ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ… Ο ΜΥΘΟΣ της Ανατολής... Το όνειρο της Δύσης

[tavrina]

Μέγας Αλέξανδρος ή Αλέξανδρος Γ' ο Μακεδών, Βασιλεύς Μακεδόνων, Ηγεμών της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, Κύριος της Ασίας και βορειοδυτικής Ινδίας, οι κατακτήσεις του οποίου αποτέλεσαν την θεμέλιο λίθο των βασιλείων των Επιγόνων του. Οι Αλεξανδρινοί χρόνοι αποτελούν το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως Ελληνιστικής. Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς της ιστορίας, που σε ηλικία μόλις 33 ετών είχε κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (4ος αιώνας π.Χ.).

Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας το έτος 356 π.Χ.. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Μακεδονίας και η πριγκήπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τον Ιούλιο (ο μήνας Λώος του ημερολογίου των Μακεδόνων) του 356 π.Χ. στην Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους. Η γενεαλογία του ανάγεται σε δύο σημαντικότατες μορφές της αρχαίας ελληνικής παράδοσης. Ο ημίθεος Ηρακλής υπήρξε γενάρχης της δυναστείας των Αργεαδών Μακεδόνων ενώ ο Νεοπτόλεμος, υιός του ήρωα Αχιλλέα, ίδρυσε το βασιλικό οίκο των Μολοσσών, μέλος του οποίου ήταν η Ολυμπιάδα. Η θρυλούμενη καταγωγή του Αλέξανδρου συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, από τα πρώτα έτη του βίου του.
Βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, του Φιλίππου Β'. Ο Φίλιππος Β' ήταν ιδιαίτερα ικανός στρατηγός, πολιτικός και διπλωμάτης, αναμορφωτής του μακεδονικού στρατού και του μακεδονικού κράτους. Ήταν συνετός σα βασιλιάς, αλλά συχνά παρασυρόταν από βίαια και άγρια πάθη.

Το 340 π.Χ. σαν μαθητής του Αριστοτέλη σταμάτησε τις σπουδές του και γύρισε στην Πέλλα, όπου πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της Μακεδονίας. Κατά τις εκστρατείες του ο Φίλιππος εμπιστευόταν την διοίκηση της Μακεδονίας στον Αλέξανδρο. Σε ηλικία 16 χρονών και ενώ ο πατέρας του έλειπε στο Βυζάντιο, κατέστειλε μια εξέγερση Θρακών. Κατά την μάχη της Χαιρώνειας, το 338 π.Χ., ο Φίλιππος συνέτριψε τις ενωμένες δυνάμεις Αθηναίων και Θηβαίων, με τον Αλέξανδρο επικεφαλής του ιππικού. Μετά από την ήττα των Αθηναίων πήγε στην Αθήνα ως αντιπρόσωπος του πατέρα του.

Στα 337 π.Χ., ο Φίλιππος χώρισε την Ολυμπιάδα και μνηστεύτηκε την όμορφη Κλεοπάτρα. Αυτό προκάλεσε αναστάτωση στις μέχρι τότε αρμονικές σχέσεις του Αλέξανδρου με τον πατέρα του και ανάγκασε τον νεαρό να αυτοεξοριστεί στην Ήπειρο μαζί με την μητέρα του. Μετά από ένα χρόνο πατέρας και γιος συμφιλιώθηκαν, αλλά ο Φίλιππος την ημέρα του γάμου του με την Κλεοπάτρα δολοφονήθηκε.

Μετά την δολοφονία του Φιλίππου το 336 π.Χ. στις Αιγές, ο Αλέξανδρος κινήθηκε γρήγορα εξουδετερώνοντας όλους τους πιθανούς διεκδικητές του θρόνου, τον οποίο και κατέλαβε. Ακολούθως ξεκίνησε εκστρατείες προς βορρά και νότο για να διασφαλίσει τα σύνορά του. Την άνοιξη του 335 εκστράτευσε εναντίον των Ιλλυριών και Τριβαλλών, προελαύνοντας από την Αμφίπολη μέχρι τον Αίμο σε διάστημα δέκα ημερών. Αφού νίκησε τους εκεί Θράκες, προχώρησε προς τον Δούναβη, νίκησε τους Τριβαλλούς και επιχείρησε επιδρομή κατά των Γετών, την οποία όμως αναγκάστηκε να διακόψει λόγω εξέγερσης των Ιλλυριών. Μετά στράφηκε προς τον νότο και υπέταξε τους Αγριάνες και τους Παίονες, εξασφαλίζοντας την πλήρη κυριαρχία στην περιοχή.

Όσο καιρό ο Αλέξανδρος πολεμούσε στον βορρά, οι Θηβαίοι επαναστάτησαν και πολιόρκησαν την μακεδονική φρουρά της Καδμείας, ενώ και στην Αθήνα και άλλες πόλεις επικράτησε αναβρασμός που προκαλούσαν οι αντιμακεδονικοί διαδίδοντας ότι ο Αλέξανδρος είναι νεκρός. Ο Αλέξανδρος με μια αστραπιαία πορεία, έφτασε σε επτά μέρες στην Θεσσαλία και σε ακόμη πέντε στην Βοιωτία. Εκεί, μετά από σύντομη αλλά δυνατή αντίσταση των Θηβαίων κατόρθωσε να τους υποτάξει. Τότε διέταξε τον θάνατο έξι χιλιάδων Θηβαίων, και να πουληθούν ως δούλοι οι υπόλοιποι τριάντα χιλιάδες κάτοικοι των Θηβών. Τη ίδια την πόλη την ισοπέδωσε, αφήνοντας όρθια μόνο τους ναούς και το σπίτι του ποιητή Πίνδαρου.

Μετά την επικράτησή του στην Ελλάδα στράφηκε κατά των Περσών. Το 335 π.Χ. έστειλε τον Παρμενίωνα για να εξασφαλίσει το πέρασμα της Προποντίδας και την άνοιξη του 334 π.Χ. αφήνοντας πίσω του τοποτηρητή της Μακεδονίας τον Αντίπατρο, πέρασε τον Ελλήσποντο με στρατό 30.000 πεζών και 5.000 ιππέων, προμήθειες για 30 μέρες και οικονομικούς πόρους περίπου 70 τάλαντα χρυσάφι, και σκοπό την διάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας, την απελευθέρωση των ελληνικών Ιωνικών πόλεων στα παράλια της Μικράς Ασίας, και την ανόρθωση της φτωχής οικονομίας της Μακεδονίας. Επικεφαλής του στρατού ήταν όλοι Μακεδόνες. Δεύτερος στην τάξη στρατηγός μετά από αυτόν ήταν ο Παρμενίων, παλιός συμπολεμιστής του πατέρα του. Ακολουθούσαν οι γιοί του Παρμενίωνα, Φιλώτας και Νικάνωρ, ο Αμύντας, ο Περδίκκας , ο Κρατερός, ο Πτολεμαίος, και ο Μελέαγρος. Διοικητής των Ελλήνων συμμάχων ήταν ο Αντίγονος, και των μισθοφόρων ο Μένανδρος.
Αμέσως μετά την απόβαση του στρατού στην Ασία, τέλεσε θυσίες και επισκέφτηκε την Τροία, και προχώρησε προς τον ποταμό Γρανικό, όπου περίμεναν για να δώσουν μάχη οι περσικές δυνάμεις οδηγούμενες από τους τοπικούς σατράπες και αρχηγό τον Μέμνονα τον Ρόδιο. Η μάχη του Γρανικού, που έγινε τον Μάιο του 334 π.Χ. ανέδειξε νικητή τον Αλέξανδρο. Ο ίδιος κινδύνευσε αλλά χάρη στον αιφνιδιασμό των Περσών από το ιππικό που διέσχισε τον ποταμό, οι απώλειες ήταν μόνο 110 άνδρες.

Η ήττα των Περσών άνοιξε τον δρόμο στον Αλέξανδρο για την κατάκτηση όλης της Μικράς Ασίας. Οι Σάρδεις και η Έφεσος παραδόθηκαν, η Μίλητος και η Αλικαρνασσός αντιστάθηκαν αλλά τελικά κατακτήθηκαν. Ακολούθως στράφηκε προς την ενδοχώρα και κατέκτησε την Λυκία και την Παμφυλία, και διαμέσου των υψιπέδων της Πισιδίας και της Φρυγίας έφτασε στο Γόρδιο, όπου, έλυσε σύμφωνα με την παράδοση το Γόρδιο δεσμό, και πέρασε τον χειμώνα παρακολουθώντας τις κινήσεις των Περσών και ετοιμάζοντας τις δυνάμεις του για νέα εξόρμηση. Στις Ιωνικές πόλεις που κατέκτησε, κατήργησε τα ολιγαρχικά και τυραννικά πολιτεύματα που είχαν επιβάλει οι Πέρσες και εγκατέστησε δημοκρατίες, καταργώντας παράλληλα την βαριά φορολογία.

Την άνοιξη του 333 π.Χ. κατέλαβε την Καππαδοκία, και προωθήκε προς τις Κιλίκιες πύλες, όπου παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο για να αναρρώσει από μια ασθένεια. Για να εξασφαλίσει την κυριαρχία στην θάλασσα ξεκίνησε πορεία προς την Φοινίκη όπου ήταν η βάση του ναυτικού των Περσών. Ο Δαρείος συγκέντρωσε τεράστιες δυνάμεις που τις διοικούσε ο ίδιος, στην Βαβυλώνα και κινήθηκε προς την Κιλικία εναντίον του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος διέβει τις Κιλίκιες πύλες για να συναντήσει τον Δαρείο, ο οποίος όμως κατάφερε να φέρει τον στρατό του στα νώτα του Αλέξανδρου. Η μάχη δόθηκε στην αμμώδη πεδιάδα της Ισσού. Ο Αλέξανδρος κατόρθωσε να ανοίξει ρήγμα στην παράταξη του περσικού στρατού, και το ιππικό του με επικεφαλής τον ίδιο πραγματοποίησε πλευρική επίθεση και βρέθηκε στα νώτα του Δαρείου. Ο Δαρείος τράπηκε σε φυγή αφήνοντας στα χέρια του νικητή την σκηνή του, την μητέρα του, την σύζυγό του και πολλά λάφυρα. Η φυγή του Δαρείου διέλυσε το ηθικό του περσικού στρατού που διαλύθηκε με την σειρά του.
Μετά την νίκη του στην Ισσό, η προέλαση συνεχίστηκε με κατάληψη της ¶ραδου, Βύβλου και Σιδώνας. Τα φοινικικά, ροδιακά και κυπριακά πλοία μπήκαν πλέον υπό τις διαταγές του Αλέξανδρου, και έτσι εξασφάλισε τα νώτα του και τον έλεγχο όλης της ανατολικής Μεσογείου.

Το καλοκαίρι του 332 π.Χ. κατάφερε με πολύ δυσκολία και επτά μήνες πολιορκίας την κατάληψη της Τύρου. Ακολούθως υπέταξε την Παλαιστίνη χωρίς προβλήματα, και την Γάζα μετά από πολιορκία. Συνέχισε την κατάκτησή του προς την Αίγυπτο όπου έγινε δεκτός ως ελευθερωτής. Έχοντας σεβαστεί τους αιγύπτιους θεούς, οι ιερείς στο μαντείο του ¶μμωνα Δία του έκαναν καλή υποδοχή και τον ονόμασαν γιό του Δία, τίτλο που τον παραδέχτηκε και τον αναγνωρίσε από πολιτική σκοπιμότητα, θέλοντας έτσι να δημιουργήσει εντύπωση και θόρυβο γύρω από τη θεϊκή καταγωγή του. Πριν την αναχώρησή του από την Αίγυπτο ίδρυσε στο Δέλτα του Νείλου μια νέα πόλη που ονόμασε Αλεξάνδρεια, και η οποία έγινε μεγάλο και σπουδαίο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο.
Αφού περίμενε ενισχύσεις από την Μακεδονία, απέλυσε τους πιό καταπονημένους στρατιώτες και επέστρεψε στην Φοινίκη για να κατευθυνθεί προς τον Ευφράτη, όπου ο Δαρείος συγκέντρωνε στρατό από τις ανατολικές επαρχίες. Πέρασε τον ποταμό Τίγρη, και έφτασε στο οροπέδιο των Γαυγαμήλων, περίπου 90 χλμ. από τα ¶ρβηλα.

Εκεί νίκησε για άλλη μια φορά τον περσικό στρατό διαλύοντας όλα τα υπολλείματα των περσικών δυνάμεων. Ο Δαρείος διέφυγε προς την Μηδεία, και ο Αλέξανδρος προέλασε προς τα Σούσα και από εκεί προς την Περσέπολη όπου και βρήκε τον αυτοκρατορικό θησαυρό, αποτελούμενο από περίπου 180.000 τάλαντα σε χρυσό και ασήμι. Η ανακάλυψη αυτού του θησαυρού τον βοήθησε να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα που μεγάλωναν κατά την διάρκεια της εκστρατείας. Μετά από ολιγόμηνη παραμονή πυρπόλησε την Περσέπολη (μετά από μεθύσι και προτροπή μιας εταίρας, αλλά πιθανολογείται ότι ήθελε με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι η βασιλεία του Δαρείου είχε λήξει) και αναχώρησε την άνοιξη του 330 π.Χ..

Φεύγοντας από την Περσέπολη προχώρησε προς την Μηδεία όπου βρίσκονταν τα Εκβάτανα (η τρίτη πρωτεύουσα της Περσίας), αναζητώντας τον Δαρείο. Καταλαμβάνοντας τα Εκβάτανα κατέλαβε και κάθε εξουσία στην Περσική Αυτοκρατορία. Σε αυτό το σημείο ο σκοπός της εκστρατείας που είχε ξεκινήσει είχε τελειώσει. Η υποχρέωση των Ελλήνων συμμάχων του είχε τελειώσει κι έτσι έστειλε πίσω όσους επιθυμούσαν να μην τον ακολουθήσουν σε επόμενη εκστρατεία. Επίσης ανέθεσε στον Παρμενίωνα την μεταφορά στην ακρόπολη των Εκβατάνων, όλων των περσικών θησαυρών που είχαν καταλάβει, ώστε διακριτικά να αφήσει πίσω τον γέρο στρατηγό, με τον οποίο είχε πολλές διαφωνίες.
Μαθαίνοντας ότι ο σατράπης της Βακτρίας Βήσσος συνέλαβε τον Δαρείο και ανέλαβε ο ίδιος την εξουσία, συνέχισε τον δρόμο του και διέλυσε τους στασιαστές οι οποίοι στην φυγή τους είχαν δολοφονήσει τον Δαρείο. Ο Αλέξανδρος έστειλε το σώμα του Δαρείου για να ταφεί με βασιλικές τιμές και τα τοπικά έθιμα στην Περσέπολη. Με τον θάνατο του Μεγάλου Βασιλιά ο Αλέξανδρος προβλήθηκε ως νόμιμος διάδοχος της δυναστείας των Αχαιμενιδών.

Για να υποστηρίξει τον νέο του τίτλο, και να εξασφαλίσει τον έλεγχο όλης της αυτοκρατορίας κινήθηκε εναντίον του Βήσσου και των υπόλοιπων σατραπών που συνέβαλαν στην δολοφονία του Δαρείου. Η εκστρατεία του στις ανατολικές σατραπείες ξεκίνησε με την εκκαθάριση της Υρκανίας όπου, στα όρη των Ταπούρων, είχαν καταφύγει και οι Έλληνες μισθοφόροι του Δαρείου με αρχηγό τον Ναβαρζάνη. Μετά από την υποταγή της Υρκανίας διέσχισε την Παρθία και στην πόλη Σουσία της Αρείας, ο σατράπης Σατιβαρζάνης δήλωσε υποταγή, διατηρώντας το αξίωμά του. Μετά την αναχώρησή του Αλέξανδρου όμως για την Βακτρία, όπου ο Βήσσος συγκέντρωνε στρατεύματα, ο Σατιβαρζάνης σκότωσε την φρουρά που είχε αφήσει ο Αλέξανδρος και συγκέντρωσε στρατό για να βοηθήσει τον Βήσσο. Ο Αλέξανδρος επέστρεψε αλλά ο Σατιβαρζάνης διέφυγε με 2000 ιππείς. Στην θέση του διορίστηκε ο Αρσάκης. Αφού ίδρυσε μια νέα πόλη, την Αλεξάνδρεια των Αρείων, κατέφυγε στην Φράδα της Δραγιανής για να χειμάσει.

Εκεί αποκαλύφθηκε μια συνωμοσία που είχε σκοπό την δολοφονία του Αλέξανδρου. Ως ηθικός αυτουργός εμφανίστηκε ο Φιλώτας, γιός του Παρμενίωνα, ο οποίος τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο από την συνέλευση του μακεδονικού στρατού. Ο Αλέξανδρος φοβούμενος την αντίδραση του Παρμενίωνα στην εκτέλεση του γιού του, διέταξε την δολοφονία του.
Το χειμώνα του 330 π.Χ. έφτασε στον Ινδικό Καύκασο όπου ίδρυσε άλλη μια Αλεξάνδρεια. Ο Βήσσος έφυγε μακριά, περνώντας τον ποταμό Ώξο καίγοντας τα πλοία του μετά την διέλευση και εγκαταστάθηκε στα Ναύτακα της Σογδιανής. Ο Αλέξανδρος τον ακολούθησε στην Σογδιανή και έστειλε τον Πτολεμαίο εναντίον του, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε στον Αλέξανδρο. Ο Βήσσος εκτελέστηκε και ο Αλέξανδρος προχώρησε προς την πρωτεύουσα της Σογδιανής, Σαμαρκάνδη και ακολούθως έφθασε στον ποταμό Ιαξάρτη όπου ίδρυσε την Αλεξάνδρεια Εσχάτη.
Μετά τον γάμο του με την Ρωξάνη που είχε ηρεμίσει τα πράγματα στις σατραπίες της κεντρικής Ασίας, την άνοιξη του 327 π.Χ. ξεκίνησε για την κατάκτηση της Ινδικής χερσονήσου. ¶φησε τον Αμύντα στην Βακτρία, και περνώντας από την Αλεξάνδρεια έφτασε στον ποταμό Κωφήνα όπου διαίρεσε τον στρατό του. Έστειλε τον Ηφαιστίωνα με τον Περδίκκα να προετοιμάσουν την προέλασή του μέχρι τον Ινδό ποταμό, και ο ίδιος από διαφορετική πορεία έφτασε την άνοιξη του 326 π.Χ. στον Ινδό τον οποίο διέβηκε μέσω της γέφυρας που είχε ετοιμάσει ο Ηφαιστίωνας και πολλών μικρών πλοίων. Συνέχισε την πορεία του προς τον ποταμό Υδάσπη, όπου ο Ινδός βασιλιάς Πώρος περίμενε από την απέναντι πλευρά με συγκεντρωμένο στρατό ώστε να τον εμποδίσει να περάσει. Ο Αλέξανδρος έστειλε στρατιώτες να μεταφέρουν αποσυναρμολογημένα τα πλοία που είχαν χρησιμοποιηθεί στην διάβαση του Ινδού, και με την υπόλοιπη δύναμη και ενισχυμένος από 5000 Ινδούς συνέχισε για τον Υδάσπη.

Η διάβαση του ποταμού ήταν δύσκολη αλλά τελικά έγινε με επιτυχία τον Ιούλιο του 326 π.Χ., ώστε να ακολουθήσει μια μεγάλη μάχη μεταξύ του στρατού του Αλεξάνδρου και του στρατού του Πώρου ο οποίος ανερχόταν σε 4000 ιππείς, 300 άρματα, 200 πολεμικούς ελέφαντες και 30000 πεζούς. Οι Μακεδόνες αντιμετώπισαν με ευκολία το ιππικό του Πώρου και τελικά κατάφεραν να υπερισχύσουν στην πρωτόγνωρη γι'αυτούς μάχη εναντίον των ελεφάντων κερδίζοντας μια μεγάλη νίκη.
Στις όχθες του Υδάσπη ίδρυσε δύο πόλεις, την Νίκαια και την Βουκεφάλα (προς τιμή του αλόγου του που πέθανε εκεί). Αφήνοντας τον Κρατερό να επιβλέπει το χτίσιμο των πόλεων, συνέχισε την πορεία του και μετά από μια νίκη στα Σάγγαλα, σταμάτησε μπροστά στον ποταμό Ύφαση. Επιθυμία του Αλέξανδρου ήταν να συνεχίσει περνώντας τον ποταμό και την έρημο που εκτεινόταν μετά από αυτόν, συνάντησε όμως την έντονη αντίδραση του στρατού του. Οι κουρασμένοι σωματικά και ψυχικά στρατιώτες του συγκεντρώθηκαν στο στρατόπεδο και φώναζαν ότι δεν ήθελαν να συνεχίσουν. Τελικά ο Αλέξανδρος αποφάσισε να επιστρέψει. Μετά από τελετές διαίρεσε σε τμήματα τον στρατό του και επέστρεψε στην Νίκαια και την Βουκεφάλα, και λαμβάνοντας ενισχύσεις από την Ελλάδα στράφηκε προς τον νότο. Ναυπήγησε στόλο και πλέωντας τους ποταμούς Υδάσπη και Ινδό, με τμήματα του στρατού του στην αριστερή και δεξιά όχθη, έφθασε σε ένα σημείο όπου έδωσε φονική μάχη με τους Μαλλούς όπου και τραυματίστηκε. Τελικά έφτασε στην πόλη Πάτταλα την οποία οχύρωσε και ανοικοδόμησε.

Για την επιστροφή ο Αλέξανδρος χώρισε το στράτευμά του σε τρία μέρη. Το πρώτο με αρχηγό τον Κρατερό ακολούθησε πορεία προς την Αλεξάνδρεια Αραχωσίας (Κανταχάρ) και μέσω της κοιλάδας του Ετύμανδρου εγκαταστάθηκε στην Καρμανία όπου περίμενε τον Αλέξανδρο. Το δεύτερο ήταν ο στόλος, που με αρχηγό τον Νέαρχο, παρέπλευσε τις ακτές της Περσίας όπου βρίσκονταν οι χώρες των Ωρών, των Γεδρωσιών και των Ιχθυοφάγων, προς τον μυχό του κόλπου.
Το τρίτο μέρος του στρατεύματος με τον Αλέξανδρο ξεκίνησε από τα Πάτταλα (τέλη Αυγούστου 324 π.Χ.) για να διασχίσει την έρημο της Γεδρωσίας. Στο πρώτο μέρος της πορείας δεν υπήρξαν δυσκολίες αλλά στην έρημο της Γεδρωσίας ο καύσωνας και η έλλειψη νερού προκάλεσαν μεγάλες απώλειες. Μετά από 60 μέρες σταμάτησε για ανάπαυση στην πρωτεύουσα της Γεδρωσίας, Πούρα, και προχώρησε στην Καρμανία όπου συνάντησε τον Κρατερό. Στην Καρμανία έφτασε και ο Νέαρχος όπου έδωσε αναφορά για την πορεία του, και συνέχισε τον περίπλου ως τις εκβολές του ποταμού Τίγρη. Ο Αλέξανδρος πήρε ένα μέρος του στρατεύματος και αφού πέρασε από τους Πασαργάδες προχώρησε στην Περσέπολη όπου διόρισε σατράπη τον Πευκέστα ο οποίος είχε σώσει την ζωή του Αλέξανδρου στην μάχη στους Μαλλούς.

Την άνοιξη του 324 π.Χ. έκανε γιορτές στα Σούσα για την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Περσίας. Οργάνωσε μικτούς γάμους Μακεδόνων με Περσίδες και ο ίδιος πήρε ως δεύτερη σύζυγο την Στάτειρα, την κόρη του Δαρείου. Εξόφλησε τα χρέη των Ελλήνων στρατιωτών του, με ένα ποσό που ανήλθε σε 20.000 τάλαντα και μοίρασε δώρα και τιμές σε όσους είχαν ανδραγαθήσει. Οι σατράπες της επικράτειας έφεραν εκεί και 30.000 έφηβους Πέρσες που είχαν εκπαιδευτεί και οπλισθεί μακεδονικά, τους οποίος ονόμασε «Επιγόνους».
¶ρχισε να οργανώνει νέες εκστρατείες και αφού έστειλε τον Ηφαιστίωνα να εξερευνήσει τις ακτές του Περσικού κόλπου, ο ίδιος με επίλεκτες μονάδες κατευθύνθηκε προς την θάλασσα μέσω του ποταμού Ευλαίου. Στην Ώπι ανακοίνωσε την απόλυση των ηλικιωμένων και των τραυματιών και την συνέχιση της εκστρατείας, αλλά συνάντησε την αντίδραση των στρατιωτών του που δεν ήθελαν να συνεχίσουν μαζί του. Ο Αλέξανδρος τότε μοίρασε αξιώματα σε Πέρσες και ορισμένους τους ονόμασε συγγενείς του, πράγμα που ανάγκασε τους Μακεδόνες να του ζητήσουν συγνώμη και να τον ακολουθήσουν.

Ο Αλέξανδρος επέστρεψε στην Βαβυλώνα και άρχισε να οργανώνει τον περίπλου της Αραβίας και την εξερεύνηση των ακτών της Βόρειας Αφρικής. Λίγο πριν την αναχώρηση για την Αραβία, στις 2 προς 3 Ιουνίου 323 π.Χ. συμμετείχε σε συμπόσιο έπειτα από το οποίο εκδήλωσε πυρετό, που διάρκεσε και τις επόμενες ημέρες αναγκάζοντάς τον να μεταθέσει την ημερομηνία αναχώρησης. Μετά από μια σύντομη βελτίωση της υγείας του κατέρρευσε ξανά, χωρίς να μπορεί να περπατήσει ή να μιλήσει. Η φήμη ότι είχε ήδη πεθάνει ανάγκασε τους στρατηγούς του να επιτρέψουν σε όλους τους στρατιώτες του να περάσουν από τον κρεβάτι του για να τον χαιρετίσουν. Μετά από δύο ημέρες πέθανε. στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδωνώσορα Β' στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 8 μηνών. Λένε ότι λίγο πριν πεθάνει ρωτήθηκε σε ποιόν αφήνει την βασιλεία του και απάντησε «τω κρατίστω», δηλαδή «στον δυνατότερο».
Ο Αλέξανδρος, ολοκλήρωσε την ενοποίηση των αυτόνομων ελληνικών πόλεων-κρατών της εποχής, και κατέκτησε σχεδόν όλο τον γνωστό τότε κόσμο (Μικρά Ασία, Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας!!


Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟ 324 π.Χ. ΣΤΗΝ ΩΠΗ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ 9.000 ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΥΧΟΝΤΩΝ ΚΑΘΕ ΦΥΛΗΣ, ΕΛΛΗΝΩΝ - ΠΕΡΣΩΝ ΚΑΙ ΜΗΔΩΝ

Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να είστε ευτυχισμένοι μέσα στην ειρήνη. Όλοι οι θνητοί από 'δώ και, πέρα να ζήσουμε σαν ένας λαός, μονιασμένοι για την κοινή προκοπή. Να έχετε την Οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα απ' τη φυλή.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και βάρβαρους. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με μοναδικό κριτήριο την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ διαιτητή σας.
Το θεό δεν πρέπει να τον έχετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη, αλλά σαν κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τα αδέλφια μέσα στην οικογένεια. Απ' τη μεριά μου όλους σας θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς και θα 'θελα να μην αισθάνεστε μόνο σαν υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά να νοιώθετε όλοι σαν μέτοχοι και συνεταίροι. Όσο περνάει απ' το χέρι μου, θα προσπαθήσω να γίνουν πραγματικότητα αυτά που υπόσχομαι.
Αυτό τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπονδές κρατήστε τον σας σύμβολο αγάπης.


Αρχική Πηγή : El.wikipedia.org
www.di.uoa.gr/speech/globe/orkos/orkosgr.html
Πρωτογενείς πηγές
• Αλεξάνδρου Ανάβασις του Αρριανού (Βικιθήκη, μόνο τα τρία πρώτα βιβλία)
• Αλέξανδρος του Πλούταρχου (Βικιθήκη)
• Quintus Curtius Rufus, Ιστορία του Αλέξανδρου (λατινικά)
Ελληνικές ιστοσελίδες
• Αλέξανδρος Φιλίππου ο Μακεδών
• Φίλιππος ο Μακεδών
• Μέγα Αλέξανδρος ο Μακεδών . Η αληθινή ιστορία
• Βρέθηκε στη Θάσο ο τάφος του Μέγα Αλέξανδρου;
• Αλέξανδρος ο Μέγας (για παιδιά)
• Αλέξανδρος ο Μέγας
• Ο Μέγας Αλέξανδρος του Ρήγα Φεραίου,Βιέννη 1797
• Η Ελληνική καταγωγή του Μέγα Αλέξανδρου
• Ο Μέγας Αλέξανδρος και το έργο του
Ξενόγλωσσες ιστοσελίδες
• Alexander the Great on the Web, κατάλογος σχεδόν 1.000 ιστότοπων για τον Αλέξανδρο
• Livius Project άρθρα του Jona Lendering για τον Αλέξανδρο
• Pothos.org: Alexander's Home on the Web
• Wiki Classical Dictionary: Category Alexander the Great, ένα wiki με στενότερη πολιτική
• Alexander the Great Coins, ιστότοπος με εικόνες από νομίσματα του Αλέξανδρου και μεταγενέστερα με την μορφή του Αλέξανδρου.
• Alexander the Great Site, ένας ιστότοπος αφιερωμένος στον Αλέξανδρο.
• History-Of-Macedonia Site ¶ρθρα σχετικά με τον Αλέξανδρο και την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
• Elias Kapetanopoulos, ¶ρθρα του καθ. Αρχαίας Ελλ. Ιστορίας Ηλία Καπετανόπουλου για τον Αλέξανδρο]

[ΙΡΙΔΑ102]

ΕΥΓΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΙΛΟΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!!!!!!!!

[kiaRRa]

ΕΥΓΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΙΛΟΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!!!!!!!!

Θα σε παρακαλέσω να μην γράφεις με κεφαλαία, είναι σαν να φωνάζεις! :embarrest

[Κώστας]

Ταυρίνα, σε ευχαριστούμε για το ωραίο κείμενο. Επέτρεψέ μου μία διόρθωση. Ο Όρκος-Λόγος του Μ. Αλεξάνδρου που παραθέτεις δεν είναι γνήσιος. Τον συνέθεσε ποιητική αδεία ο Χ. Ζαλοκώστας στο βιβλίο του "Μέγας Αλέξανδρος: ο πρόδρομος του Ιησού". Ο Ζαλοκώστας μάλλον εμπνεύστηκε από ένα χωρίο του Στράβωνα στο οποίο περιγράφεται η πολιτική του Αλεξάνδρου να μην κάνει διακρίσεις μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων και να αποδέχεται και να ευεργετεί εξίσου κάθε ενάρετο άνδρα ανεξαρτήτου προέλευσης.

[namami]

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον ... "έταιρο" Κώστα. Το βιογραφικό σημείωμα που παρέθεσε η Ταυρίνα είναι πολύ καλό, αλλά ο περίφημος "όρκος" δεν είναι γνήσιος (Υπάρχει μεγάλη φιλολογία και παραφιλολογία γι' αυτό το ζήτημα). Δεν ταιριάζει σε ορισμένα σημεία, άλλωστε, το "ύφος" του όρκου με την αγωγή, την παιδεία και την ψυχολογία του Αλεξάνδρου. Αποτελεί κι αυτός μια πολύ μεταγενέστερη προσπάθεια ... "εκχριστιανισμού" μιας πολύ εντυπωσιακής προσωπικότητας που δε μπορούσε ν' αγνοηθεί ή να ξεχαστεί, συνεπώς έπρεπε να ..."προσαρμοστεί" κατά κάποιο τρόπο εκ των υστέρων σε μια άλλη επικρατούσα θρησκευτική ιδεολογία.
Πάντως, "κάτι" προσέφερε ο Αλέξανδρος και οι Επίγονοί του στον Χριστιανισμό εν αγνοία τους βέβαια: Μια "κοινή" γλώσσα για να διαδοθεί ταχύτατα και ευκολότερα σ' όλη την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου...

[tavrina]

Καλησπέρα σας:bigsmile:
Αγαπητε Κώστα και Νανά, δεν έχετε αδικο σε αυτο απλά τον ανεφερα.
καποιοι οπως ανεφερε ο Κωστας εχει ειπωθεί οτι το συνεταξε ο Ζαλοκώστας.Λένε οτι είναι πλαστός.
Η αλήθεια ειναι οτι δεν βρηκα το αρχαιο κείμενο. Θα το ψάξω και θα σας απαντήσω..:bigsmile::embarrest

[tavrina]

καλημέρα σας:bigsmile:
Σε blog στο διαδίκτυο βρήκα οτι ο ορκος πρεπει να είναι πλαστός.
Σας παραθέτω το παρακάτω αυτούσιο οπως τον διάβασα : http://www.bulgarmak.org/oath.htm:
O ΟΡΚΟΣ ΓΡΑΦΗΚΕ ....ΤΟ 1951 ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑ
Ο όρκος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φανταστικό δημιούργημα που έπλασε ο γνωστός εθνικιστής συγγραφέας Χρήστος Ζαλόκωστας το 1951 στο βιβλίο του "ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ". Πρόκειται λοιπόν για κείμενο του 1951 μΧ και όχι του 324 πΧ, ένα ακόμα άθλιο χάλκευμα προοριζόμενο να εξυψώσει το διεθνιστικό image του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο οποίος σύμφωνα με το Ζαλοκώστα υπήρξε Μεσσίας και ...προπομπός του Ιησού
O Xρήστος Zαλοκώστας γεννήθηκε στην Aθήνα το 1896. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Mονάχου. Πήρε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και εκλέχτηκε βουλευτής Aθηνών το 1946 και το 1952 με κόμματα της δεξιάς. Πέθανε στην Aθήνα το 1975. Εγραψε τα εξής βιβλία:
Μέγας Αλέξανδρος: Ο Πρόδρομος του Ιησού, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Ρούπελ, Πίνδος: Η εποποιϊα στην Αλβανία, Σωκράτης: Ο Προφήτης της αρχαιότητας, Ταξειδιωτικά: Γύρο από την Ελλάδα
Το κείμενο του ψευδοόρκου ξεφεύγει από κάθε πραγματικότητα αφού ο Αλέξανδρος διεχώριζε του Έλληνες από τους βαρβάρους, όπως ακριβώς έκανε τόσο ο δάσκαλός του Αριστοτέλης όσο και η μητέρα του Ολυμπιάδα στις επιστολές της προς τον γιο της.
Ο Αλέξανδρος σε κάθε πόλη που καταλάμβανε, και πριν αναχωρήσει για την επόμενη, διόριζε κάποιους στρατηγούς του, που τους αποκαλούσε σατράπες από την Περσική ορολογία, σαν βασιλιάδες και αρχηγούς της κατακτημένης πόλης, που φυσικά ήταν μόνο Μακεδόνες και κανένας τους βάρβαρος.
Ο όρκος λοιπόν δεν ειπώθηκε ποτέ. Κάποιοι αναφέρουν ως πηγές τον Αρριανο στο χωρίο Ζ΄ 7,6 Ζ΄ 8,1. Ο Αρριανος όμως στην συγκεκριμένη παράγραφο αναφέρει τελείως διαφορετικά λόγια. Τα λόγια του Αλέξανδρου προς τους Μακεδόνες, σύμφωνα με τον Αρριανο, ήταν πως πριν τον πατέρα του η Μακεδονία ήταν μια μικρή δύναμη που οι βόρειοι γείτονες της την νικούσαν ενώ στα χρόνια του Φιλίππου έγινε υπερδύναμη.
Στο χωρίο αυτό αναφέρεται ακόμα ότι ο Αλέξανδρος παρέλαβε μια δυνατή στρατιωτική χώρα αλλά χρεωμένη. Παρ' όλα αυτά οδήγησε τους υπηκόους του σε νίκες που πλούτισαν την Μακεδονία. Απ' όλους τους τεράστιους θησαυρούς που βρήκαν, αυτός δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του αλλά έδωσε όλα τα χρήματα στους Μακεδόνες. Καταλήγει λέγοντας πως τους οδήγησε σε ανεπανάληπτες στρατιωτικές νίκες και πως δεν ξεχωρίζει σε τίποτα απ' αυτούς. Καμμία σχέση με τον όρκο.
Οι υπέρμαχοι του ψευδοόρκου αναφέρουν ως πηγές τον Ψευδοκαλλισθενης και Ερατοσθένης. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα σχετικό κείμενο. Ολες οι ιδέες του όρκου αποδίδουν το πνεύμα του εικοστού αιώνα και όχι τα χρόνια του Αλέξανδρου. Επιπλέον κάποιες παρατηρήσεις που δείχνουν ττην πλαστότητα του όρκου είναι οι εξής:
1. Δεν υπάρχει το αρχαίο κείμενο του όρκου
2. Σύμφωνα με το κείμενο ο Αλέξανδρος δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε Έλληνες και Βαρβάρους όπως κάνουν οι στενόμυαλοι. Αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να το πει ο Αλέξανδρος γιατί αυτό το διαχωρισμό τον έκανε και ο δάσκαλός του Αριστοτέλης που τον τιμούσε πολύ. Δεν υπήρχε περίπτωση να πει τέτοια λόγια ενάντια στον δάσκαλό του.
3. Σε κάποιο σημείο του «όρκου» αναφέρει πως δεν κάνει διαχωρισμούς σε λευκούς και μελαψούς. Αυτός ο διαχωρισμός είναι του εικοστού αιώνα και μάλιστα των δεκαετιών του 40 και 50 που το πρόβλημα του ρατσισμού με τις υπεροψίες των ανωτέρων φυλών ήταν έντονο. Στην αρχαιότητα ποτέ δεν έγινε διαχωρισμός σε λευκούς και μαύρους.
4. Δεν αναφέρεται σε ποιόν Θεό ή σε ποιά ηθική αξία ορκίσθηκε.

Το φοβερό της όλης ιστορίας είναι οτι χρησιμοποιείται ο Αλέξανδρος σύμφωνα με τις Ελληνικές ιδεολογικές προτιμήσεις αφού τοποθετούνται στο στόμα του πράγματα που ποτέ δεν εκστόμισε. Ο Αλέξανδρος, κατ' άλλους gay και σφαγέας, εμφανίζεται πολυπολιτισμικός και εκπολιτιστής εκφωνόντας έναν ανύπαρκτο όρκο. Υπάρχει μάλλιστα και μαρμάρινη επιγραφή στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης με τον ψευδοόρκο τον οποίον πολλοί πολιτικοί χρησιμοποιούν στις ομιλίες τους αποδίδοντάς τον στον Αλέξανδρο.
Στην παρακάτω σελίδα ο Αγγλος ιστορικός Jason Mavrovitis με πολύ έγκυρο και τεκμηριωμένο τρόπο, διαψεύδει την ύπαρξη του "όρκου" και καθιστά υπεύθυνο τον Χρήστο Ζαλόκωστα για την αδέξια αυτή χάλκευση
Alexander the Great -- Siu Generis -Revisited-
έχετε δίκιο, συγνώμη που το έβαλα αρχικα:embarrest:embarrest

[Κοραλλία Μόζορα]

Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα του θέματος της ιστορίας που συζητήσαμε σε άλλο θρεντ: η ιστορία είναι κατασκευασμένη και εξυπηρετεί ιδεολογίες και σκοπιμότητες. Αρκεί να κάνουμε αυτό που έκανε τώρα η Ταυρίνα, να ερευνούμε τις πηγές μας και να ψάχνουμε κι άλλες. Ευχαριστούμε Ταυρίνα.

[kplani]

Ολες οι ιστορίες είναι κατασκευασμένες, το παρελθόν το κατασκευάζουμε ακριβώς γιατί δεν το γνωρίζουμε λεπτομερώς αλλά μόνο μέσα από τα δικά του απομεινάρια.Αλίμονο αν η στορία δεν εξυπηρετούσε μόνο ιδεολογίες και σκοπιμότητες! Η ιστορία καταγράφει ούτως ή άλλως την πορεία της ανθρώπινης δράσης.
Ο επιστήμονας ιστορικός αναφέρει πάντοτε τη μέθοδολογία, τις πηγές και τα τεκμήρια των έργων του ώστε η επιστημονική κοινότητα να τα εκθέσει στην μακροχρόνια κριτική.

Οι ερασιτέχνες, έχουμε την απλή υποχρέωση να χρησιμοποιούμε την κοινή λογική όταν μεταφέρουμε μια πληροφορία και να ελέγχουμε το περιεχόμενο και τις πηγές του, όπως θα κάναμε και στις καθημερινές μας πράξεις. Ας έχουμε υπόψη μας ότι το διαδίκτυο δεν είναι πάντοτε ασφαλής και έγκυρη πηγή πληροφόρησης (πχ καθένας μπορεί να γράψει στην wikipedia) και αν δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε είναι προτιμότερο να τις ξεχάσουμε. Στο κατά πόσον ο Αλέξανδρος είναι ο "μύθος της Ανατολής" ή έστω το "όνειρο της Δύσης" το λεπτομερές βιογραφικό του δεν επαρκεί να μας διαφωτίσει. Ισως ιστορικές πηγές από την Μέση Ανατολη και την Ασία να ήταν προτιμότερες. Η προέλευση του τίτλου ανήκει μάλλον στην ρομαντική λογοτεχνία και ίσως να εξυπηρετεί σε μεγαλύτερο βαθμό ιδεολογίες και σκοπιμότητες από ό,τι η ιστορία καθεαυτή.

Μια πολύ καλή ιστορική πηγή πάντως για την πολιτισμική συνεισφορά του Αλέξανδρου και της Μακεδονίας είναι το βιβλίο του π. Υπουργού Νικολάου Μάρτη "Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας" αλλά και οι παρεμβάσεις του σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Επίσης του αναπληρωτή καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου κ. Κων/νου Ρωμανού "Το ελληνιστικό Ισλάμ".

[tavrina]

Ολες οι ιστορίες είναι κατασκευασμένες, το παρελθόν το κατασκευάζουμε ακριβώς γιατί δεν το γνωρίζουμε λεπτομερώς αλλά μόνο μέσα από τα δικά του απομεινάρια.Αλίμονο αν η στορία δεν εξυπηρετούσε μόνο ιδεολογίες και σκοπιμότητες! Η ιστορία καταγράφει ούτως ή άλλως την πορεία της ανθρώπινης δράσης.
Ο επιστήμονας ιστορικός αναφέρει πάντοτε τη μέθοδολογία, τις πηγές και τα τεκμήρια των έργων του ώστε η επιστημονική κοινότητα να τα εκθέσει στην μακροχρόνια κριτική.

Οι ερασιτέχνες, έχουμε την απλή υποχρέωση να χρησιμοποιούμε την κοινή λογική όταν μεταφέρουμε μια πληροφορία και να ελέγχουμε το περιεχόμενο και τις πηγές του, όπως θα κάναμε και στις καθημερινές μας πράξεις. Ας έχουμε υπόψη μας ότι το διαδίκτυο δεν είναι πάντοτε ασφαλής και έγκυρη πηγή πληροφόρησης (πχ καθένας μπορεί να γράψει στην wikipedia) και αν δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε είναι προτιμότερο να τις ξεχάσουμε. Στο κατά πόσον ο Αλέξανδρος είναι ο "μύθος της Ανατολής" ή έστω το "όνειρο της Δύσης" το λεπτομερές βιογραφικό του δεν επαρκεί να μας διαφωτίσει. Ισως ιστορικές πηγές από την Μέση Ανατολη και την Ασία να ήταν προτιμότερες. Η προέλευση του τίτλου ανήκει μάλλον στην ρομαντική λογοτεχνία και ίσως να εξυπηρετεί σε μεγαλύτερο βαθμό ιδεολογίες και σκοπιμότητες από ό,τι η ιστορία καθεαυτή.

Μια πολύ καλή ιστορική πηγή πάντως για την πολιτισμική συνεισφορά του Αλέξανδρου και της Μακεδονίας είναι το βιβλίο του π. Υπουργού Νικολάου Μάρτη "Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας" αλλά και οι παρεμβάσεις του σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Επίσης του αναπληρωτή καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου κ. Κων/νου Ρωμανού "Το ελληνιστικό Ισλάμ".

Αγαπητό μέλος Kplani,
Νομίζω ότι έχεις μπερδευτεί λίγο.:blink:
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την μουσική σύνθεση του Σταμάτη Σπανουδάκη.
Όσο αφορά για τις πηγές, αν έχεις διαφορετική οπτική γωνία των πραγμάτων μπορείς να τα παραθέσεις. Εγώ απλά ανάφερα την διαδρομή που ακολούθησε ιστορικά, προσπαθώντας να μην εκφράσω προσωπική γνώμη. Για αυτό και υπάρχει η συζήτηση για ανταλλαγή απόψεων. Ίσως να τα βλέπω ρομαντικά όπως αναφέρεις, αλλά δεν εκφέρω καμία σκοπιμότητα.. Όλοι όσοι γράφουν κείμενα εμπεριέχουν την προσωπική τους γνώμη παλαιότεροι ή νεώτεροι με βάση κάποιων γεγονότων.

Ο αξιότιμος κ. Νικόλαος Μάρτης στο βιβλίο που αναφέρεις μιλάει για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και για την πλαστογράφηση της ιστορίας από τους Σκοπιανούς.

Όσο για τον αξιότιμο κ. Κων/νο Ρωμανό στο βιβλίο του αναφέρεται για την σχέση Χριστιανισμού-Ισλάμ, που πραγματικά δεν καταλαβαίνω την σύνδεση που κάνεις με τον Μακεδόνα Βασιλιά.