Αφροδίτη

[Κοραλλία Μόζορα]

Η Αφροδίτη υπήρξε πάντα το ένοχο μυστικό μου. Έχω Αφροδίτη στον Σκορπιό. Όταν άρχισα να ασχολούμαι με την αστρολογία, έμαθα ότι αυτή η θέση σήμαινε ότι έχω μια έντονη, σαγηνευτική και υπόγεια θηλυκότητα. Δεν θα με πείραζε καθόλου να ήμουν έτσι. Θα δεχόμουν ακόμα και την αρνητική της φήμη ως εκδικητική μάγισσα. Κι όμως, οι συνηθισμένες παρατηρήσεις για την Αφροδίτη στον Σκορπιό δεν μου ταίριαζαν ποτέ. Αυτός είναι ο ασυνείδητος πλανήτης μου. Πριν χρόνια, ο σύζυγός μου με εγκατάλειψε για μια γυναίκα που μάλλον είχε Αφροδίτη στον Σκορπιό. Ήταν μελαχρινή, μυστηριώδης και παθιασμένα ερωτική, «Όλα», είπε, «όσα εσύ δεν είσαι».

Ο χάρτης μου περιγράφει όλα όσα δεν έχω εγώ με τον πλανήτη αυτό. Η Αφροδίτη βρίσκεται στον 3ο οίκο των αδελφιών: η αδελφή μου έχει την Αφροδίτη στην οικογένεια. Ήταν η αγαπημένη του πατέρα μου. Με μακριά μαύρα μαλλιά και αμυγδαλωτά μάτια, μπορούσε να κάνει ποδήλατο, πατίνια και να ιππεύει με ευκολία. Εγώ ήμουν αδέξια, φορούσα γυαλιά, είχα κοντά θαμπά καστανά μαλλιά και τίποτα σαγηνευτικό. Πάντα ένιωθα μια ανεξήγητη ματαίωση κάθε φορά που προσπαθούσα να κάνω πράγματα της Αφροδίτης. Αυτό είναι το τετράγωνο που κάνει ο Πλούτωνας με την Αφροδίτη μου από το 12ο σπίτι. Αν ο Πλούτωνας ήταν σε άλλο σπίτι, μπορεί να ήμουν πιο έντονη, παθιασμένη και ίσως με περισσότερες εμμονές, όπως περιγράφεται μερικές φορές αυτό το τετράγωνο του Πλούτωνα. Περισσότερο, όμως, βίωσα αυτή την όψη ως μια βαθιά ανεπάρκεια, ακόμα και ως φόβο για τους άντρες. Η Αφροδίτη μου, επίσης, είναι σε τετράγωνο με την Σελήνη, ένας τυπικός συμβολισμός του θηλυκού ανταγωνισμού. Τυπικά, αυτή η όψη περιγράφει ένα ανταγωνισμό ανάμεσα σε μητέρα-κόρη, με την μητέρα να υπονομεύει υπόγεια την θηλυκότητα της αντίζηλης κόρης της. Ίσως οφειλόταν στο άλλο τρίγωνο στην οικογένειά μας που η μητέρα μου υπονόμευσε την θηλυκότητά μου κάνοντάς με την αγαπημένη της, με ένα αντιφατικό μήνυμα φύλου. Με επαινούσε συχνά για το μυαλό και την δύναμη του χαραχτήρα μου αλλά ποτέ για την ομορφιά μου.

Από πολύ νωρίς, από τεσσάρων ή πέντε χρόνων, παραιτήθηκα από το να είμαι κορίτσι. Με την Αφροδίτη σε σύνοδο με τον νοητικό Ερμή, προτιμούσα πάντα τον ανδρόγυνο τύπο των βιβλίων. Όσο πάθος μού δίνει η ενέργεια του Σκορπιού το διοχέτευσα στο 3ο σπίτι, ως φλογερή αγάπη για την ομορφιά της γλώσσας, ζήλο για μάθηση, επιθυμία να εξερευνήσω τα βάθη της σκέψης. Ανακουφίστηκα στην εγκυμοσύνη μου όταν έμαθα ότι θα έκανα γιο. Νιώθοντας τόσο χαμένη με τους ροζ φιόγκους και τις δαντέλες, τρομοκρατήθηκα στην ιδέα να κάνω κόρη. Πώς θα την έντυνα; Πώς θα της χτένιζα τα μαλλιά; Τι θα μπορούσα να της μάθω;

Ήμουν τόσο απορροφημένη από τα δικά μου προβλήματα με την Αφροδίτη που πέρασε καιρός για να ανακαλύψω ότι και πολλοί από σας δεν έχετε και τόσο καλή σχέση μαζί της. Έχουμε διαφορετικές ιστορίες που δείχνουν διαφορετικές απώλειες. Όμως αν κρίνουμε την υγεία τής Αφροδίτης πολιτισμικά από τις ερωτήσεις που κάνουν οι άνθρωποι στους αστρολόγους, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι ελάχιστα την βιώνουμε. Μετά από τα θέματα του σκοπού τής ύπαρξης («Ποιος είμαι πραγματικά;» και «Τί πρέπει να κάνω στην ζωή μου;») οι περισσότεροι θέλουν να μάθουν πώς να αποκτήσουν περισσότερα πράγματα της Αφροδίτης. Θέλουν περισσότερη αγάπη, περισσότερα λεφτά, περισσότερη ευτυχία. Θέλουν να είναι πιο ελκυστικοί και να νιώθουν ότι τους εκτιμούν εκείνοι που αγαπούν. Πολιτισμικές επιδημίες χαμηλής αυτοεκτίμησης, γάμοι χωρίς πάθος και δουλειά χωρίς χαρά είναι επιπλέον αποδείξεις του πόσο μας λείπει και πόσο την λαχταρούμε.

Ποια είναι λοιπόν πραγματικά η Αφροδίτη; Είναι κάτι περισσότερο από καθαρή θηλυκότητα. Κυβερνά πολλά από τα ωραία πράγματα της ζωής. Σίγουρα, είναι τα ευτυχισμένα και τέλεια κορίτσια στις διαφημίσεις μπύρας. Είναι όμως επίσης ένα αισθησιακό κομμάτι σοκολάτας, ένα δυνατό ξέγνοιαστο γέλιο. Είναι μια σειρά διαμάντια, ένα απολαυστικά τεμπέλικο απόγευμα. Αν θέλετε να τονώσετε την Αφροδίτη μέσα σας, απλώς περάστε τα δάχτυλά σας πάνω σ’ ένα μεταξωτό σεντόνι ή μυρίστε το όμορφο δέρμα ενός πολυτελούς αυτοκινήτου. Η Αφροδίτη είναι και πονηρή, οργασμική, διασκεδαστική. Είναι ακόμα γεμάτη χάρη και καλλιτεχνικότητα. Είναι η Μέριλυν Μονρό και η Τζάκι Ωνάση. Είναι ο αισθησιασμός και η γονιμότητα της γης από την θέση της στον Ταύρο. Είναι γλυκιά αρμονία και αμερόληπτη ισορροπία στην αισθητική, αέρινη φύση της στον Ζυγό. Μπορείτε να την εντοπίσετε σε μια κομψή μαθηματική εξίσωση. Μπορείτε να την ακούσετε να τραγουδά μέσα από την πρωινή χορωδία των πουλιών. Περάστε ένα παγάκι κατά μήκος της πλάτης σας και θα ξεφωνίσει από ευχαρίστηση. Είναι αξιοπρέπεια αλλά και ερωτισμός, είναι άγρια εγκατάλειψη αλλά και καλό γούστο. Ως θεά της αγάπης και της αφθονίας, είναι αυτά που κάνουν αυτή την γη τόσο ευχάριστη. Τότε γιατί στην ευχή να έχουμε προβλήματα μαζί της;

Η Αφροδίτη σήμερα είναι απελπισμένα ανικανοποίητη. Η πιο δημοφιλής εικόνα μας της Αφροδίτης, η Μαίριλυν Μονρό, είναι γνωστή ταυτόχρονα για δυο χαρακτηριστικά: την γοητεία και την δυστυχία της. Και δεν είναι η μόνη. Σκεφτείτε την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, την Ζακλίν Κέννεντυ και την Λαίδη Νταϊάνα, άλλες εικόνες της Αφροδίτης του τέλους του 20ου αιώνα. Όλες τους είχαν τόσα πολλά κι όμως ήταν οδυνηρά ανικανοποίητες. Όσα είχαν σε λεφτά, κοινωνική θέση και ομορφιά άλλα τόσα φαίνεται να τους έλειπαν σε πραγματική αγάπη και προσωπική ευτυχία. Ή τουλάχιστον έτσι λέει ο μύθος μας γι’ αυτές. Η ιστορία τους επιβεβαιώνει τις σύγχρονες προσδοκίες μας, ότι οι ελπίδες γκρεμίζονται και η μεγάλη ομορφιά οδηγεί στην προσωπική τραγωδία. Οι ρομαντικές φαντασιώσεις μας συχνά ωραιοποιούν τη δυστυχία – τον ηδονικό πόνο της λαχτάρας, την γλυκιά θλίψη του χωρισμού. Κι όμως πόσο συχνά, όταν οι επιθυμίες μας εκπληρωθούν, δεν γινόμαστε αυτάρεσκοι ή κριτικοί παραμελώντας τελείως την χαρά μας; Μπορεί να λαχταρούμε τον σύντροφό μας και να τον κάνουμε θεό, για να μας αναπληρώσει όλα όσα μας λείπουν ίσως από την ζωή μας. Όταν γκρεμίζεται στη γη, τότε κυνηγούμε άλλη φαντασίωση. Η ουσιαστική φτώχεια αυτής της προσέγγισης είναι το αδιάκοπο κενό που την εμπνέει. Όταν χρειαζόμαστε κάποιον ή κάτι για να μας γεμίσει, στέλνουμε την Αφροδίτη μας στον δρόμο να ζητιανεύει.

Δεν είναι να απορεί κανείς που τόσοι άνθρωποι πάνε στους αστρολόγους ελπίζοντας ν’ ακούσουν ευχάριστα νέα για την Αφροδίτη τους. Οι αστρολόγοι μελετούν την Αφροδίτη σ’ έναν χάρτη για να βρουν στοιχεία για σχέσεις και λεφτά. Η αγάπη και τα λεφτά αντιπροσωπεύουν την ιδέα μας για την ευτυχία. Είναι όμως η δική της ιδέα για την ευτυχία; Κι αν η θέση της Αφροδίτης στην πραγματικότητα δείχνει πού πρέπει να εξυπηρετήσουμε τα δικά της συμφέροντα αντί το αντίθετο; Στην αρχαιότητα, αν πήγαινε άσχημα η ζωή κάποιου, η δουλειά του μαντείου ήταν να βρει ποιος θεός ή θεά προσβλήθηκε και ποια προσφορά θα διόρθωνε τα πράγματα. Τα περισσότερα βιβλία αστρολογίας μου λένε ότι η Αφροδίτη στον Σκορπιό σημαίνει ότι είμαι ζηλιάρα και λάγνα. Όμως δεν θα ήταν πιο ενδιαφέρον αν αποκάλυπταν τι θέλει από μένα η Αφροδίτη στον Σκορπιό – αν δεν έλεγαν τι είμαι αλλά τι πρέπει να κάνω; Μέχρι τότε η δυνατότητά μου για ευχαρίστηση μπορεί να παραμείνει μια κοιμωμένη καλλονή σ’ ένα δάσος γεμάτο αγκάθια. Μπορεί η αστρολογία να μου δώσει το μαγικό φιλί που θα ξυπνήσει την Αφροδίτη μου; Ποια είναι πραγματικά η Αφροδίτη; Και τι έχει σημασία γι’αυτήν;

Θεά των αρχαίων Ελλήνων, δεν ήταν λαμπρή στρατηγός όπως η Αθηνά ούτε επιδέξια κυνηγός όπως η Άρτεμη. Ταξιδεύει με άντρες αλλά όχι ως ανταγωνίστριά τους. Εκτυφλωτικά όμορφη και με εξαίσια χάρη, είναι μια ακαταμάχητη γυναίκα, που κατέχει τις άπειρες τέχνες της έλξης. Ξέρει πώς να ικανοποιεί και απολαμβάνει να την ικανοποιούν. Ο σιδηρουργός θεός Ήφαιστος την παντρεύτηκε αλλά κάνει σχέσεις με πολλούς άλλους, όπως με τους θεούς Άρη, Διόνυσο και Ερμή, αλλά και με τους θνητούς Άδωνη και Αγχίση. Υπάρχουν ακόμα και ψίθυροι για αιμομιξία με τον Δία, τον γήινο πατέρα της. Ανάμεσα στους πολλούς της γιους είναι ο ήρωας Αινείας, ο Πρίαπος με τον τεράστιο φαλλό και ο Ερμαφρόδιτος με γυναικεία και αντρικά γεννητικά όργανα. Ακατάβλητη σεξουαλικότητα την περιβάλλει. Φυσικά ο πιο διάσημος γιος της είναι ο Έρωτας, ο άγγελος της επιθυμίας με τα συγκλονιστικά βέλη. Υπάρχουν πολλοί μύθοι για την γέννησή της αλλά ο πιο γνωστός λέει ότι αναδύθηκε, πλήρως σχηματισμένη, από τον θαλασσινό αφρό των κομμένων γεννητικών οργάνων του Ουρανού. Ναοί κτίστηκαν προς τιμή της και ιέρειες την τίμησαν με ερωτικές τέχνες. Συχνά απεικονίζεται να στέκεται γυμνή μέσα σε ένα θαλάσσιο κογχύλι (σύμβολο του αιδοίου).

Η σύνδεση της Αφροδίτης τόσο με τα αντρικά όσο και με τα γυναικεία γεννητικά όργανα είναι τόσο τονισμένη ώστε πρέπει να σκεφτούμε αυτό το κλειδί για την κατανόηση των αξιών της. Όμως πώς το ενεργοποιούμε αυτό στους αστρολογικούς μας χάρτες; Και πώς συμφιλιώνουμε την αδιάπτωτη σεξουαλικότητά της με τις φεμινιστικές αξίες του 21ου αιώνα; Αγωνιστήκαμε σκληρά για να πάψουν οι γυναίκες να αποτελούν σεξουαλικά αντικείμενα. Πρέπει ακόμα να αναγνωρίσουμε την κηλίδα που άφησαν τα 2,000 χρόνια του χριστιανισμού στον ελεύθερο ερωτισμό της Αφροδίτης. Οι περισσότεροι από μας ανακαλύπτουμε τις ερωτικές μας επιθυμίες στην εφηβεία, μόνοι και στα κρυφά. Επειδή δεν μπορούμε να τις μοιραστούμε με κανένα, η σεξουαλικότητά μας μολύνεται από την αμηχανία και την ντροπή. Μας μιλάνε διαρκώς για τις μεθόδους και τις αρετές της εργασίας αλλά λίγα μας λένε για την τέχνη και την σημασία της ευχαρίστησης. Και ελάχιστα μας παρηγορεί η κληρονομιά του Μεσαίωνα για την αγάπη στις αριστοκρατικές αυλές. Παρόλο που ήταν ένα θλιμμένο ρομάντζο μερικών προνομιούχων ιπποτών και τροβαδούρων, αυτός ο αγνός και ιδεαλιστικός τρόπος αγάπης διαμόρφωσε βαθιά – και παραμόρφωσε – την σύγχρονη αντίληψή μας για τον έρωτα. Αν περάσουμε την Αφροδίτη απ’ όλα αυτά τα φίλτρα καταλήγει μάλλον αποστραγγισμένη κι αυτός είναι ίσως ο λόγος που, αντίθετα από τους αρχαίους Έλληνες, δεν κτίζουμε ναούς προς τιμή της. Και φυσικά μια τέτοια αμέλεια είναι κάτι που οργίζει μια θεά.

Στην πραγματικότητα, ο ψυχολόγος Τζέιμς Χίλμαν πιστεύει ότι η Αφροδίτη είναι θυμωμένη. Αυτή η θεά της σεξουαλικότητας περιμένει να αναγνωρίσουμε ότι το σεξ είναι μια ιερή δύναμη γεμάτη συγκίνηση. Θέλει να ανάβουμε με την θεϊκή της σπίθα, να γινόμαστε όργανα της απόλαυσης. Θέλει να εξαλείψουμε την ανία και την κούραση με την ουράνια χαρά, να γευτούμε, να αγγίξουμε και να μυρίσουμε τον πλούσιο και όμορφο κόσμο μας. Θέλει να ξέρουμε ότι η εκστατική μέθεξη με την ζωική δύναμη στην διάρκεια του ιερού σεξ θα μας κάνει να νιώσουμε θεραπευμένοι και πλήρεις. Τότε η ζωή μας και όλα όσα συναντούμε θα ευλογούνται με αφροδιτικό γέλιο, λάμψη και χάρη. Όταν όμως περιορίζουμε το δώρο της, όταν πάψουμε να το θεωρούμε θεϊκό, το χαιρόμαστε κρυφά, το αποφεύγουμε και νιώθουμε ένοχοι γι’ αυτό, ατιμάζουμε βαθιά τις δυνάμεις της. Μια περιφρονημένη θεά αναζητά εκδίκηση κι αυτό ακριβώς κάνει η Αφροδίτη, λέει ο Χίλμαν, με την «ροζ τρέλα». Λέει η Αφροδίτη: θα εισβάλω σε κάθε γωνιά του σύγχρονου κόσμου που με αρνήθηκε τόσο καιρό με την ροζ τρέλα. Θα μετατρέψω σε πορνογραφία τα αυτοκίνητα και το φαγητό σας, τις διαφημίσεις και τις διακοπές σας, τα βιβλία και τις ταινίες σας, τα σχολεία και τις οικογένειές σας. Θα μπω στις μπλούζες και τα εσώρουχά σας, ακόμα και στις πάνες σας, στις εφηβικές σας τρέλες, τα σλόγκαν και τα τραγούδια σας και στους οίκους ευγηρίας. Θα σας δείξω κάνοντας επίδειξη, μέχρι τα μυαλά σας να γίνουν ροζ από ερωτική επιθυμία, από λαχτάρα να ξεφύγετε – με ραντεβού, ερωτικές φωλιές, γλυκά. Δηλαδή, ο πολιτισμός θα τρελαθεί να μπει στον προστατευμένο μυστικό μου κήπο. Θα εξάψω τόσο ολόκληρο τον πολιτισμό σας ώστε εκείνοι που θα προσπαθούν να θεραπεύσουν τις νευρώσεις τους, όπως κι οι νηφάλιοι ψυχαναλυτές τους, δεν θα συζητούν για τίποτε άλλο εκτός από την επιθυμία, την αβάσταχτη ηδονή, για αποπλανήσεις, αιμομιξίες, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τη ματιά στον καθρέφτη.

Με τις άφθονες ερωτικές συναντήσεις της, η Αφροδίτη συμβολίζει την ικανότητά μας να είμαστε αχαλίνωτοι με την ζωή, να την απολαμβάνουμε, να της παραδινόμαστε, να παίζουμε μαζί της και να δημιουργούμε μ’ αυτήν. Όταν ο Ήλιος δημιουργεί θέλει να εκφράσει τον εαυτό του και να αναγνωριστεί. Η Αφροδίτη όμως δημιουργεί μόνο για την χαρά της δημιουργίας. Όταν εμπλέκεται η Αφροδίτη, η δημιουργικότητά μας είναι ερωτική. Η απουσία της επομένως μπορεί να είναι ο λόγος που αποτυγχάνουν ορισμένα δημιουργικά σχέδια, επειδή θάβονται κάτω από «σκοπούς» και προσδοκίες. Η Αφροδίτη μας υπενθυμίζει ότι η διασκέδαση είναι υψηλή τέχνη. Και αποτελεί βαθιά αξία του σύμπαντος. Χωρίς τον Ήλιο δεν θα υπήρχε ζωή, αλλά χωρίς την επιθυμία της Αφροδίτης, που αντιπροσωπεύεται από το αγκάλιασμα της βαρύτητας και το γόνιμο, δεχτικό σώμα της γης, δεν θα υπήρχε κήπος εδώ, ούτε δημιουργία, ούτε ομορφιά. Δεν θα υπήρχε καν ο γήινος παράδεισος. Τίποτε αφροδιτικό δεν είναι αναγκαίο. Με μια έννοια είναι όλα φρου φρου κι αρώματα. Τι φρου φρου κι αρώματα όμως! Αν δεν απολαμβάνουμε αυτά τα καθημερινά φρου φρου κι αρώματα της ύπαρξής μας, τότε πραγματικά χάνουμε το νόημα της Αφροδίτης.

Το ότι έχουμε λοιπόν την Αφροδίτη στον χάρτη μας συνεπάγεται ορισμένες υποχρεώσεις. Είτε είναι στον 4ο οίκο της οικογένειας και του σπιτιού είτε είναι στον 11ο των φίλων είτε είναι στον 9ο της φιλοσοφίας, όπου κι αν είναι, πρέπει να απαντήσεις τις ερωτήσεις της. Κάνεις αυτό τον τομέα της ζωής σου όμορφο; Αφιερώνεις χρόνο για αισθησιακές εμπειρίες εκεί; Επιτρέπεις στον εαυτό σου να ανοιχτεί και να παραδοθεί; Γελάς, εκτιμάς, παίζεις ώστε να εμπνέεις τους άλλους γύρω σου με την χαρά σου; Το ζώδιο που βρίσκεται η Αφροδίτη σου υποδεικνύει πώς να διακοσμήσεις τον ναό της, πώς να τον γεμίσεις με πράγματα που σε ανακουφίζουν, σε τιμούν και σε ευχαριστούν. Διάβασε τις όψεις της με τους άλλους πλανήτες ως ιστορίες των σκανδαλιών της, που χάρηκε, ίσως δοκιμάστηκε ή ξεπέρασε. Η μελέτη σου για την Αφροδίτη ας είναι μια πράξη απόλαυσης και όχι αγγαρείας. Άρχισε με όποια ευτυχία βρίσκεις στο σπίτι και το ζώδιο που βρίσκεται και κτίσε πάνω σ’ αυτήν. Όλοι έχουμε κάποιες χαρές, όσο ζοφερό κι αν είναι το τοπίο. Θυμάμαι μια ιστορία που είπε κάποτε ένας καθηγητής. Βρισκόταν στην ουρά μιας καφετέριας μ’ ένα συνάδελφό του στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, όταν ο άντρας αυτός διάκοψε την καταθλιπτική και μίζερη διήγησή του για να δώσει οδηγίες στην σερβιτόρα για την ψητή του πατάτα. Διάλεξε προσεχτικά αυτή που ήθελε και όλα τα υλικά που ήθελε για την γέμισή της. Αυτή ήταν μια στιγμή, άσχετα πόσο μικρή, που η Αφροδίτη ήταν ζωντανή, που η επιθυμία υπερίσχυσε πάνω στον θάνατο.

Η Αφροδίτη απαιτεί να αγκαλιάσουμε ό,τι μας ευχαριστεί. Με δεδομένη όμως την πολιτιστική καταπίεση της Αφροδίτης, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Το διάσημο –και χωρίς χέρια – άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου στο Λούβρο απεικονίζει την ψυχική μας κατάσταση με ακρίβεια. Μια Αφροδίτη χωρίς χέρια δεν έχει την ικανότητα να εμπλακεί αισθησιακά με τον κόσμο. Είναι ανίκανη να αγκαλιάσει αυτά που την καθορίζουν, επιθυμώντας με τα μάτια, το νου και την καρδιά αλλά που δεν μπορεί να έχει και να κρατήσει. Πιο διδακτική είναι η Άνοιξη του Μποτιτσέλι. Σ’ αυτό τον πίνακα, η Αφροδίτη υψώνει το χέρι της επιδοκιμάζοντας το σκηνικό γύρω της. Είναι η Αφροδίτη που εκτιμά την ομορφιά, η Αφροδίτη της αισθητικής. Με το άλλο της χέρι κρατά το φόρεμά της, μια κίνηση κτητικότητας. Εμπνευσμένος είναι και ο πίνακας του Μποτιτσέλι. Η Γέννηση της Αφροδίτης. Αντίθετα με τους εραστές στην υδρία του Κιτς, που προσπαθούν αιώνια να αγγίξουν ο ένας τον άλλο, εδώ η Αφροδίτη στέκεται γυμνή μέσα στο γιγάντιο κογχύλι της, εντελώς συγκεντρωμένη στη στιγμή, αγκαλιάζοντας με απόλαυση το σώμα της, βασιλική μέσα στην χαρά της.

Εμείς που δεν έχουμε αυτή την έκφραση από φυσικού μας πρέπει να έχουμε καλά αφροδιτικά πρότυπα. Είμαι τυχερή που έχω τρεις φίλες με Αφροδίτη στους τομείς του Γκογκελέν στον χάρτη τους. Η μια έχει την Αφροδίτη σε σύνοδο με τον ωροσκόπο της. Είναι πιστή ηχώ της ιστορίας της Αφροδίτης: έχει ένα τεχνίτη, σαν τον Ήφαιστο, σύζυγο που την στολίζει με τα χειροποίητα κοσμήματά του και υπάρχει και κάποιος άλλος άντρας με τον οποίο έχει μια σχέση πάθους. Η Τζιλ είναι αθεράπευτα οπαδός του φλερτ. Μόλις βγάλει από την μέση μια αντίζηλο, κάνει μια πολύ πειστική αφροδιτική χειρονομία σαν περήφανη και ικανοποιημένη γάτα που γλύφει την πατούσα της. Την ρώτησα κάποτε για τον τρόπο που φλερτάρει, μια δραστηριότητα που πάντα με μπέρδευε. Πίστευε πως το μυστικό της ήταν το γέλιο της. «Οι άντρες», είπε, «ξέρουν ακριβώς τι εννοώ όταν γελώ». Στους αρχαίους Έλληνες, η Αφροδίτη ήταν γνωστή ως η θεά που αγαπούσε το γέλιο. Το γέλιο είναι ο τρόπος που η Αφροδίτη μας κάνει να νιώθουμε άνετα. Και μπορεί να στείλει ένα μήνυμα, ότι ξέρουμε λίγο πώς να διασκεδάζουμε.

Η δεύτερη φίλη μου έχει Αφροδίτη σε σύνοδο με το Μεσουράνημα. Η Κάρολ έχει μεγάλη επαγγελματική επιτυχία, παίρνοντας μια θέση εξουσίας με καλό μισθό παρόλο που δεν έκανε σπουδές και είναι πολύ νεότερη από τους συναδέλφους της. Στο γραφείο είναι συχνά το επίκεντρο της προσοχής. Και είναι όμορφη, ξέρει πώς να μακιγιαριστεί, και σ’ ένα κόσμο που υμνεί το ανορεκτικό θηλυκό δεν ντρέπεται για τις αισθησιακές καμπύλες της μέσα στο εφαρμοστό της τζιν. Μπορεί να βωμολοχεί, μπορεί να είναι και καθωσπρέπει. Στις επίσημες περιστάσεις (Μεσουράνημα), είναι ικανή να τηρεί το σωστό κοινωνικό πρωτόκολλο. Στο σπίτι της, έχω δει με πόση χάρη και επιδεξιότητα μετάτρεψε μια συγκέντρωση στο ταπεινό σαλόνι της στην πιο σημαντική και καλαίσθητη εκδήλωση στον κόσμο (κι έτσι ήταν γι’ αυτήν). Από την Κάρολ έμαθα πως η αυτοπεποίθηση και η αφοσίωση στην ομορφιά της Αφροδίτης κάνει κι εμάς τους υπόλοιπους να την απολαμβάνουμε.

Η τρίτη μου φίλη έχει Αφροδίτη σε σύνοδο με την ακμή του 7ου οίκου, στον οίκο που κυβερνά. Η Άντρεα είναι ψηλή και κομψή. Φοράει μαργαριτάρια με τέτοια άνεση που φαίνονται φυσικά ακόμα κι όταν κάνει μπουγάδα. Τρέφει μεγάλο πάθος για τα ωραία σεντόνια. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει καλλιτέχνης αλλά αρκέστηκε να παντρευτεί καλλιτέχνη. Κάποτε την ρώτησα πώς αντιμετωπίζει την προσοχή των αντρών που δεν την ενδιαφέρουν, κάτι που με έκανε πάντα να γίνομαι απολογητική. Υποψιαζόμουν πως αυτό της συνέβαινε συχνά. Σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά ενστικτωδώς στράφηκε στον 7ο οίκο της για την απάντηση. «Προσπαθώ πάντα να βάλω τον εαυτό μου στην θέση τους και μετά τους λέω αυτό που θα ήθελα εγώ ν’ ακούσω». «Κι αν δεν θέλουν να καταλάβουν;» ρώτησα. «Τότε το πιο καλό είναι να το πεις ευγενικά αλλά πολύ άμεσα». Ήταν η φωνή της Αφροδίτης, γλυκιά αλλά ψύχραιμη.

Έχω δει στιγμές που αυτές οι γυναίκες ξεπέρασαν την θνητή γυναικεία επιδεξιότητα. Ωστόσο αν ήθελα να υποδείξω ένα χαρακτηριστικό που να είναι κοινό και για τις τρεις τους θα ήταν αυτό: απογοητεύτηκα τρομερά όταν τελικά γνώρισα τους άντρες τους. Δεν ήταν ότι είχαν κάτι οι άνθρωποι. Απλώς ο τρόπος που η καθεμιά τους μιλούσε για τον σύντροφό της με έκανε να μην περιμένω τίποτε λιγότερο από ένα θεό. Παρόλο που είναι μαζί τους εδώ και πολλή καιρό, και οι τρεις τους μιλούν για τον σύντροφό τους με θεϊκό αναστεναγμό και απλανή μάτια, με τον ενθουσιασμό που οι υπόλοιπες μιλούμε για τον σύντροφό μας τους πρώτους τρεις μήνες. Ο θαυμασμός τους όμως δεν είναι ούτε η φαντασίωση της αρχής μιας σχέσης ούτε γυναικεία υποταγή. Και οι τρεις είναι δυνατές γυναίκες και γνωρίζουν καλά την ανθρώπινη φύση του συντρόφου τους. Βλέπουν όμως ακόμα κάποιον που τις ευχαριστεί. Κι αυτό είναι το πιο μεγάλο μυστικό της Αφροδίτης: ξέρει πώς να διατηρεί τον εαυτό της ευχαριστημένο στην αγάπη.

Μπορούμε να αναρωτηθούμε λοιπόν για την θρυλική επιπολαιότητα της Αφροδίτης. Τι σημαίνει επιπολαιότητα; Οι επιπόλαιοι δεν μένουν σε μια σχέση, έτσι κάθε επαφή διατηρεί τον ενθουσιασμό και την περιέργεια του καινούριου. Από κάποιο σημείο και μετά στις σχέσεις μας, οι περισσότεροι αντικαθιστούμε την Αφροδίτη με την πιο απαιτητική παρουσία της Σελήνης. Θέλουμε ασφάλεια, έχουμε ανάγκες, έχουμε μια αίσθηση του παρελθόντος. Χάνοντας τον αυθορμητισμό μας, βλέπουμε διαφορετικά νοήματα πίσω από κάθε πράξη. Αν ο σύντροφος της Σελήνης ξεχάσει κάτι που του ζήτησε, η Σελήνη είναι σίγουρη ότι αυτός δεν νοιάζεται πια. Όμως η ψύχραιμη Αφροδίτη βλέπει τις απογοητεύσεις διαφορετικά, όχι ως απόδειξη του ότι δεν αξίζει αλλά ως ευκαιρία να ανακαλύψει περισσότερα για τον σύντροφό της. Μπορεί ακόμα και να διασκεδάζει με την ένταση που κάνει τον εραστή της αφηρημένο, να γοητεύεται με το σημειωματάριό του που κουβαλά παντού, γεμάτο σημειώσεις, επειδή ο εραστής της, με τον παιδικό ενθουσιασμό του, δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτε αν δεν το σημειώσει. Μπορεί και να τον αγαπά περισσότερο γι’ αυτό.

Η Αφροδίτη ως ερωμένη ευχαριστιέται να την ευχαριστούν. Αγαπά το να αγαπά ό,τι βλέπει. Υπάρχει κάτι συναρπαστικό γύρω απ’ αυτό το είδος επιπολαιότητας. Είναι η προθυμία να εκπλήσσεσαι. Και είναι η προθυμία να είσαι ανασφαλής, να μην ξέρεις που θα οδηγήσει κάτι. Αυτό το είδος του Έρωτα μπορούμε να το μεταφέρουμε οπουδήποτε, στον γάμο μας, την καριέρα μας, ακόμα και στην σχέση μας με τα παιδιά μας και τους φίλους μας, σε κάθε συνάντηση στον κόσμο μας. Αυτή η ερωτική σχέση περιγράφεται ωραία από τη βουδίστρια μοναχή Πέμα Τσότρον που υποστηρίζει ότι πρέπει να ζούμε περιμένοντας την έκπληξη. Να αναρωτιόμαστε, παραδείγματος χάριν, τραβώντας το καζανάκι αν το νερό θα πάει κάτω ή πάνω και να χαιρόμαστε όταν βλέπουμε ότι πάει κάτω. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ενδιαφέρουσα γεύση θα έχει το δείπνο σας απόψε αν δεν ξέρετε τι να περιμένετε από τα ζυμαρικά σας; Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ευχάριστη θα είναι η παρουσία του παιδιού σας αν αναρωτιέστε συνεχώς για το πώς θα διαμορφωθεί; Αν διατηρούμε μια φρέσκια ματιά και ανοιχτή καρδιά, οτιδήποτε μπορεί να είναι όμορφο ή συναρπαστικό, οτιδήποτε μπορεί να εμπνεύσει την αγάπη σου.

Δεν είναι όλες οι ιστορίες της Αφροδίτης ευτυχισμένες. Στο κάτω-κάτω, αυτή ξεκίνησε τον Τρωικό πόλεμο. Και κάποτε ο σύζυγός της, ο Ήφαιστος, υποψιαζόμενος ότι τον απατά, την παγίδεψε μέσα σ’ ένα δίχτυ γυμνή μαζί με τον Άρη, για να γελάσουν αλλά και να ξελιγωθούν οι θεοί του Ολύμπου. Το μάθημα είναι ξεκάθαρο: όταν ενεργείτε με την Αφροδίτη σας μπορεί να εκτεθείτε. Με την Αφροδίτη, εσείς καθορίζετε τις αξίες σας, οι οποίες μπορεί να σας αποκαλύψουν και να σας παγιδέψουν. Είναι η θεά των επιλογών. Και οι επιλογές έχουν συνέπειες. Έτσι, μπορεί πάντα να υπάρχει ένα τίμημα να πληρώσετε για χάρη της. Μπορείτε να το παίξετε «κουλ» αλλά τότε το πάθος σας θα χαθεί. Η Αφροδίτη λέει: «Ανάψτε». Μπορεί να μπλεχτείτε σε προβλήματα. Μπορεί να ξεκινήσετε ένα πόλεμο. Η ζωή δεν θα είναι το ίδιο ασφαλής. Όμως, χωρίς την Αφροδίτη σας, θα είναι ζωή αυτή;

Συγγραφέας: Dana Gerhardt
Πρωτότυπος τίτλος: Venus
Πηγή: Venus - Articles by Dana Gerhardt - Understanding Astrology - Astrodienst
Μετάφραση - Απόδοση: Κοραλλία Μόζορα
(κατόπιν έγγραφης άδειας της συγγραφέως).