Έχετε βρει την αδερφή ψυχή σας;;

[impulse]

Φυσικά όχι. Κλώνος θεωρείται το πιστό αντίγραφο. Τα εξ αίματος αδέλφια μας δεν είναι αντίγραφά μας, έχουμε όμως κοινά dna στοιχεία.

Όσο για τις "αδελφές ψυχές" το θέμα θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει όταν σταματήσει ο περισσότερος κόσμος να συγχέει και να συνδέει τις έννοιες πάθος, σεξ, ανάγκη συντροφικότητας κ.λπ. Από τη στιγμή που αρκετοί από εμάς δεν έχουμε κριτική ικανότητα και δεχόμαστε απριόρι ότι αδελφή ψυχή είναι οπωσδήποτε εραστής ή ερωμένη σε μια σχέση γεμάτη πάθος, ένταση, αιώνια πίστη και ρομαντισμό, πασπαλιμένο από έννοιες μη θεμελιωμένες, όπως "κάρμα" και "μοιραίο" φυσικό δεν είναι οι συζητήσεις να είναι ατέρμνονες και τα συμπεράσματα ελλειπή έως μηδενικά;
Η ανθρώπινη εφευρετικότητα σε όλο της το μεγαλείο!

"Αδελφή ψυχή" σημαίνει ότι η άλλη ψυχή είναι "κλώνος της δικής μας" και ότι η δική μας ψυχή είναι "κλώνος της άλλης";.
Αυτό δεν γίνεται. > Εννοείται καλέ μου φίλε. Αυτό έγραψα και εγώ. Η κάθε ψυχή είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Όσο για τις έννοιες που ανέφερες - κάρμα & μοιραίο - είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Εγώ πιστεύω στο "κάρμα" και δεν χρειάζεται κάποια "επιστημονική" θεμελίωση του όρου που σημαίνει "δράση-αντίδραση". Ότι δίνεις παίρνεις... Από το κάρμα πηγάζει σε μεγάλο βαθμό και το κατά πόσο κάτι θα είναι μοιραίο ή όχι.

[diml]

Φυσικά όχι. Κλώνος θεωρείται το πιστό αντίγραφο. Τα εξ αίματος αδέλφια μας δεν είναι αντίγραφά μας, έχουμε όμως κοινά dna στοιχεία.

Όσο για τις "αδελφές ψυχές" το θέμα θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει όταν σταματήσει ο περισσότερος κόσμος να συγχέει και να συνδέει τις έννοιες πάθος, σεξ, ανάγκη συντροφικότητας κ.λπ. Από τη στιγμή που αρκετοί από εμάς δεν έχουμε κριτική ικανότητα και δεχόμαστε απριόρι ότι αδελφή ψυχή είναι οπωσδήποτε εραστής ή ερωμένη σε μια σχέση γεμάτη πάθος, ένταση, αιώνια πίστη και ρομαντισμό, πασπαλιμένο από έννοιες μη θεμελιωμένες, όπως "κάρμα" και "μοιραίο" φυσικό δεν είναι οι συζητήσεις να είναι ατέρμνονες και τα συμπεράσματα ελλειπή έως μηδενικά;
Η ανθρώπινη εφευρετικότητα σε όλο της το μεγαλείο!

Συμφωνώ μαζί σου φίλε Dell Piero και θα ήθελα να προσθέσω εδώ πως καμία ένδειξη δεν πρέπει να σηματοδοτεί πως, "η αδελφή ψυχή" ή " το "άλλο μας μισό" είναι για όλους τους ανθρώπους μια συντροφική ή μια ερωτική σχέση. Για μερικούς απο το "όλο" μπορεί. Θεωρώ λοιπόν πως "αδελφή ψυχή " εν γένει , είναι ο άνθρωπος εκείνος που μας επιτρέπει να μολυνθούμε από την αλήθεια του και αντίστοιχα του επιτρέπουμε να μολυνθεί από την δική μας, που κατανοεί με σοφία και δεν καταδικάζει, που τολμά και φοβάται, που θα απορήσει βιώνοντας αποκαλύψεις για τον εαυτό του και τη ζωή του, που μας καθοδηγεί και τον καθοδηγούμε αντίστοιχα στην εξέλιξη χωρίς λύπηση για μας και για τον εαυτό του. Είναι εκείνος ο άνθρωπος που μέσα από την αμοιβαία διείσδυση της αλήθειας του στον εαυτό μας και της δικής μας σ΄ αυτόν, μπορεί να μας οδηγήσει να βρούμε την αλήθεια μας μέσα απ΄ αυτόν.

[Dell Piero]

Πώς όμως τα λες αυτά σε κάποιους που την οικειότητα, τη ζεστή συντροφιά, τα κοινά λογοπαίγνια και αστεία που κάνουμε καθημερινά μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και δεν τα προσέχουμε διότι είναι φυσιολογική λειτουργία, αντίθετα με τον εραστή ερωμένη τα χαρακτηρίζουμε ΑΜΕΣΩΣ καρμικά και μοιραία;
Και άντε να πεις τώρα σε κάποιον ότι αδελφή ψυχή σου είναι ο αδελφός σου ή κάποιος συγγένής που πρόσφατα τσακωθήκατε :toung:
Μακαρονάδες τρώμε πολλοί πάντως ΑΛΛΑ βρε παιδί μου με την αδελφή ψυχή είναι πολύ νοστιμότερη :bigsmile:

[diml]

Υπάρχουν "αδελφές" ψυχές ή απλά δημιουργούμε αυτή την αίσθηση σε μια προσπάθεια μας να ξεπεράσουμε την ανασφάλεια που αισθανόμαστε; Εγώ θα συμφωνήσω με την κα Σίμου, είναι αίσθηση κάποιων στοιχείων... Σαν να είναι το άλλο μισό! Ας αναρωτηθούμε. Πόσες φορές - μέχρι τώρα, είχαμε την αίσθηση ότι έχουμε βρει την "αδελφή ψυχή, το άλλο μας μισό"; Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει πλήρης ταύτιση δύο ψυχών. Αυτό που υπάρχει είναι η "αλληλοσυμπλήρωση" κάποιων αναγκών. Αισθανόμαστε ότι έχουμε βρει το άλλο μας μισό. Τα όποια "κοινά" θέλω δεν σηματοδοτούν αυτομάτως την εύρεση του άλλου μας μισού. "Αδελφή ψυχή" σημαίνει ότι η άλλη ψυχή είναι "κλώνος της δικής μας" και ότι η δική μας ψυχή είναι "κλώνος της άλλης";.
Αυτό δεν γίνεται. Για μένα, "αδελφή ψυχή" σημαίνει ότι έχουμε κάποια κοινά "θέλω"/ "ανάγκες" που μπορούμε να αλληλοσυμπληρώσουμε σε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι με κάποια άλλη ψυχή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι χάνουν αυτή την αίσθηση με το που αποφασίζουν να συνυπάρξουν σε έναν "κοινό" βίο. Αυτό γίνεται γιατί και οι δύο είχαν προσηλωθεί στις ακριβείς ανάγκες που μπορούσαν να αλληλοσυμπληρώσουν και είχαν αγνοήσει το γεγονός ότι υπήρχαν κι άλλες ανάγκες που δεν μπορούσαν να καλυφθούν από την άλλη πλευρά.
Από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ότι ο άλλος συμπληρώνει δικά μας θέλω, εκείνο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαχειριστούμε σωστά αυτό το "πάρε-δώσε" γιατί όλοι μας - εκ φύσεως - ζητάμε πάντα περισσότερα από αυτά που έχουμε βρει και δεν αρκούμαστε σε αυτά που συμπληρώνουν τις συγκεκριμένες ανάγκες μας. Το ζητούμενο είναι να μπορούμε να διατηρούμε ανοικτά τα "κανάλια επικοινωνίας" μεταξύ της ψυχής μας και της ψυχής που ποσοστιαία μας καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των "ψυχικών" μας αναγκών. Δεν πρέπει να "γαντζωνόμαστε" από την άλλη ψυχή γιατί πάντα ελοχεύει ο κίνδυνος της ανάγκης για "περισσότερα" κι αν η άλλη ψυχή δεν έχει αυτά τα "περισσότερα" που ζητάμε, τότε χάνεται η μαγεία που κρύβεται πίσω από αυτό που λέμε "το άλλο μου μισό" και έρχεται η απογοήτευση.

Αλίμονο καλέ μου impulse άν οι "αδελφές ψυχές" ήτο κλώνοι...
Τότε το επόμενο σημείο θα ήταν ο ένας να απορροφά τον άλλο, χωρίς στην ουσία να μπορεί να εξελιχθεί κανείς!
Και τότε δεν θα ήταν σχέση αλληλοσυμπλήρωσης, αλλά σχέση στασιμότητας που θα όδευε σε απομάκρυνση του ενός απο τον άλλο στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στην χειρότερη, σε ολικό αφανισμό του ενός απο τον άλλο!

[diml]

Πώς όμως τα λες αυτά σε κάποιους που την οικειότητα, τη ζεστή συντροφιά, τα κοινά λογοπαίγνια και αστεία που κάνουμε καθημερινά μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και δεν τα προσέχουμε διότι είναι φυσιολογική λειτουργία, αντίθετα με τον εραστή ερωμένη τα χαρακτηρίζουμε ΑΜΕΣΩΣ καρμικά και μοιραία;
Και άντε να πεις τώρα σε κάποιον ότι αδελφή ψυχή σου είναι ο αδελφός σου ή κάποιος συγγένής που πρόσφατα τσακωθήκατε :toung:
Μακαρονάδες τρώμε πολλοί πάντως ΑΛΛΑ βρε παιδί μου με την αδελφή ψυχή είναι πολύ νοστιμότερη :bigsmile:

:bigsmile: , και γι' αυτό κι εγώ λέω πως ...η μακαρονάδα είναι υπέροχα νόστιμη όταν άνακαλύπτεις το ποιός την μαγειρεύει!:toung:

[tinky]

νομιζα πως βρηκα την αδελφη ψυχη μου τον περασμενο μαρτιο..νομιζα πως αυτον τον ανθρωπο τον ηξερα απο παλια,τον καταλαβαινα και τον ενιωθα με καθε ματια του..ομως η ζωη τα φερε αλλιως τα πραγματα και δεν μπορω να τον εχω..ετσι κι αλλιως δεν ξερω αν αυτος αισθανθηκε ποτε το ιδιο..παντως ειμαι χαρουμενη που ενιωσα οτι εχω βρει το αλλο μου μισο..εστω κι ετσι..

[eleftheria_]

ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ?ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ,ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ...ΑΝΤΡΑΣ Ή ΓΥΝΑΙΚΑ?
ΙΣΩΣ ΤΟΝ,ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΑΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!!
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ-ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ
ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ!!!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΑΝ ΤΟΝ,ΤΗΝ ΒΡΗΚΑ!!ΠΟΙΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ,ΑΛΛΩΣΤΕ,ΤΟΣΟ ΜΟΝΑΔΙΚΗ,ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΤΟ ''ΠΑΝΤΑ'' ΚΑΙ
ΤΗΝ ''ΖΩΗ'',ΜΠΟΡΕΙ Ν' ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ?
ΠΟΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ,ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ
ΟΤΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟ?ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
''ΜΙΣΟ''?
ΠΑΡ'ΟΛ'ΑΥΤΑ,ΑΝΑΜΕΝΩ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΥΤΗΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ
ΚΑΝΕΙ Ν' ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΨΥΧΗ!!
ΚΑΙ ΤΟΤΕ,ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ Ε Ν Α !!!!! :clapping:

[Alien1]

Συμφωνω περισσοτερο με σενα φιλε Impulse.
αν και οχι απολυτα η γνωμη σου ηταν και η πιο σωστη κατα την γνωμη μου.

Σε γενικα πλαισια καλα τα πες :noworry:
Μπραβο

[Marina 7771]

Καλά τα λέτε όλοι, δεν λέω. Αλλά αυτήν την βεβαιότητα για την ύπαρξη της αδελφής ψυχής, από που την αντλείτε? Τί σας πείθει ότι όντως υπάρχει κάτι τέτοιο?:unsure:

[ANGE]

Είναι πάντως τρομερή απογοήτευση να ξέρεις πως κάποιος είναι για σένα η "αδελφή ψυχή" και κείνος να μην το έχει καταλάβει, (ή μήπως κάνεις τόσο λάθος. Να νομίζεις ότι τον ξέρεις από παλιά, ότι έχετε ξανασυναντηθεί, ότι σας δένουν τόσα πολλά πράγματα,τόσα κοινά, όπου και να είσαι αισθάνεσαι τα μάτια του, αισθάνεσαι ότι σε παρακολουθεί σε ακούει, ξέρει κάθε σου κίνηση και την προλαβαίνει. Είναι απίστευτο, ενώ είστε μεταξύ πολλών ανθρώπων έχετε μια άλλη επικοινωνία οι δυο σας. Κι αν πράγματι κάτι τον εμποδίζει να το καταλάβει υπάρχει κάποιος τρόπος να τον ξυπνήσεις ή ακόμα να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να το ζήσει παρόλα τα εμπόδια, ή είναι καλύτερα απλώς να ζεις με την ικανοποίηση ότι κάποια στιγμή τον συνάντησες... αρκεί αυτό;