Έρωτας είναι να ρισκάρεις...

[ailama_p]

Μα αυτή η μορφή Αγάπης δεν ζητάει ανταλλάγματα...Ως έτσι κανείς δεν θυσιάζει τίποτα!!!!Κανείς δεν εγκαταλείπει τίποτα....και βέβαια η στέρηση ούτε από μακρυά κοιτάει!!!!!Αυτή η Αγάπη μόνο νοιώθει άλλον έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο!!!!!τί Ωραία...μόνο δύο ολοκληρωμένοι άνθρωποι μπορούν να γεννήσουν τάτοια Αγάπη...Είναι σαφές ότι υπάρχει..ολοκληρωμένοι άνθρωποι δυστυχώς υπάρχουν λίγοι...

Ωραία,απλά και ανεφάρμοστα.

[christina25]

Χμμμμ πολυ γενικευμενο μου ακουγεται αυτο.
Δεν πιστευω οτι ολοι οι ανδρες ειναι ιδιοι αλλα ουτε εχουν και τις ιδιες αντιδρασεις.
Aσε που και εμεις οι γυναικες κρυβουμε αρκετες φορες τα συναισθηματα μας για να μην πληγωθουμε και προσποιουμαστε, εξαλλου στην -ηθοποια- ειναι γνωστο οτι ειμαστε καλυτερες απο τους ανδρες...

Προτιμω να παρω μια ουδετερη σταση στο συγκεκριμενο ζητημα και να μην το βλεπω φεμινιστικα.

Ισως να το έχω διατυπώσει λαθος και να φαινετε οτι το βλεπω φεμινιστικα. Ισα ισα που προσωπικα πιστευω οτι σε πολλα πραγματα οι αντρες ειναι καλυτεροι απο εμας οπως και το αναποδο. Ακομη πιστευω οτι το ενα φυλο εχει αναγκη το αλλο για να ολοκληρωθει. Συμφωνω στο οτι και εμεις οι γυναικες κρυβουμε συναισθηματα και μαλιστα καλυτερα απο τους αντρες. Αλλα επιμενω στο οτι οι αντρες αν το θελησουν αγαπανε πιο βαθια και πιο ειλικρινα απο εμας τις γυναικες. και αν αυτους τους αντρες εμεις οι γυναικες δεν τους προσεξουμε τοτε το παιχνιδι ειναι εις βαρος μας. Και Βαζω και τον εαυτο μου μεσα.

[εφη ταδε-ταδε εφη]

Ωραία,απλά και ανεφάρμοστα.

μου αρέσουν οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από το φαί,από τις ανάγκες(!) και τον ύπνο...μου αρέσουν οι άνθρωποι που θεωρούν την Αγάπη και τον έρωτα άλλη μια ανάγκη μες τις πολλές...τι ωραία που είναι η ζωή μαζί τους

[ailama_p]

μου αρέσουν οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από το φαί,από τις ανάγκες(!) και τον ύπνο...μου αρέσουν οι άνθρωποι που θεωρούν την Αγάπη και τον έρωτα άλλη μια ανάγκη μες τις πολλές...τι ωραία που είναι η ζωή μαζί τους

Συμφωνώ.Παραδόξως είναι και οι πνευματικές ανάγκες μέσα σ'αυτά.Αλλά ακόμα και σ'αυτό υπάρχει παγίδα.Π ά ν τ α κάπου,κάτι,κάποιος...
Και τελικά είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις το είδος της αγάπης και του έρωτα που σε καλύπτει. Π.χ.θες ένα ροζ bon-bon κόντρα σε όλα(πάλι) ειδύλλιο έτσι για να κάνεις το πείραμά σου ή την αγάπη που είναι αμφίδρομη,ζόρικη,αποδεδειγ μένη που χτίζεις κάθε μέρα.Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.Δεν μπορείς να τα έχεις όλα γι'αυτό αποφασίζεις προσεκτικά(λέμε τώρα).

[εφη ταδε-ταδε εφη]

Συμφωνώ.Παραδόξως είναι και οι πνευματικές ανάγκες μέσα σ'αυτά.Αλλά ακόμα και σ'αυτό υπάρχει παγίδα.Π ά ν τ α κάπου,κάτι,κάποιος...
Και τελικά είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις το είδος της αγάπης και του έρωτα που σε καλύπτει. Π.χ.θες ένα ροζ bon-bon κόντρα σε όλα(πάλι) ειδύλλιο έτσι για να κάνεις το πείραμά σου ή την αγάπη που είναι αμφίδρομη,ζόρικη,αποδεδειγ μένη που χτίζεις κάθε μέρα.Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.Δεν μπορείς να τα έχεις όλα γι'αυτό αποφασίζεις προσεκτικά(λέμε τώρα).

αυτό εννοώ λέγοντας "δυστυχώς λίγοι ολοκληρωμένοι άνθρωποι"...οι πνευματικές ανάγκες είναι υπόθεση του καθενός..οι πολλοί με τους πολλούς όμως...!!
Ναι,όλα μέσα στο παιγνίδι είναι...για όποιον θέλει απλά να παίζει,οι ρόλοι πολλοί και τα παιγνίδια άφθονα...όρεξη να 'χεις:embarrest

[ailama_p]

"δυστυχώς λίγοι ολοκληρωμένοι άνθρωποι"...

Όπως νομίζεις...
Πάντως...όντως,ωραία είναι να ζεις με αυτούς.

[Alaia]

αν και μήνες καθυστερημένη απάντηση, γιατί η Αφροδίτη στην Παρθένο τι έχει ρε παιδιά? δεν ερωτευεται εύκολα, αλλά όταν φτάνει σε σημείο να τα φέρει όλα τούμπα, (πάντα μετά από ΠΟΛΛΕΣ εσωτερικές διεργασίες), ποιός μπορεί να πει ότι δεν είναι ερωτας που να σέρνεσαι στα πατωματα?

[Alaia]

έχω απορία, αν μετά από τόσους μήνες, ο "Γιάννης" του άρθρου έχει βρεί αλλού την ευτυχία, και η "πρωταγωνίστρια" βρηκε την ευτυχία στο νέο έρωτα. Είναι πολύ εύκολο να ηθικολογούμε κατηγορώντας αυτόν που φέυγει από μια σχέση ότι έκανε 'κακό" στον άλλον κτλ κτλ. αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι ότι εφόσον όλα τα συναισθηματα σε μια σχέση είναι αμοιβαία, πώς γίνεται και το ότι "στραβώνει" το πράγμα το αντιλαμβάνεται μόνο ο ένας από τους δύο, ενώ ο άλλος είναι στον κόσμο του. Και συνηθως ούτε να ΄παραδεχτεί θέλει, ούτε να αντιμετωπίσει τα πράγματα. Από προσωπικό βίωμα, νομίζω ότι ο έρωτας μπορεί να κρατησει πολλά χρόνια, περισσότερα από 1 σίγουρα. και φυσικά μετασχηματίζεται σε αγάπη κτλ κτλ, εκτός αν από τον πολύ μετασχηματισμό καταλήξει σε αυτη την αδελφική αγάπη, όπου ο άλλος είναι τα πάντα εκτός από εραστης πια...πώς μένεις να το παλέψεις αυτό? για χάρη της αγάπης? (να σημειώσω ότι συμφωνώ με τον Κ. Βασίλη, δε θυμαμαι σε ποιά σελίδα, ότι κότσια θέλει να μείνεις κ να το παλέψεις κ όχι να την κάνεις έτσι απλά, αλλά μέχρι πότε?)

[zoze]

έχω απορία, αν μετά από τόσους μήνες, ο "Γιάννης" του άρθρου έχει βρεί αλλού την ευτυχία, και η "πρωταγωνίστρια" βρηκε την ευτυχία στο νέο έρωτα.

A δεν τα μαθες??!!!!

¶κου εμένα που τα ξέρω από πρώτο χέρι: :bigsmile:

O Γιαννάκης κι η τσουπρίτσα μας καλοπερνάνε και τα δυο μας τα παιδιά...:toung:
ο καθένας με το νέο του αμόρε...:wink2:

έμαθαν, βλέπεις, να ζουν ολοκληρωτικά στο παρόν και να χαίρονται τις σχέσεις τους, όσο αυτές είναι να κρατήσουν, χωρίς να τις μετατρέπουν σε άλυτους γρίφους, σπαζοκεφαλιές και συναισθηματικά τουρλού...:bigsmile:

[κορντιλια]

Φιλοι μου διαβαζοντας, συμφωνησα με πολλες αποψεις.Προσωπικα,στο παρελθον θα εκανα το ιδιο με την ηρωιδα...θα τα τιναζα ολα στον αερα για να ακολουθησω την καρδια μου...Οταν νιωθεις ερωτευμενος εισαι ενας μικρος θεος...το συναισθημα αυτο δεν το αλαζα με καμια ασφαλεια....κ δεν μπορουσα να του αντισταθω οσο κ αν "επρεπε".Εχω βρεθει σε αναλογη θεση...η μαλλον μονο με αυτο τον τροπο αλλαζα συντροφους στο παρελθον.Οταν ενω ημουν σε σχεση τυχαια καποιος εκανε την μεγαλη διαφορα.Κ παντα νομιζα οτι αυτος ειναι ο "ενας" που στην πορεια καποιος τελικα τον ακυρωνε.Δεν ξερω αν φταιω εγω κ οι επιλογες μου.Το σιγουρο ειναι πως δεν θα ηθελα να μου ξανασυμβει.Ο τελευταιος τετοιος "ανεμοστροβιλος" στη ζωη μου που ειναι κ αντρας μου τωρα, με εχει τοσο μπερδεμενη που αν μου συνεβαινε κατι παρομοιο θα μου εστριβε κυριολεκτικα.Αυτο το τελευταιο ρισκο τελικα μου εμαθε πως ο "ενας" δεν υπαρχει κ δεν προκειται να υπαρξει ποτε.Αυτο το μαθημα ζωης το καταλαβα...πονεσε πολυ ομως κ μερικες φορες ποναω ακομα!!!!