AIDS: Μάστιγα και τιμωρία;

[e k]

Αναγκαία δυστυχώς η υπενθύμιση και πολύ καλό το άρθρο, αν και μάστιγα δεν είναι η ίδια η ασθένεια αλλά η έλλειψη ενημέρωσης.

[gwrgina25]

AIDS εστί....
Θάνατος λόγω αδιαφορίας...


Συγχαρητήρια και από μένα :clapping:
Πραγματικά το AIDS αποτελεί μάστιγα στην εποχή μας !
Ευτυχώς όμως τα τελευταία χρόνια χάρη στην εύρεση νέων φαρμακευτικών αγωγών έχει μειωθεί αισθητά ο θάνατος των ασθενών!
Στις τριτοκοσμικές χώρες το πρόβλημα παραμένει...Εκεί βέβαια στο έτος 2006 εν όψη 2007 ακόμη πεθαίνουν από την πείνα:sad2:

[friary]

:embarrest
Χαίρομαι που όλοι ευαισθητοποιηθήκαμε με αυτό το άρθρο. Ελπίζω να καταφέρουμε να κάνουμε και πράξη την άπαραίτητη προτροπή για ασφαλές sex. Δυστυχώς εκείνη την ώρα...... συνήθως αδιαφορούμε :worried:

[Maroulita]

Μαίρη, και από μένα συγχαρητήρια. :clapping: Η προσέγγιση και οι πληροφορίες που μοιράστηκες μαζί μας ήταν συγκλονιστικά αφοπλιστικές. Πρέπει τέτοια κείμενα και τέτοια θέματα να μας συνταράζουν κανονικά κάθε μέρα, γιατί αν το 'χουμε "ακατοίκητο" και δεν φροντίζουμε τους γύρω μας και τον ίδιο μας τον εαυτό, δεν αποκλείεται να πάρουμε και μεις το "χρίσμα" είτε είμαστε στον τρίτο κόσμο είτε στον "πρώτο". Μιας και η πράξη του έρωτα ενέχει πλέον αυτόν τον κίνδυνο, ας κάνουμε αυτό που πρέπει. Είναι ίσως από τα λίγα "πρέπει" τα οποία θα πρέπει να τηρούμε...

[Coconut]

Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο αυτό άρθρο.

[Λίλιαν Σίμου]

Ένα θαυμάσιο άρθρο για ένα πολύ λεπτό ζήτημα, με πολλές προεκτάσεις!
Συγχαρητήρια κι από εμένα:clapping:

φιλικά
Λίλιαν Σίμου

[salamandra]

Συγχαρητήρια για το άρθρο σου.
Με αγάπη…
Μαίρη.

[Yolanda]

Συγχαρητήρια!

Αναρωτιέμαι όμως, πόσοι απο εμάς που σου δώσαμε τα συγχαρητήρια με κεφαλαία ή έγχρωμα γράμματα, θα δεχόμασταν σήμερα να αγκαλιάσουμε και να φιλήσουμε έναν φορέα? Να συνάψουμε μια ερωτική-αισθηματική σχέση μαζί του?
Αντε, να κοιμηθούμε μόνο στο ίδιο κρεββάτι ή να δοκιμάσουμε κάτι απο το πηρούνι του? Πολυ θα ήθελα να ακούσω ειλικρινείς απαντήσεις, τόσο, όσο ειλικρινή ήταν τα "συγχαρητήρια".

[friary]

Συγχαρητήρια!

Αναρωτιέμαι όμως, πόσοι απο εμάς που σου δώσαμε τα συγχαρητήρια με κεφαλαία ή έγχρωμα γράμματα, θα δεχόμασταν σήμερα να αγκαλιάσουμε και να φιλήσουμε έναν φορέα? Να συνάψουμε μια ερωτική-αισθηματική σχέση μαζί του?
Αντε, να κοιμηθούμε μόνο στο ίδιο κρεββάτι ή να δοκιμάσουμε κάτι απο το πηρούνι του? Πολυ θα ήθελα να ακούσω ειλικρινείς απαντήσεις, τόσο, όσο ειλικρινή ήταν τα "συγχαρητήρια".

Yolanda, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα και απλά. Το θέμα είναι όμως να αφυπνηστούμε και να μπει μια διαφορετική άποψη μέσα στο μυαλό μας πέρα από το "μακριά δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να βλέπω".
Η συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που έχουν διάφορα προβλήματα υγείας που στους υπόλοιπους δημιουργούν απέχθεια, όπως μπορεί να είναι ακόμη και η σχιζοφρένεια, είναι σημάδι γενικότερης παιδείας και πολιτισμού και μάλλον η πατρίδα μας έχει μια μικρή έλλειψη. Σιγά σιγά όμως, αν μπει ο σπόρος της διαφορετικής σκέψης μέσα μας, του ανοιχτού μυαλού και του ακομπλεξισμού, μπορούμε να σύρουμε λιγάκι την καθισμένη βάρκα του μυαλού και της ψυχής μας προς τα βαθιά καθαρά νερά.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε όλους με ελπίδα για ένα φωτεινότερο αύριο. :xmas-smiley-031:

[Yolanda]

Yolanda, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα και απλά. Το θέμα είναι όμως να αφυπνηστούμε και να μπει μια διαφορετική άποψη μέσα στο μυαλό μας πέρα από το "μακριά δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να βλέπω".
Η συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που έχουν διάφορα προβλήματα υγείας που στους υπόλοιπους δημιουργούν απέχθεια, όπως μπορεί να είναι ακόμη και η σχιζοφρένεια, είναι σημάδι γενικότερης παιδείας και πολιτισμού και μάλλον η πατρίδα μας έχει μια μικρή έλλειψη. Σιγά σιγά όμως, AN μπει ο σπόρος της διαφορετικής σκέψης μέσα μας, του ανοιχτού μυαλού και του ακομπλεξισμού, μπορούμε να σύρουμε λιγάκι την καθισμένη βάρκα του μυαλού και της ψυχής μας προς τα βαθιά καθαρά νερά.

Είναι πολύ γλυκός και ευγενής ο τρόπος σου και το εκτιμώ πολύ.
Ομως, η τακτική αυτή του να περιμένουμε να μπεί μια διαφορετική άποψη μέσα στο μυαλό μας, (αλήθεια, αυτό πώς το φαντάζεσαι να γίνεται?, απο πού θα "μπεί" αν δεν ανοίξουμε την πόρτα"?), του να αποδίδουμε αλλού την συμπεριφορά μας (στο σύστημα παιδείας, πολιτισμού), και το να βολευόμαστε εκ νέου πάνω σε ένα ΑΝ (μπεί ο σπόρος), σαν να είμαστε άμοιροι των επιλογών μας, είναι που μας κρατάει εδώ που είμαστε δίχως ντροπή.
Βρίσκω όλο αυτό το σκεπτικό μια καλή δικαιολογία για να γυρίσουμε από το άλλο πλευρό να κοιμηθούμε με ήσυχη συνείδηση, αφού το καθήκον το κάναμε, δώσαμε τα συγχαρητήριά μας στην φίλη για το άρθρο της.

Εμείς δημιουργήσαμε τα πράγματα έτσι όπως είναι.
Εχουμε την ελευθερία των επιλογών. Αν σήμερα θελήσουμε να μπεί ένα τέλος, στην πείνα, στην περιθωριοποίηση των αρρώστων και σε ό,τι άλλο, αυτό θα γίνει.

Βρισκόμαστε ΟΛΟΙ στην ριζική αιτία των συνθηκών που υπάρχουν, οι οποίες δημιουργουν τον περιθωριωποιημένο ασθενή, τον ληστή, τον πεινασμένο.
Ας δηλώσουμε έμπρακτα ότι έχουμε επίγνωση για το μερίδιο ευθύνης μας. Από σήμερα. Από Τώρα.