Διόραση: μια κρυφή δύναμη του μυαλού

[kiaRRa]

Τα όνειρα είναι πιο πολύπλοκοι μηχανισμοί, τρόποι να μας μιλήσει το υποσυνειδητο μας μέσα από συμβολισμούς. Να μας προετοιμάσει και να μας προειδοποιησει. Το θεωρώ δλδ πιο "εμμεση" επικοινωνια με τον Αστρικο Κόσμο.
Τώρα όσον αφορά την ακούσια συμμετοχη σε γεγονότα θα έλεγα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και πώς κολλάει αυτό...
Όταν λαμβάνει χώρα κάποιο συμβάν, βασει θεωριών αυτό έχει ήδη συμβεί σε παράλληλο σύμπαν (αλλη μεγάλη θεωρία) οποτε υποσυνειδητα ξέρουμε ήδη το ρόλο που πρέπει να παίξουμε. Η ύπαρξη μας λοιπον έστω και αν η λογική μας αντιτίθεται, μας οδηγεί στο κατάλληλο σημείο. Εκεί πιστεύω κολλάει και το "ουδεν κακον αμιγές καλου", γιατί ακόμα και αν βγούμε χαμένοι από ένα συμβάν το οποίο δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε, πήραμε κάτι. Στην χειρότερη απλά ενα μάθημα, στην καλύτερη μια μεγαλύτερη ευκαιρία ζωής.
Βέβαια πολλές φορες δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάτι γιατί απλά υποκύπτουμε χωρίς να το συνειδητοποιούμε στα ενστικτα μας.

Ελπίζω να τα έγραψα κάπως κατανοητά όσα σκεφτομαι!

[toniats]

[QUOTE=annakriari;83037]Κατ' αρχήν, συγχαρητήρια για το άρθρο!


Τέλος, θα ήθελα να ρωτήσω αν κανείς γνωρίζει τους τρόπους με τους οποίους μια τέτοια ενορατική και διαισθητική ματιά μπορεί να επιτευχθεί και να εξελιχθεί (εννοώ πέρα από την ασκητική ζωή και τα σχετικά που αναφέρονται και στο άρθρο).
Ευχαριστώ για την όποια βοήθεια!:embarrest[/QUOTE]

To βιβλίο της Ντέη (αμερικανίδα διαισθητική σύμβουλος) που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Εσοπτρον Αναπτύξτε την διαίσθηση σας...και ότι άλλο από την ίδια συγγραφέα. Αν βρεις κανένα καλό σεμινάριο στο θέμα γίνεται πρακτική εξάσκηση

Δεν είναι εύκολο να μην σοκαριστείς όταν διαπιστώνεις ότι έχεις ικανότητες που δεν μπορούν να εξηγηθούν με τη λογική. Εκτός από όνειρα που επαληθεύονταν, είχα αναπτύξει μια ικανότητα να προβλέπω πράγματα που θα ακολουθούσαν. Όταν αυτό αφορά ασθένειες, το θεωρείς καλό και χρήσιμο και το αποδέχεσαι. Όταν όμως προέβλεψα το θάνατο αγαπημένου προσώπου, ξύπνια την ώρα που της μιλούσα, πράγμα που επαληθεύτηκε μερικές μέρες αργότερα το σοκ που υπέστην ήταν σοβαρό. Όχι μόνο από το θάνατο, αλλά και από το ότι θα μπορούσα να προλάβω το ατύχημα αν είχα λάβει και γω η ίδια στα σοβαρά την πρόβλεψή μου. Έκτοτε, από το φόβο μου, αποδυνάμωσα αυτή μου τη δυνατότητα και μόνο μέσω των ονείρων λαμβάνω προειδοποιητικά σημάδια για αυτά που θα ακολουθήσουν..

Καλή μου
συχώρεσέ με που επανέρχομαι σε μια τόσο δυσάρεστη εμπειρία για σένα

όμως αναρωτιέμαι πως θα μπορούσες να σταματήσεις ένα ατύχημα??

είχες διαισθανθεί ημερομηνία, ώρα, σημείο του ατυχήματος???

αν η διαίσθησή σου δεν ήταν εντελώς ακριβής τι μπορούσες να κάνεις? ...να απαγορεύσεις στο αγαπημένο σου πρόσωπο να μπαίνει σε αυτοκίνητο....?

Το κυριώτερο πρόβλημα των ανθρώπων με διαίσθηση είναι οι απερίγραπτες απαιτήσεις που έχουν από τον εαυτό τους στην συνέχεια.
Θα ήθελα να εξετάσεις την πιθανότητα η Διαίσθησή σου απλά να σε προετοίμαζε (εσένα και κανέναν άλλο) για την επικείμενη απώλεια....

[annakriari]

Τα όνειρα είναι πιο πολύπλοκοι μηχανισμοί, τρόποι να μας μιλήσει το υποσυνειδητο μας μέσα από συμβολισμούς. Να μας προετοιμάσει και να μας προειδοποιησει. Το θεωρώ δλδ πιο "εμμεση" επικοινωνια με τον Αστρικο Κόσμο.
Τώρα όσον αφορά την ακούσια συμμετοχη σε γεγονότα θα έλεγα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και πώς κολλάει αυτό...
Όταν λαμβάνει χώρα κάποιο συμβάν, βασει θεωριών αυτό έχει ήδη συμβεί σε παράλληλο σύμπαν (αλλη μεγάλη θεωρία) οποτε υποσυνειδητα ξέρουμε ήδη το ρόλο που πρέπει να παίξουμε. Η ύπαρξη μας λοιπον έστω και αν η λογική μας αντιτίθεται, μας οδηγεί στο κατάλληλο σημείο. Εκεί πιστεύω κολλάει και το "ουδεν κακον αμιγές καλου", γιατί ακόμα και αν βγούμε χαμένοι από ένα συμβάν το οποίο δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε, πήραμε κάτι. Στην χειρότερη απλά ενα μάθημα, στην καλύτερη μια μεγαλύτερη ευκαιρία ζωής.
Βέβαια πολλές φορες δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάτι γιατί απλά υποκύπτουμε χωρίς να το συνειδητοποιούμε στα ενστικτα μας.

Ελπίζω να τα έγραψα κάπως κατανοητά όσα σκεφτομαι!

Είναι απολύτως κατανοητά. Μην ανησυχείς! Σ΄ευχαριστώ...
Αλλά, όσον αφορά το τελευταίο που γράφεις, δεν εννοώ ότι κάνεις κάτι που δεν θέλεις υποκύπτοντας στα ένστικτά σου... Σίγουρα υπάρχει και αυτό. Εγώ εννοώ ότι, ενώ ξέρεις ότι δεν είναι σωστό κάτι, δεν θέλεις να το κάνεις και έχεις και κακό προαίσθημα για το τί θα ακολουθήσει κι όμως πέφτεις στην παγίδα χωρίς τη θέλησή σου... Αυτό απλά σαν διευκρίνιση.:embarrest

[kiaRRa]

Είναι απολύτως κατανοητά. Μην ανησυχείς! Σ΄ευχαριστώ...
Αλλά, όσον αφορά το τελευταίο που γράφεις, δεν εννοώ ότι κάνεις κάτι που δεν θέλεις υποκύπτοντας στα ένστικτά σου... Σίγουρα υπάρχει και αυτό. Εγώ εννοώ ότι, ενώ ξέρεις ότι δεν είναι σωστό κάτι, δεν θέλεις να το κάνεις και έχεις και κακό προαίσθημα για το τί θα ακολουθήσει κι όμως πέφτεις στην παγίδα χωρίς τη θέλησή σου... Αυτό απλά σαν διευκρίνιση.:embarrest

Xm οπότε καταλήγω στην άποψη σχετικά με τετελεσμένο συμβαν στο οποίο σε παροντα χρόνο δεν μπορείς να αντισταθείς και παίζεις εναν ρόλο, θέλοντας ή μη.:embarrest

[vana4]

[QUOTE/] Καλή μου
συχώρεσέ με που επανέρχομαι σε μια τόσο δυσάρεστη εμπειρία για σένα

όμως αναρωτιέμαι πως θα μπορούσες να σταματήσεις ένα ατύχημα??

είχες διαισθανθεί ημερομηνία, ώρα, σημείο του ατυχήματος???

αν η διαίσθησή σου δεν ήταν εντελώς ακριβής τι μπορούσες να κάνεις? ...να απαγορεύσεις στο αγαπημένο σου πρόσωπο να μπαίνει σε αυτοκίνητο....?

Το κυριώτερο πρόβλημα των ανθρώπων με διαίσθηση είναι οι απερίγραπτες απαιτήσεις που έχουν από τον εαυτό τους στην συνέχεια.
Θα ήθελα να εξετάσεις την πιθανότητα η Διαίσθησή σου απλά να σε προετοίμαζε (εσένα και κανέναν άλλο) για την επικείμενη απώλεια....[/QUOTE]

Πολύ σωστά μιλάς και γω την ίδια γνώμη έχω, όμως όταν έχεις μία σημαντική απώλεια, δεν μπορείς να επιβάλλεις στον εαυτό σου τη λογική σκέψη- τουλάχιστον τον πρώτο καιρό. Και το ότι ξέρεις ότι έχεις κάποιες παραπάνω δυνατότητες και δεν τις εκμεταλλεύτηκες σωστά, δεν παύει να σου δημιουργεί ενοχές αλλά και ευθύνες. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς σωστά μια τέτοια γνώση.
Μετά από αυτό το περιστατικό, κάποιους μήνες, είδα στον ύπνο μου ότι ένας φίλος μου πέθανε. Τα όνειρά μου βγαίνουν μέσα σε 3 μέρες. Παράτησα τις εξετάσεις μου, και έτρεχα θυμάμαι μία μέρα ολόκληρη να τον βρώ να τον ειδοποιήσω να προσέχει- δεν είχαμε και κινητά τότε. Δεν του το είπα ποτέ, γιατί πληροφορήθηκα κάτι που είχε πει εναντίον μου. Έτσι, 'πέθανε' για μένα.. Εγω, εκτός από ένα φίλο, είχα χάσει τις εξετάσεις μου, και κυρίως, το γεγονός ότι έψαχνα κάποιον να τον ειδοποιήσω για κάτι που είδα στον ύπνο μου, ' ενοχλούσε' τρομερά τη λογική μου και την εικόνα που έχω εγώ πρώτα από όλους για τον εαυτό μου σαν ισορροπημένο άτομο...
Μακροπρόθεσμα πάντως -για να λέμε και τα θετικά- αυτή η ικανότητα αποτέλεσε τη βάση για πιο αισιόδοξη οπτική της πραγματικότητας, αφού νοιώθω την ασφάλεια, ότι αν είναι να συμβεί κάτι άσχημο, θα το καταλάβω από πριν...

[zoze]

Tώρα μ' αυτά που λέτε μου θυμίσατε μια ταινία που είχα δει:
'Το φαινόμενο της πεταλούδας'!!!
Με τη διαφορά ότι εκεί ήταν για παρελθοντικά γεγονότα ενώ εδώ μιλάμε για μελλοντικά!
Τελικά τα πράγματα είναι και απλά αλλά και πολύπλοκα!

[kiaRRa]

Tώρα μ' αυτά που λέτε μου θυμίσατε μια ταινία που είχα δει:
'Το φαινόμενο της πεταλούδας'!!!
Με τη διαφορά ότι εκεί ήταν για παρελθοντικά γεγονότα ενώ εδώ μιλάμε για μελλοντικά!
Τελικά τα πράγματα είναι και απλά αλλά και πολύπλοκα!

Όταν μιλάμε για τη δύναμη του ανθρώπινου μυαλού, λογικό να είναι και πολύπλοκα και απλά τα πράγματα!

[toniats]

Πολύ σωστά μιλάς και γω την ίδια γνώμη έχω, όμως όταν έχεις μία σημαντική απώλεια, δεν μπορείς να επιβάλλεις στον εαυτό σου τη λογική σκέψη- τουλάχιστον τον πρώτο καιρό. Και το ότι ξέρεις ότι έχεις κάποιες παραπάνω δυνατότητες και δεν τις εκμεταλλεύτηκες σωστά, δεν παύει να σου δημιουργεί ενοχές αλλά και ευθύνες. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς σωστά μια τέτοια γνώση.

Δεν έχεις ευθύνες!
Δε γνώριζες ακριβείς συνθήκες, άρα δε μπορούσες να δράσεις!
Η γνώση που διαχειρίζεσαι ανήκει στο χώρο του ασυνειδήτου, εφόσον δεν είναι ακριβής και δεν μπορείς να ενεργήσεις με βάση.

Μετά από αυτό το περιστατικό, κάποιους μήνες, είδα στον ύπνο μου ότι ένας φίλος μου πέθανε. Τα όνειρά μου βγαίνουν μέσα σε 3 μέρες. Παράτησα τις εξετάσεις μου, και έτρεχα θυμάμαι μία μέρα ολόκληρη να τον βρώ να τον ειδοποιήσω να προσέχει- δεν είχαμε και κινητά τότε. Δεν του το είπα ποτέ, γιατί πληροφορήθηκα κάτι που είχε πει εναντίον μου. Έτσι, 'πέθανε' για μένα.. Εγω, εκτός από ένα φίλο, είχα χάσει τις εξετάσεις μου, και κυρίως, το γεγονός ότι έψαχνα κάποιον να τον ειδοποιήσω για κάτι που είδα στον ύπνο μου, ' ενοχλούσε' τρομερά τη λογική μου και την εικόνα που έχω εγώ πρώτα από όλους για τον εαυτό μου σαν ισορροπημένο άτομο...

Η γλώσσα των ονείρων είναι συμβολική (συνήθως!) Βιβλιογραφία η Ξεχασμένη Γλώσσα του Έριχ Φρομ και ο Γιουγκ για την προσέγγιση που κάνει στον Φρόυντ, που είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε με τα όνειρα και θεμελίωσε την ψυχολογία.

Επειδή είμαι και εγω διαισθητική αν δω κάποιον κίνδυνο Δεν ενημερώνω τον ενδιαφερόμενο, (ακόμα κι αν δεν έχει πει τίποτα εναντίον μου ...:bigsmile ...απλά μένω όσο γίνεται κοντά του και παρακολουθώ την κατάσταση, τίποτε περισσότερο!!


Μακροπρόθεσμα πάντως -για να λέμε και τα θετικά- αυτή η ικανότητα αποτέλεσε τη βάση για πιο αισιόδοξη οπτική της πραγματικότητας, αφού νοιώθω την ασφάλεια, ότι αν είναι να συμβεί κάτι άσχημο, θα το καταλάβω από πριν...[/QUOTE]

Ακριβώς!!
Μια αίσθηση κινδύνου που σου ζητά να απομακρυνθείς από ένα μέρος ας πούμε.

Εγώ χρησιμοποιώ την διαίσθηση όταν χάνω τα παιδιά ή το σκύλο μου!!
Αν νοιώσω κάτι, πρέπει να κάνω γρήγορα!!
Αν παροτι η κάτασταση δείχνει πρόβλημα εγώ δεν νοιώσω κάτι, ο σκύλος μου είναι ασφαλής και θα επιστρέψει.
Όταν η γάτα μου πέθανε ο άντρας μου προσπαθούσε να με πείσει ότι έφυγε....παρότι μου αποκάλυψε μετά απο 3 μήνες ότι εκείνος την μάζεψε εγώ το ήξερα αμέσως ...παρόλο που την έψαχνα βγαίνοντας τη νύχτα και φωναζοντας την για αρκετές μέρες μετά...

[vana4]

Πάντως (για να το διασκεδάσουμε λίγο το θέμα) με μητέρα Παρθένο και κατα φαντασίαν ασθενή, αν δεν είχα προαίσθημα, θα έπρεπε να κατοικοεδρεύω στα νοσοκομεία ).
Α! Και εννοείται ότι πλέον δεν ενημερώνω κανέναν (το τρέξιμο που έκανα εκείνη την ημέρα με.. συνέτισε) Απλά λέω ένα να προσέχεις με νόημα, και όποιος με λαμβάνει υπόψη του, καλό δικό του κάνει. Καλημέρα

[toniats]

Tώρα μ' αυτά που λέτε μου θυμίσατε μια ταινία που είχα δει:
'Το φαινόμενο της πεταλούδας'!!!
Με τη διαφορά ότι εκεί ήταν για παρελθοντικά γεγονότα ενώ εδώ μιλάμε για μελλοντικά!
Τελικά τα πράγματα είναι και απλά αλλά και πολύπλοκα!

Αν θυμάμαι καλά την υπόθεση της ταινίας έδειχνε το ασαφές των προβλέψεων και ότι εύκολα ένας άνθρωπος μπορεί να τρελλαθεί αν μπει στη διαδικασία της ακριβους πρόβλεψης.

Προσωπικά δεν κινδύνεψα, παρότι διαίσθηση και προειδοποιητικά όνειρα έχω από την παιδική μου περίπου ηλικία, γιατί φρόντισα να "κρατηθώ" απο θεωρητικές προσεγγίσεις της ψυχολογίας όπως αυτή του Συλλογικού Ασυνείδητου, της Μεταφυσικής (που τη θεωρώ την μελλοντική φυσική). Και εξάλλου θεωρώ φυσικό ότι συμβαίνει όχι ότι εξηγείται απο την επιστήμη.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εντρυφούν στη Φυσική από Θεωρία της Σχετικότητας και πέρα είναι συνήθως εξαιρετικά δεκτικοί στα μυστήρια του χωροχρόνου, τη διαίσθηση και τα παράλληλα σύμπαντα...Εγώ πάλι την Θεωρία της Απροσδιοριστίας και τον Σρέντικερ (πως τον έλεγαν ακριβώς αυτόν και την περίφημη "γάτα" ούτε να τ' ακούω δεν θέλω....καλά έβαλε τη γάτα σε τέτοιο βασανιστήριο? Ειλικρινά δε θέλω να τον ακούω...δεν έμαθα ποτέ αν ήταν μια θεωρητική σύλληψη, ελπίζω πως ναι!, και δεν την πλήρωσε καμια γάτα!! σε παρουσίαση της θεωρίας σε συνέδριο με επιστήμονες....

Η αρχαία ελληνική σκέψη εξηγούσε περίπου τα πάντα καθισμένη ήσυχα απέναντι σε ένα ποτάμι που κυλούσε. Αναφέρομαι στη ρύση του Ηράκλειτου "τα πάντα ρει" και στην λιγότερο γνωστή "Δεν μπορείς να διαβείς δυο φορές το ίδιο ποτάμι".

Για τη διαίσθηση και για πολλά άλλα, έχω πάντα ύποψη μου το απόσπασμα απο τον Ηράκλειτο που χρησιμοποιώ σαν Υπογραφή...
Μου δίνει την ευκαιρία να δικαιολογήσω την επιθυμία μου να βιώσω ένα φαινόμενο, σε όσο περισσότερες μορφές γίνεται, που είναι μεγαλύτερη απο την επιθυμία μου να το εξηγήσω πλήρως και με επιστημονικότητα..:embarrest