και εγώ έχω ερμή σύνοδο με κρόνο και σαν παιδί ένιωθα απόμακρο τον πατέρα μου.
Δεν μπορώ να το καταλάβω βέβαια αυτό αστρολογικά δεδομένου ότι ο Ήλιος συμβολίζει τον πατέρα σε ένα χάρτη.

Μεγαλώνοντας βέβαια, κατάλαβα ότι ο πατέρας μου είναι άνθρωπος που δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματά του και εγώ αυτό το αντιλαμβανόμουν σαν απόσταση.
Είναι και ο άρης του πάνω στον ήλιο μου, οπότε τα πράγματα δυσκόλευαν λίγο παραπάνω.

Κάποια στιγμή απλά αποδέχτηκα ότι έχει και αυτός τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα άρα και τον δικό του τρόπο να δείχνει τα συναισθήματά του... οπότε σταμάτησα να τον κρίνω και να παραπονιέμαι.
Εξάλλου όταν κρίνεις τους ανθρώπους δεν έχεις χρόνο να τους αγαπήσεις.