Μοναξιά...Την φοβάστε??

[Δ.Μέλλος]

Όχι :bigsmile:

[palavo]

Αυτό θα πεί " μια λέξη και καλή" !!!! :bigsmile:

[palavo]

"Ανήκω σε μένα και στα όνειρα μου, δεν θέλω κανένα μες την μοναξιά μου"...

(έχει νόημα όμως ε??) --- (στίχος γνωστού τραγουδιού)

[NATALY]

Mesa apo tin monaxia gnwrizoume ton eauto mas...mesa apo mia sxesi ana8ewroume ta oria tis antoxes mas alla k to posa eimaste diate8eimenoi na dwsoume..

[palavo]

και όταν αναζητάς την μοναξιά και δεν μπορείς να την έχεις τι γίνετε τότε ???? (αν δεν μένεις μόνος δηλαδή!)

[stabie]

πιστεύω πως και τότε μπορείς να την βρεις...
εξάλλου η μοναξιά είναι και λιγακι εσωτερικό θέμα...μπορεί ο κόσμος γύρω σου να γκρεμίζεται και εσυ να θες να εισαι μόνος και να το καταφέρνεις.

Τουλάχιστον εγώ αυτό προσπαθώ...δεν θα πει βέβαια πως το καταφέρνω πάντα

[kiaRRa]

Kαι η μοναξιά μέρος της ζωής είναι, αρκεί να ξέρω πως όταν θα χρειαστώ την συντροφιά των δικών μου ανθρώπων θα την έχω.
Και άραγε αναφερόμαστε στην εκούσια ή ακούσια μοναξιά. Γιατί σαφώς η δεύτερη αφήνει πληγές

[tavrina]

Καλημέρα σας...
Ωραίο το θέμα σας...
Η μοναξιά είναι πλέον ένα απο τα πιο μεγάλα προβλήματα της εποχής μας..
Όλοι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας...
Κανείς δεν την θέλει αλλά όλοι την έχουμε γευθεί...κατά καιρούς... ανάλογα βέβαια τον τομέα..
Να σας αναφέρω και εγώ με την σειρά μου ένα τραγόυδι του Πάριου που δεν αναφέρθηκε :
ΠΟΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ,
ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ..ΦΤΑΝΩ
ΜΙΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΜΙΑ ΣΕ ΧΑΝΩ..
ΠΟΙΟ ΚΑΛΗ..Η..ΜΟΝΑΞΙΑ!!!: worried: :sad2:
Ετσι λέει το τραγούδι...ερωτική μοναξιά...:sad2:
Μην μας πέρνει όμως απο κάτω...Μερικές φορές χρειάζεται η μοναξιά για να τα βρούμε με τον εαυτό μας...αλλά ακόμα και αν έχουμε πρόβλημα το να το μοιραστούμε με κάποιον μας βοηθάει να επανέλθουμε γρηγορότερα.
Η μοναξιά είναι κακός σύμβουλος, χάνουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει και μοιραστεί με άλλους...εγώ έτσι πιστεύω πάντος...
Η ζωή είναι μικρή...είμαστε περαστικοί αποΆδώ...ας μην το ξεχνάμε...
Καλή συνέχεια... :bigsmile:

[kritikia]

Η δική μου εμπειρία όσον αφορά την μοναξιά προέκυψε από τον επεισοδιακό χωρισμό μου μετά από εννέα χρόνων σχέση (την οποία διατηρούσα "με νύχια και με δόντια"). Θεώρησα λοιπόν σωστό να παραμείνω για ένα διάστημα μόνη μου για να μπορέσω να ξαναβρώ τον εαυτό μου (που σημειωτέον είχε πιάσει πάτο). Το διάστημα αυτό κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια -γεγονός εντελώς αντιφατικό με το ζώδιο μου- και έληξε πριν 5 ημέρες..:bigsmile: Ήταν όμως σημαντικό γιατί κατάφερα να επανακτήσω την αυτοπεποίθησή μου και να ανακαλύψω την δύναμη που έχω μέσα μου.
Ωστόσο θέλω να τονίσω ότι η μοναξιά είναι μια ιδιαίτερη ανάγκη που προκύπτει από διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε ως προσωπικότητες και βοηθάει να αναθεωρήσουμε και να κατανοήσουμε τις πράξεις μας. Αυτό μας δίνει το κουράγιο να συνεχίσουμε και να σταματήσουμε να ξοδεύουμε τις εμπειρίες μας.
Ευχαριστώ

[HiLyn]

Κάποτε η μοναξιά -απρόσκλητη και στη χειρότερη φάση της ζωής μου-κόντεψε να με στείλει στο ψυχιατρείο. Για να την παλέψω διάβαζα πολύ-στα πάρκα για νιώθω ανθρώπους κοντά μου-ζωγράφιζα πολύ, έμπαινα σ' όλους τους κινηματογράφους χωρίς να νοιάζομαι ποιά ταινία θα έβλεπα & άλλα τραγελαφικά!
Το ψυχιατρείο το γλίτωσα παρά τρίχα μα μου άφησε κουσούρι! ¶ρχισα να ακούω τις σκέψεις των άλλων, έβλεπα στον ύπνο μου γεγονότα που φαινόταν παράξενα αλλά σε λίγες μέρες συνέβαιναν χωρίς καμία διαφοροποίηση κι άλλα τέτοια περίεργα. Μόλις η υποχρεωτική μοναξιά μου έκανε τον κύκλο της, τα παραπάνω φαινόμενα μετά από λίγα χρόνια χάθηκαν.
Έμαθα λοιπόν, τη μοναξιά να τη σέβομαι, γιατί μέσα σ΄αυτή γνωρίζουμε πράγματα για τον εαυτό μας που δεν φανταζόμαστε ότι διαθέτουμε. Μ΄άλλα λόγια θα καταλήξω στο τετριμμένο συμπέρασμα πως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις!
Συγνώμη αν σας κούρασα.