ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ… Ο ΜΥΘΟΣ της Ανατολής... Το όνειρο της Δύσης

[voulatain]

Τσαρλυ Τσαπλιν οι ηλικίες των συζύγων του μάλλον τον κατατάσουν στην συμπαθή κατηγορία των παιδεραστών

Ναι Βούλα ...κι εγώ λατρεύω τα "Φώτα της Πόλης"

Αν κ θα βγω εκτος θεματος,τον Τ.Τσαπλιν τον θεωρω μεγαλο ως καλλιτεχνη,Τονια μου,τιποτα περισσοτερο κ τιποτα λιγοτερο.Και οπως ελεγε η γιαγια μου ''τα στερνα,τιμουν τα πρωτα''

[Γιάννης Ριζόπουλος]

Με αφορμή τον Μ Αλέξανδρο.

Τους θερμούς χαιρετισμούς μου στη φωτεινή πρωτοπορία του site!
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την ανταλλαγή των προβληματισμών σας για τον Μ Αλέξανδρο, την ελληνικότητα και τα ...εργαλεία της ιστορικής ανάλυσης.
Εκτιμώ ότι η αστρολογία μπορεί να βάλει τις δικές της παραμέτρους σε όλα αυτά τα θέματα και η συμμετοχή μου στον ...κύκλο των χαμένων αστρολόγων σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί.

Μακάρι να μπορούσαμε να εξετάσουμε τον "αστρολογικό" Αλέξανδρο, δυστυχώς όμως, μόνον η χρονιά της γέννησης του είναι βέβαιη. Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι γεννήθηκε στα τέλη Ιουλίου του 356 πΧ αλλά υπαρχει και η άποψη, ότι αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι λοιπόν, ότι είχε τον Κρόνο στον Ταύρο, τον Ουρανό στον Αιγόκερω, τον Ποσειδώνα στην Παρθένο και τον Πλούτωνα στον Κριό. Η μόνη κύρια όψη, που υπάρχει μεταξύ τους είναι το τρίγωνο του Κρόνου με τον Ποσειδώνα, θεωρώ όμως ότι οι ζωδιακές θέσεις του Ουρανού και του Πλούτωνα σχετίζονται άμεσα με την ...αναστάτωση, που προξένησε σε ένα μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Οι δύο πλανήτες φαίνεται να είχαν μια ειδική σχέση με τον Αλέξανδρο, που πιστοποιήθηκε με τη σύνοδο τους στον Ταύρο τη χρονιά που πέθανε (323 πΧ). Η εκστρατεία κατά των Περσών ξεκίνησε όταν ο Ουρανός μπήκε στον Κριό και η δωδεκαετής περίοδος των κατακτήσεων του προσδιορίστηκε χρονικά από την αντίθεση του Πλούτωνα (στον Ταύρο) με τον Ποσειδώνα, κάτι που δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Οι δύο πλανήτες έδιναν το ρυθμό στις εξελίξεις, από την αρχή του 6ου πΧ αιώνα, όταν συγκρότησαν τη μοναδική για τους ιστορικούς χρόνους τριπλή σύνοδο (με τον Ουρανό) στον Ταύρο. Αυτό ήταν και το έναυσμα για να αναδειχθούν οι αξίες, που θεωρούνται μέχρι και σήμερα θεμελιώδεις.

Η επίδραση των συνόδων των αργών πλανητών στην εξέλιξη του πολιτισμού είναι ένα ουσιαστικό αστρολογικό ζήτημα, που δεν έχει διερευνηθεί όπως θα έπρεπε. Ο χώρος δεν επιτρέπει να αναπτύξω το θέμα αλλά μπορώ να σας δώσω μια ιδέα. Και σ' αυτό το ταξίδι στο χρόνο, που ακολουθεί, να θυμάστε ότι η πολικότητα των ζωδίων ειναι σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερα λειτουργική.

Οι σύνοδοι του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα γίνονται κάθε 500 περίπου χρόνια και από την αρχαιότητα μέχρι το 1400 μ Χ συνέβαιναν όλες στον Ταύρο. Όλη αυτή περίοδος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "Ταυρική"και κατά τη διάρκεια της οι προτεραιότητες δεν ήταν τόσο σε σχέση με την ανάπτυξη του πολιτισμού, όσο με τη θεμελίωση του. Η πρώτη φάση αυτής της περιόδου εντάσσεται στην Εποχή του Κριού, γι αυτό και ο χαρακτήρας της ήταν περισσότερο προοδευτικός με έμφαση στις νέες ιδέες. Η συμβολή του Ζυγού ήταν επίσης προφανής όχι μόνον στις εκδηλώσεις του αρχαίου πνεύματος αλλά και από το τελικό "πάντρεμα" των πολιτισμών, κυρίως μέσα από τη δράση του Αλέξανδρου: Ο ¨"εκπολιτισμός" δια των όπλων εκφράζει πολύ χαρακτηριστικά την ενιαία λειτουργία Κριού-Ζυγού. Η έναρξη της Εποχής των Ιχθύων όρισε ένα θρησκευτικό πλαίσιο, που τόνισε τις πιο συντηρητικές πτυχές του Ταύρου αλλά και του πολικού του ζωδίου, του Σκορπιού, ορίζοντας νέα δόγματα με καταστρεπτικές συνέπειες για τον αρχαίο κόσμο. Από τον 15ο αιώνα, ο ρυθμός άλλαξε αφού η σύνοδος των δύο πλανητών άρχισε να συμβαίνει στους Διδύμους, κάτι που θα συνεχίσει να γίνεται για πολλούς αιώνες. Από αυτήν την άποψη, τα χαρακτηριστικά της ' Νέας εποχής", που ζούμε από τότε είναι το "άνοιγμα", η επικοινωνία και η ελεύθερη σκέψη που βέβαια όσο περνούν τα χρόνια και εδραιώνεται η "κοινωνία της πληροφορίας" διευρύνει ακόμη περισσότερο τους ορίζοντες του πολιτισμού. Η Εποχή των Ιχθύων απέκτησε τα εφόδια για να αναδείξει τα ...προσόντα της Παρθένου.

Όμως σε αυτό το υπόβαθρο των Εποχών έδιναν και δίνουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και οι σύνοδοι του Ουρανού με τον Ποσειδώνα (συμβαίνουν κάθε 180 χρόνια περίπου), που ακολουθούν και αυτές πιστά τη ζωδιακή σειρά από τον Κριό στον Ταύρο κοκ. Έτσι το τέλος των κλασσικών χρόνων σηματοδοτήθηκε από την πρώτη σύνοδο των δύο πλανητών στους Διδύμους το 403 πΧ, που δημιούργησε τελικά και την ελευθερία σκέψης της Ελληνιστικής περιόδου, της μόνης στην αρχαιότητα που "επέτρεψε" και την τεχνολογική ανάπτυξη. Ο ...συνένοχος Τοξότης έκανε φυσικά αισθητή την παρουσία του με το μωσαϊκό των ιδεών αλλά και τα ποικίλα εξερευνητικά ταξίδια, όπως αυτά του Νέαρχου και του Πυθέα. Τα χαρακτηριστικά των δύο πολικών ζωδίων επανεμφανίστηκαν από τα τέλη του 15ου μΧ αιώνα, μέχρι τις αρχές του 19ου, όταν ο Ουρανός με τον Ποσειδώνα έκαναν τις συνόδους τους στον Τοξότη. Η περίοδος του Διαφωτισμού συνδυάστηκε με τις μεγάλες ανακαλύψεις των 'Νέων χωρών" μόνον που η φορά της κίνησης ήταν από Ανατολικά προς Δυτικά.
Μέχρι λοιπόν το 60 πΧ, που ξεκίνησε η σειρά των συνόδων στον Καρκίνο, ορίζοντας την περίοδο της Ρωμαϊκής ακμής, ο ρυθμός ανάπτυξης του πολιτισμού ήταν πιο ταχύς αλλά και πιο άναρχος. Τα αιτήματα των συνόδων του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στους Διδύμους ήταν συγκεκριμένα: Επικοινωνία, γνώση και επέκταση. Αυτό ήταν και το αστρολογικό περιβάλλον στο οποιο έδρασε ο Αλέξανδρος και γι αυτό, ανεξάρτητα με το αν ήταν "ήρωας" η "σφαγέας" καθόρισε και την ταυτότητα της προσπάθειας του. Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι με την επαφή των πολιτισμών άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα και στην Αστρολογία.

Ελπίζοντας ότι σας δημιούργησα πλήθος σκέψεων και προβληματισμών...σας ευχαριστώ για την ανάγνωση!

[LeLou]

Καλημέρα, Lelou...

πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση σου... και κυρίως κατανοητή για να μπορέσουμε να τοποθετηθούμε... Μερικά ερωτήματα για διευκρίνιση...

- Η καταγραφή γεγονότων βασίζεται σε μία γλώσσα... Η γλώσσα είναι αντικειμενική ή υποκειμενική; Γίνεται μία εξέγερση. Ως τι καταγράφεται στα βιβλία; Ως Επανάσταση; Ως Εξέγερση; Ως Κίνημα; Οι ίδιες οι λέξεις είναι ουδέτερες ή έχουν σημειολογική σημασία; Πώς επιλύεται το πρόβλημα του πώς θα χαρακτηριστεί ένα γεγονός;

- Πώς καταγράφεται ως γεγονός μία ταξική αντίθεση; Μία διαδικασία που είναι καθημερινή, διαρκής και δυναμική δηλαδή; Πέρα από αποσπασματικά "επεισόδια" της αντίθεσης η ίδια η φύση της αντίθεσης μπορεί να καταγραφεί ως γεγονός ή συνιστά "συμπέρασμα";

- Πώς γίνεται η επιλογή των γεγονότων που θα καταγραφούν; Πότε ένα γεγονός θεωρείται σημαντικό για να καταγραφεί και πότε όχι; Η επιλογή της καταγραφής δε συνιστά παρέμβαση;

Πέραν των ανωτέρω υπάρχει και ο γενικότερος φιλοσοφικός στοχασμός βέβαια για το αν υπάρχει διαχωρισμός αντικειμενικού - υποκειμενικού είναι είναι απλά ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Για παράδειγμα οι νοητικές λειτουργίες αναπτύσσονται πρώτα ή η γλώσσα; Μπορεί κανείς να τα διαχωρίσει; Ή είναι καθαρά μεδοθολογικός ο διαχωρισμός;

Καλησπέρα σας
Ο λόγος που με οδήγησε να κάνω την "παρέμβαση" ήταν ακριβώς το "ζουμί" των ερωτημάτων που μου θέσατε.
Εν ολίγοις, μου φαίνεται άτοπη η μετατροπή του διαλόγου από ανταλλαγή γνώσης σε αντιπαράθεση, όταν ούτε το βασικότερο ερώτημα όλων -υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ αντικειμενικού υποκειμενικού στην ιστορία κι αν ναι πώς ορίζεται;- δεν έχει απαντηθεί μ' έναν τρόπο που να τους βρίσκει όλους σύμφωνους.

Σ' ένα αποστασιοποιημένο δηλαδή αναγνώστη, από κάποιο σημείο και μετά, το θέμα τέτοιων συζητήσεων θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το αυγό του Κολόμβου, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι, οι εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες και τα ενδιαφέροντα επιχειρήματα που μοιράστηκαν οι συνομιλητές, χάνουν την αξία τους γι' αυτούς που τα διάβασαν.

Προσωπικά ευχαριστώ τόσο εσάς όσο και τους υπόλοιπους που αφιερώνουν εδώ το χρόνο τους για να μοιραστούν τις γνώσεις τους μαζί μου, κάτι που σίγουρα θα βρίσκει σύμφωνα και τα περισσότερα μέλη του site.
Πολύ καλό βράδυ σε όλους.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Καλημέρα Lelou...

συμφωνώ με την τοποθέτηση σου. Η τοποθέτηση μου δίνει την αφορμή να πω και δυο λόγια που δεν απευθύνονται σε σένα ειδικά, απλά μου δίνεις την αφορμή.

Ο λόγος που οι συζητήσεις μετατρέπονται συνήθως σε αντιπαράθεση είναι ότι παραγνωρίζουμε στοιχεία επικοινωνίας. Ένα από αυτά είναι η ορολογία που χρησιμοποιούμε. Καθένας ανάλογα με το γνωσιακό του background ορίζει διαφορετικά κάποιες έννοιες. Για να "επικοινωνήσει" θα πρέπει να έρθει σε μία διαδικασία "διαπραγμάτευσης" για τους κοινά αποδεκτούς όρους. Αλλιώς αναπτύσσονται παράλληλοι μονόλογοι. Ειδικά, αν πιστεύει ότι έχει ειδικές γνώσεις, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να "εισάγει" στους αναγνώστες την ορολογία που χρησιμοποιεί. Κλασσικό παράδειγμα η έννοια του Κάρμα. Για τους περισσότερους σημαίνει τη μοίρα. Όσα βιβλία εσωτερισμού κι αν επικαλεστώ εγώ που να λένε το αντίθετο, οι συζητητές μου θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι Κάρμα είναι αυτό που ξέρουν ως τώρα. Αν θέλω να επικοινωνήσω μαζί τους λοιπόν, θα πρέπει να "επανεισάγω" την έννοια του Κάρμα. Αυτό το σκοπό έχουν και τα σχετικά άρθρα που δημοσιεύω. Με την ίδια λογική λοιπόν αν θέλω να ορίσω τις έννοιες Ταυτότητα, Πολιτισμός, Κουλτούρα πέρα από την τρέχουσα "του συρμού" έννοια τους και με βάση επιστημονικά δεδομένα που εγώ γνωρίζω, θα πρέπει να "εισάγω" τις έννοιες και να "αναμένω" τη "συμφωνία" των υπολοίπων σε μία κοινή βάση ορολογίας. Αυτό απαιτεί και ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, όπου θεωρώ τις σημασίες των εννοιών, προϊόντα κοινής συμφωνίας. Αν δεν έχω τέτοια στάση και θεωρώ ότι έννοιες έχουν φιξαρισμένες σημασίες (εδώ πάλι μπαίνει ο ιδεαλισμός κι ο μη ιδεαλισμός), προφανώς έχω δυσκολία να το κάνω αυτό και αναμένω όλοι να θεωρούν ως σημασίες αυτές που έχω μάθει εγώ. Κάπου εκεί αρχίζω να μην μπορώ να επικοινωνήσω. Προφανώς κι εδώ έχουμε κάποια αφετηρία. Αν πιστεύω ότι ο κόσμος είναι αντικειμενικός, δεν αποδέχομαι τη λογική της κοινής συμφωνίας, αλλά αναζητώ την "αντικειμενική αλήθεια". Αν πιστεύω ότι δεν μπορεί να διαχωριστεί το αντικειμενικό από το υποκειμενικό, καταλαβαίνω ότι η "αντικειμενική αλήθεια" δεν υπάρχει κάπου ξεχωριστά, αλλά πάντα υπάρχει μέσα από τη "γλώσσα" που την καταλαβαίνω.

Αυτές είναι κατά τη γνώμη μου οι αιτίες της μη επικοινωνίας...

---

Επίσης θα ήθελα να κάνω και μία παρατήρηση για τις αναφορές του Κου Ριζόπουλου. Είναι σημαντικό νομίζω ότι ο κύκλος των 500 χρόνων που αναφέρει έχει επισημανθεί κι από μελετητές εκτός αστρολογίας. Για παράδειγμα έχω δει αναφορές του σε άρθρα πολιτικής ανάλυσης του Κου Ανδρέα Ανδριανόπουλου (ασχέτως της πολιτικής συμφωνίας ή μη συμφωνίας μαζί του). Θα ήταν ίσως χρήσιμη μία διευρεύνηση προς αυτή την κατεύθυνση για να δούμε κατά πόσον κι η ιστορική ανάλυση συμβαδίζει με την αστρολογική προσέγγιση. Εδώ θα ήταν πράγματι χρήσιμη η γνώμη ενός πιο ειδικού.

[Κοραλλία Μόζορα]

Θα συμφωνήσω πολύ με τις απόψεις της Τόνιας σχετικά με τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο. Γι' αυτούς τους λόγους είχα πει σε άλλο θρεντ της ιστοσελίδας ότι η ελληνικότητα του Βυζαντίου ήταν όση ελληνικότητα είχε απομείνει στον ελληνισμό μετά τον Αλέξανδρο (και τον Φίλιππο εννοείται).

Το θέμα του εκπολιτισμού της Ασίας από τον Αλέξανδρο δημιουργεί, κατά την γνώμη μου, μια σειρά από προβληματισμούς. Αν θεωρήσουμε ότι ο Αλέξανδρος εκπολίτισε την Ασία είναι σαν να δεχόμαστε ότι η Ασία δεν είχε δικό της πολιτισμό ή ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήταν ανώτερος, πράγμα που χρειάζεται μεγάλη συζήτηση ως προς το τι είναι πολιτισμός και τι σημαίνει ένας "ανώτερος" πολιτισμός να επιβάλλεται σε ένα "κατώτερο". Ένας πολιτισμός αλλάζει ή εξελίσσεται εκ των έσω και όχι με εξωτερική "εμφύτευση". Έτσι, αν ο ελληνικός πολιτισμός είχε επηρεάσει καθοριστικά τον ασιατικό, αυτό θα φαινόταν καθαρά στην παραπέρα πορεία και εξέλιξή του. Ακόμα, πρέπει να εξετάσουμε τι είδους "ελληνικό" πολιτισμό μετέφερε ο Αλέξανδρος στην Ασία. Επίσης, μιλώντας για εκπολιτισμό της Ασίας ξεχνάμε ότι κι ο ελληνικός πολιτισμός δέχτηκε επιδράσεις, σε πολλούς τομείς, από τον ασιατικό. Να διευκρινίσω ότι λέγοντας ασιατικό πολιτισμό δεν εννοώ ότι ήταν ένας και ενιαίος πολιτισμός.

Στα όσα ενδιαφέροντα και χρήσιμα μας είπε ο Γιάννης θα ήθελα απλώς να κάνω μερικές διευκρινήσεις. Η ελληνιστική εποχή δεν χαρακτηρίζεται τόσο από την ελευθερία της σκέψης και την νέα γνώση ή τις νέες ιδεολογίες που πρόσφερε. Υπήρχε μια ανάπτυξη ορισμένων επιστημών αλλά όχι της φιλοσοφίας. Επειδή υπήρξε επικοινωνία μεταξύ πολλών λαών, η ελληνιστική εποχή χαρακτηρίζεται περισσότερο από τον συγκριτισμό, τον συγκερασμό δηλαδή των ήδη υπαρχουσών ιδεών (π.χ. θρησκεία). Χαρακτηρίζεται επίσης από σχολαστικισμό στον χώρο της γνώσης (Αλεξανδρινοί φιλόλογοι). Τα εξερευνητικά ταξίδια του Αλέξανδρου μου θυμίζουν σε πολλά τα "εξερευνητικά" ταξίδια της Μ.Βρετανίας την εποχή της αποικιοκρατίας, χωρίς να υποτιμώ την γνώση που παίρνει κανείς τελικά απ' αυτά. Αφμισβητώ μόνο τον τρόπο.

Ως προς το θέμα της αντικειμενικότητας της ιστορίας, η απόλυτη αντικειμενικότητα, τουλάχιστο στους περισσότερους τομείς της ανθρώπινης γνώσης, είναι μάλλον ουτοπία. Μελετώντας όμως μια ιστορική περίοδο μπορούμε να φτάσουμε σε πιο ασφαλή συμπεράσματα με δύο τρόπους.

Ο πρώτος τρόπος είναι να διαβάσουμε μια ποικιλία ιστορικών συγγραμμάτων για την περίοδο εκείνη ώστε να σχηματίσουμε μια πιο σφαιρική αντίληψη.

Ο δεύτερος τρόπος, που είναι καλύτερος αλλά πιο χρονοβόρος, είναι ταυτόχρονα με το πιο πάνω, να μελετήσουμε οι ίδιοι τις πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές μιας ιστορικής περιόδου και τις λίγο μεταγενέστερες. Έτσι έχουμε την ευκαιρία να δούμε από πρώτο χέρι πώς καταγράφηκαν και πώς αξιολογήθηκαν τα ιστορικά γεγονότα και η δράση των ιστορικών προσώπων από τους ιστορικούς αλλά και από τον κόσμο της εποχής εκείνης.

[Γιάννης Ριζόπουλος]

Η αστρολογική ερμηνεία της Ιστορίας.

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, που μου έδωσαν την ευκαιρία να συμπληρώσω την πρώτη μου αναφορά στο θέμα, επισημαίνοντας κάποιες χρήσιμες λεπτομέρειες.

Ιστορικός βέβαια δεν είμαι και ούτε διεκδικώ ανάλογο ρόλο. Εισάγοντας τις αστρολογικές παραμέτρους στην Ιστορία, επισημαίνω τάσεις και γεγονότα που πραγματικά συνέβησαν, χωρίς να τα αξιολογώ από ηθική σκοπιά, παρά μόνον από αστρολογική. Εκείνο που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι το να προτείνω έναν τρόπο ερμηνείας για την εξέλιξη του πολιτισμού, που ταυτόχρονα θα αποτελέσει και μιά αποδεικτική διαδικασία για τη λειτουργικότητα της ίδιας της αστρολογίας.

Ένας κόσμος σε κίνηση
Οι σύνοδοι του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στους Διδύμους στην αρχαιότητα, καλύπτουν μια χρονική περίοδο από το 400 περίπου πΧ μέχρι λίγο πριν από το 60 πΧ . Και η μετάβαση από τους κλασικούς χρόνους στη Ρωμαϊκή κυριαρχία έγινε κάτω από τους δικούς τους όρους. Όπως ήδη ανέφερα, τόσο οι Δίδυμοι, όσο και το πολικό τους ζώδιο ο Τοξότης χαρακτηρίζονται από την ελευθερία του λόγου και την αναζήτηση πληροφοριών και γνώσεων, έξω από περιορισμούς και αυστηρά δόγματα. Η διαφορά τους είναι ότι οι Δίδυμοι δεν έχουν καν ηθικό πλαίσιο, ενώ ο Τοξότης αρέσκεται να ...νομολογεί. Μια τέτοια νοοτροπία, με δεδομένη την πολυμέρεια και την ...ταξιδιάρικη διάθεση είναι φυσικό να συμβάλει στη γεφύρωση της απόστασης ανάμεσα στους πολιτισμούς και τη χαλάρωση της περιχαράκωσης τους. Και είναι ίσως χαρακτηριστικό ότι μία από τις συνέπειες των κατακτήσεων του Μ Αλεξανδρου, για την Ελληνική κουλτούρα, ήταν η κατάργηση στην πράξη του "πας μη Έλλην βάρβαρος". Υποθέτω ότι κάποιοι δεν του το συγχώρεσαν ποτέ...

Ας δούμε όμως πως εκφράστηκαν όλα αυτά στην περίοδο που εξετάζουμε, συγκρίνοντας την με εκείνη των συνόδων των δύο πλανητών στον Τοξότη, που συνέβησαν αρκετούς αιώνες μετά και καλύπτουν την περίοδο από τα τέλη του 15ου, μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Βέβαια, η σύνοδος του 1479 είχε διπλή ¨ταυτότητα" αφού τυπικά έγινε στο τέλος του Σκορπιού κρατώντας πολλά από την μηδενιστική του ...οπτική, κάτι που οι ντόπιοι πληθυσμοί του Νέου Κόσμου το πλήρωσαν ακριβά. Η Ιερά Εξέταση, δεν ήταν ΄παρά ένας τυπικός συνδυασμός Τοξότη-Σκορπιού. Μια γεύση Σκορπιού είχε πάρει νωρίτερα και η Ευρώπη από την προηγούμενη σύνοδο στο ζώδιο, όταν οι "καθαρτήριες" διαδοχικές επιδημίες αποδεκάτισαν τον πληθυσμό της. Αυτή η "λεπτομέρεια" μέτρησε πολύ και έκανε τη διαφορά σε σχέση με την αρχαιότητα. Η πρώτη "καθαρή" σύνοδος στον Τοξότη έγινε το 1648.

1) Επιστήμες και τεχνολογία: Εκτός από τον ...πολυμήχανο Αρχιμήδη, ξεχώρισαν ο Ευκλείδης, ο Εύδοξος, ο Ερατοσθένης, ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, που διατύπωσε την Ηλιοκεντρική θεωρία και ο Ίππαρχος, που ανακάλυψε τη μετάπτωση των ισημεριών.
Έπρεπε να περάσουν πολλοί αιώνες για να ξαναμπεί το νερό στο αυλάκι... Ο Κέπλερ, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας και πολλοί άλλοι επανέφεραν τη ...λογική τάξη
2) Φιλοσοφία: Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης,ήταν το ...βαρύ πυροβολικό, εκφράζοντας παράλληλα τη διττή-ιδεαλιστική και υλιστική-φύση των Διδύμων. Ακολούθησαν οι Επικούριοι, οι Στωικοί, οι Κυνικοί και πλήθος άλλων που στο σύνολο τους απομακρύνθηκαν από τα μεγάλα κοσμολογικά προβλήματα, δίνοντας έμφαση στην ελευθερία του ατόμου και τη λογική. Αν και τότε δεν υπήρχαν τα τηλεοπτικά παράθυρα, οι εκπρόσωποι της κάθε σχολής δεν παρέλειπαν να τα ...χώνουν στους αντιπάλους σε κάθε ευκαιρία.
Αντίστοιχα την περίοδο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού έγιναν τεράστια βήματα προς την απελευθέρωση της σκέψης από τα θρησκευτικά δόγματα της Εποχής των Ιχθύων, με αποκορύφωμα τη δράση των Εγκυκλοπαιδιστών. Το "σκέπτομαι, άρα υπάρχω" είναι βέβαια το τυπκό αξίωμα των Διδύμων που άρχισαν να εδραιώνουν την υπεροχή τους στη σύγχρονη εποχή, μετά την πρώτη σύνοδο του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα στο ζώδιο. Και μπορεί να το είπε πρώτος ο ...Κριός Ντεκάρτ, το είπε όμως, όταν ο Πλούτωνας (ξανα)περνούσε από το ζώδιο.
3) Κοινωνία-Πολιτική: Ο κόσμος ξαφνικά ...μεγάλωσε και στην "Οικουμένη" διαμορφώθηκαν νέοι όροι για τα έθνη και τους πολίτες τους, που βίωναν μια πολυπολιτισμική κοινωνία μιλώντας, στην πλειοψηφία τους, Ελληνικά.
Ανάλογες εξελίξεις, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και με διαφορετικούς όρους, συνέβησαν μετά το 1480 με τις ανακαλύψεις των Νέων χωρών. Οι ευρωπαϊκές γλώσσες διαδόθηκαν σε όλες τις αποικίες. Ο αποικισμός αποτελεί μια από τις κύριες συνιστώσες της επίδρασης του Τοξότη, αν και εδώ πρέπει να σημειώσω ότι και ο άξονας Κριού-Ζυγού συνδέεται στενά με το θέμα. Αυτό όμως ανήκει σε άλλο κεφάλαιο...

Στην αρχαιότητα, υπήρξαν βέβαια και οι καθαυτό "Διδύμειες" εκδηλώσεις, όπως οι γραμματικές και φιλολογικές μελέτες, η ανάπτυξη της ρητορικής (ιδίως αυτό!...) αλλά και της μιμικής τέχνης (αλοίμονο...), σε βάρος των αυστηρών ποιητικών κανόνων της αρχαίας τραγωδίας. Οι θεατρικές παραστάσεις μετεξελίχθηκαν σε κοσμικές εκδηλώσεις (με το ανάλογο κους κους) και γενικότερα στις τέχνες όλα έγιναν λίγο πιο "ανάλαφρα".βγαίνοντας από την πρότερη "κηδεμονία" του Ταύρου και του Σκορπιού, που είχαν δώσει τις κλασικές αξίες.

μετά το 60 πχ, οι σύνοδοι των δύο πλανητών συνέχισαν, βέβαια, να συμβαίνουν στα επόμενα ζώδια, δίνοντας κάθε φορά μια ιδιαίτερη ζωδιακή νότα στις εξελίξεις.
Στον Καρκίνο δημιουργήθηκε η μεγάλη Ρωμαϊκή ...οικογένεια με διοικητικές αρετές Αιγόκερω
Στο Λέοντα άνθησε η Βυζαντινή αυτοκρατορία, συνδυάζοντας το μεγαλείο με τις θρησκευτικές προτεραιότητες της Εποχής των Ιχθύων. Δεν νοέίτο πλέον στέψη χωρίς τον Πατριάρχη... Παράλληλα ο Υδροχόος τους ...διαόλιζε με τις αιρέσεις
Στην Παρθένο, προέκυψε το αντίπαλον-Ιχθυακόν-δέος του Ισλάμ αλλά και η Εικονομαχία μια πολύ παραστατική εκδοχή της διαφοράς, που χωρίζει τα δύο ζώδια. Οι ¶ραβες προτίμησαν να εντρυφήσουν στις επιστήμες και τσουπ! ...νάσου και οι αριθμοί!
Στο Ζυγό, οι ισορροπίες άλλαξαν, ως συνήθως διά των όπλων. Λαοί πολλοί μπαινόβγαιναν και τελικά εμφανίστηκαν τα πρώτα κράτη. Οι Ευρωπαίοι άρχισαν τις Σταυροφορίες και οι δύο Εκκλησίες πήραν διαζύγιο. Συνέβησαν όμως και περίεργα πράγματα. Πανεπιστήμια, μελέτες, ταξιδάκια αναψυχής στην Κίνα και την Αμερική... Τι να γύρευε άραγε ο Τοξότης μέσα στο Ζυγό;
Στο Σκορπιό έπεσε η Πόλη και οι Οθωμανοί συγκρότησαν τη δική τους αυτοκρατορία. Στην Ευρώπη εμφανίστηκαν οι τράπεζες, οι μάγισσες και η πανούκλα και μέχρι να έρθει η Αναγέννηση, κανείς δεν ήξερε τι θα του ξημερώσει...

Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε... Και πού μας βοηθούν; Στην κατανόηση του σήμερα και την πρόβλεψη για το αύριο, απαντώ στο ...ρητορικό ερώτημα. Γιατί με τον ίδιο τρόπο αποκαλύπτεται η ουσία της εποχής μας, πέρα από αστρολογικούς μύθους και προκαταλήψεις. Παράλληλα από την προσεκτική σύνδεση Αστρολογίας και Ιστορίας προκύπτουν ενίοτε χρήσιμα συμπεράσματα για τις ιδιότητες των ζωδίων, που φαίνεται, ότι δεν είναι μόνον οι ...γνωστές.

Ας κάνουμε λοιπόν μια εφαρμογή στο σήμερα.

Ο κόσμος μας κινείται σε τρείς βασικούς ρυθμούς:
1)Της Εποχής των Ιχθύων, που σε αυτή τη δεύτερη φάση της εξωτερικεύει τα "Παρθενικά" της χαρακτηριστικά, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και την εξειδίκευση να "φθάνουν στο κόκκινο" και το Ιχθυακό στοιχείο να ανταπαντά με την μόλυνση του περιβάλλοντος, τη μάστιγα των ναρκωτικών και την ...παντοδυναμία των κάθε λογής θεραπευτών.
2) Των συνόδων Ποσειδώνα-Πλούτωνα στους Διδύμους, που δημιούργησαν, συντηρούν και επεκτείνουν την "κοινωνία της πληροφορίας" τη δύναμη των media και τα ακόμη πιο μακρινά ταξίδια στο διάστημα. Ακόμη βέβαια η επιρροή του ζωδίου δεν έχει χειραφετηθεί πλήρως από τις συνισταμένες του Ταύρου και του Σκορπιού, αφού λόγω τηςαργής κίνησης των πλανητών η τελευταία σύνοδος έγινε πρακτικά και στον Ταύρο. Έτσι θέματα όπως η Οικονομία, το ενεργειακό και οι εξοπλισμοί συνεχίζουν να είναι θεμελιώδη, κάτι που, ύστερα από σκαμπανεβάσματα, θα πάψει οριστικά να συμβαίνει μετά από 400 χρόνια, αν βέβαια υπάρχουμε ακόμη σαν είδος....
Υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες αναλογίες-εξελικτικά βήματα- ανάμεσα στον πρώτο κύκλο (1400-1900) και τον δεύτερο, που ήδη διανύουμε. Η ανακάλυψη της τυπογραφίας και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η χρήση της πυρίτιδας και της πυρηνικών όπλων, έγιναν πάνω στον ίδιο καμβά με διαφορά περίπου 500 ετών. Χρονικά το 1900 ήταν το σημείο καμπής. Η Νευτώνεια μηχανική έκανε τον κύκλο της μέχρι που στην επόμενη φάση συμπληρώθηκε από τη Σχετικότητα και την κβαντομηχανική. Στην τέχνη, μετά το 1400 η Αναγέννηση έδωσε την πρώτη μεγάλη ώθηση με τους ιμπρεσσιονιστές να κλείνουν τον κύκλο κάνοντας την τελευταία επανάσταση πάνω στην κλασική φόρμα. Με την είσοδο του 20ου αιώνα οι φόρμες απελευθερώθηκαν πλήρως, και το πράγμα ..ξέφυγε.
Οι Δίδυμοι άρχισαν να χτυπούν από παντού: Αυτοκίνητο, Αεροπλάνο, Κινηματογράφος, Κόκα Κόλα... Κι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά στη ...λαίλαπα του τηλεφώνου! Η συνολική άνθηση της νεολαιϊστικης κουλτούρας και οι unisex εκδοχές πάλι στους Διδύμους παραπέμπουν κι έχει ο Θεός...
3) Των συνόδων του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, που μέσω εθνικισμών, κατευθύνουν προς την "παγκοσμιοποίηση" σε μια μεγάλη αυτοκρατορία ανάλογη της Ρωμαϊκής, που κυριάρχησε με τις συνόδους των δύο πλανητών στο απέναντι ζώδιο, τον Καρκίνο. Η πολικότητα ποτέ δεν ...πεθαίνει! Από αυτήν την άποψη έχουμε μπροστά μας ακόμη 150 χρόνια ...φαγούρας μέχρι να γίνει η πρώτη σύνοδος στον Υδροχόο, να διαλυθούν όλα να ησυχάσουμε... Για λόγους, που ακόμη δεν είναι γνωστοί, οι σύνοδοι των δύο πλανητών όχι μόνον στον Αιγόκερω αλλά και στα υπόλοιπα παρορμητικά ζώδια, συνδέονται με την Ευρωπαϊκή ανα-συγκρότηση και ανάπτυξη. Αντίθετα οι σύνοδοι στο "σταθερό σταυρό" λειτουργούν για τη γηραιά ήπειρο εντελώς αποσταθεροποιητικά. Κάθε κουλτούρα η αν προτιμάτε κάθε γεωγραφική περιοχή που τυχαίνει να τη φιλοξενεί, φαίνεται πως έχει τα "πάνω" και τα ¨κάτω" της ανάλογα με τις ποιότητες των ζωδίών, που φιλοξενούν αυτή τη σύνοδο. Ο Κινεζικός πολιτισμός ...συνηθίζει να ακμάζει στα μεταβλητά, ενώ για τα μέρη τα δικά μας και την Ινδία, τα σταθερά έχουν τον πρώτο λόγο, χωρίς να αποκλείεται και κάποια άλλη αστρολογική παρέμβαση.

Βλέπετε, υπάρχουν και οι άλλες σύνοδοι, που συμβάλουν στις εξελίξεις με το δικό τους ρυθμό, όπως του Ουρανού με τον Πλούτωνα, με τον Κρόνο κλπ, ορίζοντας ολοένα και μικρότερους κύκλους μέσα στους μεγαλύτερους, μέχρι να φθάσουμε στο μικρότερο χρονικά, το Σεληνιακό, που κι αυτός επηρεάζει τις εξελίξεις και όπως γνωρίζετε, χρησιμοποιείται εκτεταμένα στην πρόβλεψη.

Και πάλι ευχαριστώ για την ανάγνωση.

[Κοραλλία Μόζορα]

Γιάννη μου, πάει η αργία μου αύριο! Με έβαλες σε μεγάλη μελέτη!

[Dion-DoubleDoor]

K plani,

δε θα σε πω "αγαπητη", διότι μετά το μήνυμα στο Βασίλη μόνο αγάπη και σεβασμό δεν ενέπνευσες...
Εγώ διέκρινα έναν άνθρωπο αλαζόνα, ξερόλα και επιδειξιομανή...Πρέπει όμως να θυμάσαι:
1ον ότι η ιστορική σου γνώση είναι άκαμπτη και κοντόφθαλμη, ενώ τα ονόματα που παραθέτεις, πέρα από αμφιλεγόμενα και μονίμως ιδεολογικώς αμφιταλαντευόμενα, ακριβώς επειδή ήταν ανήσυχα πνευματα, και ακόμα δε συσχετίζεις με συγκριτικά επιχειρήματα τις θέσεις σου
και παραβλέπεις τις ιδεολογικές και πολιτικές τους παλινδρομήσεις...Αυτό δε συνιστά ιστορική τεκμηρίωση....
2ον παραγνωρίζεις φιλολογικά τεκμήρια (είμαι φιλόλογος και μπορώ να σου παραθέσω πολλά, αλλά δεν είναι της παρούσης)
3ον έχουν κ άλλοι περγαμηνές εκτός από σένα...Ίσως και να τρώς τη σκόνη μου....
4ον Ένας μορφωμένος άνθρωπος, όπως εσύ διατείνεσαι ότι είσαι, δεν υποτιμά με τέτοιο τρόπο το συνομιλητή της...Εμένα προσωπικά μου έδωσες την εντύπωση μια wannabe διανοούμενης, αλλά κατ' ουσίαν απλώς δήθεν...

Υ.Γ. Όταν αγγίζουμε ευαίσθητες χορδές, είμαστε προσεκτικοί και στεκόμαστε στο ύψος του επιπέδου μας...Δεν είναι τυχαία η οργή πολλών που έχεις επισύρει...
Τι να κάνουμε...Ευτυχώς εμείς οι καρκίνοι έχουμε το προνόμιο να ζούμε τη ζωή στις φλέβες μας και να είμαστε ευγενικοί και με κατανόηση στις απόψεις των άλλων...


Αύταρκές είναι μόνο το μέτριο (Κική Δημουλά)

[ScP]

Φαντάζομαι θέσατε τις απόψεις σας στο θέμα.

ΕΑΝ επιθυμείτε προσωπικές αντιπαραθέσεις, μπορείτε να συνεχίσετε σε προσωπικά μηνύματα. ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ καθόλου η θέση που ΙΣΩΣ προσπαθήσετε να με βάλετε, αυτή του κριτή. Ούτε θα αισθάνομαι όμορφα ΕΑΝ με αναγκάσετε να αρχίσω να "ζυγίζω" λέξη λέξη τα ποστ λέγοντάς μου "άλλος άρχισε, εγώ απλά αμύνθηκα" ή παρόμοια.

Για τους παραπάνω λόγους ενημερώνω ότι όποιος δεν σεβαστεί τον χώρο ή την παράκληση μου και συνεχίσει ευθέως ή πλαγίως σχόλια ή κρίσεις θα με αναγκάσει να απενεργοποιήσω ΑΜΕΣΑ τον λογαριασμό του.

To post αφορά όλους τους συμμετέχοντες στη συζήτηση

[Dion-DoubleDoor]

Έχεις δίκιο για την επισήμανσή σου. Δυστυχώς όμως κάποιοι μετέχοντες στη συζήτηση βαυκαλίζονται με την όποια γνώση τους. Δεσμεύομαι να το σταματήσω αυτό το "παιχνίδι" και ζητώ συγγνώμη για την αυθόρμητη παρέκκλισή μου.

Υ.Γ. Νιώθω εντός μου τη μοίρα του γυμνού και ανήμπορου κόσμου (Παλαμάς)