Πτώσεις, Εξάρσεις και άλλα παραμύθια

[Κοραλλία Μόζορα]

Κάπως έτσι, Γιάννη μου, αλλά αντίστροφα.

Ο ¶ρης είναι καλός μηχανικός. Αν τον βάλεις να γίνει φούρναρης και να ψήνει ψωμιά δεν θα είναι ευχαριστημένος. Ή λοιπόν θα σιωπήσει και θα το κάνει μια ζωή (γιατί τόσο διαρκούν οι πλανητικές μας θέσεις) και θα γκρινιάζει και δεν θα είναι ευχαριστημένος ή θα σταθεί στο ύψος του και θα πει: "κοιτάξτε εγώ είμαι μηχανικός και εδώ θα σας επιδιορθώνω τους φούρνους. Τα ψωμιά όμως θα τα ψήνει η κυρά Σελήνη. Δεν θα με κάνετε με το ζόρι φούρναρη". Έτσι αφαιρείται και η κοινωνική διάσταση στην οποία επιμένεις. Γιατί δεν παύουμε ποτέ να ζούμε σε μια κοινωνία και να συναλλασσόμαστε με άλλους κι όλο αυτό το πάρε δώσε το κάνει κανείς καλύτερα αν ο ¶ρης είναι μηχανικός και η Σελήνη φούρναρης, η Αφροδίτη στην υποδοχή και ο Ερμής στο λογιστήριο. Όπως είπες κι εσύ πιο πάνω: έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες.

Φυσικά το έχουμε απλοποιήσει πολύ το θέμα και δεν το αναλύσαμε στο πραγματικό του ψυχολογικό βάθος, ποιες είναι πραγματικά οι ψυχολογικές λειτουργίες ενός πλανήτη σε πτώση. Αλλά εκεί μας χρειάζεται ένας καλός ψυχαναλυτής. Σου μιλά μια Αφροδίτη που καθόταν στο λογιστήριο στο πατάρι του φούρνου, μια Σελήνη που αντί να ψήνει ψωμιά συζητούσε με τον Ερμή τον φιλοσοφικό συμβολισμό του σιταριού κι ένας ¶ρης δίπλα τους απορροφημένος να μελετά πως να επιδιορθώνει υποβρύχια. Αν δεν επενέβαινε το αφεντικό να βάλει τον καθένα στο πόστο του η επιχείρηση θα πήγαινε φούντο.

[Γιάννης Ριζόπουλος]

Αχ Κοραλλία...

Πολύ τα κλωθογυρίζεις αλλά απάντηση για την ενέργεια δεν πήρα...:bigsmile:

Και αν εννοείς απλοποίηση την αναφορά σε συγκεκριμένα στοιχεία, λυπάμαι αλλά δεν θα συμφωνήσω. Έχω βαρεθεί να διαβάζω βαθυστόχαστες αναλύσεις, που δεν συνοδεύονται στοιχειωδώς από παραδείγματα.

Τέλος πάντων...Καλά περάσαμε-ελπίζω να κέρδισε κάτι κι ο κόσμος που μας διάβασε-αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα να γράψω τον επίλογο μου

Με την "Πτώση" του Αλμπέρ Καμύ

¶λλος ένας ¶ρης στον Καρκίνο. Τον φύλαγα για το τέλος...

Φιλιά

[Μητσάκος]

Η δική μου άποψη, πάντως, στο θέμα έχει να κάνει με το πώς ορίζονται οι έννοιες "καλό" και "κακό". Επανειλημμένα έχω γράψει ότι αυτές οι έννοιες είναι σχετικές. Αυτό που είναι καλό για εμένα μπορεί να είναι κακό για κάποιον άλλο. Εξαρτάται από την συλλογική ηθική που έχει διαμορφωθεί και τους κοινωνικούς παράγοντες. Σε κάποια κοινωνία, π.χ., ένας μπρατσαράς που γ@μεί και δέρνει μπορεί να είναι "καλός", σε κάποια άλλη μπορεί και να τον αποστρέφονται μετά βδελυγμίας.

Οι ιδιότητες όμως που αποδίδονται στους πλανήτες είναι συγκεκριμένες και δεν αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων. Μπορεί φυσικά να προστεθούν κάποια στοιχεία στις ήδη υπάρχουσες, οι οποίες διαμορφώνονται από το γίγνεσθαι γενικά (π.χ. η εξέλιξη της ψυχολογίας), αλλά η βάση και η ουσία παραμένουν αναλλοίωτες. Ο ¶ρης όπου και να βρίσκεται θα συμβολίζει την αγωνιστικότητα, το θάρρος ή το θράσος, τη βία, τη μαχητικότητα, την πρωτοβουλία, τη δράση, τον ανδρισμό, τη δύναμη, το ρίσκο, τον κίνδυνο, την παρόρμηση, την ανυπομονησία κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.
Η Αφροδίτη όπου και να είναι θα συμβολίζει την αγάπη, τη θηλυκότητα, τα φράγκα, τη συνεργασία, το άρωμα, τη γεύση, την αρμονία, τη χάρη, την τεμπελιά, την κοινωνικότητα κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.

Σε κάποια ζώδια αυτές οι ιδιότητες εκφράζονται πιο έντονα, σε κάποια εκφράζονται με μειωμένη δυναμική, σε κάποια χάνουν περισσότερο από τη δυναμική τους. Όλοι μας ξέρουμε όμως ότι η ανάλυση των πλανητών δεν σταματά στη ζωδιακή τους θέση, αλλά επεκτείνεται στους Οίκους, στις όψεις, στους Δεκανούς, στις μοίρες, εξελίσσονται προοδευτικά, ενεργοποιούνται κατά καιρούς και γενικά τελούν εν εξελίξει, θέλει δε θέλει ο άνθρωπος, είτε αρνητική είτε θετική.

Το να ξεκινάμε θεωρώντας αρνητική τη θέση ενός πλανήτη σε ζώδιο αδυναμίας ή πτώσης είναι λάθος. Όπως επίσης και να θεωρούμε ότι μπορεί να βγάλει όλη του τη δυναμική που εκπορεύεται από τις ιδιότητες που του αποδίδονται. Η λέξη-κλειδί, για εμένα, είναι η "διαφορετικότητα". Αν κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει "καλό-κακό" και ότι αυτός ο διαχωρισμός είναι κατά βάση ηθικός (τουτέστιν επίκτητος και διαμορφούμενος από τις κοινωνικές παραμέτρους) αλλά υπάρχει το "διαφορετικό", τότε θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.
Πόσο "καλός" μπορεί να είναι ένας Δίας στον Τοξότη που τρώει τετράγωνο/αντίθεση από τον Πλούτωνα ή τον Κρόνο και πόσο "καλή" μια Σελήνη στον Καρκίνο στον 12ο και με αντίστοιχες όψεις;
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις όψεις: τα τετράγωνα είναι "κακά" και τα τρίγωνα είναι "καλά". Πόσες φορές έχουμε πει ότι σε αυτόν το διαχωρισμό μπαίνει πολύ νερό στο κρασί της ερμηνείας τους;

[EvitaZach]

Ριζόπουλε, υποκλίνομαι!!!
Το κείμενό σου είναι ύμνος προς την Αστρολογική πραγματικότητα, που δεν είναι άλλη, από την Αλήθεια της διαφορετικότητας.
Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να καταργήσουμε τους «τίτλους» των πλανητών, αλλά να θυμόμαστε ότι ορίζουν απλά γενικευμένες παραδοσιακές αρχετυπικές εκφράσεις, μακράν από αφοριστικές ετικέτες, που οδηγούν σε παρερμηνείες κι αποπροσανατολισμό, που καθιστά την αυτοεκπλήρωση ποσειδώνια ουτοπία.
Ο καθένας από μας έχει έρθει με συγκεκριμένα «προικιά». Αυτά του είναι απαραίτητα για τη ζωή που ήρθε να ζήσει, αυτά υποδεικνύονται από το ωροσκόπιό του κι αυτά συνιστούν την εν δυνάμει Τελειότητά του.
Παράβλεψέ τα κι έχεις ένα δυστυχή, μίζερο, συμπλεγματικό άνθρωπο, που φτάνει και να μισεί τον εαυτό του, μόνο που θα μισεί τον λάθος άνθρωπο…

[Γιάννης Ριζόπουλος]

Τώρα αν υποκλιθώ κι εγώ μπορεί να τρακάρουμε :bigsmile:

Λέω λοιπόν να μείνουμε όρθιοι απέναντι σε προκαταλήψεις και δογματισμούς για να γίνει η Αστρολογία καλύτερη κι εμείς αρκετά σοφότεροι.

Σε ευχαριστώ

[Βασιλης Παπαδολιας]

Με το Γιάννη και θα συμφωνήσω και θα διαφωνήσω... Η διαφορετικότητα καλή (και προσωπικά τη στηρίζω) αλλά μιλάμε μόνο για γενέθλιο σε όλη τη συζήτηση... Και Αστρολογία δεν είναι μόνο το γενέθλιο... Στην πρόβλεψη και ειδικά σε συστήματα που ψάχνουμε κυβερνήτη χάρτη (επιλεκτική, ωριαία, κλπ), τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά... Αν καταργήσουμε τους τίτλους, δεν παίζουν καθόλου τα συστήματα.. Στην πολιτική πρόβλεψη επίσης. Ο ¶ρης στον Καρκίνο είναι τελείως ξεκάθαρα διαφορετικός από τον ¶ρη στον Αιγόκερω και φέρνει άλλα γεγονότα. ¶λλο το ψυχολογικό γενέθλιο λοιπόν κι άλλο η πρόβλεψη γεγονότος. Προσωπικά συμφωνώ στην αναπλήρωση μίας θέσης σε πτώση (και στη διπολική αστρολογία γενικότερα) στο γενέθλιο, αλλά δε νομίζω ότι μπορούμε να φτάσουμε και στο σημείο να καταργήσουμε τους τίτλους γενικότερα στην αστρολογία. Δεν είμαστε εκεί ακόμα...

[Βασιλης Παπαδολιας]

Να συμπληρώσω ότι ο διπολισμός δε σχετίζεται απαραίτητα με το θέμα των τίτλων και το ενεργειακό ζήτημα που κρύβουν από πίσω τους. Σχετίζεται περισσότερο με την αποδοχή που έχει από το περιβάλλον η πτώση ή η έξαρση. Ένας ¶ρης στον Καρκίνο θα έχει έμφυτη τη συστολή, αλλά το θέμα είναι πώς θα αντιδράσει το περιβάλλον βλέποντας αυτή τη συστολή. Αν έχει τετράγωνο με ένα πατέρα / Κρόνο στον Κριό που είναι βίαιος είναι πολύ πιθανόν να μεταλλαχθεί στο πολιτικό του αντίθετο. Αν δεν έχει δύσκολες όψεις όμως και παράλληλα έχει και μία ωραία σύνοδο με τη μαμά Σελήνη στον Καρκίνο, θα παραμείνει για πάντα συνεσταλμένος, γιατί παίρνει έτσι και την επιβράβευση της μαμάς του. Με άλλα λόγια η βασική ενέργεια των τίτλων ισχύει, ωστόσο οι όψεις μεταλλάσουν αυτή την ενέργεια, γιατί πολύ απλά αυτή είναι ή δεν είναι αποδεκτή από το περιβάλλον.

[Γιάννης Ριζόπουλος]

Βασίλη σε ευχαριστώ για την παρέμβαση σου γιατί ανοίγεις ένα πολύ μεγάλο θέμα, που είναι τα διαφορετικά προαπαιτούμενα των κλάδων της Αστρολογίας.

Η Αστρολογία βρίσκεται ήδη σε σύγχυση εξ αιτίας του πλήθους των τεχνικών και θεωριών, που χρησιμοποιούνται αυθαίρετα ως αχταρμάς, χωρίς φειδώ και ...αιδώ για να κλείσουν όλες οι ...πικραμένες τρύπες.

Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε-και εμείς και ο κόσμος-ότι οι "κανόνες" σε κάθε περίπτωση, ακόμη και μέσα στην ελαστικότητα τους μπορεί να είναι διαφορετικοί.
Και βέβαια θα συμφωνήσω ότι παρά την κοινή αφετηρία, πάνω σε άλλες αρχές λειτουργεί τελικά το Γενέθλιο, σε άλλες η Ωριαία και σε άλλες η Κοσμική.

Στο Γενέθλιο η ελεύθερη βούληση είναι εξόχως καταλυτική ως προς το αποτέλεσμα.

Η ειδίκευση είναι εκείνη που θα κρατήσει τις ισορροπίες και την αξιοπιστία του αστρολογικού συστήματος.
Ας μην φθάσουμε να είμαστε παθολόγοι και να αντιμετωπίζουμε τα θέματα ως ορθοπεδικοί.

[vikou]

Ετεροχρονισμένο το σχόλιο, αλλά ο ¶ρης μου στον Καρκίνο με ωθεί σε απάντηση

Γιάννη μου δεν ισχυρίζομαι ότι δεν πετάει μαχαίρια, ισχυρίζομαι πως δεν τα πετά ευθέως, που σημαίνει με ύπουλο τρόπο. Και φυσικά μαύρο φίδι που σε έφαγε έτσι και τον πειράξεις με την διαφορά πως το μαύρο φίδι προέρχεται απο τα απωθυμένα και την εκδικητικότητα του Καρκίνου, κάτι πάλι, που δεν ταιριάζει σε έναν ¶ρη. Ο ¶ρης, χτυπά, φεύγει και ξεχνά. Ο Καρκίνος πάλι ποτέ δεν ξεχνά. Στην θέση αυτή τα φιλτράρει όλα μέσα απο το συναίσθημα, ¶ρης και συναίσθημα δύσκολα συμβιώνουν γι αυτό και πράγματι ο ¶ρης εκεί χρειάζεται οικειότητα.

Kαμία σχέση με την πραγματικότητα, τουλάχιστον όπως τη βιώνω εγώ. Έχω ¶ρη στον Καρκίνο στον 8ο. Σε σύνοδο με ήλιο και ερμή, ομοίως στον Καρκίνο στον 8ο. Επειδή στα δύσκολα ήμουν πάντα μπροστά, έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου , γιαυτό ούτε απωθημένα έχω, ούτε εκδικητικότητα. Μία φορά μόνο ΄εκδικήθηκα΄, τον πρώην σύζυγό μου, αν και το μόνο που έκανα ήταν να εκθέσω στους φίλους του τη συμπεριφορά του απέναντί μου. Ενέργεια που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αμιγώς εκδικητική.
Πράγματι είμαι πολύ ήσυχος άνθρωπος, αποφεύγω τις αντιπαραθέσεις στην προσωπική μου ζωή δεν αντιλαμβάνομαι όμως αυτή τη στάση ως μειονεκτική ή ως αποτέλεσμα ατολμίας. Το θεωρώ προτέρημα και όχι κουσούρι. Δεν τσακώνομαι ποτέ ούτε έρχομαι σε αντιπαράθεση, όχι επειδή δεν μπορώ, αλλά επειδή έχω την ικανότητα να πετύχω αυτό που θέλω με ένα βλέμμα, ή με μία συζήτηση. Το θέμα είναι πώς λαμβάνει καθένας την ενέργεια και πως τη διαχειρίζεται ώστε να αποβεί υπέρ του.. Σωστά ο Γιάννης μίλησε για οικειότητα. Εξοικειώνομαι γρήγορα με όσους συναναστρέφομαι και αυτό πιστεύω είναι το κλειδί στη συμπεριφορά μου. Όταν κάτι με ενοχλεί θα το πω αμέσως και χωρίς περιστροφές. Και θα το ξεχάσω επιτόπου. Επειδή ξέρω ότι αν δεν το πω, αργότερα όταν θα είμαι μόνη μου, θα είναι τόσο μεγάλη η ανάλυση που θα κάνω:embarrest, (σελήνη στην Παρθένο) που και εμένα θα κουράσει και θα με απομακρύνει τελικά απο αυτόν που με ενόχλησε, συνήθως και χωρίς σημαντικό λόγο.
Και αν και με πτωτικό ¶ρη, μια χαρά τα πετάω τα ΄μαχαίρια΄, στη δουλειά μου όμως επειδή πληρώνομαι γιαυτό.


(¶ρης στον Καρκίνο αμυνόμενος:)

[ania31]

Διάβασα σε κάποιο Post ότι ο γραπτός λόγος δεν ενδείκνυται για να αποδίδουμε ορθά τα νοήματα αλλά εγώ αυτό έχω…και έτσι θα τα πω!

Υποκλίνομαι στο ταλέντο σου και εύχομαι να μην προκύψει κανένας σεισμός, λιμός ή άλλος καταποντισμός που θα φέρει αποχώρηση σου από το site όπως περιγράφεις ότι έχει συμβεί στο παρελθόν. Είσαι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτός ο χώρος και πραγματικά χαίρομαι ιδιαιτέρως που έχω τη δυνατότητα να μάθω από σένα την ανατρεπτική Ριζο-σπαστική αστρολογία. Αυτό θέλω!!!!! Ότι κυκλοφορεί σε αντι-συμβατικό είναι για μένα πόλος έλξης.

Είμαι ενθουσιασμένη και συνεχίζω, υποκλινόμενη (μάλλον με βλέπω να περνάω το απόγευμα σκυμμένη) να αποδίδω τα σέβη μου στον ¶ρη σου. Τον λάτρεψα! Αυτή η περιγραφή με μάγεψε. Ήθελα να ουρλιάξω: ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Εκείνος έχει να πει κάτι. Τόσοι μιλάνε και όμως λένε… τίποτα. Δεν λένε κάτι άλλο πέρα από ακαταλαβίστικα σοβαροφανή λόγια, χρησιμοποιώντας βαρύγδουπες εκφράσεις για να περάσουν ακατανόητα, για εμάς τους απλούς θνητούς, νοήματα. Δεν πιστεύω ότι μέσα στις επιστημονικές απαντήσεις που διάβασα έχει θέση η δική μου άποψη αλλά, όπως θα έλεγες…who cares. Είναι αδύνατον να τεκμηριώσω αστρολογικά, όπως κάποιοι άλλοι, όσα έχω να πω και μπορώ μόνο να περιγράψω τι έχω ζήσει.
Μου θύμισες την Αφροδίτη μου που… (τι τύχη) είναι στον 12ο και αυτό υποτίθεται ότι είναι καλό???…. (το καλό και το κακό θεώρησε τα, πάντα, μέσα σε εισαγωγικά) αλλά τυραννιέται από ένα «μηδαμινό» κακό, ελαττωματάκι : βρίσκεται στον Καρκίνο. Η ανάγκη να περιγράψω τι δώρα μου έχει κάνει, αυτή η γλυκειά, αθώα, καταπληκτικά πληκτική Αφροδίτη, ήρθε από το πουθενά και με χτύπησε σαν σφαίρα. Ήταν σαν να διάβασα τα λόγια σου και να ήρθε η αποκάλυψη… Έβλεπα το παρελθόν…ξανά και ξανά μπροστά μου. Ενθουσιάστηκα από τον τρόπο γραφής σου. Είναι μοναδικός και ιδιαίτερος και με τον μοναδικά δικό μου υπέροχο τρόπο θα σου πω τι κάνει μια Αφροδίτη στον 12ο αλλά στον Καρκίνο!

Οι σχέσεις μου με τους άντρες είναι γνωστό σε φίλους και λοιπούς συγγενείς ότι πάνε… κατά διαόλου και αυτό ίσως έχει μια βάση στο παρελθόν της Αφροδιτούλας μου. Ας ξεκινήσω από το σχολείο… γιατί για πιο πριν δεν θυμάμαι πολλά καθότι νιάνιαρο.
Ο πρώτος μεγάλος έρωτας κράτησε 4 σχολικά χρόνια (3 Γυμνασίου και 1 Λυκείου)… Λίγα ε??? Η περίοδος που…δεν πέρασα μαζί του ήταν συγκλονιστικά «υπέροχη»... Τον ερωτεύτηκα, κάναμε παρέα και εκείνος φρόντισε να τα φτιάξει με την καλύτερη μου φίλη (με την βοήθειά μου…πάντα) η οποία δεν έμαθε ποτέ για τον δικό μου έρωτα. Προτίμησα να μην χάσω εκείνη και να ξεχάσω το αγόρι. Το κόλλημα όμως παρέμενε. Καρκίνος εκείνος Καρκίνος η Αφροδίτη μου, αστα να πάνε.
Στην πορεία ο έρωτας ξανάρθε σφόδρα στα 23. Μεγαλοκοπέλα…:Εκεί έπεσε το τρελό γέλιο… Ήταν ένας τύπος (Ταύρος) που έκανε χρήση ναρκωτικών και μου χάρισε μια ωραιότατη καταθλιπτική περίοδο. Είχε δεσμό με κάποια ενώ έκανε παιχνίδι και με μένα. Το έμαθα τυχαία και κατέληξα να μην τρώω, να ντύνομαι στα μαύρα και στην πορεία να κάνω τα πάντα για να του δώσω ένα μάθημα. Η εκδίκηση δεν ξέρω αν είναι θέμα αυτής της γλυκειάς και όμορφης Αφροδίτης… Τέλος πάντων κατάφερα να τον εκδικηθώ, να τον ξεπεράσω και να βάλω πάλι χρώμα στη ζωή μου, αφήνοντας τον να πάει στο καλό…. Αλλά δεν τελειώσαμε εδώ… Το δράμα και η Οδύσσεια στο δρόμο με τις Λεύκες συνεχίζεται… Η μεγαλο-Καρκινίτσα γνωρίζεται με κάποιον ο οποίος την ήθελε τρελά… τόσο που την έκανε να ασφυκτιά. Μα ήταν δυνατόν??? Την μπέρδευε όλη αυτή η κατάσταση. Εκείνη αλλιώς είχε δει το έργο. Πως άλλαξε έτσι το σενάριο??? και γιατί??? Αναρωτιόταν η μικρή ανόητη και με την πρώτη ευκαιρία έστειλε το Λιονταράκι σπίτι του. Δεν σκόπευε να ξανά χαρίσει την καρδιά της γιατί πληγώθηκε από το ….ανύπαρκτο παρελθόν. Είπε λοιπόν ας ακυρώσουμε και το μέλλον. Τόσο καλή είναι αυτή η, στον 12ο, Αφροδίτη. Γίνεται Λούης με την πρώτη στραβή και κλαίγεται όλη μέρα…για τα κολλήματα που τρώει…άθελα της (αχ, Καρκίνε…)! Τι να πρώτο πω. Μπορώ να συνεχίσω τις περιγραφές μέχρι να φτάσω στο σήμερα αλλά δεν έχει νόημα.
Αποτελέσματα??? Γνωστά για τους οικείους. Πλέον αρνούμαι τις δεσμεύσεις και επιλέγω, απορρίπτοντας αυτή την υπέροχη Αφροδίτη, ένα σκληρό και καθόλου αισθηματικό προφίλ. Φεύγω τρέχοντας όταν νιώθω ότι κάποιος με πλησιάζει πολύ και παγώνω τα πάντα επεξεργαζόμενη καθετί αυθόρμητο. Όχι (φωνάζει ο ¶ρης μου στους διδύμους) δεν θα πάρει τα ηνία εκείνη... η δύσμοιρη. Εκείνη που έχει ανάγκη να αγκαλιάζει/ζεται, να αγγίζει/ζεται, να ερωτεύεται, να πονάει και στο τέλος να μας πρήζει κλαίγοντας. Είναι και ο Ήλιος στη μέση… δεν το αρνούμαι, οπότε όπως καταλαβαίνετε είμαι καμένη από χέρι αλλά... τις εξάρσεις, πτώσεις μαζί με όλα τα συναφή τα ακούω βερεσέ.

Δεν αποκλείω να έχω κάνει λάθος και όλα αυτά να προκύπτουν από κάπου αλλού στον χάρτη, οπότε άδικα πυροβολώ την Αφροδίτη μου στον 12ο, αλλά αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Και αν κάποιοι θεωρήσουν ότι το Αφροδιτάκι μου δεν έχει θέσει σε αυτά τα Αρειανά Post ας το ξανασκεφτούν…

Εύχομαι να μην μας αφήσεις στο σκοτάδι και να συνεχίσεις λέγοντας μας όλα εκείνα τα ανατρεπτικά, αστρολογικά, που εγώ προσωπικά έχω ανάγκη για να αναπνέω ελεύθερα. Είμαι δυο σε ένα από όπου κι αν το πιάσεις… το έχουμε πει εξαρχής. Σαν να θέλω να πετάξω και συγχρόνως να έχω ανάγκη την μάνα γη να με κρατήσει στο έδαφος. Το εύκολο είναι (λόγω βαρύτητας) να μείνω καρφωμένη στο πάτωμα αλλά αν με πετάξει κάποιος από ένα βουνό ίσως και να χρησιμοποιήσω τα φτερά μου για να ζήσω…

Ως θερμή υποστηρίκτριά σου: σε χειροκροτώ, υποκλίνομαι (το είπα ότι θα περάσω όλο το απόγευμα σκυμμένη) και αναμένω χειροφίλημα (you know... πιάστηκα από τις πολλές υποκλίσεις). Να χαρεί λίγο και… αυτή η μαυρο Αφροδίτη.