Σελήνη - Πλούτωνας: Πλουτώνιος θυμός και οργή (3)

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Ο πυρήνας ολόκληρης της θεματολογίας του άρθρου περί Σελήνης -Πλούτωνα έγκειτο ακριβώς στους τρόπους που στην πορεία της ζωής του θα χρησιμοποιήσει κανείς ώστε να καταφέρει να υπερβεί ότι του συνέβη, και όχι να στέκεται στο τι και γιατί συνέβη ή ποιός ήταν ή δεν ήταν εκεί, ή ποιός δεν προστάτεψε κάποιον/α αλλά το πως κανείς ο ίδιος μετεξελίσεται ψυχικά και πνευματικά.

Πάνω από όλα όμως, να βρει διεξόδους ώστε να μάθει να αγαπά και να συχγωρεί απο καρδιάς, και όχι να μένει, στο θυμό την οργή ή οποιοδήποτε άλλα δηλητηριώδη συναισθήματα.


Δεν ξέρω τώρα πια να πω άν ως 5χρονο παιδάκι μπορούσα να καταλάβω αν οι άλλοι ήταν σαδιστές ή εγώ μαζόχα.

Ξέρω όμως μετά βεβαιότητας να πω, πόσο υπέροχο είναι να μπορείς να συμπονάς, να κατανοείς κα να συγχωρείς εκείνους, που είτε από άγνοια, μα είτε από πρόθεση σε έβλαψαν.

Κρατώντας την ανάμνηση της άσχημης πλευράς της παιδικής μου ή όποια άλλης περιπέτειας, ίσως τώρα να είχα καταλήξει ψυχασθενής ή δολοφόνος.

Η πεμπτουσία λοιπόν της αστρολογίας και των παραδειγμάτων που απορρέουν από την επιρροή των πλανητών - οιονδήποτε πλανητών, ειδικότερα όμως του Πλούτωνα - έγκειται στην εσωτερική απελευθέρωση και την αυτογνωσία που μπορεί να κανείς να κερδίσει ώστε να μην βολοδέρενει με μνησικακίες, οργή και ανάθεμα, αλλά μάλλον να μάθει το πως να εξυψώσει ψυχή καρδιά και πνεύμα.

Αυτό λοιπόν ήθελα να καταδείξω σε όλους τους αγαπητούς αναγνώστες μας.

Αυτό ακριβώς εκπροσωπεί και η άλλη - η θετική πλευρά - όλων των πλανητών, η οποία είναι επίσης υπαρκτή και εφικτή για όλους μας.

Κατανοώ την δική σου οργή καλή μου. Σε ευχαριστώ δε, για την ηθική σου συμπαράστηση ακόμα και μετά από τόσα χρόνια.

Θα ένιωθα όμως πολύ πιο ευχαριστημένη εάν εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος, προσλάμβανε τα παραδείγματα που εξέθεσα, από την θετική - και όχι την νοσηρή - πλευρά που ο καθένας μας έχει ούτως ή άλλως στην διάθεση του. Η επιλογή της μίας πλευράς ή της άλλης, είναι πλέον θέμα προσωπικών επιλογών.

Φιλικά,

Χ.Σ

[psipsaki]

Καταρχάς θα ήθελα να σας συγχαρώ για άλλη μια φορά για το άρθρο αλλά για τα λόγια τόσο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο φόρουμ. Λειτουργείτε σχεδόν θεραπευτικά. Κάθε σας εξομολόγηση μαχαίρι στην καρδιά αλλά και βάλσαμο στην ψυχή.

Πήρα το θάρρος με αφορμή την ιστορία σας με το λουκουμά να σας περιγράψω μια δική μου ιστορία και να επιβεβαιώσω εμπειρικά τα λεγόμενά σας.

Το παιδικό κουβερτάκι και η διττή του σημασία

Έχω ένα ροζ παιδικό κουβερτάκι Είναι αυτό που με τύλιγε όποτε ήθελα να νοιώσω θαλπωρή. Δεν παν να είχε καύσωνα! Εκεί σκεπασμένη, ασφυκτικά κουλουριασμένη να ιδροκοπάω αλλά να μην την αποχωρίζομαι. Συνέχιζα να παραμένω εκεί μπας και σταματήσω να φοβάμαι. Φυσικά, αν ρωτήσετε τους γύρω μου θα σου πουν ότι απλά είναι άλλη μια βλακεία, άλλο ένα παράξενο που έκανα ως παιδί. Αλλά κανένας δεν μπορεί να ψιλιαστεί το τι πραγματικά αντιπροσώπευε αυτό το χούι μου. Για την ακρίβεια το συνειδητοποιώ, η ιδία, μόλις τώρα, πληκτρολογώντας αυτές τις γραμμές.

¶λλο ένα παράξενο που είχε αυτό το κουβερτάκι είναι ότι παράλληλα ήταν το εργαλείο σαδιστικών επιθέσεων που δεχόμουν από τα μεγαλύτερα παιδιά του σογιού. Δεν ξέρω ποιος είχε τη φαεινή ιδέα και ποιος την υλοποίησε πρώτος. Αυτό που ξέρω είναι ότι πολύ γρήγορα έγινε συνήθεια και εγώ ατραξιόν. Εκεί που καθόμουν κάποιος έπαιρνε την κουβέρτα και μου κάλυπτε το πρόσωπο με αυτήν, και εγώ ούρλιαζα και ωρυόμουν. Και τα παιδιά, ξαδέρφια και αδερφός, να γελάνε και να λένε μεταξύ τους «Κοίτα πώς κάνει; Χαχαχαχ». Και σύντομα το μάθανε και οι άλλες ξαδέρφες και πλήθαιναν οι επιθέσεις. Δε θυμάμαι τι έλεγα στον εαυτό μου αλλά ήξερα ότι απολάμβανα την προσοχή τους έστω και με αυτό τον τρόπο. Δε θυμάμαι καν αν με πείραζε ή όχι, αυτό που καταλάβαινα είναι ότι είναι ένα παιχνίδι που ο ρόλος μου ήταν να ουρλιάζω και να ωρύομαι.

Αλλά, πλέον που τα σκέφτομαι θυμώνω. Οργίζομαι! Πώς είχα αφήσει να μου κάνουν κάτι τέτοιο; Γιατί δεν είχα αντιδράσει σαν κάθε παιδάκι που απειλείται η σωματική του ακεραιότητα; Δηλαδή να βάλω τα κλάματα, να κατσουφιάζω και να πάω στη μαμά μου ή σε κάποιον μεγαλύτερο τέλος πάντων που θα μπορούσε να με υπερασπιστεί. Μερικές φορές όντως ήταν βάναυσο αυτό το παιχνίδι. Πάλευα μαζί τους γιατί δεν ήθελα να μου καλύπτουν τόσο ασφυκτικά το πρόσωπο, ή όσο αντιστεκόμουν χτυπούσα. Αλλά και πάλι δε με ένοιαζε, είχα την προσοχή τους. Ήταν άτομα που αγαπούσα, δεν υπήρχε περίπτωση να μου κάνανε κακό. Ή μήπως από τύχη αυτό το παιχνίδι δεν είχε άσχημη κατάληξη; Οι πρεσβύτεροι δεν το είχανε πάρει γραμμή ή αποτελούσε άλλο ένα θέμα ομέρτα;

Σίγουρα δεν ήμουν από τα παιδάκια που θα πηγαίνανε κλαμένα στους γονείς τους για να παραπονεθεί. Ούτως ή άλλως τα πρωτεία στο κλάμα τα είχε η μητέρα μου. Και επίσης ή θα αδιαφορούσαν και θα λέγανε ότι απλά υπερβάλλω ή επιδεικτικά θα μου έδιναν να καταλάβω ότι τους απασχολούν σημαντικότερα προβλήματα. Ή ακόμη πιο απλά ότι έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Και μάλλον ο τρόπος αντιμετώπισης που είχα επιλέξει ήταν ο πλέον σαδομαζοχιστικός. Πόνος και ηδονή μαζί. Φόβος και απόλυτη κυριαρχία εναλλασσόμενα. Να δείξω ότι αντέχω, ότι είμαι δυνατή, ότι μπορώ να τα βάλω μαζί τους.

Περίεργο πράγμα η ζωή. Πόση δύναμη κουβαλάει το παρελθόν. Εκεί που νομίζεις ότι το έχεις ξεπεράσει, εκεί τσακ σαν φλας μπακ επιστρέφει. Όσο το ασυνείδητο ανοίγει τις πύλες του τόσο αυτό σε τροφοδοτεί με δεδομένα και σου ζητά επίμονα να βρεις λύσεις. Για αυτό αγαπάω την αστρολογία. Γιατί μου ανοίγει την ψυχή. Με βοηθάει στο να με ξεκλειδώσω και όχι να στρουθοκαμηλίσω. Μου μαθαίνει τη ζωή μου μέχρις τελευταίας ρανίδας και αυτό μου χαρίζει γαλήνη και εσωτερική ηρεμία.


Για τα πρακτικά της υπόθεσης:

• τετράγωνο ανοικτό Αφροδίτης - Πλούτωνα (ασχολίαστο, όσοι το έχουν γνωρίζουν, οι υπόλοιποι απλά μακάριοι)

• εξάγωνο Σελήνης - Ποσειδώνα (συνήθιζα να αποτραβιέμαι σε ονειρικούς κόσμους)

• σχεδόν ακριβείας τετράγωνο Αρη - Κρόνου (συσσώρευση θυμού και δυσκολία άμεσης δράσης)

Σας ευχαριστώ που μου δίνετε τροφή για σκέψη και αυτοψυχανάλυση αλλά και τον χώρο για να εκφραστώ!

Φιλικά

[psipsaki]

Η πεμπτουσία λοιπόν της αστρολογίας και των παραδειγμάτων που απορρέουν από την επιρροή των πλανητών - οιονδήποτε πλανητών, ειδικότερα όμως του Πλούτωνα - έγκειται στην εσωτερική απελευθέρωση και την αυτογνωσία που μπορεί να κανείς να κερδίσει ώστε να μην βολοδέρενει με μνησικακίες, οργή και ανάθεμα, αλλά μάλλον να μάθει το πως να εξυψώσει ψυχή καρδιά και πνεύμα.

Αγαπητή κυρία Σπίγγου,

είναι πολύ όμορφο αυτό που περιγράφετε αλλά θεωρώ ότι είναι από τα δυσκολότερα πράγματα το να συγχωρείς με τέτοιο τρόπο. Τουλάχιστον για μένα, λόγω του ότι όλο το πανηγύρι γίνεται στο ζώδιο του Σκορπιού φαίνεται αδιανόητο. Δεν ξέρω αν θα ήθελα να φτάσω σε τέτοιο σημείο. Θεωρώ ότι τα παθη μου είναι πολύ έντονα για να μπορέσω να πω "ΟΚ, δεν πειράζει" τη στιγμή που και πείραξε και με στιγμάτισε και στην τωρινή φάση ζώης βλέπω απομεινάρια τέτοιων συμπεριφορών.

Μπορεί να έχετε δίκιο, μπορεί και κάποιος με τέτοιες όψεις να γίνει από φίδι αετός. Αλλά θεωρώ ότι η συγχώρεση δεν έχει νόημα όταν ο Αλλος δε τη ζητά. Τουλάχιστον αυτό μου δείχνει καθημερινώς ο Πλούτωνας στον ωροσκόπο. Οτι επιβάλλεται να παλέψεις για τον εαυτό σου και να διεκδικήσεις. Το να είσαι απλά παθητικός ενώ δέχεσαι επίθεση είναι μια κατάσταση πολύ φιλοσοφική που προς το παρόν δεν έχει νόημα.

Για παράδειγμα μετά από τόσα χρόνια, οι "θύτες" δεν έχουνε πάρει γραμμή το τι συνέβη και φυσικά το αναπαράγουν σαν μια ιστορία που επιφέρει γέλωτα και σχεδόν νοσταλγία (κάποιες φορές μου δίνουν την αίσθηση ότι ευχαρίστως θα θέλανε να αναβιώσουν την κυριαρχία τους επάνω μου). Σημειωτέον ξέρουν ότι είμαι κλειστοφοβική πλέον αφού βέβαια τους το είπα ευθέως.


Μερικές ακόμη σκέψεις μου.

Σας ευχαριστώ.

Φιλικά

[voix]

Συμφωνώ μαζί σας. Η συγγνώμη πρέπει να έχει έναν διαδραστικό χαρακτήρα. Οι ψυχοσωματικές ασθένειες καραδοκούν. Η κυρία Σπίγγου έχει προφανώς δουλέψει πολύ με τον εαυτό της και έχει φτάσει σε ένα ιδανικό επίπεδο. Αλλά ακόμα και αυτό, θα έλεγα πως έχει τις ιδιαιτερότητές του δηλαδή, προς ποιά κατεύθυνση έχει ανάγκη ο καθένας να δουλέψει. Εγώ, π.χ έχω επιλέξει να θυμάμαι, να προσέχω και να απέχω (από τους θύτες γενικώς. Τους οσμίζομαι πλεον σαν λαγονικό :bigsmile:. )Το "δεν ξεχνώ" είναι βασική προϋπόθεση αποτελεσματικής αυτοπροστασίας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και εγώ την κυρία Σπίγγου για το πολύτιμο πνευματικό ερέθισμα που μου χάρισε.

[SAGIVI]

Η συγχωρεση εχει να κανει με μας τους ιδιους.

Δεν εχει σημασια αν μας την ζητουν οι αλλοι.

Οταν συγχωρησουμε, στην πραγματικοτητα απελευθερωνομαστε πρωτιστως εμεις οι ιδιοι. Αυτο συμβαινει γιατι δεν ειναι απαραιτητο
να δηλωσουμε σε καποιον οτι τον <συγχωρησαμε>.
Η ουσια ειναι να αισθανθουμε στο μυαλο και την ψυχη μας την <συγχωρηση>. Γι αυτο και ειναι τοσο δυσκολο.

Επισης, δεν σημανει οτι<ξεχναμε>. Αντιθετα, εχουμε αποκομισει την εμπειρια και προχωρουμε παρακατω.

Δεν χρειαζεται καν, να ειμαστε ξανα σ επαφη με τ ατομα αυτα.

Η δυναμη της συγχωρησης ειναι ακριβως αυτη. Ν απελευθερωσουμε
το μυαλο και την ψυχη απο οποιαδηποτε αρνητικη ενεργεια, που
μπορει ν ανακοπτει την προοδο μας κρατωντας μας στο παρελθον.

[kassy]

Το άρθρο και τα ποστ των μελών με έδωσαν να καταλάβω ότι τελικά η επιρροή του Πλούτωνα μας υπενθυμίζει να διαχειριστούμε άσχημες καταστάσεις από το παρελθόν που τις έχουμε απωθήσει στο υποσυνείδητο για να αποφύγουμε τα ψυχικά τραύματα. Ίσως πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο για να μη μας μένουν απωθημένα, ακόμα και από το μακρυνό παρελθόν. Η συγχώρεση από τα βάθη της ψυχής είναι άκρως λυτρωτική.

Προσωπικά τέτοιου είδους καταστάσεις πάντοτε μου δημιουργούσαν το αίσθημα της αδικίας. Ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου να εκδικηθώ ή να ανταποδώσω το κακό, αλλά έπρεπε πάσει θυσία να βρω τρόπο να αποδοθεί δικαιοσύνη. Στην ιστορία παιδικών χρόνων που διηγήθηκε το psipsaki, εγώ θα ήμουν από τα παιδάκια που θα έκλαιγαν και αν δεν καταλάβαιναν τον πόνο μου οι υπόλοιποι μπορεί να το έλεγα και στους γονείς τους! προκειμένου να αποδοθεί η δικαιοσύνη γινόμουν και σπιουνάκι!

[A Sequel Of Decay]

Γειά σας!!!


Το άρθρο ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον!!!! Έχοντας η ίδια ταυ τετράγωνο Σελήνης-Αρη-Πλούτωνα (Σελήνη στον Ταύρο,Αρης στο Λέοντα,Πλούτωνας στο Σκορπιό) μπορώ να πώ ότι σε πολλά σημεία ταυτίστηκα μ' αυτά που γράφει η κυρία Σπιγγου στο άρθρο της... Είμαι Καρκίνος,με ''γεμάτο'' 8ο οίκο στον Αιγόκερω (Κρόνος,Ποσειδώνας,Ουρανός) ,τρίγωνο Σελήνης-Ποσειδώνα,οπότε υπάρχει αρκετα βαρύ συναισθηματικό φορτίο... Παράλληλα με Ερμή και Δία σε σύνοδο στους Διδύμους στον 1ο οίκο και με ωροσκόπο στους Διδύμους προσπαθώ να αποφεύγω συναισθηματικές καταστάσεις οποιουδήποτε είδους,βγαίνοντας ΠΟΛΥ εξω και κάνοντας καινούριες γνωριμίες... Πραγματικά νιωθω αρκετά χαμένη κάποιες φορές μεταξύ αυτών των 2 αντιφατικών καταστάσεων...