Ο ΜΕΣΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΗΣ 2. Οδηγίες προς ναυτιλομένους - Λιγότερο χιούμορ

[Κοραλλία Μόζορα]

Αγαπητή μου Τόνια, ο εσωτερικός χριστιανισμός δεν σταματά στο νοητικό πεδίο, το κατώτερο Πνευματικό αλλά αντίθετα αποδίδει στον άνθρωπο και το Ανώτερο Πνευματικό, που αντιστοιχεί στο στοιχείο της Φωτιάς. Γι' αυτό ο Ιησούς έλεγε ότι όλοι είμαστε Θεοί και: "αυτά που εγώ κάνω μπορείτε να τα κάνετε κι εσείς κι ακόμα περισσότερα". Κι ακριβώς αυτός είναι ο στόχος στον εσωτερικό χριστιανισμό, να ταυτιστεί κανείς με τον Θεό ή το "Εγώ ειμί" που έλεγε ο Ιησούς. Γι' αυτό και ο ζωδιακός ξεκινά με τον Κριό, την έξαρση του Ήλιου ή το "Εγώ είμαι" και καταλήγει στους Ιχθείς και τον Ποσειδώνα. Όλος ο ζωδιακός είναι μέσα μας και σε κάθε ενσάρκωση δουλεύουμε πιο συνειδητά σ' αυτό που επιλέγουμε για κάθε ζωή.

Αγαπητέ μου Βασίλη, καμμιά ψυχαναλυτική προσέγγιση δεν προσπάθησε να διαλύσει το Εγώ για να αναδυθεί το ασυνείδητο, αντίθετα ο στόχος κάθε ψυχαναλυτικής προσέγγισης είναι να επεκταθεί και να ισχυροποιηθεί το Εγώ με την συνειδητοποίηση (Ήλιος, συνειδητό Εγώ) και τον έλεγχο (Πλούτωνας) του ασυνείδητου. Μ' αυτή την άποψη συμφωνούν και οι αστρολόγοι της ψυχολογικής αστρολογίας που αναφέρεις στο βιβλίο σου.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Αγαπητέ μου Βασίλη, καμμιά ψυχαναλυτική προσέγγιση δεν προσπάθησε να διαλύσει το Εγώ για να αναδυθεί το ασυνείδητο, αντίθετα ο στόχος κάθε ψυχαναλυτικής προσέγγισης είναι να επεκταθεί και να ισχυροποιηθεί το Εγώ με την συνειδητοποίηση (Ήλιος, συνειδητό Εγώ) και τον έλεγχο (Πλούτωνας) του ασυνείδητου. Μ' αυτή την άποψη συμφωνούν και οι αστρολόγοι της ψυχολογικής αστρολογίας που αναφέρεις στο βιβλίο σου.

Κοραλία σ' ευχαριστώ για την ανταλλαγή απόψεων, αλλά για την ψυχανάλυση έχω άλλες προσλαμβάνουσες. Είναι και η εργασία της δικιάς μου αυτή την εποχή, που μου επιτρέπει να έχω δει όλο το φάσμα του ποιος είπε τι. Επέτρεψε μου λοιπόν να διατηρήσω την άποψη μου...

Όσο για τον Πλούτωνα υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι συμβολίζει. Ο Forrest π.χ. τον θεωρεί ένδειξη της ψυχής. Οι καμπαλλιστές τον τοποθετούν άλλοι στη θέση της 1η σεφίρας κι άλλη της Νταάτ. Δεν είναι πιστεύω ένα σύμβολο κατασταλαγμένο ακόμη. Προσωπικά τον θεωρώ ένδειξη της 1ης ακτίνας.

[toniats]

Αγαπητή Τόνια με τις πολλές ζωές στη Λεμουρία, δεν κατηγόρησα ούτε προσέβαλλα τον Εσωτερισμό, ούτε καμμιά Σχολή του, αλλά κάποιους από τους δήθεν "μαθητές" των Δασκάλων που δεν κάνουν πράξη τα όσα πρεσβεύει, τους "μαθητές" κάποιους από τους οποίους έχω γνωρίσει πολύ καλά με τι φασιστικό τρόπο λειτουργούν στις πολύ προσωπικές τους στιγμές και στην καθημερινότητά τους και με πόση ευκολία υβρίζουν και διαπομπεύουν ανθρώπους, που ακόμα και αν τα πράγματα είναι έτσι όπως ισχυρίζονται, η κατάλληλη υψηλή στάση θα ήταν να προσπεράσουν τους εχθρούς τους αδιάφορα. Φαίνεται όμως ότι πειράχτηκες πολύ και το πήρες προσωπικά. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μου, αλλά πως θα αποδείξεις ότι δεν έχεις τη μύγα και μυγιάζεσαι. 'Οσο για τους υπαρξιστές, αν αυτοί ήταν προβληματικοί άφησε να το κρίνει η ιστορία τους (πάντως αυτοί τουλάχιστον δεν άκουγαν φωνές από το Υπερπέραν). Ελπίζω να μην παρερμηνευθώ πάλι σκόπιμα, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να φτάσεις σε τέτοια μεγάλη ύψη όπως αυτά των Εσωτεριστών Δασκάλων, αποκλείεται να μην την έχεις την πετριά σου και την ιδιαιτερότητά σου (εσύ το λες "προβληματικός" κοινωνικά). Δεν μπορείς να πηγαίνεις να βωμολοχείς και να το παίζεις Εσωτεριστής όμως. Όσο για τους Φιλοσόφους που εσείς τους θεωρείτε "κατώτερούς" σας και τρε μπανάλ επειδή δεν άκουγαν φωνές, το ότι είχαν μια δόση πετριάς (και αυτοί) δεν αποκλείει ημιμαθή μου αναγνώστρια ότι δεν έφτασαν στο σημείο να συλλάβουν τις υψηλές έννοιες της Φιλοσοφίας. Μην ξεχνάτε ότι η ιδιοφυία συνορεύει με την τρέλλα και κανείς που επιχείρησε να συλλάβει τις ανώτερες αλήθειες δεν βγήκε αλώβητος. Καλησπέρα.

Από που και πως συμπεραίνεις πως πήρα κάτι από τα λεγομένα σου προσωπικά;;;

Και το "ημιμαθής αναγνωστριά σου" δεν το γράφεις για να με προσβάλεις, είμαι σίγουρη!

Οι άνθρωποι είναι ημιμαθείς όταν συγκρίνονται με κάποιους άλλους.

Ποιός είναι ημιμαθέστερός από τους δύο μας τι να πω! Να πει η Ιστορία (που θα είναι και μεγάλη έννοια της το θέμα υποθέτω).
Τις θέσεις μου τις τεκμηρίωσα στο προηγούμενο κείμενο που σου έγραψα όσο μου επέτρεψε η ημιμάθεια. (κουράστηκε και το χέρι μου να σου κατέβασω τον Χάρτμαν)

Υγεία και ηρεμία σου εύχομαι!

[Κοραλλία Μόζορα]

Αγαπητή Τόνια με τις πολλές ζωές στη Λεμουρία, δεν κατηγόρησα ούτε προσέβαλλα τον Εσωτερισμό, ούτε καμμιά Σχολή του, αλλά κάποιους από τους δήθεν "μαθητές" των Δασκάλων που δεν κάνουν πράξη τα όσα πρεσβεύει, τους "μαθητές" κάποιους από τους οποίους έχω γνωρίσει πολύ καλά με τι φασιστικό τρόπο λειτουργούν στις πολύ προσωπικές τους στιγμές και στην καθημερινότητά τους και με πόση ευκολία υβρίζουν και διαπομπεύουν ανθρώπους, που ακόμα και αν τα πράγματα είναι έτσι όπως ισχυρίζονται, η κατάλληλη υψηλή στάση θα ήταν να προσπεράσουν τους εχθρούς τους αδιάφορα. Φαίνεται όμως ότι πειράχτηκες πολύ και το πήρες προσωπικά. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μου, αλλά πως θα αποδείξεις ότι δεν έχεις τη μύγα και μυγιάζεσαι. 'Οσο για τους υπαρξιστές, αν αυτοί ήταν προβληματικοί άφησε να το κρίνει η ιστορία τους (πάντως αυτοί τουλάχιστον δεν άκουγαν φωνές από το Υπερπέραν). Ελπίζω να μην παρερμηνευθώ πάλι σκόπιμα, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να φτάσεις σε τέτοια μεγάλη ύψη όπως αυτά των Εσωτεριστών Δασκάλων, αποκλείεται να μην την έχεις την πετριά σου και την ιδιαιτερότητά σου (εσύ το λες "προβληματικός" κοινωνικά). Δεν μπορείς να πηγαίνεις να βωμολοχείς και να το παίζεις Εσωτεριστής όμως. Όσο για τους Φιλοσόφους που εσείς τους θεωρείτε "κατώτερούς" σας και τρε μπανάλ επειδή δεν άκουγαν φωνές, το ότι είχαν μια δόση πετριάς (και αυτοί) δεν αποκλείει ημιμαθή μου αναγνώστρια ότι δεν έφτασαν στο σημείο να συλλάβουν τις υψηλές έννοιες της Φιλοσοφίας. Μην ξεχνάτε ότι η ιδιοφυία συνορεύει με την τρέλλα και κανείς που επιχείρησε να συλλάβει τις ανώτερες αλήθειες δεν βγήκε αλώβητος. Καλησπέρα.

Αγαπητέ Αργοναύτη (μ' αρέσει πολύ το όνομά σου), θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι μεγάλη αντίφαση να λέει κάποιος ότι ασχολείται με τον εσωτερισμό και ταυτόχρονα να κάνει πράγματα τόσο χτυπητά αντίθετα με τις αρχές του. Σου δίνει την αίσθηση ότι δεν κατανοούν και δεν βιώνουν πραγματικά αυτά που λένε. ¶σε όταν βλέπεις το ίδιο και στην συμπεριφορά δασκάλων!

Όμως ο κάθε άνθρωπος από κάπου πρέπει να αρχίσει και δεν είμαστε τέλειοι από την αρχή. Πρώτα ακούμε και μετά σιγά σιγά συνειδητοποιούμε και βιώνουμε. Είναι μια αρχή αυτό που κάνουν. (Είσαι Παρθένος και δεν έχεις μεγάλη ανεχτικότητα για τις ανακολουθίες αλλά τι να κάνουμε!).

Για τον Σαρτρ θα συμφωνήσω επίσης. Ο άνθρωπος απλώς με μεγάλη οξυδέρκεια "συνέλαβε" την εποχή του και την αποτύπωσε πολύ καλά. Ας μην ξεχνάμε ότι η φιλοσοφία του συνέδεσε τις βασικές αρχές της ψυχανάλυσης του Φρόυντ με τις βασικές αρχές του Μαρξισμού, που ήταν οι δύο θεωρίες-αιχμές της εποχής του.

[Κώστας]

Όταν ένας Θεός σταυρώνεται και υποφέρει υμνούμε το άφταστο μεγαλείο του...
Όταν ένας σοφός άνθρωπος φλέγεται και υποφέρει απλά τον βγάζουμε προβληματικό και αποτυχημένο....

Μακάρι tonia όλοι οι προβληματικοί αυτού του κόσμου να έφταναν στα ύψη που έφτασε ο Νίτσε...

[Βασιλης Παπαδολιας]

H ανακολουθία είναι ίδιον όλων μας, έτσι δεν είναι; Προς τι οι συγκρούσεις; Τι όφελος έχουμε να πειθαρχούμε τον ένα φορέα και οι άλλοι δύο να παραμένουν απείθαρχοι και λυτοί;

[Βασιλης Παπαδολιας]

Κοραλία, για το θέμα που είχαμε άλλη άποψη, για την ψυχανάλυση θέλω λίγο να διευκρινίσω πώς το αντιλαμβάνομαι... Πιστεύω ότι η ψυχανάλυση χτίζει όντως ένα Εγώ όπως λες κι εσύ αλλά στην προκειμένη αυτό είναι κυρίως ένα συναισθηματικά ώριμο Εγώ, δηλαδή επιμένει κυρίως σε αυτό που λέμε συναισθηματική νοημοσύνη, αυτοπαρατήρηση και ενσυναίσθηση. Επιπλέον μεθοδολογικά στην ψυχανάλυση καλείται κανείς να διαλύσει τις αντιστάσεις του Εγώ (και με αυτή την έννοια είπα ότι καλείται να διαλύσει το Εγώ) για να εισέλθει πίσω στο συναισθηματικό κόσμο και να τον αυτοπαρατηρήσει. Μόνο αφού γίνει αυτό μπορεί να επανέλθει να ξαναχτίσει ένα νέο Εγώ. Μέχρι τότε δρα με το "δανεικό" Εγώ του Ψυχαναλυτή, που τον κατευθύνει.

Αντίθετα οι σχολές της ψυχολογίας του Εγώ χτίζουν κατά την άποψη μου ένα νοητικό Εγώ, γιατί αναπτύσσουν ικανότητες (π.χ. επικοινωνία, διαπροσωπικές σχέσεις, εκεί βέβαια ενυπάρχει και η συναισθηματική νοημοσύνη) ή επιμένουν στο mindset (τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, η γνωστική πλευρά που πιστεύω είναι τελείως νοητική). Με αυτή την έννοια αντιστοίχισα την ψυχανάλυση στην ανάπτυξη του νοητικού αστρικού, ενώ την ψυχολογία του εγώ στην ανάπτυξη του νοητικού μέρους του νου.

Δεν ξέρω αν το έχω καταλάβει σωστά, αλλά αυτό ήταν το νόημα. ¨Ετσι, απλά σα διευκρίνιση...

[Χρήστος Άρχος]

Καλησπέρα σας.
Πήρα το θάρρος να γράψω στην πραγματικά πολύ όμορφη συζήτηση σας. Συνήθως διαβάζω τις συζητήσεις στο forum αλλά προτιμώ να μην επεμβαίνω μιας και πιστεύω ότι είναι υπέροχο τα μέλη του forum να εξελλίσονται και να γράφουν πραγματικά τόσο ώριμες συζητήσεις που θα ζήλευαν πολλοί που έχουν απλά ένα τίτλο και δεν παράγουν τίποτα.
Ήθελα παρόλα αυτά να σχολιάσω το ζήτημα της ψυχολογίας και του εγώ.
Καταρχάς η Ψυχολογία είναι η επιστήμη της μελέτης της συμπεριφοράς μέσα απο επιστημονικές μεθόδους και τεχνικές παρατήρησης έχει σαν κύριο σκοπό της τη μελέτη του ανθρώπου.
Επειδή ακριβώς λειτουργεί σε ένα μεγάλο επίπεδο κάτω απο επιστημονικές μεθόδους είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος ψυχολόγος το μεταφυσικό όπως το εννοούμε σε αυτή τη συζήτηση. Οπότε για τον μέσο ψυχολόγο το Εγώ έχει πολύ διαφορετική ερμηνεία απο ότι το αντιλαμβάνεται ένας αστρολόγος και ακόμη πιο διαφορετικό απο ότι το αντιλαμβάνεται ένας που ασχολείτε με τον εσωτερισμό.

Η Ψυχανάλυση (Freud) αρχικά αντιλαμβάνεται το εγώ σαν το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του ασυνείδητου με το υπερεγώ. Στην πραγματικότητα λειτουργεί σαν ένα μαξιλαράκι το οποίο και πρέπει να επιλέξει στις ασυνείδητες ορμήσεις του ατόμου και τους κοινωνικούς κανόνες ( υπερεγώ). Ένα απλό παράδειγμα είναι φανταστείτε μία γυναίκα της σύχρονης εποχής η οποία σαν υπερεγώ έχει τις κοινωνικές επιταγές οι οποίες τη θέλουν αδύνατη απο τη μία και απο την άλλη την ασυνείδητη ορμή του να φάει ένα παγωτό.
Το ασυνείδητο καταπιέζεται απο τους μηχανισμούς άμυνας του εγώ (εκλογίκευση, προβολή, παλινδρόμηση, απώθηση, υπεραναπλήρωση, μετουσίωση, μετάθεση, άρνηση, ταύτιση, ματαίωση) και περιέχει τη LIBIDO.
H ψυχανάλυση βρίσκεται στον άξονα των ενορατικών και συναισθηματικών θεωριών και θεραπειών. Να πούμε ότι παρόλο που ανήκει στην ψυχολογία παραμένει να είναι μία θεωρία που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί επιστημονικά μιας και περισσότερο αυτή η θεωρία δημιουργήθηκε με case studies.

Υπάρχουν όμως θεωρίες - θεραπείες οι οποίες αφήνουν παραθυράκια στον εσωτερισμό πάρα πολύ όπως για παράδειγμα η θεωρία του Fritz Perls με την Gestalt θεραπεία η οποία αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο σαν μία μορφή η οποία ξεπηδά απο τον φόντο το οποίο φόντο είναι μία ολιστική προσέγγιση της ανθρώπινης ύπαρξης στον κόσμο.
Επίσης στη θεωρία της προσωπικότητας του ο Perls στο τρίτο επίπεδο πιστεύει ότι ο άνθρωπος αυτό που καταφέρνει είναι να πετύχει την ύπαρξη του το άτομο πέρα απο τις αισθήσεις του και να μπορέσει να πετύχει το επίπεδο της extra-sensory ύπαρξης ( επηρεασμένος απο την ανατολική θρησκεία και κυρίως απο της θρησκείες της Κίνας και της Ιαπωνίας με τις οποίες ήρθε σε επαφή σε κάποια περίοδο της ζωής του).

Ο Yung επίσης με την αναλυτική ψυχολογία του έθεσε ζήτημα γύρω απο ένα συλλογικό ασυνείδητο και δεν αντιλαμβάνεται το εγώ όπως συζητήθηκε παραπάνω.

Συναισθηματικές θεωρίες επίσης είναι η Υπαρξιακή και η προσωποκεντρική.

Παρόλα αυτά υπάρχει και το αντίπαλο δέος το οποίο και τα πάει πάρα πολύ καλά. Η συμπεριφοριστική ψυχολογία που είναι ίσως η πιο ακραία μορφή ψυχολογικής θεωρίας σε σχέση με τον εσωτερισμό σε συνδυασμό με την γνωστική (η οποία είναι η μελέτη της ψυχολογίας μέσα απο τις αισθήσεις και τους μηχανισμούς ανάλυσης των πραγμάτων γύρω μας) έχουν αποδεδειγμένα μέσα απο άπειρες έρευνες τα πιο καλά αποτελέσματα σε σχέση με τις υπόλοιπες θεωρίες και έχει βοηθήσει βέβαια πολύ περισσότερο κόσμο σε αντίθεση με τις συναισθηματικές ενορατικές θεωρίες.


Αυτή η ψυχολογία ουσιαστικά χαρακτηρίζεται απο λογική και από την δράση. ¶λλες παρόμοιες θεωρήσεις αλλά όχι τόσο ακραίες είναι η Θεωρία της πραγματικότητας του Glasser η Θεωρία των Χαρακτηριστικών και παραγόντων του Williamson και η Θεωρία της κοινωνικής μάθησης των Dollard & Miller.

Πολύ σημαντικές θεωρίες επίσης είναι οι λογικές - ενορατικές που έχουν αποδείξει επίσης τη λειτουργικότητα τους.
Αυτές είναι η Ατομική του Adler, H Συνδιαλεκτική του Berne και η Λογικο - θυμική του Ellis.

Τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την Θεωρία της Ψυχοσύνθεσης του Assagiolli η οποία και επηρέασε δραματικά τη θεωρία αστρολογίας Huber η οποία αφήνει πολλά παράθυρα στον εσωτερισμό.

Θα ήθελα λοιπόν να πώ ότι ποτέ τα πράγματα δεν είναι άσπρα η μαύρα. Οπωσδήποτε υπάρχουν θεωρίες που καταλαβαίνουν τα πράγματα ώς ένα απλό και νοητικό εγώ αλλά και υπάρχουν θεωρίες που δεν είναι τόσο απόλυτες και μάλιστα απο αυτές έχει δανειστεί πάρα πολλά η μοντέρνα αστρολογία ( Αναλυτική και Ψυχοσύνθεση).
Η Αστρολογία παρόλα αυτά πιστεύω ότι εμπεριέχει όλες αυτές τις θεωρίες μιας και όλες είναι πλευρές του όλου που τόσο εκπληκτικά κατανοούμε μέσα απο την αστρολογία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι πλευρές του όλου ότι είναι και λάθος.

[Κοραλλία Μόζορα]

Πιστεύω ότι κάθε διαχωρισμός, όπως σε υλικό/αστρικό/νοητικό ή σε ακτίνες ή οτιδήποτε άλλο είναι ψευδαίσθηση που μας απομακρύνει από την απόλυτη και τέλεια ενότητα του Κόσμου.

Στον εσωτερικό χριστιανισμό υπάρχουν δύο βασικές έννοιες, το "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση" και το ότι ο Θεός είναι "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών".

Το "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση" σημαίνει ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από τον Εαυτό του και ταυτίζεται απόλυτα με την δημιουργία του. Ο Θεός και η Δημιουργία του είναι ένα και το αυτό. Ο άνθρωπος δεν είναι απλώς φορέας αυτής της θεϊκής φύσης, είναι ταυτισμένος μαζί της. Αυτή την θεϊκή υπόσταση του ανθρώπου ο Ιησούς αποκαλούσε "Εγώ Ειμί".

Το "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών" σημαίνει ότι ο Θεός υπάρχει σε κάθε στιγμή της αιωνιότητας και στο πιο απειροελάχιστο κομμάτι της δημιουργίας του (ορατών τε πάντων και αοράτων). Επομένως το ίδιο και ο άνθρωπος, είτε είναι ενσαρκωμένος είτε όχι και σ' οποιονδήποτε φορέα κι αν ζει.

Κάθε διαχωρισμός κατατεμαχίζει και απομακρύνει τον άνθρωπο απ' αυτή την τέλεια ενότητα. Αυτό που μας λείπει λοιπόν δεν είναι οι γνώσεις αλλά η Γνώση αυτής της ενότητας.

Ο Ιησούς έλεγε ότι ο δρόμος που οδηγεί σ' αυτή την ενότητα είναι η Αγάπη γιατί η απουσία αγάπης (προς τους άλλους ανθρώπους, προς την φύση κ.λπ.) μας αποξενώνει από την υπόλοιπη δημιουργία και μας οδηγεί στην "χωριστικότητα". Το να μην αγαπάς τους άλλους (αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν) είναι σαν να μην αγαπάς τον εαυτόν σου αφού εμείς και οι άλλοι είμαστε ένα και το αυτό.

Η αγάπη είναι η συνεκτική "κόλλα" αυτής της ενότητας. Επομένως η συγχώρεση είναι απαραίτητη προϋπόθεση της αγάπης, γιατί είναι μια πράξη υπέρβασης του αρνητισμού που μας διαχωρίζει από τους άλλους. Το μίσος και η μνησικακία (στην ουσία η πεισματική άρνηση να συγχωρέσουμε) φέρνει ρήξη στην ενότητα και βλάπτει εμάς τους ίδιους.

Πρώτα έρχεται η αγάπη που μας οδηγεί στο να βιώσουμε την απόλυτη ενότητα μέσα στην υπόσταση του Θεού και τότε έρχεται η πραγματική γνώση της ουσίας των πάντων, η Σοφία, που δεν έχει πια τους περιορισμούς της ανθρώπινης νόησης, η οποία τείνει στον διαχωρισμό και τον κατακερματισμό.

Βρίσκω ότι η αστρολογία είναι το καλύτερο εργαλείο που έχω γνωρίσει γιατί ακριβώς καθρεφτίζει αυτή την ενότητα. Αρκεί στον "κατακερματισμό" των ζωδίων να μην χάνουμε την ενότητα του ζωδιακού. Αρκεί να μην θεωρούμε ότι ο Κριός (αυτό το "Εγώ Ειμί") είναι το πρώτο ζώδιο και ο Ιχθύς το τελευταίο αλλά να κατανοούμε ότι ο Κριός και ο Ιχθύς είναι ένα και το αυτό.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Σωστό είναι αυτό που λες Κοραλία. Κάθε διαχωρισμός στο τέλος τέλος δεν έχει νόημα. Θα πρέπει να είναι απλά ένα εργαλείο.