«Μεσάνυχτα και κάτι... ακόμα»

**katiakiss** · 02-03-2012, 01:55 AM

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που «μάλωσα» με τον θεό και τον τελευταίο καιρό με τσακώνω να του μιλάω. Του λέω ότι αν πρέπει να υπάρχει, είναι γιατί δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτοί που αγάπησα και έφυγαν νέοι , απλώς χάθηκαν για πάντα. Αν και φοβάμαι πως έτσι είναι.
Από τον καλό μου φίλο θυμάμαι το γέλιο του και δεν περνάει μέρα που να μην τον σκεφτώ. Ούτε μία!
Σήμερα έκανα τον συνειρμό ότι αφού η Αφροδίτη του ήταν σε ακριβείας σύνοδο με τον Ήλιο μου στους Ιχθείς , αν ζούσε λίγο ακόμα, θα του έκανε και εκείνου σύνοδο ο Ποσειδώνας και ίσως να προλάβαινε να ζήσει έναν μεγάλο έρωτα γιατί ερχόταν και ο προοδευμένος του Ήλιος του προς την γενέθλια Αφροδίτη του, με σύνοδο ακριβείας. Τι κρίμα…
Δεν καταπίνεται η άτιμη η απώλεια με τίποτα! Περνάει ο καιρός και βαθαίνει! Με έχει τσακίσει και ο Ποσειδώνας πάνω στον Ήλιο… Το δάκρυ το έχω για πλάκα! Δεν την παλεύω λέμε… Και που είσαι ακόμα! Μόλις ετοιμάζεται να σκάσει και η προοδευμένη μου Σελήνη στον Ιχθύ. Κάτια μου λες και κλαίω. Με σιχάθηκα πια. Ας το καλό!

ΥΓ: Ε όχι! Δεν σας το είπα εγώ; Τώρα έριξα μια ματιά στον προοδευτικό μου χάρτη και είδα ότι έσκασε η Σελήνη στις 0ο του Ιχθύ. Αμ έτσι πες μου! Τι να λέμε τώρα; Είπα κι εγώ… Να μην ξεχάσω να πάω αύριο στον Χόντο για αδιάβροχη μάσκαρα.

ΥΓ 2: Μιλάμε για Φουλ του Ποσειδώνα με μπαστούνια! Τα βλέπω (όλα) και βγαίνω!

**Χρυσάνθη Σπίγγου** · 03-03-2012, 03:04 AM

Αχ,αχ, γιατί ρε Κάτια αχ ρε Κάτια γιατί,γιατί................γιατί ;

Η κουφάλα από το τρύπιο δόντι με πεθαίνει, να κοιμηθώ δεν μπορώ, και σαν απόψε είδα για τελευταία φορά τον αδελφό μου 3 μέτρα άντρακλα, ότι πιο αγαπημένο, ότι πιο προστατευτικό σε ανδρικό είχα ολάκερη την ζωή μου.

Τον ξανάδα στι 6.3.2009 ( ξέρεις εσύ τώρα ), και στις 12 τον έβαλε ο Θεός σημάδι.

Σαν πριν λίγες ώρες είχε βάλει τον άντρα μου σημάδι ο δεύτερος σε αγάπη, προστασία και φροντίδα, , και σαν αύριο με καταρρακτώδη βροχή -ποτέ πιο πριν στην ζωή μου δεν είχα ουρανό να κλαίει πριν απο μένα για εμένα τόσο γοερά - και σαν αύριο αποχώρησε οριστικά.

Αχ Κάτια τι μου είπες τώρα. Απόψε δεν την παλεύω, μα την Κυριακή που θάμαι Κέρκυρα σε αδελφού, πατέρα, μάνας την τελευταία κατοικιά, πόσο θάθελα ο ουρανός να κλάψει πριν απο εμένα για εμένα...............

Δεν έχω άλλα δάκρυα πια.

Σε φιλώ και μοιράζομαι τον πόνο σου.

Υ.Γ. Ας δοξάζουμε τουλάχιστον τον Θεό που εκείνοι τουλάχιστον δεν έχουν να ζουν το Γολγοθά της Ελλαδίτσας μας. Ο αδελφός μου δεν θα το άντεχε. Ούτε ο Νίκος.