Έχετε βρει την αδερφή ψυχή σας;;

[Maroulita]

΄Ολα αυτά είναι πολύ ωραία και ρομαντικά αλλα να κάνω μια παρατήρηση; Γιατί υπάρχει η αντίληψη πως σε μια σχέση πρέπει να επιδιώκουμε πάντα την "απόλυτη αρμονία"; Δεν μιλάμε για συνεταιρισμό, μιλάμε για συναισθήματα. Και όταν αυτά είναι σε έντονο βαθμό, ορισμένες φορές είναι αδύνατο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Εξάλλου, αν έχετε ακουστά, αγαπάς πραγματικά όχι "εξ ατίας" αλλά "παρ΄όλο". Είναι εύκολο για οποιονδήποτε να αγαπήσει κάποιον εξ΄αιτίας των προτερημάτων του, αλλά πολύ πιο δύσκολο να τον αγαπήσει παρ΄όλα τα ελλατώματά του. Πιστεύω ότι το δεύτερο, αν και πιο σπάνιο, είναι πιο αληθινό. Μπορεί να μην πετύχεις την απόλυτη αρμονική ένωση, αλλά θα έχεις καταφέρει να ξεπεράσεις τα όριά σου και αυτό είναι ένα είδος προσωπικής εξέλιξης. Η ένταση που πιθανόν υπάρχει σε τέτοιου είδους σχέσεις ίσως είναι απλά το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις, όπως συμβαίνει με οτιδήποτε έχει αξία.

Ίσως να έχεις δίκιο ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως ρομαντικά και ιδεαλιστικά. Αλλά έχω την εντύπωση ότι και όταν μιλάμε για το άλλο μας μισό, πάλι χρησιμοποιούμε το "παρόλο". Κανένας δεν είναι τέλειος, κανένας δεν έχει μόνο προτερήματα. Όλοι μας έχουμε γερές δόσεις και από τα δύο. Η όλη ιδέα για το άλλο μας μισό βρίσκεται σε ένα τέτοιο επίπεδο όπου παρόλο... πάλι υπάρχει αυτή η σύνδεση η ανεξήγητη!

[runaway]

Ίσως να έχεις δίκιο ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως ρομαντικά και ιδεαλιστικά. Αλλά έχω την εντύπωση ότι και όταν μιλάμε για το άλλο μας μισό, πάλι χρησιμοποιούμε το "παρόλο". Κανένας δεν είναι τέλειος, κανένας δεν έχει μόνο προτερήματα. Όλοι μας έχουμε γερές δόσεις και από τα δύο. Η όλη ιδέα για το άλλο μας μισό βρίσκεται σε ένα τέτοιο επίπεδο όπου παρόλο... πάλι υπάρχει αυτή η σύνδεση η ανεξήγητη!

Νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα. Η ένστασή μου έγκειται στο γεγονός ότι όλοι όταν μιλάνε για τον πραγματικό έρωτα, χρησιμοποιούν φράσεις όπως "αδελφή ψυχή", "το άλλο μου μισό", "απόλυτη αρμονία", "ταύτιση απόψεων" κ.ο.κ. Για μένα ο έρωτας δεν έχει χρώμα ροζ, αλλά κόκκινο, το χρώμα του πάθους. Ξέρεις κανέναν που να ζει με "πάθος" και να έχει "απόλυτη αρμονία"; Μιλάμε για έννοιες που η μία αναιρεί την άλλη. Δεν αμφισβητώ την ύπαρξη κάποιων ατόμων που μπορεί να μας αλλάξουν, όχι τη ζωή αλλά τον τρόπο σκέψης, απλά το αντιλαμβάνομαι διαφορετικά. Και για να γίνω πιο σαφής, παραθέτω μερικούς στίχους του Λ.Μαχαιρίτσα που αντικατοπτρίζουν τη δική μου οπτική γωνία:
"...κι΄αν είμαι εγωκεντρικός, εγώ είμαι ολόκληρος μωρό μου,
γι΄αυτό μπορώ και σ΄αγαπώ, και σ΄αγαπώ σαν εαυτό μου
Δεν είσαι το άλλο μου μισό, εγώ μισώ ότι χωρίζει
Μα είσαι το άλλο μου εγώ...."

[Maroulita]

Αγαπητή runaway,
πιστεύω πως το τελευταίο σχόλιο που έκανε η Φωτεινή τα λέει όλα. Το ότι λέμε ότι βρήκαμε την αδελφή-ψυχή μας, δε σημαίνει ότι έχουμε απόλυτη ταύτιση απόψεων και συμφωνία και δεν έχει να κάνει μόνο με σχέσεις ερωτικές, αλλά και φιλικές. Το όλο θέμα ανάγεται σε άλλο επίπεδο σύνδεσης, γι'αυτό λέμε ότι παρόλο... υπάρχει αυτή η σύνδεση. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ, ίσως και κάνω λάθος!

[moutro28]

Νομίζω ότι την "αδελφή ψυχή" την βρήκα πριν από μερικά χρόνια. Όμως η κοινωνία, τα "πρέπει" των ανθρώπων είναι πολλές φορές πιο ισχυρά από τα "θέλω" τους και συνεπώς δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Παρ' όλα αυτά η αίσθηση ότι αποτελείς κορωνίδα στην σκέψη και τα αισθήματα κάποιου είναι πολύ γλυκιά και σημαντική. Άλλωστε νομίζω ότι η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε όταν πραγματικά χρειάζεσαι μια αδελφή ψυχή αυτή να έρχεται, με τον έναν ή άλλο τρόπο δίπλα σου. Εμένα λοιπόν η "αδελφή ψυχή" μου με βοήθησε να εξελιχθώ και να σταθώ στα πόδια μου και να μάθω τα βαθιά κρυμμένα μυστικά μου.

[VELVET]

......είχα πάει ένα ταξίδι πρόσφατα..... και εκεί που έτρωγα σ' ένα εστιατόριο
αντιλήφθηκα έναν άντρα να με κοιτάζει επίμονα ....Για αρκετή ώρα απέφευγα να τον κοιτάζω σχεδόν πεισματικά...Λες και διαισθανόμουν τι θα συμβεί... και με προστάτευα.
Όταν βρήκα την ευκαιρία και έμεινα μόνη στο τραπέζι, σαν κάποιος με ώθησε να τον κοιτάξω. Αισθανόμουν πως δεν έκανα τίποτα συνειδητά! Σαν μεθυσμένη? σαν ναρκωμένη? σαν κάποιος άλλος να είχε τον έλεγχο.....?Τον "κάρφωσα" σαν να του ζητούσα τον λόγο... κάτι δηλ.πολύ "τραβηγμένο" για το χαρακτήρα μου
Μαγνητιστήκαμε! Σαν κανείς άλλος να μην υπήρχε σ' εκείνο το χώρο....
Είχαμε φτιάξει ένα κουκούλι και ήμασταν μόνο οι δυο μας. Ήταν τόσο όμορφος και είχε τόσο όμορφα γαλανά μάτια......που με διαπέρασαν....
Ένοιωσα όμορφη.......ένοιωσα οικεία......ένοιωσα άγγιγμα.......αγκαλιά
Μιλούσαμε πολύ ώρα με τα μάτια.....Ποτέ δεν έχω ξανακοιτάξει άντρα τόσο έντονα στα μάτια.....Νόμιζα πως κράτησε αιώνες.
Ταράχτηκα, τόσο πολύ που ήθελα να κλάψω χωρίς να ξέρω καλά καλά το λόγο! Έφυγα χωρίς να του μιλήσω, μόνο λέγοντας αντίο με τα μάτια μου!
Μην ρωτήσετε τι σκέφτηκα....Για εβδομάδες αργότερα, έκλαιγα κάθε βράδι που δεν βρήκα το θάρρος να του μιλήσω...αλλά ο χρόνος ήταν τόσο περιορισμένος...εκείνος μόνος του.....εγώ με παρέα....
Σκέφτηκα τη σχέση που είχα, σκέφτηκα την χιλιομετρική απόσταση.....
Όταν επέστρεψα, και αφού κατόρθωσα να αναρρώσω απ' το σοκ, διέκοψα την πολύχρονη σχέση μου, και άρχισα να ψάχνω σαν μανιακή άρθρα απ' το INTERNET για soul mates, love at first sight, και άλλα σχετικά....., θέματα δηλ. που ποτέ δεν με είχαν απασχολήσει.(έτσι βρήκα και αυτό το site)
Θα μου πείτε τι σας τα λέω αυτά?
Γιατί, από τότε βρίσκομαι σε μια δίνη ......μια δίνη που μου αρέσει .....και έτσι αποφάσισα να ταξιδέψω και να τον ψάξω......Και αν δεν τον βρω.....θα τον σκέφτομαι συνέχεια...και θα του είμαι ευγνώμων γιατί μια χιονισμένη ημέρα του Δεκέμβρη, εμφανίστηκε σαν άγγελός μου και με βοήθησε να καταλάβω πως η ζωή που είχα μέχρι τότε δεν μου άξιζε........Σνιφ!

Κατερίνα

[magikadespell]

Εγώ δεν την έχω βρει ακόμα αλλά ξέρω καλά πως υπάρχει και ξέρει και το άλλο μου μισό πως υπάρχω και θα με βρει εκείνο. Θα πέσει πάνω μου. Θέλω να πω στο άλλο μου μισό: Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα μέσα μου που κρατώ συνειδητά τόσα χρόνια για να στα χαρίσω. Σε λίγο ολοκληρώνω τον πρώτο δύσκολο κύκλο της ζωής μου και ξεκινώ καινούριο δρόμο, γεννιέμαι από την αρχή. Ξέρω πως εκεί με περιμένεις. Κάνε λίγο ακόμα υπομονή και πολύ σύντομα θα βρεθούμε....

[Marlene]

Δεν είμαι σίγουρη αν έχω ή είχα βρει την αδελφή ψυχή μου και έχασα την ευκαιρία να συνδεθώ μαζί της,ή ποιος είναι ο ακριβής προσδιορισμός της "αδελφής ψυχής"
Αν και οφείλω να ομολογήσω πως φέτος το καλοκαίρι είδα ένα συγκεκριμένο άτομο με διαφορετικό τρόπο,ένοιωσα για πρώτη φορά ένα συναίσθημα...πως να το εξηγήσω...σαν κάτι μέσα μου να μου έλεγε ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου.

[ScP]

Αυτή η ιστορία με τις αδελφές ψυχές μου δίνει στα νεύρα. Εδώ που τα λέμε θα ήθελα να ανακαλύψω εκείνον που ξεκίνησε να διαδίδει τη φήμη ότι ο βασικός σκοπός στη ζωή μας είναι να βρούμε την αδελφή ψυχή μας και να του χώσω μια κλωτσιά.
Δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Οι πιθανότητές μας να μη τη βρούμε ποτέ είναι αστρονομικά μεγάλες. Ακόμα και αν δεν ήταν, η αδελφή ψυχή που βρίσκουμε στην πορεία ετούτης της ζωής δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είναι ένας ερωτικός σύντροφος ή ένας σύζυγος. Ίσως είναι ένας φίλος, ένας δάσκαλος.

Πολλοί άνθρωποι δείχνουν τόσο απογοητευμένοι όταν διαπιστώνουν ότι η αναζήτηση της αδελφής ψυχής είναι μύθος και αισθάνονται λες και τους κλέβουν το αγαπημένο τους παραμύθι. Η παραίτηση από την ιδέα ότι κάπου υπάρχει η αδελφή ψυχή μας και ότι δουλειά μας είναι να τη βρούμε είναι πέρα για πέρα απελευθερωτική.

Είναι λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους να μένουν σε μια σχέση όπου υφίστανται κακομεταχείριση επειδή έχουν μπερδέψει τη συνεχή συναισθηματική ένταση με την ιδέα τους για το πώς πρέπει να είναι μια αδελφή ψυχή. Ακόμη και άνθρωποι που οι γάμοι τους είναι μια χαρά σκέφτονται ότι η μεγαλύτερη αποτυχία τους είναι ότι δεν βρήκαν ποτέ την αδελφή ψυχή τους. Ο όρος αδελφή ψυχή χρησιμοποιείται λαθεμένα για να ερμηνεύσει ένα σωρό καταστάσεις από τον πόθο και την άγνοια μέχρι την καταδυνάστευση, την εμμονή και την ενδοοικογενειακή βία.

Ίσως θα βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι μια αληθινή αδελφή ψυχή. Έχουμε δημιουργηθεί ως πνεύματα που έχουν και αρσενικές και θηλυκές πλευρές. Στην πραγματικότητα στις ζωές που ζούμε είμαστε άλλοτε άνδρες και άλλοτε γυναίκες.
Επίσης έχουμε δημιουργηθεί μαζί με ένα πνεύμα που είναι το «μονοζυγωτικό μας δίδυμο» και του οποίου οι αρσενικές και θηλυκές πλευρές αποτελούν ουσιαστικά την αντανάκλαση των αντίστοιχων δικών μας. Αυτό το δίδυμο πνεύμα είναι η αδελφή ψυχή μας. Δεν είναι το άλλο μας μισό, ούτε κι εμείς βέβαια το άλλο μισό της αδελφής ψυχής μας. Δεν νομίζω ότι κανείς θεωρεί τον εαυτό του μισό άνθρωπο και δεν βλέπω τίποτα το ρομαντικό στη σκέψη ότι είμαστε όλοι ένα τσούρμο από περιφερόμενα μισά.

Αν δεν είμαστε μισοί άνθρωποι τότε τη στην ευχή σπαταλάμε έστω και ένα λεπτό -άσε που πολλοί το κάνουν για μια ολόκληρη ζωή- ψάχνοντας για το «έτερον μας ήμισυ» το οποίο βέβαια δεν υπάρχει και ο καθένας από μας τους ολόκληρους ανθρώπους δεν θα ήξερε έτσι και αλλιώς τι να το κάνει.

Καλό είναι να μην υποβάλουμε τον εαυτό μας σε όλη αυτή την πίεση και την απογοήτευση να γαντζωνόμαστε σε μια κακή σχέση μέσα από την πλάνη και την πεποίθηση ότι ο άλλος είναι η αδελφή ψυχή μας και γι' αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε μαζί του στο και ας μας «τρώει» η μαύρη δυστυχία. Τι καταθλιπτική σκέψη να νομίζουμε ότι υπάρχει ένας μόνο άνθρωπος σε όλον αυτόν τον πλανήτη με τον οποίο είναι γραφτό να είμαστε μαζί.

Από την άλλη το θέμα του κάρμα, άλλη μια εκνευριστική έννοια που συντηρούν κάποιοι «μελλοντολόγοι» ή και αστρολόγοι. Συντηρείται με σκοπό το κέρδος και καταλήγει να κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν αβάσταχτα αφού στο κάτω κάτω «αυτό είναι το κάρμα τους».

Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ανθρώπων που δεν σταματούν να πιστεύουν ότι μια σχέση τους είναι «καρμική» αθωώνοντας τον εαυτό τους από τα χιλιάδες λάθη τους, και να σπαταλούν το πολύτιμο χρόνο τους και την πολύτιμη ζωή τους ζώντας δυστυχισμένοι μόνο και μόνο για να κάνουν αυτόν τον «ένα και μοναδικό καρμικό σύντροφο» να τους ανακηρύξει «αποδεκτούς».

Κάρμα είναι μια ισορροπία εμπειριών, είναι να γνωρίζεις τι έχεις δουλέψει και τι έχεις μάθει σε προηγούμενες ζωές έτσι ώστε το νέο σου σχέδιο να καταρτιστεί σύμφωνα με αυτό το αποφασίζεις ότι χρειάζεσαι, ακόμη να βιώσεις. Δεν σου το επιβάλλει κανείς, εσύ το επιλέγεις αβίαστα βασισμένος στους δικούς σου στόχους για τούτη τη ζωή με την οποία είσαι έτοιμος να καταπιαστείς.

Έτσι λοιπόν ενώ κάποιοι θα υποστήριζαν ότι το κάρμα μιας γυναίκας είναι να κερδίσει την αποδοχή ενός άνδρα, εγώ θα έλεγα τους κοιτάξει κατάματα και να τους πει «και ποιος δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι νομίζετε εσείς;». Αν από την άλλη σε αυτή τη γυναίκα της πουν σταμάτα με τις εμμονές και συνέχισε να μη αναζητήσει στον επόμενο στενό τον επόμενο «μελλοντολόγο» γιατί πρέπει η σχέση να είναι καρμική και ευρέθει η αδελφή ψυχή.

Πιστεύω ότι κάθε έννοια που καταλήγει να είναι υπερβολικά πολύπλοκη και μπερδεμένη και δεν μπορεί να μας θρέψει πραγματικά και να μας εμπνεύσει να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια είναι πια ξεπερασμένη και δεν εξυπηρετεί το σκοπό της.

[Fotini Christodoulou]

Διαφωνώ με το "απολυτο",σε ένα θέμα που δεν μπορείς να δώσεις αντικειμενική απαντηση,που δεν εχει αποδειχτεί το αν υπαρχει ή οχι,ή και το αν ακομη η ερμηνεια που δινουμε ειναι σωστή!Υπαρχουν τόσα πραγματα για την φύση μας και την ψυχή μας ακομα να ανακαλύψουμε!

Συμφωνω ομως με τις αποψεις του scp,ειδικά στο οτι σίγουρα υπάρχουν αρκετοί ανθρωποι με τους οποιους μπορει να εχουμε σχέση που να αγγιζει το μεταφυσικο-με την έννοια του, ο καταλληλος ανθρωπος,την καταλληλη στιγμή,με τις καταλληλες προυποθεσεις .Αν δούμε τις σχεσεις μας με την λογική του οτι καθε ανθρωπος που ερχόμαστε σε επαφή,έχει κατι να μας διδάξει ή να διδαχθεί απο εμάς, η ζωή μας σιγουρα θα αποκτουσε καινουργιες προοπτικες.Και φυσικά,ακομα και οι επώδυνες εμπειριες που μας προσφεραν κάποιοι,έχουν το βαθύτερο,εσωτερικό τους σκοπο.Δεν σημαίνει οτι πρεπει να υπομείνουμε άσχημη συμπεριφορά,αντιθέτως το ζητουμενο ειναι να αντιδράσουμε.Αρα σε κάθε ανθρωπο πρεπει να ψάχνουμε τον "δασκαλο",αδελφη ψυχη ή πειτε το οπως αλλιως θελετε,ώστε να βελτιωνομαστε/εξελλισομαστε .

[Marilam]

Αυτή η ιστορία με τις αδελφές ψυχές μου δίνει στα νεύρα. Εδώ που τα λέμε θα ήθελα να ανακαλύψω εκείνον που ξεκίνησε να διαδίδει τη φήμη ότι ο βασικός σκοπός στη ζωή μας είναι να βρούμε την αδελφή ψυχή μας και να του χώσω μια κλωτσιά.
Δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Οι πιθανότητές μας να μη τη βρούμε ποτέ είναι αστρονομικά μεγάλες. Ακόμα και αν δεν ήταν, η αδελφή ψυχή που βρίσκουμε στην πορεία ετούτης της ζωής δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είναι ένας ερωτικός σύντροφος ή ένας σύζυγος. Ίσως είναι ένας φίλος, ένας δάσκαλος.

Πολλοί άνθρωποι δείχνουν τόσο απογοητευμένοι όταν διαπιστώνουν ότι η αναζήτηση της αδελφής ψυχής είναι μύθος και αισθάνονται λες και τους κλέβουν το αγαπημένο τους παραμύθι. Η παραίτηση από την ιδέα ότι κάπου υπάρχει η αδελφή ψυχή μας και ότι δουλειά μας είναι να τη βρούμε είναι πέρα για πέρα απελευθερωτική.

Είναι λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους να μένουν σε μια σχέση όπου υφίστανται κακομεταχείριση επειδή έχουν μπερδέψει τη συνεχή συναισθηματική ένταση με την ιδέα τους για το πώς πρέπει να είναι μια αδελφή ψυχή. Ακόμη και άνθρωποι που οι γάμοι τους είναι μια χαρά σκέφτονται ότι η μεγαλύτερη αποτυχία τους είναι ότι δεν βρήκαν ποτέ την αδελφή ψυχή τους. Ο όρος αδελφή ψυχή χρησιμοποιείται λαθεμένα για να ερμηνεύσει ένα σωρό καταστάσεις από τον πόθο και την άγνοια μέχρι την καταδυνάστευση, την εμμονή και την ενδοοικογενειακή βία.

Ίσως θα βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι μια αληθινή αδελφή ψυχή. Έχουμε δημιουργηθεί ως πνεύματα που έχουν και αρσενικές και θηλυκές πλευρές. Στην πραγματικότητα στις ζωές που ζούμε είμαστε άλλοτε άνδρες και άλλοτε γυναίκες.
Επίσης έχουμε δημιουργηθεί μαζί με ένα πνεύμα που είναι το «μονοζυγωτικό μας δίδυμο» και του οποίου οι αρσενικές και θηλυκές πλευρές αποτελούν ουσιαστικά την αντανάκλαση των αντίστοιχων δικών μας. Αυτό το δίδυμο πνεύμα είναι η αδελφή ψυχή μας. Δεν είναι το άλλο μας μισό, ούτε κι εμείς βέβαια το άλλο μισό της αδελφής ψυχής μας. Δεν νομίζω ότι κανείς θεωρεί τον εαυτό του μισό άνθρωπο και δεν βλέπω τίποτα το ρομαντικό στη σκέψη ότι είμαστε όλοι ένα τσούρμο από περιφερόμενα μισά.

Αν δεν είμαστε μισοί άνθρωποι τότε τη στην ευχή σπαταλάμε έστω και ένα λεπτό -άσε που πολλοί το κάνουν για μια ολόκληρη ζωή- ψάχνοντας για το «έτερον μας ήμισυ» το οποίο βέβαια δεν υπάρχει και ο καθένας από μας τους ολόκληρους ανθρώπους δεν θα ήξερε έτσι και αλλιώς τι να το κάνει.

Καλό είναι να μην υποβάλουμε τον εαυτό μας σε όλη αυτή την πίεση και την απογοήτευση να γαντζωνόμαστε σε μια κακή σχέση μέσα από την πλάνη και την πεποίθηση ότι ο άλλος είναι η αδελφή ψυχή μας και γι' αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε μαζί του στο και ας μας «τρώει» η μαύρη δυστυχία. Τι καταθλιπτική σκέψη να νομίζουμε ότι υπάρχει ένας μόνο άνθρωπος σε όλον αυτόν τον πλανήτη με τον οποίο είναι γραφτό να είμαστε μαζί.

Από την άλλη το θέμα του κάρμα, άλλη μια εκνευριστική έννοια που συντηρούν κάποιοι «μελλοντολόγοι» ή και αστρολόγοι. Συντηρείται με σκοπό το κέρδος και καταλήγει να κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν αβάσταχτα αφού στο κάτω κάτω «αυτό είναι το κάρμα τους».

Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ανθρώπων που δεν σταματούν να πιστεύουν ότι μια σχέση τους είναι «καρμική» αθωώνοντας τον εαυτό τους από τα χιλιάδες λάθη τους, και να σπαταλούν το πολύτιμο χρόνο τους και την πολύτιμη ζωή τους ζώντας δυστυχισμένοι μόνο και μόνο για να κάνουν αυτόν τον «ένα και μοναδικό καρμικό σύντροφο» να τους ανακηρύξει «αποδεκτούς».

Κάρμα είναι μια ισορροπία εμπειριών, είναι να γνωρίζεις τι έχεις δουλέψει και τι έχεις μάθει σε προηγούμενες ζωές έτσι ώστε το νέο σου σχέδιο να καταρτιστεί σύμφωνα με αυτό το αποφασίζεις ότι χρειάζεσαι, ακόμη να βιώσεις. Δεν σου το επιβάλλει κανείς, εσύ το επιλέγεις αβίαστα βασισμένος στους δικούς σου στόχους για τούτη τη ζωή με την οποία είσαι έτοιμος να καταπιαστείς.

Έτσι λοιπόν ενώ κάποιοι θα υποστήριζαν ότι το κάρμα μιας γυναίκας είναι να κερδίσει την αποδοχή ενός άνδρα, εγώ θα έλεγα τους κοιτάξει κατάματα και να τους πει «και ποιος δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι νομίζετε εσείς;». Αν από την άλλη σε αυτή τη γυναίκα της πουν σταμάτα με τις εμμονές και συνέχισε να μη αναζητήσει στον επόμενο στενό τον επόμενο «μελλοντολόγο» γιατί πρέπει η σχέση να είναι καρμική και ευρέθει η αδελφή ψυχή.

Πιστεύω ότι κάθε έννοια που καταλήγει να είναι υπερβολικά πολύπλοκη και μπερδεμένη και δεν μπορεί να μας θρέψει πραγματικά και να μας εμπνεύσει να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια είναι πια ξεπερασμένη και δεν εξυπηρετεί το σκοπό της.

Αει γεια σου βρε Σωκράτη...Συμφωνώ απόλυτα....ούτε εγώ πιστεύω σε θεωρίες περί αδερφών ψυχών παρά μόνο σε ανθρώπους που θα μπορούσαν να μας κάνουν καλό και να μας ανοίξουν τους ορίζοντες σε μια δεδομένη στιγμή άσχετη ή όταν είμαστε (συνειδητά ή ασυνείδητα΄) έτοιμοι να τους δεχτούμε....και το αντίστροφο βέβαια...