Βιβλία που μας συγκλόνισαν...

[*Astropeleki*]

Προσωπικά όταν ήμουν πιο μικρή, δεν διάβαζα βιβλία, καθ' ότι δεν μου άρεσε και πολύ η ενασχόληση...εδώ δεν μου άρεσε το σχολείο και τα μαθήματα...σαν παιδί και γω! :embarrest Τι να λέμε τώρα :bigsmile::toung:

Τα πολλά βιβλία άρχισα να τα διαβάζω στο Πανεπιστήμιο, που για ανάγκη ενός μαθήματος που είχα (υποχρεωτικού), Παιδική λογοτεχνία, έπρεπε να διαβάζουμε κάποια κλασικά βιβλία για παιδιά και έφηβους, όπως το Καπλάνι της βιτρίνας, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, Η Αλίκη πίσω από τον καθρέφτη, Παραμύθι χωρίς όνομα, Πινόκιο (ακόμη και αυτό), Ο Μικρός Πρίγκιπας.
Πριν απο αυτά τα βιβλία, ειχα ξεκινήσει να διαβάζω Χάρυ Πότερ. ¶σχετα αν λένε ότι είναι παιδικά βιβλία, προσωπικά δεν τα βρίσκω και τόσο παιδικά. Οι περιγραφή των σκηνών στα βιβλία μόνο για μικρά παιδιά δεν είναι. Ομολογώ πως από αυτή τη σειρά δεν έχω αφήσει ούτε ένα αδιάβαστο και τα διαβάσω με μεγάλη αγωνία για το τί θα γίνει παρακάτω.

Γενικά όταν πιάνω να διαβάσω ένα βιβλίο, εάν μου τραβήξει το ενδιαφέρον, θα παραμείνω μόνο σε αυτό και θα το διαβάσω πολύ γρήγορα, καθώς η δράση και το μυστήριο με εξιτάρουν και όλο λέω άντε ένα κεφαλαιάκι ακόμη θα διαβάσω και τελικά καταλήγω να έχω διαβάσει όλο το βιβλίο μέσα σε λίγες μέρες...ή και ώρες!
Εάν το βιβλίο δεν μου τραβήξει το ενδιαφέρον, συνήθως το παρατάω. Είναι αυτό που λέμε να μου κάνει κλικ! Έχω διαβάσει αρκετά μυθιστορήματα για εφήβους, τα περισσότερα από τα οποία πλέον δεν θυμάμαι.... Πχ από τίτλους που μου έρχονται στο μυαλό τώρα είναι το 33, Σπίτι για 5, Χωρίς οικογένεια, Με οικογένεια και πολλά πολλά άλλα.....
Είχα ξεκινήσει κάποτε και τον Γητευτή των αλόγων, το οποίο τελικά παράτησα.... παράξενο για μένα που έχω ένα πάθος με τα άλογα.
Επίσης, είχα ξεκινήσει να διαβάζω τον Αρχοντα των δαχτυλιδιών, αλλά αυτό έγινε αφότου ειχα δει την ταινία.

Και έρχομαι να ρωτήσω το εξής.... Πόσο εύκολα διαβάζετε ένα βιβλίο που έχει μεταφερθεί και στην κινηματογραφική οθόνη; Δηλαδή, διαβάζετε πρώτα το βιβλίο και μετά βλέπετε την ταινία; Αν δείτε την ταινία πρώτα, διαβάζετε με την ίδια αγωνία και το βιβλίο; Ή δεν το προσπαθείτε καθόλου; Προσωπικά, ακόμη και τις Μάγισσες της Σμύρνης είχα προσπαθήσει να διαβάσω, αλλά αφού είχα δει την σειρά, αλλά και πάλι το παράτησα. Έχω παρατηρήσει λοιπον σε μένα ότι, αν δω πρώτα την ταινία και μετά δοκιμάσω να διαβάσω το βιβλίο, το παρατάω. Ενώ το αντίθετο, όχι. :bigsmile:

Στη ψηφοφορία ψήφισα φυσικά Παιδικά βιβλία (ε λόγω επαγγέλματος δεν μπορώ να τα αποφύγω ...και να θελα δηλαδή... :toung, λογοτεχνικά, μυθιστορήματα, διηγήματα, επιστημονικής φαντασίας και αστρολογίας (πιο πρόσφατα).

[Λευκή]

κια μου στις μάγισσες της σμύρνης δεν έφταιγε κάτι άλλο εκτός απ το βιβλίο που είναι πολύ κακογραμμένο:bigsmile: ούτε εγω μπόρεσα να το διαβάσω.Το ίδιο πρόβλημα είχα και με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών αλλά για άλλον λόγο,είχε πολλά ονόματα και ζαλιζόμουν :embarrest Γενικά πρώτα η εικόνα και μετά η περιγραφή "δεσμεύει"κάπως τη φαντασία....Μόνο το μη μου λες αντίο παρόλο που δεν έλεγε τίποτα από λογοτεχνικής σκοπιάς κατάφερε να γλιτώσει απ την εικόνα.Το συμπάθησα γιατί μιλούσε για τη Θράκη και σκεφτόμουν τα δικά μου καθώς το διάβαζα :embarrest

[Fotini Christodoulou]

όποτε έχω δεί ταινία βασισμένη σε βιβλίο που έχω διαβάσει η αλήθεια είναι, απογοητεύτηκα .Μεγαλύτερη απογοητευση το Οσα παιρνει ο άνεμος όπου παρά τους φοβερους ηθοποιους, θεωρω δεν αποδόθηκαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο βιβλιο.

Το μόνο που πιστευω ήταν αρκετά πιστό, ηταν ο αρχοντας του δακτυλιδιου του Τολκιν κι αυτό προφανώς γιατί δεν επικεντρωνόταν το βιβλιο στους χαρακτήρες όσο στον φανταστικό κόσμο που δημιουργησε ο συγγραφέας.

[*Astropeleki*]

κια μου στις μάγισσες της σμύρνης δεν έφταιγε κάτι άλλο εκτός απ το βιβλίο που είναι πολύ κακογραμμένο:bigsmile: ούτε εγω μπόρεσα να το διαβάσω.

Ίσως...το παράτησα στις πρώτες 30 σελίδες μου φαίνεται....δηλαδή ΑΜΕΣΩΣ. :bigsmile:

Το ίδιο πρόβλημα είχα και με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών αλλά για άλλον λόγο,είχε πολλά ονόματα και ζαλιζόμουν :embarrest

Ναι, έπαιζε και αυτό.... αλλά όταν κάτι το εχω δει πρωτα σε ταινία, μετά βαριέμαι να το διαβάζω. Αν και λένε πως πάντα από τα βιβλία κόβουν πολλά, όπως και αλλοιώνουν.... Εγώ πάλι δεν μπορώ...εκτός αν διαβάσω πρώτα το βιβλίο και μετά δω την ταινία.

Γενικά πρώτα η εικόνα και μετά η περιγραφή "δεσμεύει"κάπως τη φαντασία....Μόνο το μη μου λες αντίο παρόλο που δεν έλεγε τίποτα από λογοτεχνικής σκοπιάς κατάφερε να γλιτώσει απ την εικόνα.Το συμπάθησα γιατί μιλούσε για τη Θράκη και σκεφτόμουν τα δικά μου καθώς το διάβαζα :embarrest

Δεν το έχω διαβάσει..... γιατί εβλεπα την σειρά. :bigsmile: Οπότε καταλαβαίνεις...τζάμπα ο κόπος Αν και ξέρω ότι δεν έχει χάπι εντ στο βιβλίο όπως στην τηλεοπτική σειρά.

[*Astropeleki*]

Μεγαλύτερη απογοητευση το Οσα παιρνει ο άνεμος όπου παρά τους φοβερους ηθοποιους, θεωρω δεν αποδόθηκαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο βιβλιο.

Αν και δεν το έχω διαβάσει, αυτό που λες ισχύει. Με τον λόγο μπορείς να περιγράψεις...φαίνεται ο πλούτος...το συναίσθημα....το νόημα που κρύβεται από πίσω.... Ενώ με μια εικόνα, σε συνδυασμό με κακή ηθοποιία (acting), το χαλάει πολύ! Μία εικόνα=χίλιες λέξεις και χίλιες λέξεις=μία εικόνα

[Βασιλης Παπαδολιας]

Τι αισιόδοξο βρήκατε στο 1984 βρε παιδιά;

Όχι τόσο αισιόδοξο.. μάλλον αποκαλυπτικό και τραγικό το βρήκα... Δείχνει πώς βγαίνει η αγάπη εκτός νόμου...

[e k]

Αποκαλυπτικό και τραγικό θα ήταν εάν το καθεστώς στο οποίο διαδραματίζεται και με τους γύρω στρατευμένους πολίτες λοβοτομημένους, ήταν ξένο προς εμάς. Στην έξαρση της καταναλωτικής τηλεοπτικής κουλτούρας που λυμαινόμαστε, μάλλον η νόρμα είναι. Γιατί, και σήμερα, δεν είναι παραλογισμός το να αγαπάμε και να ονειρευόμαστε, αφού μπορούμε με την άνεση της visa να τα αποκτήσουμε, ή να μας αποκτήσουν? Προφητικό, (για την εποχή του), καμπανάκι, θα το χαρακτήριζα, στο ατέρμονο loop του χρωματιστού και πομπώδους τίποτε –που μας καταπνίγει.
Χίλιοι άνθρωποι γύρω μας, με αισθήματα και ορέξεις κοινές υποτίθεται και με το κιάλι να ανακαλύψουμε κάποιον σαν εμάς.
Το βιβλίο (αλλά και η ταινία που το σταχυολογεί) που ουσιαστικά στερείται happyend (και έτσι θα έπρεπε) είναι σαν καρφί που κατά λάθος κατάπιαμε και θα βρίσκεται πάντα κάπου εκεί μέσα μας, υπενθυμίζοντας μας τις αξίες που χρειάζεται μόνοι μας να ανακαλύψουμε –για να αποκαλυφθούμε.
Στο ίδιο μήκος κύματος και Η Φάρμα Των Ζώων του ίδιου, αλλά και η καυστική σατυρική ταινία Brazil (με τους Robert De Niro Jonathan Pryce και Bob Hoskins).
Η δική μου λίστα ανεβαίνει οσωνούπω

[Βασιλης Παπαδολιας]

Δε νομίζω ότι έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, αλλά σε δέκα είκοσι χρόνια ποιος ξέρει...;

[Ζωή και Ζώδια]

Δε νομίζω ότι έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, αλλά σε δέκα είκοσι χρόνια ποιος ξέρει...;

Αν κλείσουμε τα μάτια, θα δούμε το σκοτάδι...:bigsmile:

[Αργοναύτης]

Δεν θα ήθελα να αναφέρω ένα βιβλίο που με συγκλόνισε γιατί είναι πολλά και είμαι βιβλιοφάγος. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι το ''Η Μεταφυσική του Φύλου'', εκδόσεις Οξύ, του Julius Evola.
Από το βιβλίο αυτό παραθέτω κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό
''Δεν είναι ο έρωτας για τη γυναίκα που κάνει μια γυναίκα επιθυμητή στον άνδρα, αλλά ο έρωτας για το άτμαν (την αρχή που είναι εξ ολοκληρου φως και αθανασία)''.
Δεν θέλω να γράψω πολλά γι'αυτό το βιβλίο, αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Αναλύονται θέματα όπως :
- Θεοί άντρες και θεές γυναίκες
- Ιερες τελετές και επικλήσεις
- Το φύλο στη σφαίρα της μύησης και της μαγείας
- Φαινόμενα υπερβατικότητας στον κοσμικό έρωτα κα.