Ιστορία μου, αμαρτία μου...

[Κοραλλία Μόζορα]

Κοραλία μου, δεν ήταν μόνο η Υπατία μεγάλη φιλόσοφος της ελληνιστικής και βυζαντινής εποχής. Η Υπατία ήταν η τελευταία της σειράς των μεγάλων νεοπλατωνικών, Πλωτίνος, Ιάμβλιχος, Πρόκλος...αρκετά πιο πριν έζησε και ο εκλεκτικός Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, το 2ο αιώνα πΧ.

Μετά από αυτούς, βέβαια, πρέπει να πάμε πολυυυύ αργότερα στον Πλήθωνα Γεμιστό και την Αναγέννηση....πάλι καλά που υπήρξαν και οι ¶ραβες στο ενδιάμεσο και διέσωσαν κάπως την κατάσταση....


Kplani, οι πρώτες διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 1959...το 1967 διακόπηκαν λόγω χούντας.....στις 28 Μαίου 1979 υπογράφηκε η Συνθήκη με την οποία η Ελλάδα γινόταν το 10ο ισότιμο και πλήρες μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, παρουσία όλων των Ευρωπαίων ηγετών. Κανείς δεν είπε ότι είναι και το κεντρικότερο ορόσημο της σύγχρονης ιστορίας μας, είναι όμως μία από τις σημαντικότερες στιγμές της.

Κώστα μου, ο Ιάμβλιχος και ο Πρόκλος αναμάσησαν κυρίως αυτά που είπε ο Πλωτίνος χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικά τίποτε περισσότερο. Ο Πλωτίνος χωρίς να διαφοροποιηθεί ουσιαστικά από τον Πλάτωνα ξεκαθάρισε αρκετές πλατωνικές έννοιες βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα. Η Υπατία όμως θεωρείται η μεγαλύτερη μορφή εκείνης της εποχής. Συμφωνώ ότι το Βυζάντιο δεν ανάδειξε δικά του φιλοσοφικά ρεύματα αλλά υιοθέτησε παλιότερα φιλοσοφικά ρεύματα που συγγένευαν με τον χριστιανισμό.

[εφη ταδε-ταδε εφη]

Μητσάκο μου, έζησα το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και είδα με τα μάτια μου τι σημαίνει τρόμος και ανασφάλεια που σου βγάζει τα πιο άγρια ένστικτα επιβίωσης. Τα ξέρω αυτά που λες. Ποιο σχολικό βιβλίο ιστορίας όμως λέει στα παιδιά: "Οι αγριότητες είναι στην φύση του πολέμου και δεν υπάρχει στρατός, οργανωμένος ή άτακτος, που να μην έχει παρεκτραπεί σε ενέργειες που δεν τιμούν τον όποιο πολιτισμός μας", όπως σωστά λες;

Υπάρχει σκοπιμότητα στον τρόπο που γράφεται η ιστορία. Η ελληνική ιστορία προβάλλει ένα συγκεκριμένο τύπο Έλληνα στρατιώτη με υψηλά ιδανικά, ήρωα και ανώτερο σε πολιτισμό και όλες οι αγριότητες διαπράττονται από τους βάρβαρους εχθρούς.

Κοίταξε να δεις αν βρεις τίποτα σε σχολικό βιβλίο για το τι έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες στους ντόπιους στις περιοχές που πήγαιναν να ιδρύσουν αποικίες κατά τον β' ελληνικό αποικισμό (8ος-6ος αι. π.Χ.). Σχηματίζεις την εντύπωση ότι ήταν μια ειρηνική εμπορική δραστηριότητα.

Διάβασε για την γενοκτονία των Βουλγάρων από τον Μέγα Θεοδόσιο. Είναι Μέγας ο άνθρωπος! Διάβασε για την κατάληψη του Βυζαντίου (και της Ελλάδας) από τους Τούρκους και την περίοδο της Τουρκοκρατίας πως παρουσιάζονται οι Τούρκοι.
Και μετά διάβασε για την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν συζητώ το πώς παρουσιάζεται ο ίδιος (και δεν έχω διάθεση να αμφισβητήσω τίποτε) αλλά ο τρόπος που παρουσιάζονται οι Μακεδόνες στρατιώτες, τι να πω! Νομίζεις ότι οι Αμερικανοί έκλεψαν από αυτούς την ιδέα του Σούπερμαν!

Και διαβάζοντας δεν νιώθεις ότι έγινε πόλεμος. Σχηματίζεις την εντύπωση ότι ήταν μια ειρηνική εκστρατεία και όλοι οι λαοί τον υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Την ονομάζουμε μάλιστα και πολιτιστική εκστρατεία.
Καλά κι αν οι Τούρκοι πουν ότι μας κατέλαβαν για να μας εκπολιτίσουν; Η έννοια του πολιτισμού σηκώνει μεγάλη συζήτηση.

Κι αυτό φυσικά δεν το κάνουμε μόνο εμείς. Στην διάρκεια του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, πριν διασπαστεί οριστικά, σε πολλά ευρωπαϊκά περιοδικά όλες οι φωτογραφίες που έβλεπες Σέρβων στρατιωτών τους έδειχναν πάντα άγριους, βρόμικους, αξύριστους και με ξεκούμπωτα στρατιωτικά πουκάμισα. Κι όλες οι φωτογραφίες Κροατών στρατιωτών τους έδειχναν καθαρούς, περιποιημένους και ξυρισμένους. Δημιουργούσαν έτσι εντυπώσεις.

Θυμάμαι εκείνη την περίοδο είχα δει σε ένα έγκυρο γαλλικό περιοδικό μια φωτογραφία μαυροφορεμένων γυναικών να κλαίνε πάνω από τάφους σε ένα κοιμητήριο. Το άρθρο έγραφε για τον πόνο Κροατών γυναικών πάνω από τους τάφους των παιδιών τους που ήταν στρατιώτες που σκοτώθηκαν.

Κοιτούσα την φωτογραφία μέχρι που συνειδητοποίησα ότι οι τάφοι είχαν πάνω τους σταυρούς και οι Κροάτες είναι καθολικοί, δεν βάζουν σταυρούς στους τάφους τους. Η φωτογραφία έδειχνε ένα ορθόδοξο σερβικό κοιμητήριο! Καρατσεκαρισμένο, που λες κι εσύ. Έτσι γράφεται η ιστορία.

όταν σου περιγράφουν τον τρόπο που πολεμούσαν (υγρό πυρ ) ξέρεις ότι κρεμόντουσαν σάρκες..αφού πολεμάς με σπαθιά θα ξεκοιλιάσεις ή οι αεροπορικές επιδρομές θα καταστρέψουν νοσοκομεία,ορφανοτροφεία,γ ηροκομεία,παιδικούς σταθμούς, σχολεία....είναι αυτονόητο..τα παιδιά μας έχουν αντίληψη..αυτό που μας ενδιαφέρει -εμένα τουλάχιστον- είναι τα γεγονότα..όταν είμαι στο σπίτι μου κι έρχεσαι να μου κάνεις κακό θα σου φάω το λαρύγγι!!!!!αυτό είναι γεγονός..το με ποιον τρόπο έχει σημασία?ας πρόσεχες...