Οι καρμικές συναντήσεις.

[luna123]

η αγαπη ελευθερωνει.
η ανασφαλεια μονο σκλαβωνει και ο εγωισμος.
σαν αιγοκερακι που ειμαι και εγω με ωροσκοπο κριο αλλα με σεληνη στους διδυμους,εχω και δεν εχω πολυ εγωισμο!
κανονικα πρεπει να εχουμε λιγακι,γιατι αυτο μας "σωζει" απο πολλες καταστασεις!

[Βασιλης Παπαδολιας]

Η αλήθεια είναι ότι είναι λογικός ο σκεπτικισμός σχετικά με την κοινωνική προέλευση της ιδέας του κάρμα όπως και το τι επίδραση θα μπορούσε να έχει η επικράτηση του σε κοινωνικό επίπεδο. Κάθε σύστημα πίστης προέρχεται από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες αλλά παράλληλα τις διαμορφώνει (όπως η γλώσσα τη νόηση). Ωστόσο ο σκεπτικισμός θα πρέπει να αφορά όλα τα συστήματα σκέψης. Ο υλισμός ως τέτοιο σύστημα δεν υπολείπεται σε προβλήματα από τον ιδεαλισμό. Σε ένα υλιστικό σύστημα ανθεί συνήθως η ιδέα της προσωρινότητας και άρα της επιδίωξης του ατομικού οφέλους. Δεν είναι τυχαία η σημερινή υπερεκμετάλλευση της φύσης για παράδειγμα. Ο διαλεκτικός υλισμός δεν πέτυχε κάτι καλύτερο προς αυτή την κατεύθυνση. Αντικατέστησε απλά το ατομικό όφελος με το όφελος της τάξης (που θυμίζει λίγο την αίσθηση της "φυλής"). Η υπερκμετάλλευση συνεχίστηκε. Μάλιστα θεωρήθηκε και φυσιολογική στα πλαίσια της "εξέλιξης των ειδών". Ο ισχυρότερος επιβιώνει, καθώς η διαλεκτική εισήλθε και στη φύση. Και ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός είναι στην ουσία τους σήμερα υλιστικά συστήματα. Δεν έχει νόημα να κρίνονται αυτά ως "αγνά" και τα ιδεαλιστικά ως "δόλια". Κάθε σύστημα πίστης ή ιδεολογία θα πρέπει να κρίνεται για τα καλά του/της και τα κακά του/της.

Όσον αφορά το ντετερμινισμό του κάρμα έχω την άποψη ότι δε διαφέρει και πολύ από άλλους ντετερμινισμούς. Μήπως ο υλιστικός ντετερμινισμός του DNA διαφέρει; Ή ο ψυχαναλυτικός των τραυμάτων; Μήπως οι ψυχαναλυτές δεν είναι μία σύγχρονη ιερατική τάξη που μόνο αυτή ξέρει να μας απαλλάξει από τα αμαρτήματα / τραύματα του παρελθόντος;

Η δαιμονοποίηση του κάρμα ή του όποιου κάρμα δεν είναι σωστή όταν είναι μονόπλευρη. Είναι σωστή όταν κινείται παράλληλα με την κριτική στα άλλα συστήματα σκέψης.

Μία άλλη σύγχυση που παρατηρείται είναι η άποψη ότι όποιος πιστεύει στο κάρμα πιστεύει και στον ντετερμινισμό του. Αυτό δεν ισχύει. Όπως και στην ψυχανάλυση υπάρχουν σχολές που πιστεύουν ότι τα τραύματα ξεπερνιούνται κι άλλες που λένε ότι δεν ξεπερνιούνται, έτσι και στον εσωτερισμό δεν υπάρχει κάποια συμφωνία για το τι συμβαίνει με το κάρμα. Το κάρμα είναι ο "εύκολος δρόμος" που έχουμε στη διάθεση μας να πάρουμε. Αν είμαστε γιοι ξυλουργού, το πιο εύκολο για μας είναι να πάρουμε τη δουλειά του πατέρα. Μαζί θα πάρουμε τους πελάτες, θα πάρουμε όμως και τα χρέη της επιχείρησης. Αν θέλουμε να το κάνουμε το κάνουμε. Αν έχουμε κότσια να ξεκινήσουμε μόνοι μας από το μηδέν, ξεκινάμε. Για άλλους το κάρμα είναι σαν την κοίτη του ποταμού. Αν θες να πας κάπου σε πάει εύκολα αλλά αν σε ρίχνει στον γκρεμό, δε σταματάς κι εύκολα. Αν είσαι αρκετά δυνατός όμως μπορείς να κολυμπήσεις ενάντια του και να βγεις στην όχθη. Πόσοι το καταφέρνουν; Λίγοι. Οι περισσότεροι περιμένουν απλά να περάσει. Αλλά δε σημαίνει ότι δε γίνεται.

Σε ό,τι αφορά τις επί της ουσίας παρατηρήσεις για το πώς δημιουργήθηκε η καρμική αστρολογία, γενικά είμαι σύμφωνος - όσο κι αν φανεί παράξενο - με την gargoyle. Δεν υπάρχει κάποιο πλαίσιο παρατηρήσεων που να οδήγησε στη δημιουργία του κλάδου αυτού της αστρολογίας. Ωστόσο το ίδιο ισχύει και για άλλες σχετικά πρόσφατες αστρολογικές θεωρίες. Οι αστεροειδείς ή οι υποθετικοί πλανήτες της Ουράνιαν δεν έχουν προκύψει από παρατηρήσεις επίσης.

Η συζήτηση οδηγείται έτσι τελικά στο τι είναι η αστρολογία. Από τη μία έχουμε τους οπαδούς της λεγόμενης "επιστημονικής" αστρολογίας. Προσπάθεια αυτών η εισαγωγή επιστημονικών μεθόδων στο χώρο για τη μετατροπή της αστρολογίας σε επιστήμη. Από την άλλη οπαδοί της ιδεαλιστικής αστρολογίας. Τους ονομάζω έτσι, γιατί σε αυτή την κατηγορία δεν είναι μόνο οι εσωτεριστές αλλά και αυτοί που θεωρούν την αστρολογία απλά σα μία γλώσσα αρχετύπων, που δεν αντιστοιχεί σε πραγματικές πλανητικές επιδράσεις (μεταξύ αυτών κι ο υποφαινόμενος). Οι εσωτεριστές και οι "ψυχολόγοι" (ας τους πω έτσι σχηματικά) πιστεύουν στην ουσία ότι η αστρολογία είναι μία γλώσσα εξερεύνησης του εαυτού είτε υπερβατικά (εσωτεριστές) είτε ψυχολογικά. Μας δίνει ένα λεξιλόγιο κατανόησης των ψυχολογικών διεργασιών και της συμπεριφοράς. Και στα θέματα πρόβλεψης ένα εργαλείο διερεύνησης σχημάτων συμπεριφοράς που μπορεί να προκαλέσουν "πιθανόν" αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο που για να βρούμε μία πρόβλεψη μπορεί να κοιτάμε διαφορετικές μεθόδους. Στο τέλος βρίσκουμε μία που να "ταιριάζει" σε αυτό που ψάχνουμε. Μερικοί το αποκαλούν αυτό τσαρλατανισμό. Προσωπικά πιστεύω ότι δείχνει τη σχετικότητα της ερμηνείας κι ότι η αστρολογία τελικά είναι μόνο ένα γλωσσολογικό εργαλείο και τίποτα άλλο. Την πρόβλεψη την κάνουμε εμείς και η διαίσθηση μας. Όλα τα άλλα είναι απλά τεχνικές.

Η διαλεκτική σχέση μεταξύ των δύο αυτών ρευμάτων πιστεύω ότι ωφελεί την αστρολογία. Δε νομίζω ότι έχει νόημα η προσπάθεια του ενός ρεύματος να απαλείψει το άλλο. Πιθανόν οι του "κάρμα" να έχουν συμφέρον να παρασύρουν τον κόσμο ή ίσως οι της "επιστημονικής" να έχουν συμφέρον να αποκτήσουν πιο αποδεκτό "πρόσωπο" στην επιστημονική κοινότητα. Όλα αυτά όμως δεν αφορούν τον σκεπτόμενο παραλήπτη - καταναλωτή της αστρολογίας που θέλει να μάθει κάποια πράγματα για τον εαυτό του. Δεν απασχολούν επίσης τον μη σκεπτόμενο καταναλωτή που είτε θεωρεί τον αστρολόγο "ιερέα του κάρμα" ή τον προσφωνεί "γιατρέ μου" ουδεμία διαφορά ποιεί. Συνεχίζει και τον βλέπει ως Θεό του.

Επί του διαλόγου τώρα υπάρχει και μία τελική παρεξήγηση. Ο διάλογος δε γίνεται για "βολικούς" ή "μη βολικούς" λόγους. Γίνεται προκειμένου να γίνει ανταλλαγή απόψεων. Όταν πίσω από μία άποψη προβάλλεται το επιχείρημα ότι εμφανίζεται για "βολικούς" λόγους, αυτό που εκλαμβάνει ο συνδιαλεγόμενος είναι μία υποτίμηση της άποψης του. Σε απάντηση προσπαθεί κι εκείνος με κάποιο τρόπο να υποτιμήσει τον συνδιαλεγόμενο του. . Ποιο το όφελος από αυτές τις ανταλλαγές απόψεων; Απλά δείχνουμε ότι δε σεβόμαστε στην ουσία την άποψη του άλλου. Τελικά η δράση φέρνει αντίδραση το θέμα γίνεται γαιτανάκι και το κλειδώνει η διαχείριση. Ή ο ένας αποχωρεί και ο άλλος μένει να βράζει στο ζουμί του... Η διαλογική σχέση σπάει πάντως σε κάθε περίπτωση... Και τότε τι θα κάνουμε αλήθεια χωρίς "αντίπαλο" στο διάλογο;

Ας μείνουμε λοιπόν στην ουσία (που νομίζω στην παραπάνω ανταλλαγή απόψεων είναι και ιδιαίτερα ουσιαστική)... Η αστρολογία έχει ρεύματα και θα έχει. Κάθε σύστημα πίστης πρέπει να κρίνεται αλλά έχει και το δικαίωμα να κρίνει και τους κριτές του... Ο εσωτερισμός έχει μειονεκτήματα ως σύστημα σκέψης αλλά δίνει κλειδιά ερμηνείας που δεν μπορεί να δώσει η επιστημονική αστρολογία. Ζητούμενο δεν είναι η κατάργηση του, αλλά ο "διαφωτισμός" για το τι σημαίνουν πραγματικά οι έννοιες που πρεσβεύει ώστε ο κόσμος να μην πιστεύει πλέον σε προλήψεις...

Αυτά εν ολίγοις και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους...

[ZorZeta]

...

Αυτά εν ολίγοις και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους...

βρε Βασίλη, αστείρευτος είσαι.:bigsmile: Αν αυτά είναι λίγα δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν τα πολλά

[gargoyle]

Όπως είπα και σε προηγούμενη δημοσίευση, δεν νομίζω πως είναι εδώ το κατάλληλο μέρος για να αναπτυχθούν συζητήσεις όπου θα γίνεται εκτεταμένη χρήση κοινωνικών και πολιτικών όρων. Το αποτέλεσμα θα είναι είτε να γίνουν τρομερές υπεραπλουστεύσεις, είτε να δοθούν εντελώς εσφαλμένοι ορισμοί (ή έστω, να κατατεθούν απόψεις που βασίζονται σε τέτοιους ορισμούς).

Για παράδειγμα, από πότε ο διαλεκτικός υλισμός πρεσβεύει την ιδέα της "προσωρινότητας" και άρα της επιδίωξης του ατομικού οφέλους; Ειδικά δε, ως προς το δεύτερο, μάλλον "υπερήφανη" μπορεί να είναι η οποιαδήποτε ιδεαλιστική θέση (συμπεριλαμβανομένης και της όποιας θεωρούμενης "εσωτεριστικής") η οποία προβάλλει την ατομικότητα ως υπέρτατη αξία, βέβαια υπό έναν μανδύα ασαφών εννοιών θετικής χροιάς, πχ. αγάπη, δικαιοσύνη κλπ.

Επιπλέον, η διατύπωση "ο υλισμός αντικατέστησε απλά το ατομικό όφελος με το όφελος μιας τάξης" δηλώνει παντελή αδυναμία κατανόησης των ιστορικών και κοινωνικών φαινομένων, όπως και της θεμελιώδους διαφοράς μεταξύ ατομικότητας και συλλογικότητας. Ο διαλεκτικός υλισμός, πρεσβεύει την διαδικασία αλλαγής του κόσμου, του υπαρκτού και αντικειμενικού κόσμου, με στόχο την εγκαθίδρυση μιας αταξικής, δίκαιης κοινωνίας όπου θα έχει εξαλειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο (πολύ πολύ πολύ υπεραπλουστευμένα).
Από που κι ως που προέκυψε αυτή η θέση σχετικά με τα οφέλη (και ειδικά με την "αίσθηση" της "φυλής"), ειλικρινά δεν μπορώ να το κατανοήσω.

Όπως δεν μπορώ να κατανοήσω επίσης επάνω σε ποια βάση ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός κρίνονται ως "υλιστικά συστήματα". Ο καπιταλισμός δεν είναι, σε καμία των περιπτώσεων, κοινωνικοοικονομικό σύστημα υλιστικής φιλοσοφικής βάσης. Καλύτερα όμως να σταματήσει εδώ αυτό το κομμάτι της συζήτησης, γιατί αφορά στο μεγαλύτερο μέρος του πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους εκτός απο φιλοσοφικές.

Σχετικά τώρα με το Κάρμα και τον ντετερμινισμό ή τον ιντετερμινισμό του. Να σημειώσω μόνο πως προσωπικά μου είναι αδιάφορο εάν ο κάθε υποστηρικτής του Κάρμα δέχεται το αναπόφευκτο ή όχι της αντιμετώπισης του καρμικού χρέους. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως η βασική θεώρηση του Κάρμα (την οποία αποδέχονται όλοι οι οπαδοί του) είναι πως κάθε άνθρωπος έρχεται εις τον μάταιο τούτο κόσμο με μια συγκεκριμένη "αποστολή", η οποία είναι ορισμένη από την άνωθεν αρχή. Η "αποστολή" είναι ανάλογη με τα πεπραγμένα του ατόμου σε αλλοτινούς καιρούς, εποχές και ζωές και καλά θα κάνει να την εκτελέσει, εάν θέλει να εξελιχθεί και να επιτύχει τον βασικό σκοπό της ύπαρξης, που είναι να γίνει κανείς το τέλειο πνεύμα.
Είναι προφανές πως μια τέτοια θεώρηση προβάλλει την ατομικότητα ( ο σκοπός είναι να σώσει κανείς την ατομική ψυχή του υπό τις προδιαγραφές της ανώτατης συμπαντικής ύπαρξης) σε μια βάση αέναης στατικότητας (η πνευματική αυτή αρχή είναι αιώνια, πάνσοφη, σταθερή και υπεύθυνη για τη εξίσου αιώνια δομή του υπαρκτού κόσμου στον οποίο μας βάζει να δοκιμαστούμε).
Αυτές είναι βασικές αρχές των θεωρήσεων σχετικά με το Κάρμα και προσωπικά τις βρίσκω κατασκευασμένες εκ του πονηρού, με συγκεκριμένο και σαφή στόχο. Μια σχετικά προσεκτική ματιά στις απόψεις των οπαδών του μπορεί νομίζω να προβληματίσει τον καθένα επ'αυτού.

Και μία μικρή παρατήρηση ως προς τα όσα επισημαίνονται σχετικά με την διαλεκτική των δύο προσεγγίσεων στην αστρολογία: Στη βάση αυτή που τοποθετείται το ζήτημα, σαφώς και είναι χρήσιμη η σχέση αυτή. Μην ξεχνάμε όμως πως στη διαδικασία της εξέλιξης η διανοητική δραστηριότητα των ανθρώπων ακολουθεί τέτοια πορεία, που, όταν ο νους φτάσει σε ένα πιο ανεπτυγμένο επίπεδο, ορισμένες προηγούμενες μορφές διανοητικής δραστηριότητας, που δεν είναι τόσο αναπτυγμένες, είναι μοιραίο να εξαφανιστούν.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως η βασική θεώρηση του Κάρμα (την οποία αποδέχονται όλοι οι οπαδοί του) είναι πως κάθε άνθρωπος έρχεται εις τον μάταιο τούτο κόσμο με μια συγκεκριμένη "αποστολή", η οποία είναι ορισμένη από την άνωθεν αρχή. Η "αποστολή" είναι ανάλογη με τα πεπραγμένα του ατόμου σε αλλοτινούς καιρούς, εποχές και ζωές και καλά θα κάνει να την εκτελέσει, εάν θέλει να εξελιχθεί και να επιτύχει τον βασικό σκοπό της ύπαρξης, που είναι να γίνει κανείς το τέλειο πνεύμα.
Είναι προφανές πως μια τέτοια θεώρηση προβάλλει την ατομικότητα ( ο σκοπός είναι να σώσει κανείς την ατομική ψυχή του υπό τις προδιαγραφές της ανώτατης συμπαντικής ύπαρξης) σε μια βάση αέναης στατικότητας (η πνευματική αυτή αρχή είναι αιώνια, πάνσοφη, σταθερή και υπεύθυνη για τη εξίσου αιώνια δομή του υπαρκτού κόσμου στον οποίο μας βάζει να δοκιμαστούμε).
Αυτές είναι βασικές αρχές των θεωρήσεων σχετικά με το Κάρμα και προσωπικά τις βρίσκω κατασκευασμένες εκ του πονηρού, με συγκεκριμένο και σαφή στόχο. Μια σχετικά προσεκτική ματιά στις απόψεις των οπαδών του μπορεί νομίζω να προβληματίσει τον καθένα επ'αυτού.

Πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση σου, Αργυρώ, γιατί δείχνει και το σημείο του σφάλματος. Το Κάρμα δυστυχώς για όλους εμάς δεν είναι μόνο ατομικό. Είναι και ομαδικό. Σε παλιές συζητήσεις είχα γράψει ότι σωζόμαστε όλοι μαζί κι όχι ο καθένας για τον εαυτό του (ταυτόχρονα όμως ο ένας αν προχωρήσει μπορεί να πάρει κι άλλους μαζί του, επομένως η επικέντρωση στον ένα έχει νόημα. Έστω κι ένας να προχωρήσει, μπορεί να σωθούν όλοι).

Επίσης το κάρμα δεν καθορίζεται άνωθεν αλλά από όλους εμάς. Αυτή την επίγνωση/χειραφέτηση προσπαθεί να διδάξει ο εσωτεριστής στους ανθρώπους. Ο εσωτερισμός δεν είναι θρησκεία που όλα τα περιμένουμε από τον πατερούλη Θεό. Είναι αλχημεία, όπου ο εσωτεριστής - μάγος "ανακατεύει" τον κόσμο και "κοροϊδεύει" το σχέδιο του Θεού, αλλάζοντας τα στοιχεία του. Η εσωτερική αστρολογία δίνει κλειδιά για να "κοροϊδεύει" κανείς τα άστρα και να ξεφεύγει από τη δικτατορία της επιστημοσύνης που βασισμένη σε στατιστικές είναι σίγουρη ότι η όψη Αφροδίτης - Πλούτωνα φέρνει ζήλια. Για το λόγο αυτό οι εσωτεριστές αντιμετωπίζονταν πάντα ως αντάρτες ή αιρετικοί. Αν άκουγαν τις κατηγορίες αυτή τη στιγμή για mainstream θρησκοληψία, είμαι σίγουρος ότι θα έπεφτε πολύ γέλιο.

Υπάρχει ένα σχετικό ανέκδοτο με τον Γκουρτζίεφ, που οι άνθρωποι πήγαιναν στον ¶γιο Πέτρο και του έλεγαν ότι έμαθαν να αυτοπαρατηρούνται. Αυτός τους πέταγε έξω από τον παράδεισο κι αυτοί έκαναν παράπονα στον Γκουρτζίεφ. Τους λέει λοιπόν κι αυτός ότι εγώ σας έμαθα να αυτοπαρατηρείστε, δε σας έμαθα να το λέτε κιόλας.

Στον πολύ κόσμο βεβαίως η θεώρηση του ομαδικού κάρμα δεν "πουλάει". Ενώ αντίθετα το ατομικό κάρμα που έχουμε από προηγούμενες ζωές πουλάει αβέρτα. Αποσείει κανείς τις ευθύνες του και τελειώνει. Γιατί όμως κανείς κοιτάει μόνο προς το παρελθόν; Γιατί δε μιλαέι κανείς για το κάρμα που δημιουργούν οι άνθρωποι "τώρα"; Εκεί πρέπει να τοποθετηθεί πιστεύω ο προβληματισμός κι όχι στην ποιότητα του ίδιου του κάρμα.

Όσο για την αέναη σοφή αρχή που αναφέρεις ούτε αυτή είναι αποδεκτή από το σύνολο των εσωτεριστών. Η σχολή της ανθρωποσοφίας για παράδειγμα λέει ότι ο άνθρωπος σώζεται με τη δική του ανέλιξη κι όχι με την παρέμβαση του Πνεύματος ενώ η σχολή των γνωστικών ισχυρίζεται ότι η ψυχή δεν υπάρχει σώνει και καλά στο διηνεκές, αλλά υπό προϋποθέσεις καταστρέφεται. Η αέναη σοφή αρχή είναι πίστη της θεοσοφίας κυρίως και βασισμένη στον προγενέστερο πνευματισμό των δασκάλων. Σα ρεύμα η θεοσοφία ήταν για μεγάλο διάστημα κυρίαρχη στο χώρο, αλλά δεν είναι η μόνη. Δέχτηκε δε ισχυρή κριτική από τα υπόλοιπα ρεύματα ότι αναιρεί το χαρακτήρα του εσωτερισμού και πάει να εισάγει λατρεία. Συνεπώς δεν είναι πιστεύω σωστό να τη βάζουμε εκπρόσωπο όλου του χώρου, όπως δεν είναι σωστό να κρίνουμε το σοσιαλισμό μόνο από τη Σοβιετική Ένωση, που ανέβαλε επ' αόριστον την αταξική κοινωνία, βάζοντας στην κορυφή της πυραμίδας μία γραφειοκρατία.

Ο χώρος και το θέμα πάντως δεν είναι για να το αναλύσουμε περισσότερο. Το σίγουρο είναι ότι επικρατεί μία γενικότερη άγνοια για το τι πρεσβεύει ο εσωτερισμός και η κριτική που γίνεται αφορά προλήψεις η διαφημισμένες εικόνες που έχουν επικρατήσει... Γι' αυτό και σε άλλη δημοσίευση μου είπα ότι θα πρέπει πρώτα να υπάρξει μελέτη και μετά να αρχίσουμε να συζητάμε και να κρίνουμε...

Αυτά από μένα και πίσω στις καρμικές σχέσεις...

[gargoyle]

Αυτή η μόδα με το συλλογικό Κάρμα έχει αρχίσει όντως να κερδίζει έδαφος. Φυσικά, δεν πρόκειται για κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση των βασικών αρχών, καθώς και πάλι μιλάμε για σωτηρία ψυχής ώστε να απολαύσει ιδανικές καταστάσεις σε κάποιο "αλλού" που δεν προσδιορίζεται ποτέ. Η αλήθεια είναι πως σε αυτήν την τοποθέτηση ξέχασα το ρόλο του σοφού - μεσολαβητή - εσωτεριστή, ο οποίος πολλές φορές εκπληρώνει το ομαδικό Κάρμα και είτε ξυπνάει είτε σώζει τους υπόλοιπους. Πράγματι, ο ρόλος των σοφών ως πνευματική ελίτ είναι απαραίτητος.

Αυτό το ότι το Κάρμα δεν καθορίζεται άνωθεν αλλά από όλους εμάς, δεν νομίζω πως τεκμηριώνεται επαρκώς, ούτε καν με τα υποτιθέμενα εννοιολογικά εργαλεία των θεοσοφιστών. Γενικά και αόριστα μπορεί κανείς να δηλώσει πως το Κάρμα το δημιουργούμε εμείς, αλλά δεν γίνεται σαφής κάποιος μηχανισμός του πως υποτίθεται πως γίνεται αυτό.

Για να μην αναφερθώ στο Κάρμα που δημιουργείται, υποτίθεται, στο παρόν. Πώς προεξοφλείται η "αμαρτωλή" παρουσία κάποιου, κι ότι θα προλάβει να δημιουργήσει και μελλοντικό χρέος; Αυτό δεν μοιάζει καν με φιλοσοφική, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, θεώρηση. Με τοκογλυφία μοιάζει.

Το ότι η θεοσοφία ήταν αρκετό διάστημα κυρίαρχη στο χώρο των εσωτεριστών δείχνει πολλά, τόσο για τις βασικές αρχές του χώρου όσο και τις τάσεις εξέλιξής του. Τώρα, αν υπάρχουν ρεύματα που δέχονται ότι η ψυχή μπορεί να καταστραφεί υπό προϋποθέσεις, ή ότι ο άνθρωπος σώζεται με τη δική του ανέλιξη, επαναλαμβάνω πως δεν έχουν και μεγάλη σημασία, καθώς:

η βασική αρχή της ατομικότητας παραμένει, έστω και υπό τον επιδερμικό μανδύα του "συλλογικού Κάρμα"
η βασική αρχή της σωτηρίας της ατομικής ψυχής παραμένει (σωτηρία, αλήθεια, από τι; )
η βασική αρχή της στατικής δομής του υπαρκτού κόσμου παραμένει και δεν τίθεται κανένα μα κανένα αίτημα αλλαγής του.

Όσο για το σοσιαλισμό και τη Σοβιετική Ένωση, το επιχείρημα της "αναβολής της αταξικής κοινωνίας" δεν στέκει (αταξική κοινωνία μπορεί να υπάρξει μόνο στον κομμουνισμό και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο η οργάνωση της παραγωγής και κατ' επέκταση οι παραγωγικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να απονεκρωθεί ο μηχανισμός που λέγεται κράτος. Αλλά αυτό δεν αφορά το θέμα, απλώς μια υπεραπλουστευμένη, ως συνήθως, διευκρίνηση).

Και για να επανέλθουμε στο θέμα: δεν νομίζω πως μπορούμε να μιλάμε για "καρμικές σχέσεις", με βάση όλα όσα έχουν ειπωθεί. Για "μοιραίες", όχι υπό την έννοια πως τις προκάλεσε κάποιο αόρατο χέρι, αλλά υπό την έννοια πως μας συγκλονίζουν συναισθηματικά, σαφώς και μπορούμε να μιλάμε. ¶λλωστε, ο κάθε υγιής συναισθηματικά άνθρωπος, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του θα νιώσει πως συνάντησε κάποιον άλλον άνθρωπο με τον οποίο τον ενώνουν πολλά. Τώρα, η τάση να ψάχνει κανείς ενδείξεις πως μια τέτοια σχέση είναι κάτι το υπερβατικά ξεχωριστό, είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό και αφορά την ανάγκη να κρατήσει κανείς κοντά του αυτό που αγαπάει.

¶λλωστε, το ποιος μας ταιριάζει και ποιος όχι, ποιος μας ελκύει και ποιος όχι, στο μεγαλύτερο βαθμό καθορίζεται από το πως έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα του ο καθένας καθ' όλη την ιστορική του πορεία. Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει εκ των προτέρων το Κάρμα ή όποιος άλλος στο σύμπαν πως θα είναι ένα άτομο στα 10, 15, 25, 35 του χρόνια, σε τι αξίες θα πιστεύει, ώστε να προεξοφλεί "καρμικές συναντήσεις" με άλλα πρόσωπα, σε δεδομένο τόπο και χρόνο.

[libraD]

Καλα,δεν ειναι τοσο καλο να εισαι φορα παρτιδα με τα συναισθηματα σου..


Τι κτητικο συναισθημα η αγαπη..(μιλαει μια Σεληνη στον Υδροχοο τωρα)

Ναι τώρα πλέον το έμαθα το μάθημά μου και προσπαθώ να συγκρατηθώ, αλλά τον αγαπάω τί να κάνουμε τώρα;Δύσκολο πολύ δύσκολο να συγκρατήσεις μια Αφροδίτη στο Σκορπιό στον 7ο, δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Κάνει υπομονή και παραμονεύει μέχρι τη στιγμή που θα δει ότι είναι αδύναμο το θύμα της. Τί λες; χα χα χα.Πολλά θρίλερ μου φαίνεται έχω δει...

[aries engineer]

Ναι τώρα πλέον το έμαθα το μάθημά μου και προσπαθώ να συγκρατηθώ, αλλά τον αγαπάω τί να κάνουμε τώρα;Δύσκολο πολύ δύσκολο να συγκρατήσεις μια Αφροδίτη στο Σκορπιό στον 7ο, δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Κάνει υπομονή και παραμονεύει μέχρι τη στιγμή που θα δει ότι είναι αδύναμο το θύμα της. Τί λες; χα χα χα.Πολλά θρίλερ μου φαίνεται έχω δει...

Oχι οχι δεν εχεις δει πολλα θριλερ...Ετσι βλεπεις την αγαπη..:bigsmile::bigsmile:


Καταπιεση να σε αγαπανε με παθος..

[libraD]

Oχι οχι δεν εχεις δει πολλα θριλερ...Ετσι βλεπεις την αγαπη..:bigsmile::bigsmile:


Καταπιεση να σε αγαπανε με παθος..

Αχ μα γιατί το λέτε όλοι αυτό καταπίεση έτσι κι αλλιώς κι εκείνος στην αρχή πάθος έδειχνε απλά εγώ μου φαίνεται έχω περισσότερο από εκείνον.(Εκείνος έχει Αφροδίτη στον Αιγόκερω και ¶ρη στον Υδροχόο εκτός από τη Σελήνη στους Διδύμους). Πάντως μου αρέσει το πάθος μου... Έτσι ειμαι εγώ χα και σε όποιον αρέσω χα χα χα(τώρα μιλά ο ωροσκόπος στον Κριό)!!!:bigsmile:

[luna123]

Αχ μα γιατί το λέτε όλοι αυτό καταπίεση έτσι κι αλλιώς κι εκείνος στην αρχή πάθος έδειχνε απλά εγώ μου φαίνεται έχω περισσότερο από εκείνον.(Εκείνος έχει Αφροδίτη στον Αιγόκερω και ¶ρη στον Υδροχόο εκτός από τη Σελήνη στους Διδύμους). Πάντως μου αρέσει το πάθος μου... Έτσι ειμαι εγώ χα και σε όποιον αρέσω χα χα χα(τώρα μιλά ο ωροσκόπος στον Κριό)!!!:bigsmile:

καλα απιστευτο!!!
και εγω εχω αρη στον υδροχοο και αφροδιτη -ερμη-ηλιο στον αιγοκερω και σεληνη στους διδυμους.
μηπως εχουμε γεννηθει την ιδια μερα τελικα?