H άποψη μου για τη διαφωνία μεταξύ αστρολογίας και αστρονομίας είναι λίγο διαφορετική. Έχω την γνώμη ότι οφείλεται κυρίως σε ψυχολογικούς παράγοντες και λιγότερο σε αντικειμενικά γεγονότα ή σε κοινωνικές συνθήκες.

Οι άνθρωποι που επιζητούν αποδείξεις ενοχλούνται ιδιαίτερα από την αστρολογία εξαιτίας του γεγονότος ότι υπάρχει κάπου κάποια "πίστη". Η ιδέα ότι υπάρχουν άνθρωποι που "πιστεύουν" σε κάτι, δηλαδή δέχονται τη ροή των πραγμάτων ως έχουν, "αφήνονται" στο ρεύμα της ζωής έρχεται σε βασική και θεμελιώδη αντίθεση με βασικές παραμέτρους των αξιών της πλειονότητας ίσως των ανθρώπων που "πιστεύουν" κι αυτοί με τη σειρά τους ότι η ζωή διαμορφώνεται από τις προσπάθειες μας και βρίσκεται στο χέρι μας. Αν και δεν έχει υπάρξει "απόδειξη" ποτέ ότι τη ζωή μας τη "διαμορφώνουμε" το κυριότερο αποτέλεσμα της εξέλιξης της επιστήμης στη ζωή μας μέσω της κυριαρχίας της στο εκπαιδευτικό σύστημα ήταν η "πίστη" ότι η επιστήμη ΜΠΟΡΕΙ να διαμορφώσει τη ζωή μας.

Με την έννοια αυτή η επιστήμη παρουσιάζεται ως οπαδός του κατεξοχήν μηχανιστικού μοντέλου στη ζωή. Της λειτουργίας κανόνων που ορίζουν τη λειτουργία των πάντων. Αυτό σύμφωνα με την ψυχολογία δείχνει ισχυρή επίδραση του γονικού κομματιού στην ανθρώπινη ψυχή, του κομματιού εκείνου που ορίζει τα πρέπει και τις συμπεριφορές, ορίζει τους κανόνες, τις τιμωρίες και δεν επιδέχεται ποιοτικές διαφοροποιήσεις αλλά βασίζεται στο ότι κάτι είτε ισχύει είτε δεν ισχύει (δεν μπορούν να ισχύουν δύο πράγματα μαζί).

Το αποτέλεσμα της επίδρασης του "γονέα" στην ανθρώπινη ψυχή (Υπερεγώ για τον Φρόϋντ) έχει σαν αποτέλεσμα οι άνθρωποι που το υφίστανται να μην είναι ποτέ συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους αλλά να προσπαθούν διαρκώς να γίνουν καλύτεροι και να εξηγήσουν περισσότερα και εντέλει να αποκτήσουν ΕΛΕΓΧΟ στη ζωή τους, έλεγχο που τους έχει στερήσει η επέμβαση της ανώτερης δύναμης που όλα τα ξέρει καλύτερα και όλα τα ελέγχει.

Η επίδραση του Γονέα είναι μία διαρκής ψυχολογική ανάγκη για μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας και θα ήταν αδικία να την αποδώσουμε όλη στην επιστήμη. Και η αστρολογία σηματοδοτεί για πολλούς ανθρώπους το γονέα που δίνει έτοιμες τις λύσεις αλλά και η θρησκεία κατεξοχήν συνιστά ένα τέτοιο χώρο γονικής παρουσίας.

Η επίδραση που άσκησε η ανάπτυξη της ψυχολογίας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ωστόσο οδήγησε στην ανάδειξη μίας νέας ομάδας ανθρώπων που δε διακατέχονται από το μηχανιστικό μοντέλο θεώρησης των πραγμάτων. Αναζητούν θεωρήσεις φιλοσοφικές και εξηγήσεις των πραγμάτων βασισμένες σε υποκειμενικά δεδομένα. Αναδεικνύουν τον υποκειμενισμό ως σημαντικότερο της αντικειμενικότητας, την ποιότητα σημαντικότερη της ποσότητας το είναι σημαντικότερο του γίγνεσθαι και το μικρό σημαντικότερο του μεγάλου.

Οι άνθρωποι αυτοί αντιδρούν στη γονική παρουσία, την κρίνουν, αποκλίνουν πολλές φορές στην αναρχία της παιδικότητας, στην προσπάθεια τους να απαλλαγούν από το άγχος της απόδειξης της αξίας τους και να επιβεβαιωθούν από τον ίδιο τον εαυτό τους κι όχι από τους άλλους...

Η ενασχόληση με την αστρολογία, τη μαγεία κι όλες τις new age καταστάσεις έχουν κατά βάση ψυχολογική προέλευση και δημιουργούν ένα νέο κοινωνικό ρεύμα, αντίθετο στη μηχανιστική αντίληψη που έχει ταυτιστεί και με την έννοια της εξουσίας. Οι άνθρωποι που γενικά διαφωνούν με το σημερινό μαζικής παραγωγής μοντέλο γνώσης αναζητούν πολλές φορές ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ χώρο στο χώρο του new age, καθώς ασφυκτιούν μεθοδολογικά στην αναζήτηση του υποκειμενικού στο χώρο της κατεστημένης γνώσης.

Καταλήγοντας η βασική αντίθεση μεταξύ εσωστρέφειας και εξωστρέφειας (εσωστρέφεια = αναζητώ τις απαντήσεις για τη ζωή μέσα μου, εξωστρέφεια = αναζητώ τις απαντήσεις για τη ζωή στους άλλους και στον "αντικειμενικό" κόσμο) κρατεί και θα κρατεί για χρόνια. Το όφελος που προκύπτει από την ψυχολογική θεώρηση της βασικής αυτής σύγκρουσης είναι ότι μπορούμε να την κατανοήσουμε και να την ενσωματώσουμε δημιουργικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.