Απιστία: Αυτό το «μαύρο» φεγγάρι του έρωτα!

[panther]

Αγαπητή Κατερίνα,

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και επαυξάνω.
Μόνο, θα σε παρακαλούσα να έγραφες με πεζούς χαρακτήρες.


Φιλικά
Ιουλία

[sagimoon]

Μια σχέση δεν κρατιέται από έρωτα μόνο. Αυτός στην πρώτη έλλειψη επικοινωνίας πάει χάθηκε...

Η αγάπη είναι έννοια που αν δεν βιωθεί δεν μπορεί να αναλυθεί. Αυτή ναι, κάνει σοβαρές προσπάθειες να σωθεί η σχέση. Και αγάπη δεν σημαίνει μόνο συγχωρώ μονόπλευρα.
Όσο τρελλό κι αν φαίνεται , είναι σοφό την ψυχολογική εμπειρία (της απιστίας) του ενός να την πάρει κι ο άλλος μετά από ένα διάστημα. Δεν το λέω εκδίκηση, το λέω τεστ αντοχής. Η τραμπάλα θέλει δύο. Το ίδιο και η ζωή. Τουλάχιστον ξεκαθαρίζει η κατάσταση. Κέρατο επί ίσης όροις, κι εδώ σε θέλω μάγκα μου...

[Fotini Christodoulou]

. Και αγάπη δεν σημαίνει μόνο συγχωρώ μονόπλευρα.

Συμφωνω με την sagimoon.

Να προσθέσω πως -κατα την άποψη μου-καλό ειναι να ΜΗΝ είμαστε απολυτοι σε τέτοια θέματα.Η ζωή πολλες φορές το "εγω ποτέ δεν θα κάνω το τάδε" μας κάνει να το λουστούμε!:worried:

Εχω και μια ένσταση.Απο κάποια φίλη αναφέρθηκε πως εμεις -οι γυναικες δλδ-δεν ενεργουμε στο θεμα αυτο με βαση τις βιολογικες μας ανάγκες.
Θα διαφωνήσω λέγοντας πως μπορεί να "ντυνουμε"τις βιολογικές μας ανάγκες ονομάζοντάς τες με διάφορα ονόματα,αλλα το περιοχόμενο παραμένει ίδιο.
Οση αναγκη εχει το ένα φύλο να ικανοποιησει τις αλφα αναγκες του εχει και το αλλο,οση αγαπη χρειάζεται το ένα χρειάζεται και το άλλο.
Η επιθυμία καθορίζεται απο πολλους παράγοντες,αλλα κατά την γνώμη μου πάντα, το φύλο τελικά παιζει πολύ μικρό ρολο.

Φιλικά,
Φωτεινή

[panther]

Αυτό που θα ήθελα να πω αν και έχω μπλεχτεί λίγο γιατί το θέμα είναι διαφορετικό από αυτό που θα γράψω, αλλά θα ήθελα να πω την άποψή μου όσον αφορά τις βιολογικές ανάγκες των γυναικών.
Όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτου φύλου έχουνε δικαίωμα στην απόλαυση.

[skorpion]

kmakri ,panther
η ηλικια δεν εχει σχεση παντα με τη ¨σοφία¨ και ουτε οι εμπειριες είναι παντα πιο πολλες ή πιο ουσιαστικές μονο και μονο επειδη ζησαμε πιο πολλα χρονια αλλα εδω δε θα παραδωσω το βιογραφικο μου/ιστορια της ζωης μου ουτε τις εμπειριες μου εμμεσες ή αμεσες για να πεισω γι αυτο.Καταλαβαινω οτι η κοινα αποδεκτη αποψη ειναι οτι οσο πιο μεγαλος τοσο πιο πολλα ¨ξερεις¨ αλλα δεν ειναι παντα ετσι.Δεν μιλησα για κτητικοτητα μιλησα για αγαπη για σεβασμο και ουσιστικοτερη ενωση και το πιο απλο να προσπαθουμε να μην πληγωνουμε τους αλλους μονο και μονο για ικανοποιήσουμε για λιγο το εγω. Το να εισαι πιστος εφοσον αγαπας και σε αγαπουν ειναι θεμα χαρακτηρα, αξιων, ιδεολογιας, συναισθηματων, δυναμη χαρακτηρα κ.τ.λ Ξερω οτι η ζωη δεν ξερεις ποτε τι περιεργα παιχνιδια θα σου παιξει αλλα και στα παιχνιδια υπαρχουν κανονες και μπορεις να παιξεις με τους δικους σου ασχετα με το τελικο αποτελεσμα κι αυτοι οι κανονες ειναι οι αξιες και το πνευμα σου.Ειναι δυσκολο μπορει αλλα ολα ειναι θεμα δυναμης και αντιληψης. Και πιστεψτε με ξερω σε ποιον κοσμο ζω σε ζω σε αλλο πλανητη απλως νομιζω οτι συμμετεχουμε στο κοσμο και αναλογως τον φτιαχνουμε ή τον καταστρεφουμε
και τον μικροκοσμο μας και τον μεγαλο και χαωδες ισως.Το να ψαχνεις ή να εχεις ενα συντροφο που εχει τις ιδιες αξιες δεν ειναι στενοτητα είναι η επιλογη που σου δινει τις πιο πολλες ευκαιριες για να πετυχετε μαζι στη ζωη.Οσο για την αστρολογια μας ειναι ενα απο τα μεσα που μας βοηθαει να κατανοησουμε καλυτερα τον εαυτο μας εκτος των αλλων αλλα ο εαυτος μας δεν ειναι μια μαθηματικη πραξη 1+1=2, ειναι πολυπλοκος και υπαρχουν στοιχεια αντιφατικα και ισως πολλες φορες εξαρταται απο μας πια στοιχεια θα επιλεξουμε για να πορευτουμε ή ποια θα καταβαλλουμε προσπαθεια να τα κατευνασουμε ή να τα αναπτυξουμε και εκει αποδεικνυεται οτι δεν ειμαστε ρομποτακια αλλα ανθρωποι με ελευθερη βουληση

:amuse:

[kiaRRa]

Πολλες φορες λεμε οτι αγαπουμε καποιον αλλα κατα βαθος εχουμε μεινει στο εγω και οχι στο εμεις.Οσο ειμαστε λοιπον στο εγω κοιταμε μονο να ικανοποιησουμε τις δικες μας αναγκες χωρις ειλικρινες ενδιαφερον για τις αναγκες του συντροφου μας.Το να ξεπερασουμε πραγματικα αυτο το σταδιο ειναι εξαιρετικα σπανιο,αλλα μονο οταν το επιτυχουμε θα μπορεσουμε να δουμε και την δικη μας συμβολη στην απιστια του αλλου.Μονο τοτε θα συγχωρησουμε πραγματικα .:embarrest :amuse: :amuse: :amuse:

[tirania]

Βρε παιδιά μάλλον δε με καταλάβατε. Ή με καταλάβατε και δε συμφωνείτε! Το ξαναγράφω λοιπόν:η γυναίκα δεν έχει ονειρώξεις ώστε να ξυπνάει το πρωί και τα σεντόνια μούσκεμα, δεν τρέχει στην τουαλέτα να εκσπερματίσει χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ερέθισμα και δεν έχει και κάποια άλλα "ένστικτα" που καθορίζουν την ανδρική φύση! Αυτό φυσικά ισχύει κι αντίστροφα.
Εννοείται ότι το σεξ είναι και για μας ύψιστη ανάγκη, αλλά τι να κάνουμε που ο Μεγάλος μας έδωσε άλλη υπόσταση και το χάρισμα της μητρότητας (και μακροζωίας βέβαια!). Αυτό βέβαια δε δικαιολόγει στην εποχή μας τις εκφράσεις τύπου "ε, άντρας είμαι, παρασύρθηκα" άλλα μη φτάνουμε και στο άλλο ακρο! Γι αυτό κι οι άντρες τρέχουν και δε φτάνουν, γι αυτό έχουμε στην Ελλαδίτσα μας τόσα διαζύγια, γι αυτό κατέχει η Θεσσαλονίκη μας την πρώτη θέση στην Ευρώπη (ξεπέρασε και τα αγγλάκια!!) στους ομοφυλόφιλους, σε ποσοστό ανα τον πληθυσμό!! Και να σας πω και κάτι; Έτσι όπως βαδίζουμε, το τελευταίο πράγμα που θα πρεπε να μας ενδιαφέρει είναι η απιστία και το λέω εγώ, η σκορπίνα η συναισθηματική, η ζηλιάρα, η πολλάκις πληγωμένη! Με τη νοοτροπία που κουβαλάμε, είναι φυσικό επακόλουθο η απιστία. Που ναι η μπάλα, οέο!
Σόρρυ παιδιά αν δε σας αρέσει η άποψή μου αλλά αυτή είναι με βάση τα δεδομένα. Αν αλλάξουν τα δεδομένα μπορεί ν αλλάξει κι αυτή (κλεμμένο Φυλλένια)!

[ScP]

Παρακαλώ να μη θίγετε χώρες, πολιτισμούς ή κοινωνικές ομάδες με ακραίες ή προσβλητικές εκφράσεις.

[tirania]

Νομίζω ότι μπορώ να εκφέρω άποψη για την πόλη που μεγάλωσα, ειδικά αν είναι εμπεριστατωμένη βάση δημοσιευμένων στατιστικών. Και σίγουρα δεν έχω καμμιά διάθεση να προσβάλλω ΚΑΝΕΝΑΝ. Γι αυτό και αν προσέξατε χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικο. Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι μου καταλογίζετε ακραία συμπεριφορά!
Αν παρόλα αυτά διαφωνείτε με τον τρόπο που εκφράστηκα, συγγνώμη που δεν με καταλάβατε! Και δεν συμμετέχω ξανά σε τέτοιου είδους συζητήσεις παρόλο το ενδιαφέρον μου προς αυτές.

Καλό σας Βράδυ

[Fotini Christodoulou]

Να επανέλθω στην αποψη μου και να ολοκληρώσω το σκεπτικό μου.
Διαβάζοντας πριν απο κάποιο διάστημα ενα βιβλιο που ασχολείται με την εξελιξη του ανθρωπινου ειδους προσεγγιζοντας την με πολλές αλλες επιστημες(ψυχολογια,βιολογ ια κα)καταλήγει στο συμπέρασμα(πολύ περιληπτικά)οτι και τα δύο φυλα εχουν απώτερο σκοπό την διαιώνιση του είδους.Οι αντρες προσπαθούν να αφήσουν οσο περισσοτερους απογόνους μπορούν, ενώ οι γυναίκες να επιλέξουν το αρσενικό με το καλύτερο/δυνατοτερο γονίδιο ωστε να εξασφαλίσουν την επιβίωση των μικρών τους και την μελλοντική τους "επιτυχία"στο παιχνίδι της επικρατησης του δυνατοτερου.(τα στοιχεία του βιβλιου στην διάθεση οποιου επιθυμεί με πρ.μνμ.)Τα κριτηρια αλλαζουν φυσικά και ενω κάποτε ολες αναζητουσαν το αλφα τυπο ανδρα τωρα ζητουν κατι άλλο-και οι αρσενικοι προσαρμοζονται στην ζήτηση.

Τι θελω να πώ και προς τι η εισαγωγή.

Αν απο το θέμα αφαιρεθει το συναίσθημα και καταφερουμε να το δουμε καθαρα επιστημονικά,δεν υφισταται α-πιστία,παρα μόνο σε καποιους ανθρώπους υπερισχύει το ένστικτο επιβίωσης που τελικά ειναι η διαιώνιση του γενετικού υλικού τους ,τα οποια τους ωθούν να νιωθουν την ανάγκη να γνωρίσουν περισσοτερα ταίρια.
Μπορει λοιπον το το γυναικειο φύλο να μην αφηνει σημαδια στα σεντόνια οπως οι ανδρες,αλλά κινείται απο τα ίδια ένστικτα και ορμές-κι εφόσον πλέον δεν τεκνοποιεί παρα μονο οταν το επιθυμεί-μπορούμε να πούμε οτι στις μέρες μας,αναζητά εξισου την εκπλήρωση των ορμών οπως και οι ανδρες.
Αρα το φύλο δεν δικαιολογεί την απιστία και ουτε η απιστία οφείλεται στο φύλο.

Αν ομως πρόκειται για βιολογική αναγκη,γιατί μας πληγώνει;
Το πρώτο μου ερχεται στο μυαλό ειναι το οτι απο την στιγμή που επικράτησαν οι κοινωνικές συμβάσεις(επρεπε να μπούν καποιοι κανόνες οπως σε καθε πολιτισμένη κοινωνία),η απιστία αφορά αθέτηση αυτών ,αλλα και αθετηση υποσχέσεων,νόμων και κυρίως,του νοοτροπίας και των εθιμων μας.
Και τέλος οπως λεει και η ίδια λέξη(α-πιστία)η έλλειψη "πιστης"στο πρόσωπό μας,ειναι ενα μεγαλο κτυπημα στον εγωισμό μας.
Και ο εγωισμός μας ,η υπαρξή μας πληγώνεται(ειτε ειμαστε θυτες ειτε θυματα) γιατί εξαρχής δεν ειμαστε "πιστοι"στον εαυτό μας.Δεν ξέρουμε τον εαυτό μας,δεν ξερουμε τι αναγκες θελουμε να καλύψουμε και είμαστε τελικά,πολύ μπερδεμένοι.

Καταλήγω,στην σκέψη οτι ειναι προτιμότερο να μην κρίνουμε την απιστία σαν πράξη ,αλλα να ψάξουμε τα κινητρα που την προκάλεσαν,αλλα και να κοιτάξουμε μέσα μας προσπαθώντας να προσδιορίσουμε τι ζηταμε απο τους αλλους.Γιατί τελικά εκεί βρίσκεται και το μυστικό της "πιστης".

Φιλικά,
Φωτεινή