Αστρολογικό δοκίμιο - Περί συλλόγων και άλλων ... δαιμονίων

[Horoscope]

Έχει γίνει αρκετή φασαρία γύρω από τη δημιουργία κάποιου αστρολογικού συλλόγου, που θα φέρει την Αστρολογία στην Ελλάδα στη θέση που της αξίζει, θα δικαιώσει τους οπαδούς της, θα οριοθετήσει το επάγγελμα, θα την αναβαθμίσει, θα περιθωριοποιήσει τους απατεώνες και πολλά άλλα βαρύγδουπα.
Θα θέσουμε μερικούς προβληματισμούς επί του θέματος…

Η Αστρολογία είναι μια πανάρχαια αυτογνωστική τέχνη.
Ίσως κάποτε να ήταν ή να γίνει επιστήμη.
Προς το παρόν όμως παραμένει τέχνη.
Αυτό σημαίνει πως η προσωπική εμπειρία σΆ αυτήν είναι καθοριστική. Και η Ιατρική εξάλλου παραμένει τέχνη σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτό έχει θετικά και αρνητικά σημεία.
Στα αρνητικά συγκαταλέγεται το γεγονός, πως ο καθένας λέει ότι του κατέβει και συχνά γίνεται αποδεκτός.

Η τέχνη αυτή αναπτύχθηκε στα πλαίσια μιας ευρύτερης εσωτερικής γνώσης και στους κόλπους κάποιων εσωτερικών ομάδων, που ως σκοπό είχαν (ή έλεγαν πως είχαν αν θέλετε), την ανάπτυξη της Συνείδησης!
Είναι κατά κάποιο τρόπο, τα Μαθηματικά του Εσωτερισμού.

Όπως και τα μαθηματικά, έτσι και η Αστρολογία παραμένει ένα ανούσιο θεωρητικό τερατούργημα, αν δεν ενταχθεί σε ένα πρακτικό πλαίσιο βιωματικής ανάπτυξης.
Όλοι οι μεγάλοι αστρολόγοι ανήκαν σε κάποια τέτοια ομάδα και στα πλαίσια της δικής τους ανάπτυξης διερεύνησαν την Αστρολογία, η οποία όπως και άλλες γνώσεις του εσωτερισμού όταν εκλαϊκεύτηκαν και βγήκαν από αυτό το πλαίσιο, εκφυλίστηκαν στα χέρια των «επαγγελματιών» του είδους.

Έτσι, η βιωματική γνώση μετατράπηκε σε πληροφορία και ταυτίστηκε μαζί της.
Ένα μικρό παράδειγμα αυτού, είναι το γεγονός ότι η ταχύτητα που σήμερα μπορεί κάποιος να φτιάξει αστρολογικούς χάρτες (εργασία που πριν κάποιους αιώνες απαιτούσε μήνες και αρκετές γνώσεις αστρονομίας), δεν έχει προσθέσει τίποτε ουσιαστικό στην εξέλιξη της γνώσης μας.

Αντίθετα υπάρχει μια αφελής συναισθηματική πίστη στην αστρολογία, που κανένας πραγματικός ερευνητής δε θα δεχόταν a priori.
Ο πραγματικός ερευνητής συνεχίζει να αμφιβάλλει για όλα!

Με τη βοήθεια της σύγχρονης επιστήμης και της στατιστικής, ξεκαθαρίζονται βέβαια πολλές ανακρίβειες και δογματικές απόψεις του παρελθόντος, που οφείλονταν ωστόσο, σΆ αυτόν ακριβώς τον ξεπεσμό της τέχνης και μόνο.
Εγκυμονούν όμως και τον κίνδυνο να πετάξουν και το μωρό μαζί με τα απόνερα.

Για παράδειγμα, πολλοί αστρολόγοι αρνούνται να καταλάβουν τη χρησιμότητα (και ακόμη περισσότερο να θέσουν σε εφαρμογή), τη θεωρία της αντιστοιχίας των ωρών της ημέρας με τους πλανήτες. Πράγματι είναι δύσκολο.
Όποιος όμως το έχει συνδυάσει με την επιρροή αυτών στο διαλογισμό (και σε σχέση με το προσωπικό του ωροσκόπιο), θα βρει αμέσως την απάντηση που ψάχνει και αυτό είναι μια ακριβής επιστήμη, όσο κι αν ακούγεται παράξενο!

Επίσης η δημοσιότητα που επιδιώκουν πολλοί, δεν πρόκειται ποτέ να συμβαδίσει με την ποιότητα. Δηλαδή στον «πρωινό καφέ» θα ακούμε πάντοτε προβλέψεις. Δε γίνεται διαφορετικά. Το θέμα θα είναι πάντα ποιος θα τις πει και θα τσεπώσει τα χρήματα.
Επίσης οι αστρολογικές σχολές ανά τον κόσμο που έχουν ένα κύρος, αυτό το οφείλουν στο κύρος των ανθρώπων που τις έφτιαξαν.
Πρακτικά δεν έχουν καμιά κρατική αναγνώριση, τα δε πτυχία τους δεν πιστοποιούν τίποτε ιδιαίτερο επί της ουσίας, αφού δίνονται με εξετάσεις δι αλληλογραφίας!

ΚατΆ αντιστοιχία, οποιοσδήποτε σύλλογος δημιουργηθεί, θα αγωνίζεται «στο κάτω όριο των πραγμάτων». Δηλαδή (στην καλύτερη περίπτωση) να οριοθετεί, να περιχαρακώνει και να αναπαράγει βασικές πληροφορίες.
Κατά τη γνώμη μας για να σταθεί ένα τέτοιο εγχείρημα σε βάθος χρόνου, πρέπει να ξεκινήσει από κάποια μικρή και ομοιογενή (ως προς τις απόψεις και τις επιδιώξεις) ομάδα, που θα αποτελείται από ανθρώπους ενταγμένους στο αυτογνωστικό και ερευνητικό κομμάτι και όχι στα 090, στην άγρα πελατών και στις δημόσιες σχέσεις.
Η ομάδα αυτή ίσως έχει τη δυνατότητα να αποδείξει, αν το καταφέρει, μέσα στο χρόνο, την αξία της.
Aυτού του είδους οι αξίες είναι αυταπόδεικτες από το ειδικό τους βάρος και από την ποιότητα του κόσμου που προσελκύουν.

Για παράδειγμα, ως μαθητής σε Ελληνική αστρολογική σχολή πριν 20 χρόνια περίπου, ένιωσα λίγο αμήχανα ως προς τη σοβαρότητα αυτού που επιχειρούσα, αφού όλη η υπόλοιπη τάξη αποτελείτο από γυναίκες άνω των 40, που άρχιζαν πάντοτε την ερμηνεία του ωροσκοπίου από τον 7ο οίκο (του γάμου) και ήθελαν εύκολα και γρήγορα να κρεμάσουν την ταμπέλα του επαγγελματία έξω από την πόρτα του σπιτιού τους και αρέσκονταν με τον περίγυρό τους σε αέναες μεταφυσικές αναζητήσεις αμφίβολης ποιότητας και χαμηλού επιπέδου. Και μερικές τα κατάφεραν για κακή τύχη των εύπιστων πελατών τους (ας πρόσεχαν κι αυτοί).

Κάποιος φίλος και μέλος της προσωρινής επιτροπής, του υπό δημιουργία συλλόγου, μου είπε σε συζήτηση που είχαμε, πως όλοι έχουν κάποιο μελανό σημείο στο (αστρολογικό) παρελθόν τους και θα πρέπει να το προσπεράσουμε για το κοινό καλό.
Διαφωνούμε! Υπάρχουν πολλοί άγνωστοι στο ευρύ κοινό, ενασχολούμενοι με το αντικείμενο, με γνώσεις που θα ζήλευαν σχεδόν όλοι οι «επαγγελματίες» του χώρου και δεν έχουν τίποτε μεμπτό. Όποιος ενδιαφέρεται, τους βρίσκει και συνεργάζεται μαζί τους.
«Κάποτε έρχεται η στιγμή νΆ αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θΆ αφήσεις».

Η επιστήμη έγινε αποδεκτή από τους πολυπληθείς πολέμιούς της, κάτω από το βάρος των αποδείξεών της και της πρακτικής εφαρμογής της και όχι χάρη στο συνδικαλισμό.

Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς, πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους και ας μη μιλάμε για συλλόγους και άλλα γραφικά οράματα, προσπαθώντας έτσι να μεταθέσουμε τα πραγματικά δικά μας προβλήματα σε κύκλο ψυχοθεραπείας.

Το κείμενο προέρχεται από το blog Οι Συμμορίτες
Ευχαριστούμε για την άδεια αναδημοσίευσης

[Βασιλης Παπαδολιας]

Πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση μόνο που μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα που - σημειωτέον - δεν αλληλοαποκλείονται. ¶λλο ο επαγγελματικός σύλλογος κι άλλο μία κίνηση από ανθρώπους που έχουν ενασχόληση για λόγους αυτογνωσίας.

[Γιάννης Ριζόπουλος]

Οι προβληματισμοί του συντάκτη του κειμένου είναι πράγματι εξαιρετικοί και σε πολλές περιπτώσεις αγγίζουν την ουσία του θέματος.

Όμως εμένα πάντα με ενδιέφεραν τα οράματα, ακόμη κι όταν ήταν "βαρύγδουπα"...

Και βέβαια ο συνδικαλισμός έτσι όπως τον ξέρουμε σήμερα δεν έκανε αποδεκτή την Επιστήμη. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για την περιφρούρηση των επιστημονικών ανακαλύψεων εργάστηκαν Ακαδημίες Επιστημών και άλλα συναφή ιδρύματα. Και πολλοί εφευρέτες και ερευνητές βρήκαν εκεί την υποστήριξη που χρειάζονταν, ηθική και υλική. Ας μην απαξιώνουμε το ρόλο μιας συλλογικής προσπάθειας, όσες αδυναμίες κι αν παρουσιάζει.

Από την άλλη, όπως σωστά επισημαίνεται, η Αστρολογία είναι Τέχνη, άρα δεν υπόκειται σε "επιστημονικούς" κανόνες ούτε σε ανάλογες διακρίσεις.
Ένας ζωγράφος η ένας μουσικός δεν έχει ανάγκη από κανέναν σύλλογο για να "αποδείξει" την τέχνη του, ούτε είναι αναγκαίο να έχει κάποιου είδους "πιστοποίηση" Υπάρχουν και οι αυτοδίδακτοι.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί μια στήριξη όταν αδικηθεί στις όποιες επαγγελματικές του συναλλαγές η ,αντίστροφα, να στηρίξει ανάλογες υποθέσεις μέσα από μια κοινή δράση.

Προσωπικά εκτιμώ ότι σε μια ένωση η έναν σύλλογο αστρολόγων χωράνε όλοι όσοι συμφωνούν σε κάποιες βασικές αρχές, ανεξάρτητα από το σε ποια "τάση" ανήκουν. Οι αρχές αυτές δεν μπορεί να είναι παρά προϊόν "ζύμωσης"
Η επαγγελματική Αστρολογία είναι τόσο πραγματική όσο και η αγάπη των ερασιτεχνών. Εξ άλλου κανείς και τίποτα δεν αποκλείει το να ...μεταπηδήσει κάποιος από τη μια θέση στην άλλη.

Και η ισοτιμία είναι το κλειδί της δημιουργικής συνύπαρξης όλων των τάσεων.