Υλονόμη... Όταν η Αγάπη γίνεται πόνος…

[Λίλιαν Σίμου]

Στην σύγχρονη εποχή, καλωσορίζουμε τη νέα προσέγγιση της αστρολογίας, που είναι μέσα από την ψυχολογική της διάσταση. Με τον τρόπο αυτό, διευρύνουμε τις δυνατότητές της και την ακολουθούμε εκεί που ακριβώς έπρεπε να είναι (και πιστεύω πως ήταν από παλιά): στην ανθρώπινη διάστασή της, την ουσία και την αξία της ύπαρξης. Πέρα από τις πρώτες ιδέες που μας αγγίζουν επιδερμικά, η ψυχολογική αστρολογία ακολουθεί ένα σημαντικό, αν και επίπονο μονοπάτι αυτογνωσίας. Όχι για να έχουμε ενοχές για ό,τι δεν πράττουμε σωστά, αλλά για να έχουμε κατανόηση και βαθύτερη αντίληψη της ίδιας μας της υπόστασης και να αγαπήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αγαπώντας τον, θα τον βοηθήσουμε να βελτιωθεί, θα τον προστατεύσουμε από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά και θα τον θωρακίσουμε ώστε να γεύεται τις χαρές της ζωής, δίχως να υποφέρει πολύ.

Ο πόνος είναι ένας σημαντικός δάσκαλος. Δεν είναι απαραίτητο να αποφευχθεί, καθώς μας επισημαίνει αδυναμίες. Αλλά πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον σωστό τρόπο και να γίνεται ένα πολύ ωραίο δίδαγμα ζωής. Ερευνώντας τους Κενταύρους, ένα βασικό πόλο έλξης για όσους ενδιαφέρονται για την ψυχολογική αστρολογία, είδα την περίπτωση ενός αστεροειδούς που ακούει στο όνομα Υλονόμη. Τι είναι όμως αυτό το αστρικό σώμα αστρονομικά; Ο αστεροειδής 10370 Hylonome, είναι ένας Κένταυρος που κινείται μεταξύ Ουρανού και Ποσειδώνα. Ανακαλύφθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1995, στις 27 Φεβρουαρίου 1995, στις 12.05πμ, στο Mauna Kea Observatory από τους αστρονόμους David Jewitt και Jun Chen, στο Kamuela της Χαβάης. Έχει περίοδο περιστροφής 125 ετών και 30 ημερών και εκτιμάται πως έχει διάμετρο από 65 ως 150 χλμ. Δεν έχει πολύ εκκεντρική τροχιά. Δεν έχει πολύ εκκεντρική τροχιά, καθώς παραμένει από 7 ως 16 χρόνια ανάλογα με το ζώδιο, στα σημεία του ζωδιακού μας κύκλου. Ήταν στις 4ο Ζυγού 42’, στον χάρτη της ανακάλυψής της. Σε σύνοδο με την ακμή του 11ου και σε διάμετρο με την ακμή του 5ου, δηλώνει τους φίλους-εραστές που ήθελαν να μείνουν μαζί ως το τέλος.

Και γιατί αυτό; Μας το εξηγεί η μυθολογία όπως πάντα. Η Υλονόμη ήταν θηλυκή Κένταυρος, αγαπημένη του πανέμορφου Κύλλαρου. Οι Κένταυροι ζούσαν στα δάση. Εξ ου και τα ονόματά τους που συνδέονται με θέματα κυρίως της φύσης. Η Υλονόμη μας θυμίζει τον νόμο που σχετίζεται με την ξυλεία. Με την εκμετάλλευση των δασών. Τι θα ήταν όμως το δάσος μέσα από μία διαφορετική προσέγγιση; Κατά μία εκτίμηση, είναι το ανεξερεύνητο κομμάτι της ψυχής, το γεμάτο φρεσκάδα και μυστήριο, το αγνό και ακόμη ανέγγιχτο. Εκείνο το κομμάτι που έκρυβε τους Κενταύρους, ίσως γιατί δεν ήταν εύκολο να το προσεγγίσει κάποιος. Αλλά οι Κένταυροι, πλάσματα μυθικά και δύσμορφα, μετέφεραν ιδιότητες αδυναμιών που μας κεντούν και μας πονούν. Όπως αναφέρθηκα σε άλλο άρθρο, είναι σημαντική η συνεισφορά της γνώσης που αποκτούμε μέσα από τη μελέτη τους, καθώς μπορούν να λειτουργήσουν ψυχοθεραπευτικά και να μας στηρίξουν στα ευάλωτα σημεία μας.

Η Υλονόμη λοιπόν, ήταν μία όμορφη Κενταύρισσα με μακριές μπούκλες κι έλουζε –κατά τον Οβίδιο- τα μαλλιά της με άνθη, μία κοπέλα δηλαδή στο άνθος της ηλικίας της. Ερωτεύθηκε όπως ήταν φυσικό, τον όμορφο και γιγαντόσωμο Κένταυρο Κύλλαρο. Αυτός περιγράφεται ως ξανθός και ρωμαλέος, με χρυσά ρούχα. Δηλαδή, η εικόνα τους ήταν λαμπερή και φωτισμένη. Ζούσαν ευτυχισμένοι τον έρωτά τους στο πυκνά δάση του Πηλίου. Μέχρι την στιγμή που η ισορροπία στη φυλή των Κενταύρων διαλύεται. Στο γάμο στο παλάτι των Λαπίθων, γίνεται η γνωστή μάχη και σκοτώνεται μεταξύ των πολλών Κενταύρων, από «άγνωστο χέρι», ο Κύλλαρος. Η Υλονόμη, προσπαθεί να τον συνεφέρει, τον αγκαλιάζει, τον φιλά και κάνει ό,τι μπορεί να τον κρατήσει στη ζωή. Ο όμορφος Κένταυρος όμως τελικά πεθαίνει στην αγκαλιά της. Μη μπορώντας να αντέξει τον πόνο του αποχωρισμού, η Υλονόμη παίρνει την λόγχη που χτύπησε τον αγαπημένο της και αυτοκτονεί.

Την θλιβερή ιστορία της Υλονόμης μπορούμε να προσεγγίσουμε αστρολογικά και να βρούμε τους συμβολισμούς της. Όπως ανέφερα, το Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων, δηλαδή ο δρόμος της ζωής μας που είναι ανηφορικός, σκληροτράχηλος και δύσβατος, είναι το περιβάλλον στο οποίο προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Με διάφορες δυσμορφίες λόγω των αδυναμιών μας, θα πρέπει να κατανοήσουμε τα ευάλωτα σημεία μας και να τα θεραπεύσουμε πριν να είναι αργά.

Ο πόνος της αγάπης μπορεί να έρθει από ένα «άγνωστο χέρι», δηλαδή κάτι απρόβλεπτο που δεν είναι ορατό ή δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Αντί τη χαρά της ένωσης (στον γάμο έγινε το κακό), έχουμε ένα τέλος (ένα συμβολικό θάνατο). Τι πιο δύσκολο από τον πόνο του αποχωρισμού; Τι πιο τραυματικό από το να χάνεις ένα αγαπημένο πρόσωπο; Όταν αγαπάμε είμαστε προσκολλημένοι στο άτομο που κέρδισε την καρδιά μας. Δεν φανταζόμαστε ποτέ πως μπορεί να υπάρχει ένα τέλος, μία διακοπή. Συχνά άνθρωποι φθάνουν σε ακραία αντίδραση χάνοντας αυτό ή αυτόν που αγαπούν. Λειτουργούν ακριβώς όπως η Υλονόμη: αυτοκαταστροφικά, αυτοκτονικά. Είτε η αυτοκτονία είναι στην ουσία της, όπως αναφέρομαι στο βιβλίο μου «Η αστρολογία στο βουνό των Κενταύρων» στο ανάλογο κεφάλαιο, με ένα παράδειγμα την γνωστή ζωγράφο Φρίντα Κάλο, είτε θέτοντας τον εαυτό μας σε ένα ατελείωτο πένθος και γινόμενοι αρνητές της ζωής.

Μπορεί μία αγάπη που χάνεται να δημιουργήσει τόσο πόνο; Σίγουρα μπορεί, όταν έχουμε θεωρήσει πως είναι το παν στη ζωή μας. Μία σημαντική σχέση είναι ένας σταθμός. Αλλά το τρένο της διαδρομής μας έχει πολλούς σταθμούς να περάσει. Θα πρέπει να γνωρίζουμε λοιπόν, όσο κι αν είναι δύσκολο, πως σε κάθε σταθμό κάποιος κατεβαίνει από το δικό μας τρένο και άλλοι επιβιβάζονται και είναι οι επόμενοι συνοδοιπόροι.

Η Υλονόμη και ο Κύλλαρος ανακαλύφθηκαν όταν ήταν σε ζώδια της Αφροδίτης. Σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο. Το σύμπαν μας έστειλε και πάλι τα μηνύματά του και έδωσε στοιχεία προς έρευνα. Αν και στο βιβλίο αναλύω τα δύο σώματα παράλληλα, εδώ θα σταθούμε στην Υλονόμη που περιγράφεται από τον Revilla ως αυτή που φέρει το τραγούδι του θανάτου. Πολύ ποιητική έκφραση πράγματι, καθώς μιλά για την χαμένη αθωότητα, την θυσία στην αιώνια νεότητα (δηλαδή σε κάτι που δεν θέλουμε να γεράσει, να φθαρεί, να χαθεί). Και στην καρδιά μας, αυτό που θα χαθεί, παραμένει νέο και άφθαρτο, παραμένει ένα όνειρο άπιαστο και το περιβάλλουμε με μυθικά στοιχεία. Το ωραιοποιούμε και όσο αυτό μας συμβαίνει, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο πόνος του αποχωρισμού. Η Υλονόμη είναι η ευαίσθητη καρδιά που θέλει να υπερασπιστεί το δικαίωμα να διατηρήσει ανέπαφο το συναίσθημα, αναλλοίωτη τη σχέση της. Με μία αυξανόμενη συγκίνηση που επιδεινώνει διαρκώς την ευαισθησία και την αδυναμία απέναντι στον σύντροφό της, δεν μπορεί να φανταστεί πως θα επιβιώσει χωρίς αυτόν που αγαπά. Γι’ αυτό δεν δοκιμάζει να το κάνει. Με έλλειψη της αυτό-αξίας της, προτιμά να εγκαταλείψει τη μάχη της επιβίωσης.

Όταν δεθούμε πολύ κάτι που αγαπάμε, ή κάποιον που αγαπάμε, μήπως δεν κάνουμε το ίδιο; Δεν θεωρούμε αδύνατη την ύπαρξή μας μακριά του; Οι συγκινήσεις είναι όμορφες όταν δεν γίνονται τροχοπέδη και δεν είναι επικίνδυνες για μας. Το συγκινησιακό πρέπει να εξισορροπείται με το νοητικό και το πνευματικό μας κομμάτι. Να γίνεται ένα ισόπλευρο τρίγωνο με τα άλλα δύο. Διαφορετικά, θα έχουμε ανασφάλεια και αδυναμία εκτέλεσης της πραγματικής μας «αποστολής» που είναι να βιώσουμε αυτή την ύπαρξη, με αγάπη, αλλά χωρίς τις αλυσίδες που φτιάχνονται με πρόσχημα την αγάπη. Όταν αγαπάμε, η αγάπη δεν θα φύγει ποτέ από την καρδιά μας, ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε το αγαπημένο μας πρόσωπο.

Έχοντας βιώσει μία σημαντική εμπειρία παρεμφερή, η απώλεια θανάτου φάνηκε ξεκάθαρα με όψεις πάνω στη γενέθλια Υλονόμη μου. Ο Άρης και ο Πλούτωνας σχημάτιζαν ακριβή διάμετρο από διέλευση, ενώ η Σελήνη την συγκεκριμένη ημέρα ήταν σε ακριβές τετράγωνο με την Υλονόμη μου. Φυσικά μία σημαντική απώλεια την βλέπουμε κι από άλλες όψεις, με τους κλασσικούς πλανήτες, αλλά όταν θέλουμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της εμπειρίας και πώς αυτή χαρακώνει τον ψυχισμό μας, αξίζει να ερευνήσουμε τον Κένταυρο αυτό. Στόχος δεν θα είναι η επιβεβαίωση του πόνου, αλλά η επισήμανση του προβλήματος, για να βρούμε την λύση του. Η ψυχολογική αστρολογία δεν πιστεύει στην αδυναμία του ωροσκοπίου να παρέχει λύσεις. Αντίθετα, μας οδηγεί προς τη λύση, μέσω των συμβουλών της.

Με την Υλονόμη και τις επιδράσεις πάνω της την περίοδο του πόνου, θα μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε τον τρόπο της αποτίναξης της τραυματικής εμπειρίας από την ψυχή. Οι συμβουλές μας παρέχονται από την σύνθεση του χάρτη και είναι μία στήριξη, μία διέξοδος για μας.

Επέλεξα κάποια παραδείγματα ενδεικτικά για την Υλονόμη, όπως την περίπτωση της γνωστής τραγουδίστριας Έντιθ Πιαφ. Το «αηδόνι» του πολέμου στη Γαλλία, είχε μία δύσκολη ζωή και οι Κένταυροι περιγράφουν ιδιαίτερα τα προβλήματα που βίωσε.

Γεννημένη με την Υλονόμη στην 0η των Ιχθύων, ήταν σε τετράγωνο με την Σελήνη της στον 7ο οίκο. Από μικρό παιδί, πέρασε δύσκολες ώρες με χωρισμένους τους γονείς της, την μητέρα της να την κρατά σε ένα χώρο ανάρμοστο για παιδιά και την αρπαγή από τον πατέρα της, όπου την περιέφερε μαζί του κάνοντας τον καλλιτέχνη στο δρόμο και στις ταβέρνες. Αυτό είχε επιπτώσεις στις μετέπειτα σχέσεις της και συνεργασίες της (7ος οίκος) γιατί η εμπειρία της κατάστασης που βίωσε ως παιδί δεν έπαψε να την κατατρέχει. Βρήκε τον αληθινό έρωτα στη σχέση της με ένα παντρεμένο άνδρα, που έχασε σε αεροπορικό δυστύχημα. Την ημέρα εκείνη η διελαύνουσα Υλονόμη ήταν σε ακριβή σύνοδο με τον άξονα 6ου/12ου της, οδηγώντας την στην απελπισία και στον ανείπωτο πόνο. Ενώ ο διελαύνων Άρης έκανε ακριβή διάμετρο με τη γενέθλια Υλονόμη, σχηματίζοντας παράλληλα ένα ταυ τετράγωνο με την γενέθλια Υλονόμη και την γενέθλια Σελήνη της.


Μία άλλη περίπτωση ανθρώπου που βίωσε με περίεργο τρόπο την έννοια της αγάπης και του έρωτα, ήταν η σύντροφος του Χίτλερ, Εύα Μπράουν. Είχε την Υλονόμη στις 23 Υδροχόου 53’, μαζί με τον Κένταυρο Πήλιον (τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής) και τον Κένταυρο Φόλο (που φέρνει απότομες αλυσιδωτές αλλαγές, μεταξύ άλλων). Τρεις Κένταυροι μαζί, είναι ένα ισχυρό φορτίο για την γυναίκα αυτή. Στον 5ο της οίκο της αγάπης, είχε εκτός από αυτούς τον Χείρωνα, αν και δεν έκανε σύνοδο μαζί τους. Όταν στα 17 της χρόνια γνωρίζει τον Χίτλερ (40 ετών εκείνος), ο διελαύνων Δίας ήταν στον 7ο οίκο της και τετραγώνιζε την Υλονόμη. Ξεκίνησε για την κοπέλα ένα περίεργο ταξίδι αγάπης και πόνου μέσα από την σχέση της. Αν και δεν είναι πολλά γνωστά και έμεινε στο παρασκήνιο στη πορεία των ετών που έζησε, ξέρουμε πως έκανε δύο απόπειρες αυτοκτονίας πριν την τελική, μία μέρα μετά τον γάμο της με τον Χίτλερ. Αυτό αναδεικνύει μία ψυχή που δεν μπορούσε να είναι ήρεμη και ευτυχισμένη.

Πριν δούμε μαζί τις απόπειρες, αξίζει να πούμε πως η Υλονόμη από τον 5ο οίκο της είναι σε τετράγωνο με το μεσοδιάστημα Σελήνης/Μαύρης Σελήνης, επιβεβαιώνοντας την τραυματισμένη από πάθη ψυχή, στο μεσοδιάστημα Ήλιου/Χείρωνα, όπου η παρουσία ενός άνδρα μπορεί να γίνει αφορμή να πληγωθεί η ίδια, σε τετράγωνο με το επιθετικό μεσοδιάστημα Άρη/Κρόνου που δηλώνει συχνά καταστροφές, όπως και με το μεσοδιάστημα Πλούτωνα/Β. Δεσμού, δημιουργώντας μία βιωματική εμπειρία μέσα από τις σχέσεις της, που την αλλάζει ριζικά.

Η πρώτη απόπειρα έγινε στις 1/11/32 και ο διελαύνων Άρης ήταν σε ακριβή αντίθεση με την Υλονόμη, ο διελαύνων Ερμής ήταν σε τετράγωνο με την Υλονόμη από τον Σκορπιό (μάλιστα κοντά στον σταθερό αστέρα Bungula) ενώ ο διελαύνων Χείρωνας ήταν σε τετράγωνο με την Υλονόμη. Λειτουργώντας μέσα από τη σύγχυση του πόνου, την αδυναμία να αντέξει το μονοπάτι της ζωής της, ήρθε η απόφαση να επιτεθεί στον ίδιο της τον εαυτό με μία προσπάθεια να θέση τέρμα, αυτοκτονώντας (Άρης σε διάμετρο με Υλονόμη, Πήλιον και Φόλο).

Η δεύτερη απόπειρα έχει πιο έμμεσα στοιχεία, καθώς συνέβη στις 29/5/35 και η γενέθλια Υλονόμη δεχόταν όψη 150ο από την διέλευση του Πλούτωνα, του Ν. Δεσμού και της Αφροδίτης. Ένας πόνος που διήρκησε για καιρό και εκρήγνυται με την απόφαση αυτή ξαφνικά. Πόνος συναισθηματικός δίχως άλλο, από την παρουσία της Αφροδίτης και του Πλούτωνα, μαζί με την αντίληψη ενός λάθους, λόγω του Ν. Δεσμού. Την ίδια περίοδο, η διελαύνουσα Υλονόμη σχημάτιζε τετράγωνο προς την γενέθλια Αφροδίτης της, αλλά τρίγωνο προς τον Δία, ίσως αυτό ήταν και η αποφυγή του τέλους της.

Η τελευταία απόπειρα φαίνεται πως ήταν αποφασισμένη από κοινού με τον Χίτλερ, μία μέρα μετά τον γάμο που επισημοποίησε τη σχέση τους. Μία σχέση που δεν νομίζω πως είχε ευτυχία λόγω συνθηκών και δεν χάρηκε ούτε σαν επίσημη σχέση, λόγω του θανάτου τους. Την ημέρα του τέλους τους, 30/4/45, η Υλονόμη από διέλευση σχημάτιζε όψη 150ο με την γενέθλια Σελήνη της, ο διελαύνων Χείρωνας σχημάτιζε σύνοδο με την γενέθλια Σελήνη της αλλά παράλληλα 150ο με την Υλονόμη από διέλευση. Μία χρόνια κατάσταση που έφθασε σε ένα επίπονο τέλος.

Ο Δίας στην ηλιακή επιστροφή της σχημάτιζε σύνοδο με τον ετήσιο Χείρωνα και τον γενέθλιο Ν. Δεσμό της (Δίας/γάμος κάτω από πόνο/Χείρωνας και μέσα σε ένα καρμικό και δύσκολο τρόπο/Ν. Δεσμός). Το πιο εντυπωσιακό ίσως είναι πως στην Ηλιακή επιστροφή, την χρονιά του θανάτου, στη θέση των τριών γενεθλίων Κενταύρων βρίσκεται η Μέδουσα, που συμβολίζει ένα αποκεφαλισμό. Μπορεί η κοπέλα να βρήκε τελικά την λύτρωση από μία κατάσταση συναισθηματική που την παγίδευε. Σίγουρα η παρουσία της Μέδουσας είναι καταλυτική, γιατί πρόκειται για ένα αστεροειδή που κινείται γρήγορα και δηλώνει κάτι το νοσηρό, το οποίο πρέπει να κοπεί στη ρίζα του. Δεν αποκλείεται όμως να αναπαριστά την νοσηρή επίδραση του Χίτλερ στη ζωή της.

Η ετήσια Υλονόμη στις 24 Κριού είναι σε τετράγωνο με τον γενέθλιο Ερμή και την γενέθλια Μαύρη Σελήνη (η απόφαση που οδηγείται από ένα καταστροφικό πάθος), τον γενέθλιο Ποσειδώνα (κυβερνήτη του 5ου οίκου της αγάπης) και σχηματίζει μαζί τους ταυ τετράγωνο. Ήταν δε στον 5ο ετήσιο οίκο της, σε τετράγωνο με τον ετήσιο Ερμή και τον ετήσιο Άρη, σε όψη 150ο με τον ετήσιο Δία. Μία σχέση επίπονη και τραυματική, δύσκολη, που κράτησε χρόνια και έφθασε στον γάμο (Δίας) σημαίνοντας το τέλος.