Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής & υπερκινητικότητας

[Pandwra]

Επίσης, ξέχασα να προσθέσω το εξής: οι παιδαγωγοί (κάθε βαθμίδας, αλλά εγώ μιλάω εκ πείρας ως νηπιαγωγός) έχουν τη δυνατότητα να γράφουν το λεγόμενο "Ημερολόγιο", μέσα στο οποίο καταχωρούν σημειώσεις από την καθημερινή παρατήρηση των παιδιών. Αυτό βοηθά έτσι ώστε να βλέπουν την πρόοδο τους και την ενδεχόμενη αλλαγή στην συμπεριφορά τους ανά διαστήματα και μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επομένως, σε κάθε συνάντηση γονέων-δασκάλων, η όποια αναφορά βελτίωσης ή επιδείνωσης της συμπεριφοράς ενός παιδιού μέσω του Ημερολογίου, βοηθά στο να αναπτυχθούν νέοι τρόποι αντιμετώπισης. Θέτουν το θέμα πάλι προς συζήτηση και συμβάλλουν όλοι μαζί για την πρόοδο των παιδιών.

Να τονίσω ότι βασικά ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ είναι αυτός ή πρέπει να είναι ο πρώτος που πρέπει να επιδιώξει τις συναντήσεις με τους γονείς, από την πρώτη κιόλας στιγμή...πριν ακόμη παρατηρήσει τα ίδια τα παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο, οι γονείς μπορούν να ενημερώσουν από την μεριά τους πρώτοι σε ένα βαθμό τον δάσκαλο για τις παρατηρήσεις που έχουν κάνει στην συμπεριφορά του παιδιού τους.

Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως ενώ στα πρώτα χρόνια του παιδιού υπάρχει ημερολόγιο όπως λές και πιό συχνή επικοινωνία στα χρόνια του Δημοτικού και του Γυμνασίου (όπου τα παιδιά παιρνούν την πολύ ευαίσθητη φάση της εφηβείας) η επαφή χάνεται αξιοσημείωτα.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι και το τραγικό συμβάν της εξαφάνισης του ¶λεξ στην Βέροια....

Δεν είδα να παίρνουν ιδιαίτερη θέση οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι είχαν επαφή με τα παιδιά τόσες ώρες καθημερινά....

[Ζωή και Ζώδια]

Δεν είδα να παίρνουν ιδιαίτερη θέση οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι είχαν επαφή με τα παιδιά τόσες ώρες καθημερινά....

H υποκρισία είναι χαρακτηριστικό όχι μόνον των εκπαιδευτικών αλλά και των περισσότερων ίσως "επαγγελματιών", ιδίως των "συνδικαλιστών". Όταν απουσιάζουν το αίσθημα ευθύνης και η αξιοπρέπεια και προτάσσονται φθηνές δικαιολογίες δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε καλό.

Ο κλάδος των εκπαιδευτικών ευθύνεται για πάρα πολλά και η υπόθεση της Βέροιας (αν και ακραία) δεν είναι παρά μία ελάχιστη απόδειξη της συντελούμενης παρακμής (και δεν αναφέρομαι στα περιστατικά της λεγόμενης βίας στα σχολεία -αυτή υπήρχε και θα υπάρχει όσο η κοινωνία και τα σχολεία είναι τέτοια που είναι).

[medousa]

Μου αρεσε παρα πολυ το αρθρο αυτο. Βασικα μου θυμισε λιγο τον χαραχτηρα του ανηψιου μου . Ειναι 7 χρονων τωρα και παρουσιαζει ολα αυτα τα συμπτωματα. Προτεινα αρκετες φορες στον αδερφο μου να το παρακολουθησει καποιος ψυχολογος αλλα διστυχως βρεθηκα να ειμαι η κακια η η ζηλιαρα κουνιαδα. Λυπαμαι παρα πολυ αυτο το παιδι διοτι δεν εχει γονεις που να ενδιαφερονται πραγματικα η ισως δεν αντιλαμβανονται τη σοβαροτητα του προβληματος.το θεμα ομως ειναι πως αυτο το παιδι μεγαλωνει με το προβλημα και κανενας δεν μπορει να βοηθησει να λυθει.Προσφατα, προς το τελος της σχολικης χρονιας ,καποια δασκαλα καλεσε τον αδερφο μου και την γυναικα του στο σχολειο και τους ειπε πως ειναι απαραιτητο ο μικρος , να εξετασθει απο παιδοψυχολογους που συνεργαζονται με το σχολειο της περιοχης. Τους εξηγησε πως ο μικρος δεν συνεργαζεται πως ενοχλει την ταξη , πως σηκωνεται ορθιος και πηγαινοερχεται στην αιθουσα ενω γινεται η παραδωση του μαθηματος..κτλ.. Αν ειχαν ακουσει εμενα ισως να μην εφταναν στο σημειο να νιωσουν προσβεβλημενοι (οπως ειπαν),οταν η δασκαλα τους ειπε πως ο μικρος αν δεν μπορεσει να συνεργαστει θα χρειαστει να μεινει στην ιδια ταξη και καλο ειναι να ξεκαθαρισουμε αν αυτο μπορει να λυθει σαν προβλημα πριν τελειωσει η σχολικη χρονια. Οι παιδοψυχολογοι τους εξηγησαν τι ακριβως πρεπει να κανουν (ακριβως τα ιδια που αναφερονται στο αρθρο).Οι προσπαθειες τους ηταν προσωρινες ομως , μεχρι να τελειωσει το σχολειο. Σε παιδοπψυχολογο δεν πηγαν ξανα ενω θα επρεπε να κλεινουν ραντεβου ,αφου οπως τους ειχε πει ο παιδοψυχολογος ,θα επρεπε να παρακολουθει ο ιδιος την εξελιξη του παιδιου. Θα ηθελα παρα πολυ να μαθω τι εξελιξη μπορει να εχει ενα τετοιο παιδι και μεχρι που μπορει να φτασει στην ενηλικωση του.

[Pandwra]

Medousa από ότι διάβασα σε διαφορα site όπου έκανα μία έρευνα για τον ανηψιό μου που αντιμετωπίζει κάποια άλλης μορφής προβλήματα κάποιο ποσοστό ξεπερνάει σε μεγαλύτερη ηλικία αυτές τις διαταραχές αλλά βέβαια μέχρι να γίνει αυτό το παιδί έχει χάσει πολύτιμο χρόνο όσον αφορά το σχολείο τις κοινωνικές του επαφές κ.λ.π. Κάποιο όμως άλλο ποσοστό το οποίο δεν είναι και μικρό συνεχίζει να έχει προβλήματα τα οποία σε μεγαλύτερες ηλικίες οδηγούν σε παραβατικές συμπεριφορές ή σε απομόνωση.... Αν κάνεις μία έρευνα θα βρείς πολύ ενδιαφέροντα άρθρα. Τύπωσε μερικά από αυτά και δώσε τα στους γονείς του....

[Maroulita]

H υποκρισία είναι χαρακτηριστικό όχι μόνον των εκπαιδευτικών αλλά και των περισσότερων ίσως "επαγγελματιών", ιδίως των "συνδικαλιστών". Όταν απουσιάζουν το αίσθημα ευθύνης και η αξιοπρέπεια και προτάσσονται φθηνές δικαιολογίες δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε καλό.

Ο κλάδος των εκπαιδευτικών ευθύνεται για πάρα πολλά και η υπόθεση της Βέροιας (αν και ακραία) δεν είναι παρά μία ελάχιστη απόδειξη της συντελούμενης παρακμής (και δεν αναφέρομαι στα περιστατικά της λεγόμενης βίας στα σχολεία -αυτή υπήρχε και θα υπάρχει όσο η κοινωνία και τα σχολεία είναι τέτοια που είναι).

Θέλει πολλά κότσια και τσαγανό τελικά για να είσαι εκπαιδευτικός στο σχολείο... Πόσοι είναι αυτοί νομίζετε που συνειδητά επέλεξαν το συγκεκριμένο επάγγελμα-λειτούργημα και νοιάζονται για τις ψυχές που έχουν αναλάβει να πλάσουν και να εμπνεύσουν;
Ολα εντάσσονται μέσα στο γενικότερο κλίμα του ωχαδερφισμού που διακρίνει την ελληνική κοινωνία... "εγώ θα σώσω το παιδί; Καμμένο χαρτί είναι... Ας το μαζέψουν οι γονείς του" ... και μετά έρχεται και ο στιγματισμός, ο ρατσισμός μέσα στην τάξη, μέσα στην ομάδα. Και το απότοκο εύλογο...

Πάντως για το συγκεκριμένο ζήτημα της ελλειματικής προσοχής και της υπερκινητικότητας, ευτυχώς αν κάποιος προβληματιστεί και θέλει να μάθει περισσότερες πληροφορίες, το διαδίκτυο είναι αστείρευτη πηγή.

[medousa]

Ευχαριστω Pandwra για τις πληροφοριες...ηδη η αδερφη του μικρου εχει οντως φτασει στο σταδιο της απομονωσης.Ειναι πιο μεγαλη φυσικα, και βιωναμε το προβλημα σαν συγγενεις της χωρις να μπορουμε να κανουμε κατι.Βλεπεις αμα σου λενε οι γονεις "δικο μας ειναι το παιδι και μην ανακατευεσαι"δεν μπορεις ουτε να βοηθησεις ουτε να παρεμβεις δραστικα.
Απο την αλλη βλεποντας αυτα τα μικρα παιδια, να βλεπουν τον κοσμο με διαφορετικη οπτικη γωνια,και να διαμορφωνουν μια λανθασμενη συμπεριφορα(η ανηψια μου με χαμηλη αυτοεκτιμηση , απομονωμενη,με ιχνη κοινωνικης συμπεριφορας,η οποια ξεσπαει μονο με το διαβασμα και ο αδερφος της ενα επιθετικο παιδι,υπερκινητικο, ανηπομονο και αδιαφορο για μαθηση) ,σπαραζω μεσα μου γιατι ξερω πως να βοηθησω αλλα δεν μπορω.Θα ηθελα αν μπορεις να μου πεις ορισμενα απο αυτα τα sites μηπως και μπορεσω να τα δωσω στον αδερφο μου.

[aries engineer]

Αυτό το πράγμα που γίνεται όμως με την ψυχολογία να κολλάει την τάμπελα της διαταραχής σε οτιδήποτε που στη τέλικη μπόρει να είναι και ίδιον της προσωπικότητας μας και τίποτα παραπάνω ειναι πλέον κουραστικό.Τα μισά παιδια στις Η.Π.Α κάνουν χρήση χαπιων επειδη καποιος την επιπολαιότητα και την υπερκινητικότητα την ονόμασε διαταραχή ..¶λλη μια τακτικη των φαρμακευτικων εταιριων...Σου δημιουργώ το πρόβλημα και σου βρίσκω μετα την λυση:suspiciou

[Maroulita]

Αυτό το πράγμα που γίνεται όμως με την ψυχολογία να κολλάει την τάμπελα της διαταραχής σε οτιδήποτε που στη τέλικη μπόρει να είναι και ίδιον της προσωπικότητας μας και τίποτα παραπάνω ειναι πλέον κουραστικό.Τα μισά παιδια στις Η.Π.Α κάνουν χρήση χαπιων επειδη καποιος την επιπολαιότητα και την υπερκινητικότητα την ονόμασε διαταραχή ..¶λλη μια τακτικη των φαρμακευτικων εταιριων...Σου δημιουργώ το πρόβλημα και σου βρίσκω μετα την λυση:suspiciou

Οπως και να το κάνουμε, οτιδήποτε δεν αναπτύσσεται, λειτουργεί, προχωρά σύμφωνα με τη νόρμα, με τη φυσιολογική πορεία που έχει παρατηρηθεί, διαταραχή ονομάζεται. Πώς να το πεις διαφορετικά; Είναι ένας όρος.
Τώρα... ειναι άλλο η αρνητική συνυποδήλωση και ο στιγματισμός που επέρχεται και έχει πλέον αποδοθεί στη συγκεκριμένη λέξη. Γι' αυτό λεμε "ταμπέλα"...

[aries engineer]

Σίγουρα αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί κάτι που είναι εκτός νόρμας να ειναι διαταραχη ..θα μου πεις μεχρι πριν λίγα χρόνια διαταραχη αποτελούσε για τους ψυχιατρους η ομοφυλοφιλία...Είχε ενα πολύ ενδιαφερον αρθρο μια κυριακατικη εφημεριδα για αυτην ακριβως την ..διαταραχη και ποσο τρελα πουλανε τα φαρμακα στις ΗΠΑ για την καταπολέμηση της.Το να ειναι ενα παιδι ζωηρο και να μην σταματαει απο το πρωι μεχρι το βραδυ καθε αλλο παρα κακο ειναι..και εμεις υπηρξαμε παιδια και προσωπικα ισως το πιο υπερκινητικο ατομο με αρκετες φασαριες στο σχολειο ...Δοξα σοι ο Θεος και στο πανεπιστημιο μπηκα και μια χαρα ειμαι..απλα τα σκεφτομαι και γελαω..Το να ξαπλώνουμε τα παιδια μας στον καναπε του ψυχιατρου απο τετοια ηλικια και να τα χαπακωνουμε το βρισκω αρκετα άρρωστημενο.Απλα θα καταλήξουν νευρωτικα και θα τρεχουν για προβληματα του τυπου μου εχει καει ο μουσακας ...Ας καταφέρει η ψυχολογια να βρει μια πορεια γιατι είναι εκατονταδες διαφορετικες σχολες ..πραγμα το οποιο ειναι κατανοητο λογω του νεαρου της ηλικιας της και ας παψει να μας πλασσαρει λαιφ σταιλ ασθενειες για να τραβηξει πελατες...

[Pandwra]

Στην Αμερικη πάνε και τη γάτα τους στον ψυχίατρο αν δεν νιαουρίζει όπως του γείτονα...
Συμφωνώ πως δεν πρέπει να περνάμε στο άλλο άκρο και να ψάχνουμε τα πάντα. Μου έχει τύχει πολλές φορές διαβάζοντας άρθρα ψυχολογίας να λέω πω πω με βάση όσα γράφονται έχω σίγουρα κατάθλιψη ή κάτι άλλο....
Εκεί ακριβώς πρέπει να μπαίνει η δική μας κρίση...Δεν πάμε στον γιατρο για ένα πονοκέφαλο....αλλά αν πονάμε κάθε μέρα σίγουρα πρέπει να το ψάξουμε...:weird:

Medousa δεν ξέρω κάποιο συγκεκριμένο site με πληροφορίες αλλά αν δώσεις στο google.com την ονομασία της διαταραχής σου βγάζει σελίδες ολόκληρες... Εύχομαι τα παιδιά να τα πανε καλά μεγαλώνοντας. Ίσως το κλειδί είναι να πάψουν οι γονείς τους να το παίρνουν τόσο προσωπικά...