Βιβλία που μας συγκλόνισαν...

[e k]

... Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι το ''Η Μεταφυσική του Φύλου'', εκδόσεις Οξύ, του Julius Evola.

Από το βιβλίο αυτό παραθέτω κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό
''Δεν είναι ο έρωτας για τη γυναίκα που κάνει μια γυναίκα επιθυμητή στον άνδρα, αλλά ο έρωτας για το άτμαν (την αρχή που είναι εξ ολοκληρου φως και αθανασία)''.
Δεν θέλω να γράψω πολλά γι'αυτό το βιβλίο, αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Να συμπληρώσω: καλύτερο και απ'το κουμάρι, απ'τα ναρκωτικά και απ'όλες τις μουσικές του κόσμου.
Η μεγαλύτερη καταφρόνευση του θανάτου. Ο e.e.cummings έγραψε: Ζωή σημαίνει να έχεις γεννηθεί, αλλά Τέχνη να είσαι ζωντανός

Θα το τσιμπίσω σίγουρα!

[starfish]

Επειδη απουσιαζα κι εχασα επεισοδια απο την μεγαλη ανταποκριση στο θεμα, θα κανω ενα πισωγυρισμα.
Λοιπον ως παιδι -και συμφωνω με τον Μητσακο για την ηλικια που μπορει καποιος να συγκλονιζεται με ..συνεπεια και διαρκεια- τα βιβλια του Βερν, ο Τομ Σωγερ, τα βιβλια του Εκτορος Μαλο και του Λουντεμη. Στα 12 καταβροχθισα τους Αθλιους του Ουγκω, αλλα μια απο τις μεγαλες μου αγαπες ηταν τα περιοδικακια που εβγαιναν καθε εβδομαδα: ο Μικρος καου-μποϋ, ο Μικρος Αρχηγος και ο Μικρος Σεριφης. Ειχα κανει απιθανα πραγματα για να καταφερνω να τα αποκτω και να τα διαβαζω παρακαμπτοντας την γονεϊκη απαγορευση. Τα θυμαμαι τωρα κι απορω με την τοτε εφευρετικοτητα μου!!!
Το "μηδεν και το απειρο", νομιζα οτι ειναι φιλοσοφια.... μεχρι που αρχισα να το διαβαζω! Πολυ πιο σκληρο απο το 1984.
Εχω μεγαλη αδυναμια στον Εκο, κυριως στο "Το ονομα του ροδου" και στο "Εκκρεμες του Φουκω", στον Μαρκες, στην Καρεν Μπλιξεν, στην Αλλιεντε που την λατρευω, στην Ουρσουλα Λε Γκεν [αν ποτε εγραφα, θα ηθελα να της μοιασω], στον Ραουλ-Περεθ Ρεβερτε και γενικοτερα στην ισπανοφωνη λογοτεχνια. Τον Αρχοντα, τον διαβαζω -σχεδον εθιμοτυπικα- μια φορα τον χρονο εδω και 15 χρονια! Τελευταια εχω διαβασει πολλά ιστορικα αστυνομικα μυθιστορηματα, ή και σκετα αστυνομικα.
Μου αρεσει να βλεπω τα βιβλια "διαβασμενα"! Αυτο σημαινει οτι σπαζω την γωνια της σελιδας αντι να βαλω σελιδοδεικτη, το ανοιγω καλα καλα για να "στεκεται " εκει που θελω, αλλα αλλες ζημιες δεν τους κανω!
Οταν ενα βιβλιο μου αρεσει πολυ δεν το αφηνω απο τα χερια μου. Οτι και να συμβαινει γυρω μου, μου ειναι αδιαφορο εως και ενοχλητικο αν με αποσπα απ αυτο.
Διαβαζω ενα βιβλιο τη φορα, αν αυτο το βιβλιο ειναι λογοτεχνια ή ιστορια και με συνεπαρει! Αλλιως μπορει να παιζω με παραπανω απο ενα. Και μου ειναι αδυνατον να διαβασω στην παραλια!!

[zeta1987]

Εγώ παιδιά δεν θα έλεγα ότι είμαι και πολύ φανατική με τα βιβλία γιατί λόγω της σχολής μου δεν έχω χρόνο... :bigsmile: Μικρή διάβαζα πολλά βιβλία αλλά το κλασσικο αγαπημένο μου είναι το "Τζέην Έηρ" μάλιστα μέσα σε 2 μέρες το είχα τελειώσει! Αυτό με είχε συγκλονίσει πολύ...:embarrest

[starfish]

όποτε έχω δεί ταινία βασισμένη σε βιβλίο που έχω διαβάσει η αλήθεια είναι, απογοητεύτηκα .Μεγαλύτερη απογοητευση το Οσα παιρνει ο άνεμος όπου παρά τους φοβερους ηθοποιους, θεωρω δεν αποδόθηκαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο βιβλιο.

Το μόνο που πιστευω ήταν αρκετά πιστό, ηταν ο αρχοντας του δακτυλιδιου του Τολκιν κι αυτό προφανώς γιατί δεν επικεντρωνόταν το βιβλιο στους χαρακτήρες όσο στον φανταστικό κόσμο που δημιουργησε ο συγγραφέας.

Με τις ταινιες που βασιζονται σε λογοτεχνικα εργα συνηθως τσαντιζομαι! Και στον Αρχοντα, και στο Ονομα του Ροδου, ειχα διαβασει τα βιβλια πριν γυριστουν σε ταινια. Απογοητευτηκα, παρ οτι το καστιγκ και η σκηνοθεσια μου αρεσαν, με ενοχλησαν ομως πολυ οι αλλαγες στο στορυ και ειδικα οταν δεν υπηρχε κανεις λογος να γινουν. Οταν δεν εξυπηρετουσαν τιποτα!
Υποθετω ομως, πως ειναι κοινος τοπος κατι τετοιο και ετσι αποφευγω να βλεπω ταινιες οταν εχω διαβασει το βιβλιο στο οποιο βασιστηκαν. Το αντιθετο [να θελησω να διαβασω το βιβλιο αφου δω την ταινια] δεν μου εχει συμβει ποτε, ακομη κι αν η ταινια θεωρηθηκε αριστουργημα [το "Ποιος φοβαται τη Βιρτζινια Γουλφ π.χ.]

[ScP]

Φαντάζομαι θα υπάρχει τεχνικό πρόβλημα. "Ναι είπε κουνώντας με συγκατάβαση το κεφάλι της και προχώρησε με το ανάλαφρο βήμα της φαντάζοντας από μακριά σαν οπτασία.... μπλα μπλα" του συγγραφέα με το "οκ" του σεναριογράφου. Έχουν τα υπερ και τα κατά τους οι εικόνες και τα γράμματα.

[kiaRRa]

¶λλωστε ένα βιβλίο δεν είναι απαραίτητο να είναι ορισμένο κατά μέγεθος. Αν έκαναν πχ τον ¶ρχοντα των Δαχτυλιδιών ακριβώς όπως ο Τόλκιν το είχε γράψει δεν θα μιλάγαμε για τριλογία αλλά για πολύ(!)λογία! Είναι και το θέμα του προϋπολογισμού κάθε ταινίας που όπως και να' χει αποτελεί μεγαλεπήβολο εγχείρημα. Ένα βιβλίο είναι σαφώς οικονομικότερο να έχει 10 σελίδες παραπάνω από το να προστεθεί μια ολόκληρη σκηνή σε μια ταινία. Επιπλέον, πολλά στοιχεία και από το βιβλίο που παραλείπονται δεν έχουν πάντα κάποιο αντικειμενικό σκοπό ύπαρξης εξ' αρχής, αφού το μόνο που επιτελούν είναι να ξεκουράζουν το μυαλό του αναγνώστη!
Από τη άλλη πλευρά, μια ταινία που βασίζεται σε βιβλίο πρέπει να ακολουθεί και το κύμα των θεατών. Μπορεί οι αναγνώστες κάτι να το βρήκαν θεσπέσιο για την πλοκή στο βιβλίο, αλλά στην απόδοση του στην ταινία να χάνει το βάθος του. Είναι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση αυτή ενός βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Σίγουρα οι παραγωγοί ξέρουν το συμφέρον τους και αν μπορούσαν δεν θα έκοβαν σκηνές.:bigsmile:

[super_lela]

Γειά χαρά σε όλους,

Αυθόρμητα μου έρχονται στο μυαλό

- Ανδρέας Εμπειρίκος, όλα του τα έργα, τον θαυμάζω γιατί έχει την μοναδική ικανότητα να αποτυπώνει στο χαρτί συναισθήματα, χωρίς να κρύβεται πίσω από "σεμνές" λέξεις.

- Ορχάν Παμούκ, Ίστανμπουλ (δεν ήθελα να τελειώσει)

- Πάολο Κοέλο, Το ημερολόγιο ενός μάγου (το συνιστώ ανεπιφύλακτα) και ο κλασικός αλχημιστής

- Στέλιος Κούλογλου, Ποτέ μην πας μόνος στο ταχυδρομείο (απλά διαμάντι)

- Μένης Κουμανταρέας, Δυο φορές Έλληνας (φυσικά)

- Έρμαν Έσσε, Στα λουτρά (φοβερό γέλιο)

- Γιάννης Ξανθούλης, Ο μεγάλος θανατικός (φοβερό γέλιο δις)

- Ουμπέρτο Έκο, Το όνομα του ρόδου και το εκκρεμές του Φουκώ (κλασικά)

Σίγουρα ξεχνάω κάποια (ντροπή μου!). Δυστυχώς (για την τσέπη μου) είμαι βιβλιοφάγος, το ομολογώ!

:bigsmile:

Σούπερ Λέλα

[Fotini Christodoulou]

Ένα βιβλίο είναι σαφώς οικονομικότερο να έχει 10 σελίδες παραπάνω από το να προστεθεί μια ολόκληρη σκηνή σε μια ταινία. Επιπλέον, πολλά στοιχεία και από το βιβλίο που παραλείπονται δεν έχουν πάντα κάποιο αντικειμενικό σκοπό ύπαρξης εξ' αρχής, αφού το μόνο που επιτελούν είναι να ξεκουράζουν το μυαλό του αναγνώστη!
Από τη άλλη πλευρά, μια ταινία που βασίζεται σε βιβλίο πρέπει να ακολουθεί και το κύμα των θεατών. Μπορεί οι αναγνώστες κάτι να το βρήκαν θεσπέσιο για την πλοκή στο βιβλίο, αλλά στην απόδοση του στην ταινία να χάνει το βάθος του. Είναι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση αυτή ενός βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Σίγουρα οι παραγωγοί ξέρουν το συμφέρον τους και αν μπορούσαν δεν θα έκοβαν σκηνές.:bigsmile:

Συμφωνώ όπως και συμφωνώ και με τον ScP.

To θέμα είναι οτι λιγοι δημιουργοι-σεναριογράφοι σέβονται τους χαρακτήρες των βιβλίων όπως τους έπλασε ο καθε συγγραφέας.
(Η απλά εγώ εχω αδυναμια στον χαρακτήρα του Ρετ Μπάτλερ και μου κακοφάνηκε το πώς τον εμφάνισαν στην μεγάλη οθόνη;;Μπορεί :bigsmile: :toung

[e k]

Ως γνήσιος τεμπελοφιλοσοφιστής, σας παρουσιάζω (με την διαδικασία copy- paste) τα (κατ'εμέ) σημαντικότερα Αμαζωνιοφάγα αντίτυπα:
On the Road - Τζάκ Κέρουακ, Γυμνό γεύμα - Γουίλιαμ Μπάροουζ, Το σοκ του μέλλοντος & Το τρίτο κύμα- ¶λβιν Τόφλερ, Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουρλιαχτό – ¶λλεν Γκίνσμπεργκ, Η Λάμψη της Αστραπής Πίσω από το Βουνό & Ερωτικές Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας & ¶νθρωπος για Όλες τις Δουλειές & Βρώμικος Κόσμος – Μπουκόφσκι, Ακου Ανθρωπακο - Βίλχελμ Ράιχ, Ο Τρυποκάρυδος - Τομ Ρόμπινς, Τρία Φεγγάρια στην Πλατεία – Ρόμβος Τέος, Η μαριονέτα και ο νάνος - SLAVOJ ZIZEK
Και οπωσδήποτε το προαναφερθέν 1984 του Όργουελ
Α ναι… και το βιβλίο Σημάτων ΚΟΚ (μην πας σαν τον κάβουρα που λένε…)

[starfish]

**Επειδη τον Αρχοντα τον ξερω σχεδον απ εξω, οι αλλαγες που εγιναν στην ταινια σας βεβαιωνω δεν ειχαν τον παραμικρο λογο υπαρξης!! Ισα ισα που οι χαρακτηρες, οι διαλογοι και το στορυ ειναι εντελως κινηματογραφικα. Δεν μιλω για περικοπες [αυτο εχει ενα νοημα] αλλα για αλλοιωση. Το ιδιο και στο Ονομα του Ροδου.
**Πω πω, τι μου θυμισε ο ek!! Tο Ακου ανθρωπακου του Ραϊχ, και πηρε αμπαριζα ο Γλαρος Ιωναθαν που εδωσε την σκυταλη στον Σινταρτα και τον Λυκο της Στεππας του Εσσε [αλλη εφηβικη και μετεφηβικη λατρεια] και μετα στο Αστειο του Κουντερα, και... και..... Οκ! ειναι ωρα για δουλεια!.....:nuts: