Αυτόματη γραφή

**Αργοναύτης** · 20-12-2007, 04:50 PM

Ο Καρλ Γιουνγκ για το φαινόμενο της Αυτόματης Γραφής από τα δοκίμιά του για τη σχέση Ψυχολογίας και Απόκρυφου που αν δεν κάνω λάθος το τελευταίο εκδώθηκε το 1932 :

Αυτόματη γραφή :

"'Αλλο ένα φαινόμενο αυτοματισμού που παρουσιάστηκε σε ένα υψηλό βαθμό μερικής ύπνωσης. Σύμφωνα με τη δική μου τουλάχιστον εμπειρία, παράγεται δυσκολότερα απ'οτι το πείραμα του τραπεζιού. Και εδώ είχε ιδιαίτερη σημασία η πρωταρχική υποβολή που μπορεί να κατευθύνεται στο συνειδητό νου, όταν διατηρείται η λειτουργία της αίσθησης, ή στον ασυνείδητο, όταν λείπει. Δεν ανήκει στις περιπτώσεις της απλής υποβολής, μιας και περιέχει ένα ευφυές στοιχείο : ''γράφω'' σημαίνει ''μεταφέρω κάποιες έννοιες σε λέξεις''. Αυτό το ιδιαίτερο περιεχόμενο, που επεκτείνεται πέρα από την απλή κινητική σφαίρα, προκαλεί συχνά σύγχυση στο υποκείμενο, παρουσιάζοντας αντίθετες υποβολές που προλαβαίνουν την εμφάνιση των αυτοματισμών. Σε μερικές περιπτώσεις, παρατήρησα πως εκτός από τις αντιδράσεις που εμφανίζονται σε κάθε είδους υποβολή στην αφυπνισμένη συνείδηση φυσιολογικών ατόμων, δεν γίνεται αντιληπτή μόνο η υποβολή αλλά με την ύπνωση μπαίνει σε λειτουργία το κινητικό μέρος του κεντρικού νευρικού συστήματος, προκαλώντας μια αυθποβολή που οδηγεί σε βαθύτερη ύπνωση....
Το υποκείμενο, που κρατά ένα στυλό στο χέρι του, απασχολείται σκόπιμα στη συζήτηση, για να αποσπάται η προσοχή του από το γράψιμο. Τότε το χέρι αρχίζει να κινείται, γράφοντας στην αρχή τελείες και τεθλασμένες ή απλές γραμμές. (μοιάζουν με κεραυνοί). Μερικές φορές το μολύβι δεν ακουμπά στο χαρτί αλλά γράφει στον αέρα. Αυτές οι κινήσεις θεωρούνται κινητικά φαινόμενα και αντιστοιχούν στην έκφραση του κινητικού στοιχείου στην ιδέα της ''γραφής''. Είναι κάπως σπάνιες.

**Βασιλης Παπαδολιας** · 20-12-2007, 05:14 PM

Ενδιαφέρον το θέμα που εγείρετε παιδιά, αλλά γιατί πρέπει να λειτουργήσουμε διαζευκτικά μεταξύ υποσυνείδητου και συνείδησης; Σίγουρα ο ανθρώπινος εγκέφαλος έτσι λειτουργεί μέχρι σήμερα αλλά όλες οι μέθοδοι υποτιθέμενης εξάσκησης σε "ιδιαίτερες" ικανότητες (βλέπε ξύπνημα στον ύπνο, διαίσθηση, κλπ) δεν έχουν στην πραγματικότητα σκοπό τους να εισέλθει η συνείδηση στο χώρο του ασυνείδητου; Μήπως συγχέεουμε τη συνείδηση (που σημαίνει επίγνωση, προσοχή) με τις νοητικές λειτουργίες της σύνταξης λόγου και της ανάλυσης; Είναι σίγουρο ότι τα δύο πράγματα αυτά ταυτίζονται; Ή μπορώ να έχω επίγνωση και την ώρα που παράγω απολύτως άλογες σκέψεις;

**Αργοναύτης** · 20-12-2007, 07:18 PM

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Ενδιαφέρον το θέμα που εγείρετε παιδιά, αλλά γιατί πρέπει να λειτουργήσουμε διαζευκτικά μεταξύ υποσυνείδητου και συνείδησης; Σίγουρα ο ανθρώπινος εγκέφαλος έτσι λειτουργεί μέχρι σήμερα αλλά όλες οι μέθοδοι υποτιθέμενης εξάσκησης σε "ιδιαίτερες" ικανότητες (βλέπε ξύπνημα στον ύπνο, διαίσθηση, κλπ) δεν έχουν στην πραγματικότητα σκοπό τους να εισέλθει η συνείδηση στο χώρο του ασυνείδητου; Μήπως συγχέεουμε τη συνείδηση (που σημαίνει επίγνωση, προσοχή) με τις νοητικές λειτουργίες της σύνταξης λόγου και της ανάλυσης; Είναι σίγουρο ότι τα δύο πράγματα αυτά ταυτίζονται; Ή μπορώ να έχω επίγνωση και την ώρα που παράγω απολύτως άλογες σκέψεις;

Η άποψή μου είναι ότι από άτομο ανοιχτό στο Επέκεινα, από αυθεντικό διάμεσο, δεν μπορεί να παραχθεί άλογη σκέψη και ότι όσο πιο καθαρό είναι το μυαλό, τόσο πιο εύκολη η πρόσβαση σε άλλες διαστάσεις. Τα περισσότερα παραψυχολογικά φαινόμενα είναι απάτες ή αυταπάτες. Ακόμα κι αν η συνείδηση κάποιων διάμεσων την ώρα των συνεδριών απουσιάζει ή υπολειτουργεί, δεν σημαίνει ότι η πληροφορία προέρχεται από το Επέκεινα, αλλά από το υποσυνείδητο του διάμεσου. Αν δεις τα αυτοαποκαλούμενα μέντιουμ ή όλους αυτούς τους τάχα χαρισματικούς, η συνείδησή τους την ώρα της ''εργασίας'' είναι είτε σε φυσιολογική κατάσταση απόλυτης εγρήγορσης, είτε σε κατάσταση υπναγωγικής φάσης, όπως όταν έχεις πάρει ένα υπνωτικό φάρμακο, ψυχοτρόπες ουσίες ή έχεις πιει κανένα ποτηράκι παραπάνω. Απ'την άλλη η πληροφορία που δίνεται από έναν άνθρωπο σε κατάσταση ημισυνείδησης είναι τις περισσότερες φορές λανθασμένη ή ακαταλαβίστικη. Αυτός που δίνει τέτοιες πληροφορίες δεν είναι διάμεσο, ή μάλλον είναι διάμεσο μεταξύ του δικού του υποσυνείδητου και της συνείδησης του πελάτη του.
Αντίθετα ο άνθρωπος που μεταφέρει στον κόσμο πληροφορίες από το Επέκεινα (για όσους δέχονται ότι υπάρχει Επέκεινα), δεν αντέχει καθόλου την συστηματική εισροή πληροφοριών από μια άλλη διάσταση, και ούτε μπορεί να προκαλέσει τέτοια φαινόμενα όποτε θέλει. Δεν καλλιεργούνται αυτά, και σε αυτό διαφωνώ. Του παρουσιάζονται μόνο αυθόρμητα και μιλάει στον πελάτη με σαφήνεια και καθαρότητα. Δεν είναι ανάγκη να πέσουν σε έκσταση ή ημισυνείδηση. Οι παραπάνω φράσεις διατυπώνονται αυθόρμητα, ψύχραιμα, χωρίς ακαταλαβίστικα και διφορούμενα λόγια από την πλευρά του διάμεσου και δεν είναι καθόλου αναγακαία ούτε η γυάλινη σφαίρα, ούτε γραφή, ούτε χαρτιά, ούτε κανένα μεταφυσικό φετίχ, αλλά ούτε είναι αναγκαίο να έχει περιέλθει σε κατάσταση έκστασης ή ημισυνείδησης.
Συγκέντρωση και καθαρότητα απαιτείται, και ένα πολύ γρήγορο και δυνατό μυαλό, καμμία έκσταση και κανένα λήθαργο.

Επειδή τα τελευταία χρόνια, το New Age έχει κάνει μόδα μια Παραψυχολογία λαικής αγοράς, ο κόσμος έχει πεισθεί ότι σε μερικά βιωματικά σεμινάρια θα αποκτήσει ιδιαίτερες δυνάμεις. Στην πραγματικότητα το μόνο που πετυχαίνει είναι να ευαισθητοποιεί το υποσυνειδητό του. Το μόνο που καταφέρνει η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι να παίρνει πληροφορίες από το υποσυνείδητο. Ο πελάτης του διάμεσου παίρνει την πληροφορία από το υποσυνείδητο του διάμεσου, τη μετασχηματίζει σε πεποίθηση και ύστερα ακολουθεί η πρόκληση του γεγονότος. Τόσο απλά. 'Οσο πιο ισχυρή είναι η πεποίθηση του πελάτη και του "διάμεσου'', τόσο πιο επιτυχημένη είναι η πρόβλεψη.

Αυτή είναι η άποψή μου. Ο Γιουνγκ είχε ερευνήσει μεταξύ των άλλων φαινόμενα Ψυχοπαθολογίας των διάμεσων. Θα παραθέσω ακόμα ένα τμήμα από τα δοκίμια του Γιουνγκ για το θέμα ''Διάμεσα'' :

''Κατά κανόνα τα μέντιουμ παρουσιάζουν κάποιες νοητικές ανωμαλίες. Για παράδειγμα, η κυρία Ροθέ, αν και δεν έπασχε σύμφωνα με τους δικαστικούς ψυχιάτρους από οποιαδήποτε διανοητική ανωμαλία, παρουσίαζε μια σειρά υστερικών συμπτωμάτων. Επτά από τα δικά μου μέντιουμ έδειξαν ελαφρά συμπτώματα υστερίας, που παρουσιάζονταν μερικές φορές ακόμα και σε άλλες δραστηριότητες της ζωής τους. Από τα οκτώ το ένα αποδείχθηκε πως ηταν ένας αμερικάνος απατεώνας του οποίου η ανωμαλία εντοπίζοταν κυρίως στην αναίδειά του. Τα άλλα επτά δρούσαν με καλή πίστη, μόνο ένα από αυτά γεννήθηκε έχοντας το χάρισμα του διάμεσου. Αλλά ακόμα κι αυτό υπέφερε από συνειδησιακές μεταβολές από την παιδική ηλικία (συχνές και ελαφράς μορφής καταστάσεις λυκόφωτος υστερικής φύσης). Προκαλούσε την αλλαγή συνείδησης από μόνη της και σε αυτό το σημείο της αυτούπνωσης ήταν ικανή να προφητεύει''.
Και ύστερα ο μεγάλος ψυχοθεραπευτής γράφει ότι ''Με λίγες επιδέξιες υποβολές μπορεί κανείς να διδάξει σε αρκετούς ανθρώπους , ιδιαίτερα γυναίκες, τους απλούς πνευματιστικούς χειρισμούς''.

Τι διδάσκονται όμως αυτοί οι άνθρωποι ; Ουσιαστικά τίποτα, μαθαίνουν να λειτουργούν μηχανικά, και φυλακίζουν το πνεύμα τους από τη στιγμή που το φαινόμενο δεν είναι αυθόρμητο αλλά τεχνητό.
Η δική μου άποψη είναι ότι το μόνο που μπορεί να διδαχθεί είναι πως να αντλείς πληροφορίες από το υποσυνείδητο. Η διαίσθηση καλλιεργείται όπως και η ευαισθησία, αλλά από κει και πέρα τίποτα περισσότερο.

**Βασιλης Παπαδολιας** · 21-12-2007, 11:04 AM