Η ΕΥΤΥΧΙΑ

[black moon]

Είσαι πολύ σωστη, αν και νομίζω πως και η emmalene το ίδιο εννοούσε! Αλλα καμια φορα η αναπτυξη χρειάζεται για να γίνεται κανεις πιο σαφής

[Βασιλης Παπαδολιας]

Mία πολύ ωραία ταινία που παίζεται στα σινεμά αυτή την εποχή και που πραγματεύεται αυτό το θέμα είναι το "Ταξίδι στην ¶γρια Φύση". Όποιος θέλει, του συνιστώ να τη δει...

[black moon]

Μία πολύ ωραία ταινία που παίζεται στα σινεμά αυτή την εποχή και που πραγματεύεται αυτό το θέμα είναι το "Ταξίδι στην ¶γρια Φύση". Όποιος θέλει, του συνιστώ να τη δει...

Για όποιον δεν εχει χρόνο, θα ηθελες να δώσεις μια περίληψη?

[Fotini Christodoulou]

Είσαι πολύ σωστη, αν και νομίζω πως και η emmalene το ίδιο εννοούσε! Αλλα καμια φορα η αναπτυξη χρειάζεται για να γίνεται κανεις πιο σαφής

Μα το ξέρω οτι το ίδιο εννοούσε Απλά παρέθεσα το πόστ της και ανέφερα την άποψη μου:bigsmile:


Ευχαριστούμε για την πρόταση Βασίλη.:bigsmile:

[Βασιλης Παπαδολιας]

Για όποιον δεν εχει χρόνο, θα ηθελες να δώσεις μια περίληψη?

Θα ακουστεί δογματικό. Είναι καλύτερα να τη δει κανείς, έστω κι αργότερα σε dvd.

Γενικά παντως πιστεύω ότι ο άλλος υπάρχει πάντα στη ζωή μας ακόμη κι ως σκέψη ως αιτία δράσης. Ακόμα κι αυτός που επιθυμεί να είναι μόνος συνήθως το κάνει γιατί ο άλλος έχει αποτελέσει στο παρελθόν γι' αυτόν πηγή πόνου. Αλλά και η πρωταρχική στιγμή ευτυχίας για μας (το πρώτο μητρικό χάδι) προέρχεται από κάποιον άλλο. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να ζούμε για τον άλλο. Δεν εννοώ αυτό λέγοντας ότι δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς τον άλλο. Εννοώ ότι η απλή παρουσία ενός άλλου (ακόμη κι ενός ξένου) μας βγάζει από την αυταπάτη της αυτάρκειας. H αλήθεια είναι όμως ότι για να επιτύχει κανείς μία κατάσταση ευτυχίας πρέπει ενωρίτερα να έχει ισορροπήσει και τον εαυτό του. Αυτή η ηρεμία κι η σιγή που προκύπτει από την επίτευξη της ισορροπίας δίνει όντως το αίσθημα της ευτυχίας. Τελικά όμως ακόμη κι αν καταφέρει κανείς την ισορροπία αυτή, πάντα αισθάνεται την ανάγκη να τη μοιραστεί. Αυτό δεν έκανε κι η Σόφη ανοίγοντας αυτό το topic? Η ευτυχία είναι ευτυχία όταν μοιράζεται. Αλλιώς διαρκεί μία μόνο στιγμή και μετά ... μοναξιά.

Τέλος πάντων, είναι μεγάλο το θέμα...

[black moon]

Μα κανεις δεν ειναι διατεθειμένος να μείνει επ'αοριστον στην μοναξια του πιστευω και να δηλώνει ευτυχισμένος....μετα παμε σε μια αλλη κατηγορια ανθρώπων. Αυτο που λεει και η Σόφη νομίζω, και δικιο εχει, ειναι οταν εισαι αναγκασμένος για καποιο διαστημα να μεινεις μόνος, για να μπορεσεις να το αντιμετωπισεις, πρεπει να τα εχεις καλα με τον εαυτό σου και να εχεις κατανοήσει οτι όλα ειναι μεσα στο παιχνίδι. Αυτο δεν καλύπτει το κενο σιγουρα, αλλα τουλάχιστον σε βοηθαει να κανεις ενα βημα μπροστα πιο γρηγορα απο καποιον που το αντιμετωπιζει μεμψιμοιρόντας και πισωγυρίζοντας την σκέψη του.

Σε όλα τα άλλα ειμαστε σύμφωνοι.

[skorpio]

Ας το δούμε κι από αυτή τη σκοπιά:όταν μας συμβεί κάτι καλό,επιτυχία στη δουλειά, καινούρια σχέση,απόκτηση παιδιού κτλ, όλοι τρέχουμε να το μοιραστούμε με κάποιον για να χαρεί με τη χαρά μας!:bigsmile:
Τα άσχημα, όσο και να τα συζητάμε και να τα μοιραζόμαστε το βάρος δεν φεύγει ολόκληρο...:embarrest

Ευτυχία είναι να είναι κάποιος υγιής, να έχει γύρω του ανθρώπους να τον νοιάζονται και να τον αγαπούν πραγματικά, να σηκώνεται το πρωί και να είναι καλά,να πέφτει για ύπνο και να είναι καλά, να χαίρεται με την ευτυχία των άλλων γιατί σημαίνει ότι δεν έχει απωθημένα,να είναι μόνος του και να μην τον πνίγει η μοναξιά του...

Ευτυχία είναι να βρίσκουμε μέσα στις αναποδιές ένα λόγο να χαρούμε, να πονάμε για να μαθαίνουμε και να είμαστε πιο ευτυχισμένοι μετά...
Όσο ρομαντικό ή ρόζ κι αν ακούγεται έτσι το βλέπω, αλλά ο καθένας έχει το δικό του ορισμό για την ευτυχία, οπότε... είναι ευτυχισμένος με διαφορετικό τρόπο. :weird:

[ioni]

αλλωστε ολοι ζητάμε την μοναξια σε κάποια φάση της ζωης μας και συνφωνώ μα την black moon οτι πρέπει να τα εχουμε καλά με τον ευατόμας για να μην πάμε σε διαφορα άλλα μονοπάτια
και στην μοναξια μας είμαστε ευτυχής γιατι το κανουμε εις γνώση μας
καποιος μου ειπε
κανείς δεν εχει πραγματικα αυτο που θέλει πραγματικα στην ζωη του
ειχε δικιο εν μέρη
μα αυτο δεν συμαινει οτι δεν ζητάμε να ειμαστε καλά και να προσπαθουμαι να γινουμε ευτυχισμένη

[emmalene]

Yπάρχει ευτυχία χωρίς τον άλλο;

Αν περιμεναμε απο τους αλλους να μας κανουν ευτυχεις αγαπητε φιλε Βασιλη τοτε θα ειχαμε θεμα!βεβαια ειναι προσωπικο αλλα την ευτυχια την βιωνεις ειτε μεσω εσου ειτε μεσω καποιου αλλου...μεσω ομως οχι απο.αυτη ειναι η αποψη μου...

[Βασιλης Παπαδολιας]

Αν περιμεναμε απο τους αλλους να μας κανουν ευτυχεις αγαπητε φιλε Βασιλη τοτε θα ειχαμε θεμα!

Λίγο σκληρή δεν είναι αυτή η άποψη, Μαρία; Όταν το ακούει κανείς αυτό έχει την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Είναι δυνατόν αυτό να το πούμε ευτυχία; Η ευτυχία προαπαιτεί σίγουρα να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου όπως είπαν και τα παιδιά πιο πάνω, αλλά δεν υπάρχει ολοκλήρωση αν δεν έχεις και κάποιον να τη μοιραστείς. Ακόμη κι αν αυτός ο κάποιος είναι ένας φανταστικός φίλος, ο υποτιθέμενος ανώτερος εαυτός σου (οι ψυχαναλυτές θα το έβαζαν κι αυτό στην κατηγορία των μεταθέσεων), ο Θεός ή τηλεόραση ή το κομπιούτερ. Όλα αυτά είναι πραγματικά ή φανταστικά υποκατάστατα της ανάγκης να μοιραστεί κανείς αυτό που νιώθει. Και η φράση ακόμα "τα έχω καλά με τον εαυτό μου", δείχνει ότι αποστασιοποιούμαι από αυτόν και έρχομαι σε διάλογο μαζί του, ως άν να ήταν κάποιος άλλος. Υποκρίνομαι λοιπόν ότι είμαι δύο πρόσωπα, γιατί έχω την ανάγκη να συνδιαλλαγώ με κάποιον άλλο, κάποιον που να μην είμαι εγώ (στην πραγματικότητα συνδιαλέγομαι με εντυπώσεις που έχουν μπει μέσα μου από προβολές των άλλων επάνω σε μένα, άρα στην ουσία συνδιαλέγομαι με αυτούς).

Τι σημαίνει τα έχω καλά με τον εαυτό μου; Στην πράξη ότι αισθάνομαι ότι δεν κάνω κάτι κακό, ότι έχω την έγκριση του εαυτού μου. Ποιου εαυτού μου όμως; Μήπως είναι κάποιου εαυτού που έχει μπει μέσα μας με μια μορφή συνείδησης; ¶ρα στην ουσία έχω την έγκριση των άλλων, αλλά των άλλων όπως τους έχω κρατήσει και τους θυμάμαι μέσα στο μυαλό μου (ή και στα κύτταρα μου ακόμα).

Το ότι η διαδικασία είναι φανταστική και γίνεται μέσα στο μυαλό μου δε σημαίνει ότι οι εντυπώσεις αυτές και οι προβολές δεν είναι κάποιου άλλου. Στην πραγματικότητα προσπαθώ να τα έχω καλά με αυτόν που μου πέρασε τα κριτήρια του σωστού και του λάθους. Με ένα πρόγραμμα υπολογιστή που μου φυτεύτηκε στο νου για να κρίνω το σωστό και το λάθος. Οι κανόνες του προγράμματος όμως δεν είναι δικοί μου. Είναι αυτού που το έγραψε. Έτσι τη δική του έγκριση συνήθως προσπαθώ να πετύχω. Κι οι άνθρωποι που συναντώ στη ζωή μου αρέσουν και τους εγκρίνω όταν μπορώ να προβάλλω τις αξίες του προγράμματος αυτού επάνω τους. Όταν συμφωνούν με τα κριτήρια του. Δεν είμαι εγώ όμως αυτό το πρόγραμμα. Είναι προβολές άλλου. ¶ρα ο άλλος με καθορίζει από αρχής της ύπαρξης μου ακόμα. Κι η δική μου στάση είναι απλά να τοποθετούμε απέναντι σε αυτόν, να τον αποδέχομαι ή να τον αρνούμαι.

Το τα έχω καλά με τον εαυτό μου λοιπόν δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Ο εαυτός δεν είναι κάτι ενιαίο, ούτε ταυτίζεται με το εγώ μας. Αποτελείται από κομμάτια ξένα, κομμάτια που προσπαθούμε να ισορροπήσουμε μέσα μας για να αποφύγουμε τις συνέπειες. Ο άλλος ως έννοια δεν είναι κάτι ξένο. Υπάρχει ήδη μέσα μας.