Εσωτερική Θεραπευτική

[kdimelis]

Η ατέλειωτη διαμάχη του Συμπαθητικού και του Παρασυμπαθητικού συστήματος μέσα στο σώμα του ανθρώπου.
Η Εσωτερική θεραπευτική, βασίζει ένα μεγάλο μέρος των γνώσεων της πάνω στην εμπειρία της, που βγαίνει από τις σχέσεις των δύο αυτών αντιθέτων δυνάμεων με τη συνεχή πάλη τους για την επικυριαρχία ενός σημείου, έστω και του πιο ασήμαντου, του φυσικού οργανισμού μας.
Οι έδρες - βάσεις αυτών των δυο αντιθέτων δυνάμεων βρίσκονται εγκατεστημένες, η μια στο κοίλωμα της Σπονδυλικής Στήλης και η άλλη στο κέντρο περίπου του κρανίου.
Αυτή η διαπίστωση σημαίνει, ότι στηρίζονται στις ιερότερες θέσεις - κολώνες του ιερού ναού, του φυσικού μας σώματος, πάνω στις οποίες είναι κτισμένο το άβατο, όπου εδρεύει η Ψυχή - Πνεύμα που κατευθύνει τη διχασμένη αυτή Πρωτοενέργεια, το άκτιστο φως εντελέχεια, είδος, αείζωο πυρ κ.λ.π.

Με αυτή τους την αιώνια διαμάχη οι δυο αντίθετες πλευρές η δυο διαφορετικές όψεις της Πρωτοδύναμης, παρουσιάζουν το φαινόμενο της ίδιας της ζωής και δίνουν δευτερεύουσες δυναμοενέργειες στα όργανα του σώματος να ζουν, να δρουν, να αναμεταδίδουν τους κατάλληλους παλμούς, με τους οποίους συντελείται το μέγιστο αυτό φαινόμενο της φυσικής παρουσίασης ενός τελείου οργανισμού, του ανθρωπίνου σώματος δηλαδή, που χρησιμοποιεί με την αντίθεση αυτή του Συμπαθητικού και Παρασυμπαθητικού, τη μόνιμη συνεργασία και των 102 στοιχείων της ύλης μας σε μια πρωτοφανή συνεργασία ανεπανάληπτη.

Το Παρασυμπαθητικό η Πνευμονογαστρικό, είναι αντίθετο σε δύναμη του Συμπαθητικού και περιέχει μέσα του την άριστα οργανωμένη αρνητική όψη του Πρωτοδυναμισμού η της εντελέχειας. Είναι δηλαδή η ίδια η περιττή δύναμη του Πυθαγόρα, που στρέφεται αιώνια αντίθετα στην άρτια δυναμική υπόσταση των κόσμων.

Ώστε καθώς με παρακολουθείτε, εύκολα συμπεραίνετε, ότι ο διχασμός της Πρωτοδύναμης, κάθε υψίστης δύναμης, παθαίνει σχασμό, υπάγεται δηλαδή στο γνώριμο νόμο του Δυϊσμού. Το καλό και το κακό.

O Ζαρατούστρα το μυστικό αυτό το παρουσιάζει με δυο μορφοποιημένα σύμβολα. Τον Ωρομάσδη (το αγαθό) και τον Αχριμάν (το κακό - πονηρό).

Ο Πυθαγόρας ερμηνεύει ακόμα πιο παραστατικά τα ¶ρτια και Περιττά. Τους αρτίους αριθμούς και τους περιττούς αριθμούς. Όταν οι άρτιοι ησυχάζουν για την κυριαρχία τους πάνω στην οποιαδήποτε ύλη, έρχονται η αναβλύζουν οι περιττοί και αποδιώχνουν με την πρόσκαιρη επανάσταση τους τους λιμνάζοντες αρτίους για να δημιουργήσουν το ΝΕΟ, το καινούργιο παράγωγο του αγώνα της μεταβολής και της μετατροπής των συνηθισμένων (Βλέπε βιβλίο μου Η Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία).

Αυτή η βίαιη μετακίνηση, εκτόπιση, εναλλαγή, χαρακτηρίζεται σαν πόλεμος, όπως τον χαρακτήρισε ο Πίνδαρος.

Αλλά εισέρχομαι ακόμη πιο βαθειά για να σας υπενθυμίσω, ότι το σύστημα αυτό του διχασμού σε δυο ισόποσες η ανισόποσες δυνάμεις ξεκίνησε από την ίδια την αιώνια Πρωταρχική Μονάδα, σα θέλησε να πραγματοποιήσει κάποια στιγμή, μια φευγαλέα σκέψη της, κάνοντας το πρώτο ανάτυπο της, την άλλη όψη της, όπου σχημάτισε αυτόματα την, αντικειμενική υπόσταση, ύλη μεσ' την οποία έχυσε την σκέψη της, κάνοντας τη δημιουργία αυτής που είμαστε το ελάχιστο της παρακλάδι...

Να λοιπόν που βρίσκεται η αρχή του μίτου της Αριάδνης. Πάνω στο Κέντρο της Αρχής, της Πρωτοδημιουργούσας Αρχιδύναμης.

Έτσι και μέσα στο φυσικό μας σώμα, η δύναμη της ουσίας και ζωής, μόλις εισέλθει, διχάζεται στα δυο και με τον τωρινό της τον προορισμό κατασκευάζει μέσα στην Σπονδυλική Στήλη το Συμπαθητικό Σύστημα και μέσα στο Κρανίο, το Παρασυμπαθητικό η Πνευμονογαστρικό Σύστημα.

Μόνο με αυτή την ασυνεργασία συνεργάζονται τα δυο αυτά συστήματα και δίνουν ευκρασία, υγεία δηλαδή στο φυσικό φορέα. Ίσως θα ήταν πολύ καλύτερα να ονομάσουμε αυτή την εξωτερική εμφάνιση της φυσικής υγείας, εξισορρόπηση των κυρίων δυνάμεων και αρμονία όλων των στοιχείων.

Αλλά σ' αυτόν που δε γνώρισε ποτέ την εσωτερική διάταξη των πολυδαίδαλων διακλαδώσεων που σχηματίζουν απίστευτους λαβυρίνθους σε κάθε παρουσία τους μες τη διαδρομή τους, τις δυνάμεις αυτές με τις μόνιμες αντιθέσεις τους, δε γίνονται κατανοητές οι μυριάδες ρήξεις που ατέλειωτα ξεσπούν μέσα στο χρονικό διάστημα ενός δευτερολέπτου.

Αυτό ο ξένος και αμύητος στην εσωτερική αλήθεια δεν μπορεί να κάμει βίωμα του, ότι τα όργανα που σχηματίσθηκαν με ύλη και βρίσκονται μέσα στο σώμα του, υφίστανται αστάθμιστη επιρροή και αρρωσταίνουν από μια στιγμιαία υπερφαλάγγιση της άλλης δυναμοπαράταξης που διαχέει φωτιές παλμοδονήσεων, ρευμάτων που αποδιώχνουν και μαραίνουν με την επικράτηση του όλα τα γύρω όργανα και δέχονται αυτή τη νέα δυναμοενέργεια, που αντιπροσωπεύει ένα νέο μήκος κύματος η μια διαφορετική παλμό δόνηση.

Η θεραπεία τώρα σύγκειται στο να επαναδώσουμε στη νικημένη αυτή οργανοπεριοχή την πρώτη της κυριαρχία, την πρώτη δύναμη, την πρώτη παλμοδονητοενέργεια, ώστε να δώσει πάλι με τη σειρά της το γνώριμο παλμό, ηχητική αποκατάσταση, δονητική δυνάμωση και ακτινοβολία στα νικημένα όργανα περίχωρα της, οπότε θα απελευθερωθούν από την ξένη τυραννία, θα αναπνεύσουν, θα πάρουν τη γνώριμη τους κινητικότητα, θα διαθρέψουν τα κύτταρα τους με την τροφή που θέλουν και έχουν ανάγκη και θα παρουσιάσουν όλη τη μαραμένη προ ολίγου περιοχή, πραγματικά εύρωστη και υγιέστατη.

Το θέμα μας λοιπόν είναι στο να μην κυριαρχεί η μια από τις δυο ισόρροπες αυτές δυνάμεις, πάνω στην προκαθορισμένη από την ίδια φύση περιοχή της άλλης.

Όταν αυτό συμβεί με οποιαδήποτε αιτία, γεννιέται αυτόματα στην περιοχή που εμφανίσθηκε το κρούσμα, η αρρώστεια.

Γιατί την ευκαιρία της αποδυνάμωσης και της έλλειψης υπεύθυνης προστασίας αναμένουν επί δεκαετίες οι εχθροί, μικρόβια, ιοί και πάσης άλλης φύσης παράσιτα για να αναπτυχθούν με μια αληθινά καταπληκτική δεξιοτεχνία και θαυμαστή ικανότητα, λες και γνωρίζουν, μάλιστα πιστεύω πώς το γνωρίζουν, ότι την ευκαιρία που τους παρουσιάσθηκε δεν επιτρέπεται να την αφήσουν.

Αν πλησιάσουμε κοντά στα γεγονότα αυτά που δίχως άλλο μας ενδιαφέρουν, θα μάθουμε ότι πολλές φορές εμείς οι ίδιοι αληθινά βοηθήσαμε να γίνει κάτι τέτοιο. (Να επικρατήσει δηλαδή η μια δυναμοδύναμη πάνω στην άλλη).

Όταν πίνουμε ποσότητες οινοπνευματωδών ποτών, δίνουμε στο ένα σκέλος της ισοζύγισης ανέλπιστη ευκαιρία για να υπερβάλει το άλλο σκέλος. Μόλις συμβεί αυτό γίνεται, η ανισορροπία και εμφανίζονται τα γνώριμα συμπτώματα. Ο στόμαχος επαναστατεί και δίνει εμετούς, θέλει γρήγορα, γρήγορα να βγάλει την εστία της καταδυνάστευσης του, αφού υπάγεται στο Πνευμονογαστρικό Σύστημα και το αντίθετο το Συμπαθητικό με το οινόπνευμα, πάνω του κυριάρχησε και το σμπαράλιασε.

Εδώ πρέπει να μάθουμε, ότι το Πνευμονογαστρικό έχει δική του ξέχωρη περιοχή όπου κυβερνάει όλως διόλου μόνο του. Ο στόμαχος λοιπόν είναι μια απόλυτα δική του περιοχή που την διαπερνάει με τα δυναμικά του και τα γνωστά υγρά του, τύπου (ας τα αποκαλέσουμε έτσι) Παρασυμπαθητικού ενεργισμού, παρέχοντας αρνητικό μαγνητισμό, για την εξισορρόπιση του θετικού μαγνητισμού, που εκχέει το Συμπαθητικό σύστημα.

Ο Ιπποκράτης βροντοφώνησε, ότι η ισόποση μίξη και ροή των υγρών του ανθρωπίνου σώματος δίνει την υγεία και μακροημέρευση.

Αντίθετα η μη ισόποση μίξη των χυμών - υγρών του ανθρωπίνου σώματος, φέρνει την αρρώστεια και την βραχυζωή.

Αλλά τι είναι η ισόποση μίξη των υγρών (βλέννας, ιδρώτα, σάλιου, δακρύων, αίματος, σπέρματος και χολής κίτρινης η μαύρης);

Είναι η θετικοαρνητική μαγνητική εξισορρόπηση δυνάμεων, που στο ζενίθ της υψίστης πάλης και ενεργητικότητας τους, κρατούν την ευεξία και την υγεία στο φυσικό φορέα μας, το σώμα μας.

Όταν όμως για λόγους που προέρχονται είτε από δικά μας σφάλματα η σφάλματα άλλων, ανεβάσουμε τη μια από τις δυο δυναμοενέργειες, τότε εξαφανίζεται η ισορροπία και γαλήνη, οπότε εμφανίζονται οι διάφορες αρρώστειες και λυώνουν το κορμί.

Σκοπός της Εσωτερικής θεραπευτικής, είναι να προφυλάξει τον άνθρωπο από την υποταγή του σε μια ασθένεια, που είναι το παράγωγο μιας ανισορροπίας των δυο κυρίων δυνάμεων, αυτών που πάνω του κυριαρχούν.

Αυτό εύκολα μπορεί κανείς να το πετύχει, όταν διαπαιδαγωγηθεί να χρησιμοποιεί την ανεξάρτητη τρίτη δύναμη, αυτή που βρίσκεται μέσα στην ψυχή του και λέγεται Πνευματική Υπόσταση.

Ν. Μαργιωρής

[giannis6622]

πολλυ διαφωτιστικο

[sellana]

Πολυ ωραιο το αρθρο σου .Το βιβλιο σου Πυθαγορια Αριθμοσοφια ποιου εκδοτικου οικου ειναι ;