Σελήνη - Πλούτωνας: Πλουτώνιος θυμός και οργή (3)

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Ο ισχυρότερος και καταλυτικότερος ενεργειακός τροφοδότης της επιρροής του Πλούτωνα είναι η «οργή» και ο «θυμός». Ο καταπιεσμένος θυμός! Του θυμού και της οργής, προηγούνται μερικά άλλα συναισθήματα που λόγω της ιδιότητας του Πλούτωνα θα μπορούσε κανείς να τα ονομάσει κανείς «σατανικά» συναισθήματα. Ο Πλούτωνας, εκπροσωπεί την χημεία. Εξαιρετικά αργοκίνητος εξωτερικός πλανήτης όπως είναι, δρα εθιστικά σε ορμονικές εκκρίσεις από συγκεκριμένα συναισθήματα.

Υποσυνείδητα, αποκτά κανείς την τάση να αναζητά τρόπους να ξαναδημιουργήσει αυτά τα συναισθήματα και να πάρει τρόπον τινά τις «ορμονικές δόσεις» του ακριβώς όπως συμβαίνει με κάθε άλλη εθιστική ουσία. Έτσι, ο εθισμός δυσάρεστων και κατώτερων συναισθημάτων εμφανίζεται πολύ συχνότερα σε άτομα με δύσκολες όψεις Σελήνης –Πλούτωνα. Εμπάθεια, απέχθεια, μνησικακία, η πικρία, το ανάθεμα, η χαιρεκακία, ο ασίγαστος πόθος, το ασυγκράτητο πάθος, φόβος, θυμός, πόνος, μίσος ή ενοχή, τύψεις είναι μερικά από τα συναισθήματα που λόγων των άσχημων πλανητικών σχέσεων του Πλούτωνα είναι περισσότερο επιρρεπής να έλκει ή και ζήσει με αυτά εσαεί.

Έτσι όμως, δημιουργούνται καταστάσεις, που συγκλίνουν και συντείνουν ακόμα περισσότερο στο να αναβιώνει τα παραπάνω συναισθήματα καθώς αυτά του γίνονται πλέον οικεία. Η εξοικείωση όμως με οποιαδήποτε αρνητικά συναισθήματα, οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο αναδημιουργίας ενοχλητικών συναισθηματικών καταστάσεων που ενισχύουν τις λανθασμένες πεποιθήσεις του ατόμου σχετικά με το ότι είναι ανάξιος, ανεπιθύμητος και απορριπτέος.

Από την Χρυσάνθη Σπίγγου –ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ «ΚΑΡΜΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ».
ΤΗΛ. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ Ή ΚΑΤ’ΙΔΙΑΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ: 210 – 96 35 955 – ΚΙΝ. : 6937 277 476
WEB: chrysanthyspigou@rocketmail.com

Εντούτοις, οι επιρροές του Πλούτωνα συντρέχουν « καιρούς δοκιμασίας» και όχι απλώς μία – δύο δοκιμασίες. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της επιρροής του. Βάση αυτής, δοκιμάζεται η ανθρώπινη ικανότητά και δύναμη να παραμένει κανείς θετικόςγ, αισιόδοξος, και δημιουργικός! Ο Πλούτωνας επομένως, συμβάλει και στο να εμπλουτίζονται οι ηθικές μας αξίες, η πληρότητα του αισθήματος της ασφάλειας, της αυτάρκειας, της αυτονομίας και της δύναμης μέσα μας, και όχι για να ελέγχουμε, να εξουσιάζουμε ή να κυριαρχούμε τους άλλους!

Είναι αλήθεια, πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως, βιώνουν αρνητικά και στην χειρότερη καταστροφικά συναισθήματα. Είτε αυτά συνδέονται με τον Πλούτωνα είτε με οποιοδήποτε άλλη πλανητική δυσαρμονία. Το μόνο που αλλάζει, είναι η διάρκεια, ή ένταση και η οξύτητα τους. Άς μην ξεχνάμε μάλιστα, πως ήδη από την πρώτη στιγμή της γέννησης μας είναι ίδιον των περισσότερων ανθρώπων, οι γενετικές τους συγκυρίες να μην είναι οι πιο ευχάριστες και ευοίωνες αλλά ούτε και τόσο θετικά διακείμενες προς τις συναισθηματικές, τις υλικές και πνευματικές τους ανάγκες. Αυτό δε, είναι κάτι που δεν οφείλεται αποκλειστικά σε οιεσδήποτε αρνητικές όψεις του Πλούτωνα, αλλά επιπρόσθετα και στο γεγονός ότι, ειδικά εμείς οι Έλληνες υπήρξαμε από γενιά σε γενιά συνεχώς προγραμματισμένοι όχι μόνο να βλέπουμε τη ζωή δύσκολη και επικίνδυνη, αλλά και να ζούμε με τον υποσυνείδητο φόβο οποιαδήποτε εξωτερικής εισβολής εις βάρος μας.
Σημ. σημερινό παράδειγμα ο Δ.Ν.Τ.

Για χιλιάδες χρόνια, ολόκληρες κοινωνίες - και όχι μόνο η δική μας - έχουν ταυτιστεί με το σώμα και το νου, όχι όμως με την ψυχή και το πνεύμα. Πίνουμε καθημερινά για να μην πω ένα λίτρο, έστω μισό λίτρο δηλητήριο! Όλοι μας! Μηδενός εξαιρουμένου! Αν πράγματι λοιπόν θα θέλαμε να φτάσουμε στην ουσία κάθε Πλουτώνιου κακού – μα με Άρη, μα με Κρόνο, με Αφροδίτη και με όποια όψη και εάν αυτός συνοδεύει το γενέθλιο ή και το προοδευτικό ωροσκόπιο μας, δεν θα βρούμε άκρη εάν δεν μπούμε στον πυρήνα όλων αυτών των καταστροφικών συναισθημάτων. Ποιο το νόημα της επιρροής τους τέλος πάντων; Σε τι αποσκοπούν εν τέλει; Γιατί και ποιος δεισιδαίμονας παρείσφρησε ανενόχλητος στην δική μας ψυχή;

Λέμε και ξαναλέμε όλα τα στραβά και ανάποδα του Πλούτωνα. Ειδικά εμείς οι αστρολόγοι γινόμαστε κυνικοί, εμπαθείς, αντιπαθείς και δυσάρεστοι, μιλώντας για το καταστροφικό του γίγνεσθαι. Εμείς όμως οι ίδιοι οι αστρολόγοι αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια όσο αφορά τις κακές πλευρές αυτού αλλά κα άλλων πλανητών. Όμως φαίνεται να αδυνατούμε να μιλήσουμε επί μίας πιο πραγματιστικής βάσης για τις πλουσιοπάροχα προσφερόμενες θετικές ιδιότητες του.

Για παράδειγμα, η αναθεώρηση, η μεταμόρφωση, η εσωτερική αναδιοργάνωση, η μετάλλαξη, η μετουσίωση, η αναζωπύρωση, η αναγέννηση, πολλές δε, πρόσθετες ωφέλιμες επιδράσεις με τις οποίες μας κομίζει αυτός ως πιο υποχθόνιος ιδωμένος από εμάς πλανήτης του ζωδιακού κύκλου. Εως τώρα, εκλείπουν μάλιστα, να καταδείξουμε τι είναι πως πραγματικά λειτουργούν οι ιδιότητες του, και πως επιτέλους επέρχεται ο θάνατος και πως η ζωή που αυτός κυριαρχεί. Στο τέλος γιατί να πεθάνουμε ή αν πεθαίνουμε πράγματι – αλληγορικά έστω – προς τι μια ζωή συναισθηματικής τρομοκρατίας;

Υπόψη. Το αστείο της υπόθεσης είναι, πως ακόμα και εμείς οι ίδιοι οι αστρολόγοι βαλλόμαστε εξαιτίας του. Ίσως μάλιστα, κάποιοι από εμάς, πολύ περισσότερο από πολλούς από εσάς. Και εμείς οι εξυπνότεροι των εξυπνότερων, δεν βρίσκουμε τρόπους να δείξουμε την φωτεινή του πλευρά. Είναι όντως αστείο να λέγονται από εμάς τους αστρολόγους κάποιες εκφράσεις που θα μπορούσα να τις προσομοιάσω με κάτι σαν, - ας γελάσω πριν από εσάς για εσάς – ο Πλούτωνας θα περάσει σαν οδοστρωτήρας από επάνω σας, αλλά εσείς μην ανησυχείτε. Θα σας ισιώσει. Θα διαφύγετε με πεντακάθαρα ατσαλάκωτα ρούχα…………..χα, χα, ………. και θα ζήσετε εσείς καλά, και εμείς καλύτερα. Τέλος, τάδε εστί Πλούτωνας!


Τέλος πάντων. Το ζήτημα μας τώρα είναι να αναρωτηθούμε επί του ρόλου αυτών των συναισθημάτων στην ζωή μας. Και εν κατακλείδι, ίσως να αναγνωρίσουμε ότι δεν έχει νόημα να λέμε με κρυφή απόγνωση από μέσα μας, τι του έφταιξα και τι στο καλό γύρευε αυτός ο απαίσιος Πλούτωνας και εγκαταστάθηκε απρόσκλητος γαρ, στο δικό μου ωροσκόπιο ο άτιμος; Προς τι τόσο δέος, τόσος φόβος, τόσα άγχη, αγωνίες, μίση, πάθη και πόνος; Γιατί ολόκληρες κοινωνίες επηρεάζονται από συναισθήματα μίσους, οργής, και προκατάληψης.

Σε αυτό το σημείο ως απάντηση δανειζόμαστε τα λόγια του Ρωμαίου φιλόσοφου Σένεκα 4μ.Χ. -65 ν.Χ.

Timendi causa est nescire.
μτφρ: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια

Τι είναι λοιπόν εκείνο που πρέπει να κάνουμε, ώστε να μειώσουμε τον αντίκτυπο όλων αυτών των βασανιστικών συναισθημάτων στην ψυχή και την ζωή μας; Πως να βρούμε εκείνη την γαλήνια εσωτερική πραότητα που χρειαζόμαστε ώστε να μην βάλλονται τα μέσα μας από τόσα δυσάρεστα αισθήματα; Πώς να μάθουμε να αντιλαμβανόμαστε τη σχέση των εσωτερικών μας παθών και ανησυχιών με τα εξωτερικά μας προβλήματα, και έτσι, ίσως να κατανοήσουμε και πιο καλά τις επιρροές του Πλούτωνα; Η αμέσως επόμενη απορία έρχεται απρόσκλητη στο νου μας. Άραγε είναι εύπλαστα αυτά τα συναισθήματα; Άραγε, μπορούμε εμείς οι ίδιοι να τα μειώσουμε; Η ακόμα καλύτερα να τα μετουσιώσουμε; Αν έστω και κάποιες από αυτές τις απαντήσεις είναι καταφατικές, τότε πως στο καλό να το κάνουμε;

Σίγουρα πρέπει να βρεθούν κατάλληλες μέθοδοι! Το δυσάρεστο είναι βέβαια, πως η παιδεία γενικά στην Δύση και όχι μόνο στην Ελλάδα, - αντίθετα από ότι συνέβαινε φυσικά στην αρχαιότητα - διδάσκει όσα περισσότερα μπορεί για την σωματική μας υγεία, αλλά απολύτως τίποτε για την ψυχική υγεία. Άσκηση, διατροφή, άθληση, αγγλικά, γαλλικά, μουσικά όργανα, θέατρο κ.λ.π. Ότι καλύτερο για τα παιδιά μας. Το αποτέλεσμα; Παιδιά εξουθενωμένα, άδειο σπίτι, απούσα μάνα, και για αυτό αγχωμένη και αποσπασμένη από την κύρια της έξωθεν του οίκου της εργασία. Γιαγιάδες αδύναμες, κουρασμένες ίσως κακότροπες, ασθενείς και παραιτημένες και καταπιεσμένες εσωτερικά από την δική τους Πλουτώνια ζωή, πώς και από πού να αντλήσουν αποθέματα, αγάπης, τρυφερότητας, φροντίδας, και θαλπωρής προς αυτά τα παιδιά. Ένας πατέρας φαρδύς πλατύς στρωμένος στον καναπέ να βλέπει ειδήσεις και ποδόσφαιρο έχοντας βέβαια, γυρίσει κατάκοπος αργά το βράδυ! Κατά τα άλλα, εμείς κάνουμε τα πάντα για τα παιδιά μας. Τα πάντα, πλην του βασικότερου. Να τονώσουμε και να εμψυχώσουμε την ψυχή τους προσφέροντας τους με σωστές δόσεις, αγάπης, θαλπωρής, τρυφερότητας, συναισθηματικής, υλικής και κοινωνικής ασφάλειας.

Ειδικότερα από την δεκαετία του 70 και μετά, - οι γενιές με Πλούτωνα σε Ζυγό/Σκορπιό/Τοξότη, στερήθηκαν και την παρουσία και κατά συνέπεια τις σωστές δόσεις ουσιαστικής συναισθηματικής και ψυχικής φροντίδας. Και μία παρατήρηση. Εμείς οι παλιότεροι, ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα και ας μην διαμαρτυρόμαστε που νιώθουμε τα παιδιά μας αποσπασμένα, απόμακρα και εξαιρετικά φοβισμένα και αγχωμένα για το παρόν και το μέλλον τους.

Όπως θα δούμε μάλιστα, ενώ συγχρόνως θα κατανοηθούν και οι αιτίες του γιατί, πολλά άτομα από τις γενιές των γεννημένων με Πλούτωνα στο Ζυγό – ( 6.10.1971 – 17.4.1972/ 31.7.1972 – 28.8.1974 ) και με Πλούτωνα στον Σκορπιό, 29.8.1984 -17.01 1995 / 21.04.1995 - 10.11. 1995, ανήκουν σε εκείνους, που στερήθηκαν ή παραμορφώθηκαν μέσα τους οι αξίες οικογένειας/προστασίας/φροντίδας/ και γενικότεροι οι κανόνες επιβίωσης όσο καμίας προηγούμενης γενιάς, τα τελευταία 40 χρόνια.

Δεν θέλω φυσικά να πω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι χαμένοι από κούνια. Παρά το ότι αυτές οι δύο γενιές δεν είχαν κοντά τους, την ζεστή τρυφερή και γεμάτη φροντίδες μανούλα τους, καλούνται και αυτοί να λύσουν τα δικά τους Πλουτώνια ζητήματα! Η αν την είχαν, και ήταν εκεί, ήταν άραγε συναισθηματικά παρούσα; Είναι να μην αναρωτιέται κανείς ; Εντούτοις, μα έτσι μα αλλιώς ο Πλούτωνας είναι το αναπόφευκτο αποτύπωμα όλων μας.

Ακόμα και εάν καμία μέθοδος, κανένας αρωγός που να συνέβαλε ή που ίσως σήμερα να συμβάλει σε μία αρμόζουσα ηθική, συναισθηματική και ψυχική διαμόρφωση αυτών των παιδιών, δεν συνέτρεξε πραγματικά υπέρ τους, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει και αυτοί να λύσουν για τους δικούς τους λόγους τα Πλουτώνια δεσμά τους. Καμία ουσιαστική επικέντρωση της συναισθηματικής προσοχής των γονιών σε πολλά παιδιά αυτών των γενεών. Πως άλλωστε άμα δεν ξέρει κανείς. Κρίμα!

Παρακαλώ όμως, όσοι είστε γονείς αυτών των γενεών, μην βιαστείτε να βγάλετε αρνητικά συμπεράσματα. Μην φορτωθείτε ενοχές και τύψεις αν δεν φτάσουμε έως το ύπατο σημείο επεξήγησης ολόκληρης της ραχοκοκαλιάς Σελήνης –Πλούτωνα. Σύμμαχος μας η αστρολογία και τα εργαλεία της. Ας στρωθούμε στην δουλειά λοιπόν, βάζοντας το νυστέρι στην πληγή, και το θεραπευτικό επίδεσμο στον νου και την καρδιά μας.

ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Ο ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΚΟΥΜΑΣ

Πρώτα – πρώτα, αν υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά βαθιά μέσα τους πιστεύουν ότι κυριαρχούνται και είναι απολύτως έκθετοι στις βασανιστικές επιρροές του Πλούτωνα, τότε ας πάνε για καφέ, και ας μην χάνουν τον καιρό τους διαβάζοντας ετούτες εδώ τις σελίδες. Ε λοιπόν είτε το θέλετε είτε όχι, οι επιδράσεις του Πλούτωνα αποκρυπτογραφούν, εξηγούν, και ξεθάβουν μεγαλειωδώς τα επώδυνα κατάλοιπα της ύστατης πτυχής του είναι μας! Μας παράσχουν διεξόδους το πώς όμως θα εκπαιδεύσουμε επιτέλους την καρδιά μας, ώστε να αναγνωρίζει τα νοσηρά της συναισθήματα, και όχι μόνο. Το τι λοιπόν είναι χρήσιμο ή όχι ώστε να επέλθει πειθαρχία στο νου μας, είναι θέμα Σελήνης – Αφροδίτης / Πλούτωνα – Ποσειδώνα!

Άρα υπάρχει και διέξοδος για γιατρειά; Ναι. Είναι η σαφής και καταλυτική διαπίστωση πως όπως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, άλλο τόσο ένας Πλούτωνας με οποιαδήποτε αρνητική όψη και εάν σχηματίζει στο γενέθλιο ωροσκόπιο μας δεν φέρνει ούτε την ολική καταστροφή, ούτε όμως και όλα όσα δυσοίωνα ήδη περιγράψαμε σημαίνει ότι δεν μπορούν να μετουσιωθούν! Αντιθέτως! Αυτό συμβαίνει με όλες τις πλανητικές όψεις και επιρροές και για όλο τον κόσμο. Άλλωστε, να μην ξεχνάμε πως ο Πλούτωνας έχει ως αντίβαρο του τον Ποσειδώνα η λειτουργία του οποίου, είναι δυνατόν να εξομαλύνει αφενός και να μετουσιώσει τις όποιες αρνητικές επιρροές του αφετέρου. Και εκεί έγκειται ένα από τα κρυφά μυστικά του Πλούτωνα.

Μιλώντας λοιπόν για τον συνδυασμό Σελήνης /Πλούτωνα, ανέσυρα κάποιες μνήμες της παιδικής μου ηλικίας. Μνήμες όμως η ανάμνηση των οποίων δεν ήταν απλώς καθοριστικές για τον τότε αθώο παιδικό μου νου, αλλά και για το τι επακολούθησε τότε, και που οδηγήθηκα στην συνέχεια. Ο λόγος που θα αναφερθώ σε ένα δικό μου προσωπικό περιστατικό, είναι γιατί έχοντας το βιώσει εγώ η ίδια, μπορώ να ξετυλίξω τις ιδιότητες του πολύ πιο ζωντανά και παραστατικά.

Κάποια πολύ ωφέλιμα και χρήσιμα κόλπα της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς, αντικατοπτρίζουν περίτρανα το πώς αλλά και γιατί ακόμα και υπό ευμενείς συνθήκες, μπορεί ίσως να δράσει ο Πλούτωνας, χωρίς πραγματικά να φταίει κάποιος άλλος. Προσοχή! Αυτή η παρατήρηση έχει μεγάλη σημασία. Καθότι πάντα η ριγμένη λοιπόν η αφεντιά μου, - προηγούνταν 3 αγόρια - ήμουν πάντα κατσούφα, θλιμμένη. Αποκαρδιωνόμουν εύκολα, και θύμωνα όσο τίποτε στο κόσμο. Άρης στον Κριό βλέπετε! Ο θυμός μου ήταν τόσος, που ξέσπαγα σε κλάματα. Δεν ήξερα βέβαια, το πώς να κατευνάσω το αμέσως επόμενο συναίσθημα μου, δηλαδή την οργή μου. Δεν είχα φυσικά ιδέα τι να κάνω για να αμυνθώ στις αδικίες (αρνητική Αφροδίτη) των αδελφών μου.

Η γιαγιούλα μου όμως, (Σελήνη – Κρόνος), ήξερε! Συχνά όταν ήμασταν στο παραθαλάσσιο χωριό μας, με παρηγορούσε ως εξής: μου έλεγε να γράψω σε μία κόλα χαρτί 10 φορές : “Ο θυμός είναι κακός”. Μετά μου έλεγε: και τώρα θα πας στην παραλία και θα ρίξεις το χαρτί στη θάλασσα, (Ποσειδώνας). Σοφή η γιαγιά. Είχε νιώσει έστω την τρέλα μου για την θάλασσα και τα παιχνίδια μου με αυτήν!

Το βράδυ τα κύματα θα πάρουν το κακό θυμό πέρα μακριά – νερό (Πλούτωνας/Σκορπιός – Ποσειδώνας – Ιχθύς) – και αύριο το πρωί, θα είσαι χαρούμενη! Όταν γυρίσεις θα έχω έτοιμους λουκουμάδες (Σελήνη –γιαγιά /Αφροδίτη-γλυκό). Εσύ, θα φας έναν παραπάνω από τα αδέλφια σου. Έτσι γινόταν. Και έτσι κατευναζόταν, προσωρινά τουλάχιστον, ο θυμός μου.

Οξυνόταν όμως η χαιρεκακία (Πλούτωνας) μέσα μου, για ότι οι άλλοι δεν τύγχαναν αυτού το τόσο ξεχωριστού προνομίου. Ένας λουκουμάς επιπλέον για εμένα αποκλειστικά, ε δεν ήταν και λίγο πράγμα. Μέχρι εκεί ήξερε όμως η γιαγιά. Κρούσμα το κρούσμα όμως, η οργή (Πλούτωνας) συσσωρευόταν πάραυτα μέσα μου. Μαζί με αυτήν και όλες οι αιτίες να γίνομαι όλο και πιο χαιρέκακη!

Σήμερα πια, που γνωρίζω αστρολογία, ξέρω πως ο εσωτερικός μου κόσμος, (Ποσειδώνας) ο νους, η σκέψη άλλαζε ως προς την οργή και τον θυμό μου καθώς κατευναζόταν με το προνόμιο ενός επιπλέον λουκουμά. Όχι όμως ως προς την χαιρεκακία μου έναντι των αδελφών μου που λόγω αυτού του προνομίου, συν της ξεχωριστής προς εμέ φροντίδας (Σελήνη –Αφροδίτη) της γιαγιούλας μου, εγκαθίστατο πάραυτα μέσα μου! Ήξερα βέβαια έκτοτε ίσον θυμός ένας επιπλέον λουκουμάς, ένα παγωτό, μαλλί της γριάς και πάει λέγοντας ! Ε λοιπόν έκτοτε, όταν η γιαγιά ήταν σπίτι είτε υπήρχε ή δεν υπήρχε λόγος, εννοείται ότι έβρισκα διάφορες προφάσεις για να θυμώνω. Τι υπέροχη ζωή! Τι νόστιμοι λουκουμάδες! Αχ και να είχα έναν τώρα! Τι επικυριαρχία απέναντι σε γιαγιά κα αδέλφια!

Η γιαγιά, (γεννηθείσα το 1893), είχε πολλά δικά της προηγούμενα με το ανδρικό φύλο. Σε αντίθεση με εμένα. Περιβαλλόμενη από τόσο πολλά αγόρια, τα αγαπούσα πάρα πολύ – ήταν ο πιο άμεσοι προστάτες μου (Σελήνη, οικεία πρόσωπα). Εγώ όμως, έκανα εν τη αθωότητα μου, και φυσικά εντελώς υποσυνείδητα, τα πάντα, προκειμένου να κερδίσω την προσοχή τους αλλά και την υπεροχή και την επικυριαρχία επάνω τους. Να είμαι εγώ η πιο δυνατή και όχι εκείνοι. Ήταν καλοί μαζί μου. Συγχρόνως άδικοι (αρνητική Αφροδίτη) και κατά συνέπεια σκληροί (αρνητικός Πλούτωνας ) έναντι της αδυναμίας μου λόγω του εύθραυστου συναισθηματισμού και της υπερβολικής ευσυγκινησίας μου (Σελήνη – Ποσειδώνας). Η γιαγιά, η μαμά, και όλοι οι μεγάλοι, δεν ήξεραν βέβαια, το πώς να μάθουν στα άλλα παιδιά γενικά, όχι μόνο στα αδέλφια μου, να είναι ευαίσθητα στα δικά μου συναισθηματικά σήματα, αλλά ούτε και εγώ στα δικά τους.

Σήμερα, υπάρχουν πολλοί πάρα πολύ απλοί τρόποι, για να μάθει κανείς πλέον ως ενήλικας να αντιδρά θετικά στα συναισθήματα των άλλων. Ένας απλός τρόπος για παράδειγμα , είναι να μάθει κανείς π.χ. την έκφραση του σώματος ή του προσώπου. Όπως το σμίξιμο των φρυδιών (Κριός) ή και το σφίξιμο του λαιμού, (Κριός με ωροσκόπο Ταύρο), η τσιριχτή συνήθως διαπεραστική φωνή (Παρθένος), το διαπεραστικό βλέμμα, (Σκορπιός) το απλανές βλέμμα (Ιχθείς), ο βασιλικός τόνος φωνής (Λέων), η άκαμπτη ξύλινη στάση (Αιγόκερως) το τρία πουλάκια κάθονται και ήτοι ανάλογο σφύριγμα των (Διδύμων) , κ.λ.π.

Τα συναισθήματα, από φυσιολογική άποψη προσδίδουν διαφορετικές αισθήσεις οι οποίες τουλάχιστον για εμάς που ξέρουμε ή για εκείνους που μαθαίνουν αστρολογία είναι ότι πιο εύκολο πράγμα να διδαχτούμε. Η συναισθηματική εκπαίδευση άλλωστε δεν είναι κάτι που μαθαίνετε μόνο στην παιδική ηλικία ή το σχολείο, αλλά μία ολόκληρη ζωή (Δίας –Ποσειδώνας). Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως η πεμπτουσία του θέματος Σελήνης (συναίσθημα ), Πλούτωνας (υποσυνείδητο), είναι η δυσκολία που όλοι έχουμε στο να συνειδητοποιούμε την σχέση ανάμεσα στις σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, και τις εξ αυτών απορρέουσες συμπεριφορές μας. Ευτυχώς για εμάς, ο (θετικός Πλούτωνας) είναι ο πλανήτης της μετάλλαξης και της τροποποίησης των εσωτερικών μας πεποιθήσεων και θεωρήσεων. Ο ίδιος έχει την πρωτοκαθεδρία της ενδελεχούς έρευνας. Εδράζει δε, στην σε βάθος μεταβαλλόμενη συναισθηματική μας έκφραση. Κοντολογίς, είναι ο πρωτεργάτης της μετάλλαξης του υποσυνειδήτου μας (ευμενής Πλούτωνας). Ο κυρίαρχος του κακού και του καλού. Σωστά διαβάσετε. Κακού –καλού, αλλά όχι μονομερώς ΚΑΚΟΥ!

Μόνο αν ειλικρινά πιστέψουμε, πως ο εγκέφαλος μας, ότι είναι τόσο εύπλαστος, ώστε είναι στο χέρι μας, εμείς οι ίδιοι να παρέχουμε εναλλακτικές και θετικά κίνητρα στον εαυτό μας να αλλάξουμε, τότε μόνο θα γίνουμε και οι κυρίαρχοι των θετικών ιδιοτήτων του Πλούτωνα όποια όψη και όποια σύνθεση και εάν αυτός σχηματίζει στο γενέθλιο ωροσκόπιο μας.

Έχει λοιπόν σημασία, να επιμείνουμε μέχρι το δικό μας εσωτερικό σήμα να μας δηλώσει ότι μάθαμε να χειριζόμαστε συνειδητά τις αισθήσεις και τα συναισθήματα μας. Και να πως, σε τι και γιατί εγώ η ίδια άλλαξα. Δεν αναγκάστηκα, αλλά κουράστηκα να ζω τον εφιάλτη της κακίας και της μνησικακίας μου! Μέχρι πριν λίγα χρόνια, όταν θύμωνα, και θύμωνα συχνά και οικτρά, έπαιρνα τα παλιά τα πιάτα που έτσι και αλλιώς ήθελα να ξεφορτωθώ, τα εκτόξευα στον τοίχο, στο πάτωμα, οπουδήποτε και τα έσπαγα όσο πιο εκκωφαντικά γινόταν. Στην πορεία συνειδητοποίησα τέσσερα πράγματα:

α) ότι έπρεπε ευθύς αμέσως, εγώ να μπω στον δυσάρεστο κόπο να σκουπίσω και να σφουγγαρίσω.
β) ότι έπρεπε να κουβαλάω έξτρα βάρος στο κάδο των σκουπιδιών.
γ) ότι δημιουργούσα περισσότερα απορρίμματα ( έχω από μικρή οικολογική συνείδηση ) και
δ) ότι ήταν προτιμότερο να τα προσφέρω σε φτωχούς, ή κάποιο ίδρυμα, παρά να τα σπάω ανηλεώς. Στο κάτω –κάτω τι μου έφταιγαν τα πιάτα;

Άλλαξα. Όλα αυτά μου ήταν αντιπαραγωγικά, και απαίσια και εν τέλει σαχλά και επίπονα. Έπρεπε να βρω κάτι πιο παραγωγικό και περισσότερο ωφέλιμο. Όχι βέβαια να τρώω λουκουμάδες. Τι όμως ;

Αποφάσισα να κάνω ποδήλατο έναντι της εξής τιμωρίας μου:

α) να ποδηλατοδρομώ ενάντια στον άνεμο –κούραση τι να λέω τώρα, σφιχτά πόδια μεν, θάνατος δε.
β) να μετρώ επακριβώς κάθε πεταλιά, βρίζοντας συγχρόνως θεούς και δαίμονες από μέσα μου, όλους τους εχθρούς ή τους μη φιλικά προς τα συναισθήματα μου διακείμενους.
γ) να με επιβραβεύω όσο αφορά την μετά κόπου και βασάνου αποφόρτιση θυμού και οργής, γυρνώντας απαξάπαντος από κατηφορικούς, άνευ ανέμου ξεκούραστους δρόμους. Υπέροχη αίσθηση!

Σιγά – σιγά, συνειδητοποίησα πως η δεύτερη μέθοδος ήταν καλύτερη μεν από την πρώτη, αλλά όχι επακριβώς η σωστή, ούτε και η πιο ωφέλιμη και πρόσφορη ως προς το να αποφορτίσω τις οργίλες αντιδράσεις μου, που το κάτω -κάτω μου γύρναγαν μπούμερανγκ. Τι να την κάνεις τόση προσπάθεια όταν συγχρόνως δηλητηριάζεις με τις ύβρεις σου τον εαυτό σου; Και να μετράς από πάνω και τις πεταλιές. Σε τι να σου χρησιμέψει αυτό το μέτρημα; Τι άλλο από το ότι με χαιρεκακία να διαπιστώσεις εκ των υστέρων ότι έβρισες από μέσα σου ίσαμε 1.000 -2.000, αυτόν/την που θεωρείς ότι σε έβλαψε.

Σήμερα τι κάνω; Πάω τις ποδηλατικές μου βόλτες, σκεπτόμενη το τι θα ήταν για όλους εσάς που με λαχτάρα περιμένετε να μάθετε νέες εκδοχές για τους πλανήτες, να γράψω. Τι θα ήταν πραγματικά εποικοδομητικό και ωφέλιμο για όλους μας. Παρά την κούραση μου, γυρνώντας στρώνομαι μετά χαράς στην δουλειά. Ο «κακός» θυμός εξανεμισμένος στους σαράντα ανέμους, και η «οργή», μετουσιώνεται σε πνευματική ευεξία και χαρά!

Φυσικά, τώρα πια που δεν είμαι πλέον παιδούλα, και ας σκέφτομαι ώρες –ώρες παιδικά, δεν αναλογίζομαι το πώς θα σας πάρω τον αέρα ή θα σας γίνω αρεστή αλλά με τι τρόπο θα σας μεταφέρω όσο πιο παραστατικά γίνεται, ένα νέο, πρωτοποριακό άκρως εποικοδομητικό τομέα της αστρολογίας, που ονομάζεται «συστημική αστρολογία».

Ένα μικρό της απόσπασμα αποφάσισα κατόπιν των τόσων εναγώνιων ερωτήσεων που οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μας έθεσαν σχετικά με δύο προηγούμενα μέρη Σελήνης – Πλούτωνα, να σας παρουσιάσω στο αμέσως επόμενο 4ο μέρος αυτού του άρθρου.

Διαβάστε επίσης:

το 1ο Μέρος του άρθρου
Σελήνη - Πλούτωνας: Οι μαφιόζοι του ζωδιακού κύκλου (1)

το 2ο Μέρος του άρθρου
Σελήνη - Πλούτωνας: Κόλαση (2)


Χρυσάνθη Σπίγγου