Παιδιά "ξένα" μέσα στην οικογένειά τους [?]

[theresa_alma]

Δεν ξέρω αν βρίσκομαι στην σωστή τοποθεσία για να ανοίξω ένα νέο θέμα. Εάν είμαι σε λάθος τόπο, παρακαλώ τους
διαχειριστές να μεταφέρουν το θέμα μου στην σωστή θέση.

Έχω λοιπόν αυτήν την απορία: Πώς συμβαίνει - και αυτό το έχω παρατηρήσει κάποιες φορές μέσα σε οικογένειες - ένα απο τα παιδιά να αισθάνεται τελείως ξένο σε σχέση με τους γονείς του και τα αδέλφια του, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας παρ΄όλες τις αντιθέσεις τους να "λειτουργούν" μεταξύ τους. Επιπροσθέτως, αυτά τα "ξένο παιδί" αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον [θείους/θείες, ξαδέλφια, παπούδες, γιαγιάδες].

Τέτοιου είδους παιδιά, σε όλη τους την ζωή συμπεριφέρονται λες και κάτι τα αποκόλλησε αυθαίρετα απο την πραγματική τους οικογένεια και τα πέταξε σε ΑΣΧΕΤΟΥΣ.

Η Ψυχολογία δέχεται τέτοιου είδους συμπεριφορές μέσα στην οικογένεια και μάλιστα τις έχει χαρακτηρίσει σαν ένα σύνδρομο, του οποίου όμως το όνομα δεν θυμάμαι.

Μήπως κάποιος γνωρίζει να μου πεί ποιές όψεις είναι αυτές που καθρεφτίζουν τέτοιες συγκυρίες?

[ΕΛΕΝΗ1]

Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον το θέμα που ανοίξατε.
Δεν έχω διαβάσει κάτι σχετικό οπότε δεν ξέρω και να απαντήσω αλλά σίγουρα θα υπάρχει κάποια αστρολογική παράμετρος!

[yoO]

ΠΟΛΥ ενδιαφερουσα ερωτηση ! Το σκεφτομουν και εγω παρα πολυ αυτο !
Περιμενω να δω αποψεις

[ddd]

Όντως πολύ ενδιαφέρουσα η συγκεκριμένη ερώτηση. Πιστεύω ότι πραγματικά συμβαίνει αυτό, δηλαδή κάποιες φορές ένα παιδί της οικογένειας να αισθάνεται "ξένο" μέσα στην οικογένεια και κυρίως ως προς τους γονείς του. Κάπου είχα διαβάσει ότι σ' αυτό το "γεγονός" συντελεί και η θέση του Χείρωνα (πλανήτης και οίκος) που έχουμε στο γενέθλιο χάρτη μας. Βέβαια, αυτό δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Έχω λοιπόν αυτήν την απορία: Πώς συμβαίνει - και αυτό το έχω παρατηρήσει κάποιες φορές μέσα σε οικογένειες - ένα απο τα παιδιά να αισθάνεται τελείως ξένο σε σχέση με τους γονείς του και τα αδέλφια του, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας παρ΄όλες τις αντιθέσεις τους να "λειτουργούν" μεταξύ τους. Επιπροσθέτως, αυτά τα "ξένο παιδί" αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον [θείους/θείες, ξαδέλφια, παπούδες, γιαγιάδες].

Το θέμα που θίγετε νομίζω πως όσο περίπλοκο ακούγεται άλλο τόσο απλό είναι. Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος κληρονομεί τα γονίδια των γονιών του τα οποία δεν σχετίζονται μόνο με τα φυσικά χαρακτηριστικά. Η εκδήλωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου καθορίζεται από τα ερεθίσματα που θα δεχτεί πρωτίστως από την οικογένεια. Φαντάζομαι πως όλοι έχετε ακούσει πως "αν δώσεις σ' ένα παιδί αγάπη θα εκδηλώσει αγάπη" και το αντίθετο. Όμως, πως γίνεται να δώσεις σ' ένα παιδί αγάπη κι αυτό να εκδηλώσει αντίθετα συναισθήματα ή να νιώθει πως δεν έχει εισπράξει αγάπη;

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, δεν παύει όμως να είναι ένα "συνοθύλευμα" γονιδίων διαφορετικών ανθρώπων με διαφορετικούς συγγενείς και επίκτητων χαρακτηριστικών που αποκτιώνται με την πάροδο του χρόνου. Επομένως ένας άνθρωπος "γεννιέται και ταυτόχρονα γίνεται" κατά τη δική μου αντίληψη με ένα προβάδισμα στο "γεννιέται".

Όσον αφορά το κομμάτι της αστρολογίας νομίζω πως αυτό που μπορεί άμεσα να δείξει είναι πως εκλαμβάνουμε τους γονείς και την οικογένεια μας γενικότερα. Πράγματι συμβαίνει συχνά παιδιά που γεννήθηκαν στην ίδια οικογένεια να νιώθουν ξένα προς αυτήν και να βιώνουν με πολύ διαφορετικό τρόπο τους γονείς ή να αντιδρούν διαφορετικά απ' ότι τα αδέρφια τους.

Εδώ όμως να πω πως ακόμη κι αν μεγαλώνουν με τους ίδιους ανθρώπους δεν έπεται πως δέχονται την ίδια συμπεριφορά. Διαφορετικά χειρίζεται ένας γονιός ένα ζωηρό και απείθαρχο παιδί απ' ότι ένα ήσυχο και δεκτικότερο στους όρους και κανόνες που του επιβάλλουν.

Αυτό δεν είναι τόσο περίεργο παιδιά γιατί μιλάμε για διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις, ωστόσο, είτε λίγο, είτε πολύ αν ψάξουμε το οικογενειακό μας δέντρο όλο και με κάποιον θα μοιάζουμε περισσότερο στον χαρακτήρα, προσθέστε τα επίκτητα στοιχεία και θα δείτε την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων.

Στην οικογένεια μου είμαστε 4 αδέρφια, δεχτήκαμε τις ίδιες επιρροές και βιώσαμε τα ίδια γεγονότα. Η μητέρα μας, μας αντιμετώπισε όλους με τον ίδιο τρόπο και μας έδειξε την ίδια αγάπη. Στα 4 παιδιά τα 3 έχουμε Σελήνη στον Υδροχόο, το ένα στον Ταύρο, όλοι σε όψη με Ποσειδώνα. Αυτό σημαίνει πως όλα τα παιδιά πάνω κάτω εκλαμβάνουμε τη μητέρα μας με παρόμοιο τρόπο, είναι όμως δυνατόν να έχουμε τα ίδια συναισθήματα όλοι; Όχι βέβαια γιατί ο καθένας είναι διαφορετικός κι αυτό φαίνεται στο κάθε ωροσκόπιο ξεχωριστά γιατί ο καθένας είναι ξεχωριστός.

Όσο για τις όψεις, νομίζω πως ένα ωροσκόπιο που έχει έντονα τα Κρόνιο/Ουράνια/Ποσειδώνια/Πλουτώνια στοιχεία (το κάθε στοιχείο για διαφορετικούς λόγους) θα μπορούσε να δείξει αποξένωση. Ήλιος/Σελήνη σε δύσκολες όψεις με εξωκρόνιους και φυσικά ο 4ος για να μην πω και ο 8ος που σχετίζεται άμεσα με την κληρονομικότητα μας. Για τον χείρωνα δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα εκτός κι αν έχει άμεση σχέση με τα φώτα σε συνδυασμό πάντα με τα προηγούμενα.

[katiakiss]

Δεν είχα δει το ποστ σου τόσο καιρό, αλλά αυτό που θα ήθελα να σου πω, είναι ότι η περίπτωση των «ξένων» παιδιών , στην οποία αναφέρεσαι, δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου ό,τι σχετίζεται με κάποιο γνωστό ψυχογενές σύνδρομο.
Πιθανώς να μπερδεύεσαι με το pas ή το σύνδρομο του αποξενωμένου γονέα. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για τον γονέα που μένει απομακρυσμένος μετά από ένα διαζύγιο κτλ. ή που ο ένας γονιός «φροντίζει» να τον κατηγορεί , οδηγώντας –μοιραία- στην αποξένωση.

Όμως, αυτό που περιγράφεις εσύ, ανήκει σε μία εντελώς άλλη κατηγορία. Το να «επιλέγει» ένα άτομο να θεωρεί τον εαυτό του «ξένο» με το υπόλοιπο σύνολο της οικογένειάς του , και της ευρύτερης οικογένειάς του, δεν είναι σπάνια περίπτωση και πολλές φορές τα άτομα αυτά αρχίζουν να φτιάχνουν στο μυαλό τους σενάρια υιοθεσίας. Πολλές φορές διαδίδουν στον περίγυρό τους ότι είναι υιοθετημένα, χωρίς αυτό να αληθεύει βέβαια. Κάποιοι το σκέφτονται χωρίς να το ανακοινώνουν, αλλά αυτό δεν διευκολύνει την κατάσταση που παίρνει διαστάσεις νεύρωσης.
Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι καμία από αυτές τις περιπτώσεις των ατόμων δεν έχει έναν υγιή ψυχισμό.
Όταν ένα άτομο επιθυμεί να είναι «ξένο» από την οικογένειά του, στην ουσία επιλέγει να είναι «ξένο» από κάποιο συναίσθημα ή το συναίσθημα γενικότερα, με όλες τις προεκτάσεις που μπορεί να έχει αυτό. Οι λόγοι ποικίλουν. Η γενεσιουργός αιτία μπορεί να έχει άπειρες εκδοχές.

Δεν θα διαχώριζα το είδος της ψυχικής διαταραχής γιατί όταν μιλάμε για νευρώσεις γενικότερα, η ρίζα είναι πάντα στην οικογένεια και μοιραία θα ελέγξουμε εξονυχιστικά την Σελήνη, τον άξονα 4ου \10ου και την σχέση της με τον Ήλιο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, από τους αργούς πλανήτες θα έδινα προβάδισμα στον Ποσειδώνα. , λόγω της ψευδούς εντύπωσης που για κάποιο λόγο εξυπηρετεί τον ψυχισμό του ατόμου , και φυσικά τον Πλούτωνα για τον μηχανισμό αποξένωσης που πυροδοτεί ως άμυνα.

[koritsii]

Δυστυχώς πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, δεν επιλέγει το ίδιο το παιδί να νιώθει ξένο μέσα στην οικογένεια... είναι οι καταστάσεις που το κάνουν να νιώθει έτσι, έχω υπάρξει ουκ ολίγες φορές μάρτυρας σε περιστατικό όπου η μητέρα μπροστά στις 2 έφηβες κόρες μου εξηγεί γιατί αγαπά τη μία περισσότερο από την άλλη... φαντάζομαι ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο ποσειδώνας έχει βάλει το χεράκι του, ή και ο κρόνος

[katiakiss]

Δυστυχώς πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, δεν επιλέγει το ίδιο το παιδί να νιώθει ξένο μέσα στην οικογένεια... είναι οι καταστάσεις που το κάνουν να νιώθει έτσι, έχω υπάρξει ουκ ολίγες φορές μάρτυρας σε περιστατικό όπου η μητέρα μπροστά στις 2 έφηβες κόρες μου εξηγεί γιατί αγαπά τη μία περισσότερο από την άλλη... φαντάζομαι ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο ποσειδώνας έχει βάλει το χεράκι του, ή και ο κρόνος

Εννοείται ότι είναι ακριβώς έτσι. Πάντα κάτι υπάρχει πίσω από κάθε τέτοια συμπεριφορά και γι’ αυτό το «επιλέγει» , το έχω βάλει μέσα σε εισαγωγικά. Στην πραγματικότητα κανείς δεν επιλέγει κάτι τέτοιο. Αποτελεί ένα είδος άμυνας. Αν προσέξεις, το γράφει και η Τίνα πιο πάνω σχετικά με τον Κρόνο. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιος πλανήτης που αποτελεί τον μίτο της Αριάδνης. Στην πραγματικότητα οι απαντήσεις προκύπτουν από την εξέταση του συνόλου του χάρτη και όλοι οι πλανήτες είναι το ίδιο σημαντικοί.

Η φίλη μας έθεσε ένα ερώτημα ζητώντας γνώμες, για το ποιες όψεις θα μπορούσαν να δείχνουν κάτι τέτοιο. Από τις παραπάνω τοποθετήσεις προκύπτει ότι δεν υπάρχουν όψεις ή πλανήτες που να λειτουργούν με προκαθορισμένο τρόπο. Αν όμως θέλαμε να δώσουμε ένα προβάδισμα (προβάδισμα και όχι να απομονώσουμε!), τότε θα έπρεπε να ψάξουμε λίγο καλύτερα την φύση του θέματος και να δούμε ποιος πλανήτης θα μπορούσε να σκιαγραφείται και πιθανώς να βρεθεί εμπλεκόμενος.

Μία έκδηλη αιτία αποξένωσης είναι αυτό που περιγράφεις στο ποστ σου. Όμως στο ίδιο αποτέλεσμα μπορούν να οδηγήσουν πολλές και διαφορετικές αιτίες, πολυπλοκότερες. Πολλές φορές ο ναρκισσισμός είναι αυτός που οδηγεί σε μία τέτοια στάση (ο ναρκισσισμός με την κλινική του έννοια, η αγάπη που απευθύνεται στην εικόνα του εαυτού ). Σε αυτή την περίπτωση, στην εικόνα του εαυτού που έχει οικοδομήσει το άτομο, ενδέχεται να μην ταιριάζουν τα μέλη της οικογένειά του. Να τα αντιλαμβάνεται ως απειλή αποδόμησης του ναρκισσιστικού του οικοδομήματος και έτσι να τα αποξενώνει.

Για να γίνω πιο κατανοητή, αν ένα παιδί μεγαλώνει σε μια οικογένεια εσωστρεφή και αντικοινωνική, αλλά το ίδιο το παιδί προσπαθεί να αντιδράσει σε αυτό που αντιλαμβάνεται ότι του δημιουργεί πρόβλημα στην κοινωνικοποίησή του με τα άλλα παιδιά , μπορεί να αναπτύξει μία εντελώς αντίθετη , μη συνειδητή συμπεριφορά, και ταυτόχρονα να απωθεί με κάθε τρόπο την εμπλοκή του με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Όμως, ακόμα και ο ναρκισσισμός έχει τις αιτίες του , αφού το ζητούμενο του ατόμου είναι να συντηρεί μια εικόνα που εκείνο νομίζει πως μόνο μέσω αυτής μπορεί να αξίζει την αγάπη, ακόμα και του ίδιου του εαυτού του. Ότι χωρίς αυτή την εικόνα , δεν μπορεί να υπάρξει.

Στην πραγματικότητα νομίζω πως όλοι παρασυρθήκαμε να απαντήσουμε σε κάτι που στην ουσία δεν επιδέχεται απάντησης. Τα ψυχολογικά θέματα προκύπτουν από το σύνολο του ωροσκοπίου και μπορούν να ξεκαθαριστούν μόνο με προσωπική επαφή με το πάσχον πρόσωπο.

[errikaki]

Όλα τα παραπάνω κορίτσια περιγράφουν με πολύ ωραίο και κατατοπιστικό τρόπο τις πιθανές όψεις που μπορεί να προδιαθέτουν τέτοιες καταστάσεις.

Η επιρροή του Κρόνου είναι αναμφίβολη.. αν δεν κάνω λάθος, όταν είναι σε δύσκολη όψη με τα φώτα μας δείχνει κάποια αποστασιοποίηση από τον πατέρα (ήλιο) ή τη μητέρα (σελήνη).

Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα από την όποια προδιάθεση, οι γονείς έχουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας υγιούς συναισθηματικής σχέσης με τα παιδιά τους.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με αυτόματο πιλότο, η φυσική και συναισθηματική παρουσιά των γονιών είναι απαραίτητη. Η συναισθηματική και ψυχική μας ισορροπία κλειδώνει στα 5 πρώτα χρόνια της ζωής μας.

Από τη στιγμή της γέννησής του ο άνθρωπος είναι εξαρτημένο ον. Είναι ευθύνη του γονιού να το αγκαλιάσει και να του δημιουργήσει ένα ασφαλές και σταθερό συναισθηματικό περιβάλλον.
Το πιο δύσκολο πράγμα για πολλούς γονείς είναι να αποδεχτούν τα παιδιά τους όπως είναι. Ως εκ τούτου, προβάλλουν πάνω τους τις φιλοδοξίες και τους στόχουν που ενδεχομένως δεν κατάφεραν οι ίδιοι.

Όταν το παιδί τους δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους, απογοητεύονται και καλλιεργούν οι ίδιοι την απόσταση. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένα πλάσμα που έρχεται στον κόσμο κρατάει αποστάσεις από τους γονείς του. Εξάλλου κάτι τέτοιο είναι ενάντια στη φύση!
Η απόσταση δεν δημιουργείται στην ενήλικη ζωή, τα λάθη έχουν γίνει πολύ νωρίτερα. Αργότερα απλά βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Με όλη μου την αγάπη και την καλή πρόθεση λέω σε όλους τους γονείς να αγκαλιάζουν και να αποδέχονται τα παιδιά τους για όλα όσα είναι. Καθένας μας είναι ένας μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος. Αποφύγετε να προβάλλετε πάνω τους δικές σας επιθυμίες. Δημιουργήστε κλίμα αποδοχής, ασφάλειας και σταθερότητας και βοηθήστε τα να ανακαλύψουν αυτό που τα κάνει μοναδικά... όλοι έχουμε κάτι που δεν το έχει κανένας άλλος

[katiakiss]

Γεια σου erikaki. Αρχικά να σου πω ότι όλα τα θέματα που άπτονται της ψυχικής ζωής των ανθρώπων μου φαίνονται πάντα πολύ γοητευτικά και αυτός είναι ο λόγος που έδωσα στον εαυτό μου λίγο χρόνο για σκέψη. Το συγκεκριμένο θέμα που θέτει η Theresa alma μου κίνησε το ενδιαφέρον για έναν πολύ βασικό λόγο. Έτυχε να γνωρίσω δύο γυναίκες που έλεγαν ότι έχουν υιοθετηθεί , κάτι που δεν ήταν αλήθεια. Η μία μάλιστα είχε πει ότι οι γονείς της έχουν καεί σε τροχαίο , ενώ μερικά χρόνια αργότερα ήρθαν να την δουν (η κοπέλα είναι Γαλλίδα που ζει στην Ελλάδα) και ήταν ολοζώντανοι και μάλιστα η ομοιότητα με την μητέρα της ήταν εντυπωσιακή! Και στις δύο περιπτώσεις το οικογενειακό τοπίο παρουσιαζόταν θολό και για κάποιο λόγο τα άτομα ήθελαν να αφήνουν την εντύπωση ότι δεν είναι μέλη της οικογένειάς τους.

Σε όλο το ποστ σου τονίζεις ότι τα παιδιά δεν ευθύνονται (κάτι που είναι αυτονόητο) και ότι οι γονείς πρέπει να αγαπάνε τα παιδιά τους (κάτι που επίσης είναι αυτονόητο) και συμφωνούμε. Λες επίσης ότι η διαμόρφωση του χαρακτήρα κλειδώνει μέχρι τα 5 , κάτι που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι σχεδόν έτσι (η διαμόρφωση του χαρακτήρα δεν τελειώνει εκεί και οι εμπειρίες της μετέπειτα ζωής μπορεί να επηρεάσουν δραματικά. Μόνο να σκεφτείς την εφηβεία, αρκεί).

Δεν μπορώ να καταλάβω αν το νόημα της τοποθέτησής σου ήρθε από κάποια εντύπωση ότι δεν μοιραζόμαστε την ίδια αφετηρία. Κανείς δεν λέει κάτι αντίθετο. Μάλιστα , με διαφορετικό τρόπο, τα ίδιο εννοούμε όλοι. Όμως το θέμα μας είναι, πως θα μπορούσαμε να το δούμε αυτό σε ένα χάρτη. Ο Κρόνος είναι ένα το κρατούμενο, το οποίο είχε ήδη αναφέρει η Τίνα. Πιο κάτω , εκφέρω μία άποψη ότι ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας θα μπορούσε να βρεθούν εμπλεκόμενοι, μια και στην εμπειρία μου με τις περιπτώσεις που αναφέρω πιο πάνω, ήταν οι μόνοι που είχαν μία ιδιαίτερα έντονη εμπλοκή με τα φώτα των δύο αυτών γυναικών. Όμως δύο άτομα δεν είναι ικανό δείγμα για να αναφερθεί με σιγουριά. Το σίγουρο είναι ότι ο Κρόνος δεν ήταν εμπλεκόμενος , αν και θα μπορούσε να βρεθεί σε πολλές άλλες , παρόμοιες υποθέσεις.

Από αυτό και μόνο, το προσωπικό μου συμπέρασμα είναι ότι κάθε περίπτωση μπορεί να έχει τα δικά της, μοναδικά χαρακτηριστικά. Οι δύο αυτές γυναίκες τυχαίνει να έχουν και οι δύο Σελήνη στους Ιχθείς. Στο χάρτη της Α, αυτό που δίνει τον γενικό τόνο, είναι ένα σφιχτό τετράγωνο του Ήλιου της με τον Πλούτωνα και στην Β, η σύνοδος της Σελήνης της με τον Ποσειδώνα. Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρθηκα στους δύο αυτούς πλανήτες.
Αυτό που ήθελα να πω, είναι ότι στους κανόνες της ψυχικής ζωής των ανθρώπων, δεν υπάρχουν αφορισμοί . Σαφώς και οι βασικές αρχές είναι η βάση από την οποία ξεκινάμε να δούμε ένα θέμα , αλλά ο τρόπος που εκδηλώνεται είναι διαφορετικός για τον κάθε άνθρωπο και άρα εκφράζεται διαφορετικά μέσα στον χάρτη του.

Ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν κάνουμε κανέναν διαγωνισμό για το ποιος θα διατυπώσει την πιο σοφή άποψη, εν είδει θεμελιώδους κανόνα. Το θέμα είναι να διατυπώσουμε απόψεις και να τεκμηριώσουμε τους λόγους που τις υποστηρίζουμε, χωρίς να φανταζόμαστε ότι η άποψη του καθενός έρχεται για να αναιρέσει ή να ακυρώσει την άποψη του προηγούμενου. Εκφράζοντας αυτό, ελπίζω να διαλύεται ή όποια πιθανή εντύπωση ότι οι προηγούμενες τοποθετήσεις μου ήταν τέτοιου χαρακτήρα.

Αλίμονο αν ένιωθαν ξένοι από την οικογένειά τους όσοι είχαν τετράγωνα , συνόδους ή αντιθέσεις ή όσοι είχαν αντίστοιχες όψεις Πλούτωνα, Ουρανού και Ποσειδώνα.
Τέτοιες όψεις θα βρεθούν σε κάθε χάρτη ενός ατόμου που έχει δυσκολίες στην ψυχική του ζωή. Το θέμα είναι να προσπαθήσουμε να βγάλουμε ένα συνειρμικό συμπέρασμα για το ποιοι πλανήτες θα μπορούσαν να βρεθούν εμπλεκόμενοι στο συγκεκριμένο θέμα που τέθηκε και γιατί (κάτι που δεν είμαι σίγουρη ότι είναι σοφό, αφού ξέρουμε ότι πολλά είναι αυτά που μπορεί να συμβαίνουν).

Προσωπικά δεν είμαι ακόμα σίγουρη , αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν με καλύπτουν οι στερεοτυπικά εμπλεκόμενοι πλανήτες για μια τέτοια υπόθεση ακραίας συναισθηματικής στάσης αποξένωσης . Ίσως να ήταν χρήσιμο να μας έκανε μια πιο εκτενή αναφορά στην περίπτωση που έχει στο μυαλό της η Theresa alma και να μας έλεγε κάποια στοιχεία του χάρτη του ανθρώπου που έχει στο μυαλό της. Θα μπορούσαμε να βγούμε πιο ωφελημένοι από το να καταλήγουμε σε υποθετικά συμπεράσματα ή στερεοτυπικά κλισέ μιας επιφανειακής προσέγγισης.