Αστρολογία και (αυθ)υποβολή?

[Lena_P]

Πόσο σίγουροι μπορείτε να είστε πως δεν αυθυποβάλεστε μετά από τη μελέτη του χάρτη σας;

Πόσο έντονη είναι η υποβολή, ο επηρεασμός ενός πελάτη; Εννοείται πως δεν αναφέρομαι σε άτομα με εύθραυστη ή εύπλαστη ψυχολογία..

Πόσο εύκολα αντιστέκεστε σε ανάλυση χάρτη όταν μία από τις κύριες συνιστώσες των διελεύσεών σας ενέχονται σε πρίσμα 'ψευδαίσθησης';

Disclaimer: Θα κάνω και άλλες ερωτήσεις του είδους -τα παράπονά σας στον κο. Άρχο και τα άρθρα του.

Λένα,
αποποιείται πάσα ευθύνη...

[maria76]

Λένα ποιον ρωτάς?Ολους,μέλη,αστρολόγο� �ς?Με μπέρδεψες..

[Lena_P]

Νομίζω όλους όσους διαβάζουν χάρτες. Τόσο αυτούς που αποδεδειγμένα μπορούν, όσο και αυτούς (σαν εμένα για παράδειγμα) που νομίζουν ότι τους διαβάζουν...

[katiakiss]

Νομίζω όλους όσους διαβάζουν χάρτες. Τόσο αυτούς που αποδεδειγμένα μπορούν, όσο και αυτούς (σαν εμένα για παράδειγμα) που νομίζουν ότι τους διαβάζουν...

Λένα, η ερώτησή σου είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ένα από τα δυσκολότερα της αυθυποβολής, είναι η «ύπουλη» φύση της. Το «ύπουλη» σε εισαγωγικά, είναι γιατί η σωστή λέξη είναι «ασυνείδητη».
Ο Φρόιντ έχει μία θεωρία για τα αντικείμενα που ξεχνάμε φεύγοντας από ένα χώρο. Θεωρεί ότι ξεχνάμε αντικείμενα, εκεί που για κάποιο λόγο θα θέλαμε να επιστρέψουμε. Κατά μία έννοια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι μια τέτοια ενέργεια ακολουθεί τους ίδιους μηχανισμούς με την αυθυποβολή.
Η λογική αυτού του ισχυρισμού είναι η εξής: Αν πάμε διακοπές στο εξοχικό σπίτι μιας φίλης μας και περνάμε καλά, αλλά πρέπει να φύγουμε γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις, το κομμάτι του εαυτού μας που αρνείται να συμμορφωθεί με την επιβεβλημένη λογική, μεθοδεύει τρόπους επιστροφής και «αποθηκεύει» αιτίες με την μορφή αντικειμένων. Έτσι, κατά τον Φρόιντ, αφήνουμε στο σπίτι της φίλης τα κλειδιά μας, ένα ζευγάρι παπούτσια, ή κάποιο αντικείμενο που θα μας χρειαστεί και θα μπορούσε να αποτελεί μια καλή αιτία να επιστρέψουμε για να το πάρουμε.
Όταν είχα πρωτοδιαβάσει αυτόν τον ισχυρισμό, μου είχε φανεί υπερβολικός. Όταν όμως στο βάθος των χρόνων άρχισα να το παρατηρώ σε μένα και στους άλλους, με έκπληξη είδα ότι πράγματι ισχύει.
Η δύναμη των υποσυνείδητων συνειρμών μας και η «ερήμην» μας εγκεφαλικές διεργασίες , είναι κάτι το ασύλληπτο. Μεταξύ συνειδητού και υποσυνειδήτου παρεμβάλλεται ο προστατευτικός μηχανισμός που κρατά επιμελώς κρυμμένους τους φόβους , μέσω της απώθησης. Όμως το υποσυνείδητο δεν κοιμάται ποτέ και η αυθυποβολή χτίζεται όσο υπάρχει φόβος στον ψυχισμό του υποκειμένου.
Για να ξαναγυρίσω στην αρχική σου ερώτηση, θα σου πω ότι πιστεύω πως στην αρχή της ενασχόλησης του καθενός με την αστρολογία, είναι σχεδόν αναπόφευκτο να υπάρξει ταύτιση και αυθυποβολή. Είναι κάτι ανάλογο με τον φόβο των φοιτητών της ιατρικής, που τον πρώτο καιρό ταυτίζονται με τις ασθένειες που διαβάζουν και περνούν από τη φάση της αρρωστοφοβίας.
Με την αστρολογία είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα. Όσο περισσότερο εμβαθύνει κανείς στην σοφία της, τόσο λιγότερο φοβάται και όσο λιγότερο φοβάται, τόσο λιγότερο παρακολουθεί τον προσωπικό του χάρτη.

Ακόμα και για κάποιον που έχει περάσει από αυτό το στάδιο και το έχει ξεπεράσει, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος κάποιας αυθυποβολής σε κάποια τρωτή περίοδο της ζωής του, αφού η αυθυποβολή τρέφεται αποκλειστικά από τον φόβο. Δυστυχώς οι φοβίες στον άνθρωπο αλλάζουν μορφή αλλά δεν εξοντώνονται. Απλώς κοιμούνται και ξυπνούν όταν δεν έχουμε άμυνες. Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, θα δώσω ένα παράδειγμα. Οι άνθρωποι είθισται να φοβόμαστε τις κατσαρίδες, που είναι εντελώς παράλογο αν σκεφτείς ότι δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα! Αν για κάποιο λόγο ήμασταν αναγκασμένοι να μείνουμε σε ένα μέρος με κατσαρίδες, σύντομα θα σταματούσαμε να τις φοβόμαστε, αλλά ο φόβος μας θα έβρισκε κάπου αλλού να επενδυθεί. Στις αράχνες, στις νυχτερίδες ή στα φίδια. Έτσι λειτουργούν οι φοβίες.

Η γνώση νικάει τον φόβο και είναι το τέλος της αυθυποβολής. Χρειάζεται ωριμότητα και αφοβία στην ανάληψη των ευθυνών μας ώστε να μην πέσουμε θύματα κάποιας αυθυποβολής.
Προσωπικά, έχω υπάρξει θύμα του εαυτού μου σε διάφορες δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Με τον καιρό μαθαίνεις να το ελέγχεις.

Σχετικά με το θέμα της δυνατότητας για αντικειμενικότητα ή όχι λόγω κάποιας διαστρεβλωτικής όψης ή διέλευσης, νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις έχει να κάνει με το βαθμό συναισθηματικής εμπλοκής εκείνου που εξετάζει έναν χάρτη με το άτομο στο οποίο ανήκει ο χάρτης. Όσο μεγαλύτερη απόσταση υπάρχει, τόσο μεγαλώνει και η αντικειμενικότητα.

[Lena_P]

Μου αρέσει η προσέγγισή σου στο θέμα..

Η προβολή του εαυτού μας σε αντικείμενά είναι κάτι που ξεκινά σχεδόν από την ασυνείδητη ηλικία.. Θα με καταλάβουν οι μαμάδες που έχουν μαζέψει άπειρες φορές πράγματα που έχουν "αποδράσει" μέσα από τα κάγκελα του μπαλκονιού ή του πάρκου..

Στο θέμα της αντικειμενικότητας..
Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω πως η έννοιά της δεν υφίσταται παρά μόνο στη θεωρία. Υποθέτω πως είναι στη φύση του ανθρώπου να βγάζει συμπεράσματα. Ίσως ανάγκη ή απλά συνήθεια, αλλά είναι μάλλον δύσκολο να μην προλάβεις να χαρακτηρίσεις κάποιον πριν ακόμα από την "Καλημέρα". Εδώ βγάζουμε συμπεράσματα από τα λεγόμενα κάποιου ακόμα ακόμα και από τα γραπτά..

Εν αντιθέσει, για κάποιον οικειότερο έχουμε προλάβει να διορθώσουμε αυτές τις πρώτες εντυπώσεις. Γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα και καθόλου απίθανο να έχουμε αποδώσει κάπου τις εντυπώσεις μας αυτές πλησιάζοντας περισσότερο ίσως στην αλήθεια. Βεβαίως υπάρχει η περίπτωση να επιλέγουμε να βλέπουμε τους άλλους με πιο "συμπιεσμένα" υποκειμενικά κριτήρια.
Μεταξύ των δύο καταστάσεων λοιπόν, δεν είμαι σίγουρη ποια τείνει στη λιγότερο υποκειμενική αντιμετώπιση.. Υποθέτω πως λειτουργεί κατά περίπτωση και σίγουρα κατά 'παρατηρητή'..

Ας πούμε για παράδειγμα πως ο χάρτης σου δείχνει μια ξαφνική σχέση και μετά η επόμενη Ηλιακή σου επιστροφή έχει ισχυρές ενδείξεις γάμου.. Ανεβαίνει ή όχι η ψυχολογία σου; Φροντίζεις ή όχι κάτι παραπάνω τον εαυτό σου; 'Κυκλοφορείς' ή όχι κάπως περισσότερο απ' όσο συνήθως;

Δεν έχει και τόσο να κάνει με το ερώτημα "τί υπήρξε πρώτο, το αυτό ή η κότα" αλλά κατά πόσο θα μπορούσε μια θετική ψυχολογία/ελπίδα (ίσως και έντεχνα κατασκευασμένη ψευδαίσθηση) να απαλύνει τα αποτελέσματα ενός επερχόμενου δύσκολου γεγονότος ή, γιατί όχι, να επισπεύσει ή να αναδείξει περισσότερο ένα θετικό αναμενόμενο...

[katiakiss]

Λένα, την περίπτωση μιας θετικής αυθυποβολής, κανείς δεν έχει την ανάγκη να την εξετάσει. Αρκούμαστε στο ευεργετικό της αποτέλεσμα και τελειώνει η συζήτηση εκεί.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν κάποιος δεν ξέρει πώς να εκτονώσει την φοβία του και βλέποντας μια σειρά από δύσκολες όψεις, κάνει σενάρια ότι πρόκειται να νοσήσει από καρκίνο, βουλιάζει στον φόβο, οδηγείται στην θλίψη, η θλίψη επηρεάζει αρνητικά το ανοσοποιητικό του και τελικά οδηγείτε στο να νοσήσει από κάθε ασθένεια που μπορεί να φανταστεί κανείς, συμπεριλαμβανομένου και ενός πιθανού καρκίνου (ωραία θέμα έπιασα πρωτοχρονιάτικα).
Αν θέλεις κάτι πιο ελαφρύ, έστω ότι ένας κύριος ασχολείται με την αστρολογία και βλέπει στον χάρτη της συζύγου του ότι πρόκειται να περάσει μια περιπαθή ερωτική ιστορία. Πεπεισμένος ότι το έχει προβλέψει σωστά, αρχίζει να της κάνει την ζωή κόλαση και μοιραία την οδηγεί στην δυσαρέσκεια που με τη σειρά της δημιουργεί το χώρο για ένα τρίτο πρόσωπο.
Ο χάρτης ανθρώπου, είναι σαν ένας σουρεαλιστικός πίνακας, που αν τον δεις από κοντά σου φαίνεται ότι αποτελείται από άναρχες και δίχως νόημα πινελιές. Για να μπορέσεις να δεις το έργο, για να σου αποκαλύψει το θέμα του, πρέπει να πάρεις την σωστή απόσταση.
Πιστεύεις ότι μία μάνα, κοιτάζοντας τον χάρτη του παιδιού της, μπορεί να δει και να ερμηνεύσει ξεκάθαρα τις επιρροές που δέχεται η Σελήνη του; Αμφιβάλλω.
Ακόμα και ο καλύτερος χειρουργός, είναι δύσκολο να χειρουργήσει τον εαυτό του. Και για να μην είμαι υπερβολική, είθισται να μην χειρουργούν πολύ δικά τους άτομα, για ευνόητους λόγους.
Έτσι και στην αστρολογία, η συναισθηματική απόσταση είναι απαραίτητη. Προσωπικά, θα εμπιστευόμουν περισσότερο τη γνώμη ενός αστρολόγου της εμπιστοσύνης μου ή ενός σοβαρού ερασιτέχνη αστρολόγου, από το πόρισμα που θα έβγαζα εγώ για τον χάρτη μου.

[Lena_P]

Εξαίρετη απάντηση.

Με αυτή τη λογική, πως τοποθετείσαι στο θέμα της συνειδητής Επιλογής ως προς τις τάσεις που αναγγέλλει η πρόβλεψη;

[Atrapos]

Λένα, πιστεύω ότι το δίλημμα ανάμεσα στη συνειδητή επιλογή και στην «τάση» του χάρτη ή αλλιώς ανάμεσα στην ελεύθερη βούληση και στην μοίρα, είναι ψεύτικο. Η ζωή μας δεν είναι άσπρο – μαύρο. Έχει χώρο για πολλές αποχρώσεις. Σίγουρα υπάρχει πάντα το περιθώριο για πολλές συνειδητές επιλογές, όπως επίσης καμιά φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με γεγονότα που απλά μας ξεπερνάνε. Το κατά πόσο τα τελευταία τα προκαλέσαμε υποσυνείδητα με τις σκέψεις, τα πιστεύω ή την (αυθ)υποβολή μας είναι μεγάλη κουβέντα που συχνά καταλήγει σε αδιέξοδο. Το σημαντικό στις περιπτώσεις αυτές είναι να ανταποκριθούμε όσο καλύτερα μπορούμε σε αυτά που μας φέρνει η ζωή. Συνήθως η αντίληψή μας είναι πολύ μικρή για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό ή τι θέλει να μας πει το σύμπαν. Αν η ανταπόκρισή μας είναι λανθασμένη, το πιθανότερο είναι ότι θα αναγκαστούμε να ξαναζήσουμε κάτι παρόμοιο μέχρι να μάθουμε το μάθημά μας.

Προσωπικά μου αρέσει να βλέπω την αστρολογία όπως ένας ναυτικός χαράζει την πορεία του στον χάρτη πριν το ταξίδι και παίρνει την πρόγνωση του καιρού. Αυτά δεν θα του εξασφαλίσουν ένα επιτυχημένο ταξίδι, θα χρειαστεί πολλές συνειδητές επιλογές στην πορεία και ίσως έρθει αντιμέτωπος με καταστάσεις πέρα από τις δυνάμεις του. Είναι όμως πολύ χρήσιμα εργαλεία, χωρίς την βοήθεια των οποίων θα πήγαινε τελείως στα τυφλά.

Άλλωστε τέτοιες μέρες ευχόμαστε μια Καλή Χρονιά με ιδανική ανάμιξη καλής τύχης και καλών επιλογών.

[maria76]

Ωραία συζήτηση,ενδιαφέρουσα.Εγώ οφείλω να ομολογήσω κάτι που με βασανίζει καιρό,μου πάτησε η Κάτια τον κάλο,και έχει καταντήσει εμμονή..
Είμαι καπνίστρια χρόνια,και όπως όλοι οι καπνιστές,γνωρίζω τους κινδύνους της βλαβερής αυτής συνήθειας.Από τότε όμως που διάβασα(παλιότερα,σε άλλο site)ότι ο Αρης στους Διδύμους και σε 12ο οίκο,και με κακές όψεις σχετίζεται με παθήσεις των πνευμόνων...αυτό ήταν!
Δεν κάπνισα ούτε ένα τσιγάρο από τότε και να μην σκέφτομαι αυτό,ότι θα πάθω καρκίνο.Κι επειδή όπως λέμε η δύναμη της αυθυποβολής υπάρχει,στο τέλος θα το προκαλέσω εγώ με τη σκέψη μου στον εαυτό μου.Κάθε ώρα και στιγμή,το έχω στο μυαλό μου,επειδή είναι πολύ πιθανό να συμβεί!
Τώρα θα μου πείτε,γιατί δεν σταματάς να καπνίζεις..δύσκολο,αλλά ίσως αν συνεχίσω έτσι να σταματήσω..
Τα πιο επικίνδυνα φοβόμαστε-σκεφτόμαστε πάντα,αλλά σε πόσα απ'αυτά μπορεί να πέσουμε μέσα επ'ακριβώς?Άπειρες διελεύσεις με τρόμαξαν και τπτ δεν συνέβη τελικά,και γενικά δεν επηρεάζομαι πολύ πια,το παλεύω.Εκτός απ'αυτό που σας είπα παραπάνω!

[katiakiss]

Ωραία συζήτηση,ενδιαφέρουσα.Εγώ οφείλω να ομολογήσω κάτι που με βασανίζει καιρό,μου πάτησε η Κάτια τον κάλο,και έχει καταντήσει εμμονή..
Είμαι καπνίστρια χρόνια,και όπως όλοι οι καπνιστές,γνωρίζω τους κινδύνους της βλαβερής αυτής συνήθειας.Από τότε όμως που διάβασα(παλιότερα,σε άλλο site)ότι ο Αρης στους Διδύμους και σε 12ο οίκο,και με κακές όψεις σχετίζεται με παθήσεις των πνευμόνων...αυτό ήταν!
Δεν κάπνισα ούτε ένα τσιγάρο από τότε και να μην σκέφτομαι αυτό,ότι θα πάθω καρκίνο.Κι επειδή όπως λέμε η δύναμη της αυθυποβολής υπάρχει,στο τέλος θα το προκαλέσω εγώ με τη σκέψη μου στον εαυτό μου.Κάθε ώρα και στιγμή,το έχω στο μυαλό μου,επειδή είναι πολύ πιθανό να συμβεί!
Τώρα θα μου πείτε,γιατί δεν σταματάς να καπνίζεις..δύσκολο,αλλά ίσως αν συνεχίσω έτσι να σταματήσω..
Τα πιο επικίνδυνα φοβόμαστε-σκεφτόμαστε πάντα,αλλά σε πόσα απ'αυτά μπορεί να πέσουμε μέσα επ'ακριβώς?Άπειρες διελεύσεις με τρόμαξαν και τπτ δεν συνέβη τελικά,και γενικά δεν επηρεάζομαι πολύ πια,το παλεύω.Εκτός απ'αυτό που σας είπα παραπάνω!

Μαράκι μου, καλά έκανες και το έθιξες το θέμα. Νομίζω ότι στις εποχές που ζούμε είναι σχεδόν κοροϊδία να αποφεύγουμε να συζητάμε ανοιχτά τον βαθύτερο φόβο όλων των ανθρώπων. Ο καρκίνος είναι η νούμερο ένα φοβία όλων, και όχι άδικα. Δεν είσαι μόνη σου και μπορώ να στο υπογράψω αυτό!
Η «καρκινοφοβία» είναι η χαρά της νεύρωσης. Εσύ τον έχεις στους πνεύμονες, εγώ στο στομάχι , ένας φίλος στον λαιμό και όλοι μαζί στον εγκέφαλο.

Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ φοβάμαι ότι στο τέλος θα το προκαλέσω, αλλά δεν είναι τυχαίο που και οι δύο είμαστε Ιχθείς . Πολύ περισσότερο που και οι δύο έχουμε ισχυρή επιρροή Πλούτωνα. Η χαρά της φοβίας!
Με δυο λόγια, το πιο εύκολο από όλα, είναι να πέσεις θύμα αυθυποβολής. Όσο πιο ανοχύρωτος χαρακτήρας είσαι, τόσο πιο εύκολα συμβαίνει αυτό. Σκέψου. Φοβάσαι ότι θα πάθεις καρκίνο και μετά φοβάσαι μην τον πάθεις επειδή τον φοβάσαι και η νευρικότητα που σου προκαλεί ο φόβος, σε κάνει να καπνίζεις περισσότερο. Σαν φοβικός ήρωας ταινίας του Γούντι Άλεν ή σαν Αλμοδοβαρική anima, για γέλια και για κλάματα δηλαδή.

Η ενέργεια που χάνεται στο να ψάχνουμε στους χάρτες μας τα σημάδια μιας βαριάς ασθένειας, θα έπρεπε να επενδύεται στην αναζήτηση της αιτίας που μας καθιστά φοβικά πλάσματα, κριμένα πίσω από τη φυγή των εθισμών μας σε κάθε βλαβερή συνήθεια. Είτε αυτή είναι το κάπνισμα, για κάποιους άλλους το ποτό, για άλλους ο υπολογιστής, η βουλιμία, οι ναρκωτικές ουσίες κτλ.
Το να οραματίζεσαι το καλύτερο για τον εαυτό σου, δεν είναι μια διαδικασία που λειτουργεί σαν μαγεία. Σημαίνει ότι τον αγαπάς και πιστεύεις βαθειά ότι του αξίζει το καλύτερο. Έτσι, οδηγείς τη ζωή σου προς μία θετική κατεύθυνση. Σκέψου ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που οραματίζεσαι τώρα, ότι θα πάθεις κάτι κακό. Που σε οδηγεί αυτό; Σε μια απελπισμένη καπνιστική μανία και στον φόβο.

Εντελώς φιλικά σου λέω ότι αφού έκοψα εγώ το τσιγάρο, όλοι μπορούν να το κόψουν. Και όχι επειδή κάπνιζα πολύ. Νορμάλ. Μόνο επειδή έχω σοβαρό πρόβλημα να εγκαταλείπω τις κακές μου συνήθειες.