Κρόνος - Ουρανός: Αθώος ή ένοχος

[runaway]

΄Εχοντας παρατηρήσει ότι οι αρκετοί ασχολούμενοι με την Αστρολογία, ερασιτεχνικά και μη, «αναθεματίζουν» τον Κρόνο και του προσδίδουν τα αίτια για τα βάσανα και τις δυστυχίες τους, αφού αισθάνονται ότι αντιπροσωπεύει την «καρπαζιά» του ζωδιακού, παραθέτω και την δική μου άποψη επί του θέματος.

Ο Κρόνος είναι απλά ο «δικαστής» των δικών μας λαθών. Ο ορισμός του υπεύθυνου ανθρώπου δεν είναι ο «αλάνθαστος» , αλλά εκείνος που ναι μεν κάνει λάθη, δέχεται όμως να αναλάβει τις ευθύνες και να επωμιστεί τις συνέπειες των λαθών αυτών. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμα αρκετά υπεύθυνοι άνθρωποι, και δεν το έχουμε ρίξει όλοι στο «τραλαλά, όλοι οι άλλοι φταίνε εκτός από εμένα, φταίει η παλιοζωή και ο Κρόνος που με αντιπαθεί και δεν με αφήνει να δω άσπρη μέρα».

Αντιθέτως, ένας άλλος πλανήτης που εμείς οι ΄Ελληνες ειδικά πολύ τον συμπαθούμε, αφού όπως άλλωστε μας λέει και ο Σουρρής «του ΄Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει...» ευθύνεται για πολλές αναποδιές οι οποίες μάλιστα τις περισσότερες φορές δεν εξαρτώνται από την προσωπική μας θέση σε κάποιο θέμα. Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι καταλάβατε ότι μιλάω για τον περίφημο Ουρανό.

Σαν πλανήτης, ο Ουρανός εκφράζει την ανάγκη του ατόμου να απελευθερωθεί απο τα δεσμά της ευθύνης. Γι΄αυτό η αναρχία, ο εκκεντρισμός, ο φανατισμός αλλά και οι εφευρέσεις, η πρωτοτυπία και κάθε τι το πρωτοποριακό υπάγονται στις ιδιαίτερες επιδράσεις του (τα θετικά σχόλια γίνονται για να του αποδώσω και μερικά ελαφρυντικά..).

Τα αποτελέσματα των διελέυσεών του είναι τόσο απροσδόκητα, ώστε οι μεγάλοι δάσκαλοι της Αστρολογίας να μας συμβουλεύουν : «Ποτέ μην προβλέπετε την Α ή Β κατάσταση σαν αποτέλεσμα της Ουρανίου επιδράσεως. Πάντα κάποια Γ θα προκύψει!»
Βέβαία, πολλοί από αφέλεια μπορεί να σκεφτούν πως αυτό είναι κάτι καλό, αφού οι εκπλήξεις είναι απαραίτητες για να υπάρχει ενδιαφέρον στη ζωή μας....

Εντάξει λοιπόν με τις θετικές εκπλήξεις. Τί γίνεται όμως με τις αρνητικές επιρροές του Ουρανού σε γενέθλιο και ετήσιο Ωροσκόπιο Τουλάχιστον οι αρνητικές ετήσιες επιδράσεις του Κρονου, δικάζουν τη σωστή η όχι θέση μας σε καίρια ζητήματα. ΄Αν κάποιος έχει φερθεί σωστά, ίσως τον «ταρακουνήσει» λίγο αλλά τελικά θα τον σταθεροποιήσει στην υπάρχουσα θέση. Αν πάλι έχει φερθεί λάθος θα τον «καταδικάσει» να πληρώσει το λάθος του. Και πάλι όμως, μετά την αποπληρωμή θα του έχει χαρίσει δύναμη και εμπειρία, αγαθά που δυστυχώς όπως οτιδήποτε αξίζει, έχουν μεγάλο τίμημα, εξ' ού και οι δυσκολίες που εμφανίζονται.

Ο Ουρανός όμως, ενεργεί ανατρεπτικά εκεί που δεν το περιμένεις. Χωρίς αιτία, χωρίς καμμιά φορά να μπορείς να αντιδράσεις αφού όλα γίνονται αστραπιαία σε αντίθεση με τον Κρόνο που δρά αργά και βήμα βήμα.
Δεν μιλάω φυσικά για τα άτομα τα οποία γεννήθηκαν κάτω από δυσμενείς επιρροές του Ουρανού. Ναι, ξέρετε, εκείνα τα «εκκεντρικά» αλλά και τόσο γοητευτικά άτομα, τα αλλοπρόσαλλα αλλά και τόσο πρωτότυπα, τα ακατανόητα αλλά και τόσο ενδιαφέροντα που μας προσελκύουν όχι για άλλο λόγο παρά εξ΄αιτίας της ίδιας της φύσης του ατόμου να έλκεται απ΄οτιδήποτε δεν μπορεί να καταλάβει στο σύνολό του και να προσπαθεί συνεχώς να το ανακαλύψει. Βέβαια αυτή η ώθηση είναι που έκανε τον άνθρωπο να πατήσει στη Σελήνη αλλά τελικά η Σελήνη δεν είχε τα «πράσινα ανθρωπάκια» που ίσως όλοι φαντάζονταν μέχρι τότε με έκσταση. Η Σελήνη χαρακτηριζόταν από απουσία ζωής (ας μη με παρεξηγήσουν ορισμένοι, δεν αμφισβητώ ότι ίσως υπάρχει ζωή στο διάστημα, το γεγονός χρησιμοποιείται παραβολικά).

Για λόγους συνεπείας τονίζω ότι ιδιόρρυθμος κατά βάσιν συμαίνει ιδιόρρυθμος και στη χειρότερη περίπτωση σημαίνει μόνο ιδιόρρυθμος. Οι καλύτερες περιπτώσεις του Ουρανού που δίνουν Αϊνστάιν και ταυτόχρονα κάποια εύλογη ιδιορρυθμία στον ψυχισμό του ατόμου είναι πολύ λίγες. Και οπωσδήποτε σ΄αυτές τις περιπτώσεις η ιδιορρυθμία είναι ανεκτή μόνον ως παρενέργεια, όπως ακριβώς το πολύ δραστικό φάρμακο που για να δράσει αποτελεσματικά, προκαλεί υπνηλία ή υπερδιέγερση.

Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Υδροχόοι, οι οικοδεσπότες τους, αλλά πιστεύω πως «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ'αλήθεια».
Εύχομαι κάποια στιγμή να σταματήσει η παραπλάνηση για τον δήθεν «κακό» Κρόνο και να τον δούμε όλοι στην πραγματική του υπόσταση ως «Δάσκαλο» που τιμωρεί τα λάθη μόνο όταν γίνονται και εν τέλει μετά τη διαδικασία «κάθαρσης» προικίζει το άτομο με γνώση και ψυχική δύναμη που κανένα Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να διδάξει, σε αντίθεση με τον Ουρανό που παραμένει πάντα σταθερός στην αστάθειά του και δεν μπορείς να τον πολεμήσεις αφού στην ερώτηση «έρωτας ή πόλεμος» θέλει πάντα το ένα από τα δύο που δεν θα έχει. Αν θα έχει έρωτα, θα θέλει πόλεμο και αν αποκτήσει πόλεμο θα θέλει πίσω τον έρωτα.

Φυσικά, μετά απ΄όσα του προσάπτω καλό είναι για να μην προκαλέσω τη μήνιν του να πώς πως κι εκείνος έχει το θετικό ρόλο του στην Αστρολογία, αφού μας μαθαίνει (θέλωντας και μη) ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο και ότι πρέπει πάντα να είμαστε έτοιμοι να προσαρμοζώμαστε σε νέες καταστάσεις, όταν το απαιτεί η επιβίωση και η εξελικτική μας πορεία. Σαν το φίδι που αλλάζει το δέρμα του, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να έχει πάντα μέσα του εναλλακτικές λύσεις και να μην «βολεύεται» ποτέ υιοθετώντας απόψεις που του φαίνονται ότι δεν θα χρειαστούν ποτέ αναπροσαρμογή.

Γι΄αυτό και οι «συμβιβασμένοι», που τους ξεχωρίζει κανείς γιατί δείχνουν πάντα δέκα χρόνια μεγαλύτεροι νοιώθουν πολύ πικρή τη γεύση των εμπειριών του Ουρανού. Τους κακοφαίνεται τόσο, γιατί δεν καταλαβαίνυν ότι δίχως τις εμπειρίες αυτές η ψυχή τους μένει στάσιμη, και αποτελματώνονται ήδη και σ' αυτήν την ενσάρκωση.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις της γράφουσας (με ορισμένα στοιχεία από το βιβλίο «Πλανήτες και Πεπρωμένο» της Κας ΄Αντζελας Ρίγλη) ύστερα από προσωπική μελέτη και εμπειρία. αφού τυγχάνει να είμαι κι εγώ ένα από εκείνα τα άτομα που δέχεται τις αρνητικές επιρροές Ουρανού και Κρόνου στο γενέθλιο ωροσκόπιο αλλά και στα ετήσια των τελευταίων χρόνων και μπορώ πια να καταλάβω ποιός ο φίλος και ποιός ο εχθρός.

Φιλικά προς όλα τα μέλη!

[starfish]

Ειναι μια αποψη, διαφορετικη απο αυτες που εχω διαβασει επανειλλημενα. Και πολυ ενδιαφερουσα.
Θα ηθελα ομως να κανω μια παρατηρηση: Ειτε 'δικαστη' ειτε 'δασκαλο' αποκαλεσουμε τον Κρονο, γιατι θεωρειται δεδομενο οτι καποιος μαθαινει μεσω 'καρπαζιας' ή ποινης; Η επιεικεια δεν εχει θεση στους συμπαντικους νομους; Η τιμωρια μπορει να εκπαιδευει [και αυτο αμφιλεγομενο ειναι], αλλα καλλιεργει το πνευμα και την ψυχη; Ο διδασκαλος διδασκει, δεν τιμωρει και ο δικαστης που ενδιαφερεται για το γραμμα και οχι για το πνευμα του νομου, δεν αποδιδει δικαιοσυνη. [να με συμπαθας Κρονε... ]

[runaway]

Αγαπητή Starfish,

Πριν σου απαντήσω, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά δεν παρομοίωσα τον Κρόνο με «καρπαζιά» αλλά με «Δικαστή» και ως εκ τούτου έχω να σου πω τα εξής:
Κάθε κοινωνία για να μπορέσει να λειτουργήσει χρειάζεται κάποιον που να παίζει τον ρόλο του «Δάσκαλου» και του «Δικαστή», αλλιώς θα επικρατούσε καθεστώς αναρχίας όπου ο καθένας θα φερόταν κατά τα δικά του συμφέροντα, με αθέμιτα πολλές φορές μέσα., αφού δεν θα υπήρχε ο φόβος επερχόμενης τιμωρίας. Βέβαια συμφωνώ μαζί σου εν μέρει, γιατί πιστεύω ότι κάθε ένας πρέπει να είναι ελεύθερος να ενεργεί σύμφωνα με την «ελεύθερη βούληση» και πως μόνο οι «σκλάβοι» χρειάζονται «μαστίγιο» για να συμπεριφερθούν σωστά. Ανάλογα με τη δική μου θεωρία κανένας άνθρωπος δεν είναι γεννημένος σκλάβος Ρεαλιστικά όμως, πόσοι είναι εκείνοι που έχουν την ωριμότητα να διαχειριστούν σωστά την απόλυτη ελευθερία; Μάλλον λίγοι, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί απουσία εγωισμού, αλαζονείας, ιδιοτέλειας και άλλων παρόμοιων «κομψών» ιδιοτήτων που διέπουν τους περισσότερους από εμάς τους κοινούς θνητούς. ΄Εδώ λοιπόν βρίσκει εφαρμογή ο ρόλος του «Δικαστή» που επιβάλλει την τάξη. Η επιείκεια στην οποία αναφέρεσαι δίνεται με τη μορφή δεύτερης ευκαιρίας… Πώς όμως κάποιος θα αξιοποιήσει σωστά την ευκαιρία αυτή αν πρώτα δεν έχει συνειδητοποιήσει το αρχικό του λάθος; Δυστυχώς ο άνθρωπος τείνει να φιλοσοφεί σε στιγμές θλίψης και αυτό γιατί η φιλοσοφία προϋποθέτει προσωπική απομόνωση. Σε στιγμές χαράς κάθε άτομο προτιμά να συναναστρέφεται άλλα άτομα και όχι να περνάει χρόνο με τον εαυτό του.
Πέρα των παραπάνω αναφερθέντων, ας μην ξεχνάμε πως η αρχή της υπευθυνότητας δεν βρίσκει ανταπόκριση στο «αλάθητο των πράξεων» μας αλλά στην ανάληψη των συνεπειών κάθε λανθασμένης κίνησής μας. Η «μεταμόρφωση» λοιπόν του ανθρώπου σε υπεύθυνο ον θα ήταν υπό ιδανικές συνθήκες κάτι απλό και ανώδυνο αλλά επειδή οι ιδανικές αυτές συνθήκες εκλείπουν, αφού ακόμα το «καθ’εικόνα και ομοίωσιν» δεν έχει φτάσει στην απόλυτη ολοκλήρωσή του, η σοφία και η γνώση κατακτώνται με ένα τρόπο που ο ανθρώπινος νους εκλαμβάνει ως «επώδυνο» γιατί ακόμα δεν έχει φτάσει στο απόλυτο πνευματικό εξελικτικό στάδιο.

Φιλικά…

[ioni]

κάτι το διαφορετικό και πολύ καλό

[MrGalaxy]

Αχ!! Αυτός ο Ουρανός τι μας κάνει!!:bigsmile:
Βεβαια ο Ουρανός δεν μας κάνει να ξεχνάμε αυτά που ξέραμε.... Οτι έχουμε μάθει από τον Δασκαλο Κρόνο έχουν ήδη περάσει!! Το θέμα είναι τι γίνεται όταν πεφτουν αυτοι οι δυό σε γωνία...! Το παρελθον με το μελλον ερχονται σε κόντρα!!:amuse: Γι'αυτό να πούμε πως δεν υπάρχει κακός πλανήτης...... Ο Κρόνος μας μαθαίνει και ο Ουρανός φέρνει τις αλλαγές και το καινούριο...... Μη τους βάλεις μαζί.... Δηλαδη να "μάθουμε κάτι καινούριο" γιατι θα μας δυσκολέψει πολύ!!:bigsmile:

[kiaRRa]

Αχ!! Αυτός ο Ουρανός τι μας κάνει!!:bigsmile:
Βεβαια ο Ουρανός δεν μας κάνει να ξεχνάμε αυτά που ξέραμε.... Οτι έχουμε μάθει από τον Δασκαλο Κρόνο έχουν ήδη περάσει!! Το θέμα είναι τι γίνεται όταν πεφτουν αυτοι οι δυό σε γωνία...! Το παρελθον με το μελλον ερχονται σε κόντρα!!:amuse: Γι'αυτό να πούμε πως δεν υπάρχει κακός πλανήτης...... Ο Κρόνος μας μαθαίνει και ο Ουρανός φέρνει τις αλλαγές και το καινούριο...... Μη τους βάλεις μαζί.... Δηλαδη να "μάθουμε κάτι καινούριο" γιατι θα μας δυσκολέψει πολύ!!:bigsmile:

Και γιατι όχι να εδραιώσουμε αυτά που ξέρουμε και να προχωρήσουμε σε νέα ανεξερευνητα μονοπάτια?:embarrest Υπάρχει μια ανάγκη για αλλαγή που ή θα συγκρουστεί σε όσα ήδη ξέρουμε, ή θα βασιστεί σε αυτά και θα προχωρήσει μπροστά.