Η Αστρολογία στην παράδοση του Εσωτερισμού - Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ

[Βασιλης Παπαδολιας]

Σορρυ, δεν κατάλαβα ότι θέλεις συγκεκριμένο παράδειγμα...

Θεώρησα ότι υπήρχε κάποιου είδους μοντέλο...

Πάρε το δικό μου αν θέλεις, για να μην ανακατέχουμε τρίτους...

Ωροσκόπος Δίδυμος, Μεσουράνημα Υδροχόος...

Τι λέει λοιπόν αυτό το μοντέλο πρακτικά;

[toniats]

Ο ενασχόληση με το Σταυρό του Πεπρωμένου αφορά μόνο όσους αστρολόγους και μαθητές της αστρολογίας πιστεύουν πως το πεπρωμένο μας έχει και αυτό το αποτύπωμα του σΆ ένα αντίγραφο του Ουρανού τη στιγμή της γέννησης μας, στον Ζωδιακό κύκλο, όχι σε όσους προτιμούν να διαβάζουν στο Ζωδιακό τις τάσεις του χαρακτήρα, θεωρώντας τους πλανήτες και τους αστερισμούς απλά σημεία αναφοράς ή αρχετυπικά σημεία και όχι ουράνιες οντότητες. Σαν τέτοιες περιέχουν αρχέτυπα, μπορούν -σαν αντανάκλαση- να δηλώνουν χαρακτηριστικά, ελαττώματα και συμπεριφορές. Είναι όμως κάτι παραπάνω, το «όλον» δεν είναι απλά το σύνολο των μερών που το απαρτίζουν. Η προσπάθεια να πλησιάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην κατανόηση ενός ουράνιου σώματος ή αστερισμού αφορά την «ανώτερη έκφραση» της ποιότητας του.

Επί του θέματος τώρα : Στρέφουμε τα μάτια μας στον Ουρανό και βλέπουμε να σχηματίζεται ένας Σταυρός που ορίζεται στα 4 σημεία του ορίζοντα …Τη στιγμή που γεννιόμαστε (που ανατέλλουμε, ακούσια ή εκούσια εδώ η Ιστορία σιωπά) βρισκόμαστε στο πιο ανατολικό σημείο του ζωδιακού κύκλου (ωροσκόπος). Αυτό το σημείο περιγράφεται από την αστρολογία (η 13η μοίρα του τάδε ζωδίου δηλώνει …κλπ). Ο Χρόνος προχωρά και εμείς μαζί του, αρχίζουμε να προχωράμε μπροστά πηγαίνοντας προς το απέναντι σημείο, στη δύση. Ο άξονας ωροσκόπου και κατερχόμενου είναι ο δρόμος μας.

Αν θέλουμε να το δούμε από την πλευρά των ιδιοτήτων μιας προσωπικότητας, αυτό που γίνεται συνηθέστερα στην αστρολογία, ο άξονας λειτουργεί για να δηλώσει μια ιδιότητα που εκδηλώνεται τη στιγμή της γέννησης και στη διάρκεια της ζωής μας θα μας οδηγήσει στην απέναντί της.
Και αυτό είναι πεπρωμένο (φυγείν αδύνατον με άλλα λόγια) είτε θέλουμε να μιλάμε για ιδιότητες, είτε για γεγονότα (που θα συμβούν για να λειτουργήσουν οι ιδιότητες)

Στο άρθρο : … «η σημασία του άξονα υποστηρίζει ότι αν ενεργεί κάποιος με το ζώδιο του ωροσκόπου ξυπνά το αντίθετό του….αν ενεργείτε με τον ταύρο ξυπνάτε τον Σκορπιό, αν ενεργείτε με τον Κριό ξυπνάτε το Ζυγό»


Προχωράμε λοιπόν στον άξονα ωροσκόπου-κατερχομένου.
Πάνω στο κεφάλι μας υπάρχει ο Ουρανός , ότι βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο του ζωδιακού μας. Στα πόδια μας –για την ακρίβεια στο υπέδαφος που βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας- ότι υπάρχει αντίστοιχα το νότιο ημισφαίριο του ζωδιακού μας κύκλου.
Εξετάζουμε πλανήτες και ζώδια ανάλογα με το σε ποιο ημισφαίριο βρίσκονται.
Οι πλανήτες του Β. Ημισφαιρίου αφορούν το κεφάλι μας – το κεφάλι είναι το κέντρο της Νόησης (σε αντιδιαστολή με την καρδιά που είναι το κέντρο των αισθημάτων) ο Πνευματικός Κόσμος, η Ανώτερη Σκέψη.

Το έδαφος είναι, κατΆ εμέ, η διαδικασία ενσάρκωσης, τα πέλματα ακουμπούν σε αυτό. Συμβολίζουν το φυσικό πεδίο. Δανείζομαι «ως συνήθως» από τον Αϊβανχωφ : «τα πόδια συμβολίζουν την περιοχή που ο άνθρωπος είναι τρωτός. Η ιδέα αυτή εκφράζεται στην Ελληνική Μυθολογία από το μύθο της Αχίλλειας πτέρνας.» Που είναι τρωτός ο άνθρωπος; στο υλικό πεδίο.

Ο άξονας από το ανώτερο MC και το κατώτερο IC σημείο ενός ωροσκοπίου είναι η περιοχή του Εγώ (με την εσωτεριστική χρήση του όρου, δηλαδή Εγώ σαν η εκδήλωση της ενσαρκωμένης οντότητας. Ένα Ον που ενσαρκώνεται στο υλικό πεδίο δεν μπορεί να εκδηλωθεί πλήρως. Το Εγώ είναι το κομμάτι της εκδήλωσης, ξεκινά από το ΜC (κεφάλι) και καταλήγει στο ΙC (πόδια) : ποσότητα ύλης και πνεύματος που λειτουργεί στην παρούσα ενσάρκωση.

Οι σχέσεις μεταξύ πλανητών βορείου και νοτίου ημισφαιρίου είναι οι πολιτιστικές ανταλλαγές πνεύματος-ύλης κλπ.
Νομίζω πως είναι αρκετά απλό και αυταπόδεικτο. Στην τελική ο Σταυρός του Πεπρωμένου είναι η συνάντηση των δύο αξόνων του Εγώ σου και της Ζωής. Τον φορτώνεσαι και προχωράς.

Γράφω κάποια λίγα λόγια για τους άξονες στο άρθρο.
Σε «τρελή» απλοποίηση : μια προσωπικότητα MC-IC γεννήθηκε με χαρακτηριστικές συνθήκες Asc και έχοντας εκπαιδευτεί (σε πρότερες προσπάθειες) σε συνθήκες που ορίζει το ζώδιο του Asc θα οδηγηθεί υποχρεωτικά (πεπρωμένο) στο σημείο της δύσης και θα αντιμετωπίσει όσα το ζώδιο της Δύσης (κατερχόμενος) ορίζει και αυτό είναι το πλαίσιο δράσης και ανάπτυξης της .

Σαν παράδειγμα : η αποστολή του Ιησού ορίζεται από τους άξονες Δίδυμου Τοξότη και Παρθένου Ιχθύων. Ας συνδέσουμε αρχικά την Παρθένο με τον Ιχθύ. Μια εκδήλωση της Παρθένου είναι η στέρηση εξαιτίας της αρρώστιας. Στην Ανώτερη Μορφή της είναι ο χώρος του Θεραπευτή. Ο Θεραπευτής Ιησούς θεραπεύει (λόγω της Αγνότητας του στην Μεταφυσική) και ταυτόχρονα της επιθυμίας του να βοηθήσει, αποδεχόμενος να σηκώσει το κάρμα του ασθενούς, να πληρώσει αυτός το κάρμικό του χρέος. Αυτή ήταν ή θυσία του. Έτσι ερχόμαστε από τον Παρθένο στο ζώδιο του Ιχθύ που είναι το ζώδιο των δοκιμασιών και της προδοσίας. Ο άξονας Δίδυμου-Τοξότη οδηγεί με τον ίδιο τρόπο από τη γνώση, την εμπειρία και την ολοκληρωμένη ζωή (ας δούμε τον έφηβο των Διδύμων σαν την οντότητα που έχει τελειώσει τα μαθήματα της ζωής –όταν τελειώσουμε με τα μαθήματα των ενσαρκώσεων δεν θα είμαστε γέροι σύμφωνα με τη εσωτερική παράδοση αλλά χαρούμενα παιδιά-) στη Διδασκαλία και την επιστροφή στο Υλικό Πεδίο από τη θέση του Δασκάλου, μιας οντότητας δηλαδή που έχει τελειώσει τον κύκλο των ενσαρκώσεων και έρχεται στη γη για να διδάξει την ανθρωπότητα.


Μάλλον χρειαζόταν λίγη θεωρεία ακόμα Βασίλη!

[Βασιλης Παπαδολιας]

Ο ενασχόληση με το Σταυρό του Πεπρωμένου αφορά μόνο όσους αστρολόγους και μαθητές της αστρολογίας πιστεύουν πως το πεπρωμένο μας έχει και αυτό το αποτύπωμα του σʼ ένα αντίγραφο του Ουρανού τη στιγμή της γέννησης μας, στον Ζωδιακό κύκλο, όχι σε όσους προτιμούν να διαβάζουν στο Ζωδιακό τις τάσεις του χαρακτήρα, θεωρώντας τους πλανήτες και τους αστερισμούς απλά σημεία αναφοράς ή αρχετυπικά σημεία και όχι ουράνιες οντότητες. Σαν τέτοιες περιέχουν αρχέτυπα, μπορούν -σαν αντανάκλαση- να δηλώνουν χαρακτηριστικά, ελαττώματα και συμπεριφορές. Είναι όμως κάτι παραπάνω, το «όλον» δεν είναι απλά το σύνολο των μερών που το απαρτίζουν. Η προσπάθεια να πλησιάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην κατανόηση ενός ουράνιου σώματος ή αστερισμού αφορά την «ανώτερη έκφραση» της ποιότητας του.

Πολύ ωραία αυτή η εισαγωγή και θα σχολιάσω μόνο αυτήν, γιατί το άλλο θέλει πιο πολύ μελέτη. Με αφορμή αυτή την εισαγωγή αξίζει τον κόπο να πούμε εδώ πιο συγκεκριμένα πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι εσωτερικοί αστρολόγοι τη διαδικασία των αστρολογικών επιρροών, για να λυθούν ίσως και κάποιες απορίες περί πεπρωμένου και ελεύθερης βούλησης.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που έχω διαβάσει εγώ τουλάχιστον, η αστρολογική επίδραση όπως λες κι εσύ δεν ξεκινά στο φυσικό επίπεδο, αλλά σε ανώτερα επίπεδα και συγκεκριμένα στο αστρικό. Όπως λέει κι κος Συμεώνογλου στο βιβλίο του Η ¶λλη Αστρολογία η αστρολογική επίδραση κατέρχεται από το αστρικό στο φυσικό επίπεδο όπου η αντιμετώπιση που δέχεται από τον αποδέκτη μπορεί να ποικίλλει. Εάν είναι σε θέση να ελέγξει τα του φυσικού πεδίου (ανεπτυγμένη προσωπικότητα) είναι σε θέση να επηρεάσει τον τρόπου που θα εκδηλωθεί η επίδραση στο φυσικό πεδίο, αλλά δεν είναι ικανός να αναιρέσει το μοτίβο που έχει δημιουργηθεί στο αστρικό.

Αντίθετα, αν έχει τη δυνατότητα (ως μαθητής τουλάχιστον) να εισέλθει στο αστρικό και μπορεί να ασκεί επίδραση σε αυτό, μπορεί να επηρεάσει ακόμη και το μοτίβο που δημιουργείται στο αστρικό πριν κατέλθει στο φυσικό επίπεδο.

Με την έννοια αυτή η ελευθερία είναι σχετική και δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος κανόνας για το τι είναι πεπρωμένο και τι ελεύθερη βούληση στην αστρολογία.