Έρωτας είναι να ρισκάρεις...

[Ζωή και Ζώδια]

....Το πρόβλημα με το λάθος δεν είναι αθροιστικό, δεν έχει σημασία πόσες φορές θα το κάνουμε. Αν το αξιολογήσουμε σωστά θα το διορθώσουμε. Αν όχι... η οδύνη είναι υπομονετική και μας περιμένει στη γωνία.
Η ψυχή είναι tabula rasa, δεν της αρκεί η νόηση, χρειάζεται και την αισθητική εμπειρία, τον πειραματισμό. Ετσι αποκτά μια πιο ολοκληρωμένη γνώση.
Ιδανικές λύσεις δεν υπάρχουν, μόνο εξιδανικευμένες καταστάσεις και άνθρωποι....ποσειδώνιες καταστάσεις που αργά ή γρήγορα ξεθολώνουν.

Αγαπητή fillenia, επειδή οι συνέπειες των λανθασμένων επιλογών λειτουργούν αθροιστικά έχει σημασία η επανάληψή τους. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας για να μην τα επαναλαμβάνουμε. Αν ο "πίνακας" γεμίσει με γνώσεις, για ποιον λόγο να σβήσουμε ό,τι γράφτηκε για να τον ξαναγεμίσουμε; Συμφωνώ ότι η διαδικασία της εκμάθησης είναι επώδυνη, οπότε αφού πονέσαμε για κάτι γιατί να ξαναπονέσουμε;
Η Ζωή μας είναι πολύ μικρή για να την περνάμε επαναλαμβάνοντας τα ίδια που εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι θα έχουν αρνητική κατάληξη στην εξέλιξή μας.

[kmakri]

Αν γνώριζε ο καθένας μας τον εαυτό του, ουσιαστικά δηλαδή τι ακριβώς θέλει από την ζωή του, τότε οι σχέσεις θα λειτουργούσαν ικανοποιητικά.
<<Γνωρίζω τι θέλω και το διεκδικώ,δείχνω στον σύντροφό μου τα όρια τα οποία αν παραβιασθούν η συντροφική σχέση θα πάψει να λειτουργεί προς πραγματικό όφελος και των δύο.>>
Αλλά ποιός από όλους μας γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του για να μπορέσει να κάνει την οριοθέτησή του??
Η γνώση δυστυχώς πολλές φορές αργεί..Και αποκτιέται με την εμπειρία.Είναι αυτό που γράφει και η fillenia με την οποία σε γενικές γραμμές συμφωνώ.Επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας γιατί απλά δεν πιστεύουμε ότι είναι λάθη..
Αν αισθανόμαστε έτοιμοι, ναι ρισκάρουμε..
Έτοιμοι να αφήσουμε την βολική μας κατάσταση, η οποία τελικά δεν είναι βολική αλλά λειτουργεί σαν μία κάλυψη πίσω από την οποία μπορούμε να κρυφτούμε.Γιατί άραγε να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την ζωή μας?Γιατί να προχωρήσουμε σε ανατροπές?Έτσι προτιμάμε συνήθως να παραπονιόμαστε ότι η συντροφική μας σχέση βαλτώνει..Υπάρχει το εξιλαστήριο θύμα.Ο σύντροφος..Η δικιολογία για να μην τολμήσουμε.
Και μετά έχουμε και τα παιδιά..Πραγματικά τι εννοούσαν αυτοί που έγραψαν το τι θα εξηγήσεις στο 3χρονο παιδί σου??
Από πότε πρέπει να εξηγούμε τα συναισθηματά μας?? Να δικαιολογούμαστε για το τι αισθανόμαστε για τον σύντροφό μας και τι είναι αυτό που μας οδηγεί να φεύγουμε από την σχέση μας στο παιδί μας??
Τα παιδιά , αγαπητοί άντρες, δεν είναι εργαλεία διαπραγμάτευσης σε μία σχέση..
Τα παιδιά έχουν προέλθει από την συντροφική σχέση αλλά είναι έξω από αυτήν..
Η συντροφική σχέση όταν δεν λειτουργεί είναι προτιμότερο να τερματίζεται.
Η ζωή είναι μικρή και συνεχίζεται..
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη αλλά θα ήμουν εκτός θέματος συζήτησης.
Το ρίσκο στον έρωτα εξαρτάται από την τόλμη του ανθρώπου και από τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει στην πορεία της ζωής του.
Ας μην λιθοβολούμε λοιπόν ούτε τους τολμηρούς ούτε τους άτολμους..

ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ.

Κατερίνα

[Marlene]

ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ.

Αλήθεια?Μάλλον εμένα το σύμπαν με έχει γραμμένη:suspiciou

[Fotini Christodoulou]

Το σύμπαν ξέρει καλύτερα απο εμάς τι χρειαζόμαστε μάλλον αγαπητή μου Marlene!

Παρακαλώ όμως να μην προσωποποιούμε τα θέματα των άρθρων!:bigsmile:

[poor]

Προφανώς αγαπητή kmakri δεν κατάλαβες τι ήθελα να πώ με το θέμα του παιδιού.Έτσι κι' αλλιώς όλα είναι σχετικά για τον καθένα μας.
Η γνώση δυστυχώς πολλές φορές αργεί... καμιά φορά δεν έρχεται και ποτέ.

Παρατεταμένο μορατόριουμ τώρα!!




Το Σύμπαν το έχουμε γραμμένο και συνομωτούμε εμείς για πάρτη μας !!!

[Μητσάκος]

Η ζωή μας είναι γεματη από εναλλαγές συναισθημάτων. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη. Η αγάπη είναι πιο πλατιά και δεν ξεθωριάζει, αγγαλιάζει περισσότερα πράγματα. Ο έρωτας έχει μεγάλη ένταση αλλά δεν έχει τη διάρκεια της αγάπης. Αν θέλουμε να ερωτευόμαστε συνέχεια μπορούμε να το κάνουμε αλλά καάποια στιγμή θα "καούμε". Οταν αναζητάμε για όλη μας την ζωή κάτι μάλλον δεν ξέρουμε τι ψάχνουμε :tease1: . Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε για να μπορέσουμε να το κατακτήσουμε. Αν έπρεπε να αναζητάμε σε όλη μας τη ζωή τον έρωτα που θα μας έφτιαχνε και θα μας ανεβάζει, μάλλον δεν θα υπήρχαν οικογένειες :notrust: . Δεν λέω πως πρέπει να πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα στο μαντρι, λέω πως αν νιώσουμε ότι "κάτι" έχουμε βρει και μας καλύπτει τουλάχιστον στα βασικά και δεν είναι κάτι επιπόλαιο και χωρίς βάση τότε μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί του. Το όνειρο το έχουμε για να μας δείχνει το δρόμο και όχι να μας γεμίσει άγωνία γιατί δεν το πετύχαμε :bigsmile:

[fillenia]

Αγαπητό περιοδικό,

Περίπου συμφωνούμε. Διευκρινίζω...το ζήτημα δεν είναι πόσες φορές θα επαναλάβουμε με τον α ή β τρόπο ένα λάθος, αλλά πότε θα το συνειδητοποιήσουμε, δηλ. περίπου όταν οι συνέπειες πέσουν βαριές στις πλάτες μας. Οταν καταφέρουμε να εξετάσουμε τον εαυτό μας ως "παρατηρητές" της συνείδησής μας. Τότε ακριβώς καταγράφεται η γνώση στην ψυχή μας, ως εμπειρία. Η πορεία προς την γνώση είναι ασυμπτωτική, στο διηνεκές. Ουδέποτε την φτάνουμε, στα περιορισμένα χρονικά μας όρια.
Δεν συμφωνώ ότι υπάρχει "γνώση εκ των προτέρων", ο νους (η λογικη μας) χρειάζεται να επεξεργαστεί την εμπειρία (συναίσθημα) για να την μετατρέψει σε βέβαιη γνώση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα γεννιώμασταν γνωρίζοντας τα πάντα, άρα που θα αποδίδαμε τα λάθη μας η την βελτίωσή μας; Για τον λόγο αυτό, δηλ. της επίκτητης γνώσης, η εκμάθηση είναι συχνά επώδυνη και στην καλυτερη περίπτωση κουραστική.

[skorpion]

εγω αυτο που καταλαβα απο αυτην την ιστορια ειναι οτι υπηρχε μια παρα πολυ καλη σχεση την οποια δεν ηταν ικανοι να κρατησουν.Δεν ηταν ικανοι να ανανεωνουν την σχεση τους.Δεν ξεραν να κρατησουν το παιχνιδι στη σχεση.Αν η εν λογω κυρια παραδινει τα οπλα και δεν μαθει ή ο νεος αντρας διπλα της δεν ειναι κι αυτος ικανος να "ανατροφοδοτει" τη σχεση τοτε το πιο πιθανο ειναι κι αυτη η σχεση να τελειωσει.Για τα παντα θελει προσπαθεια ο ερωτας ερχεται ευκολα και φευγει ευκολα το στοιχημα ειναι να μπορουμε να τον κρατησουμε σε μια "ισσοροπια" με τα αλλα που πρεπει να προσφερει μια σχεση οπως αλληλοεκτιμηση σεβασμο ενδιαφερον αγαπη ασφαλεια κτλ Το στοιχημα θα ειναι παντα χαμενο αν εχεις το "τελειο" και δεν εισαι ικανος να προσπαθησεις τουλαχιστον να το κρατησεις σε αυτα τα επιπεδα...Και εδω φανηκε πως το σεξ παιζει μαγαλο ρολο σε αυτην την προσπαθεια...Ανανεωση παιχνιδι πειραματισμος και μια δωση αναπαντεχου και εκπληξης πρεπει να μεινουν μεσα για σχετικα σιγουρη νικη.Μια προχειρη απαντηση για το θεμα.Αληθεια αστρολογικα πως παρουσιαζοταν το θεμα?

[Ζωή και Ζώδια]

Αγαπητό περιοδικό,

Περίπου συμφωνούμε. Διευκρινίζω...το ζήτημα δεν είναι πόσες φορές θα επαναλάβουμε με τον α ή β τρόπο ένα λάθος, αλλά πότε θα το συνειδητοποιήσουμε, δηλ. περίπου όταν οι συνέπειες πέσουν βαριές στις πλάτες μας. Οταν καταφέρουμε να εξετάσουμε τον εαυτό μας ως "παρατηρητές" της συνείδησής μας. Τότε ακριβώς καταγράφεται η γνώση στην ψυχή μας, ως εμπειρία. Η πορεία προς την γνώση είναι ασυμπτωτική, στο διηνεκές. Ουδέποτε την φτάνουμε, στα περιορισμένα χρονικά μας όρια.
Δεν συμφωνώ ότι υπάρχει "γνώση εκ των προτέρων", ο νους (η λογικη μας) χρειάζεται να επεξεργαστεί την εμπειρία (συναίσθημα) για να την μετατρέψει σε βέβαιη γνώση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα γεννιώμασταν γνωρίζοντας τα πάντα, άρα που θα αποδίδαμε τα λάθη μας η την βελτίωσή μας; Για τον λόγο αυτό, δηλ. της επίκτητης γνώσης, η εκμάθηση είναι συχνά επώδυνη και στην καλυτερη περίπτωση κουραστική.

Αγαπητή fillenia, αν αναφέρεσαι στην γνώση που αποκομίζει η ψυχή στο μεγάλο της ταξίδι προς την ολοκλήρωση, συμφωνούμε απόλυτα, καθώς και να υπάρχει κάποια "γνώση" ή "εμπειρία" θα είναι σε λανθάνουσα μορφή.
Στην κάθε συγκεκριμένη ζωή όμως δημιουργούνται προϋποθέσεις που συνιστούν γνώση που προέρχεται από βιωματική εμπειρία.Π.χ., την πρώτη φορά που θα έρθουμε σε επαφή με την φωτιά είναι λογικό να καούμε γιατί δεν ξέρουμε. Είναι λογικό να καούμε 3-4 φορές για να καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να πιάνουμε την φωτιά με γυμνά χέρια; Και εάν κατανοήσουμε ότι δεν πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο αλλά λόγω υπερεκτίμησης κάποιων δυνατοτήτων μας ξαναπιάσουμε με γυμνά χέρια την φωτιά και ξανακαούμε, αυτό δεν αποτελεί εκ των προτέρων γνώση που δεν αξιοποιήθηκε;

[samnikgr]

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ..ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΧΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 8,5 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΜΟΥ ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ....ΚΑΛΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΛΟ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ.ΚΡΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΤΙ ΚΑΘΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΜΙΑ ΠΙΣΙΝΗ.
ΓΥΡΝΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...