Απιστία: Αυτό το «μαύρο» φεγγάρι του έρωτα!

[Ζωή και Ζώδια]

Αρχικά να χαιρετήσω τους συμμετέχοντες, καθώς είναι η πρώτη μας διαδραστική επαφή μαζί σας, και στην συνέχεια να προσπαθήσω να συμβάλω στην εποικοδομητική συνέχεια των προβληματισμών μας.

Όλες οι τοποθετήσεις που έγιναν με αφορμή το θέμα της απιστίας έδειξαν ότι πρόκειται για θέμα που μας αφορά σε μεγάλο βαθμό, είτε έχουμε νιώσει την αρνητική του πλευρά, είτε την απευχόμαστε, είτε ...την κάναμε:blink1:

Αυτό που όμως μου έκανε εντύπωση είναι ο περιορισμός των αναφορών στην σαρκική απιστία και η μερική αναφορά στην ψυχική και πνευματική διάσταση του θέματος. Εσείς πιστεύετε πως δεν είναι το ίδιο –και ίσως χειρότερο– με την σαρκική απιστία η πνευματική ένωση ενός από τους δύο με κάποιον τρίτο;

Όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να τον αφήνεις ελεύθερο, λένε –και μάλλον πρέπει να συμφωνήσουμε ότι έχουν δίκιο. Αποτελεί βέβαια αυτό ιδανική συνθήκη, για την οποία πρέπει να αγωνιστούμε για να την κατακτήσουμε.

Πρέπει να είμαστε καλοί γνώστες του ίδιου μας του εαυτού για να αντέξουμε την αντίφαση που μας δημιουργούν το πλέγμα των απαραίτητων νόμων για την μεταξύ μας συνύπαρξη και επικοινωνία, από την μια, και της απόλυτης ελευθερίας που πρέπει να δίνουμε σε κάποιον που πραγματικά και απόλυτα αγαπάμε. (Και φυσικά τον αγαπάμε όχι κτητικά, όχι εγωιστικά, τον αγαπάμε για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλαμε εμείς να είναι).

Αναφορικά τώρα με την τοποθέτηση της φίλης και την διάθεσή της για "νέες γεύσεις" στο φαγητό μας, ενδιαφέρουσα (ή και νόστιμη:blink1: ) η άποψή της αλλά μάλλον είναι αδόκιμο να συγκρίνουμε την έννοια της γευστικής αναζήτησης με την σύμβαση δύο ανθρώπων να βρίσκονται μαζί.
Αν, αγαπητή μου, δεν έχεις καταλήξει στην "γεύση" που σου ταιριάζει, πρέπει να συνεχίσεις το "μαγείρεμα" μέχρι να καταλήξεις. Μέχρι να καταλήξεις οι δοκιμές είναι ελεύθερες και δεν ενοχοποιούνται:bigsmile:

[Markella78]

Συμφωνώ κα επαυξάνω!!!!!

[skorpion]

Αν ομως πρόκειται για βιολογική αναγκη,γιατί μας πληγώνει;

Ειμαστε ανθρωποι ανωτερο ειδος ή εστω εξελιγμενο και δεν προκειται μονο για βιολογικη αναγκη και δεν μπορουμε να απομονωσουμε τα συναισθηματα! Και ας μη ξεχναμε οτι υπαρχουν και πολλα ζωα που δημιουργουν οικογενειες στις οποιες παραμενουν πιστες.
Το δελφινι π.χ αν το ταιρι του που το συντροφευει παντα σε ολα τα ταξιδια του πεθανει τοτε ειναι ικανο αυτο που μενει πισω να χτυπιεται στα βραχια μεχρι να πεθανει.Υπαρχει ενα ειδος πουλιων που ο πατερας κλωσαει τα αυγα η μητερα φερνει το φαί και μενουν ολοι η οικογενεια μαζι.Και το λιονταρι αν δεν κανω λαθος γι αυτο δεν ειμαι απολυτως σιγουρη δημιουργει μια οικογενεια και μαλιστα και εδω η λεαινα φερνει το φαί κ.τ.λ
Αλλα ακομα και ως μονο μια βιολογικη αναγκη να το παιρναμε(δε το πιστευω!!!) δεν εχει σχεση με την απιστια απαραιτητα αυτο γιατι θα μπορουσαμε να ικανοποιουμε αυτην την αναγκη με μονο ενα ατομο:nuts:

Φιλικα

[Αγγελικη]

Αρχικά να χαιρετήσω τους συμμετέχοντες, καθώς είναι η πρώτη μας διαδραστική επαφή μαζί σας, και στην συνέχεια να προσπαθήσω να συμβάλω στην εποικοδομητική συνέχεια των προβληματισμών μας.

Όλες οι τοποθετήσεις που έγιναν με αφορμή το θέμα της απιστίας έδειξαν ότι πρόκειται για θέμα που μας αφορά σε μεγάλο βαθμό, είτε έχουμε νιώσει την αρνητική του πλευρά, είτε την απευχόμαστε, είτε ...την κάναμε:blink1:

Αυτό που όμως μου έκανε εντύπωση είναι ο περιορισμός των αναφορών στην σαρκική απιστία και η μερική αναφορά στην ψυχική και πνευματική διάσταση του θέματος. Εσείς πιστεύετε πως δεν είναι το ίδιο –και ίσως χειρότερο– με την σαρκική απιστία η πνευματική ένωση ενός από τους δύο με κάποιον τρίτο;

Όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να τον αφήνεις ελεύθερο, λένε –και μάλλον πρέπει να συμφωνήσουμε ότι έχουν δίκιο. Αποτελεί βέβαια αυτό ιδανική συνθήκη, για την οποία πρέπει να αγωνιστούμε για να την κατακτήσουμε.

Πρέπει να είμαστε καλοί γνώστες του ίδιου μας του εαυτού για να αντέξουμε την αντίφαση που μας δημιουργούν το πλέγμα των απαραίτητων νόμων για την μεταξύ μας συνύπαρξη και επικοινωνία, από την μια, και της απόλυτης ελευθερίας που πρέπει να δίνουμε σε κάποιον που πραγματικά και απόλυτα αγαπάμε. (Και φυσικά τον αγαπάμε όχι κτητικά, όχι εγωιστικά, τον αγαπάμε για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλαμε εμείς να είναι).

Αναφορικά τώρα με την τοποθέτηση της φίλης και την διάθεσή της για "νέες γεύσεις" στο φαγητό μας, ενδιαφέρουσα (ή και νόστιμη:blink1: ) η άποψή της αλλά μάλλον είναι αδόκιμο να συγκρίνουμε την έννοια της γευστικής αναζήτησης με την σύμβαση δύο ανθρώπων να βρίσκονται μαζί.
Αν, αγαπητή μου, δεν έχεις καταλήξει στην "γεύση" που σου ταιριάζει, πρέπει να συνεχίσεις το "μαγείρεμα" μέχρι να καταλήξεις. Μέχρι να καταλήξεις οι δοκιμές είναι ελεύθερες και δεν ενοχοποιούνται:bigsmile:

Αυτος ειναι ο τροπος σκεψης μου. Δεν ξερω...
Μου εχει τυχη σε μια σχεση που ειχα, να μου πει ο συντροφος μου οτι κοιμηθηκε με αλλη γυναικα. Σας πληροφορω οτι δεν με πειραξε καθολου. Το συζητησαμε και στο τελος γελασαμε.
Μ΄ενδιεφερε να μαθω το γιατι και οι απαντησεις που πηρα με καλυψαν.
Οσο και αν προσπαθουσα να τους φανταστω μαζι για να νιωσω ενα αισθημα αισθημα ζηλειας, δεν το καταφερα...
Δεν μ΄ενοχλει η ερωτικη πραξη, το να αγγιζει μια γυναικα δηλαδη. Μ΄ενοχλει το απολυτο δοσιμο (συναισθηματικο-πνευματικο-εγκεφαλικο). Εαν υπηρχε αυτο, θα αισθανομουν ασχημα, αλλα οχι και τοσο. Γενικα ειμαι ανθρωπος που κατανοω τη διαφορετικοτητα του χαρακτηρα. Μου αρεσει να παρατηρω συμπεριφορες. Και τελος εαν δεν μου αρεσει κατι, ξεκολλαω και προχωρω.
Δεν θα καθησω να αναλωθω στο ν΄αλλαξω τον αλλον ουτε και να χαλασω τη ζαχαρενια μου...Αυτο δεν σημαινει οτι δεν ποναω, απλως αντιμετωπιζω το ολο θεμα με τη λογικη και αισιοδοξα!
Και στο κατω-κατω, παντα ρολο παιζει και στο πως σε προδιαθετει ο συντροφος...
Εγω προσωπικα ειμαι πιστη οσο ειμαι σε μια σχεση. Οταν ομως "θελησω" κατι διαφορετικο, δεν δισταζω να διαλυσω τη σχεση και να προχωρησω εστω και αν φαω τα μουτρα μου.:bigsmile:

[Αγγελικη]

Και για να συμπληρωσω πανω σε αυτο:

Οταν ομως "θελησω" κατι διαφορετικο, δεν δισταζω να διαλυσω τη σχεση και να προχωρησω εστω και αν φαω τα μουτρα μου

Το κατι "διαφορετικο" δεν σημαινει καποιος αλλος αντρας.
Μπορει να σημαινει οτι η σχεση βαλτωσε. Και προσωπικα, δεν εχω προβλημα να μεινω μονη μου για μεγαλα χρονικα διαστηματα. Μου αρεσει η μοναξια ή τουλαχιστον, δεν με πειραζει. Μπορω να γεμιζω το χρονο μου εποικοδομητικα. Την "απομονωση μου" την επιζητω ακομη και οταν βρισκομαι σε σχεση.

[Ζωή και Ζώδια]

Αγαπητή "Σκορπίνα", το ένστικτο της επιβίωσης σε όλα τα πλάσματα είναι το πιο αναπτυγμένο. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, γιατί αλλιώς δεν θα επιβιώναμε.

Με αφορμή την θέση σου παίρνω το θάρρος να εκφράσω μερικές απόψεις μου που αναφέρονται στο πρωτογενές αίτιο εμφάνισης της απιστίας, απευθυνόμενος γενικά στις φίλες και τους φίλους που παρακολουθούν το συγκεκριμένο τόπικ.

Μέσα από τα εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξης τα διάφορα είδη διαμορφώσαν το πλαίσιο που τους έδινε τις ιδανικότερες συνθήκες για την αναπαραγωγή τους και την διαιώνισή τους.

Μπορεί φαινομενικά μεταξύ τους τα πλαίσια να δείχνουν διαφορετικά, η βάση τους όμως είναι η ίδια και αποσκοπεί για όλους στα ίδια: αναπαραγωγή και διαιώνιση του είδους.

Η οικογένεια αποτελεί για τα θηλαστικά, τουλάχιστον, αρχικώς τον βασικότερο παράγοντα προστασίας των νεογέννητων μελών. Η ύπαρξή της δηλαδή είναι απαραίτητη για την διαιώνιση.

Η φύση είναι γεμάτη παραδείγματα οικογενειών που προστατεύουν τα νεογνά τους, είτε για λίγες εβδομάδες είτε για αρκετά χρόνια (με χαρακτηρστικότερο παράδειγμα τον άνθρωπο, που τα παιδιά του πρέπει να φθάσουν στην ηλικία τουλάχιστον των τριών ετών για να μπορέσουν να αυτοεξυπηρετηθούν και να αυτοπροστατευθούν –μέχρις ενός σημείου βέβαια).

Μία από τις συνθήκες που διαμορφώσαν την οικογένεια και τον ρόλο που αυτή διαδραματίζει, αναφορικά με την προστασία και την διαιώνιση, είναι και η ύπαρξη σταθερών προτύπων προς μίμηση, που δεν είναι άλλα από την μητέρα και τον πατέρα.

Καλώς ή κακώς (και εδώ που τα λέμε, μάλλον καλώς) μετά από τα τόσα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια δοκιμών, το ανθρώπινο είδος (και όχι μόνον) κατέληξε στην μονογαμική εκδοχή του πρωτογενούς πυρήνα της κοινωνίας, που είναι η οικογένεια.

Για να τονωθεί αυτή η επιλογή αναπτυχθήκαν και συναισθήματα που συμβάλλουν στην διατήρηση αυτής της κατάστασης. Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να είναι από τα πιο αγνά (του τύπου: αυτός/ή είναι το μόνο πλάσμα που με συμπληρώνει, άρα με αυτόν/η θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου) έως και τα πιο εγωιστικά και ωφελιμιστικά (του τύπου: αυτός/ή είναι δικό μου κτήμα και μια ζωή θα είναι δικός μου/δική μου και κανένας δεν έχει δικαίωμα να μου τον/την πάρει).

Και οι δύο περιπτώσεις, ανεξάρτητα από την ηθική διάσταση που προβάλλουν,
έχουν ως κοινό παρονομαστή την διατήρηση μιας και κοινής κατάστασης, που δεν είναι άλλη από την υποσυνείδητη προσπάθεια συντήρησης και προστασίας του είδους. Πιο απλά, θα λέγαμε, είναι για το καλό μας :amuse: .

Σε πολλούς ανθρώπους το υπερτονισμένο "εγώ" εμποδίζει την καλλιέργεια των ευγενών συναισθημάτων και η κατάληξη είναι η αδυναμία τους να νιώσουν έννοιες όπως της πραγματικής και απόλυτης αγάπης, γιατί θα πρέπει να δώσουν χωρίς να απαιτήσουν αντάλλαγμα.

Τέτοιες ακραίες συμπεριφορές, τηρουμένων των αναλογιών, συναντάμε στην φύση πάμπολλες, δεν είναι "προνόμιο" των ανθρώπων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κανιβαλισμός των νεογέννητων κουνελιών ή χοίρων από το αρσενικό
Μπορεί να φαίνεται στο μυαλό μας σαν η πλέον ακατανόητη ενέργεια που έρχεται σε αντίθεση με την φύση, αλλά αν την δούμε χωρίς συναισθηματισμό και με δεδομένα ότι τα νεογέννητα είναι μία τροφή πλουσιότατη σε πρωτεϊνες και ότι η συχνότητα αναπαραγωγής του είδους –και των χοίρων αλλά ιδίως των κουνελιών– είναι ποσοτικά και ποιοτικά ταχύτατη, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι με την ενέργεια αυτή ενδυναμώνεται το αρσενικό, άρα θα είναι ικανότερο αναπαραγωγικά, άρα το είδος έχει περισσότερες πιθανότητες να διαιωνιστεί....

Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα που είναι πιο κοντινά στην ανθρώπινη συμπεριφορά (όπως τα δελφίνια που αναφέρθηκαν, για τα λιοντάρια δεν θα το έλεγα) που μας δείχνουν ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να τονωθεί και να συντηρηθεί το κάθε είδος.

Επειδή όμως εμείς ανήκουμε (:unsure: ) στο ανθρώπινο είδος, δηλαδή είμαστε πρωτεύον θηλαστικό, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως και κάθε άλλο είδος, καλό είναι να προσεγγίζουμε το ζήτημα υπό το πρίσμα των συνθηκών που διαμόρφωσε η εξέλιξή μας και όχι υπό το πρίσμα των συνθηκών που διαμόρφωσε π.χ. η εξέλιξη των χοίρων ή της σαλαμάνδρας.

Οι βιολογικές μας ανάγκες είναι συγκεκριμένες και δεν παραγνωρίζονται. Έχουμε όμως, οι άνθρωποι, δημιουργήσει το δικό μας πλέγμα κανόνων και συμπεριφοράς και η βάση μας πρέπει να είναι εστιασμένη σε αυτό. Αν στο μυαλό μου δηλαδή είναι έντονη η ανάγκη για sex δεν σημαίνει ότι δικαιούμαι να έχω καμιά 30ριά κουτσούβελα με διαφορετικές μητέρες επειδή πρέπει να διαιωνίσω το είδος μας :bigsmile:

Δεν λέω ότι δεν είναι καλό που ίσως στο μυαλό κάποιου είναι έντονη η επιθυμία για αναπαραγωγή. Απλώς πρέπει να κατευθύνει την έμφυτη αυτή τάση μέσα από το βασικό φυσικό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει το ανθρώπινο είδος μέσα από την μακραίωνη εξελικτική διαδικασία.

[Grecodom]

Καλησπέρα σας !!

Ενδιαφέρον τό αρθρο σας καί αρκετά ...επίκαιρο!!
Θεωρώ πώς οι γυναικες είναι πιό ευάλωτες μέ τόν
όρον αυτόν, αφού μέ ποικίλους τρόπους...υποκύπτουνε
στήν θεσμόν αυτόν.
Δέν λέω, πώς καί εμείς οι άνδρες πάμε πίσω, αλλά
αν μιά γυναίκα δέν κουνήση τήν..."ουρίτσα της",
ο άνδρας όσο καί νά θέλει, απιστία δέν επέρχεται.

Αραγε τυχαίο πώς η απιστία είναι γένους...θηλυκό ??

Φιλικά
Δημήτρης-

[*Astropeleki*]

Αραγε τυχαίο πώς η απιστία είναι γένους...θηλυκό ??

Προσπερνώ τα παραπάνω που είπατε και έρχομαι να σας ρωτήσω το εξής:
η απιστία,ναι όντως γένους θηλυκού.

Να το κάνουμε τώρα και επίθετο;;;;;;;
Ο άπιστος.....Η άπιστη....ΤΟ άπιστο....... ¶ρα δεν υπάρχει πρόσωπο της απιστίας...απιστεί ο καθένας ανεξάρτητα από το γένος της λέξης.....
Αν θες να απιστήσεις, θα απιστήσεις.....αν δε θες να απιστήσεις, δε θα απιστήσεις!

[e k]

Ως τόσο, η απισία δεν είναι μεμονομένο από προηγούμενα γεγονότα και ουρανοκατέβατο αλλά αποτέλεσμα της αδιαφορίας του συνέταιρου. Ή πιστευεις οτι μία σχέση διμιουργείται με σκοπό την απιστία?

[*Astropeleki*]

Ως τόσο, η απισία δεν είναι μεμονομένο από προηγούμενα γεγονότα και ουρανοκατέβατο αλλά αποτέλεσμα της αδιαφορίας του συνέταιρου. Ή πιστευεις οτι μία σχέση διμιουργείται με σκοπό την απιστία?

Σίγουρα και ένα απ 'όοοοολα τα αίτια της απιστίας είναι η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ του συντρόφου. Όταν μπαίνεις σε μια σχέση, σημαίνει ότι θα είστε 2 μόνο, αφοσοιωμένοι ο ένας στον άλλον, σε μια κοινή προσπάθεια εξέλιξης της σχέσης (και δεν μιλώ για γάμο [απαραίτητα]). Ποιος ο λόγος λοιπόν να κάνεις σχέση με σκοπό να απιστήσεις; Για να δημιουργηθούν "ανεπανόρθωτες" ζημιές και στους δυο; Αν είναι να απιστήσεις κύριος/κυρία, απλά μην δεσμεύεσαι !!!