Ο ανάδρομος Άρης, οι σχέσεις και η συγχρονικότητα

[katiakiss]

Και να ‘μαστε λοιπόν, λίγο πριν την εκπνοή της ανάδρομης κίνησης του Άρη στην θέση αδυναμίας του στον Ζυγό και στον φυσικό 7ο των σχέσεών μας με τους άλλους. Τι μάθαμε; Τι νιώσαμε; Τι καταλάβαμε; Τι αναθεωρήσαμε; Τι αντιμετωπίσαμε; Τι σκεφτήκαμε μέχρι τώρα;

Θα ήταν παράλογο να περιμέναμε μία συλλογική ομολογία κοινών εμπειριών για το πώς εκφράστηκε η ανάδρομη πορεία του Άρη στο προσωπικό ωροσκόπιο του καθενός. Αυτό, βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση με τον οίκο του ωροσκοπίου που κινήθηκε, τις όψεις που έκανε με τους υπόλοιπους γενέθλιους πλανήτες, την γενέθλια κατάσταση του Άρη και πάνω από όλα, την συνολική δομή του προσωπικού χάρτη του κάθε ατόμου (υπάρχουν δεκάδες άλλες λεπτομέρειες που θα ήταν αδύνατον να αναφερθούν σε ένα μόνο άρθρο). Είναι όμως γνωστό πως όταν προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την επίδραση ενός πλανήτη, τότε αυτό που έχει σημασία, είναι η αφετηρία των φυσικών ζωδίων και οίκων. Στην περίπτωσή μας, η αφετηρία είναι ο 7ος οίκος και το ζώδιο του Ζυγού.


Η λιγότερο ορατή πλευρά του 7ου οίκου

Δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον ρόλο του ανάδρομου Άρη στον Ζυγό, αν δεν αναφερθούμε στην βαθύτερη ουσία ρόλου του 7ου οίκου του ωροσκοπίου μας. Συνοπτικά, ο 7ος οίκος συναντάται ως ο οίκος των «άλλων». Των σχέσεών μας με τους άλλους. Πως εμείς βλέπουμε τους άλλους και τι σχέσεις δομούμε, σύμφωνα με αυτό που προβάλουμε σε αυτούς. Στην πραγματικότητα, ο 7ος οίκος είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τους άλλους. Κάθε ένας από εμάς, μεταφορικά, είναι μία μηχανή προβολής που διαθέτει μία ενσωματωμένη ταινία. Ο 7ος οίκος είναι το λευκό πανί μιας μεγάλης οθόνης που μας δείξει την ταινία που εμείς θα προβάλουμε πάνω σε αυτό. Δεν είναι τυχαίο που συχνά ερωτευόμαστε, κάνουμε μία σχέση και μετά από καιρό αναρωτιόμαστε τι απέγινε ο άνθρωπος που είχαμε γνωρίσει. Γιατί μας φαίνεται τόσο διαφορετικός. Τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου διαφορετικός. Διαφορετικός ήταν ο τρόπος που εμείς είχαμε ανάγκη να τον δούμε. Όμως ο κάθε «άλλος», έρχεται με την δική του προβολή και όταν αμφότεροι διαπιστώνουμε ότι βλέπουμε διαφορετικά έργα, τότε είναι η στιγμή της αλήθειας.

Στην πραγματικότητα, κάθε σχέση είναι ένα πεδίο εμπειριών που μας φέρνει πιο κοντά στην ανακάλυψη του εαυτού μας. Ένα βήμα προς την αυτογνωσία. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε τουλάχιστον μία εμπειρία κάποιας σχέσης που αργότερα μας έκανε να αναρωτιόμαστε πώς εμείς κάναμε αυτό ή εκείνο, κάτι που φυσιολογικά θεωρούσαμε πως είναι εντελώς έξω από τον χαρακτήρα μας. Το εύκολο είναι να σκεφτούμε πως τελικά δεν ήταν και τόσο έξω από τον χαρακτήρα μας. Εν μέρει, ίσως ναι. Το βαθύτερο κέρδος όμως, κρύβεται στην αναζήτηση των κινήτρων ώστε να πράξουμε κινούμενοι στα όριά μας. Η ανακάλυψη του τι ήταν τόσο σημαντικό για εμάς, ώστε να μας ωθήσει στην αποκάλυψη πρωτόγνωρων ορίων της προσωπικότητάς μας. Αυτό που για τον καθένα κρίνεται ως σημαντικό, την δεδομένη στιγμή της εκάστοτε σχέσης, είναι το κλειδί της ανακάλυψης της δικής μας βαθύτερης φύσης. Της δικής μας προσωπικότητας. Ερωτευόμαστε στους άλλους δικές μας ιδιότητες και γι’ αυτό συχνά ακούμε «μοιάζαμε τόσο πολύ!». Το ίδιο συχνά ερωτευόμαστε ιδιότητες που θα θέλαμε να έχουμε και τις βρίσκουμε σε κάποιον άλλο.

Η σχέση μας μαζί του μας συμπληρώνει, αφού η ένωση μέσω της σχέσης, φέρνει στη ζωή μας τα στοιχεία και τις ιδιότητες που μας λείπουν. Ένας ακόμα παράγοντας είναι αυτός που μας απωθεί, όταν βλέπουμε στους άλλους εκείνα τα στοιχεία που προσπαθούμε να αρνηθούμε ότι είναι μέρος της δικής μας προσωπικότητας, κάτι που τις περισσότερες φορές γίνεται υποσυνείδητα. Αν, για παράδειγμα, ο σύντροφός μας είναι εγωιστής όσο κι εμείς, αυτό που μας εξοργίζει δεν είναι ο εγωισμός του καθαυτό, αλλά η ευκολία που μας φέρνει σε επαφή με τον δικό μας εγωισμό. Το κομμάτι μας εκείνο που δεν θα θέλαμε να παραδεχτούμε. Που νιώθουμε ενοχή για αυτό.

Οι «άλλοι» είναι ένας καθρέφτης για να βλέπουμε καθαρότερα τον εαυτό μας. Αν δεν υπήρχαν οι άλλοι, τότε ο καθένας θα ήταν τέλειος, μέσα σε μία σχέση με τον εαυτό του. Είναι λογικό να βλέπουμε στον 7ο τις καλύτερές μας σχέσεις, όσο λογικό είναι να βρίσκουμε στον ίδιο οίκο τους φανερούς εχθρούς μας.

Με μια πιο εμβριθή προσέγγιση, ο 7ος οίκος των «άλλων» δεν είναι τόσο των «άλλων», αλλά του Εγώ μας, όταν συναντά τους άλλους. Και τι είναι το «Εγώ», αν όχι Άρης, ο κυβερνήτης του Κριού, του 1ου οίκου και της προσωπικότητάς μας, όπως οι «άλλοι» την βλέπουν;

Να ένα καλό παράδειγμα για το τι εννοούμε όταν λέμε πως οι οίκοι λειτουργούν αξονικά. Απέναντι από τον 7ο βρίσκεται ο 1ος οίκος και οι δύο αυτοί οίκοι λειτουργούν συμπληρωματικά. Κυβερνήτης του 1ου/Κριού ο Άρης, κυβερνήτης του 7ου/Ζυγού η Αφροδίτη. Άρης και Αφροδίτη, ένας τυπικός συμβολισμός της επιθυμίας για ένωση. Η Αφροδίτη που κυβερνά τον Ζυγό, νιώθει άνετα με την έννοια του «εμείς» και προάγει αρμονία στο πλαίσιο των «άλλων». Τι συμβαίνει όμως στον Άρη, όταν βρίσκεται αδύναμος σε ένα τέτοιο περιβάλλον;


Οι σχέσεις με τον Άρη στον φυσικό 7ο οίκο

Ο Άρης είναι ο πλανήτης της βούλησης για δράση. Σωματικά, συναισθηματικά και νοητικά. Συμβολίζει την διεκδίκηση της ατομικότητάς μας. Τις μάχες για να υπάρξουμε ως μοναδικές ολότητες, βασική προϋπόθεση της διατήρησης της συνολικής μας συνέχειας. Ο πλανήτης της υπερίσχυσης του δυνατότερου και αμεσότερου, ακριβώς με τον τρόπο που το δυνατότερο σπέρμα εξασφαλίζει την συνέχειά του μέσω της γονιμοποίησης.

Όλες τις παραπάνω ιδιότητες, ο Άρης καλείται να τις λειτουργήσει σε ένα περιβάλλον που απαιτεί αρμονία, αμοιβαίες υποχωρήσεις, σκέψη πολλών παραμέτρων και καθυστέρηση της δράσης. Συνθήκες και αιτήματα ευθέως αντίθετα προς τη φύση του. Εδώ είναι αδύναμος και αισθάνεται ανεπαρκής. Προσπαθώντας να γίνει αρμονικός, χάνει τον εαυτό του και συσσωρεύει την καταπιεσμένη του οργή, κερδίζοντας ωστόσο εμπειρίες διπλωματικών χειρισμών. Σε ένα ήδη βεβαρημένο έδαφος, ήρθε να προστεθεί και η ανάδρομη κίνηση. Ο πλανήτης φρενάρεται ακόμα περισσότερο, στρέφει την ενέργειά του εσωτερικά, ανήμπορος να αντιδράσει δρώντας ευθέως, και η συσσώρευση θυμών καλά κρατεί.

Είναι η στιγμή που βλέπουμε τους άλλους εχθρικά διακείμενους απέναντί μας. Η στιγμή που προσπαθούμε να διεκδικήσουμε τον εαυτό μας με όσο πιο διπλωματικό τρόπο γίνεται. Με το λιγότερο κόστος. Η ανάδρομη κίνηση μας βάζει να σκεφτούμε το μερίδιο της ευθύνης μας σε ότι αφορά τις σχέσεις, αλλά όχι χωρίς δυσαρέσκεια. Ο Άρης, όταν δεν μπορεί να δράσει φανερά και έντιμα, όπως αρμόζει στην Άρεια φύση των Κριών, τότε θα βρει έναν τρόπο να εκφράσει την έμφυτη βούλησή του για μάχη επικράτησης. Λόγω συνθηκών λοιπόν, θα το κάνει ύπουλα, πισώπλατα. Θα εκφραστεί θρασύδειλα και ίσως να κινηθεί ακόμα και παρασκηνιακά, προκειμένου να αποφύγει μια κατά μέτωπο επίθεση. Θα μελετήσει προσεχτικά τις αδυναμίες του «εχθρού» και θα κατασκευάσει κολακευτικούς Δούρειους ίππους, προκειμένου να πάρει την όποια Τροία του. Η ανάγκη του για διεκδίκηση και υπερίσχυση δεν θα αλλάξει. Εκείνο που αλλάζει είναι οι μέθοδοι που θα χρησιμοποιήσει για όσο καιρό οι «άλλοι» και η αποδοχή του από αυτούς, η έγκρισή τους, θα θεωρείται ζωτικής σημασίας.

Ναι, είναι αλήθεια πως για όλο το διάστημα της παραμονής του Άρη στον Ζυγό και μέχρι την αποχώρησή του, έχουν να γίνουν πολλά λάθη και πολλές συνειδητοποιήσεις. Ποια προσωπική σας βούληση θυσιάζατε στο βωμό της συνέχειας μιας σχέσης; Για ποιο ζωτικής σημασίας λόγο για εσάς; Ασφάλεια; Συναίσθημα; Σεξ; Δύναμη; Οικονομικό όφελος; Φόβος; Ότι κι αν είναι, ήρθε η ώρα να αξιολογηθούν τα κέρδη και το κόστος. Αξίζει να θυσιάζει κανείς τα προσωπικά του όρια; Μήπως είναι ο ίδιος που καταπατά τα όρια των άλλων;

Εκείνο που κρίνει τη φύση και τα αιτήματα της συγκεκριμένης αναδρομής του Άρη στον Ζυγό, είναι το υπόλοιπο αστρολογικό τοπίο. Η κορυφαία αστρολογική παράμετρος, η συγχρονικότητα.


Η στάση του Άρη και η ανάδρομη κίνηση, 2 Μαρτίου 2014

Ο Carl Jung διατύπωσε την Αρχή της "Συγχρονικότητας" που συνδέει γεγονότα, τα οποία δεν συνδέονται με κάποια έκδηλα λογική σχέση αιτίας και αιτιατού. Αυτή την διαπίστωση την έκανε κατά την διάρκεια έρευνάς του για το συλλογικό ασυνείδητο. Έβρισκε ενδιαφέρουσα την εφαρμογή της συγχρονικότητας στην αστρολογία και κατηγορήθηκε σκληρά από τον Freud γι’ αυτό. Ο τελευταίος ισχυριζόταν πως ο Jung είχε πέσει θύμα του βούρκου του αποκρυφισμού. Από τότε, στις αρχές του περασμένου αιώνα, μέχρι και τις μέρες μας, η αστρολογία εξακολουθεί να έχει κάθε λόγο να υποστηρίζει την αρχή της συγχρονικότητας, μία μη αιτιατή συνεκτική αρχή. Η παρατήρηση και ο συσχετισμός είναι τα μοναδικά της όπλα, αφού το πείραμα και η απόδειξη των κλασικών επιστημών , δεν έχουν τρόπο εφαρμογής σε αυτή την αρχαία παρατήρηση πλανητικής συγχρονικότητας.

Έκανα αυτή την μικρή εισαγωγή σε αυτή εδώ την ενότητα, προκειμένου να μπούμε με αυτοπεποίθηση στη λογική πως στην αστρολογία τίποτα δεν είναι τυχαίο, αλλά ίσως μία αποκαλυπτική έκφανση της μη αιτιατής συνεκτικής αρχής.

Νομίζω πως έχουμε ήδη καταλάβει πως η ανάδρομη πορεία του Άρη στο ζώδιο του Ζυγού σηματοδοτεί την στροφή και το βάρος του ενδιαφέροντος μας στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων. Αναφερθήκαμε στον άξονα των διαπροσωπικών σχέσεων, που είναι ο άξονας 1ου/7ου οίκου με κυβερνήτες τους Άρη/Αφροδίτη αντίστοιχα. Γυρίζοντας πίσω, στη μέρα που ο Άρης άρχισε την ανάδρομη κίνησή του, διαπιστώνουμε ότι ταυτόχρονα σχημάτιζε και ένα τετράγωνο με την Αφροδίτη, το αξονικό του δίπολο, με συμμετοχή συνόδου του Βόρειο δεσμού/Άρη, ενώ οι δεσμοί Σελήνης μόλις είχαν περάσει στον άξονα των διαπροσωπικών σχέσεων (1ου/7ου) και ο κύκλος των εκλείψεων σε Κριό/Ζυγό είχε ήδη αρχίσει. Αυτή η περίεργη σύμπτωση ενισχύει την ήδη τυπική μας γνώση για το τι έχουμε να περιμένουμε από την σύγκρουση του «εγώ» και οι «άλλοι». Μάλιστα, η Αφροδίτη βρισκόταν ακόμα στην «σκιά» της , στο άβολο ζώδιο του Αιγόκερω, την ίδια στιγμή που ο Άρης γυρνούσε ανάδρομος στην αδυναμία του στον Ζυγό. Φαίνεται πως με πολλαπλούς αστρολογικούς τρόπους ο άξονας 1ου/7ου τονίζεται ιδιαίτερα. Την ίδια μέρα, ο Κρόνος ξεκινούσε την ανάδρομη πορεία του στον Σκορπιό και ο Ερμής κινούταν επίσης στην «σκιά» του, στον Υδροχόο («σκιά» ονομάζεται η διαδρομή του πλανήτη, πριν φτάσει ξανά στη μοίρα της στάσης του, από όπου ξεκίνησε την ανάδρομη κίνησή του. Όσο βρίσκεται στην «σκιά» του, θεωρητικά ο πλανήτης δεν έχει ανακτήσει την κανονικότητα της ενέργειάς του). Στο υπόλοιπο πλανητικό τοπίο επικρατούσε το φόντο που μας ακολουθεί εδώ και πολύ καιρό, το πολυσυζητημένο Ταυ-τετράγωνο Ουρανού/Δία/Πλούτωνα, με κορυφή τον Ουρανό στον Κριό. Την ενέργεια ενός Ταυ την συγκεντρώνει ο πλανήτης που βρίσκεται στην κορυφή, οπότε έχουμε ακόμα ένα δεδομένο που τονίζει τον άξονα του ενδιαφέροντός μας (1ος/7ος).

Με όλα τα παραπάνω σχηματίζουμε μία πρώτη εντύπωση για το ποιο μπορεί να είναι το νόημα της ανάδρομης κίνησης του Άρη, στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε πως οι πλανητικές αναδρομές δεν γίνονται ως ένα είδος προσωπικής ή συλλογικής ταλαιπωρίας ή τιμωρίας. Στην πραγματικότητα, στις περιόδους που οι πλανήτες τίθενται σε ανάδρομη κίνηση, ανακινείται η διάθεση για εστίαση στα θέματα που άπτονται του πλανήτη, του ζωδίου και του οίκου στον οποίο βρίσκεται. Το αν αυτό θα φέρει ένα δύσκολο ή λιγότερο δύσκολο αποτέλεσμα, εξαρτάται από το υπόλοιπο πλανητικό τοπίο. Στην περίπτωσή μας, είναι φανερό ότι οι εντάσεις, οι πιέσεις και οι δυσκολίες, αποτελούν τις βασικές αποχρώσεις της συνολικής εικόνας.

Αν θεωρήσουμε ότι το κύριο θέμα είναι οι διαπροσωπικής σχέσεις, σε προσωπικό επίπεδο, και οι διακρατικές σε συλλογικό, ωφελεί να εστιάσουμε στο συλλογικό, μια και είναι αδύνατο να συγκεντρώσουμε τις προσωπικές εμπειρίες του καθενός μας.

Από τις αρχές του Μάρτη μέχρι και σήμερα, είχαμε ήδη την δυνατότητα να δούμε τι επικρατεί στις διακρατικές σχέσεις, αλλά και στις σχέσεις μεταξύ ομάδων διαφορετικών ιδεολογικών κατευθύνσεων (Ερμής στην «σκιά» του, στον Υδροχόο, ενώ η στάση του πριν την ανάδρομη κίνηση ήταν στην αδυναμία του στους Ιχθείς και σε σύνοδο με το θολό τοπίο του Ποσειδώνα. Θυμηθείτε την μυστηριώδη εξαφάνιση του αεροπλάνου). Οι αιτίες των συγκρούσεων των διαφορετικών ιδεολογικών ομάδων της Κριμαίας, είναι μία έκφανση του τετραγώνου ακριβείας μεταξύ Δία στον Καρκίνο (θέματα πατρίδας και συνόρων) και Ουρανού στον Κριό (επαναστατική δύναμη αλλαγής και βίαιη επιβολή βούλησης), κατά την μέρα έναρξης της ανάδρομης πορείας του Άρη στον Ζυγό (ένταση στις σχέσεις). Ο ρόλος της εξουσίας (Πλούτωνας στον Αιγόκερω) είναι καταλυτικός και έκδηλος, συμπληρώνοντας το παζλ της αστρολογικής μας εντύπωσης, από την παρατήρηση των δεδομένων μας. Βεβαίως, το θέματα της Κριμαίας είναι ένα από τα πολλαπλά θέματα που μαίνονται ταυτόχρονα, απλώς εστιάζουμε σε αυτό με την μεγαλύτερη δημοσιότητα για να έχουμε ένα κοινό σημείο αναφοράς, γνωστό σε όλους.

Έχοντας πάρει μία γεύση της συλλογικής επιρροής, επιστρέφω στο διαπροσωπικό ζήτημα και την μικρότερη κλίματα έντασης των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Πιο πάνω, στην ίδια ενότητα, δεν αναφέρθηκα τυχαία στη θέση του Κρόνου στον Σκορπιό. Το ζητούμενο στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι η αίσθηση της σε βάθος οικειότητας και της απόλυτης αίσθησης σταθερότητας και ασφάλειας. Αντιμετωπίζοντας το θέμα ολιστικά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την θέση του Κρόνου στον Σκορπιό, αφού η θέση αυτή καθορίζει την βαθύτερη συναισθηματική μας κατάσταση. Αυτή η θέση του πλανήτη, δεν αφήνει περιθώρια για συναισθηματικές εκπτώσεις και μας ωθεί σε μια ανάγκη για κάθαρση και απομάκρυνση των περιττών καταστάσεων από τη ζωή μας. Μια αξιολόγηση της ποιότητας των συναισθηματικών μας πόρων (σε πολλές περιπτώσεις και των οικονομικών), σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και των οικονομικών μας σε συλλογικό.

Οι φόβοι και τα απωθημένα που βρίσκονται στον 8ο οίκο και στο ζώδιο του Σκορπιού, με την παρουσία του Κρόνου έρχονται στην επιφάνεια και ζητούν λύσεις. Αυτή η επιτακτική ανάγκη αποτελεί έναν ακόμα μοχλό στον τρόπο που διεκδικούμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Η ανάδρομη κίνησή του, προσθέτει ένα λιθαράκι περίσκεψης στην συνολική εικόνα, αποδυναμώνοντας όμως την λειτουργία του πλανήτη (μην ξεχνάμε ότι ο ανάδρομος Άρης στην αδυναμία του Ζυγού, είναι ο παραδοσιακός κυβερνήτης του). Ταυτόχρονα, ο Κρόνος είναι ο κυβερνήτης της Αφροδίτης στον Αιγόκερω. (Για τους πιο μυημένους, αξίζει η σκέψη πως η Αφροδίτη βρισκόταν στην «σκιά» της, στην έξαρση του Άρη, ο Άρης σε αδυναμία στον Ζυγό, στην κυριαρχία της Αφροδίτης και ο Κρόνος στην κυριαρχία του Άρη).

Ο λόγος που είναι σημαντικό να γίνουν αυτές οι σκέψεις, είναι επειδή η ανάδρομη κίνηση του Άρη ξεκίνησε με το τετράγωνο προς την Αφροδίτη, το αξονικό του δίπολο. Πηγαίνοντας ακόμα πιο βαθιά, αξίζει να σκεφτούμε ότι το τετράγωνο αυτό ανήκει στον συνοδικό κύκλο Άρη/Αφροδίτης στον Κριό. Ακόμη μία Άρεια παράμετρος για τον άξονα του ενδιαφέροντός μας (1ου/7ου). Για όσους δεν γνωρίζουν αρκετά για αυτόν τον συνοδικό κύκλο, ας ρίξουν μια ματιά εδώ (Άρης και Αφροδίτη στο Τάνγκο των Αιώνιων Εραστών). Όλες οι παράμετροι έχουν μία τάση συγχρονικότητας που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Λόγω του ότι η αντίθεση ενός συνοδικού κύκλου είναι μία κορυφαία στιγμή, θεωρώ πως η 10η - 11η Μαΐου είναι ένας σημαντικός κόμβος εξελίξεων για τον άξονα των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Οι κυβερνήτες του ενδιαφέροντός μας θα συναντηθούν με όψη αντίθεσης και θέσεις αμοιβαίας υποδοχής (ο ένας στον οίκο διακυβέρνησης του άλλου. Αφροδίτη στον Κριό και Άρης στον Ζυγό, αλλά και οι δύο σε αδυναμία). Η αντίθεση είναι μια συγκρουσιακή όψη με αίτημα την εξισορρόπηση δυνάμεων. Την ίδια μέρα, η αντίθεση Ήλιου\Κρόνου , δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και σίγουρα θα δούμε κάποιου είδους έκφρασης και σε συλλογικό επίπεδο. Οι υποψίες ενισχύονται αν συνυπολογίσουμε ότι τον Ήλιο θα κυβερνά η αδύναμη Αφροδίτη και τον Κρόνο ο αδύναμος Άρης. Την ίδια μέρα πάλι, η Σελήνη στον Ζυγό θα τονίζει το θέμα των σχέσεων και αξίζει να πούμε πως στον χάρτη της εκκίνησης της ανάδρομης πορείας του Άρη για την Ελλάδα (Αθήνα), η Σελήνη βρισκόταν στην μηδενική μοίρα του Κριού.

Αυτό που κάνει την ανάδρομη κίνηση του Άρη στον Ζυγό σημαντική, είναι ύπαρξη των αργών πλανητών (Ουρανός, Δίας, Πλούτωνας) στον σταυρό των παρορμητικών. Η πορεία του τονίζεται από τετράγωνα και αντιθέσεις , όψεις που κάνουν τα πράγματα να συμβαίνουν. Ο μεγάλος σταυρός που σχημάτισαν οι πλανήτες τον Απρίλιο, κορύφωσαν τις εντάσεις που όλοι είδαμε σε συλλογικό επίπεδο , αλλά και τις πολλές διαφορετικές εκφάνσεις του στην προσωπική μας ζωή. Ο καθένας στον βαθμό που επηρεάζεται το προσωπικό του ωροσκόπιο. Μην περιμένετε κάποια πανηγυρική εκδήλωση σε κάθε προσωπική περίπτωση. Πολλές φορές οι αλλαγές και οι εντάσεις τελούνται με έναν εσωτερικό τρόπο. Κορυφαία στιγμή δεν είναι η πράξη, αλλά η γέννηση της βούλησης για την πράξη. Με δεδομένο ότι ο Άρης θα παραμείνει ανάδρομος ως τις 20 Μαΐου και στην «σκιά» του ως τις 21 Ιουλίου, υπάρχει ακόμα ένα πολύ μεγάλο περιθώριο δράσης και ένας μακρύς δρόμος όψεών του, σε ορθή πια κίνηση, με τους ίδιους πλανήτες. Οι επαναληπτικές αυτές όψεις θα λειτουργήσουν συμπληρωματικά σε σχέση με εκείνες τις όψεις που έχουν ήδη γίνει.

Οι απόψεις για το πώς αυτές οι όψεις λειτουργούν, είναι διαφορετικές. Κάποιοι πιστεύουν πως φέρνουν γεγονότα και κάποιοι πως οι όψεις ορθής φοράς είναι η στιγμή της αξιολόγησης των προηγούμενων εμπειριών και δράσης. Προσωπικά, τάσσομαι με τους δεύτερους. Τα μεγάλα ζητήματα στη ζωή μας, απαιτούν χρόνο εσωτερικής ωρίμανσης και αποδοχής. Στην συμβολική γλώσσα της αστρολογίας, αυτό συμβολίζεται ξεκάθαρα με την ανάδρομη κίνηση των πλανητών.


Επίλογος

Θεωρώ πως από τις 20 Μαΐου και μετά, όταν πια ο Άρης θα μπει σε ορθή κίνηση, οι καταστάσεις και οι αποφάσεις θα κατασταλάξουν μέσα μας. Θα έχουμε αξιολογήσει τι θέλουμε, τι παίρνουμε και τι δίνουμε. Θα νιώθουμε πιο σίγουροι και πιο έτοιμοι σε ότι αφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις ή ότι έχει παραμείνει από αυτές. Πριν ο Άρης βγει από το ζώδιο του Ζυγού, θα πραγματοποιήσει ένα Τρίγωνο με την Αφροδίτη στους Διδύμους(13 /7), η τελευταία όψη του με την Αφροδίτη, από την πορεία του στην «σκιά» του και στο ζώδιο του Ζυγού. Ωστόσο, η προσωπική μου άποψη είναι πως η πραγματική δράση θα αρχίσει με το πέρασμα του Άρη στον Σκορπιό και σε θέση κυριαρχίας. Ιδιαίτερα όσοι έχουν ζώδιο ή ωροσκόπο Κριό/Σκορπιό , θα μπορέσουν να πάρουν μια μεγάλη ανάσα και να δράσουν σύμφωνα με τις αποφάσεις που θα έχουν πάρει τους τελευταίους 7 μήνες.

Το επιθυμητό ζητούμενο, είναι να έχουμε ανακαλύψει άγνωστες πτυχές του εαυτού μας, τις πτυχές εκείνες που είχαμε την ευκαιρία να καθρεφτίσουμε στο πρόσωπο των «άλλων». Το όφελος βρίσκεται στην ανακάλυψη της αιτίας που μας οδηγεί να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη στον τομέα των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Το μερίδιο των προσωπικών μας ευθυνών. Την ευθύνη του να περιμένουμε λάθος πράγματα από λάθος ανθρώπους. Όση οργή κι αν κοστίσει αυτό. Όση απελπισία και ανασφάλεια. Όση ένταση και ακραία αλλαγή. Η κορυφή του Ταυ είναι ο Ουρανός και βρίσκεται στον Κριό, στο «Εγώ». Το μήνυμα της αλλαγής έχει παραλήπτες εμάς τους ίδιους. Πηγαίνοντας πιο κοντά στον αυθεντικό εαυτό μας, αλλάζοντας την ταινία του «Εγώ» μας, τότε αυτόματα αλλάζει και το έργο που προβάλλουμε στην οθόνη των "άλλων" . Όσο πιο ειλικρινείς και αυθεντικές είναι οι προσδοκίες μας, τόσο πιο υγιείς σχέσεις θα μπορούμε να δομήσουμε.

Ο Ανάδρομος Άρης, είναι ένα δώρο αυτογνωσίας από την εμπειρία μας στις σχέσεις μας με τους άλλους και όχι κάποια συμπαντική τιμωρία ταλαιπωρίας.

Είναι μοιραίο να υπάρξουν απώλειες, όπως αρμόζει σε κάθε Άρεια μάχη. Η νέα θέση του Άρη στον Σκορπιό, θα επικυρώσει τον συμβολικό θάνατο του παλιού και την δυναμική αναγέννηση. Διεκδικούμε τις ανάγκες μας και δεν κοιτάμε πίσω!

Κάτια Κ.

[stavri7]

Κάτια συγχαρητήρια γι άλλη μια φορά.....εκπληκτικό το άρθρο σου όπως πάντα!!!

[Atrapos]

Συγχαρητήρια και από ‘μένα Κάτια. Σ’ ένα άρθρο μπόρεσες να μας μιλήσεις για Άρη, 7ο οίκο, συγχρονικότητα, το σταυρό στα παρορμητικά, τις σχέσεις μας και τις συλλογικές προεκτάσεις. Χειμαρρώδης ο λόγος σου που δείχνει πόσο σε ενέπνευσε το θέμα. Ίσως και το πόσα μάζευες τόσο καιρό. Κατάφερες πάντως να δώσεις μια ολοκληρωμένη εικόνα των αστρολογικών δρώμενων της περιόδου, κάτι που χρειαζόμασταν.

Τα παρορμητικά ζώδια έχουν την τιμητική τους και αυτό δείχνει πόσο γόνιμες είναι οι μέρες που ζούμε. Ίσως η μακρά παραμονή του Άρη στον Ζυγό να λειτουργεί σαν αντίβαρο στην ένταση που συγκεντρώνει ο Ουρανός στον Κριό. Διαφορετικά μάλλον όλοι θα ήμασταν με διάθεση «ο σώζων εαυτό σωθήτω».

Μπράβο σου και πάλι.

[katiakiss]

Stavri7 σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης , αλλά η ενθάρρυνση είναι ένα καλοδεχούμενο κίνητρο.

Δημήτρη (atrapotate) , καλά με κατάλαβες. Χρωστούσα πολλά άρθρα και είπα να τα συμπτύξω σε ένα… Έχεις πολύ δίκιο για το αντίβαρο της θέσης του Άρη. Αν ήταν αλλού γι’ αλλού, τώρα θα ήμασταν όλοι κόρες του γιαλού!
Πέρα από την πλάκα, κακά τα ψέματα, όσο πιο βιωματική είναι μια αστρολογική προσέγγιση, τόσο πιο αυθόρμητα προκύπτει. Με τον ωροσκόπο μου στον Κριό και τον Άρη στον 7ο μου τόσο καιρό, το είχα στο τσεπάκι. Απλά το έβγαλα.

Με την ευκαιρία να πω πως όποιος έχει κάποια προσωπική εμπειρία να καταθέσει , σχετική με τον ανάδρομο Άρη και τον τρόπο που έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα στο προσωπικό του ωροσκόπιο… Ελεύθερα! Θα είχε αρκετό ενδιαφέρον για όλους.

[zac]

Με γενέθλιο Ήλιο, Ουρανό +Πλούτωνα+ Δία τριπλή σύνοδο και Άρη όλα στον 7ο Οίκο μπορώ μετά βεβαιότητας να πω πως στις προσωπικές μου σχέσεις έχει περάσει "τσουνάμι". (Βοηθά βέβαια και το τετράγωνο Πλούτωνα γενέθλιο Ήλιο + Ουρανό αντίθεση γενέθλιο Ήλιο)
Αναμένω βέβαια και το 3ο πέρασμα του Άρη από τον Ήλιο μου όταν έρθει σε ορθή φορά.
Θα συμφωνήσω με το καταπληκτικό άρθρο πως είναι καιρός ενδοσκόπησης στο τι πραγματικά ζητάμε από τους άλλους και γιατί. Κατά πόσο οι σχέσεις που έχουμε είναι υγιείς και κάθε τι σάπιο πρέπει να φεύγει. Βαρύ, σκληρό όπως θέλετε το εκλαμβάνει ο καθένας αρκεί να καταλάβει πως όσο επίπονο είναι - είναι για το καλό του εαυτού μας.

Όπως τέλεια ειπώθηκε στο άρθρο : "Το επιθυμητό ζητούμενο, είναι να έχουμε ανακαλύψει άγνωστες πτυχές του εαυτού μας, τις πτυχές εκείνες που είχαμε την ευκαιρία να καθρεφτίσουμε στο πρόσωπο των «άλλων». Το όφελος βρίσκεται στην ανακάλυψη της αιτίας που μας οδηγεί να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη στον τομέα των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Το μερίδιο των προσωπικών μας ευθυνών. Την ευθύνη του να περιμένουμε λάθος πράγματα από λάθος ανθρώπους. Όση οργή κι αν κοστίσει αυτό. Όση απελπισία και ανασφάλεια. Όση ένταση και ακραία αλλαγή."

[katiakiss]

Zac, με τους 5 από τους 10 πλανήτες στον 7ο οίκο σου, μπορώ να πω ότι παίρνεις δώρο την Άρτα, γιατί τα Γιάννενα είναι δικά μου! (συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να μην κάνω και την πλάκα μου. Κάπως πρέπει να εκτονωθούμε)
Πέρα από την πλάκα όμως, το post σου είναι σαφές και δεν χωρά αμφιβολία πως για σένα αυτή η εποχή είναι ένας σταθμός που θα τον θυμάσαι για χρόνια.Και μόνο ο Ήλιος σου θα έφτανε γι' αυτό.
Ο πραγματικός λόγος που γράφω αυτή τη στιγμή, είναι γιατί τον τελευταίο καιρό δεν είμαι σίγουρη για αυτά τα τρία περάσματα των ανάδρομων πλανητών και πραγματικά θα ήθελα να το συζητήσουμε με την συμβολή και των υπολοίπων.
Προσωπικά έχω σχηματίσει την άποψη ότι το όποιο γεγονός έχει να εκδηλώσει ένας πλανήτης, το ενεργοποιεί και εκδηλώνεται στο πρώτο πέρασμα. Στη δεύτερη φάση, μετά τη στάση του και κατά την ανάδρομη κίνησή του, συναντώντας τους ίδιους πλανήτες (ή πλανήτη), στην ουσία θεωρώ πως συμβολίζεται η εσωτερική επεξεργασία του ήδη εκδηλωμένου γεγονότος. Θα το χωρίσω σε φάσεις για να καταλάβετε τι εννοώ.

1η φάση: (ορθή κίνηση του πλανήτη - όψεις ) Εκδήλωση γεγονότος.

2η φάση: (στάση και ανάδρομη κίνηση- όψεις) Αμφιθυμία, αβεβαιότητα, συλλογή εντυπώσεων και νοητική επεξεργασία των δεδομένων.


Σε αυτή τη φάση, το πώς θα βιωθεί η ανάδρομη κίνηση, εξαρτάται από το τι όψεις θα κάνει ο πλανήτης. Αρμονικές ή δυσαρμονικές. Αν είναι αρμονικές, η επεξεργασία των δεδομένων ακολουθεί μια πιο ήπια εσωτερική διαδρομή. Αν είναι δυσαρμονικές, το άτομο βιώνει τα γεγονότα κάτω από μεγάλες ψυχικές πιέσεις που το οδηγούν σε στάδιο άρνησης, οργής, θλίψης κοκ.

3η φάση: (στάση και ορθή πορεία- όψεις) Ωρίμανση, αποδοχή, απόφαση.

Σε αυτή τη φάση, το όποιο γεγονός θα μπορούσε να προκύψει, δεν μπορεί να ξεπερνά σε ένταση το αρχικό γεγονός της 1ης φάσης. Το άτομο είναι ήδη σε επιφυλακή και ο τρόπος που βιώνει εσωτερικά τα γεγονότα, κουβαλούν πια την αίσθηση μιας κάποιας ψυχραιμίας. Λειτουργούν σαν επιβεβαιώσεις και μέρος ενός κεντρικού ζητήματος που ήδη βιώνεται. Αυτό που κάνει σημαντική την τρίτη φάση, είναι η λήψη απόφασης για το είδος της αντίδρασης στη δράση. Η τελευταία πράξη που παγιώνει μια κατάσταση, προκαλώντας την αίσθηση του τελεσίδικου.

Θέλω να καταλήξω στην εντύπωση που έχω σχηματίσει , ότι βρίσκω κάπως παρερμηνευμένη την άποψη ότι ο εκάστοτε ανάδρομος πλανήτης στο τελευταίο του πέρασμα θα δώσει και το μεγαλύτερο «χτύπημα». Αν κρίνουμε από την ίδια μας τη ζωή, στην πράξη, ένα σημαντικό γεγονός προηγείται των σκέψεων γύρω από αυτό και ακολουθούν κάποια μικρότερα γεγονότα , ως απόρροια του αρχικού.
Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας εντύπωση , αλλά θα την διάβαζα με μεγάλο ενδιαφέρον.

Zac, ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

[zac]

Καταρχήν σ'ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Με ρίχνεις όμως…τα Γιάννενα είναι μεγαλύτερα

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως με την άποψη σου.
1ο πέρασμα – Το γεγονός - το σοκ
2ο ανάδρομο – το μούδιασμα και ο χρόνος ανασκόπησης και η βασική διεργασία ανάλυσης ευθυνών (δικών μας και των άλλων)
3ο πέρασμα – Η ωρίμανση και οι αποφάσεις του πως συνεχίζουμε. Πιστεύω επίσης πως αν παρόλη την παραπάνω διεργασία παραμείνουμε στο λάθος μονοπάτι του παρελθόντος είτε με το 3ο πέρασμα θα το σαρώσει για να μας βάλει στον σωστό δρόμο ή αλλιώς κάποια άλλη όψη θα έρθει και θα μας χτυπήσει πολύ πιο σκληρά.

Δεν φτάνει να είμαστε σωστοί με τους άλλους μόνο, πρέπει να είμαστε σωστοί και με τον εαυτό μας

Με εκτίμηση
Zac

[katiakiss]

Από χθες το βράδυ είμαι πραγματικά γοητευμένη από την «μαγεία» της αστρολογίας , γιατί κάτι τέτοιες στιγμές είναι που λες μέσα σου ότι το χόμπι σου δεν είναι χαμένες εργατοώρες, αλλά μια απολύτως ενδιαφέρουσα ενασχόληση που το νόημά της φτάνει σε μεγάλο βάθος συμβολισμών.
Έλεγα στους φίλους μου, εδώ και μέρες, ότι ο διαγωνισμός ανήκει στο τραγούδι της Αυστρίας. Όχι μόνο επειδή, αντικειμενικά, ήταν ένα από τα καλύτερα, αλλά επειδή ήταν ολοφάνερο ότι η Conchita Wurst είχε την εμφάνιση, τον στοίχο και το μήνυμα που συντονιζόταν καλύτερα από όλα με τις αστρολογικές συγκυρίες. Ο θρίαμβος της ελκτικότητας και της συγχρονικότητας.

Κρόνος στον Σκορπιό και ζητήματα σεξουαλικότητας.
Άρης ανάδρομος , στην αδυναμία του στον Ζυγό , αντίθεση Αφροδίτη στην αδυναμία της στον Κριό , οι δύο πλανήτες της σεξουαλικότητας.
Η εκκεντρικότητα του Ουρανού στον Κριό σε μια καλλιτεχνική έκφραση που σε μπερδεύει με το αποτέλεσμά της, όπως αρμόζει στον Ποσειδώνα στην Κυριαρχία του στους Ιχθείς.
Μια Σκορπίνα με Ήλιο σύνοδο Πλούτωνα στο προσωπικό της ωροσκόπιο (τραγουδά για μια αναγέννηση από τις στάχτες της, όπως ο φοίνικας, μια εντελώς τυπική και κλασσική Πλουτώνια εικόνα), Σελήνη \Αφροδίτη \Ερμή στον Ζυγό και Άρη στον Κριό. Τι να πει κανείς;

Δεν μπορώ παρά να επανέλθω με άρθρο για αυτό το θέμα, αν και η ώρα γέννησής της\του είναι άγνωστη. Έχει ένα τέτοιο ενδιαφέρον που δεν νομίζω να αντισταθώ.

Μπορεί η εικόνα να μας αποσυντονίζει, αλλά όπως έγραψα και στο άρθρο, με τον Ουρανό στην κορυφή του Ταυ το μήνυμα είναι σαφές. Να είμαστε ο αυθεντικός εαυτός μας, αυτός που μέσα του νιώθουμε καλύτερα, ανεξάρτητα με το τι θα ήθελαν οι άλλοι ή τι θα ήθελε η ίδια η κοινωνία. Με κάθε κόστος! Δεν τρελαίνομαι με το αισθητικό αποτέλεσμα και ίσως να φταίει η ηθική που μεγάλωσα και ο επίκτητος πολιτισμός μας, αλλά μπράβο της για τα κότσια να είναι ο εαυτός της!
!

[ScP]

ΜΗΠΩΣ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΝ ΚΟΝΤΣΙΤΑ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΓΙΑ
ΤΑ ΟΣΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΠΤΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ;
Και η τρανσέξουαλ θριαμβεύτρια σαν να μας λέει: Δεν διαφέρουν από μένα πολιτικοί, τα ΜΜΕ, ιεράρχες, ακόμη και ανάξιοι που παίρνουν την ευθύνη να εκπροσωπήσουν πανανθρώπινες ιδεολογίες και θρησκείες...

Βάλτε τώρα της Κάτιας τα παραπάνω αστρολογικά δεδομένα και "κουμπώστε" τα.

[katiakiss]

Συμφωνώ Σωκράτη! Αυτό ήθελα να γράψω και στο άρθρο, με ελαφρώς διαφοροποιημένη προσέγγιση. Ο άνθρωπος αυτός, μέσα στην συγκυρία που βγήκε στο προσκήνιο, κουβαλά στην εικόνα του πολύ βαθύτερους συμβολισμούς από αυτό που έκδηλα φαίνεται. Δεν είναι η πρώτη φορά που μία τρανσέξουαλ κερδίζει τον διαγωνισμό. Θυμηθείτε την Dana international το 1998 , μία Ισραηλινή τρανσέξουαλ που είχε κερδίσει τότε τον διαγωνισμό (τότε είχαμε Άρη στον Ταύρο , Αφροδίτη και Κρόνο στον Κριό. Πάλι είχαμε εμπλεκόμενους Άρη, Αφροδίτη, Κρόνο , σε αδυναμία , πτώση και αμοιβαία υποδοχή). Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για 16 χρόνια πίσω, οι αντιδράσεις τότε ήταν απείρως λιγότερες από σήμερα , 16 χρόνια μετά, με την Conchita Wurst. Τώρα υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά. Η Conchita δεν είναι μια τρανσέξουαλ που χαίρεται που ξεγελά τον κόσμο και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι στην ουσία άντρας, άρα τα κατάφερε. Εδώ μιλάμε για μια τρανσέξουαλ που επιλέγει να υπερτονίσει –παράδοξα- την πραγματική της φύση. Δεν υπάρχει λοιπόν υποκρισία. Δεν προσπαθεί να ξεγελάσει κανέναν. Ευθέως δηλώνει τι είναι και δέχεται να κριθεί σε όλα τα επίπεδα. Μάλιστα, ενδιαφέρθηκα και παρακολούθησα απόψε μια συνέντευξή της. Εκεί είπε κάτι που το βρήκα χαρακτηριστικό και το συγκράτησα. Η ίδια λέει: «Δεν θέλω να με αγαπήσουν. Θέλω να με αποδεχτούν όπως είμαι και να με αφήνουν να είμαι όπως θέλω, στο βαθμό που δεν κάνω κακό σε κάποιον. Ο κόσμος πρέπει κάποτε να σταματήσει να μιλάει ασταμάτητα και να αρχίσει να σκέφτεται».
Ερμήνευσε το τραγούδι πάρα πολύ καλά, με απόλυτη σοβαρότητα και έκανε τον κόσμο να αναρωτιέται γιατί επέλεξε να έχει ένα μούσι. Ακόμα χειρότερα, έκανε τον κόσμο να αγνοήσει το μούσι. (μην κρίνετε από την Ελλάδα.. Στην βόρεια Ευρώπη υπάρχει μεγάλη εξοικείωση σε θέματα διαφορετικότητας)
Ναι, έχουμε σιχαθεί την επιβολή του απροκάλυπτου ψεύδους της υποκρισίας και του εμπαιγμού. Ο κόσμος είναι έτοιμος να δεχτεί όποιον έχει την δύναμη να εκθέσει την αλήθεια του έντιμα. Συντονίζεται από ενσυναίσθηση με το μήνυμα του τραγουδιού για αναγέννηση και απελευθέρωση, επειδή αυτό το συναίσθημα μας κατατρέχει όλους. Δεν χρειάζεται να νιώθεις την ερωτική σου φύση εγκλωβισμένη σε λάθος σώμα για να το νιώσεις. Το νιώθουμε μέσα σε λάθος σχέσεις, σε λάθος δουλειές, σε λάθος κοινωνίες, με λάθος φίλους, με λάθος οικογένειες, με λάθος γονείς. Και έρχονται στιγμές που θα θέλαμε να πάρουμε τα βουνά , αλλά το καταπίνουμε και αναβάλουμε τις προσωπικές μας εκρήξεις, ο καθένας για τους λόγους του. Αναβάλουμε να υπάρξουμε ο εαυτός μας χωρίς περιορισμούς και συμβιβασμούς.
Έχω τη γνώμη ότι η πλειοψηφία με αυτή την αίσθηση συντονίστηκε. Τάχτηκε στο πλευρό της λογικής που λέει ότι αν δεν έχουμε σταθεί σκληροί με αυτούς που αποφασίζουν για το μέλλον μας και είμαστε βουτηγμένοι στην υποκρισία, τότε γιατί να είμαστε με όποιον δεν ακολουθεί μια θεωρητική κανονικότητα; Όποιος τολμά να πάει κόντρα στα δεδομένα , ακόμα και μέσα σε έναν σχεδόν αστείο θεσμό, σαν αυτό της Eurovision, εκφράζει μια ενδόμυχη επιθυμία όλων μας για αλλαγή του κατεστημένου. Εκφράζει κάτι, σε ένα τοπίο που κανείς δεν εκφράζει τίποτα. Και το «κάτι», είναι καλύτερο από το τίποτα.
Προσωπικά, προτιμώ να βλέπω το πρόσωπο μιας γυναίκας με μούσια να μου τραγουδά ένα ωραίο τραγούδι, παρά το πρόσωπο εκείνων που βάζουν φωτιά και καίνε 42 ανθρώπους ζωντανούς. Αυτό ακριβώς ψήφισε ο κόσμος, στέλνοντας και ένα μήνυμα ότι εκείνος που το αξίζει , το αξίζει όπως και ότι κι αν είναι. Είδαμε και τους άλλους, με την αλώβητη ηθική. Ουστ!