«Μεσάνυχτα και κάτι... ακόμα»

[mimimi]

[mimimi]

[katiakiss]

Έβλεπα αυτό το video clip και σκεφτόμουν πόσο πολύ μοιάζει με αυτό που νιώθουμε οι άνθρωποι καμιά φορά. Καμιά φορά νιώθουμε απλοί επιβάτες στο αμάξι της ίδιας μας της ζωής.
Καμιά φορά μας οδηγεί όπου θέλει εκείνη και το μόνο που προλαβαίνουμε, είναι να κοιτάξουμε από το παράθυρο τους αλλοτινούς προορισμούς που τώρα προσπερνάμε με ταχύτητα.
Καμιά φορά, αξίζει να κάτσεις στο πίσω κάθισμα, να απολαύσεις την διαδρομή και να ποντάρεις στην μαντεψιά ότι πίσω από την κορυφή της ανηφόρας σε περιμένει ο πιο όμορφος δρόμος που είδες ποτέ!
Μακριά από κοινωνικές συμβάσεις, απελπισμένους έρωτες, ανούσια «πρέπει», επαγγελματικούς αγώνες, μικρόψυχους συμβιβασμούς και άλλα τέτοια «θηρία» που συναντάμε στο δρόμο προς την όποια Ιθάκη μας.
Μακριά από όσα μας οδηγούν σε επίκτητους προορισμούς που για να τους φτάσουμε έχουμε πουλήσει τον εαυτό μας κομμάτι-κομμάτι.

Αφιερωμένο στα πρωταρχικά μας όνειρα. Εκείνα τα ανόθευτα…




Καλημέρα και καλή εβδομάδα...

[Altec]

Venus in Fish

[mimimi]

[katiakiss]

Πριν αρκετό καιρό είχα ξαναγράψει , εδώ στα «μεσάνυχτα και κάτι…», ότι όταν ήμουν μικρή, πριν πάω σχολείο, περνούσα τα μεσημέρια μου ακούγοντας δίσκους σε ένα έπιπλο- πικάπ “national”. Στην πραγματικότητα είχα καταστρέψει πολλά βινύλια και πολλές βελόνες.
Απόψε, για κάποιο λόγο θυμήθηκα κάτι καλοκαιρινά μεσημέρια που στο σαλόνι έμπαινε ο ήλιος σε δέσμες φωτός, ανάμεσα από τις γρίλιες των γαλλικών παντζουριών. Εκείνα τα μεσημέρια είχαν ένα πορτοκαλί φως και μια παράξενη ατμόσφαιρα. Η μεγαλύτερη αδελφή μου ήταν έφηβη και άκουγε τραγούδια αγάπης μαζί με τις φίλες της. Ήμουν τόσο πιο μικρή και τόσο παρείσακτη, που έκανα απόλυτη ησυχία για να μη θυμηθούν οι «μεγάλες» να με διώξουν και χάσω την κοριτσίστικη μυσταγωγία. Το καλύτερό μου ήταν να ακούω την αδελφή μου να μεταφράζει στις φίλες της τα λόγια του τραγουδιού.
Πρέπει να ήταν το καλοκαίρι του 77 και θυμάμαι ότι είχα στα χέρια μου το εξώφυλλο του δίσκου με τον ελαφρώς μακρυμάλλη κύριο που είχε και μουστάκι. Φορούσε σακάκι και ζιβάγκο. Μόνο να το κοιτάζω μπορούσα, αφού δεν ήξερα ακόμα να διαβάζω.
Τα τραγούδια εκείνου του δίσκου, ήταν πράγματι ερωτικά, αλλά για μένα αυτή η επιλογή δεν είναι απλώς ένα ερωτικό τραγούδι, είναι μια αναδρομή στις εικόνες, τα ακούσματα , τη μυρωδιά και την αίσθηση των παιδικών μου χρόνων.
Για κάποιους έχει κάτι το ξεπερασμένο, αλλά για μένα κάτι το αξεπέραστο. Είναι ένας από τους ήχους που είχε η εποχή της αθωότητας ….

[Altec]

Kαλησπερα σας..

[Altec]

Hellooo again

[katiakiss]

Τι έγινε βρε παιδιά φέτος; Μας το έκλεισε η κρίση το μαγαζάκι; Από το καλοκαίρι και μετά, μας πήρε η κατρακύλα νομίζω. Δεν πατάει ψυχή στο μαγαζί. Το κρασάκι έσκαγε μύτη καμιά φορά, το κόβω να το έχουν φάει οι έρωτες στην ξενιτιά. Η aktina έχει να φανεί από την εποχή της «τσούχτρας». Η Μαρία 76 διαισθάνομαι ότι μας ετοιμάζει χουνέρι …(έχω πεθάνει στο γέλιο μόνη μου απόψε). Η Κούκι μια χαρά είναι, απλώς μας έχει κλ@σει. Η Ταυρίνα έχει το μωρό , δεν μετράει…. Τώρα τελευταίως μπαίνω κι εγώ καμιά φορά να ποστάρω την π@π@ριά μου πριν πάω για ύπνο… Ο altec 37 μεγάλωσε και υπογράφει 39 πια, τα τρώει όλα τα μεσάνυχτά του και πήρε δύο χρόνια μέσα σε ένα χειμώνα! Δεν πειράζει! Θα σου βάλω σος για να γλιστράει! (…λιποθυμώ στο γέλιο Σπύρο!)… Η Τίνα που μας έκανε κανένα γκεστ , έχει κάτσει κάτω από τον Πλούτωνα και κάνει σολάριουμ. Τίνα, στο σολάριουμ το σωστό το χρώμα θα το αποκτήσουμε μόλις συναντήσει Ο Ουρανός τον Πλούτωνα. Μην κουνιέσαι ακόμα, θα σου πω εγώ πότε!

Βέβαια, τα τραπέζια δεν γεμίζουν στο μαγαζάκι, αλλά για ποτάκι στην μπάρα όλο και κάποιες προσωπικότητες σκάνε . Γαλαζοαίματοι και μη… Ξέρεις, αυτοί που βάζουν ένα like τα Χριστούγεννα και άμα βάλουν το Πάσχα , όλο το καλοκαίρι δεν περνάνε ούτε τον κέρσορα από πάνω , γιατί άνθρωποι είναι και μπορεί να τους ξεφύγει κανένα κλικ . Αλλά μη τους βλέπεις έτσι, εκεί που γουστάρουν για διάφορους λόγους, του κλικάρουν την μάνα στα likes!

Που θα μου πάτε; Εδώ θα γυρίσετε! Κοντοζυγώνει ο Ποσειδώνας στους Ιχθείς και όσο να ‘ναι το σηκώνει το τραγουδάκι του. Κουτί μας έρχεται! Φαντάζεσαι να έπρεπε να περάσουμε την κρίση , την εξαθλίωση των ανθρώπων σε κάθε γωνιά της πόλης, στα φανάρια, στους δρόμους, στα χαρτόκουτα… Χωρίς την παραμυθά μας; Και σαν να μην φτάνει αυτό, να αντέχουμε και όλα τα γλιτσερά φίδια που σέρνονται γύρω μας και χωρίς αιτία δυσκολεύουν τη ζωή μας. Έναν δυνατό Ποσειδώνα τον χρειαζόμασταν τώρα. Να μην ξέρουμε από ποιο παράθυρο να τη φύγουμε; Μια χαρά μας έκατσε σου λέω! Ποσειδώνας, τώρα και στα Τρίκαλα! Δίφυλλος και μονόφυλλος ή μονοφυλλάκι.
Βρε τι πάθαμε απόψε… Και να πω και κάτι; Βαρέθηκα και τα βαρύγδουπα τραγούδια- υπερπαραγωγές με τα βαθιά νοήματα. Ξερνάω απ’ τα βαθιά νοήματα του κ@λου πια! Ένα απλό τραγουδάκι θέλω να ακούσουμε. Σαν εκείνα που άκουγα στο δεύτερο πρόγραμμα τις Κυριακές τα απογεύματα , όταν η μαμά έβγαζε στο τραπέζι το γλυκό και τα Ελληνικά καφεδάκια. Τότε που για ότι γινόταν στην ζωή μας έφταιγαν οι άλλοι, ενώ τώρα φταίμε εμείς.



Το ανέκδοτο της βραδιάς.

Η κυρία λέει στον άντρα της: «Αγάπη μου σταμάτα γιατί ο γυναικολόγος μου είπε καθόλου σεξ για 2 εβδομάδες!
Ο σύζυγος την κοιτάζει βαθιά στα μάτια και απαντά με λάγνα φωνή: «Ο οδοντογιατρός τι είπε;»

Καληνύχτα μας και καλημέρα μας...

[mimimi]

αχχ καλε ειμαι εγω εδω!! μηναγχωνεσαι... όσο για το Ποσειδώνα φευγει απο λιονταρακια 3ου δεκαημέρου και για αυτο ειναι ενας λόγος για πάρτυ!!
νε ειπαμε ειμαι καψουρα αυτο το καιρο... όποτε τραγουδακι