Γάμος and the city...

[Fotini Christodoulou]

Που το άκουσες αυτό ;;;;;:nuts:
Δεν ξέρω αν λόγω διαφορετικής περιοχής [Σαλόνικα]( ) υπάρχουν και αλλαγές αλλά εδώ [Αθήνα] μιλάμε ότι οι γονείς δεν έχουν άγχος (τουλάχιστον όχι ακόμη ακόμη :weird: ) και έχουν όλοι οι υπόλοιποι...................το αντίθετο γίνεται! Πως τα έχουμε καταφέρει;
ΕΛΕΟΣ.....ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ!!!!!
Τι άλλο θα ακούσεις θα μου πεις τώρα :nuts:

Μπορεί να φταίει το κλίμα σας!χεχεεεεε!:toung:
κατι θα ακούσω παντως γιατί βουίζει από το πρωι το αυτί μου το δεξί!

Το θέμα είναι ότι η νοοτροπία η συγκεκριμένη δεν έχει φύγει. Ουσιαστικά δηλαδή -σωστά το λες- δεν είμαστε προχωρημένοι. Και ο προβληματισμός μου έγκειται στο γεγονός ότι για αρκετούς αυτή η "πίεση" μπορεί να οδηγήσει σε βεβιασμένες κινήσεις και αντιδράσεις σπασμωδικές. Αυτό το "θέλω" ορισμένων, που σίγουρα δεν το εκφράζουν γιατί θέλουν το κακό σου, γίνεται "πρέπει", επειδή ακριβώς δε σέβεται το "θέλω" το δικό σου.

Πολλές φορές είναι η αλήθεια πολύ ευκολο να παρασυρθείς ,αλλά ακόμα κι αν συμβεί αυτό,νομίζω ότι μαθαίνεις απο το λαθος και δεν το επαναλαμβάνεις.

Κι όμως κατα την γνώμη μου κανενός το πρέπει δεν ειναι απαραίτητο να γίνει και δικό σου ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ!

[Maroulita]

Μην συγκρίνεις τις εποχές! Τότε ήταν διαφορετικά! Ακριβώς όπως τα περιγράφεις! Τότε δεν ήταν προχωρημένοι και είναι γνωστό σε όλους!!
Σήμερα όμως, υποστηρίζουμε ότι είμαστε προχωρημένοι και το υπερασπιζόμαστε με όλη μας τη δύναμη, ενώ στην ουσία είμαστε κολλημένοι στον παλιό τρόπο σκέψης. Εάν μπορούσαν να μας σέρνανε από τα μαλλιά για να παντρευτούμε, να είσαι σίγουρη ότι θα το έκαναν. Απλά, δεν μπορούνε

Αυτό λέω και γω Ιουλία μου! Ισως θα'πρεπε να γράψω "κατ' επίφαση προχωρημένοι"... Και αυτό δε φαίνεται μόνο σ' αυτό το θέμα το γάμου, αλλά σε άλλα τόσα! Εχω φρικάρει κοινώς από απόψεις ατόμων της ηλικίας μου για κάποια θέματα που μας πάνε δεν ξέρω κι εγώ που! Φτάνω σε σημείο βέβαια να αναρωτιέμαι, μήπως εγώ έχω το πρόβλημα για τις ανορθόδοξες όπως λένε απόψεις που έχω! (εξηγείται αστρολογικά πάντως... :toung: )

[altamira]

Ωραίο θέμα! Και μένα με απασχολεί πολύ το ζήτημα...
Ειδικά αυτό που λέει το kritsinaki μου συμβαίνει και μένα! Μάλιστα έχω παρατηρήσει το εξής... επειδή οι φίλοι μου γενικώς χωρίζονται στις κατηγορίες των singles και των δεσμευμένων, βλέπω ότι πλέον και η ίδια μου η συμπεριφορά αλλάζει και προσαρμόζεται αναλόγως!!
Οταν είμαι με φίλους/ες που είναι αυτό που λέμε "μπακούρια", νιώθω περισσότερο ελεύθερη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά υπάρχει κάτι το περιοριστικό όταν είμαι με ζευγάρια-φίλους. Είναι υποκειμενικό αυτό, δεν ξέρω. Μάλιστα τώρα που είμαι single κι εγώ, ακούω κάτι τέτοια: "μην ανησυχείς, γρήγορα θα βρεις κάποιον για να αποκατασταθείς".... Ορίστε;
Δεν ξέρω... υπάρχει ένα misunderstanding εδώ;;;;; Μπαίνουμε σε μία σχέση για να αποκατασταθούμε; Ετσι ξεκινάμε;

[friary]

:nuts: :nuts: :nuts:
Καλάαααα έχετε τέτοια προβλήματα εσεις μικρές κοπέλες???
Εγω που είμαι και μεγαλοκοπέλα πια φανταστείτε τι τραβάω.
Μέχρι τώρα είχα μόνο τον πατέρα, τον οποίο τον τακτοποίησα με την απειλή του στύλ, αν μου ξανακάνεις καβγά που δεν παντρεύομαι,(μιλάμε για σκηνές φρίκης κατά την ώρα φαγητού πάντα), θα με ξαναδείς όταν παντρευτώ (μάλλον ποτέ δηλαδή) και την "έκανα" με την πρώτη μπουκιά στο στόμα...
Τώρα όμως πλάκωσαν και οι κοντινοί ΚΑΙ μακρυνοί συγγενείς με τους οποίους βρισκόμαστε (που αλλού) σε γάμους και βαφτίσεις, με την φοβερά αφοπλιστική ατάκα "Φτάνει πια, καλά έκατσες, είναι ώρα να παντρευτείς" :blink: :blink: :blink:
Καλέ είχαμε διάλλειμα και είναι ώρα να γυρίσω στην τάξη και δεν το κατάλαβα??? :suspiciou
Οπως και να χει, η Ελλάδα μας είναι παραδοσιακή χώρα. Με τους γάμους της, τα ροδαλά νεογέννητά της, την πίεση από την παραδοσιακή οικογένεια, τις οικονομίες στην άκρη για το γαμήλιον γλέντι (αχχχχχχ ας τις κρατάγανε για το μακρύχρονο διαζύγιον, το εκκατομύριον για τη γέννηση του συνεχιστή του οικογενειακού DNA, το lifting και τη λιποαναρρόφηση κατα τα 45 ....)
Αυτά και πολλά άλλα σε άλλο επεισόδιο...

[starfish]

Ωραίο θέμα! Και μένα με απασχολεί πολύ το ζήτημα...
Ειδικά αυτό που λέει το kritsinaki μου συμβαίνει και μένα! Μάλιστα έχω παρατηρήσει το εξής... επειδή οι φίλοι μου γενικώς χωρίζονται στις κατηγορίες των singles και των δεσμευμένων, βλέπω ότι πλέον και η ίδια μου η συμπεριφορά αλλάζει και προσαρμόζεται αναλόγως!!
Οταν είμαι με φίλους/ες που είναι αυτό που λέμε "μπακούρια", νιώθω περισσότερο ελεύθερη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά υπάρχει κάτι το περιοριστικό όταν είμαι με ζευγάρια-φίλους. Είναι υποκειμενικό αυτό, δεν ξέρω. Μάλιστα τώρα που είμαι single κι εγώ, ακούω κάτι τέτοια: "μην ανησυχείς, γρήγορα θα βρεις κάποιον για να αποκατασταθείς".... Ορίστε;
Δεν ξέρω... υπάρχει ένα misunderstanding εδώ;;;;; Μπαίνουμε σε μία σχέση για να αποκατασταθούμε; Ετσι ξεκινάμε;

Αλλο σχεση και αλλο γαμος! Εχει πραγματικα διαφορα ακομη κι αν το ζευγαρι συζει! Πιστευω οτι καθε εκδοχη εχει τις θετικες και τις αρνητικες της πλευρες. Αυτο απεχει πολυ ομως να θεωρουν οτι αν εισαι μονος/η, εισαι κατα καποιον τροπο ελλειπης! Αφηστε δε το περιφημο: Δεν σκεφτεσαι να ξαναφτιαξεις την ζωη σου;
Γιατι ρε παιδια; Ειναι χαλασμενη η ζωη μου αν εχω χωρισει; Η αν ειμαι για ενα διαστημα μονος/η;
Αυτα τα κλισε, ακομη κι απο φιλους που τους θεωρεις πιο δικους σου κι απ τους συγγενεις, ειναι αποπνικτικα!
Καποτε, οποτε αναγκαζομουν να παρευρεθω σε "δημοσιο απαγχονισμο" -κοινως κρεμασμα- και μου ευχονταν "και στα δικα σου", απαντουσα: Γιατι καλε; Τι κακο σας εχω κανει; (γινομουν εως και αγενης). Τωρα πια, σκεφτομαι οτι αν αυτοι που παντρευονται, την ωρα που παντρευονται, ειναι ευτυχεις και χαρουμενοι, για ποιο λογο να τους χαλασω την καρδια; Κι ετσι συμμετεχω στην ανταλλαγη των ευχων -που ποτε δεν θυμαμαι ποιες ειναι για την περισταση!
Οσο για το αν μπαινουμε σε μια σχεση για να αποκατασταθουμε, προφανως εξακολουθει να εξισουται το σχεση = γαμος, για μεγαλη ( μεριδα της κοινωνιας. Τι να πω;
Κουραγιο!!:bigsmile: :bigsmile:

[altamira]

Αλλο σχεση και αλλο γαμος! Εχει πραγματικα διαφορα ακομη κι αν το ζευγαρι συζει! Πιστευω οτι καθε εκδοχη εχει τις θετικες και τις αρνητικες της πλευρες. Αυτο απεχει πολυ ομως να θεωρουν οτι αν εισαι μονος/η, εισαι κατα καποιον τροπο ελλειπης! Αφηστε δε το περιφημο: Δεν σκεφτεσαι να ξαναφτιαξεις την ζωη σου;
Γιατι ρε παιδια; Ειναι χαλασμενη η ζωη μου αν εχω χωρισει; Η αν ειμαι για ενα διαστημα μονος/η;
Αυτα τα κλισε, ακομη κι απο φιλους που τους θεωρεις πιο δικους σου κι απ τους συγγενεις, ειναι αποπνικτικα!
Καποτε, οποτε αναγκαζομουν να παρευρεθω σε "δημοσιο απαγχονισμο" -κοινως κρεμασμα- και μου ευχονταν "και στα δικα σου", απαντουσα: Γιατι καλε; Τι κακο σας εχω κανει; (γινομουν εως και αγενης). Τωρα πια, σκεφτομαι οτι αν αυτοι που παντρευονται, την ωρα που παντρευονται, ειναι ευτυχεις και χαρουμενοι, για ποιο λογο να τους χαλασω την καρδια; Κι ετσι συμμετεχω στην ανταλλαγη των ευχων -που ποτε δεν θυμαμαι ποιες ειναι για την περισταση!
Οσο για το αν μπαινουμε σε μια σχεση για να αποκατασταθουμε, προφανως εξακολουθει να εξισουται το σχεση = γαμος, για μεγαλη ( μεριδα της κοινωνιας. Τι να πω;
Κουραγιο!!:bigsmile: :bigsmile:

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου starfish! Εχουμε μπερδέψει τους όρους: σχέση, γάμος κλπ.
Δε λέω... ο καθένας μας έχει την ανάγκη του άλλου, έχει την ανάγκη να έχει ένα σύντροφο που να τον γεμίζει, να τον ολοκληρώνει, να περνά καλά μαζί του, να θέλει να κάνει ακόμα περισσότερα κλπ κλπ, αλλά αυτό μέχρι την επίσημη δέσμευση απέχει μίλια! Γιατί ένας άνθρωπος που είναι μόνος του, είτε από επιλογή είτε επειδή έτσι τα φέρνει η ζωή, θα πρέπει να απολογηθεί γι' αυτό, λες και έχει κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του;

[Maroulita]

Οπως και να χει, η Ελλάδα μας είναι παραδοσιακή χώρα. Με τους γάμους της, τα ροδαλά νεογέννητά της, την πίεση από την παραδοσιακή οικογένεια, τις οικονομίες στην άκρη για το γαμήλιον γλέντι (αχχχχχχ ας τις κρατάγανε για το μακρύχρονο διαζύγιον, το εκκατομύριον για τη γέννηση του συνεχιστή του οικογενειακού DNA, το lifting και τη λιποαναρρόφηση κατα τα 45 ....)
Αυτά και πολλά άλλα σε άλλο επεισόδιο...

Καλά τα λες Μαίρη!!!

Και γω έχω ακούσει αυτήν την ατάκα "άντε αρκετά έκατσες, κουνήσου"... :weird: Να ξεκινήσω γυμναστήριο βρε παιδιά αν είναι και έχω εντονα καθιστική ζωή, γιατί εκεί είναι το πρόβλημα! :nuts:
Τώρα μου λενε και το άλλο... επειδή δουλεύω πολύ... "τί τα θες τα λεφτά; βρες εκεί κανένα να παντρευτείς"... Κι όμως... δεν έχουν καταλάβει ότι δουλεύω και μαζεύω λεφτά για το γάμο;;;; :nuts:

[starfish]

Καλά τα λες Μαίρη!!!

Και γω έχω ακούσει αυτήν την ατάκα "άντε αρκετά έκατσες, κουνήσου"... :weird: Να ξεκινήσω γυμναστήριο βρε παιδιά αν είναι και έχω εντονα καθιστική ζωή, γιατί εκεί είναι το πρόβλημα! :nuts:
Τώρα μου λενε και το άλλο... επειδή δουλεύω πολύ... "τί τα θες τα λεφτά; βρες εκεί κανένα να παντρευτείς"... Κι όμως... δεν έχουν καταλάβει ότι δουλεύω και μαζεύω λεφτά για το γάμο;;;; :nuts:

Να εχεις και κατι στην ακρη για το διαζυγιο!!:nuts: :bigsmile: :nuts:
Τον γαμο τον πληρωνουν οι γονεις........

[Maroulita]

Να εχεις και κατι στην ακρη για το διαζυγιο!!:nuts: :bigsmile: :nuts:
Τον γαμο τον πληρωνουν οι γονεις........

Σωστή!!!
Αλλά να μην τους βάζω και στα έξοδα και για το γάμο... ήδη πιεζονται με το χρονοδιάγραμμα, να πιεστούν και στο οικονομικό;;;;; Ααααααααα πάνω απόλα ανεξαρτησίαααα!!! :toung: :nuts:

[Fotini Christodoulou]

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου starfish! Εχουμε μπερδέψει τους όρους: σχέση, γάμος κλπ.
Δε λέω... ο καθένας μας έχει την ανάγκη του άλλου, έχει την ανάγκη να έχει ένα σύντροφο που να τον γεμίζει, να τον ολοκληρώνει, να περνά καλά μαζί του, να θέλει να κάνει ακόμα περισσότερα κλπ κλπ, αλλά αυτό μέχρι την επίσημη δέσμευση απέχει μίλια! Γιατί ένας άνθρωπος που είναι μόνος του, είτε από επιλογή είτε επειδή έτσι τα φέρνει η ζωή, θα πρέπει να απολογηθεί γι' αυτό, λες και έχει κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του;

Νομίζω ότι αυτό είναι το λαθος που κάνουμε.
Για να απολογηθεί καποιος πρέπει να σε κανει να νιωσεις ενοχές.Αφού όμως έχεις δικιο και θελεις να κανεις αυτό που θέλεις τότε....γιατί να νιωσεις ενοχές εξαρχής;;;Μηπως ειναι τελικά όλα στο μυαλό μας;;
Προσωπικά επιλέγω να συγκρουστώ με τις όποιες συνέπειες παρά να ανεχτώ τον όποιοδήποτε να με κάνει να νιώσω ενοχές,απλά επειδή επιθυμώ να ζήσω με αλφα τρόπο την ζωη μου!