Ερωτικά «αντίο» και η λαχτάρα της επανασύνδεσης

[μυρσινη]

Τουτο το σπιτι δε με σηκωνει πια.
Δεν αντεχω να το σηκωνω στη ραχη μου.
Πρεπει παντα να προσεχεις,να προσεχεις,
να στεριωνεις τον τοιχο με το μεγαλο μπουφε,
να στεριωνεις τον μπουφε με το παναρχαιο σκαλιστο τραπεζι,
να στεριωνεις το τραπεζι με τις καρεκλες,
να στεριωνεις τις καρεκλες με τα χερια σου,
να βαζεις τον ωμο σου κατω απ'το δοκαρι που κρεμασε.
Και το πιανο,σα μαυρο φερετρο κλεισμενο.
Δεν τολμας να τ'ανοιξεις.

"Απο τη"σονατα του σεληνοφωτος",Ριτσος.

Οι σχεσεις ειναι οσο ευκολη υποθεση,αλλο τοσο δυσκολη εως..πολυ δυσκολη,αναλογα με τον χαρακτηρα και την κοσμοθεωρια που εχει ο καθενας.Για οσους μπαινουν συνειδητα σε μια σχεση,ειναι εντιμοι απεναντι στον αλλον μα προτιστως απεναντι στον εαυτο τους,ειναι δυσκολο να στηριζουν συνεχως
'κρεμασμενα δοκαρια'.Ειναι δυσκολο να αφηνουν το "πιανο κλεισμενο "για να μη χαλασει η καθεστηκυια ταξη πραγματων.Αλλιως,καταντανε ανθρωποι συμβιβασμενοι με μια βαρετη καθημερινοτητα που μοιαζει με φερετρο.Δυσκολοι χαρακτηρισμοι,αλλα η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την σπαταλισει καποιος δεχομενος το"λιγο".Εξαρταται φυσικα απο τον χαρακτηρα και την δυναμη που εχει ο καθενας .Γιαννη,συμφωνω απολυτα μαζι σου.

[xry45]

μυρσινη μου..ειναι τοσο γλυκο και βασανιστικα αληθινο αυτο που εγραψες που ειλικρινα δεν μπορω να σου γραψω τιποτε αλλο...

[leoma]

Τουτο το σπιτι δε με σηκωνει πια.
Δεν αντεχω να το σηκωνω στη ραχη μου.
Πρεπει παντα να προσεχεις,να προσεχεις,
να στεριωνεις τον τοιχο με το μεγαλο μπουφε,
να στεριωνεις τον μπουφε με το παναρχαιο σκαλιστο τραπεζι,
να στεριωνεις το τραπεζι με τις καρεκλες,
να στεριωνεις τις καρεκλες με τα χερια σου,
να βαζεις τον ωμο σου κατω απ'το δοκαρι που κρεμασε.
Και το πιανο,σα μαυρο φερετρο κλεισμενο.
Δεν τολμας να τ'ανοιξεις.

"Απο τη"σονατα του σεληνοφωτος",Ριτσος.

Οι σχεσεις ειναι οσο ευκολη υποθεση,αλλο τοσο δυσκολη εως..πολυ δυσκολη,αναλογα με τον χαρακτηρα και την κοσμοθεωρια που εχει ο καθενας.Για οσους μπαινουν συνειδητα σε μια σχεση,ειναι εντιμοι απεναντι στον αλλον μα προτιστως απεναντι στον εαυτο τους,ειναι δυσκολο να στηριζουν συνεχως
'κρεμασμενα δοκαρια'.Ειναι δυσκολο να αφηνουν το "πιανο κλεισμενο "για να μη χαλασει η καθεστηκυια ταξη πραγματων.Αλλιως,καταντανε ανθρωποι συμβιβασμενοι με μια βαρετη καθημερινοτητα που μοιαζει με φερετρο.Δυσκολοι χαρακτηρισμοι,αλλα η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την σπαταλισει καποιος δεχομενος το"λιγο".Εξαρταται φυσικα απο τον χαρακτηρα και την δυναμη που εχει ο καθενας .Γιαννη,συμφωνω απολυτα μαζι σου.

Ευχαριστώ για το ΡΙΤΣΟ. Ήταν και Ταύρος, ξέρεις...

[μυρσινη]

Xαιρομαι που σας αρεσε κοριτσια!Leoma,το τελευταιο δεν το γνωριζα.

[stathis08]

Πολύ όμορφα και αισιοδοξα ειναι ολα αυτα που διαβαζω παρακατω. Η πραγματικοτητα πιστευω ειναι κομματακι πιο προσγειωμενη ομως.. Ενας χωρισμος μετα απο πολλες ψυχικες, συναισθηματικες κτλ επενδυσεις μπορει να ξεσκισει εναν ανθρωπο ανατρεποντας οτιδηποτε ισχυε μεχρι τοτε στη ζωη του. Προσωπικα, σε μια αντιστοιχη δικια μου εμπειρια ενοιωσα πως δεν εχω πατριδα. Αποκολληθηκα απο οτιδηποτε και οποιονδηποτε του παρελθοντος μου. Δεν μπορω και δεν με νοιαζει να το εξηγησω. Θεωρω πως στην πορεια ο ανθρωπος απλα ξεχναει. Οσο περιεργο η μη αναμενομενο ακουγεται, απλα ξεχναει. Και οταν λεμε ξεχναει εννοουμε οτι κατα καποιο τροπο συνηθιζει στα νεα δεδομενα. Ειναι θεμα χρονου και μοιραιο. Δεν ξεχνας τον παλιο και αγαπημενο σου συντροφο. Απλα καποια στιγμη απο μονος σου κανεις πραγματα που δεν τον/την περιεχουν. Και αυτο ειναι η αρχη του τελους ή ισως η αρχη της επανασυνδεσης. Η στιγμη που η καθημερινοτητα σου ειναι ηρεμη, δεν ειναι διαρκως σε μια ταραχη και θλιψη. Οσο περνα ο χρονος και μεταβαινεις σε αλλο σταδιο του ζωης σου, τοσο οι "κρισεις" ειναι πιο αραιες και πιο δυνατες βεβαια...Ερχεται η συνειδητοποιηση....ακριβως σαν το θανατο ενος αγαπημενου μας προσωπου. Πολλα πραγματα ερχονται απο μονα τους θεωρω. Ο καθενας μας απλα θελει τον δικο του χρονο. Διχως πιεση, διχως διορια. Σιγουρα, αν δεν εκτιμησεις τα δικα σου λαθη και τα λαθη του συντροφου σου και θεωρησεις πως ολα ηταν τελεια τοτε πραγματικα εχεις πεταξει οσα χρονια διηρκεσε η σχεση. Αν δεν μαθεις κατι, τοτε πετας την μεγαλη αυτη ευκαιρια να μαθεις. Απλα αυτο ερχεται μετα. Αυτο που ερχεται απο μονο του, ειναι μοιραιο και αναποφευκτο ειναι τα νεα δεδομενα και η συνηθεια σε αυτα. Επομενη σχεση? Ουτε βιασυνη, ουτε αυτοσκοπος, ουτε ομως και αποκλεισμος. Ποτε δεν ξερεις τι ειναι αυτο πραγματικα που θα σε μαγεψει στο τελος. Ο χωρισμος δεν ειναι καθολου απολαυστικος, ιδιως για καποιον που δεν το ειδε να ερχεται. Απλα περιεχει πολλα μυστικα γνωσεων, συνειδητοποιησεων και πραγματικης ενδοσκοπησης. Πολλα σταδια απογοητευσεων. Σκοπος ειναι να εχεις αυτογνωσια στο τελος. Να παψεις να ελπιζεις σε αλλους, να παψεις να αντλεις δυναμη απο αλλους. Να στηριζεσαι στα ποδια σου, να εισαι πραγματικα ελευθερος. Ολα θα ερθουν με το χρονο τους. Ολοι θελουμε διαφορετικο χρονο. Παντα υπαρχει καποιος που εχει ξεπερασει κατι χειροτερο απο οτι εμεις. Δεν χρειαζεται δραματοποιηση και θυματοποιηση, συμφωνω. Απλα, δυστυχως, πιστευω πως αρκετα απο αυτα που περιγραφονται στο αρθρο και τα υπολοιπα σχολια, ειναι ολα τα καλα πραγματα που θα φερει ο χρονος. Οχι ακριβως εμεις. Ο χρονος και τα νεα δεδομενα στα οποια μοιραια συνηθιζουμε. Χαιρομαι που υπαρχουν σελιδες που μπορει κανεις να μοιραστει ολες αυτες τις ιδεες. Ειναι καλο να βλεπουμε πως αντιμετωπιζουν οι αλλοι ανθρωποι παρομοια προβληματα. Ο πονος, σιγουρα, ειναι κομματι της ζωης και ισως ειναι το μεγαλυτερο. Μπορουμε ομως εδω, να μοιραστουμε λιγες εμπειριες και αφου μπορεσουμε...να κοιταξουμε πισω και να μαθουμε κατι απο αυτες.

[black moon]

Συμφωνώ με την τοποθέτηση σου στο θέμα Στάθη, μονο που προσπάθησε να γράφεις με γραμματοσειρά Νο2 γιατι διαβάζοντας τοσο μεγάλα γράμματα εχανα σε πια σειρά ημουν αρκετες φορές. Ειναι και λίγο κουραστικα τα μεγαλα γραμματα σε όλο το κείμενο...κατα τ'άλλα πολύ σωστός! Perfect

[stathis08]

Ρε παιδια...παρεπιπτοντως.....τι σημαινει καρμικη σχεση, και οτι δυο ανθρωποι αυτο που εχουν μεταξυ τους ειναι καρμικο? Ειμαι περιεργος..

[Λευκή]

Ρε παιδια...παρεπιπτοντως.....τι σημαινει καρμικη σχεση, και οτι δυο ανθρωποι αυτο που εχουν μεταξυ τους ειναι καρμικο? Ειμαι περιεργος..

Ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε αφχαρίστητοι,δεν μας ικανοποιούν οι ανθρώπινες σχέσεις μας - ως επί το πλείστον οι ερωτικές αλλά και άλλες- και προσπαθούμε πάση θυσία να μειώσουμε την αξία τους,πασχίζοντας να τους δώσουμε μεταφυσικές διαστάσεις οι οποίες είναι ανύπαρκτες.Ατράνταχτο στοιχείο που αναιρεί τα παραπάνω είναι η βιωματική εμπειρία του ενδιαφερόμενου,ο οποίος θεωρεί ότι το ερωτικό πάθος-ευγνωμοσύνη-πόνος που ένιωσε για έναν άλλον άνθρωπο είναι αποκλειστικά δικό του προνόμιο,δεν το έχει νιώσει ποτέ κανείς άλλος εκτός απ τους ήδη εμπλεκόμενους σε καρμικές σχέσεις και όποιος του το επισημαίνει είναι απλώς κακόβουλος και ζηλιάρης(ενίοτε προσπαθεί να σώσει και τον κόσμο).Καρμική σχέση συνήθως είναι η ερωτική σχέση ενός ατόμου με άλλο με άτομο που βιώνει τη βιωματική εμπειρία.Το αν το έτερο άτομο στην όποια σχέση δε τη βιώνει,είναι ένα άλλο ζήτημα που προφανώς αφορά διαφορετικό βαθμό καρμικότητας.

[Δείμων]

Η Καρμική Αστρολογία και η καρμικότητα γενικά αποδέχονται ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, μεταφέρεται από σώμα σε σώμα μέσω διαδοχικών μετενσαρκώσεων, και την κάθε παρουσία της στην Γη ακολουθούν οι πράξεις της από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις - καθώς και ότι οι πράξεις της στην παρούσα ζωή θα την ακολουθήσουν στις επόμενες μέχρι να φτάσει σε ένα επίπεδο προσωπικής τελείωσης.

Καρμική Αστρολογία - Αστρολογία για όλους

Καρμική καλείται η σχέση που οφείλουμε κάποτε να βιώσουμε με μία ψυχή επειδή έχει πράγματα να μας διδάξει ή να της διδάξουμε στην πορεία μας. Επίσης άλλες φορές έτσι λέγεται μία σχέση από προηγούμενες ζωές που επαναλαμβάνεται επειδή για κάποιον λόγο δεν ολοκληρώθηκε το αμοιβαίο μάθημα μαζί της.

Εάν δεν πιστεύουμε στην μετενσάρκωση ή//και την αθανασία της ψυχής η καρμικότητα δεν μας ενδιαφέρει.



Επειδή όμως δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ούτε για την αθανασία της ψυχής ούτε για το πεπερασμένο της ύπαρξής της (Μαρία ), καλό είναι ο καθένας μας να ακολουθεί το μονοπάτι της αναζήτησης που τον οδηγεί το πνεύμα του ανεπηρρέαστος από τα λόγια και τις πεποιθήσεις κάθε άλλου ανθρώπου εν ζωή ή τεθνηκώτος.

[vasilis7]

καλησπερα,
Θα ηθελα να μου πειτε τις αποψεις σας!Χωρισα εδω και ενα μηνα απο σχεση 5,5 χρονων.Δεν ηταν δικη μου αποφαση αλλα δικη της!Αυτο βεβαια συνεβη επειδη πιστεψε οτι δεν την αγαπω πλεον οσο ηθελε.Ειχαμε χωρισει ξανα αλλες δυο φορες με δικια μου αποφαση οποτε επηρεαστηκε και αφησε τον εαυτο της να πιστευει οτι δεν την αγαπω και της εφυγε η εξαρτηση και η αναγκη να ειναι μαζι μου.Εγω την ειχα χωρισει 2 φορες(τη 2η πρι 5 μηνες)οχι γιατι δεν την αγαπουσα αλλα επειδη ειμαι μολις 24 και ειχα ανασφαλεια αν θα πρεπει να ειμαι σε μια μακροχρονια σχεση σε τετοια ηλικια.Βεβαια οταν την ειχα χωρισει και τα ξαναβρηκαμε μου ειπε να της δειξω πιο εντονα τα αισθηματα μου ωστε να της φυγουν οι ανασφαλιες.Εγω δεν καταλαβα οτι επρεπε να προσπαθησω πιο πολυ τοτε οποτε της εμεινε η ανασφαλεια.Ετσι εφτασε σε αυτο το σημειο.Ειχαμε αψογη επικοινωνια και τα βρισκαμε σε ολα.Οι τσακωμοι μας κρατουσαν μονο λιγες ωρες και μετα ημασταν καλα.Περνουσαμε πολλες ωρες μαζι και πηγαιναμε ολο ταξιδια.Πλεον ξερω οτι την αγαπω οπως το ηξερα και πριν που ειμασταν μαζι.Τωρα που χωρισαμε μου λεει οτι θελει να βγουμε απο αυτη την σχεση και να προχωρησουμε.Την ρωτησα αν θα ηθελε να ειμαστε ξανα μαζι και μου λεει στο αμεσο μελλον οχι.Στο μελλον δεν ξερει.Λεει αν το θελουμε και οι δυο μπορει να ειμαστε απλως τωρα να βγουμε απο την σχεση και να ζησουμε αλλα.Πιστευετε οτι μπορει να ξαναυπαρξει επανασυνδεση μετα απο καιρο?Με αγαπουσε οσο τιποτα αλλο και το καταλαβαινα.Ειχε μια σχεση πιο πριν απο την δικια μας 2 χρονια και ειχε μετρο συγκρισης.Με θεωρουσε ο ερωτας της ζωης της απο τον πρωτο καιρο.Μπορει να ξαναγυρισει καποια στιγμη?Μπορει να ειναι το ιδιο οπως πριν και καλυτερα?Πιστευε και πιστευει ακομα οτι ειμαι ο ιδανικος ανθρωπος για σχεση και συμβιωση γιαυτην.Πλεον ομως της εχει φυγει η εξαρτηση προν εμενα.Μπορει να μην εχει καθαρο μυαλο και καποια στιγμη να το μετανοιωσει?Υπαρχει περιπτωση να ξανανοιωσει αυτα που ενοιωθε για μενα?Απο οτι μου λεει δεν αποκλειει να ειμαστε ξανα στο μελλον μαζι χωρις βεβαια να θελει να με κρατησει κολημμενο σε αυτην τη σχεση αλλα οπως τα φερει η ζωη.Πιστευετε οτι αλλαζουν τελιως τα συναισθηματα?Χανεται κατι τοσο εντονο?Θα ηθελα να μου πειτε τη αποψη σας.