνεις να βρεις τον εαυτο σου, τον συντροφο σου και την σχεση που εχασες κατα την διαδρομη!! Αυτα βλεπω γυρω μου.... :nuts:
Εγω ειμαι σε αλλη κατηγορια...:bigsmile: :toung: