Αγαπημένο θέμα, που μπορεί και να αποκαλύπτει πολλά για τις αστρο-αναγνωστικές προτιμήσεις μας.

Σε ηλικία 9-10 ετων,ο μπαμπάς μας πήρε εμενα και την αδελφή μου από το χέρι και μας πήγε στην περίφημη Εκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, διαβάζαμε ελληνική μυθολογία και συλλέγαμε τα τευχη από τις Εκδόσεις Στρατίκη (αν θυμάστε) με την υπέροχη εικονογράφηση. Μετά θυμάμαι μας έφερε την πεντάτομη του μεγάλου Κακριδή.

*************Ο μπαμπάς Υδροχόος με ωρ. Τοξότη, αλλα αρκετά συντηρητικός και υπερπροστατευτικός (Σεληνη στον καρκίνο):bigsmile:***************

Δυο τεράστιες τσάντες γεματες βιβλία μας περίμεναν εκείνο το καλοκαίρι για να τις "καταπιούμε".
Βενέζης,Μυριβήλης,Διδώ Σωτηριου,Aγγελος Τερζάκης, Πηνελόπη Δέλτα, Λουντέμης.

Με μάγεψε η Παναγιά η Γοργόνα του Μυριβήλη αρχικά, κι ακόμη και τώρα, τολμω να το κατατάξω στο τοπ 10 της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Βιβλίο - σταθμός στα παιδικά μου χρόνια, υπήρξαν τα Ψηλά Βουνά του Παπαντωνίου.Το διαβάζω και στην κόρη μου σιγά σιγά...:toung:

Ακολούθησε ο Μεγας Καζαντζάκης, ξεχώρισα τον Καπετάν-Μιχάλη.
Αργότερα η Ευγενία Φακίνου με την Αστραδενή και ο Λουντέμης,κλπ.

Βυθίστηκα στην όμορφη γραφή της Μαρίας Ιορδανίδου με την τετραλογία της, αρχής γενομένης από τη Λωξάντρα. Τα έχω διαβάσει 3-4 φορές το καθενα.:blink:

Στα νεανικά μου χρόνια έκανα στροφή στην ξένη λογοτεχνία,διάβασα το 1984 του Οργουελ, το εκκρεμές του Φουκώ, και το εριξα στο Λεό Μπουσκάλια και τις αναζητήσεις του. Ασχολήθηκα με τον Στάινμπεκ, το Μάρξ, γνώρισα το Σαιξπηρ, (λάτρεψα τα σονετα του),το Μαρκήσιο Ντε Σαντ με την αρρωστημένη αλλά πανέξυπνη πένα του.

Την περίοδο της Ολυμπιάδας, κλεισμένη σε ένα κλουβάκι 1χ1 διάβαζα τις νύχτες με ένα φακό στα κρυφά Ανδρουλάκη. Και λέω κρυφα, γιατί αν με έπαιρνε γραμμη ο επόπτης θα είχα τραβήγματα. Η γυναίκα της 8ης μερας και η Μν, μου πήραν τα μυαλά! Ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία, είναι μια κινητη εγκυκλοπαίδεια πολιτιστικής γνώσης, είναι απλά ..τέλειος! Συγκλονίστηκα... Μετά από τον Ανδρουλάκη, διάβασα την Αποκάλυψη του Ιωάννου σε μετάφραση Σεφέρη... μου χρειαζόταν για να συνέλθω!

Μετά ασχολήθηκα με τη ροζ γυνακεία λογοτεχνία, Δημουλίδου, Μαντά, Νάσιουτζικ κλπ, γιατί ήταν διασκεδαστικά, εύπεπτα και δεν με προβλημάτιζαν! Ημουν και έγκυος στην κόρη μου τότε και ήθελα ανάλαφρα αναγνώσματα.

Αυτη τη στιγμή διαβάζω τις ερωτικές επιστολές του Νίκου Εγγονόπουλου στη γυναίκα του "Λενούλα", όπως την αποκαλούσε... Ο γνήσιος, ανεπιτήδευτος ρομαντισμός... Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ακόμη κι αν δεν είστε ερωτευμενοι, ίσως ερωτευθείτε.

Τέλος, το βιβλίο που πραγματικα με συγκίνησε, μου βούρκωσε τα μάτια, και με έκανε να σκεφτω πόσο τυχερή είναι η γενια μας που δεν έζησε τον πόλεμο,τη ναζιστική κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό,είναι η ΕΛΕΝΗ του Νίκου Γκατζογιάννη ή Nick Gage, όπως τον αποκαλούν τωρα στην Αμερική...
Αν αντέχει η ψυχή σας και αν μπορείτε να κάνετε αυτό το ταξίδι, τότε να το διαβάσετε για να νιώσετε πόσο τυχεροί είμαστε όλοι μας.
Δεν κυκλοφόρησε πολύ και δεν πολυδιαφημίστηκε διότι τα "μεγάλα" συμφέροντα δεν αντεχαν να σπρώξουν τόσες αλήθειες στο αναγνωστικό κοινό... Μάλιστα ειχε απαγορευθεί η κυκλοφορία του πριν από 20 περίπου χρόνια όταν οι σοσια-ληστρικές μας κυβερνήσεις ξεκίνησαν την επιχείρηση-κουκούλωμα εθνική συμφιλίωση...
Αυτά από εμένα...